In Vigilia S. Laurentii Mart. ~ Commemoratio
Tempora: Feria quinta infra Hebdomadam XI post Octavam Pentecostes I. Augusti

Divinum Officium Monastic - 1963

08-09-2018

Ad Matutinum

Incipit
℣. Dómine, lábia +︎ mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Dómine, lábia mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Dómine, lábia mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.

Psalmus 3 [0]
3:2 Dómine, quid multiplicáti sunt qui tríbulant me? * multi insúrgunt advérsum me.
3:3 Multi dicunt ánimæ meæ: * Non est salus ipsi in Deo eius.
3:4 Tu autem, Dómine, suscéptor meus es, * glória mea, et exáltans caput meum.
3:5 Voce mea ad Dóminum clamávi: * et exaudívit me de monte sancto suo.
3:6 Ego dormívi, et soporátus sum: * et exsurréxi, quia Dóminus suscépit me.
3:7 Non timébo míllia pópuli circumdántis me: * exsúrge, Dómine, salvum me fac, Deus meus.
3:8 Quóniam tu percussísti omnes adversántes mihi sine causa: * dentes peccatórum contrivísti.
3:9 Dómini est salus: * et super pópulum tuum benedíctio tua.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Początek
℣. Panie, +︎ otwórz wargi moje.
℟. A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
℣. Panie, otwórz wargi moje.
℟. A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
℣. Panie, otwórz wargi moje.
℟. A usta moje będą głosić Twoją chwałę.

Psalm 3 [0]
3:2 Panie, czemu się rozmnożyli trapiący mię? * Wielu ich powstaje przeciwko mnie.
3:3 Wielu ich mówi duszy mojej: * Nie ma ten zbawienia w Bogu swoim.
3:4 Ale Ty, Panie, jesteś obrońcą moim, * chwałą moją i Ty podnosisz głowę moją.
3:5 Głosem moim wołałem do Pana, * i wysłuchał mię z góry świętej swojej.
3:6 Jam spał i twardo zasnąłem: * i wstałem, bo Pan mię obronił.
3:7 Nie będę się bał tysięcy ludu wokoło mnie leżącego: * powstań, Panie, wybaw mię, Boże mój.
3:8 Boś Ty pobił wszystkich sprzeciwiających mi się bez przyczyny: * pokruszyłeś zęby grzeszników.
3:9 Pańskie jest wybawienie, * a nad ludem Twoim błogosławieństwo Twoje.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Invitatorium {Antiphona ex Psalterio secundum tempora}
Ant. Dóminum, qui fecit nos, * Veníte, adorémus.
Ant. Dóminum, qui fecit nos, * Veníte, adorémus.
Veníte, exsultémus Dómino, iubilémus Deo, salutári nostro: præoccupémus fáciem eius in confessióne, et in psalmis iubilémus ei.
Ant. Dóminum, qui fecit nos, * Veníte, adorémus.
Quóniam Deus magnus Dóminus, et Rex magnus super omnes deos, quóniam non repéllet Dóminus plebem suam: quia in manu eius sunt omnes fines terræ, et altitúdines móntium ipse cónspicit.
Ant. Veníte, adorémus.
Quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud, et áridam fundavérunt manus eius (genuflectitur) veníte, adorémus, et procidámus ante Deum: plorémus coram Dómino, qui fecit nos, quia ipse est Dóminus, Deus noster; nos autem pópulus eius, et oves páscuæ eius.
Ant. Dóminum, qui fecit nos, * Veníte, adorémus.
Hódie, si vocem eius audiéritis, nolíte obduráre corda vestra, sicut in exacerbatióne secúndum diem tentatiónis in desérto: ubi tentavérunt me patres vestri, probavérunt et vidérunt ópera mea.
Ant. Veníte, adorémus.
Quadragínta annis próximus fui generatióni huic, et dixi; Semper hi errant corde, ipsi vero non cognovérunt vias meas: quibus iurávi in ira mea; Si introíbunt in réquiem meam.
Ant. Dóminum, qui fecit nos, * Veníte, adorémus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Veníte, adorémus.
Ant. Dóminum, qui fecit nos, * Veníte, adorémus.
Wezwanie {Antyfona z Psałterza według okresu}
Ant. Pana, który nas stworzył * Przyjdźcie, uwielbiajmy.
Ant. Pana, który nas stworzył * Przyjdźcie, uwielbiajmy.
Pójdźcie, radujmy się Panu, śpiewajmy Bogu, zbawicielowi naszemu: uprzedźmy oblicze jego z wyznawaniem, a psalmami śpiewajmy mu.
Ant. Pana, który nas stworzył * Przyjdźcie, uwielbiajmy.
Albowiem Bóg wielki Pan, i król wielki nade wszymi bogi, bo nie odrzuci Pan swego ludu, bo w ręce jego są wszystkie kraje ziemie, i gór wysokości, na które baczy.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy.
Bo jego jest morze, a on je uczynił, a suchą utworzyły ręce jego (przyklęknąć) pójdźcie, pokłońmy się, i upadajmy przed Bogiem: płaczmy przed Panem, który nas stworzył, albowiem on jest Panem, Bogiem naszym; a my ludem pastwiska jego, i owcami ręki jego.
Ant. Pana, który nas stworzył * Przyjdźcie, uwielbiajmy.
Dziś, jeźli głos jego usłyszycie, nie zatwardzajcież serc waszych, jako w draźnieniu wedle dnia kuszenia na puszczy: kędy mię kusili ojcowie wasi, doświadczali mię i ujrzeli uczynki moje.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy.
Czterdzieści lat gniewałem się na ten naród, i rzekłem; Zawsze ci błądzą sercem, a ci nie poznali dróg moich, jakom przysiągł w gniewie moim; Jeźli wnidą do pokoju mego.
Ant. Pana, który nas stworzył * Przyjdźcie, uwielbiajmy.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Przyjdźcie, uwielbiajmy.
Ant. Pana, który nas stworzył * Przyjdźcie, uwielbiajmy.
Hymnus {ex Psalterio secundum tempora}
Nox atra rerum cóntegit
Terræ colóres ómnium:
Nos confiténtes póscimus
Te, iuste iudex córdium.

Ut áuferas piácula,
Sordésque mentis ábluas:
Donésque, Christe, grátiam,
Ut arceántur crímina.

Mens ecce torpet ímpia,
Quam culpa mordet nóxia:
Obscúra gestit tóllere,
Et te, Redémptor, quǽrere.

Repélle tu calíginem
Intrínsecus quam máxime,
Ut in beáto gáudeat
Se collocári lúmine.

Præsta, Pater piíssime,
Patríque compar Únice,
Cum Spíritu Paráclito
Regnans per omne sǽculum.
Amen.
Hymn {z Psałterza według okresu}
Noc ciemna pokrywa
Barwy wszystkich rzeczy ziemskich:
My wysławiając błagamy
Cię, sprawiedliwy Sędzio serc:

Ażebyś usunął przewinienia
I zmył brudy duszy:
A dał, Chryste, łaskę,
By odwróciły się grzechy.

Oto bezwładny duch bezbożny,
Którego kąsa wina zgubna:
Pragnie usunąć to, co ciemne,
I do Ciebie, Odkupicielu dążyć.

Usuń Ty ciemność
Szczególnie wewnątrz panującą,
By dusza radowała się
Z umieszczenia w świetle błogosławionym.

Udziel, Ojcze najmiłościwszy,
I Jedyny, równy Ojcu,
Z Duchem Pocieszycielem
Królujący po wszystkie wieki.
Amen.
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ ex Psalterio secundum tempora}
Nocturn I.
Ant. Liberásti virgam * hereditátis tuæ.
Psalmus 73 [1]
73:1 Ut quid, Deus, repulísti in finem: * irátus est furor tuus super oves páscuæ tuæ?
73:2 Memor esto congregatiónis tuæ, * quam possedísti ab inítio.
73:2 Redemísti virgam hereditátis tuæ: * mons Sion, in quo habitásti in eo.
73:3 Leva manus tuas in supérbias eórum in finem: * quanta malignátus est inimícus in sancto!
73:4 Et gloriáti sunt qui odérunt te: * in médio solemnitátis tuæ.
73:5 Posuérunt signa sua, signa: * et non cognovérunt sicut in éxitu super summum.
73:6 Quasi in silva lignórum secúribus excidérunt iánuas eius in idípsum: * in secúri et áscia deiecérunt eam.
73:7 Incendérunt igni Sanctuárium tuum: * in terra polluérunt tabernáculum nóminis tui.
73:8 Dixérunt in corde suo cognátio eórum simul: * Quiéscere faciámus omnes dies festos Dei a terra.
73:9 Signa nostra non vídimus, iam non est prophéta: * et nos non cognóscet ámplius.
73:10 Úsquequo, Deus, improperábit inimícus: * irrítat adversárius nomen tuum in finem?
73:11 Ut quid avértis manum tuam, et déxteram tuam, * de médio sinu tuo in finem?
73:12 Deus autem Rex noster ante sǽcula: * operátus est salútem in médio terræ.
73:13 Tu confirmásti in virtúte tua mare: * contribulásti cápita dracónum in aquis.
73:14 Tu confregísti cápita dracónis: * dedísti eum escam pópulis Æthíopum.
73:15 Tu dirupísti fontes, et torréntes: * tu siccásti flúvios Ethan.
73:16 Tuus est dies, et tua est nox: * tu fabricátus es auróram et solem.
73:17 Tu fecísti omnes términos terræ: * æstátem et ver tu plasmásti ea.
73:18 Memor esto huius, inimícus improperávit Dómino: * et pópulus insípiens incitávit nomen tuum.
73:19 Ne tradas béstiis ánimas confiténtes tibi, * et ánimas páuperum tuórum ne obliviscáris in finem.
73:20 Réspice in testaméntum tuum: * quia repléti sunt, qui obscuráti sunt terræ dómibus iniquitátum.
73:21 Ne avertátur húmilis factus confúsus: * pauper et inops laudábunt nomen tuum.
73:22 Exsúrge, Deus, iúdica causam tuam: * memor esto improperiórum tuórum, eórum quæ ab insipiénte sunt tota die.
73:23 Ne obliviscáris voces inimicórum tuórum: * supérbia eórum, qui te odérunt, ascéndit semper.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Psalmy z lekcjami {Antyfony z Psałterza według okresu}
Nokturn I.
Ant. Uwolniłeś pręt * dziedzictwa twego.
Psalm 73 [1]
73:1 Czemużeś, Boże, odegnał na zawsze, * rozgniewała się zapalczywość Twoja na owce pastwiska Twego?
73:2 Wspomnij na zgromadzenie Twoje, * które posiadłeś od początku.
73:2 Odkupiłeś pręt dziedzictwa Twego, * górę Syjon, na której zamieszkałeś.
73:3 Podnieś ręce Twoje na pychę ich do końca, * jak wiele złego uczynił nieprzyjaciel w świątyni!
73:4 I chlubili się, którzy Cię nienawidzą * wpośród święta uroczystego Twego.
73:5 Postawili znaki swoje jako trofea, * a nie poznali jak na bramie na szczycie.
73:6 Jak w lesie drzew siekierami wyrąbali drzwi Jego razem, * toporem i siekierą obalili je.
73:7 Spalili ogniem świątynię Twą, * na ziemi splugawili przybytek imienia Twego.
73:8 Mówili w sercu swoim, rodzaj ich razem: * Uczyńmy, żeby ustały wszystkie święta Boże na ziemi.
73:9 Znaków naszych nie widzieliśmy, już nie masz proroka * i już nas więcej nie pozna.
73:10 Dokądże, Boże, nieprzyjaciel urągać będzie? * Czyż ma przeciwnik drażnić imię Twe do końca?
73:11 Czemuż odwracasz rękę Twoją i prawicę Twoją * spośród łona Twego do końca?
73:12 Ale Bóg, król nasz przed wiekami, * sprawił zbawienie pośród ziemi.
73:13 Ty utwierdziłeś mocą Twoją morze, * pokruszyłeś głowy smoków w wodach.
73:14 Ty starłeś głowy smokowi, * dałeś Go na pokarm ludom Etiopii.
73:15 Ty otworzyłeś źródła i potoki, * Ty wysuszyłeś rzeki Etan.
73:16 Twój jest dzień i Twoja jest noc, * Ty utworzyłeś zorzę i słońce.
73:17 Ty uczyniłeś wszystkie granice ziemi, * lato i wiosnę Ty sprawiłeś.
73:18 Pamiętaj na to, nieprzyjaciel urągał Panu, * a lud bezrozumny drażnił imię Twoje.
73:19 Nie wydawaj zwierzętom dusz wyznających Ciebie, * i dusz ubogich Twoich nie zapominaj do końca.
73:20 Wejrzyj na przymierze Twoje, * albowiem najpodlejsi posiedli na ziemi pełno domów nieprawości.
73:21 Niech się nie wraca nędzny zawstydzony, * ubogi i niedostatni będą chwalić imię Twoje.
73:22 Powstań Boże, rozsądź sprawę Twoją, * pomnij na zniewagi Twoje, te, które się dzieją od głupiego cały dzień.
73:23 Nie zapominaj głosów nieprzyjaciół Twoich: * pycha tych, którzy Cię nienawidzą, zawsze idzie ku górze.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Psalmus 74 [2]
74:2 Confitébimur tibi, Deus: * confitébimur, et invocábimus nomen tuum.
74:3 Narrábimus mirabília tua: * cum accépero tempus, ego iustítias iudicábo.
74:4 Liquefácta est terra, et omnes qui hábitant in ea: * ego confirmávi colúmnas eius.
74:5 Dixi iníquis: Nolíte iníque ágere: * et delinquéntibus: Nolíte exaltáre cornu:
74:6 Nolíte extóllere in altum cornu vestrum: * nolíte loqui advérsus Deum iniquitátem.
74:7 Quia neque ab Oriénte, neque ab Occidénte, neque a desértis móntibus: * quóniam Deus iudex est.
74:8 Hunc humíliat, et hunc exáltat: * quia calix in manu Dómini vini meri plenus misto.
74:9 Et inclinávit ex hoc in hoc: verúmtamen fæx eius non est exinaníta: * bibent omnes peccatóres terræ.
74:10 Ego autem annuntiábo in sǽculum: * cantábo Deo Iacob.
74:11 Et ómnia córnua peccatórum confríngam: * et exaltabúntur córnua iusti.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Liberásti virgam hereditátis tuæ.
Psalm 74 [2]
74:2 Sławić Cię będziemy, Boże, * sławić będziemy i wzywać imienia Twego.
74:3 Opowiadać będziemy o Twoich cudach: * gdy obiorę czas, ja ze sprawiedliwością sądzić będę.
74:4 Roztopiła się ziemia i wszyscy, którzy mieszkają na niej, * ja jej filary umocniłem.
74:5 Mówiłem nieprawym: Nie czyńcie nieprawości, * a występnym: Nie podnoście rogu.
74:6 Nie podnoście ku górze rogu waszego, * nie mówcie przeciw Bogu nieprawości.
74:7 Bo ani od wschodu ani od zachodu, ani od pustynnych gór: * albowiem Bóg jest sędzią.
74:8 Tego poniża, a owego podwyższa: * bo w ręce Pańskiej jest kielich wina szczerego, pełen zmieszania.
74:9 I nachylił tu i tam, wszakże osad jego nie wylał się: * będą pić wszyscy grzesznicy ziemi.
74:10 A ja będę opowiadał na wieki, * będę śpiewał Bogu Jakubowemu.
74:11 I wszystkie rogi grzeszników połamię, * a rogi sprawiedliwego będą wywyższone.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Uwolniłeś pręt dziedzictwa twego.
Ant. Tu es Deus * qui facis mirabília.
Psalmus 76 [3]
76:2 Voce mea ad Dóminum clamávi: * voce mea ad Deum, et inténdit mihi.
76:3 In die tribulatiónis meæ Deum exquisívi, mánibus meis nocte contra eum: * et non sum decéptus.
76:4 Rénuit consolári ánima mea, * memor fui Dei, et delectátus sum, et exercitátus sum: et defécit spíritus meus.
76:5 Anticipavérunt vigílias óculi mei: * turbátus sum, et non sum locútus.
76:6 Cogitávi dies antíquos: * et annos ætérnos in mente hábui.
76:7 Et meditátus sum nocte cum corde meo, * et exercitábar, et scopébam spíritum meum.
76:8 Numquid in ætérnum proíciet Deus: * aut non appónet ut complacítior sit adhuc?
76:9 Aut in finem misericórdiam suam abscíndet, * a generatióne in generatiónem?
76:10 Aut obliviscétur miseréri Deus? * aut continébit in ira sua misericórdias suas?
76:11 Et dixi: Nunc cœpi: * hæc mutátio déxteræ Excélsi.
76:12 Memor fui óperum Dómini: * quia memor ero ab inítio mirabílium tuórum.
76:13 Et meditábor in ómnibus opéribus tuis: * et in adinventiónibus tuis exercébor.
76:14 Deus, in sancto via tua: quis Deus magnus sicut Deus noster? * tu es Deus qui facis mirabília.
76:15 Notam fecísti in pópulis virtútem tuam: * redemísti in brácchio tuo pópulum tuum, fílios Iacob et Ioseph.
76:17 Vidérunt te aquæ, Deus, vidérunt te aquæ: * et timuérunt, et turbátæ sunt abýssi.
76:18 Multitúdo sónitus aquárum: * vocem dedérunt nubes.
76:18 Étenim sagíttæ tuæ tránseunt: * vox tonítrui tui in rota.
76:19 Illuxérunt coruscatiónes tuæ orbi terræ: * commóta est, et contrémuit terra.
76:20 In mari via tua, et sémitæ tuæ in aquis multis: * et vestígia tua non cognoscéntur.
76:21 Deduxísti sicut oves pópulum tuum, * in manu Móysi et Aaron.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Tu es Deus qui facis mirabília.
Ant. Tyś jest Bóg, * który dziwy czynisz.
Psalm 76 [3]
76:2 Głosem moim wołałem do Pana, * głosem moim do Boga, i wysłuchał mię.
76:3 W dzień utrapienia mego szukałem Boga, ręce moje w nocy ku Niemu wyciągałem, * i nie jestem zawiedziony.
76:4 Nie chciała się dać pocieszyć dusza moja: * wspomniałem na Boga, i uradowałem się, i rozmyślałem, a ustał duch mój.
76:5 Oczy moje uprzedzały straże nocne, * strwożyłem się, a nie mówiłem.
76:6 Rozmyślałem o dniach starodawnych * i lata wieczne miałem w pamięci.
76:7 I rozważałem w nocy w sercu moim, * i rozpamiętywałem, i przetrząsałem ducha mojego.
76:8 Czyż na wieki Bóg odrzuci * i czy już więcej nie będzie łaskaw?
76:9 Czyż do końca odejmie miłosierdzie swoje * z pokolenia na pokolenie?
76:10 Czyż Bóg zapomni zmiłować się, * albo w gniewie swym wstrzyma miłosierdzie swoje?
76:11 I rzekłem: Teraz począłem, * ta jest odmiana prawicy Najwyższego.
76:12 Wspominałem na sprawy Pańskie, * bo będę pamiętał o dziwach Twoich od początku.
76:13 I będę rozmyślał o wszystkich sprawach Twoich, * i będę rozważał przedziwne czyny Twoje.
76:14 Boże, w świętości droga Twoja: któryż bóg jest tak wielki, jak Bóg nasz? * Ty jesteś ten Bóg, który dziwy czyni.
76:15 Objawiłeś między narodami moc Twoją, * odkupiłeś ramieniem Twoim lud Twój, synów Jakuba i Józefa.
76:17 Ujrzały Cię wody Boże, ujrzały Cię wody * i ulękły się i zadrżały głębiny.
76:18 Wielki był szum wód, * obłoki głos wypuściły.
76:18 Ale i strzały Twoje przelatują: * głos gromu Twego naokoło.
76:19 Błyskawice Twoje okrąg ziemi oświecały, * wzruszyła się i zatrzęsła się ziemia.
76:20 Na morzu jest droga Twoja i ścieżki Twoje na wodach wielkich, * a śladów Twoich znać nie będzie.
76:21 Prowadziłeś lud Twój jak owce * ręką Mojżesza i Aarona.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Tyś jest Bóg, który dziwy czynisz.
Ant. Inclináte * aurem vestram in verba oris mei.
Psalmus 77(1-35) [4]
77:1 Atténdite, pópule meus, legem meam: * inclináte aurem vestram in verba oris mei.
77:2 Apériam in parábolis os meum: * loquar propositiónes ab inítio.
77:3 Quanta audívimus et cognóvimus ea: * et patres nostri narravérunt nobis.
77:4 Non sunt occultáta a fíliis eórum: * in generatióne áltera.
77:4 Narrántes laudes Dómini, et virtútes eius: * et mirabília eius, quæ fecit.
77:5 Et suscitávit testimónium in Iacob: * et legem pósuit in Israël.
77:5 Quanta mandávit pátribus nostris nota fácere ea fíliis suis: * ut cognóscat generátio áltera.
77:6 Fílii qui nascéntur, et exsúrgent, * et narrábunt fíliis suis.
77:7 Ut ponant in Deo spem suam, et non obliviscántur óperum Dei: * et mandáta eius exquírant.
77:8 Ne fiant sicut patres eórum: * generátio prava et exásperans.
77:8 Generátio, quæ non diréxit cor suum: * et non est créditus cum Deo spíritus eius.
77:9 Fílii Ephrem intendéntes et mitténtes arcum: * convérsi sunt in die belli.
77:10 Non custodiérunt testaméntum Dei: * et in lege eius noluérunt ambuláre.
77:11 Et oblíti sunt benefactórum eius: * et mirabílium eius quæ osténdit eis.
77:12 Coram pátribus eórum fecit mirabília in terra Ægýpti: * in campo Táneos.
77:13 Interrúpit mare, et perdúxit eos: * et státuit aquas quasi in utre.
77:14 Et dedúxit eos in nube diéi: * et tota nocte in illuminatióne ignis.
77:15 Interrúpit petram in erémo: * et adaquávit eos velut in abýsso multa.
77:16 Et edúxit aquam de petra: * et dedúxit tamquam flúmina aquas.
77:17 Et apposuérunt adhuc peccáre ei: * in iram excitavérunt Excélsum in inaquóso.
77:18 Et tentavérunt Deum in córdibus suis, * ut péterent escas animábus suis.
77:19 Et male locúti sunt de Deo: * dixérunt: Numquid póterit Deus paráre mensam in desérto?
77:20 Quóniam percússit petram, et fluxérunt aquæ: * et torréntes inundavérunt.
77:20 Numquid et panem póterit dare, * aut paráre mensam pópulo suo?
77:21 Ídeo audívit Dóminus, et dístulit: * et ignis accénsus est in Iacob, et ira ascéndit in Israël.
77:22 Quia non credidérunt in Deo: * nec speravérunt in salutári eius:
77:23 Et mandávit núbibus désuper: * et iánuas cæli apéruit.
77:24 Et pluit illis manna ad manducándum: * et panem cæli dedit eis.
77:25 Panem Angelórum manducávit homo, * cibária misit eis in abundántia.
77:26 Tránstulit Austrum de cælo: * et indúxit in virtúte sua Áfricum.
77:27 Et pluit super eos sicut púlverem carnes: * et sicut arénam maris volatília pennáta.
77:28 Et cecidérunt in médio castrórum eórum: * circa tabernácula eórum.
77:29 Et manducavérunt, et saturáti sunt nimis, et desidérium eórum áttulit eis: * non sunt fraudáti a desidério suo.
77:30 Adhuc escæ eórum erant in ore ipsórum: * et ira Dei ascéndit super eos.
77:31 Et occídit pingues eórum, * et eléctos Israël impedívit.
77:32 In ómnibus his peccavérunt adhuc: * et non credidérunt in mirabílibus eius.
77:33 Et defecérunt in vanitáte dies eórum: * et anni eórum cum festinatióne.
77:34 Cum occíderet eos, quærébant eum: * et revertebántur, et dilúculo veniébant ad eum.
77:35 Et rememoráti sunt quia Deus adiútor est eórum: * et Deus excélsus redémptor eórum est.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Nakłońcie * ucha swego ku słowom ust moich.
Psalm 77(1-35) [4]
77:1 Słuchajcie, ludu mój, zakonu mego, * nakłońcie ucha swego ku słowom ust moich.
77:2 Otworzę w podobieństwach usta moje, * będę opowiadał zagadki od początku.
77:3 Cośmy słyszeli i poznali * i ojcowie nasi powiadali nam.
77:4 Nie zostało zatajone przed ich synami * w drugim pokoleniu.
77:4 Opowiadamy chwalebne sprawy Pańskie i moc Jego, * i cuda Jego, które uczynił.
77:5 Wzbudził świadectwo w Jakubie, * i zakon położył w Izraelu.
77:5 A rozkazał ojcom naszym, żeby je oznajmiali synom swoim, * aby wiedziało drugie pokolenie.
77:6 Synowie, którzy się narodzą i powstaną, * będą je też opowiadać synom swoim.
77:7 Aby pokładali w Bogu nadzieję swoją, a nie zapominali spraw Bożych, * i pytali się o przykazania Jego.
77:8 Aby nie byli jak ojcowie ich, * pokolenie złe i drażniące.
77:8 Pokolenie które nie prostowało serca swego, * i nie był wierny Bogu duch jego.
77:9 Synowie Efraima, naciągający i spuszczający łuk * rzucili się do ucieczki w dzień bitwy.
77:10 Nie strzegli przymierza Bożego * i nie chcieli chodzić według zakonu Jego.
77:11 I zapomnieli dobrodziejstw Jego * i cudów Jego, które im ukazał.
77:12 Przed ojcami ich czynił dziwy * w ziemi egipskiej, na równinie Soan.
77:13 Rozdzielił morze i przeprowadził ich, * i zatrzymał wody jak w skórzanym worze.
77:14 I prowadził ich przez obłok we dnie, * a całą noc przy świetle ognia.
77:15 Rozszczepił skałę na pustyni * i napoił ich jak z wielkiej głębiny.
77:16 I wywiódł wodę z opoki, * i wyprowadził wody jak rzeki.
77:17 Lecz dalej jeszcze grzeszyli przeciw Niemu, * do gniewu pobudzali Najwyższego na pustyni.
77:18 I kusili Boga w sercach swoich * żądając pokarmu dla dusz swoich.
77:19 I mówili źle o Bogu, * i rzekli: Czyż może Bóg stół zgotować na pustyni?
77:20 Bo uderzył w skałę i wypłynęły wody * i potoki wezbrały.
77:20 Czy i chleb będzie mógł dać, * albo nagotować stół ludowi swemu?
77:21 Przeto usłyszał Pan i odłożył, * i ogień zapalił się przeciw Jakubowi, i gniew powstał przeciw Izraelowi.
77:22 Bo nie zawierzyli Bogu * i nie mieli nadziei w wybawienie Jego.
77:23 I rozkazał obłokom z góry, * i bramy niebieskie otworzył.
77:24 I spuścił im niby deszcz mannę ku jedzeniu, * i chleb niebieski dał im.
77:25 Chleba anielskiego pożywał człowiek, * posłał im pokarmów dostatek.
77:26 Przyniósł wiatr południowy z nieba * i przywiódł mocą swą wiatr z zachodu.
77:27 I spuścił na nich mięso jak proch * i jak piasek morski ptactwo skrzydlate.
77:28 I spadło wpośród ich obozu, * dokoła ich namiotów.
77:29 I jedli, i najedli się bardzo, i uczynił zadość ich żądaniu, * nie byli zawiedzeni w żądzy swojej.
77:30 Jeszcze pokarmy ich były w ustach ich, * a gniew Boży zstąpił na nich.
77:31 I pobił najtłustszych wśród nich, * a wybranych Izraela powalił.
77:32 Przy tym wszystkim dalej grzeszyli * i nie wierzyli cudom Jego.
77:33 I przeszły w marności dni ich, * i lata ich z prędkością.
77:34 Gdy ich zabijał, szukali Go * i nawracali się, o świcie przychodzili do Niego.
77:35 I wspomnieli, że Bóg jest ich pomocnikiem, * a Bóg wysoki jest ich odkupicielem.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Psalmus 77(36-72) [5]
77:36 Et dilexérunt eum in ore suo, * et lingua sua mentíti sunt ei.
77:37 Cor autem eórum non erat rectum cum eo: * nec fidéles hábiti sunt in testaménto eius.
77:38 Ipse autem est miséricors, et propítius fiet peccátis eórum: * et non dispérdet eos.
77:38 Et abundávit ut avérteret iram suam: * et non accéndit omnem iram suam:
77:39 Et recordátus est quia caro sunt: * spíritus vadens et non rédiens.
77:40 Quóties exacerbavérunt eum in desérto, * in iram concitavérunt eum in inaquóso?
77:41 Et convérsi sunt, et tentavérunt Deum: * et Sanctum Israël exacerbavérunt.
77:42 Non sunt recordáti manus eius, * die qua redémit eos de manu tribulántis.
77:43 Sicut pósuit in Ægýpto signa sua, * et prodígia sua in campo Táneos.
77:44 Et convértit in sánguinem flúmina eórum: * et imbres eórum, ne bíberent.
77:45 Misit in eos cœnomyíam, et comédit eos: * et ranam, et dispérdidit eos.
77:46 Et dedit ærúgini fructus eórum: * et labóres eórum locústæ.
77:47 Et occídit in grándine víneas eórum: * et moros eórum in pruína.
77:48 Et trádidit grándini iuménta eórum: * et possessiónem eórum igni.
77:49 Misit in eos iram indignatiónis suæ: * indignatiónem, et iram, et tribulatiónem: immissiónes per ángelos malos.
77:50 Viam fecit sémitæ iræ suæ, non pepércit a morte animábus eórum: * et iuménta eórum in morte conclúsit.
77:51 Et percússit omne primogénitum in terra Ægýpti: * primítias omnis labóris eórum in tabernáculis Cham.
77:52 Et ábstulit sicut oves pópulum suum: * et perdúxit eos tamquam gregem in desérto.
77:53 Et dedúxit eos in spe, et non timuérunt: * et inimícos eórum opéruit mare.
77:54 Et indúxit eos in montem sanctificatiónis suæ: * montem, quem acquisívit déxtera eius.
77:54 Et eiécit a fácie eórum gentes: * et sorte divísit eis terram in funículo distributiónis.
77:55 Et habitáre fecit in tabernáculis eórum: * tribus Israël.
77:56 Et tentavérunt, et exacerbavérunt Deum excélsum: * et testimónia eius non custodiérunt.
77:57 Et avertérunt se, et non servavérunt pactum: * quemádmodum patres eórum convérsi sunt in arcum pravum.
77:58 In iram concitavérunt eum in cóllibus suis: * et in sculptílibus suis ad æmulatiónem eum provocavérunt.
77:59 Audívit Deus, et sprevit: * et ad níhilum redégit valde Israël.
77:60 Et répulit tabernáculum Silo: * tabernáculum suum, ubi habitávit in homínibus.
77:61 Et trádidit in captivitátem virtútem eórum: * et pulchritúdinem eórum in manus inimíci.
77:62 Et conclúsit in gládio pópulum suum: * et hereditátem suam sprevit.
77:63 Iúvenes eórum comédit ignis: * et vírgines eórum non sunt lamentátæ.
77:64 Sacerdótes eórum in gládio cecidérunt: * et víduæ eórum non plorabántur.
77:65 Et excitátus est tamquam dórmiens Dóminus: * tamquam potens crapulátus a vino.
77:66 Et percússit inimícos suos in posterióra: * oppróbrium sempitérnum dedit illis.
77:67 Et répulit tabernáculum Ioseph: * et tribum Éphraim non elégit.
77:68 Sed elégit tribum Iuda, * montem Sion quem diléxit.
77:69 Et ædificávit sicut unicórnium sanctifícium suum in terra, * quam fundávit in sǽcula.
77:70 Et elégit David, servum suum, et sústulit eum de grégibus óvium: * de post fœtántes accépit eum,
77:71 Páscere Iacob, servum suum, * et Israël, hereditátem suam:
77:72 Et pavit eos in innocéntia cordis sui: * et in intelléctibus mánuum suárum dedúxit eos.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Inclináte aurem vestram in verba oris mei.
Psalm 77(36-72) [5]
77:36 I miłowali Go ustami swymi, * i językiem swym kłamali Mu.
77:37 Serce ich nie było z Nim szczere * i nie byli wiernymi przymierzu Jego.
77:38 A On jest miłosierny i miłościwy będzie grzechom ich, * i nie zatraci ich.
77:38 I wiele razy odwracał gniew swój, * i nie zapalał wszystkiego gniewu swego:
77:39 I pamiętał, że byli ciałem, * tchnieniem, które ulatuje i nie wraca.
77:40 Jak często drażnili Go na pustyni, * do gniewu pobudzali Go na pustkowiu.
77:41 Odwracali się i kusili Boga, * i drażnili Świętego Izraela.
77:42 Nie pamiętali o Jego ręce, * o dniu, gdy ich odkupił z ręki trapiącego:
77:43 Jak pokazywał w Egipcie znaki swoje * i cuda swe na równinie Soan.
77:44 I przemienił w krew rzeki ich * i deszcze ich, aby nie mogli pić.
77:45 Puścił na nich psie muchy i kąsały ich, * i żaby, a wygubiły ich.
77:46 I dał ich owoce chrząszczom * i robotę ich szarańczy.
77:47 I poraził gradem winnice ich, * a morwy ich mrozem.
77:48 I wydał gradowi bydło ich, * a majętności ogniowi.
77:49 Puścił na nich gniew zapalczywości swojej, * popędliwość i rozgniewanie i utrapienie, dopuszczenia przez aniołów złych.
77:50 Uczynił drogę ścieżce gniewu swego, nie chronił dusz ich od śmierci * i bydło ich wydał na śmierć.
77:51 I pobił wszystko pierworodne w ziemi egipskiej, * pierwociny wszystkich ich prac w przybytkach Chama.
77:52 I wywiódł lud swój jak owce, * prowadził ich jak stado na pustyni.
77:53 I prowadził ich w nadziei, i nie bali się, * a nieprzyjaciół ich pokryło morze.
77:54 I przywiódł ich na górę świętą swoją, * górę, którą nabyła prawica Jego.
77:54 I wyrzucił przed nimi narody, * i losem rozdzielił im ziemię sznurem pomiaru.
77:55 I dał w przybytkach ich mieszkanie * plemionom izraelskim.
77:56 Lecz oni kusili i obrażali Boga wysokiego * i nie strzegli świadectw Jego.
77:57 I odwrócili się, a nie zachowali umowy, * jak ojcowie ich odmienili się w łuk opaczny.
77:58 Do gniewu Go wzruszyli na swych pagórkach * i bałwanami swymi pobudzali Go do zapalczywości.
77:59 Usłyszał Bóg i wzgardził, * i poniżył bardzo lud izraelski.
77:60 I odrzucił przybytek Szilo, * przybytek swój, kędy mieszkał między ludźmi.
77:61 I podał w niewolę ich moc * i piękność ich w ręce nieprzyjacielskie.
77:62 I dał pod miecz lud swój * i wzgardził dziedzictwem swoim.
77:63 Młodzieńców ich ogień pożarł, * a panien ich nie płakano.
77:64 Kapłani ich od miecza polegli, * a wdowy ich nie chodziły w żałobie.
77:65 I ocucił się Pan jak ze snu, * jak mocarz upojony winem.
77:66 I poraził nieprzyjaciół swych na tyłach, * wydał ich na hańbę wieczną.
77:67 I odrzucił namiot Józefa * i nie obrał pokolenia Efraima.
77:68 Ale obrał pokolenie Judy, * górę Syjon, którą umiłował.
77:69 I zbudował podobną do jednorożców świątynię swoją na ziemi, * którą ugruntował na wieki.
77:70 I obrał Dawida, sługę swego, i wziął go od trzód owiec, * od karmiących owiec wziął go:
77:71 Aby pasł Jakuba, sługę Jego * i Izraela, dziedzictwo Jego.
77:72 I pasł ich w niewinności serca swego * i w roztropności rąk swoich prowadził ich.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Nakłońcie ucha swego ku słowom ust moich.
Ant. Propítius esto * peccátis nostris, Dómine.
Psalmus 78 [6]
78:1 Deus, venérunt gentes in hereditátem tuam, polluérunt templum sanctum tuum: * posuérunt Ierúsalem in pomórum custódiam.
78:2 Posuérunt morticína servórum tuórum, escas volatílibus cæli: * carnes sanctórum tuórum béstiis terræ.
78:3 Effudérunt sánguinem eórum tamquam aquam in circúitu Ierúsalem: * et non erat qui sepelíret.
78:4 Facti sumus oppróbrium vicínis nostris: * subsannátio et illúsio his, qui in circúitu nostro sunt.
78:5 Úsquequo, Dómine, irascéris in finem: * accendétur velut ignis zelus tuus?
78:6 Effúnde iram tuam in gentes, quæ te non novérunt: * et in regna quæ nomen tuum non invocavérunt:
78:7 Quia comedérunt Iacob: * et locum eius desolavérunt.
78:8 Ne memíneris iniquitátum nostrárum antiquárum, cito antícipent nos misericórdiæ tuæ: * quia páuperes facti sumus nimis.
78:9 Ádiuva nos, Deus, salutáris noster: et propter glóriam nóminis tui, Dómine, líbera nos: * et propítius esto peccátis nostris, propter nomen tuum:
78:10 Ne forte dicant in géntibus: Ubi est Deus eórum? * et innotéscat in natiónibus coram óculis nostris.
78:10 Últio sánguinis servórum tuórum, qui effúsus est: * intróeat in conspéctu tuo gémitus compeditórum.
78:11 Secúndum magnitúdinem brácchii tui, * pósside fílios mortificatórum.
78:12 Et redde vicínis nostris séptuplum in sinu eórum: * impropérium ipsórum, quod exprobravérunt tibi, Dómine.
78:13 Nos autem pópulus tuus, et oves páscuæ tuæ, * confitébimur tibi in sǽculum.
78:13 In generatiónem et generatiónem * annuntiábimus laudem tuam.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Propítius esto peccátis nostris, Dómine.
Ant. Bądź miłościw * grzechom naszym, Panie.
Psalm 78 [6]
78:1 Boże, przyszli poganie do dziedzictwa Twego, splugawili Kościół Twój święty, * obrócili Jeruzalem w spiżarnię na owoce.
78:2 Porzucili trupy sług Twoich na strawę ptakom powietrznym, * ciała świętych Twoich zwierzętom ziemi.
78:3 Rozlali krew ich jak wodę dokoła Jeruzalem, * a nie było, kto by pogrzebał.
78:4 Staliśmy się wzgardą sąsiadom naszym, * pośmiewiskiem i szyderstwem dla tych, którzy są dokoła nas.
78:5 Dokądże, Panie, gniewać się będziesz do końca: * pałać będzie jak ogień zapalczywość Twoja?
78:6 Wylej gniew Twój na narody, które Cię nie znają, * i na królestwa, które imienia Twego nie wzywały.
78:7 Albowiem pożarli Jakuba * i miejsce jego spustoszyli.
78:8 Nie wspominaj starych nieprawości naszych, niech nas rychło uprzedzą litości Twoje, * bośmy się stali bardzo ubogimi.
78:9 Wspomóż nas, Boże, zbawicielu nasz, i dla sławy imienia Twego, Panie, wybaw nas, * a bądź miłościw grzechom naszym dla imienia Twego.
78:10 Niech nie mówią wśród narodów: Gdzież jest Bóg ich? * I niech się okaże nad poganami przed oczyma naszymi:
78:10 Pomsta krwi sług Twoich, która została wylana: * niech dojdzie do Ciebie wzdychanie związanych.
78:11 Według mocy ramienia Twego * zachowaj synów pomordowanych.
78:12 I oddaj sąsiadom naszym siedemkroć w ich łono, * urąganie ich, którym urągali Tobie, Panie.
78:13 A my, lud Twój i owce pastwiska Twego, * będziemy Cię wysławiać na wieki.
78:13 Z pokolenia na pokolenie * będziemy opowiadać chwałę Twoją.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Bądź miłościw grzechom naszym, Panie.
℣. Deus, in sancto via tua.
℟. Quis Deus magnus sicut Deus noster.
℣. Boże, w świątości droga twoja.
℟. Któryż Bóg wielki, jako Bóg nasz.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Exáudi, Dómine Iesu Christe, preces servórum tuórum, et miserére nobis: Qui cum Patre et Spíritu Sancto vivis et regnas in sǽcula sæculórum. Amen.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Wysłuchaj, Panie Jezu Chryste, modlitw sług swoich, i zmiłuj się nad nami: Który z Ojcem i Duchem Świętym żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.

℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Evangélica léctio sit nobis salus et protéctio. Amen.

Lectio 1
Léctio sancti Evangélii secúndum Matthǽum
Matt 16:24-27
In illo témpore: Dixit Iesus discípulis suis: Si quis vult post me veníre, ábneget semetípsum, et tollat crucem suam, et sequátur me. Et réliqua.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

Homilía sancti Gregórii Papæ
Homilia 32 in Evangelia
Quia Dóminus ac Redémptor noster novus homo veni in mundum, nova præcépta dedit mundo. Vitæ étenim nostræ véteri, in vítiis enutrítæ, contrarietátem oppósuit novitátis suæ. Quid enim vetus, quid carnális homo nóverat, nisi sua retinére, aliéna rápere, si posset; concupíscere, si non posset? Sed cæléstis médicus síngulis quibúsque vítiis obviántia ádhibet medicaménta.

℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Czytanie Ewangelii niech będzie nam zbawieniem i obroną. Amen.

Lekcja 1
Czytanie Ewangelii świętej według Mateusza
Mt 16:24-27
Onego czasu: Rzekł Jezus uczniom swoim: „Jeśli kto chce za Mną iść, niech się zaprze samego siebie i weźmie krzyż swój, i naśladuje Mnie”. I tak dalej.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.

Homilia świętego Grzegorza, Papieża
Homilia 32. na Ewangelię
Ponieważ Pan nasz i Odkupiciel jako nowy człowiek przyszedł na świat, dał też światu nowe przykazania. Dawnemu bowiem naszemu życiu w występkach wychowanemu przeciwstawił nowe swoje życie. Co dawny, cielesny człowiek umiał, jeśli nie zatrzymywać to, co było jego własnością, rabować cudze, jeśli mógł, a pożądać, jeśli czego zrabować nie mógł? Jednakże niebiański Lekarz stosuje lekarstwa działające przeciwnie do każdej ułomności z osobna.
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Divínum auxílium máneat semper nobíscum. Amen.

Lectio 2
Nam, sicut arte medicínæ cálida frígidis, frígida cálidis curántur; ita Dóminus noster contrária oppósuit medicaménta peccátis, ut lúbricis continéntiam, tenácibus largitátem, iracúndis mansuetúdinem, elátis præcíperet humilitátem. Certe, cum se sequéntibus nova mandáta propóneret, dixit: Nisi quis renuntiáverit ómnibus quæ póssidet, non potest meus esse discípulus. Ac si apérte dicat: Qui per vitam véterem aliéna concupíscitis, per novæ conversatiónis stúdium et vestra largímini.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Pomoc Boża niech będzie z nami zawsze. Amen.

Lekcja 2
Jak bowiem medycyna używa na gorączkę środków chłodzących, na zimno zaś rozgrzewających, tak też i nasz Odkupiciel na grzechy zastosował odpowiednie dla nich, przeciwne im środki: nieczystym – wstrzemięźliwość, chciwym – hojność, gniewliwym – łagodność, pysznym nakazał pokorę. Do tych, którzy za Nim idą, powiedział zresztą, dając nowe przykazania: Jeśli kto nie wyrzecze się wszystkiego, co ma, nie może być uczniem moim. Jakby wprost mówił: „Wy, którzyście w dawnym życiu pożądali cudzego, teraz przez gorliwość w nowym postępowaniu dawajcie to, co wasze”.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.

℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Ad societátem cívium supernórum perdúcat nos Rex Angelórum. Amen.

Lectio 3
Quid vero in hac lectióne dicat, audiámus: Qui vult post me veníre, ábneget semetípsum. Ibi dícitur ut abnegémus nostra: hic dícitur ut abnegémus nos. Et fortásse laboriósum non est hómini relínquere sua; sed valde laboriósum est relínquere semetípsum. Minus quippe est abnegáre quod habet; valde autem multum est abnegáre quod est. ℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Król Aniołów zaprowadzi swój lud do królestwa na wysokości. Amen.

Lekcja 3
Posłuchajmy, co mówi w dzisiejszym czytaniu Ewangelii: Kto chce za Mną iść, niech się zaprze samego siebie. Tam mówi, iż winniśmy się wyrzec tego, co nasze, tu zaś, iż mamy się wyrzec siebie samych. Nie jest zaś, być może, trudnym dla człowieka opuścić to, co się posiada, ale bardzo trudno siebie opuścić. Mniejszą bowiem rzeczą jest wyrzec się swej własności, ale niezmiernie wielką – wyrzec się tego, czym się jest. ℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.

Nocturn II.
Ant. Allelúia, * allelúia, allelúia.
Psalmus 79 [7]
79:2 Qui regis Israël, inténde: * qui dedúcis velut ovem Ioseph.
79:2 Qui sedes super Chérubim, * manifestáre coram Éphraim, Béniamin, et Manásse.
79:3 Éxcita poténtiam tuam, et veni, * ut salvos fácias nos.
79:4 Deus, convérte nos: * et osténde fáciem tuam, et salvi érimus.
79:5 Dómine, Deus virtútum, * quoúsque irascéris super oratiónem servi tui?
79:6 Cibábis nos pane lacrimárum: * et potum dabis nobis in lácrimis in mensúra?
79:7 Posuísti nos in contradictiónem vicínis nostris: * et inimíci nostri subsannavérunt nos.
79:8 Deus virtútum, convérte nos: * et osténde fáciem tuam, et salvi érimus.
79:9 Víneam de Ægýpto transtulísti: * eiecísti gentes, et plantásti eam.
79:10 Dux itíneris fuísti in conspéctu eius: * plantásti radíces eius, et implévit terram.
79:11 Opéruit montes umbra eius: * et arbústa eius cedros Dei.
79:12 Exténdit pálmites suos usque ad mare: * et usque ad flumen propágines eius.
79:13 Ut quid destruxísti macériam eius: * et vindémiant eam omnes, qui prætergrediúntur viam?
79:14 Exterminávit eam aper de silva: * et singuláris ferus depástus est eam.
79:15 Deus virtútum, convértere: * réspice de cælo, et vide, et vísita víneam istam.
79:16 Et pérfice eam, quam plantávit déxtera tua: * et super fílium hóminis, quem confirmásti tibi.
79:17 Incénsa igni, et suffóssa * ab increpatióne vultus tui períbunt.
79:18 Fiat manus tua super virum déxteræ tuæ: * et super fílium hóminis, quem confirmásti tibi.
79:19 Et non discédimus a te, vivificábis nos: * et nomen tuum invocábimus.
79:20 Dómine, Deus virtútum, convérte nos: * et osténde fáciem tuam, et salvi érimus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Nokturn II.
Ant. Alleluja, * alleluja, alleluja.
Psalm 79 [7]
79:2 Który rządzisz Izraelem, posłuchaj, * który prowadzisz jak owce Józefa.
79:2 Który siedzisz na cherubinach, * ukaż się przed Efraimem, Beniaminem i Manassesem.
79:3 Wzbudź moc Twoją i przyjdź, * abyś nas wybawił.
79:4 Boże, nawróć nas * i ukaż oblicze Twoje, a będziemy zbawieni.
79:5 Panie, Boże zastępów, * dokądże będziesz się gniewać na modlitwę sługi Twego?
79:6 Będziesz nas karmić chlebem płaczu * i napawać nas łzami obficie?
79:7 Wystawiłeś nas na przeciwieństwa sąsiadom naszym, * a nieprzyjaciele nasi naśmiewali się z nas.
79:8 Boże zastępów, nawróć nas * i ukaż oblicze Twoje, a będziemy zbawieni.
79:9 Przeniosłeś winnicę z Egiptu, * wygnałeś narody i zasadziłeś ją.
79:10 Byłeś przed nią przewodnikiem w drodze, * wsadziłeś korzenie jej i napełniła ziemię.
79:11 Cień jej okrył góry, * a jej gałęzie cedry Boże.
79:12 Puściła latorośle swe aż do morza, * a gałązki swe aż do rzeki.
79:13 Czemuż rozwaliłeś płot jej * i obierają ją wszyscy, którzy mimo idą drogą?
79:14 Zrył ją dziki wieprz z lasu, * a odyniec spasł ją.
79:15 Boże zastępów, wróć się, * wejrzyj z nieba i obacz, a nawiedź tę winnicę.
79:16 I napraw tę, którą szczepiła prawica Twoja, * i na syna człowieczego, któregoś sobie umocnił.
79:17 Spalona ogniem i rozkopana, * od łajania oblicza Twego poginą.
79:18 Niech będzie ręka Twoja nad mężem prawicy Twojej * i nad synem człowieczym, któregoś sobie umocnił.
79:19 A nie odstępujemy od Ciebie, ożywisz nas: * i będziemy wzywać imienia Twego.
79:20 Panie, Boże zastępów, nawróć nas * i okaż nam oblicze Twoje, a będziemy zbawieni.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Psalmus 80 [8]
80:2 Exsultáte Deo, adiutóri nostro: * iubiláte Deo Iacob.
80:3 Súmite psalmum, et date týmpanum: * psaltérium iucúndum cum cíthara.
80:4 Buccináte in Neoménia tuba, * in insígni die solemnitátis vestræ.
80:5 Quia præcéptum in Israël est: * et iudícium Deo Iacob.
80:6 Testimónium in Ioseph pósuit illud, cum exíret de terra Ægýpti: * linguam, quam non nóverat, audívit.
80:7 Divértit ab onéribus dorsum eius: * manus eius in cóphino serviérunt.
80:8 In tribulatióne invocásti me, et liberávi te: * exaudívi te in abscóndito tempestátis: probávi te apud aquam contradictiónis.
80:9 Audi, pópulus meus, et contestábor te: * Israël, si audíeris me, non erit in te deus recens, neque adorábis deum aliénum.
80:11 Ego enim sum Dóminus Deus tuus, qui edúxi te de terra Ægýpti: * diláta os tuum, et implébo illud.
80:12 Et non audívit pópulus meus vocem meam: * et Israël non inténdit mihi.
80:13 Et dimísi eos secúndum desidéria cordis eórum: * ibunt in adinventiónibus suis.
80:14 Si pópulus meus audísset me: * Israël si in viis meis ambulásset:
80:15 Pro níhilo fórsitan inimícos eórum humiliássem: * et super tribulántes eos misíssem manum meam.
80:16 Inimíci Dómini mentíti sunt ei: * et erit tempus eórum in sǽcula.
80:17 Et cibávit eos ex ádipe fruménti: * et de petra, melle saturávit eos.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Psalm 80 [8]
80:2 Sławcie radośnie Boga, pomocnika naszego, * wykrzykujcie Bogu Jakubowemu.
80:3 Zanućcie psalm i podajcie bęben, * wdzięczną harfę z cytrą.
80:4 Trąbcie na nowiu w trąbę, * w dzień wspaniały uroczystego święta waszego.
80:5 Bo jest to rozkazaniem w Izraelu * i prawem Boga Jakubowego.
80:6 Ustanowił to na świadectwo w Józefie, gdy wychodził z ziemi egipskiej, * usłyszał język, którego nie znał.
80:7 Wybawił od brzemion ramiona jego, * gdy ręce jego przy koszu służyły.
80:8 Wzywałeś mię w ucisku, i wybawiłem cię, * wysłuchałem cię w osłonie burzy, doświadczałem cię nad Wodami Sprzeciwu.
80:9 Słuchaj, ludu mój, a napomnę cię, * Izraelu, jeśli mię usłuchasz, nie będzie u ciebie boga nowego i nie będziesz chwalił boga cudzego.
80:11 Bo ja jestem Pan, Bóg twój, którym cię wywiódł z ziemi egipskiej, * rozszerz usta twoje, a napełnię je.
80:12 Ale nie słuchał lud mój głosu mego, * a Izrael nie dbał o mnie.
80:13 I puściłem ich za żądzami serc ich, * pójdą za wynalazkami swymi.
80:14 Gdyby był lud mój mnie słuchał, * gdyby był Izrael chodził drogami moimi:
80:15 Łatwo byłbym poniżył nieprzyjaciół ich * i na trapiących ich obróciłbym rękę swoją.
80:16 Nieprzyjaciele Pańscy kłamali mu, * i czas ich trwać będzie na wieki.
80:17 I nakarmił ich tłustością zboża, * i nasycił ich miodem z opoki.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Psalmus 81 [9]
81:1 Deus stetit in synagóga deórum: * in médio autem deos diiúdicat.
81:2 Úsquequo iudicátis iniquitátem: * et fácies peccatórum súmitis?
81:3 Iudicáte egéno, et pupíllo: * húmilem, et páuperem iustificáte.
81:4 Erípite páuperem: * et egénum de manu peccatóris liberáte.
81:5 Nesciérunt, neque intellexérunt, in ténebris ámbulant: * movebúntur ómnia fundaménta terræ.
81:6 Ego dixi: Dii estis, * et fílii Excélsi omnes.
81:7 Vos autem sicut hómines moriémini: * et sicut unus de princípibus cadétis.
81:8 Surge, Deus, iúdica terram: * quóniam tu hereditábis in ómnibus géntibus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Psalm 81 [9]
81:1 Bóg stanął w zgromadzeniu boskim * i w pośrodku bogów sądzi.
81:2 Dokądże niesprawiedliwie sądzić będziecie * i oglądać się na osobę grzeszników?
81:3 Czyńcie sprawiedliwość ubogiemu i sierocie, * strapionemu i ubogiemu prawo przyznajcie.
81:4 Wyrwijcie ubogiego, * i nędznego z ręki niezbożnego wyzwólcie.
81:5 Nie pojmują ani nie rozumieją, chodzą w ciemnościach: * zachwieją się wszystkie podstawy ziemi.
81:6 Jam rzekł: Jesteście bogami * i synami Najwyższego wszyscy.
81:7 Ale wy pomrzecie jak ludzie, * i jak jeden z książąt upadniecie.
81:8 Powstań, Boże, sądź ziemię, * bo Twym dziedzictwem są wszystkie narody.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Psalmus 82 [10]
82:2 Deus, quis símilis erit tibi? * Ne táceas, neque compescáris, Deus.
82:3 Quóniam ecce inimíci tui sonuérunt: * et qui odérunt te extulérunt caput.
82:4 Super pópulum tuum malignavérunt consílium: * et cogitavérunt advérsus sanctos tuos.
82:5 Dixérunt: Veníte, et disperdámus eos de gente: * et non memorétur nomen Israël ultra.
82:6 Quóniam cogitavérunt unanímiter: * simul advérsum te testaméntum disposuérunt, tabernácula Idumæórum et Ismahelítæ:
82:8 Moab, et Agaréni, Gebal, et Ammon, et Ámalec: * alienígenæ cum habitántibus Tyrum.
82:9 Étenim Assur venit cum illis: * facti sunt in adiutórium fíliis Lot.
82:10 Fac illis sicut Mádian, et Sísaræ: * sicut Iabin in torrénte Cisson.
82:11 Disperiérunt in Endor: * facti sunt ut stercus terræ.
82:12 Pone príncipes eórum sicut Oreb, et Zeb, * et Zébee, et Sálmana:
82:13 Omnes príncipes eórum: * qui dixérunt: Hereditáte possideámus Sanctuárium Dei.
82:14 Deus meus, pone illos ut rotam: * et sicut stípulam ante fáciem venti.
82:15 Sicut ignis, qui combúrit silvam: * et sicut flamma combúrens montes:
82:16 Ita persequéris illos in tempestáte tua: * et in ira tua turbábis eos.
82:17 Imple fácies eórum ignomínia: * et quǽrent nomen tuum, Dómine.
82:18 Erubéscant, et conturbéntur in sǽculum sǽculi: * et confundántur, et péreant.
82:19 Et cognóscant quia nomen tibi Dóminus: * tu solus Altíssimus in omni terra.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Psalm 82 [10]
82:2 Boże, któż będzie podobien Tobie? * Nie milcz i nie powściągaj się, Boże.
82:3 Bo oto nieprzyjaciele Twoi okrzyk uczynili: * a którzy Cię nienawidzą, podnieśli głowę.
82:4 Przeciw ludowi Twemu plan złośliwy wymyślili * i zmówili się przeciw świętym Twoim.
82:5 Mówili: Pójdźcie i wytraćmy ich spomiędzy narodów, * a niech nie wspominają więcej imienia Izraelowego.
82:6 Bo się zmówili jednomyślnie, * wspólnie przeciw Tobie przymierze uczynili, namioty Edomu i Izmaelici.
82:8 Moab i Hagaryci, Gebal i Ammon i Amalek, * cudzoziemcy z obywatelami Tyru.
82:9 Ale i Assur przyszedł z nimi: * stali się pomocnikami synów Lota.
82:10 Uczyń im jak Madianitom i Sisarze, * jak Jabinowi u potoku Kiszon.
82:11 Poginęli w Endorze, * stali się jak gnój dla ziemi.
82:12 Postąp z wodzami ich jak z Orebem i Zebą, * i z Zebeą, i Salmaną:
82:13 Z wszystkimi książętami ich, * którzy mówili: Posiądźmy dziedzictwem świątynię Bożą.
82:14 Boże mój, uczyń ich jak koło * i jak źdźbło przed wiatrem.
82:15 Jak ogień, który pali las * i jak płomień, który pali góry:
82:16 Tak ich gonić będziesz nawałnością Twoją * i zatrwożysz ich gniewem Twoim.
82:17 Napełnij twarze ich sromotą, * i szukać będą imienia Twego, Panie.
82:18 Niech się zawstydzą i zatrwożą na wieki wieków, * i niech będą pohańbieni, i niech zginą.
82:19 A niech poznają, że imię Tobie Pan, * Tyś sam Najwyższy na wszystkiej ziemi.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Psalmus 83 [11]
83:2 Quam dilécta tabernácula tua, Dómine virtútum: * concupíscit, et déficit ánima mea in átria Dómini.
83:3 Cor meum, et caro mea * exsultavérunt in Deum vivum.
83:4 Étenim passer invénit sibi domum: * et turtur nidum sibi, ubi ponat pullos suos.
83:4 Altária tua, Dómine virtútum: * Rex meus, et Deus meus.
83:5 Beáti, qui hábitant in domo tua, Dómine: * in sǽcula sæculórum laudábunt te.
83:6 Beátus vir, cuius est auxílium abs te: * ascensiónes in corde suo dispósuit, in valle lacrimárum in loco, quem pósuit.
83:8 Étenim benedictiónem dabit legislátor, ibunt de virtúte in virtútem: * vidébitur Deus deórum in Sion.
83:9 Dómine, Deus virtútum, exáudi oratiónem meam: * áuribus pércipe, Deus Iacob.
83:10 Protéctor noster, áspice, Deus: * et réspice in fáciem Christi tui:
83:11 Quia mélior est dies una in átriis tuis, * super míllia.
83:11 Elégi abiéctus esse in domo Dei mei: * magis quam habitáre in tabernáculis peccatórum.
83:12 Quia misericórdiam, et veritátem díligit Deus: * grátiam et glóriam dabit Dóminus.
83:13 Non privábit bonis eos, qui ámbulant in innocéntia: * Dómine virtútum, beátus homo, qui sperat in te.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Psalm 83 [11]
83:2 Jak miłe przybytki Twoje, Panie zastępów: * pożąda i tęskni dusza moja do przedsionków Pańskich.
83:3 Serce moje i ciało moje * uweseliły się do Boga żywego.
83:4 Bo i wróbel znalazł sobie domek, * i synogarlica gniazdo dla siebie, gdzieby złożyła pisklęta swoje.
83:4 Ołtarze Twoje, Panie zastępów, * Królu mój i Boże mój.
83:5 Błogosławieni, którzy mieszkają w domu Twoim, Panie, * na wieki wieków będą Cię chwalić.
83:6 Błogosławiony mąż, którego pomoc jest od Ciebie * ułożył wstępowania w sercu swoim przez padół płaczu na miejsce które zgotował.
83:8 Albowiem da błogosławieństwo zakonodawca, pójdą z mocy w moc: * oglądać będą Boga nad bogi na Syjonie.
83:9 Panie, Boże zastępów, wysłuchaj modlitwę moją, * usłysz, Boże Jakuba.
83:10 Obrońco nasz, spójrz, Boże, * i wejrzyj na oblicze pomazańca Twego.
83:11 Albowiem lepszy jest jeden dzień w przedsionkach Twoich, * niż tysiące.
83:11 Wolałem być najpodlejszym w domu Boga mojego, * niźli mieszkać w przybytkach niezbożnych.
83:12 Albowiem miłosierdzie i prawdę miłuje Bóg, * łaskę i chwałę da Pan.
83:13 Nie odmówi dóbr tym, którzy w niewinności chodzą: * Panie zastępów, błogosławiony człowiek, który w Tobie ma nadzieję.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Psalmus 84 [12]
84:2 Benedixísti, Dómine, terram tuam: * avertísti captivitátem Iacob.
84:3 Remisísti iniquitátem plebis tuæ: * operuísti ómnia peccáta eórum.
84:4 Mitigásti omnem iram tuam: * avertísti ab ira indignatiónis tuæ.
84:5 Convérte nos, Deus, salutáris noster: * et avérte iram tuam a nobis.
84:6 Numquid in ætérnum irascéris nobis? * aut exténdes iram tuam a generatióne in generatiónem?
84:7 Deus, tu convérsus vivificábis nos: * et plebs tua lætábitur in te.
84:8 Osténde nobis, Dómine, misericórdiam tuam: * et salutáre tuum da nobis.
84:9 Áudiam quid loquátur in me Dóminus Deus: * quóniam loquétur pacem in plebem suam.
84:9 Et super sanctos suos: * et in eos, qui convertúntur ad cor.
84:10 Verúmtamen prope timéntes eum salutáre ipsíus: * ut inhábitet glória in terra nostra.
84:11 Misericórdia, et véritas obviavérunt sibi: * iustítia, et pax osculátæ sunt.
84:12 Véritas de terra orta est: * et iustítia de cælo prospéxit.
84:13 Étenim Dóminus dabit benignitátem: * et terra nostra dabit fructum suum.
84:14 Iustítia ante eum ambulábit: * et ponet in via gressus suos.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Allelúia, allelúia, allelúia.
Psalm 84 [12]
84:2 Ubłogosławiłeś, Panie, ziemię Twoją, * przywróciłeś pojmanie Jakuba.
84:3 Odpuściłeś nieprawość ludu Twego, * pokryłeś wszystkie grzechy ich.
84:4 Uśmierzyłeś wszystek Twój gniew, * odwróciłeś się od gniewu zapalczywości Twojej.
84:5 Odnów nas, Boże, Zbawicielu nasz, * i oddal gniew swój od nas.
84:6 Czyż na wieki będziesz się na nas gniewał, * albo rozciągniesz gniew Twój z pokolenia na pokolenie?
84:7 Boże, Ty jeszcze raz ożywisz nas, * a lud Twój rozweseli się w Tobie.
84:8 Okaż nam, Panie, miłosierdzie Twoje * i daj nam zbawienie Twoje.
84:9 Będę słuchał, co we mnie będzie mówił Pan Bóg, * bo będzie głosił pokój ludowi swemu.
84:9 I świętym swoim, * i tym, którzy się nawracają z serca.
84:10 Zaiste bliskie jest Jego zbawienie bojących się Go, * aby mieszkała chwała w ziemi naszej.
84:11 Miłosierdzie i prawda spotkały się z sobą, * sprawiedliwość i pokój pocałowały się.
84:12 Prawda wyrosła z ziemi, * a sprawiedliwość z nieba spojrzała.
84:13 Albowiem Pan pokaże dobrotliwość, * a ziemia nasza wyda swój owoc.
84:14 Sprawiedliwość przed Nim chodzić będzie * i położy na drodze kroki swoje.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Alleluja, alleluja, alleluja.
Capitulum
1 Cor 16:13-14
Vigiláte, state in fide, viríliter ágite, et confortámini. Ómnia vestra in caritáte fiant.
℟. Deo grátias.

℣. Beáti hábitant in domo tua, Dómine.
℟. In sǽcula sæculórum laudábunt te.
Capitulum
1 Kor 16:13-14
Czujcie, stójcie w wierze, mężnie sobie poczynajcie i zmacniajcie się. Wszystko wasze niech się dzieje w miłości.
℟. Bogu niech będą dzięki.

℣. Błogosławieni, którzy mieszkają w domu twoim, Panie:
℟. Na wieki wieków będą cię chwalić.
Oratio {ex Proprio Sanctorum}
Kýrie, eléison. Christe, eléison. Kýrie, eléison.
« Pater Noster » dicitur secreto usque ad « Et ne nos indúcas in tentatiónem: »
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Adésto, Dómine, supplicatiónibus nostris: et intercessióne beáti Lauréntii Mártyris tui, cuius prævenímus festivitátem; perpétuam nobis misericórdiam benígnus impénde.
Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.

Reliqua omittuntur, nisi Laudes separandæ sint.
Modlitwy {z Sanktorału}
Kyrie, elejson. Chryste, elejson. Kyrie, elejson.
„Ojcze nasz” cicho do „I nie wódź nas”.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
Módlmy się.
Usłysz, Panie, wołania nasze i za wstawiennictwem błogosławionego Męczennika Twego Wawrzyńca, którego uroczystość uprzedzamy, okaż nam w swej dobroci miłosierdzie na wieki.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.

Opuścić resztę, jeśli Laudesy nie są odmawiane osobno.
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
Zakończenie
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
℣. Błogosławmy Panu.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Dusze wiernych zmarłych przez miłosierdzie Boże niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.

Matutinum    Laudes
Prima    Tertia    Sexta    Nona
Vesperae    Completorium
Omnes    Plures    Appendix

Options    Sancta Missa    Ordo

Versions
Tridentine - 1570
Tridentine - 1888
Tridentine - 1906
Divino Afflatu - 1954
Reduced - 1955
Rubrics 1960 - 1960
Rubrics 1960 - 2020 USA
Monastic - 1963
Ordo Praedicatorum - 1962
Language 2
Latin
Dansk
Deutsch
English
Español
Français
Italiano
Magyar
Polski
Português
Latin-Bea
Polski-Newer
Votives
Hodie
Apostolorum
Evangelistarum
Unius Martyris
Plurimorum Martyrum
Confessoris Pontificis
Doctorum Pontificium
Confessoris non Pontificis
Doctoris non Pontificis
Unam Virginum
Plures Virgines
Non Virginum Martyrum
Non Virginum non Martyrum
Dedicationis Ecclesiae
Officium defunctorum
Beata Maria in Sabbato
Beatae Mariae Virginis
Officium parvum Beatae Mariae Virginis

Versions      Credits      Download      Rubrics      Technical      Help