Incipit
℣. Dómine, lábia +︎ mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Dómine, lábia mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Dómine, lábia mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
Psalmus 3 [0]
3:2 Dómine, quid multiplicáti sunt qui tríbulant me? * multi insúrgunt advérsum me.
3:3 Multi dicunt ánimæ meæ: * Non est salus ipsi in Deo eius.
3:4 Tu autem, Dómine, suscéptor meus es, * glória mea, et exáltans caput meum.
3:5 Voce mea ad Dóminum clamávi: * et exaudívit me de monte sancto suo.
3:6 Ego dormívi, et soporátus sum: * et exsurréxi, quia Dóminus suscépit me.
3:7 Non timébo míllia pópuli circumdántis me: * exsúrge, Dómine, salvum me fac, Deus meus.
3:8 Quóniam tu percussísti omnes adversántes mihi sine causa: * dentes peccatórum contrivísti.
3:9 Dómini est salus: * et super pópulum tuum benedíctio tua.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Początek
℣. Panie, +︎ otwórz wargi moje.
℟. A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
℣. Panie, otwórz wargi moje.
℟. A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
℣. Panie, otwórz wargi moje.
℟. A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Psalm 3 [0]
3:2 Panie, czemu się rozmnożyli trapiący mię? * Wielu ich powstaje przeciwko mnie.
3:3 Wielu ich mówi duszy mojej: * Nie ma ten zbawienia w Bogu swoim.
3:4 Ale Ty, Panie, jesteś obrońcą moim, * chwałą moją i Ty podnosisz głowę moją.
3:5 Głosem moim wołałem do Pana, * i wysłuchał mię z góry świętej swojej.
3:6 Jam spał i twardo zasnąłem: * i wstałem, bo Pan mię obronił.
3:7 Nie będę się bał tysięcy ludu wokoło mnie leżącego: * powstań, Panie, wybaw mię, Boże mój.
3:8 Boś Ty pobił wszystkich sprzeciwiających mi się bez przyczyny: * pokruszyłeś zęby grzeszników.
3:9 Pańskie jest wybawienie, * a nad ludem Twoim błogosławieństwo Twoje.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Invitatorium {Antiphona ex Psalterio secundum tempora}
Ant. Adorémus Dóminum, * Qui fecit nos.
Ant. Adorémus Dóminum, * Qui fecit nos.
Veníte, exsultémus Dómino, iubilémus Deo, salutári nostro: præoccupémus fáciem eius in confessióne, et in psalmis iubilémus ei.
Ant. Adorémus Dóminum, * Qui fecit nos.
Quóniam Deus magnus Dóminus, et Rex magnus super omnes deos, quóniam non repéllet Dóminus plebem suam: quia in manu eius sunt omnes fines terræ, et altitúdines móntium ipse cónspicit.
Ant. Qui fecit nos.
Quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud, et áridam fundavérunt manus eius (genuflectitur) veníte, adorémus, et procidámus ante Deum: plorémus coram Dómino, qui fecit nos, quia ipse est Dóminus, Deus noster; nos autem pópulus eius, et oves páscuæ eius.
Ant. Adorémus Dóminum, * Qui fecit nos.
Hódie, si vocem eius audiéritis, nolíte obduráre corda vestra, sicut in exacerbatióne secúndum diem tentatiónis in desérto: ubi tentavérunt me patres vestri, probavérunt et vidérunt ópera mea.
Ant. Qui fecit nos.
Quadragínta annis próximus fui generatióni huic, et dixi; Semper hi errant corde, ipsi vero non cognovérunt vias meas: quibus iurávi in ira mea; Si introíbunt in réquiem meam.
Ant. Adorémus Dóminum, * Qui fecit nos.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Qui fecit nos.
Ant. Adorémus Dóminum, * Qui fecit nos.
|
Wezwanie {Antyfona z Psałterza według okresu}
Ant. Uwielbiajmy Pana * Który nas stworzył.
Ant. Uwielbiajmy Pana * Który nas stworzył.
Pójdźcie, radujmy się Panu, śpiewajmy Bogu, zbawicielowi naszemu: uprzedźmy oblicze jego z wyznawaniem, a psalmami śpiewajmy mu.
Ant. Uwielbiajmy Pana * Który nas stworzył.
Albowiem Bóg wielki Pan, i król wielki nade wszymi bogi, bo nie odrzuci Pan swego ludu, bo w ręce jego są wszystkie kraje ziemie, i gór wysokości, na które baczy.
Ant. Który nas stworzył.
Bo jego jest morze, a on je uczynił, a suchą utworzyły ręce jego (przyklęknąć) pójdźcie, pokłońmy się, i upadajmy przed Bogiem: płaczmy przed Panem, który nas stworzył, albowiem on jest Panem, Bogiem naszym; a my ludem pastwiska jego, i owcami ręki jego.
Ant. Uwielbiajmy Pana * Który nas stworzył.
Dziś, jeźli głos jego usłyszycie, nie zatwardzajcież serc waszych, jako w draźnieniu wedle dnia kuszenia na puszczy: kędy mię kusili ojcowie wasi, doświadczali mię i ujrzeli uczynki moje.
Ant. Który nas stworzył.
Czterdzieści lat gniewałem się na ten naród, i rzekłem; Zawsze ci błądzą sercem, a ci nie poznali dróg moich, jakom przysiągł w gniewie moim; Jeźli wnidą do pokoju mego.
Ant. Uwielbiajmy Pana * Który nas stworzył.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Który nas stworzył.
Ant. Uwielbiajmy Pana * Który nas stworzył.
|
Hymnus {ex Psalterio secundum tempora}
Primo diérum ómnium,
Quo mundus extat cónditus,
Vel quo resúrgens Cónditor
Nos morte victa líberat.
Pulsis procul torpóribus
Surgámus omnes ócius,
Et nocte quærámus pium
Sicut prophétam nóvimus.
Nostras preces ut áudiat,
Suámque dextram pórrigat:
Et expiátos sórdibus
Reddat polórum sédibus.
Ut quique sacratíssimo
Huius diéi témpore
Horis quiétis psállimus,
Donis beátis múneret.
Iam nunc patérna cláritas
Te postulámus áffatim:
Absit libído sórdidans
Et omnis actus nóxius.
Ne fœda sit, vel lúbrica
Compágo nostri córporis,
Per quem Avérni ígnibus
Ipsi cremémur ácrius.
Ob hoc Redémptor, quǽsumus,
Ut probra nostra díluas,
Vitæ perénnis cómmoda
Nobis benígne cónferas.
Quo carnis actu éxsules
Effécti ipsi cælibes,
Ut præstolámur cérnui,
Melos canámus glóriæ.
Præsta, Pater piíssime,
Patríque compar Únice,
Cum Spíritu Paráclito
Regnans per omne sǽculum.
Amen.
|
Hymn {z Psałterza według okresu}
Pierwszego dnia, kiedy błogosławiona
Trójca stworzyła świat,
Albo kiedy Stworzyciel zmartwychwstając,
Zwyciężywszy śmierć, nas wyswobadza:
Odpędziwszy daleko ospałość,
Wstawajmy wszyscy szybciej
I w nocy szukajmy Boga,
Jako Prorok nakazuje:
Iżby wysłuchał naszych próśb,
I podał nam swą prawicę,
A oczyszczonych z grzechów
Oddał przybytkom niebieskim:
Iżby nas, którzy o najświętszej
Tegoż dnia porze
W godzinach spokojnych śpiewamy
Obdarzał błogosławionemi dary.
Teraz już, jasności Ojcowska,
Błagamy Cię usilnie,
Niechaj zdala pozostaje żar namiętności
I wszelki uczynek grzeszny.
Iżby nie było zmazane, lub zgubne
Złożenie naszego ciała,
Dla którego płomieni piekło
Paliłoby boleśniej płomieniami.
Odkupicielu świata, prosimy,
Zmyj nasze zmazy
I hojnie udziel nam
Dóbr żywota wiecznego.
Udziel, Ojcze najmiłościwszy,
I Jedyny, równy Ojcu,
Z Duchem Pocieszycielem
Królujący po wszystkie wieki.
Amen.
|
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ ex Psalterio secundum tempora}
Nocturn I.
Ant. Dómine * in virtúte tua lætábitur rex. ‡
Psalmus 20 [1]
20:2 Dómine, in virtúte tua lætábitur rex: * ‡ et super salutáre tuum exsultábit veheménter.
20:3 Desidérium cordis eius tribuísti ei: * et voluntáte labiórum eius non fraudásti eum.
20:4 Quóniam prævenísti eum in benedictiónibus dulcédinis: * posuísti in cápite eius corónam de lápide pretióso.
20:5 Vitam pétiit a te: * et tribuísti ei longitúdinem diérum in sǽculum, et in sǽculum sǽculi.
20:6 Magna est glória eius in salutári tuo: * glóriam et magnum decórem impónes super eum.
20:7 Quóniam dabis eum in benedictiónem in sǽculum sǽculi: * lætificábis eum in gáudio cum vultu tuo.
20:8 Quóniam rex sperat in Dómino: * et in misericórdia Altíssimi non commovébitur.
20:9 Inveniátur manus tua ómnibus inimícis tuis: * déxtera tua invéniat omnes, qui te odérunt.
20:10 Pones eos ut clíbanum ignis in témpore vultus tui: * Dóminus in ira sua conturbábit eos, et devorábit eos ignis.
20:11 Fructum eórum de terra perdes: * et semen eórum a fíliis hóminum.
20:12 Quóniam declinavérunt in te mala: * cogitavérunt consília, quæ non potuérunt stabilíre.
20:13 Quóniam pones eos dorsum: * in relíquiis tuis præparábis vultum eórum.
20:14 Exaltáre, Dómine, in virtúte tua: * cantábimus et psallémus virtútes tuas.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalmy z lekcjami {Antyfony z Psałterza według okresu}
Nokturn I.
Ant. Panie, * w mocy twojéj rozweseli się król.
Psalm 20 [1]
20:2 Panie, z mocy Twojej weseli się król * i zbawieniem Twoim raduje się wielce.
20:3 Żądanie serca jego wypełniłeś mu, * a woli ust jego nie zawiodłeś.
20:4 Bo go uprzedziłeś błogosławieństwami słodkości, * włożyłeś na głowę jego koronę z kamienia drogiego.
20:5 O życie prosił Cię, * i dałeś mu długość dni na wieki i na wieki wieków.
20:6 Wielka jest chwała jego w zbawieniu Twoim, * sławę i wielką ozdobę nań wkładasz.
20:7 Albowiem czynisz go błogosławieństwem na wieki wieków, * uweselasz go radością przed obliczem Twoim.
20:8 Bo król nadzieję ma w Panu, * a przez miłosierdzie Najwyższego nie będzie poruszony.
20:9 Niech dosięgnie ręka Twoja wszystkich nieprzyjaciół Twoich, * prawica Twa niech znajdzie wszystkich, którzy Cię nienawidzą.
20:10 Uczynisz ich jak piec ognisty czasu oblicza Twego: * Pan w gniewie swoim zatrwoży ich, i pożre ich ogień.
20:11 Owoc ich z ziemi wygubisz, * a potomstwo ich z synów ludzkich.
20:12 Albowiem zwrócili przeciw Tobie złość, * obmyślili plany, których nie mogli wykonać.
20:13 Albowiem zmusisz ich do ucieczki, * a tym, którzy Ci pozostają, mierzysz w ich twarze.
20:14 Podnieś się Panie, w mocy Twojej, * będziemy opiewać i wysławiać Twoje męstwo.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 21 [2]
21:2 Deus, Deus meus, réspice in me: quare me dereliquísti? * longe a salúte mea verba delictórum meórum.
21:3 Deus meus, clamábo per diem, et non exáudies: * et nocte, et non ad insipiéntiam mihi.
21:4 Tu autem in sancto hábitas, * laus Israël.
21:5 In te speravérunt patres nostri: * speravérunt, et liberásti eos.
21:6 Ad te clamavérunt, et salvi facti sunt: * in te speravérunt, et non sunt confúsi.
21:7 Ego autem sum vermis, et non homo: * oppróbrium hóminum, et abiéctio plebis.
21:8 Omnes vidéntes me, derisérunt me: * locúti sunt lábiis, et movérunt caput.
21:9 Sperávit in Dómino, erípiat eum: * salvum fáciat eum, quóniam vult eum.
21:10 Quóniam tu es, qui extraxísti me de ventre: * spes mea ab ubéribus matris meæ. In te proiéctus sum ex útero:
21:11 De ventre matris meæ Deus meus es tu, * ne discésseris a me:
21:12 Quóniam tribulátio próxima est: * quóniam non est qui ádiuvet.
21:13 Circumdedérunt me vítuli multi: * tauri pingues obsedérunt me.
21:14 Aperuérunt super me os suum, * sicut leo rápiens et rúgiens.
21:15 Sicut aqua effúsus sum: * et dispérsa sunt ómnia ossa mea.
21:15 Factum est cor meum tamquam cera liquéscens * in médio ventris mei.
21:16 Áruit tamquam testa virtus mea, et lingua mea adhǽsit fáucibus meis: * et in púlverem mortis deduxísti me.
21:17 Quóniam circumdedérunt me canes multi: * concílium malignántium obsédit me.
21:17 Fodérunt manus meas et pedes meos: * dinumeravérunt ómnia ossa mea.
21:18 Ipsi vero consideravérunt et inspexérunt me: * divisérunt sibi vestiménta mea, et super vestem meam misérunt sortem.
21:20 Tu autem, Dómine, ne elongáveris auxílium tuum a me: * ad defensiónem meam cónspice.
21:21 Érue a frámea, Deus, ánimam meam: * et de manu canis únicam meam:
21:22 Salva me ex ore leónis: * et a córnibus unicórnium humilitátem meam.
21:23 Narrábo nomen tuum frátribus meis: * in médio ecclésiæ laudábo te.
21:24 Qui timétis Dóminum, laudáte eum: * univérsum semen Iacob, glorificáte eum.
21:25 Tímeat eum omne semen Israël: * quóniam non sprevit, neque despéxit deprecatiónem páuperis:
21:25 Nec avértit fáciem suam a me: * et cum clamárem ad eum, exaudívit me.
21:26 Apud te laus mea in ecclésia magna: * vota mea reddam in conspéctu timéntium eum.
21:27 Edent páuperes, et saturabúntur: et laudábunt Dóminum qui requírunt eum: * vivent corda eórum in sǽculum sǽculi.
21:28 Reminiscéntur et converténtur ad Dóminum * univérsi fines terræ:
21:28 Et adorábunt in conspéctu eius * univérsæ famíliæ géntium.
21:29 Quóniam Dómini est regnum: * et ipse dominábitur géntium.
21:30 Manducavérunt et adoravérunt omnes pingues terræ: * in conspéctu eius cadent omnes qui descéndunt in terram.
21:31 Et ánima mea illi vivet: * et semen meum sérviet ipsi.
21:32 Annuntiábitur Dómino generátio ventúra: * et annuntiábunt cæli iustítiam eius pópulo qui nascétur, quem fecit Dóminus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Dómine in virtúte tua lætábitur rex.
|
Psalm 21 [2]
21:2 Boże, Boże mój, wejrzyj na mnie, czemuś mię opuścił? * Daleko od zbawienia mego słowa grzechów moich.
21:3 Boże mój, będę wołał we dnie, a nie wysłuchasz, * i w nocy, a nie ku mojej głupocie.
21:4 A Ty mieszkasz w świątyni, * chwało Izraela.
21:5 W Tobie nadzieję mieli ojcowie nasi, * nadzieję mieli, i wybawiłeś ich.
21:6 Do Ciebie wołali, i zostali wybawieni, * w Tobie nadzieję mieli, a nie byli zawstydzeni.
21:7 A jam jest robak, nie człowiek, * pośmiewisko ludzkie i wzgarda pospólstwa.
21:8 Wszyscy, którzy mię widzieli, naśmiewali się ze mnie, * mówili ustami i kiwali głową:
21:9 Nadzieję miał w Panu, niechaj go wyrwie, * niechaj go zbawi, ponieważ go miłuje.
21:10 Albowiem Ty mię wydobyłeś z łona, * nadziejo moja, od piersi matki mojej. Na Ciebie porzucony byłem z łona:
21:11 Od łona matki mojej Ty jesteś Bogiem moim, * nie odstępuj ode mnie.
21:12 Albowiem utrapienie bliskie jest, * bo nie masz kto by ratował.
21:13 Otoczyły mię cielce mnogie, * byki tłuste obległy mię.
21:14 Otworzyli na mnie usta swoje * jak lew porywający i ryczący.
21:15 Wylany jestem jak woda * i rozluźnione są wszystkie kości moje.
21:15 Stało się serce moje jak wosk topniejący * we wnętrzu moim.
21:16 Wyschła jak skorupa siła moja, a język mój przysechł do podniebienia mego: * i doprowadziłeś mię do prochu śmierci.
21:17 Albowiem obstąpiły mię psy mnogie, * zgraja niegodziwców obległa mię.
21:17 Przebodli ręce moje i nogi moje, * policzyli wszystkie kości moje.
21:18 A oni przypatrywali się i patrzyli na mnie: * rozdzielili sobie szaty moje, a o suknię moją los rzucali.
21:20 Ale Ty, Panie, nie oddalaj ode mnie wspomożenia Twego, * wejrzyj ku obronie mojej.
21:21 Wyrwij od miecza, Boże, duszę moją, * a z łapy psa jedyną moją.
21:22 Wybaw mię z paszczęki lwa, * a od rogów jednorożców mnie poniżonego.
21:23 Będę opowiadał imię Twe braciom moim, * wpośród kościoła będę Cię chwalił.
21:24 Wy, co się Pana boicie, chwalcie Go: * wszystko potomstwo Jakuba wysławiajcie Go.
21:25 Niech się Go boi wszystko plemię izraelskie, * albowiem nie wzgardził ani odrzucił prośby ubogiego:
21:25 I nie odwrócił oblicza swego ode mnie: * a gdy wołałem do Niego, wysłuchał mię.
21:26 U Ciebie chwała moja w zebraniu wielkim, * śluby moje oddam przed oczyma bojących się Go.
21:27 Będą jedli ubodzy, i najedzą się, i będą chwalić Pana, ci którzy Go szukają: * będą żyć serca ich na wieki wieków.
21:28 Wspomną i nawrócą się do Pana * wszystkie krańce ziemi.
21:28 I będą się kłaniać przed obliczem Jego * wszystkie rodziny narodów.
21:29 Albowiem Pańskie jest królestwo, * i On będzie panował nad narodami.
21:30 Jedli i kłaniali się wszyscy tłuści ziemi, * przed obliczem Jego będą padać wszyscy, którzy zstępują do ziemi.
21:31 A dusza moja będzie żyła dla Niego * i potomstwo moje będzie Mu służyć.
21:32 Będzie opowiadane Panu przyszłe pokolenie * i będą opowiadać niebiosa sprawiedliwość Jego ludowi, który się narodzi, który uczynił Pan.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Panie, w mocy twojéj rozweseli się król.
|
Ant. Dóminus regit me * et nihil mihi déerit: in loco páscuæ ibi me collocávit. ‡
Psalmus 22 [3]
22:1 Dóminus regit me, et nihil mihi déerit: in loco páscuæ ibi me collocávit.
22:2 ‡ Super aquam refectiónis educávit me: * ánimam meam convértit.
22:3 Dedúxit me super sémitas iustítiæ, * propter nomen suum.
22:4 Nam, et si ambulávero in médio umbræ mortis, non timébo mala: * quóniam tu mecum es.
22:4 Virga tua, et báculus tuus: * ipsa me consoláta sunt.
22:5 Parásti in conspéctu meo mensam, * advérsus eos, qui tríbulant me.
22:5 Impinguásti in óleo caput meum: * et calix meus inébrians quam præclárus est!
22:6 Et misericórdia tua subsequétur me * ómnibus diébus vitæ meæ:
22:6 Et ut inhábitem in domo Dómini, * in longitúdinem diérum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ant. Pan mię rządzi, * a ninaczem mi schodzić nie będzie: na miejscu paszy tam mię posadził.
Psalm 22 [3]
22:1 Pan mną rządzi, i niczego mi nie brakuje: * na miejscu pastwiska, tam mnie postawił.
22:2 Nad wodą posilenia wychował mię: * duszę moją nawrócił.
22:3 Prowadził mię ścieżkami sprawiedliwości * dla imienia swego.
22:4 Bo choćbym też chodził wpośród cienia śmierci, nie będę się bał zła, * albowiem Ty jesteś ze mną.
22:4 Laska Twoja i kij Twój, * te mię pocieszyły.
22:5 Nagotowałeś przed oczyma mymi stół * naprzeciwko tych, którzy mię trapią.
22:5 Utłuściłeś olejkiem głowę moją, * a kielich mój upajający jak wspaniały jest!
22:6 I miłosierdzie Twoje pójdzie za mną * po wszystkie dni żywota mojego:
22:6 Abym zamieszkał w domu Pańskim * przez długie dni.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 23 [4]
23:1 Dómini est terra, et plenitúdo eius: * orbis terrárum, et univérsi qui hábitant in eo.
23:2 Quia ipse super mária fundávit eum: * et super flúmina præparávit eum.
23:3 Quis ascéndet in montem Dómini? * aut quis stabit in loco sancto eius?
23:4 Ínnocens mánibus et mundo corde, * qui non accépit in vano ánimam suam, nec iurávit in dolo próximo suo.
23:5 Hic accípiet benedictiónem a Dómino: * et misericórdiam a Deo, salutári suo.
23:6 Hæc est generátio quæréntium eum, * quæréntium fáciem Dei Iacob.
23:7 Attóllite portas, príncipes, vestras, et elevámini, portæ æternáles: * et introíbit Rex glóriæ.
23:8 Quis est iste Rex glóriæ? * Dóminus fortis et potens: Dóminus potens in prǽlio.
23:9 Attóllite portas, príncipes, vestras, et elevámini, portæ æternáles: * et introíbit Rex glóriæ.
23:10 Quis est iste Rex glóriæ? * Dóminus virtútum ipse est Rex glóriæ.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Dóminus regit me et nihil mihi déerit: in loco páscuæ ibi me collocávit.
|
Psalm 23 [4]
23:1 Pańska jest ziemia i napełnienie jej, * okrąg ziemi i wszyscy, którzy mieszkają na nim.
23:2 Bo On go nad morzami utwierdził * i nad rzekami umocnił go.
23:3 Któż wstąpi na górę Pańską, * albo kto będzie stał na świętym miejscu Jego?
23:4 Niewinnych rąk i czystego serca, * który nie użył do próżności duszy swojej, ani przysięgał zdradliwie bliźniemu swemu.
23:5 Ten weźmie błogosławieństwo od Pana * i miłosierdzie od Boga, zbawiciela swego.
23:6 Takie jest pokolenie szukających Go, * szukających oblicza Boga Jakubowego.
23:7 Podnieście, książęta, bramy wasze, i podnieście się, bramy wieczne, * a wnijdzie Król chwały.
23:8 Któryż to jest Król chwały? * Pan mocny i potężny, Pan potężny w walce.
23:9 Podnieście, książęta bramy wasze, i podnieście się, bramy wieczne, * a wnijdzie Król chwały.
23:10 Któryż to jest Król chwały? * Pan zastępów, ten to jest Król chwały.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Pan mię rządzi, a ninaczem mi schodzić nie będzie: na miejscu paszy tam mię posadził.
|
Ant. Óculi mei * semper ad Dóminum.
Psalmus 24 [5]
24:1 Ad te, Dómine, levávi ánimam meam: * Deus meus, in te confído, non erubéscam.
24:3 Neque irrídeant me inimíci mei: * étenim univérsi, qui sústinent te, non confundéntur.
24:4 Confundántur omnes iníqua agéntes * supervácue.
24:4 Vias tuas, Dómine, demónstra mihi: * et sémitas tuas édoce me.
24:5 Dírige me in veritáte tua, et doce me: * quia tu es, Deus, salvátor meus, et te sustínui tota die.
24:6 Reminíscere miseratiónum tuárum, Dómine, * et misericordiárum tuárum, quæ a sǽculo sunt.
24:7 Delícta iuventútis meæ, * et ignorántias meas ne memíneris.
24:7 Secúndum misericórdiam tuam meménto mei tu: * propter bonitátem tuam, Dómine.
24:8 Dulcis et rectus Dóminus: * propter hoc legem dabit delinquéntibus in via.
24:9 Díriget mansuétos in iudício: * docébit mites vias suas.
24:10 Univérsæ viæ Dómini, misericórdia et véritas, * requiréntibus testaméntum eius et testimónia eius.
24:11 Propter nomen tuum, Dómine, propitiáberis peccáto meo: * multum est enim.
24:12 Quis est homo qui timet Dóminum? * legem státuit ei in via, quam elégit.
24:13 Ánima eius in bonis demorábitur: * et semen eius hereditábit terram.
24:14 Firmaméntum est Dóminus timéntibus eum: * et testaméntum ipsíus ut manifestétur illis.
24:15 Óculi mei semper ad Dóminum: * quóniam ipse evéllet de láqueo pedes meos.
24:16 Réspice in me, et miserére mei: * quia únicus et pauper sum ego.
24:17 Tribulatiónes cordis mei multiplicátæ sunt: * de necessitátibus meis érue me.
24:18 Vide humilitátem meam, et labórem meum: * et dimítte univérsa delícta mea.
24:19 Réspice inimícos meos quóniam multiplicáti sunt, * et ódio iníquo odérunt me.
24:20 Custódi ánimam meam, et érue me: * non erubéscam quóniam sperávi in te.
24:21 Innocéntes et recti adhæsérunt mihi: * quia sustínui te.
24:22 Líbera, Deus, Israël, * ex ómnibus tribulatiónibus suis.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ant. Oczy moje * zawsze ku Panu.
Psalm 24 [5]
24:1 Do Ciebie, Panie, podniosłem duszę moją: * Boże mój, w Tobie ufam; niech nie będę zawstydzony.
24:3 I niech się nie śmieją ze mnie nieprzyjaciele moi, * albowiem wszyscy, którzy na Ciebie czekają, nie będą zawstydzeni.
24:4 Niech będą zawstydzeni wszyscy nieprawość czyniący * bez przyczyny.
24:4 Drogi Twoje ukaż mi, Panie, * a ścieżek Twoich naucz mię.
24:5 Prowadź mię w prawdzie Twojej i naucz mię, * boś Ty jest Bóg, zbawiciel mój, i Ciebie oczekiwałem przez wszystek dzień.
24:6 Wspomnij na miłosierdzie Twoje, Panie, * i na zmiłowania Twoje, które są od wieku.
24:7 Grzechów młodości mojej * i ciemnoty mojej racz nie pamiętać.
24:7 Według miłosierdzia Twego pomnij na mnie Ty, * dla dobroci Twej, Panie.
24:8 Słodki i prawy Pan, * przeto da zakon uchybiającym w drodze.
24:9 Poprowadzi cichych w rozsądku, * nauczy skromnych dróg swoich.
24:10 Wszystkie drogi Pańskie są miłosierdziem i prawdą * dla szukających testamentu Jego i świadectw Jego.
24:11 Ze względu na Twe imię, Panie, bądź miłościw grzechowi mojemu, * bo jest go mnóstwo.
24:12 Któryż jest człowiek, co się boi Pana? * Zakon postawił mu na drodze, którą obrał.
24:13 Dusza jego w szczęściu przemieszkiwać będzie, * a potomstwo jego odziedziczy ziemię.
24:14 Podporą jest Pan bojącym się Go, * i testament Jego ma im być oznajmiony.
24:15 Oczy moje zawsze skierowane do Pana, * albowiem On wyrwie z sidła nogi moje.
24:16 Wejrzyj na mnie i zmiłuj się nade mną, * bo sam jeden jestem i ubogi.
24:17 Udręczenia serca mego rozmnożyły się, * wyrwij mię z utrapień moich.
24:18 Wejrzyj na uniżenie moje i na trudy moje, * a odpuść wszystkie grzechy moje.
24:19 Patrz na nieprzyjaciół moich, że się rozmnożyli, * a nienawiścią niesprawiedliwą nienawidzą mnie.
24:20 Strzeż duszy mojej, a wyrwij mię, * niech nie będę zawstydzony, bo miałem nadzieję w Tobie.
24:21 Niewinni i prawi przystali do mnie, * bo czekałem na Ciebie.
24:22 Wybaw, Boże, Izraela * ze wszystkich ucisków jego.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 25 [6]
25:1 Iúdica me, Dómine, quóniam ego in innocéntia mea ingréssus sum: * et in Dómino sperans non infirmábor.
25:2 Proba me, Dómine, et tenta me: * ure renes meos et cor meum.
25:3 Quóniam misericórdia tua ante óculos meos est: * et complácui in veritáte tua.
25:4 Non sedi cum concílio vanitátis: * et cum iníqua geréntibus non introíbo.
25:5 Odívi ecclésiam malignántium: * et cum ímpiis non sedébo.
25:6 Lavábo inter innocéntes manus meas: * et circúmdabo altáre tuum, Dómine:
25:7 Ut áudiam vocem laudis, * et enárrem univérsa mirabília tua.
25:8 Dómine, diléxi decórem domus tuæ, * et locum habitatiónis glóriæ tuæ.
25:9 Ne perdas cum ímpiis, Deus, ánimam meam, * et cum viris sánguinum vitam meam:
25:10 In quorum mánibus iniquitátes sunt: * déxtera eórum repléta est munéribus.
25:11 Ego autem in innocéntia mea ingréssus sum: * rédime me, et miserére mei.
25:12 Pes meus stetit in dirécto: * in ecclésiis benedícam te, Dómine.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Óculi mei semper ad Dóminum.
|
Psalm 25 [6]
25:1 Osądź mię, Panie, bom chodził w niewinności Twojej, * a w Panu nadzieję mając, nie osłabnę.
25:2 Próbuj mnie, Panie, doświadczaj mnie, * wypal nerki moje i serce moje.
25:3 Albowiem miłosierdzie Twoje jest przed oczyma mymi * i rozkochałem się w prawdzie Twojej.
25:4 Nie siedziałem z gromadą ludzi fałszywych, * a z czyniącymi bezprawie wchodzić nie będę.
25:5 Miałem w nienawiści zgraję złoczyńców, * a z niepobożnymi nie zasiądę.
25:6 Umywam między niewinnymi ręce moje * i obchodzę ołtarz Twój, Panie:
25:7 Aby słyszeć głos chwały * i opowiadać wszystkie dziwy Twoje.
25:8 Panie, umiłowałem piękność domu Twego * i miejsce mieszkania chwały Twojej.
25:9 Nie trać z niezbożnymi, Boże, duszy mojej, * a z mężami krwawymi życia mego:
25:10 W których ręku są nieprawości: * prawica ich pełna jest podarków.
25:11 A ja chodziłem w niewinności mojej: * odkup mię i zmiłuj się nade mną.
25:12 Noga moja stała na drodze prostej: * w zebraniach będę Cię chwalił, Panie.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Oczy moje zawsze ku Panu.
|
℣. Memor fui nocte nóminis tui Dómine.
℟. Et custodívi legem tuam.
|
℣. Pamiętałem w nocy na imię twoje, Panie.
℟. I strzegłem zakonu twego.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Exáudi, Dómine Iesu Christe, preces servórum tuórum, et miserére nobis: Qui cum Patre et Spíritu Sancto vivis et regnas in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Wysłuchaj, Panie Jezu Chryste, modlitw sług swoich, i zmiłuj się nad nami: Który z Ojcem i Duchem Świętym żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Benedictióne perpétua benedícat nos Pater ætérnus. Amen.
Lectio 1
De libro primo Machabæórum
1 Mac 4:36-38
36 Dixit autem Iudas et fratres eius: Ecce contríti sunt inimíci nostri; ascendámus nunc mundáre sancta, et renováre.
37 Et congregátus est omnis exércitus, et ascendérunt in montem Sion,
38 Et vidérunt sanctificatiónem desértam et altáre profanátum et portas exústas et in átriis virgúlta nata, sicut in saltu vel in móntibus, et pastophória díruta.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Adapériat Dóminus cor vestrum in lege sua et in præcéptis suis et fáciat pacem in diébus vestris:
* Concédat vobis salútem, et rédimat vos a malis.
℣. Exáudiat Dóminus oratiónes vestras, et reconciliétur vobis, nec vos déserat in témpore malo.
℟. Concédat vobis salútem, et rédimat vos a malis.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Błogosławieństwem nieustannym niech nas błogosławi Ojciec przedwieczny. Amen.
Lekcja 1
Z Pierwszej Księgi Machabejskiej
1 Mch 4:36-38
36 I rzekł Juda i bracia jego: Oto zstarci są nieprzyjaciele naszy: pódźmyż teraz, abyśmy oczyścili i odnowili święte.
37 I zebrało się wszytko wojsko, i przyszli na górę Syjon.
38 I obaczyli poświącenie spustoszone i ołtarz zgwałcony, i bramy popalone, a w sieniach wyrosły chrósty jako w lesie abo na górach, i domki kapłańskie rozwalone.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. The Lord open your hearts in His law and commandments, and send peace in your days.
* May He grant you salvation and redeem you out of all evil.
℣. The Lord hear your prayers, and be at one with you, and never forsake you in the time of trouble.
℟. May He grant you salvation and redeem you out of all evil.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Unigénitus Dei Fílius nos benedícere et adiuváre dignétur. Amen.
Lectio 2
1 Mac 4:39-43
39 Et scidérunt vestiménta sua et planxérunt planctu magno et imposuérunt cínerem super caput suum,
40 Et cecidérunt in fáciem super terram, et exclamavérunt tubis signórum, et clamavérunt in cælum.
41 Tunc ordinávit Iudas viros ut pugnárent advérsus eos, qui erant in arce, donec emundárent sancta.
42 Et elégit sacerdótes sine mácula voluntátem habéntes in lege Dei,
43 Et mundavérunt sancta et tulérunt lápides contaminatiónis in locum immúndum.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Exáudiat Dóminus oratiónes vestras, et reconciliétur vobis, nec vos déserat in témpore malo,
* Dóminus, Deus noster.
℣. Det vobis cor ómnibus, ut colátis eum et faciátis eius voluntátem.
℟. Dóminus, Deus noster.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Jednorodzony Syn Boży niech raczy nas błogosławić i wspierać. Amen.
Lekcja 2
1 Mch 4:39-43
39 I rozdarli szaty swe, i płakali płaczem wielkim, i popiołem głowę swą posypali,
40 I upadli twarzą na ziemię, i uderzyli w trąby znaków, i wołali do nieba.
41 Tedy Juda postanowił męże, aby walczyli przeciwko tym, co na zamku byli, ażby świętynią oczyścili.
42 I obrał kapłany bez zmazy i mający wolą w Zakonie Bożym;
43 I oczyścili świątynią, i wynieśli kamienie splugawione na miejsce nieczyste.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Niech Pan, wysłucha modlitwy wasze, a niech was w łaskę przyjmie ani was niech nie opuszcza czasu złego.
* Pan, Bóg nasz.
℣. Niech wam wszytkim da serce, abyście go chwalili a wolą jego czynili.
℟. Pan, Bóg nasz.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Spíritus Sancti grátia illúminet sensus et corda nostra. Amen.
Lectio 3
1 Mac 4:44-46
44 Et cogitávit de altári holocaustórum, quod profanátum erat, quid de eo fáceret.
45 Et íncidit illis consílium bonum ut destrúerent illud: ne forte illis esset in oppróbrium, quia contaminavérunt illud gentes, et demolíti sunt illud,
46 Et reposuérunt lápides in monte domus in loco apto, quoadúsque veníret prophéta et respondéret de eis.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Congregáti sunt inimíci nostri, et gloriántur in virtúte sua: cóntere fortitúdinem illórum, Dómine, et dispérge illos:
* Ut cognóscant quia non est álius qui pugnet pro nobis, nisi tu, Deus noster.
℣. Dispérge illos in virtúte tua, et déstrue eos, protéctor noster, Dómine.
℟. Ut cognóscant quia non est álius qui pugnet pro nobis, nisi tu, Deus noster.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Łaska Ducha Świętego niech oświeca zmysły i serca nasze. Amen.
Lekcja 3
1 Mch 4:44-46
44 I myślił o ołtarzu całopalenia, który był zgwałcony, co by z nim czynić miał.
45 I przypadła im rada dobra, aby ji rozwalili, żeby im snadź nie był ku zelżywości, iż ji byli poganie splugawili: i rozwalili go.
46 A na górze domu, na miejscu sposobnym, składli kamienie, ażby przyszedł Prorok i odpowiedział o nich.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Our enemies are gathered together, and make their boast of their own strength. O Lord, break their power, and scatter them
* That they may know that there is none other that fighteth for us, but only Thou, O our God!
℣. Scatter them in thy strength, and destroy them, O Lord our Shield.
℟. That they may know that there is none other that fighteth for us, but only Thou, O our God!
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. In unitáte Sancti Spíritus, benedícat nos Pater et Fílius. Amen.
Lectio 4
1 Mac 4:47-51
47 Et accepérunt lápides íntegros secúndum legem et ædificavérunt altáre novum secúndum illud quod fuit prius:
48 Et ædificavérunt sancta, et quæ intra domum erant intrínsecus: et ædem, et átria sanctificavérunt,
49 Et fecérunt vasa sancta nova, et intulérunt candelábrum, et altáre incensórum, et mensam in templum,
50 Et incénsum posuérunt super altáre, et accendérunt lucérnas, quæ super candelábrum erant, et lucébant in templo.
51 Et posuérunt super mensam panes, et appendérunt vela, et consummavérunt ómnia ópera quæ fécerant.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Dixit Iudas Simóni fratri suo: Elige tibi viros et vade, líbera fratres tuos in Galilǽam; ego autem et Iónathas frater tuus íbimus in Galaadítim:
* Sicut fúerit volúntas in cælo, sic fiat.
℣. Accingímini, fílii poténtes, et estóte paráti: quóniam mélius est nobis, mori in bello, quam vidére mala gentis nostræ et sanctórum.
℟. Sicut fúerit volúntas in cælo, sic fiat.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut fúerit volúntas in cælo, sic fiat.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. W jedności z Duchem Świętym, niech nas błogosławi Ojciec i Syn. Amen.
Lekcja 4
1 Mch 4:47-51
47 I wzięli kamienie całe, według Zakonu, i zbudowali ołtarz nowy na kształt onego, co był pierwej.
48 I zbudowali świątynią i co było w domu wewnątrz. I kościół, i sieni poświęcili.
49 I naczynili nowego naczynia świętego, i wnieśli lichtarz i ołtarz zapału, i stół do kościoła.
50 I zapał położyli na ołtarzu, i zapalili lampy, które były na lichtarzu, i świeciły w kościele.
51 I pokładli chleb na stół, i zasłony zawiesili, i skończyli wszytkie dzieły, które byli uczynili.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. I rzekł Juda Symonowi, bratu swemu: Obierz sobie męże a idż i wybaw bracią twą w Galilejej, a ja i brat mój Jonatas pojedziemy do Galaadytim.
* A jako będzie wola na niebie, tak się niechaj zstanie.
℣. Gotujcie się a bądźcie synowie mężni, a bądźcie w pogotowiu, bo lepiej jest, abyśmy umarli na wojnie, niż abyśmy patrzyli na złe ludu naszego i świętych.
℟. A jako będzie wola na niebie, tak się niechaj zstanie.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. A jako będzie wola na niebie, tak się niechaj zstanie.
|
Nocturn II.
Ant. Dóminus * defénsor vitæ meæ.
Psalmus 26 [7]
26:1 Dóminus illuminátio mea, et salus mea, * quem timébo?
26:1 Dóminus protéctor vitæ meæ, * a quo trepidábo?
26:2 Dum apprópiant super me nocéntes, * ut edant carnes meas:
26:2 Qui tríbulant me inimíci mei, * ipsi infirmáti sunt, et cecidérunt.
26:3 Si consístant advérsum me castra, * non timébit cor meum.
26:3 Si exsúrgat advérsum me prǽlium, * in hoc ego sperábo.
26:4 Unam pétii a Dómino, hanc requíram, * ut inhábitem in domo Dómini ómnibus diébus vitæ meæ:
26:4 Ut vídeam voluptátem Dómini, * et vísitem templum eius.
26:5 Quóniam abscóndit me in tabernáculo suo: * in die malórum protéxit me in abscóndito tabernáculi sui.
26:6 In petra exaltávit me: * et nunc exaltávit caput meum super inimícos meos.
26:6 Circuívi, et immolávi in tabernáculo eius hóstiam vociferatiónis: * cantábo, et psalmum dicam Dómino.
26:7 Exáudi, Dómine, vocem meam, qua clamávi ad te: * miserére mei, et exáudi me.
26:8 Tibi dixit cor meum, exquisívit te fácies mea: * fáciem tuam, Dómine, requíram.
26:9 Ne avértas fáciem tuam a me: * ne declínes in ira a servo tuo.
26:9 Adiútor meus esto: * ne derelínquas me, neque despícias me, Deus, salutáris meus.
26:10 Quóniam pater meus, et mater mea dereliquérunt me: * Dóminus autem assúmpsit me.
26:11 Legem pone mihi, Dómine, in via tua: * et dírige me in sémitam rectam propter inimícos meos.
26:12 Ne tradíderis me in ánimas tribulántium me: * quóniam insurrexérunt in me testes iníqui, et mentíta est iníquitas sibi.
26:13 Credo vidére bona Dómini * in terra vivéntium.
26:14 Exspécta Dóminum, viríliter age: * et confortétur cor tuum, et sústine Dóminum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Nokturn II.
Ant. Pan * obrońca żywota mego.
Psalm 26 [7]
26:1 Pan oświecenie moje i zbawienie moje, * kogóż się bać będę?
26:1 Pan obrońca żywota mego, * kogóż się będę lękał?
26:2 Gdy się zbliżają przeciw mnie złoczyńcy, * by pożreć ciało moje:
26:2 Którzy mię trapią, nieprzyjaciele moi, * sami omdleli i upadli.
26:3 Choćby stanęły przeciwko mnie wojska, * nie będzie się bało serce moje.
26:3 Choćby powstała przeciwko mnie bitwa, * w Tym ja nadzieję pokładać będę.
26:4 O jedno prosiłem Pana, tego szukać będę, * abym mieszkał w domu Pańskim po wszystkie dni życia mego:
26:4 Abym patrzał na rozkosz Pańską * i nawiedzał kościół Jego.
26:5 Albowiem ukrył mię w przybytku swoim: * w dni złe obronił mię w skrytości przybytku swego.
26:6 Na skałę podniósł mię: * a teraz wyniósł głowę moją ponad wrogów moich.
26:6 Obszedłem i ofiarowałem w przybytku Jego ofiarę krzykliwą:, * będę śpiewał i psalm mówił Panu.
26:7 Wysłuchaj, Panie, głos mój, którym wołam do Ciebie, * zmiłuj się nade mną i wysłuchaj mię.
26:8 Do Ciebie mówiło serce moje, szukało Cię oblicze moje, * oblicza Twego Panie, szukać będę.
26:9 Nie odwracaj oblicza Twego ode mnie, * nie odstępuj w gniewie od sługi Twego.
26:9 Bądź pomocnikiem moim, * nie opuszczaj mnie i nie gardź mną, Boże Zbawicielu mój.
26:10 Albowiem ojciec mój i matka moja opuścili mię, * ale Pan przyjął mię.
26:11 Prawo postaw mi, Panie, w drodze Twojej, * i prowadź mię prostą ścieżką dla nieprzyjaciół moich.
26:12 Nie wydawaj mnie na wolę trapiących mię, * bo powstali przeciwko mnie świadkowie fałszywi i kłamała nieprawość sobie.
26:13 Wierzę, iż oglądać będę dobra Pańskie * w krainie żyjących.
26:14 Oczekuj Pana, mężnie czyń, * i niech się wzmocni serce twoje, a czekaj na Pana.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 27 [8]
27:1 Ad te, Dómine, clamábo, Deus meus, ne síleas a me: * nequándo táceas a me, et assimilábor descendéntibus in lacum.
27:2 Exáudi, Dómine, vocem deprecatiónis meæ dum oro ad te: * dum extóllo manus meas ad templum sanctum tuum.
27:3 Ne simul trahas me cum peccatóribus: * et cum operántibus iniquitátem ne perdas me.
27:3 Qui loquúntur pacem cum próximo suo, * mala autem in córdibus eórum.
27:4 Da illis secúndum ópera eórum, * et secúndum nequítiam adinventiónum ipsórum.
27:4 Secúndum ópera mánuum eórum tríbue illis: * redde retributiónem eórum ipsis.
27:5 Quóniam non intellexérunt ópera Dómini, et in ópera mánuum eius * déstrues illos, et non ædificábis eos.
27:6 Benedíctus Dóminus: * quóniam exaudívit vocem deprecatiónis meæ.
27:7 Dóminus adiútor meus, et protéctor meus: * in ipso sperávit cor meum, et adiútus sum.
27:7 Et reflóruit caro mea: * et ex voluntáte mea confitébor ei.
27:8 Dóminus fortitúdo plebis suæ: * et protéctor salvatiónum Christi sui est.
27:9 Salvum fac pópulum tuum, Dómine, et bénedic hereditáti tuæ: * et rege eos, et extólle illos usque in ætérnum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Dóminus defénsor vitæ meæ.
|
Psalm 27 [8]
27:1 Do Ciebie, Panie, będę wołał, Boże mój, nie milcz przede mną, * abym nie stał się podobnym zstępującym do grobu, gdy będziesz milczał przede mną.
27:2 Wysłuchaj, Panie, głos prośby mojej, gdy się modlę do Ciebie, * gdy podnoszę ręce swe ku kościołowi Twemu świętemu.
27:3 Nie pociągaj mnie razem z grzesznikami * i nie zatrać mnie z czyniącymi nieprawość.
27:3 Którzy mówią o pokoju z bliźnim swoim, * a zło jest w sercach ich.
27:4 Oddaj im według uczynków ich * i według złości wymysłów ich.
27:4 Według spraw rąk ich oddaj im, * oddaj im zapłatę ich.
27:5 Ponieważ nie zrozumieli spraw Pana i uczynków rąk Jego, * zniszczysz ich, a nie zbudujesz ich.
27:6 Błogosławiony Pan, * bo wysłuchał głos prośby mojej.
27:7 Pan pomocnik mój i obrońca mój, * w Nim nadzieję pokładało serce moje, i poratowany jestem.
27:7 I zakwitło na nowo ciało moje, * i ochotnie wysławiać Go będę.
27:8 Pan mocą ludu swego * i obrońcą zbawiennym Pomazańca swego.
27:9 Zbaw lud Twój, Panie, a błogosław dziedzictwu Twojemu, * i rządź nimi i wywyższaj ich aż na wieki.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Pan obrońca żywota mego.
|
Ant. Adoráte * Dóminum in aula sancta eius.
Psalmus 28 [9]
28:1 Afférte Dómino, fílii Dei: * afférte Dómino fílios aríetum.
28:2 Afférte Dómino glóriam et honórem, afférte Dómino glóriam nómini eius: * adoráte Dóminum in átrio sancto eius.
28:3 Vox Dómini super aquas, Deus maiestátis intónuit: * Dóminus super aquas multas.
28:4 Vox Dómini in virtúte: * vox Dómini in magnificéntia.
28:5 Vox Dómini confringéntis cedros: * et confrínget Dóminus cedros Líbani:
28:6 Et commínuet eas tamquam vítulum Líbani: * et diléctus quemádmodum fílius unicórnium.
28:7 Vox Dómini intercidéntis flammam ignis: * vox Dómini concutiéntis desértum: et commovébit Dóminus desértum Cades.
28:9 Vox Dómini præparántis cervos, et revelábit condénsa: * et in templo eius omnes dicent glóriam.
28:10 Dóminus dilúvium inhabitáre facit: * et sedébit Dóminus Rex in ætérnum.
28:11 Dóminus virtútem pópulo suo dabit: * Dóminus benedícet pópulo suo in pace.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ant. Kłaniajcie się * Panu w sieni świętéj jego.
Psalm 28 [9]
28:1 Przynoście Panu, synowie Boży, * przynoście Panu młode baranki.
28:2 Przynoście Panu chwałę i cześć, przynoście Panu chwałę dla imienia Jego, * kłaniajcie się Panu w dziedzińcu świętym Jego.
28:3 Głos Pański nad wodami, Bóg majestatu zagrzmiał: * Pan nad wodami wielkimi.
28:4 Głos Pański w mocy, * głos Pański w wielmożności.
28:5 Głos Pański łamiący cedry, * i połamie Pan cedry Libanu:
28:6 I pokruszy je jak cielę na Libanie, * a umiłowany będzie jak młody jednorożec.
28:7 Głos Pański rozmiatający płomień ognisty: * głos Pański wstrząsający puszczą: i poruszy Pan pustynię Kades.
28:9 Głos Pański przygotowujący łanie i odkrywający gąszcze: * a w kościele Jego wszyscy oddadzą chwałę.
28:10 Pan czyni, że potop trwa * i będzie siedział Pan, król, na wieki.
28:11 Pan da moc ludowi swemu, * Pan błogosławić będzie ludowi swemu w pokoju.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 29 [10]
29:2 Exaltábo te, Dómine, quóniam suscepísti me: * nec delectásti inimícos meos super me.
29:3 Dómine, Deus meus, clamávi ad te, * et sanásti me.
29:4 Dómine, eduxísti ab inférno ánimam meam: * salvásti me a descendéntibus in lacum.
29:5 Psállite Dómino, sancti eius: * et confitémini memóriæ sanctitátis eius.
29:6 Quóniam ira in indignatióne eius: * et vita in voluntáte eius.
29:6 Ad vésperum demorábitur fletus: * et ad matutínum lætítia.
29:7 Ego autem dixi in abundántia mea: * Non movébor in ætérnum.
29:8 Dómine, in voluntáte tua, * præstitísti decóri meo virtútem.
29:8 Avertísti fáciem tuam a me, * et factus sum conturbátus.
29:9 Ad te, Dómine, clamábo: * et ad Deum meum deprecábor.
29:10 Quæ utílitas in sánguine meo, * dum descéndo in corruptiónem?
29:10 Numquid confitébitur tibi pulvis, * aut annuntiábit veritátem tuam?
29:11 Audívit Dóminus, et misértus est mei: * Dóminus factus est adiútor meus.
29:12 Convertísti planctum meum in gáudium mihi: * conscidísti saccum meum, et circumdedísti me lætítia:
29:13 Ut cantet tibi glória mea, et non compúngar: * Dómine, Deus meus, in ætérnum confitébor tibi.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Adoráte Dóminum in aula sancta eius.
|
Psalm 29 [10]
29:2 Wysławiać Cię będę, Panie, żeś mię przyjął, * a nie dał pociechy nieprzyjaciołom moim ze mnie.
29:3 Panie, Boże mój, wołałem do Ciebie * i uzdrowiłeś mię.
29:4 Panie, wywiodłeś z otchłani duszę moją, * wybawiłeś mię spośród zstępujących do grobu.
29:5 Śpiewajcie Panu święci Jego * i wysławiajcie pamiątkę świętości Jego.
29:6 Bo gniew jest w zapalczywości Jego, * a życie w upodobaniu Jego.
29:6 Z wieczora gości płacz, * a z rana wesele.
29:7 A ja rzekłem w dostatku moim: * Nie będę poruszony na wieki.
29:8 Panie, według woli Twojej * dodałeś mocy ozdobie mojej.
29:8 Odwróciłeś oblicze swe ode mnie * i stałem się zatrwożony.
29:9 Do Ciebie, Panie, wołać będę * i do Boga mego modlić się będę.
29:10 Cóż za pożytek z krwi mojej, * gdy zstępuję do skażenia?
29:10 Czyż proch sławić Cię będzie, * albo opowiadać będzie prawdę Twoją?
29:11 Usłyszał Pan i zmiłował się nade mną, * Pan się stał pomocnikiem moim.
29:12 Odmieniłeś mi płacz mój w wesele, * zdarłeś wór mój, a oblokłeś mię w wesele:
29:13 Aby Tobie śpiewała chwała moja i bym się nie smucił. * Panie, Boże mój, na wieki wysławiać Cię będę.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Kłaniajcie się Panu w sieni świętéj jego.
|
Ant. In tua iustítia * líbera me, Dómine.
Psalmus 30 [11]
30:2 In te, Dómine, sperávi, non confúndar in ætérnum: * in iustítia tua líbera me.
30:3 Inclína ad me aurem tuam, * accélera ut éruas me.
30:3 Esto mihi in Deum protectórem, et in domum refúgii: * ut salvum me fácias.
30:4 Quóniam fortitúdo mea, et refúgium meum es tu: * et propter nomen tuum dedúces me, et enútries me.
30:5 Edúces me de láqueo hoc, quem abscondérunt mihi: * quóniam tu es protéctor meus.
30:6 In manus tuas comméndo spíritum meum: * redemísti me, Dómine, Deus veritátis.
30:7 Odísti observántes vanitátes, * supervácue.
30:7 Ego autem in Dómino sperávi: * exsultábo, et lætábor in misericórdia tua.
30:8 Quóniam respexísti humilitátem meam, * salvásti de necessitátibus ánimam meam.
30:9 Nec conclusísti me in mánibus inimíci: * statuísti in loco spatióso pedes meos.
30:10 Miserére mei, Dómine, quóniam tríbulor: * conturbátus est in ira óculus meus, ánima mea, et venter meus:
30:11 Quóniam defécit in dolóre vita mea: * et anni mei in gemítibus.
30:11 Infirmáta est in paupertáte virtus mea: * et ossa mea conturbáta sunt.
30:12 Super omnes inimícos meos factus sum oppróbrium et vicínis meis valde: * et timor notis meis.
30:12 Qui vidébant me, foras fugérunt a me: * oblivióni datus sum, tamquam mórtuus a corde.
30:13 Factus sum tamquam vas pérditum: * quóniam audívi vituperatiónem multórum commorántium in circúitu.
30:14 In eo dum convenírent simul advérsum me, * accípere ánimam meam consiliáti sunt.
30:15 Ego autem in te sperávi, Dómine: * dixi: Deus meus es tu: in mánibus tuis sortes meæ.
30:16 Éripe me de manu inimicórum meórum, * et a persequéntibus me.
30:17 Illústra fáciem tuam super servum tuum, salvum me fac in misericórdia tua: * Dómine, non confúndar, quóniam invocávi te.
30:18 Erubéscant ímpii, et deducántur in inférnum: * muta fiant lábia dolósa.
30:19 Quæ loquúntur advérsus iustum iniquitátem: * in supérbia, et in abusióne.
30:20 Quam magna multitúdo dulcédinis tuæ, Dómine, * quam abscondísti timéntibus te.
30:20 Perfecísti eis, qui sperant in te, * in conspéctu filiórum hóminum.
30:21 Abscóndes eos in abscóndito faciéi tuæ * a conturbatióne hóminum.
30:21 Próteges eos in tabernáculo tuo * a contradictióne linguárum.
30:22 Benedíctus Dóminus: * quóniam mirificávit misericórdiam suam mihi in civitáte muníta.
30:23 Ego autem dixi in excéssu mentis meæ: * Proiéctus sum a fácie oculórum tuórum.
30:23 Ídeo exaudísti vocem oratiónis meæ, * dum clamárem ad te.
30:24 Dilígite Dóminum omnes sancti eius: * quóniam veritátem requíret Dóminus, et retríbuet abundánter faciéntibus supérbiam.
30:25 Viríliter ágite, et confortétur cor vestrum, * omnes, qui sperátis in Dómino.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ant. W sprawiedliwości twojéj * wybaw mię, Panie.
Psalm 30 [11]
30:2 W Tobie, Panie, nadzieję miałem, niech nie będę zawstydzony na wieki: * w sprawiedliwości Twojej wybaw mię.
30:3 Nakłoń ku mnie ucha Twego, * pośpiesz się, aby mię wyrwać.
30:3 Bądź mi Bogiem, obrońcą i domem ucieczki, * aby mię zbawić.
30:4 Albowiem mocą moją i ucieczką moją Ty jesteś, * a dla imienia Twego poprowadzisz mię i wyżywisz.
30:5 Wywiedziesz mię z sidła tego, które mi zakryli, * boś Ty jest obrońca mój.
30:6 W ręce Twe polecam ducha mego, * odkupiłeś mię, Panie, Boże prawdy.
30:7 Nienawidzisz trzymających się marności * nadaremnie.
30:7 A ja w Panu nadzieję miałem: * będę się weselił i radował z miłosierdzia Twego.
30:8 Albowiem wejrzałeś na uniżenie moje, * wybawiłeś z potrzeby duszę moją.
30:9 I nie zamknąłeś mnie w rękach nieprzyjaciół, * postawiłeś na miejscu przestronnym nogi moje.
30:10 Zmiłuj się nade mną Panie, bom jest uciśniony, * zamroczone jest od gniewu oko moje, dusza moja i wnętrze moje:
30:11 Albowiem ustało w boleści życie moje * i lata moje we wzdychaniu.
30:11 Omdlały w nędzy siły moje * i kości moje są poruszone.
30:12 Gwoli wszystkim nieprzyjaciołom moim stałem się pośmiewiskiem i dla sąsiadów moich bardzo, * i postrachem dla znajomych moich.
30:12 Którzy mię widzieli, precz ode mnie uciekli: * zapomniany jestem, wyrzucony z serca jak umarły.
30:13 Stałem się jak naczynie rozbite, * bo słyszałem łajanie wielu mieszkających wokoło.
30:14 Wtedy, gdy się schodzili wspólnie przeciwko mnie, * naradzali się, aby odebrać mi życie.
30:15 A ja w Tobie nadzieję miałem, Panie, * rzekłem: Tyś jest Bogiem moim, w rękach Twoich losy moje.
30:16 Wyrwij mię z ręki nieprzyjaciół moich * i od prześladujących mię.
30:17 Rozjaśnij twarz Twoją nad sługą Twoim, zbaw mię w miłosierdziu Twoim: * Panie, niech nie będę zawstydzony, albowiem wzywałem Cię.
30:18 Niech się zawstydzą niezbożnicy i niech będą doprowadzeni do otchłani: * niech zaniemieją usta zdradliwe.
30:19 Które mówią nieprawość przeciw sprawiedliwemu * z pychą i pogardą.
30:20 Jakże wielkie mnóstwo słodkości Twej, Panie, * którą zachowałeś dla bojących się Ciebie.
30:20 Przygotowałeś tym, którzy nadzieję mają w Tobie, * przed obliczem synów ludzkich.
30:21 Osłonisz ich zasłoną oblicza Twego * od zamieszek ludzkich.
30:21 Ukryjesz ich w namiocie Twoim * od przeciwieństwa języków.
30:22 Błogosławiony Pan, * bo okazał dziwne miłosierdzie swe nade mną w mieście obronnym.
30:23 A ja mówiłem w zdumieniu umysłu mego: * Jestem odrzucony od oczu Twoich.
30:23 Przeto wysłuchałeś głosu modlitwy mojej, * gdym wołał do Ciebie.
30:24 Miłujcie Pana wszyscy święci Jego, * albowiem Pan będzie szukał prawdy, a odda obficie postępującym pysznie.
30:25 Mężnie postępujcie i niech się wzmocni serce wasze, * wy wszyscy, którzy nadzieję macie w Panu.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 31 [12]
31:1 Beáti quorum remíssæ sunt iniquitátes: * et quorum tecta sunt peccáta.
31:2 Beátus vir, cui non imputávit Dóminus peccátum, * nec est in spíritu eius dolus.
31:3 Quóniam tácui, inveteravérunt ossa mea, * dum clamárem tota die.
31:4 Quóniam die ac nocte graváta est super me manus tua: * convérsus sum in ærúmna mea, dum confígitur spina.
31:5 Delíctum meum cógnitum tibi feci: * et iniustítiam meam non abscóndi.
31:5 Dixi: Confitébor advérsum me iniustítiam meam Dómino: * et tu remisísti impietátem peccáti mei.
31:6 Pro hac orábit ad te omnis sanctus, * in témpore opportúno.
31:6 Verúmtamen in dilúvio aquárum multárum, * ad eum non approximábunt.
31:7 Tu es refúgium meum a tribulatióne, quæ circúmdedit me: * exsultátio mea, érue me a circumdántibus me.
31:8 Intelléctum tibi dabo, et ínstruam te in via hac, qua gradiéris: * firmábo super te óculos meos.
31:9 Nolíte fíeri sicut equus et mulus, * quibus non est intelléctus.
31:9 In camo et freno maxíllas eórum constrínge, * qui non appróximant ad te.
31:10 Multa flagélla peccatóris, * sperántem autem in Dómino misericórdia circúmdabit.
31:11 Lætámini in Dómino et exsultáte, iusti, * et gloriámini, omnes recti corde.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. In tua iustítia líbera me, Dómine.
|
Psalm 31 [12]
31:1 Błogosławieni, którym odpuszczone są nieprawości * i których grzechy są zakryte.
31:2 Błogosławiony mąż, któremu Pan nie poczytał grzechu, * i nie ma w duchu jego fałszu.
31:3 Ponieważ milczałem, zestarzały się kości moje, * gdym wołał cały dzień.
31:4 Bo we dnie i w nocy ciążyła nade mną ręka Twoja: * nawróciłem się w nędzy mojej, gdy tkwił cierń.
31:5 Grzech mój wyjawiłem Tobie, * a niesprawiedliwości mojej nie ukrywałem.
31:5 Rzekłem: Wyznam przeciwko sobie niesprawiedliwość moją Panu, * a Ty odpuściłeś niezbożność grzechu mego.
31:6 Dlatego będzie się modlił do Ciebie wszelki święty * czasu sposobnego.
31:6 A nawet w potopie wody wielkie * do niego się nie przybliżą.
31:7 Ty jesteś ucieczką moją od utrapienia, które mię ogarnęło: * radości moja, wyrwij mię od tych, którzy mię oblegli.
31:8 Dam tobie rozum i nauczę cię tej drogi, którą masz pójść: * umocnię nad tobą oczy moje.
31:9 Nie bądźcież jak koń i muł, * które nie mają rozumu.
31:9 Uzdą i wędzidłem ściśnij pyski ich, * bo się nie zbliżą do ciebie.
31:10 Wiele jest biczów na grzesznika, * a mającego nadzieję w Panu miłosierdzie ogarnie.
31:11 Weselcie się w Panu i radujcie się, sprawiedliwi, * i chlubcie się, wszyscy prawego serca.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. W sprawiedliwości twojéj wybaw mię, Panie.
|
℣. Média nocte surgébam ad confiténdum tibi.
℟. Super iustítia iustificatiónis tuæ.
|
℣. Wstawałem o północy, abych ci wyznawał.
℟. Dla sądów sprawiedliwości twojéj.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Ipsíus píetas et misericórdia nos ádiuvet, qui cum Patre et Spíritu Sancto vivit et regnat in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Niech nas wpiera dobroć i miłosierdzie tego, który z Ojcem i Duchem Świętym żyje i króluje na wieki wieków. Amen.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Deus Pater omnípotens sit nobis propítius et clemens. Amen.
Lectio 5
Ex libro sancti Augustíni Epíscopi de Civitáte Dei
Liber 18, cap. 45
Posteáquam gens Iudǽa cœpit non habére prophétas, proculdúbio detérior facta est, eo scílicet témpore, quo se sperábat instauráto templo post captivitátem, quæ fuit in Babylónia, futúram esse meliórem. Sic quippe intelligébat pópulus ille carnális, quod prænuntiátum est per Aggæum prophétam dicéntem: Magna erit glória domus istíus novíssimæ, plus quam primæ. Quod de novo testaménto dictum esse, paulo supérius demonstrávit, ubi ait apérte Christum promíttens: Et movébo omnes gentes, et véniet Desiderátus cunctis Géntibus.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Impetum inimicórum ne timuéritis: mémores estóte, quómodo salvi facti sunt patres nostri:
* Et nunc clamémus in cælum et miserébitur nostri Deus noster.
℣. Mementóte mirabílium eius, quæ fecit pharaóni et exercítui eius in Mari Rubro.
℟. Et nunc clamémus in cælum et miserébitur nostri Deus noster.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Bóg Ojciec wszechmogący niech będzie nam przychylny i łaskawy. Amen.
Lekcja 5
Z księgi świętego Augustyna Biskupa, Państwo Boże
Księga 18, rozdział 45.
Gdy naród żydowski przestał już mieć proroków, niewątpliwie marniejszy się stał; wtedy mianowicie, gdy odbudowawszy świątynię po powrocie z niewoli babilońskiej spodziewał się, że właśnie lepiej mu się dziać będzie. Tak bowiem pojmował ów naród cielesny ową przepowiednię Aggeusza, proroka, mówiącego: „Wielka będzie chwała domu tego ostatniego, więcej niż pierwszego”, co powiedziane było o Nowym Testamencie, jak wykazał to sam prorok wyżej nieco, gdzie wyraźnie o Chrystusie przepowiadając, mówił: „I poruszę wszystkie narody, a przyjdzie pożądany wszem narodom”.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Be ye not afraid of the assault of the enemy; remember how our fathers were delivered.
* Now, therefore, let us cry unto heaven, and our God will have mercy upon us.
℣. Remember His marvellous works that He hath done unto Pharaoh and his host in the Red Sea.
℟. Now, therefore, let us cry unto heaven, and our God will have mercy upon us.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Christus perpétuæ det nobis gáudia vitæ. Amen.
Lectio 6
Tálibus enim eléctis Géntium, domus Dei ædificátur per Testaméntum novum lapídibus vivis, longe gloriósior, quam templum illud fuit, quod a rege Salomóne constrúctum est, et post captivitátem instaurátum. Propter hoc ergo nec prophétas ex illo témpore hábuit illa gens; sed multis cládibus afflícta est ab alienígenis régibus, ipsísque Románis, ne hanc Aggæi prophetíam in illa instauratióne templi opinarétur implétam.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Congregátæ sunt gentes in multitúdine, ut dímicent contra nos, et ignorámus quid ágere debeámus:
* Dómine Deus, ad te sunt óculi nostri, ne pereámus.
℣. Tu scis quæ cógitant in nos: quómodo potérimus subsístere ante fáciem illórum, nisi tu ádiuves nos?
℟. Dómine Deus, ad te sunt óculi nostri, ne pereámus.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Chrystus obdarzy nas radością życia wiecznego. Amen.
Lekcja 6
Z takich to wybranych narodów buduje się przez Nowy Testament dom Boży, z kamieni żywych, daleko chwalebniejszy niż była świątynia owa, zbudowana przez króla Salomona, a po powrocie Żydów z niewoli odbudowana. Dlatego to i proroków już nie miał naród ten od owego czasu i mnogiemi klęski trapion był od królów obcych i od samych Rzymian, żeby nie myślał, iż to proroctwo Aggeusza spełni się w owem odbudowaniu świątyni.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. The heathen are assembled together to fight against us, and we know not what we should do.
* Our eyes look unto thee, O Lord our God, that we should not perish.
℣. What things they imagine against us, Thou knowest. How shall we be able to stand against them, except Thou be our help.
℟. Our eyes look unto thee, O Lord our God, that we should not perish.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Ignem sui amóris accéndat Deus in córdibus nostris. Amen.
Lectio 7
Non multo enim post, adveniénte Alexándro, subiugáta est; quando, etsi nulla facta est vastátio, quóniam non sunt ausi ei resístere, et ídeo placátum facíllime súbditi recepérunt; non erat tamen glória tanta domus illíus, quanta fuit in suórum regum líbera potestáte. Deínde Ptolemǽus Lagi fílius, post Alexándri mortem captívos inde in Ægýptum tránstulit, quos eius succéssor Ptolemǽus Philadélphus benevolentíssime inde dimísit: per quem factum est, ut Septuagínta intérpretum Scriptúras haberémus.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Tua est poténtia, tuum regnum, Dómine: tu es super omnes gentes:
* Da pacem, Dómine, in diébus nostris.
℣. Creátor ómnium, Deus, terríbilis et fortis, iustus et miséricors.
℟. Da pacem, Dómine, in diébus nostris.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Bóg wznieci w sercach naszych ogień swojej miłości. Amen.
Lekcja 7
Boć wkrótce potem, za przyjściem Aleksandra W. naród ujarzmiony został. A choć nie sprawiono żadnego spustoszęnia kraju, bo nie śmieli Żydzi stawiać mu oporu i jako poddani pokornie przyjęli ułagodzonego najeźdźcę, to jednakże nie była taka chwała domu onego, jaka była za czasów wolnego władztwa własnych królów. Później Ptolomeusz, syn Lagusa, jak o tem wyżej wspomniałem, po śmierci Aleksandra przeniósł stąd jeńców do Egiptu, których następca jego Ptolomeusz Filadelfus wspaniałomyślnie wypuścił z niewoli. On to sprawił, o czem niedawno temu opowiedziałem, że mamy Siedmdziesięciu tłumaczy.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Twoja jest potęga, twoje jest Królestwo: tyś jest ponad wszystkie ludy:
* Daj pokój, Panie, za dni naszych.
℣. Boże, wszytkich stworzycielu, straszliwy i mocny, sprawiedliwy i miłosierny.
℟. Daj pokój, Panie, za dni naszych.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. A cunctis vítiis et peccátis absólvat nos virtus sanctæ Trinitátis. Amen.
Lectio 8
Deínde contríti sunt bellis, quæ in Machabæórum libris explicántur. Post hæc capti a rege Alexandríæ Ptolemǽo qui est appellátus Epíphanes, inde ab Antíocho rege Sýriæ multis et gravíssimis malis ad idóla colénda compúlsi: templúmque ipsum replétum sacrílegis superstitiónibus Géntium, quod tamen dux eórum strenuíssimus Iudas, qui étiam Machabǽus dictus est, Antíochi dúcibus pulsis, ab omni illa idololatríæ contaminatióne mundávit.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Ornavérunt fáciem templi corónis áureis, et dedicavérunt altáre Dómino:
* Et facta est lætítia magna in pópulo.
℣. In hymnis et confessiónibus benedicébant Dóminum.
℟. Et facta est lætítia magna in pópulo.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Et facta est lætítia magna in pópulo.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Z wszelkich występków i grzechów, niech nas rozgrzeszy moc Trójcy. Amen.
Lekcja 8
Potem dotknięci zostali Żydzi plagami wojen, opisanych w księgach Machabejskich. Podbici przez króla Aleksandryjskiego Ptolomeusza, zwanego Epifanesem i przez Antiocha króla Syrii, znów licznemi i bardzo ciężkiemi mękami przymuszani do czci bałwanów; świątynia nawet pełna świętokradzkich zabobonów pogańskich; chociaż tę wreszcie dzielny wódz Żydów, Judas, zwany też Machabeuszem, wygnawszy wodzów Antjocha, oczyścił ze wszystkiego plugastwa pogańskiego
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Przodek kościoła ochędożyli koronami złotemi i poświęcili ołtarz Panu:
* I zstało się między ludem wesele wielkie.
℣. W hymnach i z wyznawaniem błogosławili Pana.
℟. I zstało się między ludem wesele wielkie.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. I zstało się między ludem wesele wielkie.
|
Nocturn III.
Ant. Allelúia, * allelúia, allelúia.
Canticum Isaiæ [13]
Isa 33:2-10
33:2 Dómine, miserére nostri, te enim exspectávimus; † esto bráchium nostrum in mane, * et salus nostra in témpore tribulatiónis.
33:3 A voce Angeli fugérunt pópuli, * et ab exaltatióne tua dispérsæ sunt gentes.
33:4 Et congregabúntur spólia vestra sicut collígitur bruchus, * velut cum fossæ plenæ fúerint de eo.
33:5 Magnificátus est Dóminus, quóniam habitávit in excélso; * implévit Sion iudício et iustítia.
33:6 Et erit fides in tempóribus tuis: † divítiæ salútis sapiéntia: * et sciéntia; timor Dómini ipse est thesáurus eius.
33:7 Ecce vidéntes clamábunt foris; * ángeli pacis amáre flebunt.
33:8 Dissipátæ sunt viæ, cessávit tránsiens per sémitam: † irrítum factum est pactum, * proiécit civitátes, non reputávit hómines.
33:9 Luxit et elánguit terra; * confúsus est Líbanus, et obsórduit.
33:9 Et factus est Saron sicut desértum, * et concússa est Basan, et Carmélus.
33:10 Nunc consúrgam, dicit Dóminus; * nunc exaltábor, nunc sublevábor.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Nokturn III.
Ant. Alleluja * alleluja, alleluja.
Kantyk Izajasza [13]
Iz 33:2-10
33:2 Panie, zmiłuj się nad nami, bośmy cię czekali: † bądź ramieniem naszem z poranku, * a zbawieniem naszem czasu utrapienia.
33:3 Przed głosem Anioła pouciekały narody, * i przed podwyższeniem twojem rozpierzchnęli się poganie.
33:4 I będą zbierać korzyści wasze, jako zbierają chrząszcze, * jako gdy nimi doły bywają napełnione.
33:5 Uwielbion jest Pan, iż mieszkał na wysokości; * napełnił Syon sądem i sprawiedliwością.
33:6 I będzie wiara za czasów twoich: † bogactwa zbawienia, mądrość * i umiejętność; bojaźń Pana ta jest skarbem jego.
33:7 Oto widzący będą wołać na ulicy; * aniołowie pokoju gorzko płakać będą.
33:8 Spustoszały drogi, ustał chodzący przez ścieżkę: † złamane jest przymierze, * odrzucił miasta, za nic nie miał ludzi.
33:9 Płakała i zemdlała ziemia; * zawstydzon jest Liban i zaplugawion:
33:9 I stał się Saron jako pustynia: * i zatrzasnął się Bazan i Karmel.
33:10 Teraz powstanę, mówi Pan; * teraz się wywyższę, teraz się wyniosę.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Canticum eiusdem [14]
Isa 33:13-18
33:13 Audíte, qui longe estis, quæ fécerim; * et cognóscite, vicíni, fortitúdinem meam.
33:14 Contérriti sunt in Sion peccatóres; * possédit tremor hypócritas.
33:14 Quis póterit habitáre de vobis cum igne devoránte? * quis habitábit ex vobis cum ardóribus sempitérnis?
33:15 Qui ámbulat in iustítiis et lóquitur veritátem, † qui próicit avarítiam ex calúmnia, * et éxcutit manus suas ab omni múnere,
33:16 Qui obtúrat aures suas ne áudiat sánguinem, * et claudit óculos suos ne vídeat malum.
33:17 Iste in excélsis habitábit; † muniménta saxórum sublímitas eius: * panis ei datus est, aquæ eius fidéles sunt.
33:18 Regem in decóre suo vidébunt óculi eius, † cernent terram de longe. * Cor tuum meditábitur timórem.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Kantyk Izajasza [14]
Iz 33:13-18
33:13 Słuchajcie, którzyście daleko, com uczynił; * a bliscy poznajcie moc moję.
33:14 Zlękli się na Syonie grzesznicy, * osiadł strach obłudniki.
33:14 Któż z was będzie mógł mieszkać z ogniem pożerającym? * kto z was zmieszka z paleniem wiecznem?
33:15 Kto chodzi w sprawiedliwościach, a mówi prawdę: † który porzuca łakomstwo z potwarzy, * a otrząsa ręce swe od wszelkiego podarku:
33:16 Który zatyka uszy swe, aby nie słuchał krwie, * a zamruża oczy swe, aby nie patrzał na złe.
33:17 Ten na wysokości mieszkać będzie, † zamki kamienne wysokość jego: * chleb mu dano, wody jego wierne są.
33:18 Króla w piękności jego oglądają, † oczy jego ujrzą ziemię daleką. * Serce twoje rozmyślać będzie o strachu.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Canticum Ecclesiasticæ [15]
Eccli 36:14-19
36:14 Miserére plebi tuæ, super quam invocátum est nomen tuum: * et Israël quem coæquásti primogénito tuo.
36:15 Miserére civitáti sanctificatiónis tuæ, Ierúsalem, * civitáti requiéi tuæ.
36:16 Reple Sion inenarrabílibus verbis tuis, * et glória tua pópulum tuum.
36:17 Da testimónium his qui ab inítio creatúræ tuæ sunt, * et súscita prædicatiónes quas locúti sunt in nómine tuo prophétæ prióres.
36:18 Da mercédem sustinéntibus te, * ut prophétæ tui fidéles inveniántur:
36:18 Et exáudi oratiónes servórum tuórum, secúndum benedictiónem Aaron de pópulo tuo: * et dírige nos in viam iustítiæ.
36:19 Et sciant omnes qui hábitant terram, * quia tu es Deus conspéctor sæculórum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Allelúia, allelúia, allelúia.
|
Kantyk Ekklezjastyka [15]
Syr 36:14-19
36:14 Smiłuj się nad ludem twoim, nad którym wzywane jest imię twoje, * i nad Izraelem, któregoś zrównał z pierworodnym twoim.
36:15 Smiłuj się nad miastem świątobliwości twojej, Jeruzalem, * nad miastem odpoczynienia twego.
36:16 Napełń Syjon niewymownemi słowy twemi * a lud twój chwałą twoją.
36:17 Wydaj świadectwo tym, którzy od początku są stworzeniem twoim * a wzbudź opowiadania, które mówili w imię twe pierwszy prorocy.
36:18 Daj zapłatę tym, którzy cię oczekawają, * aby się naleźli prawdziwi prorocy twoi:
36:18 A wysłuchaj prośby sług twoich, według błogosławieństwa Aaronowego nad ludem twoim: * a prostuj nas na drogę sprawiedliwości
36:19 I niech wiedzą wszyscy, którzy mieszkają na ziemi, * iżeś ty jest Bóg patrzący na wieki.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Alleluja alleluja, alleluja.
|
℣. Exaltáre Dómine in virtúte tua.
℟. Cantábimus et psallémus virtútes tuas.
|
℣. Podnieś się, Panie, w mocy twojéj.
℟. Będziem śpiewać i wysławiać możności twoje.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. A vínculis peccatórum nostrórum absólvat nos omnípotens et miséricors Dóminus. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Z kajdan grzechów naszych niech nas uwolni wszechmogący i miłosierny Pan. Amen.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Evangélica léctio sit nobis salus et protéctio. Amen.
Lectio 9
Léctio sancti Evangélii secúndum Matthǽum
Matt 9:1-8
In illo témpore: Ascéndens Iesus in navículam transfretávit et venit in civitátem suam. Et réliqua.
Homilía sancti Petri Chrysólogi
Sermo 50
Christum in humánis áctibus divína gessísse mystéria, et in rebus visibílibus invisibília exercuísse negótia, léctio hodiérna monstrávit. Ascéndit, inquit, in navículam, et transfretávit, et venit in civitátem suam. Nonne ipse est, qui, fugátis flúctibus, maris profúnda nudávit, ut Israëlíticus pópulus inter stupéntes undas sicco vestígio velut móntium cóncava pertransíret?
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Refúlsit sol in clípeos áureos, et resplenduérunt montes ab eis:
* Et fortitúdo géntium dissipáta est.
℣. Erat enim exércitus magnus valde et fortis: et appropiávit Iudas et exércitus eius in prǽlio.
℟. Et fortitúdo géntium dissipáta est.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Czytanie Ewangelii niech będzie nam zbawieniem i obroną. Amen.
Lekcja 9
Czytanie Ewangelii świętej według Mateusza
Mt 9:1-8
Onego czasu: Jezus, wstąpiwszy do łodzi, przeprawił się i przybył do miasta swego. I tak dalej.
Homilia świętego Piotra Chryzologa
Kazanie 50.
Dzisiejsze czytanie Ewangelii ukazało, że Chrystus poprzez ludzkie czyny spełniał Boskie tajemnice, a poprzez rzeczy widzialne dokonywał tego, co niewidzialne. Ewangelista powiada, że Pan wstąpił do łodzi, przeprawił się i przybył do miasta swego. Ale czy to nie On, rozsunąwszy fale, odsłonił dno morza, aby lud izraelski przeszedł suchą stopą pomiędzy znieruchomiałymi zwałami wód, jakby przez dolinę pośród górskich szczytów?
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Zaświeciło słońce w tarczach złotych, i zalśniły góry od nich:
* A siła Narodów rozproszyła się.
℣. Bo było wojsko barzo wielkie i mocne: i przybliżył się Juda i wojsko jego ku bitwie.
℟. A siła Narodów rozproszyła się.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Ille nos benedícat, qui sine fine vivit et regnat. Amen.
Lectio 10
Nonne hic est, qui Petri pédibus marínos vórtices inclinávit, ut iter líquidum humánis gréssibus sólidum præbéret obséquium. Et quid est, quod ipse sibi sic maris dénegat servitútem, ut brevíssimi lacus tránsitum sub mercéde náutica transfretáret? Ascéndit, inquit, in navículam, et transfretávit.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. In hymnis et confessiónibus benedicébant Dóminum,
* Qui magna fecit in Israël, et victóriam dedit illis Dóminus omnípotens.
℣. Ornavérunt fáciem templi corónis áureis, et dedicavérunt altáre Dómino.
℟. Qui magna fecit in Israël, et victóriam dedit illis Dóminus omnípotens.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech nas błogosławi ten, który bez końca żyje i króluje. Amen.
Lekcja 10
Czy to nie On wyrównał wzburzone odmęty morskie pod stopami Piotra, aby droga wodna dała solidne wsparcie dla kroków ludzkich? Therefore then denied He unto Himself a like service from the sea, but crossed over that narrow lake at the cost of a voyage on shipboard "He entered into a ship, and passed over."
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. W hymnach i z wyznawaniem błogosławili Pana,
* Który wielkie rzeczy uczynił w Izraelu a dał im zwycięstwo Pan wszechmocny.
℣. Przodek kościoła ochędożyli koronami złotemi i poświęcili ołtarz Panu.
℟. Który wielkie rzeczy uczynił w Izraelu a dał im zwycięstwo Pan wszechmocny.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Divínum auxílium máneat semper nobíscum. Amen.
Lectio 11
Et quid mirum, fratres? Christus venit suscípere infirmitátes nostras, et suas nobis conférre virtútes; humána quǽrere, præstáre divína; accípere iniúrias, réddere dignitátes; ferre tǽdia, reférre sanitátes: quia médicus, qui non fert infirmitátes, curáre nescit; et qui non fúerit cum infírmo infirmátus, infírmo non potest conférre sanitátem.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Hic est fratrum amátor et pópuli Israël:
* Hic est, qui multum orat pro pópulo et univérsa sancta civitáte Ierúsalem.
℣. Vir iste in pópulo suo mitíssimus appáruit.
℟. Hic est, qui multum orat pro pópulo et univérsa sancta civitáte Ierúsalem.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Pomoc Boża niech będzie z nami zawsze. Amen.
Lekcja 11
What wonder, my brethren: Christ came to take our weakness upon Him, that He might n make us partakers of His strength to seek the things of men, that He might give to men the things of God to receive insults, that He might bestow honours to bear weariness, that He might grant rest for the physician that is himself beset by no frailties, knoweth not how to treat the frailties of others, nor he that is not weak with the weak, how to make the weak strong.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Ten ci jest miłośnik braciej i ludu Izraelskiego,
* Ten jest, który się wiele modli za lud i za wszytko miasto święte, Jeruzalem.
℣. Mąż ten w ludzie swym najpokorniejszym się okazał.
℟. Ten jest, który się wiele modli za lud i za wszytko miasto święte, Jeruzalem.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Ad societátem cívium supernórum perdúcat nos Rex Angelórum. Amen.
Lectio 12
Christus ergo, si in suis mansísset virtútibus, commúne cum homínibus nil habéret; et nisi implésset carnis órdinem, carnis in illo esset otiósa suscéptio. Ascéndit, inquit, in navículam, et transfretávit, et venit in civitátem suam. Creátor rerum orbis Dóminus, posteáquam se propter nos nostra angustávit in carne, cœpit habére humánam pátriam, cœpit civitátis Iudáicæ esse civis, paréntes habére cœpit paréntum ómnium ipse parens; ut invitáret amor, attráheret cáritas, vincíret afféctio, suadéret humánitas, quos fúgerat dominátio, metus dispérserat, fécerat vis potestátis extórres.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Duo Séraphim clamábant alter ad álterum:
* Sanctus, sanctus, sanctus Dóminus Deus Sábaoth: * Plena est omnis terra glória eius.
℣. Tres sunt qui testimónium dant in cælo: Pater, Verbum, et Spíritus Sanctus: et hi tres unum sunt.
℟. Sanctus, sanctus, sanctus Dóminus Deus Sábaoth.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Plena est omnis terra glória eius.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Król Aniołów zaprowadzi swój lud do królestwa na wysokości. Amen.
Lekcja 12
Therefore, if Christ had abode still in His strength, He had in no wise been a fellow of men if in Him Flesh had not run the way of flesh, then had it been idle for Him to have taken Flesh at all. "He entered into a ship, and passed over, and came into His Own city." The Lord, the Maker of the world, and of all things that are therein, having been pleased for our sakes to prison Himself in our flesh, began to have an human home, and to be a citizen of a Jewish city Himself the Father of all, to have parents and all, that His love might invite, His charity draw, His tenderness bind, His gentleness persuade them whom His Kingship had scared, His awfulness scattered, and His power terrified out of His dominion.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Dwóch Serafinów wołało jeden do drugiego:
* Święty, Święty, Święty, Pan Bóg Zastępów, * Cała ziemia pełna jest Jego chwały.
℣. Trójca wydaje świadectwo na niebie: Ojciec, Słowo i Duch Święty, a Trójca ta jest Jednym.
℟. Święty, Święty, Święty, Pan Bóg Zastępów.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Cała ziemia pełna jest Jego chwały.
|
Te Deum
Te Deum laudámus: * te Dóminum confitémur.
Te ætérnum Patrem * omnis terra venerátur.
Tibi omnes Ángeli, * tibi Cæli, et univérsæ Potestátes:
Tibi Chérubim et Séraphim * incessábili voce proclámant:
(Fit reverentia) Sanctus, Sanctus, Sanctus * Dóminus Deus Sábaoth.
Pleni sunt cæli et terra * maiestátis glóriæ tuæ.
Te gloriósus * Apostolórum chorus,
Te Prophetárum * laudábilis númerus,
Te Mártyrum candidátus * laudat exércitus.
Te per orbem terrárum * sancta confitétur Ecclésia,
Patrem * imménsæ maiestátis;
Venerándum tuum verum * et únicum Fílium;
Sanctum quoque * Paráclitum Spíritum.
Tu Rex glóriæ, * Christe.
Tu Patris * sempitérnus es Fílius.
Fit reverentia
Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem: * non horruísti Vírginis úterum.
Tu, devícto mortis acúleo, * aperuísti credéntibus regna cælórum.
Tu ad déxteram Dei sedes, * in glória Patris.
Iudex créderis * esse ventúrus.
Sequens versus dicitur flexis genibus
Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, * quos pretióso sánguine redemísti.
Ætérna fac cum Sanctis tuis * in glória numerári.
Salvum fac pópulum tuum, Dómine, * et bénedic hereditáti tuæ.
Et rege eos, * et extólle illos usque in ætérnum.
Per síngulos dies * benedícimus te.
Fit reverentia, secundum consuetudinem
Et laudámus nomen tuum in sǽculum, * et in sǽculum sǽculi.
Dignáre, Dómine, die isto * sine peccáto nos custodíre.
Miserére nostri, Dómine, * miserére nostri.
Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, * quemádmodum sperávimus in te.
In te, Dómine, sperávi: * non confúndar in ætérnum.
|
Te Deum
Ciebie, Boże, chwalimy: * ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu * wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie, * Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini * nieustannym głoszą pieniem:
(Ukłonić się) Święty, Święty, Święty * Pan Bóg Zastępów.
Pełne są niebiosa i ziemia * majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny * chór Apostołów,
Ciebie Proroków * poczet chwalebny,
Ciebie wychwala * Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi * wysławia Kościół święty,
Ojca * niezmierzonego majestatu;
Godnego uwielbienia prawdziwego * i Jedynego Twojego Syna;
Świętego także * Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, * o Chryste,
Tyś Ojca * Synem Przedwiecznym.
Ukłonić się
Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo: * nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci, * otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz, * w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia * tak wszyscy wierzymy.
Poniższy werset odmawia się klęcząc
Błagamy Cię przeto, dopomóż swym sługom, * których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich * w wiekuistej chwale.
Zachowaj lud swój, o Panie, * i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi, * i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni * błogosławimy Ciebie.
Ukłonić się, jeśli jest taki zwyczaj
I wysławiamy imię Twe na wieki, * na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym * zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie, * zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami, * jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję: * nie będę zawstydzon na wieki.
|
Sequéntia +︎ sancti Evangélii secúndum Matthǽum
Matt 9:1-8
℟. Glória tibi, Dómine.
In illo témpore: Ascéndens Iesus in navículam, transfretávit et venit in civitátem suam. Et ecce, offerébant ei paralýticum iacéntem in lecto. Et videns Iesus fidem illórum, dixit paralýtico: Confíde, fili, remittúntur tibi peccáta tua. Et ecce, quidam de scribis dixérunt intra se: Hic blasphémat. Et cum vidísset Iesus cogitatiónes eórum, dixit: Ut quid cogitátis mala in córdibus vestris? Quid est facílius dícere: Dimittúntur tibi peccáta tua; an dícere: Surge et ámbula? Ut autem sciátis, quia Fílius hóminis habet potestátem in terra dimitténdi peccáta, tunc ait paralýtico: Surge, tolle lectum tuum, et vade in domum tuam. Et surréxit et ábiit in domum suam. Vidéntes autem turbæ timuérunt, et glorificavérunt Deum, qui dedit potestátem talem homínibus.
℟. Amen
Te decet laus, ✠ te decet hymnus: tibi glória Deo Patri, et Fílio, cum Spíritu Sancto in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ciąg dalszy +︎ Ewangelii świętej według Mateusza.
Mt 9:1-8
℟. Chwała Tobie, Panie.
Onego czasu: Jezus wstąpiwszy do łodzi przeprawił się i przybył do miasta swego. I oto przynieśli Mu paralityka, leżącego na łożu. A widząc wiarę ich, rzekł Jezus paralitykowi: «Ufaj, synu, odpuszczają ci się grzechy twoje». A oto niektórzy z uczonych w Piśmie myśleli sobie: «On bluźni». Jezus zaś, przeniknąwszy ich myśli, powiedział: «Czemuż źle myślicie w sercach waszych? Cóż łatwiej jest powiedzieć: Odpuszczają ci się grzechy, czy też: wstań a chodź? A żebyście wiedzieli, że Syn Człowieczy ma na ziemi moc odpuszczania grzechów», przeto rzecze do paralityka: «Wstań, weźmij łoże twoje i idź do domu twego». I wstał, i poszedł do domu swego. Co widząc rzesze ulękły się i oddały chwałę Bogu, który dał taką moc ludziom.
℟. Amen
Tobie przystoi chwała, ✠ tobie przystoi hymn: Tobie chwała Bogu Ojcu, i Synowi, z Duchem Świętym na wieki wieków. Amen.
|
Oratio {ex Proprio de Tempore}
Orémus.
Dírigat corda nostra, quǽsumus, Dómine, tuæ miseratiónis operátio: quia tibi sine te placére non póssumus.
Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
Reliqua omittuntur, nisi Laudes separandæ sint.
|
Modlitwy {z Temporału}
Módlmy się.
Prosimy Cię, Panie, niech działanie miłosierdzia Twego nami kieruje, bo bez Ciebie nie możemy podobać się Tobie.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
Opuścić resztę, jeśli Laudesy nie są odmawiane osobno.
|
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
|
Zakończenie
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
℣. Błogosławmy Panu.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Dusze wiernych zmarłych przez miłosierdzie Boże niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
|