Officium Defunctorum

Divinum Officium Ordo Praedicatorum - 1962

Please note that the database for this version (Ordo Praedicatorum - 1962) is still incomplete and under construction.

08-11-2018

Ad Matutinum

Incipit{omittitur}
Początek{opuścić}
Invitatorium {Antiphona Votiva}
Ant. Regem, cui ómnia vivunt, * Veníte adorémus.
Ant. Regem, cui ómnia vivunt, * Veníte adorémus.
Veníte, exsultémus Dómino, iubilémus Deo, salutári nostro: præoccupémus fáciem eius in confessióne, et in psalmis iubilémus ei.
Ant. Regem, cui ómnia vivunt, * Veníte adorémus.
Quóniam Deus magnus Dóminus, et Rex magnus super omnes deos, quóniam non repéllet Dóminus plebem suam: quia in manu eius sunt omnes fines terræ, et altitúdines móntium ipse cónspicit.
Ant. Veníte adorémus.
Quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud, et áridam fundavérunt manus eius (genuflectitur) veníte, adorémus, et procidámus ante Deum: plorémus coram Dómino, qui fecit nos, quia ipse est Dóminus, Deus noster; nos autem pópulus eius, et oves páscuæ eius.
Ant. Regem, cui ómnia vivunt, * Veníte adorémus.
Hódie, si vocem eius audiéritis, nolíte obduráre corda vestra, sicut in exacerbatióne secúndum diem tentatiónis in desérto: ubi tentavérunt me patres vestri, probavérunt et vidérunt ópera mea.
Ant. Veníte adorémus.
Quadragínta annis próximus fui generatióni huic, et dixi; Semper hi errant corde, ipsi vero non cognovérunt vias meas: quibus iurávi in ira mea; Si introíbunt in réquiem meam.
Ant. Regem, cui ómnia vivunt, * Veníte adorémus.
℣. Réquiem ætérnam * dona eis, Dómine.
℟. Et lux perpétua * lúceat eis.
Ant. Veníte adorémus.
Ant. Regem, cui ómnia vivunt, * Veníte adorémus.
Wezwanie {Antyfona Wotywa}
Ant. Królowi, któremu wszystko żyje, * Pójdźcie, pokłońmy się.
Ant. Królowi, któremu wszystko żyje, * Pójdźcie, pokłońmy się.
Pójdźcie, radujmy się Panu, śpiewajmy Bogu, zbawicielowi naszemu: uprzedźmy oblicze jego z wyznawaniem, a psalmami śpiewajmy mu.
Ant. Królowi, któremu wszystko żyje, * Pójdźcie, pokłońmy się.
Albowiem Bóg wielki Pan, i król wielki nade wszymi bogi, bo nie odrzuci Pan swego ludu, bo w ręce jego są wszystkie kraje ziemie, i gór wysokości, na które baczy.
Ant. Pójdźcie, pokłońmy się.
Bo jego jest morze, a on je uczynił, a suchą utworzyły ręce jego (przyklęknąć) pójdźcie, pokłońmy się, i upadajmy przed Bogiem: płaczmy przed Panem, który nas stworzył, albowiem on jest Panem, Bogiem naszym; a my ludem pastwiska jego, i owcami ręki jego.
Ant. Królowi, któremu wszystko żyje, * Pójdźcie, pokłońmy się.
Dziś, jeźli głos jego usłyszycie, nie zatwardzajcież serc waszych, jako w draźnieniu wedle dnia kuszenia na puszczy: kędy mię kusili ojcowie wasi, doświadczali mię i ujrzeli uczynki moje.
Ant. Pójdźcie, pokłońmy się.
Czterdzieści lat gniewałem się na ten naród, i rzekłem; Zawsze ci błądzą sercem, a ci nie poznali dróg moich, jakom przysiągł w gniewie moim; Jeźli wnidą do pokoju mego.
Ant. Królowi, któremu wszystko żyje, * Pójdźcie, pokłońmy się.
℣. Wieczny odpoczynek * racz im dać, Panie.
℟. A światłość wiekuista * niechaj im świeci.
Ant. Pójdźcie, pokłońmy się.
Ant. Królowi, któremu wszystko żyje, * Pójdźcie, pokłońmy się.
Hymnus{omittitur}
Hymn{opuścić}
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ et Psalmi Votiva}
Nocturn I.
Ant. Compláceat * tibi, Dómine, ut erípias me: Dómine, ad adiuvándum me réspice.
Psalmus 39 [1]
39:2 Exspéctans exspectávi Dóminum, * et inténdit mihi.
39:3 Et exaudívit preces meas: * et edúxit me de lacu misériæ, et de luto fæcis.
39:3 Et státuit super petram pedes meos: * et diréxit gressus meos.
39:4 Et immísit in os meum cánticum novum, * carmen Deo nostro.
39:4 Vidébunt multi, et timébunt: * et sperábunt in Dómino.
39:5 Beátus vir, cuius est nomen Dómini spes eius: * et non respéxit in vanitátes et insánias falsas.
39:6 Multa fecísti tu, Dómine, Deus meus, mirabília tua: * et cogitatiónibus tuis non est qui símilis sit tibi.
39:6 Annuntiávi et locútus sum: * multiplicáti sunt super númerum.
39:7 Sacrifícium et oblatiónem noluísti: * aures autem perfecísti mihi.
39:7 Holocáustum et pro peccáto non postulásti: * tunc dixi: Ecce, vénio.
39:8 In cápite libri scriptum est de me ut fácerem voluntátem tuam: * Deus meus, vólui, et legem tuam in médio cordis mei.
39:10 Annuntiávi iustítiam tuam in ecclésia magna, * ecce, lábia mea non prohibébo: Dómine, tu scisti.
39:11 Iustítiam tuam non abscóndi in corde meo: * veritátem tuam et salutáre tuum dixi.
39:11 Non abscóndi misericórdiam tuam et veritátem tuam * a concílio multo.
39:12 Tu autem, Dómine, ne longe fácias miseratiónes tuas a me: * misericórdia tua et véritas tua semper suscepérunt me.
39:13 Quóniam circumdedérunt me mala, quorum non est númerus: * comprehendérunt me iniquitátes meæ, et non pótui ut vidérem.
39:13 Multiplicátæ sunt super capíllos cápitis mei: * et cor meum derelíquit me.
39:14 Compláceat tibi, Dómine, ut éruas me: * Dómine, ad adiuvándum me réspice.
39:15 Confundántur et revereántur simul, qui quærunt ánimam meam, * ut áuferant eam.
39:15 Convertántur retrórsum, et revereántur, * qui volunt mihi mala.
39:16 Ferant conféstim confusiónem suam, * qui dicunt mihi: Euge, euge.
39:17 Exsúltent et læténtur super te omnes quæréntes te: * et dicant semper: Magnificétur Dóminus: qui díligunt salutáre tuum.
39:18 Ego autem mendícus sum, et pauper: * Dóminus sollícitus est mei.
39:18 Adiútor meus, et protéctor meus tu es: * Deus meus, ne tardáveris.
℣. Réquiem ætérnam * dona eis, Dómine.
℟. Et lux perpétua * lúceat eis.
Ant. Compláceat tibi, Dómine, ut erípias me: Dómine, ad adiuvándum me réspice.
Psalmy z lekcjami {Antyfony i psalmy Wotywa}
Nokturn I.
Ant. Niech ci się podoba, * Panie, abyś mię wyrwał: Panie, ku ratunku memu wejrzyj.
Psalm 39 [1]
39:2 Czekając, czekałem Pana, * i skłonił się ku mnie.
39:3 I wysłuchał prośby moje: * i wywiódł mię z dołu nędzy, i z błota iłu.
39:3 I postawił na skale nogi moje: * i naprostował kroki moje.
39:4 I wypuścił nową pieśń w usta moje, * hymn Bogu naszemu.
39:4 Ujrzą mnodzy, i będą się bać: * i będą mieć nadzieję w Panu.
39:5 Błogosławiony mąż, którego nadzieja jest imię Pańskie: * a nie oglądał się na marności i na szaleństwa omylne.
39:6 Wieleś uczynił ty, Panie, Boże mój, cudów twoich: * a w myślach twoich nie jest, ktoby był podobien tobie.
39:6 Opowiadałem i mówiłem: * rozmnożyli się nad liczbę.
39:7 Ofiary i obiaty nie chciałeś: * a uszy uczyniłeś mi doskonałe.
39:7 Całopalenia i za grzech nie żądałeś: * tedym rzekł: Oto idę.
39:8 W summie ksiąg napisano o mnie, abych czynił wolą twoję: * Boże mój, pragnąłem, i zakon twój w pośród serca mego.
39:10 Opowiadałem sprawiedliwość twoję w kościele wielkim, * oto warg moich nie będę hamował: Panie, tyś wiedział.
39:11 Sprawiedliwości twojéj nie skryłem w sercu mojem: * prawdę twoję i zbawienie twe opowiadałem.
39:11 Nie taiłem miłosierdzia twego i prawdy twojéj * przed zgromadzeniem wielkiem.
39:12 A ty, Panie, nie oddalaj zmiłowania twego odemnie: * miłosierdzie twoje i prawda twoja, zawżdy mię broniły.
39:13 Albowiem obtoczyły mię złe, którym niemasz liczby: * poimały mię nieprawości moje, i nie mogłem przejrzeć.
39:13 Rozmnożyły się nad włosy głowy mojéj: * i serce moje opuściło mię.
39:14 Niech ci się podoba, Panie, abyś mię wyrwał: * Panie, ku ratunku memu wejrzyj.
39:15 Niechaj będą zawstydzeni i zesromoceni społem, którzy szukają dusze mojéj, * aby ją odjęli.
39:15 Niech się obrócą nawstecz, a niech się zawstydzą, * którzy mi życzą złego.
39:16 Niechaj odniosą natychmiast zelżywość swą, * którzy mi mówią: Ehej, ehej!
39:17 Niech się rozradują i uweselą w tobie wszyscy, którzy cię szukają: * i niech mówią zawżdy: Niechaj będzie uwielbiony Pan: którzy miłują zbawienie twoje.
39:18 Ja lepak jestem żebrak ubogi: * Pan stara się o mię.
39:18 Pomocnikiem moim, i obrońcą moim jesteś ty: * Boże mój, nie omieszkiwajże.
℣. Wieczny odpoczynek * racz im dać, Panie.
℟. A światłość wiekuista * niechaj im świeci.
Ant. Niech ci się podoba, Panie, abyś mię wyrwał: Panie, ku ratunku memu wejrzyj.
Ant. Sana, Dómine, * ánimam meam, quia peccávi tibi.
Psalmus 40 [2]
40:2 Beátus qui intéllegit super egénum, et páuperem: * in die mala liberábit eum Dóminus.
40:3 Dóminus consérvet eum, et vivíficet eum, et beátum fáciat eum in terra: * et non tradat eum in ánimam inimicórum eius.
40:4 Dóminus opem ferat illi super lectum dolóris eius: * univérsum stratum eius versásti in infirmitáte eius.
40:5 Ego dixi: Dómine, miserére mei: * sana ánimam meam, quia peccávi tibi.
40:6 Inimíci mei dixérunt mala mihi: * Quando moriétur, et períbit nomen eius?
40:7 Et si ingrediebátur ut vidéret, vana loquebátur: * cor eius congregávit iniquitátem sibi.
40:7 Egrediebátur foras, * et loquebátur in idípsum.
40:8 Advérsum me susurrábant omnes inimíci mei: * advérsum me cogitábant mala mihi.
40:9 Verbum iníquum constituérunt advérsum me: * Numquid qui dormit non adíciet ut resúrgat?
40:10 Étenim homo pacis meæ, in quo sperávi: * qui edébat panes meos, magnificávit super me supplantatiónem.
40:11 Tu autem, Dómine, miserére mei, et resúscita me: * et retríbuam eis.
40:12 In hoc cognóvi quóniam voluísti me: * quóniam non gaudébit inimícus meus super me.
40:13 Me autem propter innocéntiam suscepísti: * et confirmásti me in conspéctu tuo in ætérnum.
40:14 Benedíctus Dóminus, Deus Israël, a sǽculo et usque in sǽculum: * fiat, fiat.
℣. Réquiem ætérnam * dona eis, Dómine.
℟. Et lux perpétua * lúceat eis.
Ant. Sana, Dómine, ánimam meam, quia peccávi tibi.
Ant. Uzdrów, Panie, * duszę moją, bom grzeszył tobie.
Psalm 40 [2]
40:2 Błogosławiony, który ma baczenie na potrzebnego i na ubogiego: * w dzień zły wybawi go Pan.
40:3 Pan niechaj go zachowa i ożywi go: i niech go uczyni błogosławionym na ziemi: * i niechaj go nie wydaje duszy nieprzyjaciół jego.
40:4 Pan go niech wspomoże na łożu niemocy jego: * wszystkę pościel jego sprzewracałeś w chorobie jego.
40:5 Jam rzekł: Panie, zmiłuj się nademną: * uzdrów duszę moję, bom grzeszył tobie.
40:6 Nieprzyjaciele mówili mi źle: * Kiedyż umrze, a zginie imię jego?
40:7 A jeźli wchodził, aby ujrzał, marności mówił: * serce jego zgromadziło nieprawości sobie.
40:7 Wychodził precz, * i mówił pospołu.
40:8 Przeciwko mnie szeptali wszyscy nieprzyjaciele moi: * przeciwko mnie myślili mi źle.
40:9 Słowo niesprawiedliwe postanowili przeciwko mnie: * zali, który śpi, więcéj nie powstanie?
40:10 Albowiem człowiek pokoju mego, któremum ufał: * który jadał chleb mój, wielkie uczynił nademną podejście.
40:11 Ale ty, Panie, zmiłuj się nademną, i wzbudź mię: * a oddam im.
40:12 W temem poznał, iżeś mię chciał: * że się nie będzie weselił nieprzyjaciel mój nademną.
40:13 A mnieś dla niewinności przyjął: * utwierdziłeś mię przed oblicznością twoją na wieki.
40:14 Błogosławiony Pan, Bóg Izraelski, od wieku i aż do wieku: * niech się stanie, niech się stanie.
℣. Wieczny odpoczynek * racz im dać, Panie.
℟. A światłość wiekuista * niechaj im świeci.
Ant. Uzdrów, Panie, duszę moją, bom grzeszył tobie.
Ant. Sitívit * ánima mea ad Deum vivum: quando véniam, et apparébo ante fáciem Dómini?
Psalmus 41 [3]
41:2 Quemádmodum desíderat cervus ad fontes aquárum: * ita desíderat ánima mea ad te, Deus.
41:3 Sitívit ánima mea ad Deum fortem vivum: * quando véniam, et apparébo ante fáciem Dei?
41:4 Fuérunt mihi lácrimæ meæ panes die ac nocte: * dum dícitur mihi cotídie: Ubi est Deus tuus?
41:5 Hæc recordátus sum, et effúdi in me ánimam meam: * quóniam transíbo in locum tabernáculi admirábilis, usque ad domum Dei.
41:5 In voce exsultatiónis, et confessiónis: * sonus epulántis.
41:6 Quare tristis es, ánima mea? * et quare contúrbas me?
41:6 Spera in Deo, quóniam adhuc confitébor illi: * salutáre vultus mei, et Deus meus.
41:7 Ad meípsum ánima mea conturbáta est: * proptérea memor ero tui de terra Iordánis, et Hermóniim a monte módico.
41:8 Abýssus abýssum ínvocat, * in voce cataractárum tuárum.
41:8 Ómnia excélsa tua, et fluctus tui * super me transiérunt.
41:9 In die mandávit Dóminus misericórdiam suam: * et nocte cánticum eius.
41:9 Apud me orátio Deo vitæ meæ, * dicam Deo: Suscéptor meus es.
41:10 Quare oblítus es mei? * et quare contristátus incédo, dum afflígit me inimícus?
41:11 Dum confringúntur ossa mea, * exprobravérunt mihi qui tríbulant me inimíci mei.
41:11 Dum dicunt mihi per síngulos dies: Ubi est Deus tuus? * quare tristis es, ánima mea? et quare contúrbas me?
41:12 Spera in Deo, quóniam adhuc confitébor illi: * salutáre vultus mei, et Deus meus.
℣. Réquiem ætérnam * dona eis, Dómine.
℟. Et lux perpétua * lúceat eis.
Ant. Sitívit ánima mea ad Deum vivum: quando véniam, et apparébo ante fáciem Dómini?
Ant. Pragnęła * dusza moja do Boga żywego: kiedyż przyjdę, a okażę się przed obliczem Bożem?
Psalm 41 [3]
41:2 Jako pragnie jeleń do źródeł wodnych: * tak pragnie dusza moja do ciebie, Boże.
41:3 Pragnęła dusza moja do Boga, mocnego, żywego: * kiedyż przyjdę, a okażę się przed obliczem Bożem?
41:4 Były mi łzy moje za chleb we dnie i w nocy: * gdy mi mówią co dzień: Kędyż jest Bóg twój?
41:5 Na tom wspominał i wylałem na się duszę moją: * że przyjdę na miejsce przybytku dziwnego, aż do domu Bożego.
41:5 Z głosem wesela i wyznawania: * głosu godującego.
41:6 Czemużeś smutna, duszo moja? * i czemu mię trwożysz?
41:6 Miéj nadzieję w Bogu, bo mu jeszcze wyznawać będę: * zbawienie twarzy mojéj, i Bóg mój.
41:7 We mnie samym zatrwożyła się dusza moja: * przeto będę na cię pamiętał z ziemie Jordanu i Hermonim, od góry maluczkiéj.
41:8 Przepaść przepaści przyzywa, * na głos upustów twoich.
41:8 Wszystkie wysokie wały twoje, i nawałności * twoje na mię się stoczyły.
41:9 We dnie Pan rozkazał miłosierdzie swoje: * a w nocy pieśń jego.
41:9 Przy mnie modlitwa Bogu żywota mego, * rzekę Bogu: Jesteś mój obrońca.
41:10 Przeczżeś mię zapomniał? * i czemu smutno chodzę, gdy mię trapi nieprzyjaciel?
41:11 Gdy się łamią kości moje, * urągali mi, którzy mię dręczą, nieprzyjaciele moi.
41:11 Gdy mi mówią na każdy dzień: Kędyż jest Bóg twój? * czemuś jest smutna, duszo moja? i czemu mię trwożysz?
41:12 Miej nadzieję w Bogu, bo mu jeszcze wyznawać będę: * zbawienie twarzy mojéj, i Bóg mój.
℣. Wieczny odpoczynek * racz im dać, Panie.
℟. A światłość wiekuista * niechaj im świeci.
Ant. Pragnęła dusza moja do Boga żywego: kiedyż przyjdę, a okażę się przed obliczem Bożem?
℣. Ne tradas béstiis ánimas confiténtes tibi.
℟. Et ánimas páuperum tuórum ne obliviscáris in finem.
℣. Nie podawaj bestyom dusz wyznawających tobie.
℟. I dusz ubogich twoich nie zapominaj do końca.
« Pater Noster » dicitur totum secreto.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
„Ojcze nasz” cicho.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom: i nie wódź nas na pokuszenie: ale nas zbaw ode złego. Amen.


Lectio 1
Iob 7:16-21
16 Parce mihi, Dómine; nihil enim sunt dies mei.
17 Quid est homo, quia magníficas eum? aut quid appónis erga eum cor tuum?
18 Vísitas eum dilúculo, et súbito probas illum.
19 Usquequo non parcis mihi, nec dimíttis me, ut glútiam salívam meam?
20 Peccávi, quid fáciam tibi, o custos hóminum? quare posuísti me contrárium tibi, et factus sum mihimetípsi gravis?
21 Cur non tollis peccátum meum, et quare non aufers iniquitátem meam? Ecce nunc in púlvere dórmiam: et, si mane me quæsíeris, non subsístam.

℟. Credo quod Redémptor meus vivit, et in novíssimo die de terra surrectúrus sum,
* Et in carne mea vidébo Deum Salvatórem meum.
℣. Quem visúrus sum ego ipse, et non álius; et óculi mei conspectúri sunt.
℟. Et in carne mea vidébo Deum Salvatórem meum.


Lekcja 1
Job 7:16-21
16 Przepuść mi; boć nic nie są dni moje.
17 Cóż jest człowiek, iż go wielmożysz? albo co przykładasz ku niemu serce twoje?
18 Nawiedzasz go rano i natychmiast doświadczasz go.
19 Dokądże mi nie przepuścisz? ani dopuścisz mi, abym przełknął ślinę moję?
20 Zgrzeszyłem, cóż ci uczynię, o stróżu ludzi, czemuś mię postawił przeciwnym tobie, i stałem się ciężek sam sobie?
21 Przecz nie zgładzisz grzechu mego, i czemu nie odejmujesz nieprawości mojéj? oto teraz w prochu zasnę: a jeźli mię rano poszukasz, nie będzie mnie.

℟. Wiem bowiem, iż odkupiciel mój żywie, a w dzień ostateczny powstanę z ziemie:
* I w ciele mojem oglądać będę Boga mego.
℣. Którego ujrzeć mam ja isty, a nie inny: i oczy moje oglądają.
℟. I w ciele mojem oglądać będę Boga mego.


Lectio 2
Iob 10:1-7
1 Tædet ánimam meam vitæ meæ; dimíttam advérsum me elóquium meum: loquar in amaritúdine ánimæ meæ.
2 Dicam Deo: Noli me condemnáre; índica mihi cur me ita iúdices.
3 Numquid bonum tibi vidétur, si calumniéris me, et ópprimas me opus mánuum tuárum, et consílium impiórum ádiuves?
4 Numquid óculi cárnei tibi sunt? aut sicut videt homo, et tu vidébis?
5 Numquid sicut dies hóminis dies tui, et anni tui sicut humána sunt témpora,
6 Ut quæras iniquitátem meam, et peccátum meum scrutéris,
7 Et scias quia nihil ímpium fécerim, cum sit nemo qui de manu tua possit erúere?

℟. Qui Lázarum resuscitásti a monuménto fœ́tidum,
* Tu eis, Dómine, dona réquiem, et locum indulgéntiæ.
℣. Qui ventúrus es iudicáre vivos et mórtuos, et sǽculum per ignem.
℟. Tu eis, Dómine, dona réquiem, et locum indulgéntiæ.


Lekcja 2
Job 10:1-7
1 Tęskni sobie dusza moja w żywocie moim: puszczę przeciw sobie mowę moję, będę mówił w gorzkości dusze mojéj.
2 Rzeknę Bogu: Nie potępiaj mię: pokaż mi, przecz mię tak sądzisz?
3 Aza się dobrze tobie widzi, żebyś mię potwarzył i ucisnął mię, robotę rąk twoich, a radę niezbożników wspomagał?
4 Aza ty masz oczy cielesne? albo, jako widzi człowiek, i ty widzieć będziesz?
5 Izali jako dni człowiecze dni twoje? a lata twoje są jako czasy ludzkie?
6 Żebyś się miał pytać o nieprawości mojéj, i dowiadować się o grzechu moim?
7 I żebyś wiedział, żem nic niepobożnego nie czynił, gdyż niemasz żadnego, któryby mógł wyrwać z ręki twojéj?

℟. Któryś wskrzesił Łazarza z grobu cuchnącego:
* Ty im, Panie, daj odpoczynek, i miejsce przebaczenia.
℣. Który przyjdziesz sądzić żywych i umarłych, a świat przez ogień.
℟. Ty im, Panie, daj odpoczynek, i miejsce przebaczenia.


Lectio 3
Iob 10:8-12
8 Manus tuæ fecérunt me, et plasmavérunt me totum in circúitu: et sic repénte præcípitas me?
9 Meménto, quæso, quod sicut lutum féceris me, et in púlverem redúces me.
10 Nonne sicut lac mulsísti me, et sicut cáseum me coagulásti?
11 Pelle et cárnibus vestísti me; óssibus et nervis compegísti me.
12 Vitam et misericórdiam tribuísti mihi, et visitátio tua custodívit spíritum meum.

℟. Dómine, quando véneris iudicáre terram, ubi me abscóndam a vultu iræ tuæ?
* Quia peccávi nimis in vita mea.
℣. Commíssa mea pavésco, et ante te erubésco: dum véneris iudicáre, noli me condemnáre.
℟. Quia peccávi nimis in vita mea.
℣. Réquiem ætérnam * dona eis, Dómine.
℟. Et lux perpétua * lúceat eis.
℟. Quia peccávi nimis in vita mea.


Lekcja 3
Job 10:8-12
8 Ręce twoje uczyniły mię i utworzyły mię wszystkiego wokoło: a tak mię nagle strącasz?
9 Wspomnij, proszę, że jako błoto uczyniłeś mię i w proch mię obrócisz.
10 Aza nie jako mleko doiłeś mię, a jako ser utworzyłeś mię?
11 Skórą i mięsem oblókłeś mię, kościami i żyłami pospinałeś mię.
12 Żywot i miłosierdzie dałeś mi, a nawiedzenie twoje strzegło ducha mego.

℟. Panie, gdy przyjdziesz sądzić ziemię, gdzież się ukryję przed obliczem gniewu twego?
* Bom zgrzeszył bardzo w żywocie moim.
℣. Drżę za występki moje, i przed tobą się wstydzę: gdy przyjdziesz sądzić, nie zatracaj mię.
℟. Bom zgrzeszył bardzo w żywocie moim.
℣. Wieczny odpoczynek * racz im dać, Panie.
℟. A światłość wiekuista * niechaj im świeci.
℟. Bom zgrzeszył bardzo w żywocie moim.
Reliqua omittuntur, nisi Laudes separandæ sint.
Opuścić resztę, jeśli Laudesy nie są odmawiane osobno.
Oratio {Votiva}

Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.


℣. A porta ínferi.
℟. Erue, Dómine, ánimas eórum.
℣. Requiéscant in pace.
℟. Amen.
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
secunda 'Domine, exaudi' omittitur

Orémus.
Fidélium, Deus, ómnium Cónditor et Redémptor, animábus famulórum famularúmque tuárum remissiónem cunctórum tríbue peccatórum: ut indulgéntiam, quam semper optavérunt, piis supplicatiónibus consequántur:
Qui vivis et regnas cum Deo Patre, in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
Modlitwy {Wotywa}

Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.


℣. Od wrót piekielnych.
℟. Wybaw dusze ich, Panie.
℣. Niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
℣. Panie, wysłuchaj modlitwę moją.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
opuścić drugie „Panie, wysłuchaj”

Módlmy się.
Stwórco i Odkupicielu wszystkich wiernych, Boże, racz odpuścić wszystkie grzechy duszom zmarłych sług i służebnic Twoich, aby przez pobożne błagania i modły nasze dostąpiły przebaczenia, którego zawsze pragnęły:
Który żyjesz i królujesz z Bogiem Ojcem w jedności Ducha Świętego Bóg przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
Conclusio
℣. Réquiem ætérnam dona eis, Dómine.
℟. Et lux perpétua lúceat eis.
℣. Requiéscant in pace.
℟. Amen.
Zakończenie
℣. Wieczny odpoczynek racz im dać, Panie.
℟. A światłość wiekuista niechaj im świeci.
℣. Niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.

Ad Laudes

Incipit{omittitur}
Początek{opuścić}
Psalmi {Psalmi & antiphonæ Votiva}
Ant. Exsultábunt Dómino * ossa humiliáta.
Psalmus 50 [1]
50:3 Miserére mei, Deus, * secúndum magnam misericórdiam tuam.
50:3 Et secúndum multitúdinem miseratiónum tuárum, * dele iniquitátem meam.
50:4 Ámplius lava me ab iniquitáte mea: * et a peccáto meo munda me.
50:5 Quóniam iniquitátem meam ego cognósco: * et peccátum meum contra me est semper.
50:6 Tibi soli peccávi, et malum coram te feci: * ut iustificéris in sermónibus tuis, et vincas cum iudicáris.
50:7 Ecce enim, in iniquitátibus concéptus sum: * et in peccátis concépit me mater mea.
50:8 Ecce enim, veritátem dilexísti: * incérta et occúlta sapiéntiæ tuæ manifestásti mihi.
50:9 Aspérges me hyssópo, et mundábor: * lavábis me, et super nivem dealbábor.
50:10 Audítui meo dabis gáudium et lætítiam: * et exsultábunt ossa humiliáta.
50:11 Avérte fáciem tuam a peccátis meis: * et omnes iniquitátes meas dele.
50:12 Cor mundum crea in me, Deus: * et spíritum rectum ínnova in viscéribus meis.
50:13 Ne proícias me a fácie tua: * et spíritum sanctum tuum ne áuferas a me.
50:14 Redde mihi lætítiam salutáris tui: * et spíritu principáli confírma me.
50:15 Docébo iníquos vias tuas: * et ímpii ad te converténtur.
50:16 Líbera me de sanguínibus, Deus, Deus salútis meæ: * et exsultábit lingua mea iustítiam tuam.
50:17 Dómine, lábia mea apéries: * et os meum annuntiábit laudem tuam.
50:18 Quóniam si voluísses sacrifícium, dedíssem útique: * holocáustis non delectáberis.
50:19 Sacrifícium Deo spíritus contribulátus: * cor contrítum, et humiliátum, Deus, non despícies.
50:20 Benígne fac, Dómine, in bona voluntáte tua Sion: * ut ædificéntur muri Ierúsalem.
50:21 Tunc acceptábis sacrifícium iustítiæ, oblatiónes, et holocáusta: * tunc impónent super altáre tuum vítulos.
℣. Réquiem ætérnam * dona eis, Dómine.
℟. Et lux perpétua * lúceat eis.
Ant. Exsultábunt Dómino ossa humiliáta.
Psalmy {Psalmy i antyfony Wotywa}
Ant. Niech się rozradują w Panu * kości poniżone.
Psalm 50 [1]
50:3 Zmiłuj się nademną, Boże, * według wielkiego miłosierdzia twego.
50:3 A według mnóstwa litości twoich, * zgładź nieprawość moję.
50:4 Jeszcze więcéj omyj mię od nieprawości mojéj: * i od grzechu mojego oczyść mię.
50:5 Albowiem ja znam nieprawość moję: * i grzech mój jest zawżdy przeciwko mnie.
50:6 Tobiem samemu zgrzeszył i uczyniłem złość przed tobą: * abyś się usprawiedliwił w mowach twoich, a zwyciężył, gdy cię posądzają.
50:7 Oto bowiem w nieprawościach jestem poczęty: * a w grzechach poczęła mię matka moja.
50:8 Oto bowiem, umiłowałeś prawdę: * niewiadome i skryte rzeczy mądrości twojéj objawiłeś mi.
50:9 Pokropisz mię Hyzopem, a będę oczyszczony: * omyjesz mię, a będę nad śnieg wybielony.
50:10 Słuchowi memu dasz radość i wesele: * i rozradują się kości poniżone.
50:11 Odwróć oblicze twoje od grzechów moich: * a zgładź wszystkie nieprawości moje.
50:12 Serce czyste stwórz we mnie, Boże: * i ducha prawego odnów we wnętrznościach moich.
50:13 Nie odrzucaj mię od oblicza twego: * i Ducha Świętego twego nie bierz odemnie.
50:14 Przywróć mi radość zbawienia twojego: * i duchem przedniejszym potwierdź mię.
50:15 Będę nauczał nieprawe dróg twoich: * a niezbożni do ciebie się nawrócą.
50:16 Wybaw mię ze krwi, Boże, Boże zbawienia mego: * a język mój z radością będzie wysławiał sprawiedliwość twoję.
50:17 Panie, otworzysz wargi moje: * a usta moje opowiadać będą chwałę twoję.
50:18 Albowiem gdybyś był chciał ofiary, wżdybych był dał: * w całopalonych nie będziesz się kochał.
50:19 Ofiara Bogu, duch strapiony: * serca skruszonego i uniżonego, Boże, nie wzgardzisz.
50:20 Uczyń dobrze, Panie, Syonowi w dobréj woli twojéj: * aby się zbudowały mury Jeruzalem.
50:21 Tedy przyjmiesz ofiarę sprawiedliwości, obiaty i całopalenia: * tedy nakładą na ołtarz twój cielców.
℣. Wieczny odpoczynek * racz im dać, Panie.
℟. A światłość wiekuista * niechaj im świeci.
Ant. Niech się rozradują w Panu kości poniżone.
Ant. Exáudi, Dómine, * oratiónem meam: ad te omnis caro véniet.
Psalmus 64 [2]
64:2 Te decet hymnus, Deus, in Sion: * et tibi reddétur votum in Ierúsalem.
64:3 Exáudi oratiónem meam: * ad te omnis caro véniet.
64:4 Verba iniquórum prævaluérunt super nos: * et impietátibus nostris tu propitiáberis.
64:5 Beátus, quem elegísti, et assumpsísti: * inhabitábit in átriis tuis.
64:5 Replébimur in bonis domus tuæ: * sanctum est templum tuum, mirábile in æquitáte.
64:6 Exáudi nos, Deus, salutáris noster, * spes ómnium fínium terræ, et in mari longe.
64:7 Prǽparans montes in virtúte tua, accínctus poténtia: * qui contúrbas profúndum maris sonum flúctuum eius.
64:8 Turbabúntur gentes, et timébunt qui hábitant términos a signis tuis: * éxitus matutíni, et véspere delectábis.
64:10 Visitásti terram, et inebriásti eam: * multiplicásti locupletáre eam.
64:10 Flumen Dei replétum est aquis, parásti cibum illórum: * quóniam ita est præparátio eius.
64:11 Rivos eius inébria, multíplica genímina eius: * in stillicídiis eius lætábitur gérminans.
64:12 Benedíces corónæ anni benignitátis tuæ: * et campi tui replebúntur ubertáte.
64:13 Pinguéscent speciósa desérti: * et exsultatióne colles accingéntur.
64:14 Indúti sunt aríetes óvium, et valles abundábunt fruménto: * clamábunt, étenim hymnum dicent.
℣. Réquiem ætérnam * dona eis, Dómine.
℟. Et lux perpétua * lúceat eis.
Ant. Exáudi, Dómine, oratiónem meam: ad te omnis caro véniet.
Ant. Wysłuchaj, Panie, * modlitwę moją, do ciebie wszelkie ciało przyjdzie.
Psalm 64 [2]
64:2 Tobie przystoi pieśń, Boże, w Syonie: * i tobie oddadzą ślub w Jeruzalem.
64:3 Wysłuchaj modlitwę moję: * do ciebie wszelkie ciało przyjdzie.
64:4 Słowa niezbożników wzięły górę nad nami: * a nieprawościom naszym ty będziesz miłościw.
64:5 Błogosławiony, któregoś obrał i przyjął: * będzie mieszkał w sieniach twoich.
64:5 Będziem napełnieni dobrami domu twego: * święty jest kościół twój, dziwny w sprawiedliwości.
64:6 Wysłuchaj nas, Boże, zbawicielu nasz, * nadziejo wszystkich krajów ziemie, i na morzu daleko.
64:7 Który gotujesz góry mocą swoją, przepasany możnością: * który zaburzasz głębokość morską, szum nawałności jego.
64:8 Zatrwożą się narodowie, i będą się bać, którzy mieszkają na krainach dla znaków twoich: * kraje rana i wieczora ucieszysz.
64:10 Nawiedziłeś ziemię i napoiłeś ją: * rozmaicie ubogaciłeś ją.
64:10 Rzeka Boża pełna jest wody, zgotowałeś żywność ich: * bo tak jest zgotowanie jéj.
64:11 Brózdy jéj napój, rozmnóż jéj urodzaje: * z kropel jéj rozweseli się rodząca.
64:12 Błogosławić będziesz okręgowi roku z dobrotliwości twojéj: * a pola twoje będą pełne obfitości.
64:13 Stłuścieją ozdoby pustynie: * a radością pagórki przepaszą się.
64:14 Przyodziani są barani owiec, a doliny będą obfitować zbożem: * będą wykrzykać, i pieśń śpiewać.
℣. Wieczny odpoczynek * racz im dać, Panie.
℟. A światłość wiekuista * niechaj im świeci.
Ant. Wysłuchaj, Panie, modlitwę moją, do ciebie wszelkie ciało przyjdzie.
Ant. Me suscépit * déxtera tua, Dómine.
Psalmus 62 [3]
62:2 Deus, Deus meus, * ad te de luce vígilo.
62:2 Sitívit in te ánima mea, * quam multiplíciter tibi caro mea.
62:3 In terra desérta, et ínvia, et inaquósa: * sic in sancto appárui tibi, ut vidérem virtútem tuam, et glóriam tuam.
62:4 Quóniam mélior est misericórdia tua super vitas: * lábia mea laudábunt te.
62:5 Sic benedícam te in vita mea: * et in nómine tuo levábo manus meas.
62:6 Sicut ádipe et pinguédine repleátur ánima mea: * et lábiis exsultatiónis laudábit os meum.
62:7 Si memor fui tui super stratum meum, in matutínis meditábor in te: * quia fuísti adiútor meus.
62:8 Et in velaménto alárum tuárum exsultábo, adhǽsit ánima mea post te: * me suscépit déxtera tua.
62:10 Ipsi vero in vanum quæsiérunt ánimam meam, introíbunt in inferióra terræ: * tradéntur in manus gládii, partes vúlpium erunt.
62:12 Rex vero lætábitur in Deo, laudabúntur omnes qui iurant in eo: * quia obstrúctum est os loquéntium iníqua.
℣. Réquiem ætérnam * dona eis, Dómine.
℟. Et lux perpétua * lúceat eis.
Ant. Me suscépit déxtera tua, Dómine.
Ant. Broniła mię * prawica twoja, Panie.
Psalm 62 [3]
62:2 Boże, Boże mój, * do ciebie czuję na świtaniu.
62:2 Pragnęła cię dusza moja, * jako rozmaicie tobie i ciało moje.
62:3 W ziemi pustéj i niedrożnéj i bezwodnéj: * jako w świątnicy stawiłem się przed tobą, abych widział moc twoję i chwałę twoję.
62:4 Iż lepsze jest miłosierdzie twoje, niźli żywoty: * wargi moje będą ciebie chwalić.
62:5 Tak cię błogosławić będę za żywota mego: * a w imię twoje będę podnosił ręce moje.
62:6 Jako sadłem i tłustością niech będzie napełniona dusza moja: * a wargami wesołości będą wychwalać usta moje.
62:7 Jeźlim na cię pamiętał na łożu mojem, rano będę rozmyślał o tobie: * boś był pomocnikiem moim.
62:8 I w zasłonie skrzydeł twoich rozraduję się, przylgnęła dusza moja do ciebie: * broniła mię prawica twoja.
62:10 A oni próżno szukali dusze mojéj, wnidą w niskości ziemie: * będą podani w ręce miecza, częściami liszek będą.
62:12 Ale król będzie się weselił w Bogu, i chlubić się będą wszyscy, którzy nań przysięgają: * bo zatkane są usta mówiących nieprawości.
℣. Wieczny odpoczynek * racz im dać, Panie.
℟. A światłość wiekuista * niechaj im świeci.
Ant. Broniła mię prawica twoja, Panie.
Ant. A porta ínferi * érue, Dómine, ánimam meam.
Canticum Ezechiæ [4]
Isa 38:10-24
38:10 Ego dixi: In dimídio diérum meórum * vadam ad portas ínferi.
38:11 Quæsívi resíduum annórum meórum. * Dixi: Non vidébo Dóminum Deum in terra vivéntium.
38:12 Non aspíciam hóminem ultra, * et habitatórem quiétis.
38:13 Generátio mea abláta est, et convolúta est a me, * quasi tabernáculum pastórum.
38:14 Præcísa est velut a texénte, vita mea: dum adhuc ordírer, succídit me: * de mane usque ad vésperam fínies me.
38:15 Sperábam usque ad mane, * quasi leo sic contrívit ómnia ossa mea:
38:16 De mane usque ad vésperam fínies me: * sicut pullus hirúndinis sic clamábo, meditábor ut colúmba:
38:17 Attenuáti sunt óculi mei, * suspiciéntes in excélsum.
38:18 Dómine, vim pátior, respónde pro me. * Quid dicam, aut quid respondébit mihi, cum ipse fécerit?
38:19 Recogitábo tibi omnes annos meos * in amaritúdine ánimæ meæ.
38:20 Dómine, si sic vívitur, et in tálibus vita spíritus mei, corrípies me, et vivificábis me. * Ecce, in pace amaritúdo mea amaríssima:
38:21 Tu autem eruísti ánimam meam ut non períret: * proiecísti post tergum tuum ómnia peccáta mea.
38:22 Quia non inférnus confitébitur tibi, neque mors laudábit te: * non exspectábunt qui descéndunt in lacum, veritátem tuam.
38:23 Vivens vivens ipse confitébitur tibi, sicut et ego hódie: * pater fíliis notam fáciet veritátem tuam.
38:24 Dómine, salvum me fac * et psalmos nostros cantábimus cunctis diébus vitæ nostræ in domo Dómini.
℣. Réquiem ætérnam * dona eis, Dómine.
℟. Et lux perpétua * lúceat eis.
Ant. A porta ínferi érue, Dómine, ánimam meam.
Ant. Od wrót piekielnych * wybaw, Panie, duszę moją.
Kantyk Ezechiela [4]
Iz 38:10-24
38:10 Jam rzekł: W połowicy dni moich * pójdę do bram piekielnych.
38:11 Szukałem ostatka lat moich. * Rzekłem: Nie ujrzę Pana Boga na ziemi żywiących.
38:12 Nie oglądam więcéj człowieka, * i obywatela pokoju.
38:13 Wiek mój przeminął i zwinion jest odemnie, * jako namiotek pasterski.
38:14 Przerzniony jest jako od tkacza żywot mój: gdym jeszcze zaczynał, przerznął mię: * od zarania aż do wieczora dokonasz mię.
38:15 Miałem nadzieję aż do zarania, * jako lew, tak połamał wszystkie kości moje:
38:16 Od zarania aż do wieczora dokonasz mię: * jako młode jaskółcze, tak będę szczebiotał, a będę stękał jako gołębica:
38:17 Zemdlały oczy moje, * poglądając ku górze.
38:18 Panie, gwałt cierpię, odpowiedz za mię. * Cóż rzekę, albo co mi odpowie, gdyż sam uczynił?
38:19 Będęć rozmyślał wszystkie lata moje * w gorzkości dusze mojéj.
38:20 Panie, jeźli tak żywią, i tak żywot ducha mego, pokarzesz mię i ożywisz mię. * Oto w pokoju gorzkość moja najgorzciejsza:
38:21 Aleś ty wyrwał duszę moję, aby nie zginęła: * zarzuciłeś w tył twój wszystkie grzechy moje.
38:22 Albowiem nie piekło wyznawać ci będzie, ani śmierć chwalić cię będzie: * nie będą czekać, którzy w dół wstępują, prawdy twojéj.
38:23 Żywy, żywy, ten ci wyznawać będzie, jako i ja dzisiaj: * ojciec synom będzie opowiadał prawdę twoję.
38:24 Panie, zachowaj mię * a Psalmy nasze śpiewać będziemy w domu Pańskim po wszystkie dni żywota naszego.
℣. Wieczny odpoczynek * racz im dać, Panie.
℟. A światłość wiekuista * niechaj im świeci.
Ant. Od wrót piekielnych wybaw, Panie, duszę moją.
Ant. Omnis spíritus * laudet Dóminum.
Psalmus 150 [5]
150:1 Laudáte Dóminum in sanctis eius: * laudáte eum in firmaménto virtútis eius.
150:2 Laudáte eum in virtútibus eius: * laudáte eum secúndum multitúdinem magnitúdinis eius.
150:3 Laudáte eum in sono tubæ: * laudáte eum in psaltério, et cíthara.
150:4 Laudáte eum in týmpano, et choro: * laudáte eum in chordis, et órgano.
150:5 Laudáte eum in cýmbalis benesonántibus: laudáte eum in cýmbalis iubilatiónis: * omnis spíritus laudet Dóminum.
℣. Réquiem ætérnam * dona eis, Dómine.
℟. Et lux perpétua * lúceat eis.
Ant. Omnis spíritus laudet Dóminum.
Ant. Wszelki duch * niechaj Pana chwali.
Psalm 150 [5]
150:1 Chwalcie Pana w świętych jego: * chwalcie go na utwierdzeniu mocy jego.
150:2 Chwalcie go w możnościach jego: * chwalcie go według mnóstwa wielkości jego.
150:3 Chwalcie go głosem trąby: * chwalcie go na arfie i na cytrze.
150:4 Chwalcie go na bębnie i na piszczałce: * chwalcie go na strónach i na organiech.
150:5 Chwalcie go na cymbalech głośnych: chwalcie go na cymbalech krzykliwych: * wszelki duch niechaj Pana chwali.
℣. Wieczny odpoczynek * racz im dać, Panie.
℟. A światłość wiekuista * niechaj im świeci.
Ant. Wszelki duch niechaj Pana chwali.
Versus (In loco Capituli)
℣. Audívi vocem de cælo dicéntem mihi.
℟. Beáti mórtui qui in Dómino moriúntur.
Versus (In loco Capituli)
℣. Usłyszałem głos z nieba mówiący mi.
℟. Błogosławieni umarli, którzy w Panu umierają.
Canticum: Benedictus {Antiphona Votiva}
Ant. Ego sum * resurréctio et vita: qui credit in me, étiam si mórtuus fúerit, vivet; et omnis qui vivit et credit in me, non moriétur in ætérnum.
Canticum Zachariæ
Luc. 1:68-79
1:68 Benedíctus Dóminus, Deus Israël: * quia visitávit, et fecit redemptiónem plebis suæ:
1:69 Et eréxit cornu salútis nobis: * in domo David, púeri sui.
1:70 Sicut locútus est per os sanctórum, * qui a sǽculo sunt, prophetárum eius:
1:71 Salútem ex inimícis nostris, * et de manu ómnium, qui odérunt nos.
1:72 Ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris: * et memorári testaménti sui sancti.
1:73 Iusiurándum, quod iurávit ad Ábraham patrem nostrum, * datúrum se nobis:
1:74 Ut sine timóre, de manu inimicórum nostrórum liberáti, * serviámus illi.
1:75 In sanctitáte, et iustítia coram ipso, * ómnibus diébus nostris.
1:76 Et tu, puer, Prophéta Altíssimi vocáberis: * præíbis enim ante fáciem Dómini, paráre vias eius:
1:77 Ad dandam sciéntiam salútis plebi eius: * in remissiónem peccatórum eórum:
1:78 Per víscera misericórdiæ Dei nostri: * in quibus visitávit nos, óriens ex alto:
1:79 Illumináre his, qui in ténebris, et in umbra mortis sedent: * ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.
℣. Réquiem ætérnam * dona eis, Dómine.
℟. Et lux perpétua * lúceat eis.
Ant. Ego sum resurréctio et vita: qui credit in me, étiam si mórtuus fúerit, vivet; et omnis qui vivit et credit in me, non moriétur in ætérnum.
Kantyk: Benedictus {Antyfona Wotywa}
Ant. Jam jest * zmartwychwstanie i żywot; kto w mię wierzy, choćby i umarł, żyć będzie: a wszelki który żywie, a wierzy w mię, nie umrze na wieki.
Pieśń Zachariasza
Łk 1:68-79
1:68 Błogosławiony Pan, Bóg Izraelski: * iż nawiedził i uczynił odkupienie ludu swego.
1:69 I podniósł róg zbawienia nam: * w domu Dawida, służebnika swego.
1:70 Jako mówił przez usta świętych, * którzy od wieku są, proroków swoich.
1:71 Wybawienie od nieprzyjaciół naszych, * i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą.
1:72 Aby uczynił miłosierdzie z ojcy naszymi: * i wspamiętał na testament swój święty.
1:73 Przysięgę, którą przysiągł Abrahamowi, ojcu naszemu, * że nam dać miał:
1:74 Iżbyśmy, wybawieni z ręki nieprzyjaciół naszych, * bez bojaźni mu służyli.
1:75 W świętobliwości i w sprawiedliwości przed nim, * po wszystkie dni nasze.
1:76 A ty dzieciątko, prorokiem Najwyższego będziesz nazwane: * bo uprzedzisz przed oblicznością Pańską, abyś gotował drogi jego:
1:77 Iżbyś dał naukę zbawienia ludowi jego: * na odpuszczenie grzechów ich:
1:78 Dla wnętrzności miłosierdzia Boga naszego: * przez które nawiedził nas Wschód z wysokości:
1:79 Aby zaświecił tym, którzy w ciemności i w cieniu śmierci siedzą: * ku wyprostowaniu nóg naszych na drogę pokoju.
℣. Wieczny odpoczynek * racz im dać, Panie.
℟. A światłość wiekuista * niechaj im świeci.
Ant. Jam jest zmartwychwstanie i żywot; kto w mię wierzy, choćby i umarł, żyć będzie: a wszelki który żywie, a wierzy w mię, nie umrze na wieki.
Oratio {Votiva}

Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.


℣. A porta ínferi.
℟. Erue, Dómine, ánimas eórum.
℣. Requiéscant in pace.
℟. Amen.
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
secunda 'Domine, exaudi' omittitur

Orémus.
Fidélium, Deus, ómnium Cónditor et Redémptor, animábus famulórum famularúmque tuárum remissiónem cunctórum tríbue peccatórum: ut indulgéntiam, quam semper optavérunt, piis supplicatiónibus consequántur:
Qui vivis et regnas cum Deo Patre, in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
Modlitwy {Wotywa}

Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.


℣. Od wrót piekielnych.
℟. Wybaw dusze ich, Panie.
℣. Niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
℣. Panie, wysłuchaj modlitwę moją.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
opuścić drugie „Panie, wysłuchaj”

Módlmy się.
Stwórco i Odkupicielu wszystkich wiernych, Boże, racz odpuścić wszystkie grzechy duszom zmarłych sług i służebnic Twoich, aby przez pobożne błagania i modły nasze dostąpiły przebaczenia, którego zawsze pragnęły:
Który żyjesz i królujesz z Bogiem Ojcem w jedności Ducha Świętego Bóg przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
Conclusio
℣. Réquiem ætérnam dona eis, Dómine.
℟. Et lux perpétua lúceat eis.
℣. Requiéscant in pace.
℟. Amen.
Zakończenie
℣. Wieczny odpoczynek racz im dać, Panie.
℟. A światłość wiekuista niechaj im świeci.
℣. Niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.

Ad Vesperas

Incipit{omittitur}
Początek{opuścić}
Psalmi {Psalmi & antiphonæ Votiva}
Ant. Placébo Dómino * in regióne vivórum.
Psalmus 114 [1]
114:1 Diléxi, quóniam exáudiet Dóminus * vocem oratiónis meæ.
114:2 Quia inclinávit aurem suam mihi: * et in diébus meis invocábo.
114:3 Circumdedérunt me dolóres mortis: * et perícula inférni invenérunt me.
114:4 Tribulatiónem et dolórem invéni: * et nomen Dómini invocávi.
114:5 O Dómine, líbera ánimam meam: * miséricors Dóminus, et iustus, et Deus noster miserétur.
114:6 Custódiens párvulos Dóminus: * humiliátus sum, et liberávit me.
114:7 Convértere, ánima mea, in réquiem tuam: * quia Dóminus benefécit tibi.
114:8 Quia erípuit ánimam meam de morte: * óculos meos a lácrimis, pedes meos a lapsu.
114:9 Placébo Dómino * in regióne vivórum.
℣. Réquiem ætérnam * dona eis, Dómine.
℟. Et lux perpétua * lúceat eis.
Ant. Placébo Dómino in regióne vivórum.
Psalmy {Psalmy i antyfony Wotywa}
Ant. Będę się podobał Panu * w krainie żyjących.
Psalm 114 [1]
114:1 Rozmiłowałem się, iż wysłucha Pan * głos modlitwy mojéj.
114:2 Albowiem skłonił ucho swego ku mnie: * a we dni moje będę wzywał.
114:3 Ogarnęły mię boleści śmiertelne: * a niebezpieczeństwa piekielne potkały mię.
114:4 Nalazłem ucisk i boleść: * i wzywałem imienia Pańskiego.
114:5 Panie, wybaw duszę moję: * miłościwy Pan, i sprawiedliwy, a Bóg nasz jest litościwy.
114:6 Pan strzeże maluczkich: * uniżyłem się, a wybawił mię.
114:7 Nawróć się, duszo moja, do odpocznienia twego: * albowiem ci Pan dobrze uczynił.
114:8 Bo wyrwał duszę moję od śmierci: * oczy moje od płaczu, nogi moje od upadku.
114:9 Będę się podobał Panu * w krainie żywiących.
℣. Wieczny odpoczynek * racz im dać, Panie.
℟. A światłość wiekuista * niechaj im świeci.
Ant. Będę się podobał Panu w krainie żyjących.
Ant. Hei mihi Dómine, * quia incolátus meus prolongátus est.
Psalmus 119 [2]
119:1 Ad Dóminum cum tribulárer clamávi: * et exaudívit me.
119:2 Dómine, líbera ánimam meam a lábiis iníquis, * et a lingua dolósa.
119:3 Quid detur tibi, aut quid apponátur tibi * ad linguam dolósam?
119:4 Sagíttæ poténtis acútæ, * cum carbónibus desolatóriis.
119:5 Heu mihi, quia incolátus meus prolongátus est: habitávi cum habitántibus Cedar: * multum íncola fuit ánima mea.
119:7 Cum his, qui odérunt pacem, eram pacíficus: * cum loquébar illis, impugnábant me gratis.
℣. Réquiem ætérnam * dona eis, Dómine.
℟. Et lux perpétua * lúceat eis.
Ant. Hei mihi Dómine, quia incolátus meus prolongátus est.
Ant. O ja biedny, * że się mieszkanie moje przedłużyło, Panie.
Psalm 119 [2]
119:1 Wołałem do Pana, gdym był utrapiony: * i wysłuchał mię.
119:2 Panie, wyzwól duszę moją od ust nieprawych, * i od języka zdradliwego.
119:3 Coć może być dano, albo coć może być przyłożono * do języka zdradliwego?
119:4 Strzały mocarzowe ostre, * z węglem pustoszącym.
119:5 Ach mnie, że się mieszkanie moje przedłużyło: mieszkałem z obywatelmi Cedar: * długo przebywała dusza moja.
119:7 Z tymi, którzy nienawidzą pokoju, byłem spokojny: * gdym mówił z nimi: prześladowali mię bez przyczyny.
℣. Wieczny odpoczynek * racz im dać, Panie.
℟. A światłość wiekuista * niechaj im świeci.
Ant. O ja biedny, że się mieszkanie moje przedłużyło, Panie.
Ant. Dóminus custódit te * ab omni malo: custódiat ánimam tuam Dóminus.
Psalmus 120 [3]
120:1 Levávi óculos meos in montes, * unde véniet auxílium mihi.
120:2 Auxílium meum a Dómino, * qui fecit cælum et terram.
120:3 Non det in commotiónem pedem tuum: * neque dormítet qui custódit te.
120:4 Ecce, non dormitábit neque dórmiet, * qui custódit Israël.
120:5 Dóminus custódit te, Dóminus protéctio tua, * super manum déxteram tuam.
120:6 Per diem sol non uret te: * neque luna per noctem.
120:7 Dóminus custódit te ab omni malo: * custódiat ánimam tuam Dóminus.
120:8 Dóminus custódiat intróitum tuum, et éxitum tuum: * ex hoc nunc, et usque in sǽculum.
℣. Réquiem ætérnam * dona eis, Dómine.
℟. Et lux perpétua * lúceat eis.
Ant. Dóminus custódit te ab omni malo: custódiat ánimam tuam Dóminus.
Ant. Pan cię strzeże * od wszego złego: niech Pan strzeże duszy twojej.
Psalm 120 [3]
120:1 Podniosłem oczy moje na góry, * skąd przyjdzie mi pomoc.
120:2 Pomoc moja od Pana, * który stworzył niebo i ziemię.
120:3 Niech nie da zachwiać się nodze twojéj: * i niech nie zdrzymie, który cię strzeże.
120:4 Oto się nie zdrzymie ani zaśnie, * który strzeże Izraela.
120:5 Pan cię strzeże: Pan obrona twoja, * po prawéj ręce twojéj.
120:6 Nie upali cię słońce we dnie: * ani miesiąc w nocy.
120:7 Pan strzeże cię ode wszego złego: * Pan niech strzeże dusze twojéj.
120:8 Pan niech strzeże wejścia twego i wyjścia twego: * odtąd i aż na wieki.
℣. Wieczny odpoczynek * racz im dać, Panie.
℟. A światłość wiekuista * niechaj im świeci.
Ant. Pan cię strzeże od wszego złego: niech Pan strzeże duszy twojej.
Ant. Si iniquitátes * observáveris, Dómine: Dómine, quis sustinébit?
Psalmus 129 [4]
129:1 De profúndis clamávi ad te, Dómine: * Dómine, exáudi vocem meam:
129:2 Fiant aures tuæ intendéntes, * in vocem deprecatiónis meæ.
129:3 Si iniquitátes observáveris, Dómine: * Dómine, quis sustinébit?
129:4 Quia apud te propitiátio est: * et propter legem tuam sustínui te, Dómine.
129:5 Sustínuit ánima mea in verbo eius: * sperávit ánima mea in Dómino.
129:6 A custódia matutína usque ad noctem: * speret Israël in Dómino.
129:7 Quia apud Dóminum misericórdia: * et copiósa apud eum redémptio.
129:8 Et ipse rédimet Israël, * ex ómnibus iniquitátibus eius.
℣. Réquiem ætérnam * dona eis, Dómine.
℟. Et lux perpétua * lúceat eis.
Ant. Si iniquitátes observáveris, Dómine: Dómine, quis sustinébit?
Ant. Jeśli nieprawości * będziesz obaczał, Panie: Panie, któż się wydzierży.
Psalm 129 [4]
129:1 Z głębokości wołałem k tobie, Panie: * Panie, wysłuchaj głos mój:
129:2 Niech będą uszy twoje nakłonione, * na głos modlitwy mojéj.
129:3 Jeźli będziesz obaczał nieprawości, Panie: * Panie, któż wydzierży?
129:4 Albowiem u ciebie jest ubłaganie: * i dla zakonu twego czekałem cię, Panie.
129:5 Czekała dusza moja na słowo jego: * nadzieję miała dusza moja w Panu.
129:6 Od straży porannéj aż do nocy: * niechaj nadzieję ma Izrael w Panu.
129:7 Bo u Pana miłosierdzie: * i obfite u niego odkupienie.
129:8 A on odkupi Izraela * ze wszystkich nieprawości jego.
℣. Wieczny odpoczynek * racz im dać, Panie.
℟. A światłość wiekuista * niechaj im świeci.
Ant. Jeśli nieprawości będziesz obaczał, Panie: Panie, któż się wydzierży.
Ant. Opera * mánuum tuárum, Dómine, ne despícias.
Psalmus 137 [5]
137:1 Confitébor tibi, Dómine, in toto corde meo: * quóniam audísti verba oris mei.
137:2 In conspéctu Angelórum psallam tibi: * adorábo ad templum sanctum tuum, et confitébor nómini tuo.
137:3 Super misericórdia tua, et veritáte tua: * quóniam magnificásti super omne, nomen sanctum tuum.
137:4 In quacúmque die invocávero te, exáudi me: * multiplicábis in ánima mea virtútem.
137:5 Confiteántur tibi, Dómine, omnes reges terræ: * quia audiérunt ómnia verba oris tui:
137:6 Et cantent in viis Dómini: * quóniam magna est glória Dómini.
137:7 Quóniam excélsus Dóminus, et humília réspicit: * et alta a longe cognóscit.
137:8 Si ambulávero in médio tribulatiónis, vivificábis me: * et super iram inimicórum meórum extendísti manum tuam, et salvum me fecit déxtera tua.
137:9 Dóminus retríbuet pro me: * Dómine, misericórdia tua in sǽculum: ópera mánuum tuárum ne despícias.
℣. Réquiem ætérnam * dona eis, Dómine.
℟. Et lux perpétua * lúceat eis.
Ant. Opera mánuum tuárum, Dómine, ne despícias.
Ant. Dzieła * rąk twoich, Panie, nie wzgardzaj.
Psalm 137 [5]
137:1 Będęć, Panie, wyznawał ze wszystkiego serca mego: * żeś wysłuchał słów ust moich.
137:2 Przed oblicznością Aniołów będęć śpiewał: * będę się kłaniał ku kościołowi twemu świętemu, i będę wyznawał imieniowi twojemu.
137:3 Dla miłosierdzia twego i dla prawdy twojéj: * boś uwielbił nade wszystko święte imię twoje.
137:4 W którykolwiek dzień wzywać cię będę, wysłuchaj mię: * rozmnożysz moc w duszy mojéj.
137:5 Niech ci wyznawają, Panie, wszyscy królowie ziemscy: * bo słyszeli wszystkie słowa ust twoich:
137:6 I niech śpiewają na drogach Pańskich: * iż wielka jest chwała Pańska.
137:7 Albowiem wysoki Pan, a na niskie patrzy: * a wysokie zdaleka poznawa.
137:8 Jeźlibym chodził w pośrodku utrapienia, ożywisz mię: * a na gniew nieprzyjaciół moich wyciągnąłeś rękę twoję, i zbawiła mię prawica twoja.
137:9 Pan odda za mię: * Panie, miłosierdzie twoje na wieki: dzieła rąk twoich nie wzgardzaj.
℣. Wieczny odpoczynek * racz im dać, Panie.
℟. A światłość wiekuista * niechaj im świeci.
Ant. Dzieła rąk twoich, Panie, nie wzgardzaj.
Versus (In loco Capituli)
℣. Audívi vocem de cælo dicéntem mihi.
℟. Beáti mórtui qui in Dómino moriúntur.
Versus (In loco Capituli)
℣. Usłyszałem głos z nieba mówiący mi.
℟. Błogosławieni umarli, którzy w Panu umierają.
Canticum: Magnificat {Antiphona Votiva}
Ant. Omne * quod dat mihi Pater, ad me véniet; et eum qui venit ad me, non eíciam foras.
Canticum B. Mariæ Virginis
Luc. 1:46-55
1:46 Magníficat * ánima mea Dóminum.
1:47 Et exsultávit spíritus meus: * in Deo, salutári meo.
1:48 Quia respéxit humilitátem ancíllæ suæ: * ecce enim ex hoc beátam me dicent omnes generatiónes.
1:49 Quia fecit mihi magna qui potens est: * et sanctum nomen eius.
1:50 Et misericórdia eius, a progénie in progénies: * timéntibus eum.
1:51 Fecit poténtiam in brácchio suo: * dispérsit supérbos mente cordis sui.
1:52 Depósuit poténtes de sede: * et exaltávit húmiles.
1:53 Esuriéntes implévit bonis: * et dívites dimísit inánes.
1:54 Suscépit Israël púerum suum: * recordátus misericórdiæ suæ.
1:55 Sicut locútus est ad patres nostros: * Ábraham, et sémini eius in sǽcula.
℣. Réquiem ætérnam * dona eis, Dómine.
℟. Et lux perpétua * lúceat eis.
Ant. Omne quod dat mihi Pater, ad me véniet; et eum qui venit ad me, non eíciam foras.
Kantyk: Magnificat {Antyfona Wotywa}
Ant. Wszystko * co mnie dawa Ojciec, do mnie przyjdzie, a tego, co do mnie przychodzi, nie wyrzucę precz.
Pieśń Najświętszej Maryi Panny
Łk 1:46-55
1:46 Wielbij * duszo moja, Pana.
1:47 I rozradował się duch mój: * w Bogu, Zbawicielu moim.
1:48 Iż wejrzał na niskość służebnice swojéj: * albowiem oto odtąd błogosławioną mię zwać będą wszystkie narody.
1:49 Albowiem uczynił mi wielkie rzeczy, który możny jest: * i święte imię jego.
1:50 A miłosierdzie jego od narodu do narodów: * bojącym się jego.
1:51 Uczynił moc ramieniem swojem: * rozproszył pyszne myśli serca ich.
1:52 Złożył mocarze z stolice: * a podwyższył niskie.
1:53 Łaknące napełnił dobrami: * a bogacze z niczem puścił.
1:54 Przyjął Izraela, sługę swego: * wspomniawszy na miłosierdzie swoje.
1:55 Jako mówił do ojców naszych: * Abrahamowi i nasieniu jego na wieki.
℣. Wieczny odpoczynek * racz im dać, Panie.
℟. A światłość wiekuista * niechaj im świeci.
Ant. Wszystko co mnie dawa Ojciec, do mnie przyjdzie, a tego, co do mnie przychodzi, nie wyrzucę precz.
Oratio {Votiva}

Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.

Psalmus 145 [6]
145:2 Lauda, ánima mea, Dóminum, laudábo Dóminum in vita mea: * psallam Deo meo quámdiu fúero.
145:2 Nolíte confídere in princípibus: * in fíliis hóminum, in quibus non est salus.
145:4 Exíbit spíritus eius, et revertétur in terram suam: * in illa die períbunt omnes cogitatiónes eórum.
145:5 Beátus, cuius Deus Iacob adiútor eius, spes eius in Dómino, Deo ipsíus: * qui fecit cælum et terram, mare, et ómnia, quæ in eis sunt.
145:7 Qui custódit veritátem in sǽculum, facit iudícium iniúriam patiéntibus: * dat escam esuriéntibus.
145:7 Dóminus solvit compedítos: * Dóminus illúminat cæcos.
145:8 Dóminus érigit elísos, * Dóminus díligit iustos.
145:9 Dóminus custódit ádvenas, pupíllum et víduam suscípiet: * et vias peccatórum dispérdet.
145:10 Regnábit Dóminus in sǽcula, Deus tuus, Sion, * in generatiónem et generatiónem.
℣. Réquiem ætérnam * dona eis, Dómine.
℟. Et lux perpétua * lúceat eis.

℣. A porta ínferi.
℟. Erue, Dómine, ánimas eórum.
℣. Requiéscant in pace.
℟. Amen.
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
secunda 'Domine, exaudi' omittitur

Orémus.
Fidélium, Deus, ómnium Cónditor et Redémptor, animábus famulórum famularúmque tuárum remissiónem cunctórum tríbue peccatórum: ut indulgéntiam, quam semper optavérunt, piis supplicatiónibus consequántur:
Qui vivis et regnas cum Deo Patre, in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
Modlitwy {Wotywa}

Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.

Psalm 145 [6]
145:2 Chwal, duszo moja, Pana: Będę chwalił Pana za żywota mego: * będę śpiewał Bogu memu, póki mię stawa.
145:2 Nie ufajcie w książętach: * w syniech człowieczych, w których nie masz zbawienia.
145:4 Wynidzie duch jego, a obróci się w ziemię swoję: * w ten dzień zginą wszystkie myśli ich.
145:5 Błogosławiony, którego Bóg Jakóba pomocnikiem, nadzieja jego w Panu, Bogu jego: * który stworzył niebo i ziemię: morze i wszystko, co w nich jest.
145:7 Który strzeże prawdy na wieki, czyni sprawiedliwość ukrzywdzonym: * daje pokarm łaknącym.
145:7 Pan rozwięzuje spętane: * Pan oświeca ślepych.
145:8 Pan wzwodzi upadłe, * Pan miłuje sprawiedliwe.
145:9 Pan strzeże przychodniów, sierotę i wdowę wspomoże: * a drogi grzeszników zagubi.
145:10 Będzie Pan królował na wieki, Bóg twój, Syonie, * na pokolenie i pokolenie.
℣. Wieczny odpoczynek * racz im dać, Panie.
℟. A światłość wiekuista * niechaj im świeci.

℣. Od wrót piekielnych.
℟. Wybaw dusze ich, Panie.
℣. Niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
℣. Panie, wysłuchaj modlitwę moją.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
opuścić drugie „Panie, wysłuchaj”

Módlmy się.
Stwórco i Odkupicielu wszystkich wiernych, Boże, racz odpuścić wszystkie grzechy duszom zmarłych sług i służebnic Twoich, aby przez pobożne błagania i modły nasze dostąpiły przebaczenia, którego zawsze pragnęły:
Który żyjesz i królujesz z Bogiem Ojcem w jedności Ducha Świętego Bóg przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
Conclusio
℣. Réquiem ætérnam dona eis, Dómine.
℟. Et lux perpétua lúceat eis.
℣. Requiéscant in pace.
℟. Amen.
Zakończenie
℣. Wieczny odpoczynek racz im dać, Panie.
℟. A światłość wiekuista niechaj im świeci.
℣. Niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.

Matutinum    Laudes    Vesperae
Omnes    Plures    Appendix

Options    Sancta Missa    Ordo

Versions
Tridentine - 1570
Tridentine - 1888
Tridentine - 1906
Divino Afflatu - 1954
Reduced - 1955
Rubrics 1960 - 1960
Rubrics 1960 - 2020 USA
Monastic - 1617
Monastic - 1930
Monastic - 1963
Ordo Praedicatorum - 1962
Language 2
Latin
Dansk
Deutsch
English
Español
Français
Italiano
Magyar
Polski
Português
Latin-Bea
Polski-Newer
Votives
Hodie
Apostolorum
Evangelistarum
Unius Martyris
Plurimorum Martyrum
Confessoris Pontificis
Doctorum Pontificium
Confessoris non Pontificis
Doctoris non Pontificis
Unam Virginum
Plures Virgines
Non Virginum Martyrum
Non Virginum non Martyrum
Dedicationis Ecclesiae
Officium defunctorum
Beata Maria in Sabbato
Beatae Mariae Virginis
Officium parvum Beatae Mariae Virginis

Versions      Credits      Download      Rubrics      Technical      Help