Incipit
℣. Dómine, lábia +︎ mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Dómine, lábia mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Dómine, lábia mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
Psalmus 3 [0]
3:2 Dómine, quid multiplicáti sunt qui tríbulant me? * multi insúrgunt advérsum me.
3:3 Multi dicunt ánimæ meæ: * Non est salus ipsi in Deo eius.
3:4 Tu autem, Dómine, suscéptor meus es, * glória mea, et exáltans caput meum.
3:5 Voce mea ad Dóminum clamávi: * et exaudívit me de monte sancto suo.
3:6 Ego dormívi, et soporátus sum: * et exsurréxi, quia Dóminus suscépit me.
3:7 Non timébo míllia pópuli circumdántis me: * exsúrge, Dómine, salvum me fac, Deus meus.
3:8 Quóniam tu percussísti omnes adversántes mihi sine causa: * dentes peccatórum contrivísti.
3:9 Dómini est salus: * et super pópulum tuum benedíctio tua.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Początek
℣. Panie, +︎ otwórz wargi moje.
℟. A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
℣. Panie, otwórz wargi moje.
℟. A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
℣. Panie, otwórz wargi moje.
℟. A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Psalm 3 [0]
3:2 Panie, czemu się rozmnożyli trapiący mię? * Wielu ich powstaje przeciwko mnie.
3:3 Wielu ich mówi duszy mojej: * Nie ma ten zbawienia w Bogu swoim.
3:4 Ale Ty, Panie, jesteś obrońcą moim, * chwałą moją i Ty podnosisz głowę moją.
3:5 Głosem moim wołałem do Pana, * i wysłuchał mię z góry świętej swojej.
3:6 Jam spał i twardo zasnąłem: * i wstałem, bo Pan mię obronił.
3:7 Nie będę się bał tysięcy ludu wokoło mnie leżącego: * powstań, Panie, wybaw mię, Boże mój.
3:8 Boś Ty pobił wszystkich sprzeciwiających mi się bez przyczyny: * pokruszyłeś zęby grzeszników.
3:9 Pańskie jest wybawienie, * a nad ludem Twoim błogosławieństwo Twoje.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Invitatorium {Antiphona ex Commune aut Festo}
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Veníte, exsultémus Dómino, iubilémus Deo, salutári nostro: præoccupémus fáciem eius in confessióne, et in psalmis iubilémus ei.
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Quóniam Deus magnus Dóminus, et Rex magnus super omnes deos, quóniam non repéllet Dóminus plebem suam: quia in manu eius sunt omnes fines terræ, et altitúdines móntium ipse cónspicit.
Ant. Veníte, adorémus.
Quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud, et áridam fundavérunt manus eius (genuflectitur) veníte, adorémus, et procidámus ante Deum: plorémus coram Dómino, qui fecit nos, quia ipse est Dóminus, Deus noster; nos autem pópulus eius, et oves páscuæ eius.
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Hódie, si vocem eius audiéritis, nolíte obduráre corda vestra, sicut in exacerbatióne secúndum diem tentatiónis in desérto: ubi tentavérunt me patres vestri, probavérunt et vidérunt ópera mea.
Ant. Veníte, adorémus.
Quadragínta annis próximus fui generatióni huic, et dixi; Semper hi errant corde, ipsi vero non cognovérunt vias meas: quibus iurávi in ira mea; Si introíbunt in réquiem meam.
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Veníte, adorémus.
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
|
Wezwanie {Antyfona z części wspólnych lub własne}
Ant. Pana, Króla Wyznawców, * Pójdźmy uwielbiać.
Ant. Pana, Króla Wyznawców, * Pójdźmy uwielbiać.
Pójdźcie, radujmy się Panu, śpiewajmy Bogu, zbawicielowi naszemu: uprzedźmy oblicze jego z wyznawaniem, a psalmami śpiewajmy mu.
Ant. Pana, Króla Wyznawców, * Pójdźmy uwielbiać.
Albowiem Bóg wielki Pan, i król wielki nade wszymi bogi, bo nie odrzuci Pan swego ludu, bo w ręce jego są wszystkie kraje ziemie, i gór wysokości, na które baczy.
Ant. Pójdźmy uwielbiać.
Bo jego jest morze, a on je uczynił, a suchą utworzyły ręce jego (przyklęknąć) pójdźcie, pokłońmy się, i upadajmy przed Bogiem: płaczmy przed Panem, który nas stworzył, albowiem on jest Panem, Bogiem naszym; a my ludem pastwiska jego, i owcami ręki jego.
Ant. Pana, Króla Wyznawców, * Pójdźmy uwielbiać.
Dziś, jeźli głos jego usłyszycie, nie zatwardzajcież serc waszych, jako w draźnieniu wedle dnia kuszenia na puszczy: kędy mię kusili ojcowie wasi, doświadczali mię i ujrzeli uczynki moje.
Ant. Pójdźmy uwielbiać.
Czterdzieści lat gniewałem się na ten naród, i rzekłem; Zawsze ci błądzą sercem, a ci nie poznali dróg moich, jakom przysiągł w gniewie moim; Jeźli wnidą do pokoju mego.
Ant. Pana, Króla Wyznawców, * Pójdźmy uwielbiać.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Pójdźmy uwielbiać.
Ant. Pana, Króla Wyznawców, * Pójdźmy uwielbiać.
|
Hymnus {ex Commune aut Festo}
Iste Conféssor Dómini sacrátus,
Festa plebs cuius celébrat per orbem,
Hac die lætus méruit suprémos
Laudis honóres.
Qui pius, prudens, húmilis, pudícus,
Sóbrius, castus fuit et quiétus,
Vita dum præsens vegetávit eius
Córporis artus.
Ad sacram cuius túmulum frequénter
Membra languéntem modo sanitáti,
Quólibet morbo fúerint graváta,
Restituúntur.
Unde nunc noster chorus in honórem
Ipsius, hymnum canit hunc libénter:
Ut piis eius méritis iuvémur
Omne per ævum.
Sit salus illi, decus atque virtus,
Qui supra cæli résidens cacúmen,
Tótius mundi máchinam gubérnat
Trinus et unus.
Amen.
|
Hymn {z części wspólnych lub własne}
Wyznawca Pański, którego narody,
Czcią otaczają i wielbi świat cały,
Dzisiaj szczęśliwy dostąpił nagrody,
Niebieskiej chwały.
Pobożny, korny, roztropny, w czystości,
Wiódł żywot skromny, bez zmazy grzechowej,
Dopóki mięśnie ożywiał i kości
Oddech życiowy.
Nieraz, przez jego przemożne zasługi,
Ciała tu, ówdzie, chorobą złożone,
Z niemocy ciężkiej powstają i długiej
Cudem zleczone.
Przeto więc nasza pokorna drużyna
Zwycięstwo jego opiewa i chwałę,
Aby nas jego wspierała przyczyna
Przez życie całe.
Cześć bądź i chwała, sława i potęga
Temu, co z niebios jaśniejąc wyżyny,
Swą władzą krańców wszechświata dosięga
W Trójcy Jedyny.
Amen.
|
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ ex Psalterio secundum tempora}
Nocturn I.
Ant. Liberásti virgam * hereditátis tuæ.
Psalmus 73 [1]
73:1 Ut quid, Deus, repulísti in finem: * irátus est furor tuus super oves páscuæ tuæ?
73:2 Memor esto congregatiónis tuæ, * quam possedísti ab inítio.
73:2 Redemísti virgam hereditátis tuæ: * mons Sion, in quo habitásti in eo.
73:3 Leva manus tuas in supérbias eórum in finem: * quanta malignátus est inimícus in sancto!
73:4 Et gloriáti sunt qui odérunt te: * in médio solemnitátis tuæ.
73:5 Posuérunt signa sua, signa: * et non cognovérunt sicut in éxitu super summum.
73:6 Quasi in silva lignórum secúribus excidérunt iánuas eius in idípsum: * in secúri et áscia deiecérunt eam.
73:7 Incendérunt igni Sanctuárium tuum: * in terra polluérunt tabernáculum nóminis tui.
73:8 Dixérunt in corde suo cognátio eórum simul: * Quiéscere faciámus omnes dies festos Dei a terra.
73:9 Signa nostra non vídimus, iam non est prophéta: * et nos non cognóscet ámplius.
73:10 Úsquequo, Deus, improperábit inimícus: * irrítat adversárius nomen tuum in finem?
73:11 Ut quid avértis manum tuam, et déxteram tuam, * de médio sinu tuo in finem?
73:12 Deus autem Rex noster ante sǽcula: * operátus est salútem in médio terræ.
73:13 Tu confirmásti in virtúte tua mare: * contribulásti cápita dracónum in aquis.
73:14 Tu confregísti cápita dracónis: * dedísti eum escam pópulis Æthíopum.
73:15 Tu dirupísti fontes, et torréntes: * tu siccásti flúvios Ethan.
73:16 Tuus est dies, et tua est nox: * tu fabricátus es auróram et solem.
73:17 Tu fecísti omnes términos terræ: * æstátem et ver tu plasmásti ea.
73:18 Memor esto huius, inimícus improperávit Dómino: * et pópulus insípiens incitávit nomen tuum.
73:19 Ne tradas béstiis ánimas confiténtes tibi, * et ánimas páuperum tuórum ne obliviscáris in finem.
73:20 Réspice in testaméntum tuum: * quia repléti sunt, qui obscuráti sunt terræ dómibus iniquitátum.
73:21 Ne avertátur húmilis factus confúsus: * pauper et inops laudábunt nomen tuum.
73:22 Exsúrge, Deus, iúdica causam tuam: * memor esto improperiórum tuórum, eórum quæ ab insipiénte sunt tota die.
73:23 Ne obliviscáris voces inimicórum tuórum: * supérbia eórum, qui te odérunt, ascéndit semper.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalmy z lekcjami {Antyfony z Psałterza według okresu}
Nokturn I.
Ant. Uwolniłeś pręt * dziedzictwa twego.
Psalm 73 [1]
73:1 Czemużeś, Boże, odegnał na zawsze, * rozgniewała się zapalczywość Twoja na owce pastwiska Twego?
73:2 Wspomnij na zgromadzenie Twoje, * które posiadłeś od początku.
73:2 Odkupiłeś pręt dziedzictwa Twego, * górę Syjon, na której zamieszkałeś.
73:3 Podnieś ręce Twoje na pychę ich do końca, * jak wiele złego uczynił nieprzyjaciel w świątyni!
73:4 I chlubili się, którzy Cię nienawidzą * wpośród święta uroczystego Twego.
73:5 Postawili znaki swoje jako trofea, * a nie poznali jak na bramie na szczycie.
73:6 Jak w lesie drzew siekierami wyrąbali drzwi Jego razem, * toporem i siekierą obalili je.
73:7 Spalili ogniem świątynię Twą, * na ziemi splugawili przybytek imienia Twego.
73:8 Mówili w sercu swoim, rodzaj ich razem: * Uczyńmy, żeby ustały wszystkie święta Boże na ziemi.
73:9 Znaków naszych nie widzieliśmy, już nie masz proroka * i już nas więcej nie pozna.
73:10 Dokądże, Boże, nieprzyjaciel urągać będzie? * Czyż ma przeciwnik drażnić imię Twe do końca?
73:11 Czemuż odwracasz rękę Twoją i prawicę Twoją * spośród łona Twego do końca?
73:12 Ale Bóg, król nasz przed wiekami, * sprawił zbawienie pośród ziemi.
73:13 Ty utwierdziłeś mocą Twoją morze, * pokruszyłeś głowy smoków w wodach.
73:14 Ty starłeś głowy smokowi, * dałeś Go na pokarm ludom Etiopii.
73:15 Ty otworzyłeś źródła i potoki, * Ty wysuszyłeś rzeki Etan.
73:16 Twój jest dzień i Twoja jest noc, * Ty utworzyłeś zorzę i słońce.
73:17 Ty uczyniłeś wszystkie granice ziemi, * lato i wiosnę Ty sprawiłeś.
73:18 Pamiętaj na to, nieprzyjaciel urągał Panu, * a lud bezrozumny drażnił imię Twoje.
73:19 Nie wydawaj zwierzętom dusz wyznających Ciebie, * i dusz ubogich Twoich nie zapominaj do końca.
73:20 Wejrzyj na przymierze Twoje, * albowiem najpodlejsi posiedli na ziemi pełno domów nieprawości.
73:21 Niech się nie wraca nędzny zawstydzony, * ubogi i niedostatni będą chwalić imię Twoje.
73:22 Powstań Boże, rozsądź sprawę Twoją, * pomnij na zniewagi Twoje, te, które się dzieją od głupiego cały dzień.
73:23 Nie zapominaj głosów nieprzyjaciół Twoich: * pycha tych, którzy Cię nienawidzą, zawsze idzie ku górze.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 74 [2]
74:2 Confitébimur tibi, Deus: * confitébimur, et invocábimus nomen tuum.
74:3 Narrábimus mirabília tua: * cum accépero tempus, ego iustítias iudicábo.
74:4 Liquefácta est terra, et omnes qui hábitant in ea: * ego confirmávi colúmnas eius.
74:5 Dixi iníquis: Nolíte iníque ágere: * et delinquéntibus: Nolíte exaltáre cornu:
74:6 Nolíte extóllere in altum cornu vestrum: * nolíte loqui advérsus Deum iniquitátem.
74:7 Quia neque ab Oriénte, neque ab Occidénte, neque a desértis móntibus: * quóniam Deus iudex est.
74:8 Hunc humíliat, et hunc exáltat: * quia calix in manu Dómini vini meri plenus misto.
74:9 Et inclinávit ex hoc in hoc: verúmtamen fæx eius non est exinaníta: * bibent omnes peccatóres terræ.
74:10 Ego autem annuntiábo in sǽculum: * cantábo Deo Iacob.
74:11 Et ómnia córnua peccatórum confríngam: * et exaltabúntur córnua iusti.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Liberásti virgam hereditátis tuæ.
|
Psalm 74 [2]
74:2 Sławić Cię będziemy, Boże, * sławić będziemy i wzywać imienia Twego.
74:3 Opowiadać będziemy o Twoich cudach: * gdy obiorę czas, ja ze sprawiedliwością sądzić będę.
74:4 Roztopiła się ziemia i wszyscy, którzy mieszkają na niej, * ja jej filary umocniłem.
74:5 Mówiłem nieprawym: Nie czyńcie nieprawości, * a występnym: Nie podnoście rogu.
74:6 Nie podnoście ku górze rogu waszego, * nie mówcie przeciw Bogu nieprawości.
74:7 Bo ani od wschodu ani od zachodu, ani od pustynnych gór: * albowiem Bóg jest sędzią.
74:8 Tego poniża, a owego podwyższa: * bo w ręce Pańskiej jest kielich wina szczerego, pełen zmieszania.
74:9 I nachylił tu i tam, wszakże osad jego nie wylał się: * będą pić wszyscy grzesznicy ziemi.
74:10 A ja będę opowiadał na wieki, * będę śpiewał Bogu Jakubowemu.
74:11 I wszystkie rogi grzeszników połamię, * a rogi sprawiedliwego będą wywyższone.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Uwolniłeś pręt dziedzictwa twego.
|
Ant. Tu es Deus * qui facis mirabília.
Psalmus 76 [3]
76:2 Voce mea ad Dóminum clamávi: * voce mea ad Deum, et inténdit mihi.
76:3 In die tribulatiónis meæ Deum exquisívi, mánibus meis nocte contra eum: * et non sum decéptus.
76:4 Rénuit consolári ánima mea, * memor fui Dei, et delectátus sum, et exercitátus sum: et defécit spíritus meus.
76:5 Anticipavérunt vigílias óculi mei: * turbátus sum, et non sum locútus.
76:6 Cogitávi dies antíquos: * et annos ætérnos in mente hábui.
76:7 Et meditátus sum nocte cum corde meo, * et exercitábar, et scopébam spíritum meum.
76:8 Numquid in ætérnum proíciet Deus: * aut non appónet ut complacítior sit adhuc?
76:9 Aut in finem misericórdiam suam abscíndet, * a generatióne in generatiónem?
76:10 Aut obliviscétur miseréri Deus? * aut continébit in ira sua misericórdias suas?
76:11 Et dixi: Nunc cœpi: * hæc mutátio déxteræ Excélsi.
76:12 Memor fui óperum Dómini: * quia memor ero ab inítio mirabílium tuórum.
76:13 Et meditábor in ómnibus opéribus tuis: * et in adinventiónibus tuis exercébor.
76:14 Deus, in sancto via tua: quis Deus magnus sicut Deus noster? * tu es Deus qui facis mirabília.
76:15 Notam fecísti in pópulis virtútem tuam: * redemísti in brácchio tuo pópulum tuum, fílios Iacob et Ioseph.
76:17 Vidérunt te aquæ, Deus, vidérunt te aquæ: * et timuérunt, et turbátæ sunt abýssi.
76:18 Multitúdo sónitus aquárum: * vocem dedérunt nubes.
76:18 Étenim sagíttæ tuæ tránseunt: * vox tonítrui tui in rota.
76:19 Illuxérunt coruscatiónes tuæ orbi terræ: * commóta est, et contrémuit terra.
76:20 In mari via tua, et sémitæ tuæ in aquis multis: * et vestígia tua non cognoscéntur.
76:21 Deduxísti sicut oves pópulum tuum, * in manu Móysi et Aaron.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Tu es Deus qui facis mirabília.
|
Ant. Tyś jest Bóg, * który dziwy czynisz.
Psalm 76 [3]
76:2 Głosem moim wołałem do Pana, * głosem moim do Boga, i wysłuchał mię.
76:3 W dzień utrapienia mego szukałem Boga, ręce moje w nocy ku Niemu wyciągałem, * i nie jestem zawiedziony.
76:4 Nie chciała się dać pocieszyć dusza moja: * wspomniałem na Boga, i uradowałem się, i rozmyślałem, a ustał duch mój.
76:5 Oczy moje uprzedzały straże nocne, * strwożyłem się, a nie mówiłem.
76:6 Rozmyślałem o dniach starodawnych * i lata wieczne miałem w pamięci.
76:7 I rozważałem w nocy w sercu moim, * i rozpamiętywałem, i przetrząsałem ducha mojego.
76:8 Czyż na wieki Bóg odrzuci * i czy już więcej nie będzie łaskaw?
76:9 Czyż do końca odejmie miłosierdzie swoje * z pokolenia na pokolenie?
76:10 Czyż Bóg zapomni zmiłować się, * albo w gniewie swym wstrzyma miłosierdzie swoje?
76:11 I rzekłem: Teraz począłem, * ta jest odmiana prawicy Najwyższego.
76:12 Wspominałem na sprawy Pańskie, * bo będę pamiętał o dziwach Twoich od początku.
76:13 I będę rozmyślał o wszystkich sprawach Twoich, * i będę rozważał przedziwne czyny Twoje.
76:14 Boże, w świętości droga Twoja: któryż bóg jest tak wielki, jak Bóg nasz? * Ty jesteś ten Bóg, który dziwy czyni.
76:15 Objawiłeś między narodami moc Twoją, * odkupiłeś ramieniem Twoim lud Twój, synów Jakuba i Józefa.
76:17 Ujrzały Cię wody Boże, ujrzały Cię wody * i ulękły się i zadrżały głębiny.
76:18 Wielki był szum wód, * obłoki głos wypuściły.
76:18 Ale i strzały Twoje przelatują: * głos gromu Twego naokoło.
76:19 Błyskawice Twoje okrąg ziemi oświecały, * wzruszyła się i zatrzęsła się ziemia.
76:20 Na morzu jest droga Twoja i ścieżki Twoje na wodach wielkich, * a śladów Twoich znać nie będzie.
76:21 Prowadziłeś lud Twój jak owce * ręką Mojżesza i Aarona.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Tyś jest Bóg, który dziwy czynisz.
|
Ant. Inclináte * aurem vestram in verba oris mei.
Psalmus 77(1-35) [4]
77:1 Atténdite, pópule meus, legem meam: * inclináte aurem vestram in verba oris mei.
77:2 Apériam in parábolis os meum: * loquar propositiónes ab inítio.
77:3 Quanta audívimus et cognóvimus ea: * et patres nostri narravérunt nobis.
77:4 Non sunt occultáta a fíliis eórum: * in generatióne áltera.
77:4 Narrántes laudes Dómini, et virtútes eius: * et mirabília eius, quæ fecit.
77:5 Et suscitávit testimónium in Iacob: * et legem pósuit in Israël.
77:5 Quanta mandávit pátribus nostris nota fácere ea fíliis suis: * ut cognóscat generátio áltera.
77:6 Fílii qui nascéntur, et exsúrgent, * et narrábunt fíliis suis.
77:7 Ut ponant in Deo spem suam, et non obliviscántur óperum Dei: * et mandáta eius exquírant.
77:8 Ne fiant sicut patres eórum: * generátio prava et exásperans.
77:8 Generátio, quæ non diréxit cor suum: * et non est créditus cum Deo spíritus eius.
77:9 Fílii Ephrem intendéntes et mitténtes arcum: * convérsi sunt in die belli.
77:10 Non custodiérunt testaméntum Dei: * et in lege eius noluérunt ambuláre.
77:11 Et oblíti sunt benefactórum eius: * et mirabílium eius quæ osténdit eis.
77:12 Coram pátribus eórum fecit mirabília in terra Ægýpti: * in campo Táneos.
77:13 Interrúpit mare, et perdúxit eos: * et státuit aquas quasi in utre.
77:14 Et dedúxit eos in nube diéi: * et tota nocte in illuminatióne ignis.
77:15 Interrúpit petram in erémo: * et adaquávit eos velut in abýsso multa.
77:16 Et edúxit aquam de petra: * et dedúxit tamquam flúmina aquas.
77:17 Et apposuérunt adhuc peccáre ei: * in iram excitavérunt Excélsum in inaquóso.
77:18 Et tentavérunt Deum in córdibus suis, * ut péterent escas animábus suis.
77:19 Et male locúti sunt de Deo: * dixérunt: Numquid póterit Deus paráre mensam in desérto?
77:20 Quóniam percússit petram, et fluxérunt aquæ: * et torréntes inundavérunt.
77:20 Numquid et panem póterit dare, * aut paráre mensam pópulo suo?
77:21 Ídeo audívit Dóminus, et dístulit: * et ignis accénsus est in Iacob, et ira ascéndit in Israël.
77:22 Quia non credidérunt in Deo: * nec speravérunt in salutári eius:
77:23 Et mandávit núbibus désuper: * et iánuas cæli apéruit.
77:24 Et pluit illis manna ad manducándum: * et panem cæli dedit eis.
77:25 Panem Angelórum manducávit homo, * cibária misit eis in abundántia.
77:26 Tránstulit Austrum de cælo: * et indúxit in virtúte sua Áfricum.
77:27 Et pluit super eos sicut púlverem carnes: * et sicut arénam maris volatília pennáta.
77:28 Et cecidérunt in médio castrórum eórum: * circa tabernácula eórum.
77:29 Et manducavérunt, et saturáti sunt nimis, et desidérium eórum áttulit eis: * non sunt fraudáti a desidério suo.
77:30 Adhuc escæ eórum erant in ore ipsórum: * et ira Dei ascéndit super eos.
77:31 Et occídit pingues eórum, * et eléctos Israël impedívit.
77:32 In ómnibus his peccavérunt adhuc: * et non credidérunt in mirabílibus eius.
77:33 Et defecérunt in vanitáte dies eórum: * et anni eórum cum festinatióne.
77:34 Cum occíderet eos, quærébant eum: * et revertebántur, et dilúculo veniébant ad eum.
77:35 Et rememoráti sunt quia Deus adiútor est eórum: * et Deus excélsus redémptor eórum est.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ant. Nakłońcie * ucha swego ku słowom ust moich.
Psalm 77(1-35) [4]
77:1 Słuchajcie, ludu mój, zakonu mego, * nakłońcie ucha swego ku słowom ust moich.
77:2 Otworzę w podobieństwach usta moje, * będę opowiadał zagadki od początku.
77:3 Cośmy słyszeli i poznali * i ojcowie nasi powiadali nam.
77:4 Nie zostało zatajone przed ich synami * w drugim pokoleniu.
77:4 Opowiadamy chwalebne sprawy Pańskie i moc Jego, * i cuda Jego, które uczynił.
77:5 Wzbudził świadectwo w Jakubie, * i zakon położył w Izraelu.
77:5 A rozkazał ojcom naszym, żeby je oznajmiali synom swoim, * aby wiedziało drugie pokolenie.
77:6 Synowie, którzy się narodzą i powstaną, * będą je też opowiadać synom swoim.
77:7 Aby pokładali w Bogu nadzieję swoją, a nie zapominali spraw Bożych, * i pytali się o przykazania Jego.
77:8 Aby nie byli jak ojcowie ich, * pokolenie złe i drażniące.
77:8 Pokolenie które nie prostowało serca swego, * i nie był wierny Bogu duch jego.
77:9 Synowie Efraima, naciągający i spuszczający łuk * rzucili się do ucieczki w dzień bitwy.
77:10 Nie strzegli przymierza Bożego * i nie chcieli chodzić według zakonu Jego.
77:11 I zapomnieli dobrodziejstw Jego * i cudów Jego, które im ukazał.
77:12 Przed ojcami ich czynił dziwy * w ziemi egipskiej, na równinie Soan.
77:13 Rozdzielił morze i przeprowadził ich, * i zatrzymał wody jak w skórzanym worze.
77:14 I prowadził ich przez obłok we dnie, * a całą noc przy świetle ognia.
77:15 Rozszczepił skałę na pustyni * i napoił ich jak z wielkiej głębiny.
77:16 I wywiódł wodę z opoki, * i wyprowadził wody jak rzeki.
77:17 Lecz dalej jeszcze grzeszyli przeciw Niemu, * do gniewu pobudzali Najwyższego na pustyni.
77:18 I kusili Boga w sercach swoich * żądając pokarmu dla dusz swoich.
77:19 I mówili źle o Bogu, * i rzekli: Czyż może Bóg stół zgotować na pustyni?
77:20 Bo uderzył w skałę i wypłynęły wody * i potoki wezbrały.
77:20 Czy i chleb będzie mógł dać, * albo nagotować stół ludowi swemu?
77:21 Przeto usłyszał Pan i odłożył, * i ogień zapalił się przeciw Jakubowi, i gniew powstał przeciw Izraelowi.
77:22 Bo nie zawierzyli Bogu * i nie mieli nadziei w wybawienie Jego.
77:23 I rozkazał obłokom z góry, * i bramy niebieskie otworzył.
77:24 I spuścił im niby deszcz mannę ku jedzeniu, * i chleb niebieski dał im.
77:25 Chleba anielskiego pożywał człowiek, * posłał im pokarmów dostatek.
77:26 Przyniósł wiatr południowy z nieba * i przywiódł mocą swą wiatr z zachodu.
77:27 I spuścił na nich mięso jak proch * i jak piasek morski ptactwo skrzydlate.
77:28 I spadło wpośród ich obozu, * dokoła ich namiotów.
77:29 I jedli, i najedli się bardzo, i uczynił zadość ich żądaniu, * nie byli zawiedzeni w żądzy swojej.
77:30 Jeszcze pokarmy ich były w ustach ich, * a gniew Boży zstąpił na nich.
77:31 I pobił najtłustszych wśród nich, * a wybranych Izraela powalił.
77:32 Przy tym wszystkim dalej grzeszyli * i nie wierzyli cudom Jego.
77:33 I przeszły w marności dni ich, * i lata ich z prędkością.
77:34 Gdy ich zabijał, szukali Go * i nawracali się, o świcie przychodzili do Niego.
77:35 I wspomnieli, że Bóg jest ich pomocnikiem, * a Bóg wysoki jest ich odkupicielem.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 77(36-72) [5]
77:36 Et dilexérunt eum in ore suo, * et lingua sua mentíti sunt ei.
77:37 Cor autem eórum non erat rectum cum eo: * nec fidéles hábiti sunt in testaménto eius.
77:38 Ipse autem est miséricors, et propítius fiet peccátis eórum: * et non dispérdet eos.
77:38 Et abundávit ut avérteret iram suam: * et non accéndit omnem iram suam:
77:39 Et recordátus est quia caro sunt: * spíritus vadens et non rédiens.
77:40 Quóties exacerbavérunt eum in desérto, * in iram concitavérunt eum in inaquóso?
77:41 Et convérsi sunt, et tentavérunt Deum: * et Sanctum Israël exacerbavérunt.
77:42 Non sunt recordáti manus eius, * die qua redémit eos de manu tribulántis.
77:43 Sicut pósuit in Ægýpto signa sua, * et prodígia sua in campo Táneos.
77:44 Et convértit in sánguinem flúmina eórum: * et imbres eórum, ne bíberent.
77:45 Misit in eos cœnomyíam, et comédit eos: * et ranam, et dispérdidit eos.
77:46 Et dedit ærúgini fructus eórum: * et labóres eórum locústæ.
77:47 Et occídit in grándine víneas eórum: * et moros eórum in pruína.
77:48 Et trádidit grándini iuménta eórum: * et possessiónem eórum igni.
77:49 Misit in eos iram indignatiónis suæ: * indignatiónem, et iram, et tribulatiónem: immissiónes per ángelos malos.
77:50 Viam fecit sémitæ iræ suæ, non pepércit a morte animábus eórum: * et iuménta eórum in morte conclúsit.
77:51 Et percússit omne primogénitum in terra Ægýpti: * primítias omnis labóris eórum in tabernáculis Cham.
77:52 Et ábstulit sicut oves pópulum suum: * et perdúxit eos tamquam gregem in desérto.
77:53 Et dedúxit eos in spe, et non timuérunt: * et inimícos eórum opéruit mare.
77:54 Et indúxit eos in montem sanctificatiónis suæ: * montem, quem acquisívit déxtera eius.
77:54 Et eiécit a fácie eórum gentes: * et sorte divísit eis terram in funículo distributiónis.
77:55 Et habitáre fecit in tabernáculis eórum: * tribus Israël.
77:56 Et tentavérunt, et exacerbavérunt Deum excélsum: * et testimónia eius non custodiérunt.
77:57 Et avertérunt se, et non servavérunt pactum: * quemádmodum patres eórum convérsi sunt in arcum pravum.
77:58 In iram concitavérunt eum in cóllibus suis: * et in sculptílibus suis ad æmulatiónem eum provocavérunt.
77:59 Audívit Deus, et sprevit: * et ad níhilum redégit valde Israël.
77:60 Et répulit tabernáculum Silo: * tabernáculum suum, ubi habitávit in homínibus.
77:61 Et trádidit in captivitátem virtútem eórum: * et pulchritúdinem eórum in manus inimíci.
77:62 Et conclúsit in gládio pópulum suum: * et hereditátem suam sprevit.
77:63 Iúvenes eórum comédit ignis: * et vírgines eórum non sunt lamentátæ.
77:64 Sacerdótes eórum in gládio cecidérunt: * et víduæ eórum non plorabántur.
77:65 Et excitátus est tamquam dórmiens Dóminus: * tamquam potens crapulátus a vino.
77:66 Et percússit inimícos suos in posterióra: * oppróbrium sempitérnum dedit illis.
77:67 Et répulit tabernáculum Ioseph: * et tribum Éphraim non elégit.
77:68 Sed elégit tribum Iuda, * montem Sion quem diléxit.
77:69 Et ædificávit sicut unicórnium sanctifícium suum in terra, * quam fundávit in sǽcula.
77:70 Et elégit David, servum suum, et sústulit eum de grégibus óvium: * de post fœtántes accépit eum,
77:71 Páscere Iacob, servum suum, * et Israël, hereditátem suam:
77:72 Et pavit eos in innocéntia cordis sui: * et in intelléctibus mánuum suárum dedúxit eos.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Inclináte aurem vestram in verba oris mei.
|
Psalm 77(36-72) [5]
77:36 I miłowali Go ustami swymi, * i językiem swym kłamali Mu.
77:37 Serce ich nie było z Nim szczere * i nie byli wiernymi przymierzu Jego.
77:38 A On jest miłosierny i miłościwy będzie grzechom ich, * i nie zatraci ich.
77:38 I wiele razy odwracał gniew swój, * i nie zapalał wszystkiego gniewu swego:
77:39 I pamiętał, że byli ciałem, * tchnieniem, które ulatuje i nie wraca.
77:40 Jak często drażnili Go na pustyni, * do gniewu pobudzali Go na pustkowiu.
77:41 Odwracali się i kusili Boga, * i drażnili Świętego Izraela.
77:42 Nie pamiętali o Jego ręce, * o dniu, gdy ich odkupił z ręki trapiącego:
77:43 Jak pokazywał w Egipcie znaki swoje * i cuda swe na równinie Soan.
77:44 I przemienił w krew rzeki ich * i deszcze ich, aby nie mogli pić.
77:45 Puścił na nich psie muchy i kąsały ich, * i żaby, a wygubiły ich.
77:46 I dał ich owoce chrząszczom * i robotę ich szarańczy.
77:47 I poraził gradem winnice ich, * a morwy ich mrozem.
77:48 I wydał gradowi bydło ich, * a majętności ogniowi.
77:49 Puścił na nich gniew zapalczywości swojej, * popędliwość i rozgniewanie i utrapienie, dopuszczenia przez aniołów złych.
77:50 Uczynił drogę ścieżce gniewu swego, nie chronił dusz ich od śmierci * i bydło ich wydał na śmierć.
77:51 I pobił wszystko pierworodne w ziemi egipskiej, * pierwociny wszystkich ich prac w przybytkach Chama.
77:52 I wywiódł lud swój jak owce, * prowadził ich jak stado na pustyni.
77:53 I prowadził ich w nadziei, i nie bali się, * a nieprzyjaciół ich pokryło morze.
77:54 I przywiódł ich na górę świętą swoją, * górę, którą nabyła prawica Jego.
77:54 I wyrzucił przed nimi narody, * i losem rozdzielił im ziemię sznurem pomiaru.
77:55 I dał w przybytkach ich mieszkanie * plemionom izraelskim.
77:56 Lecz oni kusili i obrażali Boga wysokiego * i nie strzegli świadectw Jego.
77:57 I odwrócili się, a nie zachowali umowy, * jak ojcowie ich odmienili się w łuk opaczny.
77:58 Do gniewu Go wzruszyli na swych pagórkach * i bałwanami swymi pobudzali Go do zapalczywości.
77:59 Usłyszał Bóg i wzgardził, * i poniżył bardzo lud izraelski.
77:60 I odrzucił przybytek Szilo, * przybytek swój, kędy mieszkał między ludźmi.
77:61 I podał w niewolę ich moc * i piękność ich w ręce nieprzyjacielskie.
77:62 I dał pod miecz lud swój * i wzgardził dziedzictwem swoim.
77:63 Młodzieńców ich ogień pożarł, * a panien ich nie płakano.
77:64 Kapłani ich od miecza polegli, * a wdowy ich nie chodziły w żałobie.
77:65 I ocucił się Pan jak ze snu, * jak mocarz upojony winem.
77:66 I poraził nieprzyjaciół swych na tyłach, * wydał ich na hańbę wieczną.
77:67 I odrzucił namiot Józefa * i nie obrał pokolenia Efraima.
77:68 Ale obrał pokolenie Judy, * górę Syjon, którą umiłował.
77:69 I zbudował podobną do jednorożców świątynię swoją na ziemi, * którą ugruntował na wieki.
77:70 I obrał Dawida, sługę swego, i wziął go od trzód owiec, * od karmiących owiec wziął go:
77:71 Aby pasł Jakuba, sługę Jego * i Izraela, dziedzictwo Jego.
77:72 I pasł ich w niewinności serca swego * i w roztropności rąk swoich prowadził ich.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Nakłońcie ucha swego ku słowom ust moich.
|
Ant. Propítius esto * peccátis nostris, Dómine.
Psalmus 78 [6]
78:1 Deus, venérunt gentes in hereditátem tuam, polluérunt templum sanctum tuum: * posuérunt Ierúsalem in pomórum custódiam.
78:2 Posuérunt morticína servórum tuórum, escas volatílibus cæli: * carnes sanctórum tuórum béstiis terræ.
78:3 Effudérunt sánguinem eórum tamquam aquam in circúitu Ierúsalem: * et non erat qui sepelíret.
78:4 Facti sumus oppróbrium vicínis nostris: * subsannátio et illúsio his, qui in circúitu nostro sunt.
78:5 Úsquequo, Dómine, irascéris in finem: * accendétur velut ignis zelus tuus?
78:6 Effúnde iram tuam in gentes, quæ te non novérunt: * et in regna quæ nomen tuum non invocavérunt:
78:7 Quia comedérunt Iacob: * et locum eius desolavérunt.
78:8 Ne memíneris iniquitátum nostrárum antiquárum, cito antícipent nos misericórdiæ tuæ: * quia páuperes facti sumus nimis.
78:9 Ádiuva nos, Deus, salutáris noster: et propter glóriam nóminis tui, Dómine, líbera nos: * et propítius esto peccátis nostris, propter nomen tuum:
78:10 Ne forte dicant in géntibus: Ubi est Deus eórum? * et innotéscat in natiónibus coram óculis nostris.
78:10 Últio sánguinis servórum tuórum, qui effúsus est: * intróeat in conspéctu tuo gémitus compeditórum.
78:11 Secúndum magnitúdinem brácchii tui, * pósside fílios mortificatórum.
78:12 Et redde vicínis nostris séptuplum in sinu eórum: * impropérium ipsórum, quod exprobravérunt tibi, Dómine.
78:13 Nos autem pópulus tuus, et oves páscuæ tuæ, * confitébimur tibi in sǽculum.
78:13 In generatiónem et generatiónem * annuntiábimus laudem tuam.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Propítius esto peccátis nostris, Dómine.
|
Ant. Bądź miłościw * grzechom naszym, Panie.
Psalm 78 [6]
78:1 Boże, przyszli poganie do dziedzictwa Twego, splugawili Kościół Twój święty, * obrócili Jeruzalem w spiżarnię na owoce.
78:2 Porzucili trupy sług Twoich na strawę ptakom powietrznym, * ciała świętych Twoich zwierzętom ziemi.
78:3 Rozlali krew ich jak wodę dokoła Jeruzalem, * a nie było, kto by pogrzebał.
78:4 Staliśmy się wzgardą sąsiadom naszym, * pośmiewiskiem i szyderstwem dla tych, którzy są dokoła nas.
78:5 Dokądże, Panie, gniewać się będziesz do końca: * pałać będzie jak ogień zapalczywość Twoja?
78:6 Wylej gniew Twój na narody, które Cię nie znają, * i na królestwa, które imienia Twego nie wzywały.
78:7 Albowiem pożarli Jakuba * i miejsce jego spustoszyli.
78:8 Nie wspominaj starych nieprawości naszych, niech nas rychło uprzedzą litości Twoje, * bośmy się stali bardzo ubogimi.
78:9 Wspomóż nas, Boże, zbawicielu nasz, i dla sławy imienia Twego, Panie, wybaw nas, * a bądź miłościw grzechom naszym dla imienia Twego.
78:10 Niech nie mówią wśród narodów: Gdzież jest Bóg ich? * I niech się okaże nad poganami przed oczyma naszymi:
78:10 Pomsta krwi sług Twoich, która została wylana: * niech dojdzie do Ciebie wzdychanie związanych.
78:11 Według mocy ramienia Twego * zachowaj synów pomordowanych.
78:12 I oddaj sąsiadom naszym siedemkroć w ich łono, * urąganie ich, którym urągali Tobie, Panie.
78:13 A my, lud Twój i owce pastwiska Twego, * będziemy Cię wysławiać na wieki.
78:13 Z pokolenia na pokolenie * będziemy opowiadać chwałę Twoją.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Bądź miłościw grzechom naszym, Panie.
|
℣. Deus, in sancto via tua.
℟. Quis Deus magnus sicut Deus noster.
|
℣. Boże, w świątości droga twoja.
℟. Któryż Bóg wielki, jako Bóg nasz.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Exáudi, Dómine Iesu Christe, preces servórum tuórum, et miserére nobis: Qui cum Patre et Spíritu Sancto vivis et regnas in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Wysłuchaj, Panie Jezu Chryste, modlitw sług swoich, i zmiłuj się nad nami: Który z Ojcem i Duchem Świętym żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
|
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. In unitáte Sancti Spíritus, benedícat nos Pater et Fílius. Amen.
Basilíus, nóbilis Cáppadox, Athénis una cum Gregório Nazianzéno, eius amicíssimo, sæculáribus lítteris, deínde in monastério sacris mirabíliter erudítus, eum brevi cursum fecit ad omnem doctrínæ et morum excelléntiam, ut inde Magni cognómen invénerit. Ad prædicándum Iesu Christi Evangélium in Pontum accersítus, eam provínciam ad viam salútis revocávit; mox ab Eusébio Cæsaréæ epíscopo ad erudiéndam eam civitátem adiútor adhibétur, in cuius locum póstea succéssit. Is Fílium Patri consubstantiálem esse in primis deféndit, ac Valéntem imperatórem, sibi irátum et exsílium minitántem, miráculis ádeo flexit, ut a senténtia discédere coégerit. Abstinéntia et continéntia fuit admirábili; in oratióne assíduus, in ea sæpe totam noctem consumébat. Monastériis exstrúctis, ita monachórum institútum temperávit, ut solitáriæ atque actuósæ vitæ utilitátis præcláre simul coniúngeret. Multa erudíte scripsit; ac nemo, teste Gregório Nazianzéno, sacræ Scriptúræ libros vérius aut ubérius explicávit. Obiit kaléndis ianuárii.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Sint lumbi vestri præcíncti, et lucérnæ ardéntes in mánibus vestris:
* Et vos símiles homínibus exspectántibus dóminum suum, quando revertátur a núptiis.
℣. Vigiláte ergo, quia nescítis qua hora Dóminus vester ventúrus sit.
℟. Et vos símiles homínibus exspectántibus dóminum suum, quando revertátur a núptiis.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Et vos símiles homínibus exspectántibus dóminum suum, quando revertátur a núptiis.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. W jedności z Duchem Świętym, niech nas błogosławi Ojciec i Syn. Amen.
Basil, a Cappodocian nobleman, studied profane letters at Athens together with his close friend, Gregory of Nazianzus, and took his sacred studies in a monastery. Becoming marvelously proficient in both, he soon attained such excellence in learning and in his way of life that from then on he was given the name of The Great. Summoned to preach the Gospel of Christ Jesus in Pontus, he called that province back to the way of salvation. Soon he was asked by Eusebius, Bishop of Caesarea, to aid him in teaching; and he succeeded Eusebius as bishop. Basil was among the first to defend the consubstantiality of the Son with the Father; and by his miracles he caused Emperor Valens, who was angry with him and threatening him with exile, to give up any such intentions. Basil's abstinence and continence were marvelled at; and he was constant in prayer, often spending the whole night in it. He built monasteries, ordering the monastic life so that it would best combine the advantages of the solitary life with those of the active life. He wrote many learned books; and, as Gregory of Nazianzus testifieth, no one hath explained the books of Holy Scripture more truly and fruitfully. He died on the 1st day of January.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Niechaj biodra wasze będą przepasane i pochodnie gorejące w rękach waszych.
* A sami bądźcie podobni do ludzi oczekujących powrotu pana swego z godów weselnych.
℣. Czuwajcie tedy, bo nie wiecie, o której godzinie przybędzie Pan wasz.
℟. A sami bądźcie podobni do ludzi oczekujących powrotu pana swego z godów weselnych.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. A sami bądźcie podobni do ludzi oczekujących powrotu pana swego z godów weselnych.
|
Nocturn II.
Ant. Allelúia, * allelúia, allelúia.
Psalmus 79 [7]
79:2 Qui regis Israël, inténde: * qui dedúcis velut ovem Ioseph.
79:2 Qui sedes super Chérubim, * manifestáre coram Éphraim, Béniamin, et Manásse.
79:3 Éxcita poténtiam tuam, et veni, * ut salvos fácias nos.
79:4 Deus, convérte nos: * et osténde fáciem tuam, et salvi érimus.
79:5 Dómine, Deus virtútum, * quoúsque irascéris super oratiónem servi tui?
79:6 Cibábis nos pane lacrimárum: * et potum dabis nobis in lácrimis in mensúra?
79:7 Posuísti nos in contradictiónem vicínis nostris: * et inimíci nostri subsannavérunt nos.
79:8 Deus virtútum, convérte nos: * et osténde fáciem tuam, et salvi érimus.
79:9 Víneam de Ægýpto transtulísti: * eiecísti gentes, et plantásti eam.
79:10 Dux itíneris fuísti in conspéctu eius: * plantásti radíces eius, et implévit terram.
79:11 Opéruit montes umbra eius: * et arbústa eius cedros Dei.
79:12 Exténdit pálmites suos usque ad mare: * et usque ad flumen propágines eius.
79:13 Ut quid destruxísti macériam eius: * et vindémiant eam omnes, qui prætergrediúntur viam?
79:14 Exterminávit eam aper de silva: * et singuláris ferus depástus est eam.
79:15 Deus virtútum, convértere: * réspice de cælo, et vide, et vísita víneam istam.
79:16 Et pérfice eam, quam plantávit déxtera tua: * et super fílium hóminis, quem confirmásti tibi.
79:17 Incénsa igni, et suffóssa * ab increpatióne vultus tui períbunt.
79:18 Fiat manus tua super virum déxteræ tuæ: * et super fílium hóminis, quem confirmásti tibi.
79:19 Et non discédimus a te, vivificábis nos: * et nomen tuum invocábimus.
79:20 Dómine, Deus virtútum, convérte nos: * et osténde fáciem tuam, et salvi érimus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Nokturn II.
Ant. Alleluja, * alleluja, alleluja.
Psalm 79 [7]
79:2 Który rządzisz Izraelem, posłuchaj, * który prowadzisz jak owce Józefa.
79:2 Który siedzisz na cherubinach, * ukaż się przed Efraimem, Beniaminem i Manassesem.
79:3 Wzbudź moc Twoją i przyjdź, * abyś nas wybawił.
79:4 Boże, nawróć nas * i ukaż oblicze Twoje, a będziemy zbawieni.
79:5 Panie, Boże zastępów, * dokądże będziesz się gniewać na modlitwę sługi Twego?
79:6 Będziesz nas karmić chlebem płaczu * i napawać nas łzami obficie?
79:7 Wystawiłeś nas na przeciwieństwa sąsiadom naszym, * a nieprzyjaciele nasi naśmiewali się z nas.
79:8 Boże zastępów, nawróć nas * i ukaż oblicze Twoje, a będziemy zbawieni.
79:9 Przeniosłeś winnicę z Egiptu, * wygnałeś narody i zasadziłeś ją.
79:10 Byłeś przed nią przewodnikiem w drodze, * wsadziłeś korzenie jej i napełniła ziemię.
79:11 Cień jej okrył góry, * a jej gałęzie cedry Boże.
79:12 Puściła latorośle swe aż do morza, * a gałązki swe aż do rzeki.
79:13 Czemuż rozwaliłeś płot jej * i obierają ją wszyscy, którzy mimo idą drogą?
79:14 Zrył ją dziki wieprz z lasu, * a odyniec spasł ją.
79:15 Boże zastępów, wróć się, * wejrzyj z nieba i obacz, a nawiedź tę winnicę.
79:16 I napraw tę, którą szczepiła prawica Twoja, * i na syna człowieczego, któregoś sobie umocnił.
79:17 Spalona ogniem i rozkopana, * od łajania oblicza Twego poginą.
79:18 Niech będzie ręka Twoja nad mężem prawicy Twojej * i nad synem człowieczym, któregoś sobie umocnił.
79:19 A nie odstępujemy od Ciebie, ożywisz nas: * i będziemy wzywać imienia Twego.
79:20 Panie, Boże zastępów, nawróć nas * i okaż nam oblicze Twoje, a będziemy zbawieni.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 80 [8]
80:2 Exsultáte Deo, adiutóri nostro: * iubiláte Deo Iacob.
80:3 Súmite psalmum, et date týmpanum: * psaltérium iucúndum cum cíthara.
80:4 Buccináte in Neoménia tuba, * in insígni die solemnitátis vestræ.
80:5 Quia præcéptum in Israël est: * et iudícium Deo Iacob.
80:6 Testimónium in Ioseph pósuit illud, cum exíret de terra Ægýpti: * linguam, quam non nóverat, audívit.
80:7 Divértit ab onéribus dorsum eius: * manus eius in cóphino serviérunt.
80:8 In tribulatióne invocásti me, et liberávi te: * exaudívi te in abscóndito tempestátis: probávi te apud aquam contradictiónis.
80:9 Audi, pópulus meus, et contestábor te: * Israël, si audíeris me, non erit in te deus recens, neque adorábis deum aliénum.
80:11 Ego enim sum Dóminus Deus tuus, qui edúxi te de terra Ægýpti: * diláta os tuum, et implébo illud.
80:12 Et non audívit pópulus meus vocem meam: * et Israël non inténdit mihi.
80:13 Et dimísi eos secúndum desidéria cordis eórum: * ibunt in adinventiónibus suis.
80:14 Si pópulus meus audísset me: * Israël si in viis meis ambulásset:
80:15 Pro níhilo fórsitan inimícos eórum humiliássem: * et super tribulántes eos misíssem manum meam.
80:16 Inimíci Dómini mentíti sunt ei: * et erit tempus eórum in sǽcula.
80:17 Et cibávit eos ex ádipe fruménti: * et de petra, melle saturávit eos.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalm 80 [8]
80:2 Sławcie radośnie Boga, pomocnika naszego, * wykrzykujcie Bogu Jakubowemu.
80:3 Zanućcie psalm i podajcie bęben, * wdzięczną harfę z cytrą.
80:4 Trąbcie na nowiu w trąbę, * w dzień wspaniały uroczystego święta waszego.
80:5 Bo jest to rozkazaniem w Izraelu * i prawem Boga Jakubowego.
80:6 Ustanowił to na świadectwo w Józefie, gdy wychodził z ziemi egipskiej, * usłyszał język, którego nie znał.
80:7 Wybawił od brzemion ramiona jego, * gdy ręce jego przy koszu służyły.
80:8 Wzywałeś mię w ucisku, i wybawiłem cię, * wysłuchałem cię w osłonie burzy, doświadczałem cię nad Wodami Sprzeciwu.
80:9 Słuchaj, ludu mój, a napomnę cię, * Izraelu, jeśli mię usłuchasz, nie będzie u ciebie boga nowego i nie będziesz chwalił boga cudzego.
80:11 Bo ja jestem Pan, Bóg twój, którym cię wywiódł z ziemi egipskiej, * rozszerz usta twoje, a napełnię je.
80:12 Ale nie słuchał lud mój głosu mego, * a Izrael nie dbał o mnie.
80:13 I puściłem ich za żądzami serc ich, * pójdą za wynalazkami swymi.
80:14 Gdyby był lud mój mnie słuchał, * gdyby był Izrael chodził drogami moimi:
80:15 Łatwo byłbym poniżył nieprzyjaciół ich * i na trapiących ich obróciłbym rękę swoją.
80:16 Nieprzyjaciele Pańscy kłamali mu, * i czas ich trwać będzie na wieki.
80:17 I nakarmił ich tłustością zboża, * i nasycił ich miodem z opoki.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 81 [9]
81:1 Deus stetit in synagóga deórum: * in médio autem deos diiúdicat.
81:2 Úsquequo iudicátis iniquitátem: * et fácies peccatórum súmitis?
81:3 Iudicáte egéno, et pupíllo: * húmilem, et páuperem iustificáte.
81:4 Erípite páuperem: * et egénum de manu peccatóris liberáte.
81:5 Nesciérunt, neque intellexérunt, in ténebris ámbulant: * movebúntur ómnia fundaménta terræ.
81:6 Ego dixi: Dii estis, * et fílii Excélsi omnes.
81:7 Vos autem sicut hómines moriémini: * et sicut unus de princípibus cadétis.
81:8 Surge, Deus, iúdica terram: * quóniam tu hereditábis in ómnibus géntibus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalm 81 [9]
81:1 Bóg stanął w zgromadzeniu boskim * i w pośrodku bogów sądzi.
81:2 Dokądże niesprawiedliwie sądzić będziecie * i oglądać się na osobę grzeszników?
81:3 Czyńcie sprawiedliwość ubogiemu i sierocie, * strapionemu i ubogiemu prawo przyznajcie.
81:4 Wyrwijcie ubogiego, * i nędznego z ręki niezbożnego wyzwólcie.
81:5 Nie pojmują ani nie rozumieją, chodzą w ciemnościach: * zachwieją się wszystkie podstawy ziemi.
81:6 Jam rzekł: Jesteście bogami * i synami Najwyższego wszyscy.
81:7 Ale wy pomrzecie jak ludzie, * i jak jeden z książąt upadniecie.
81:8 Powstań, Boże, sądź ziemię, * bo Twym dziedzictwem są wszystkie narody.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 82 [10]
82:2 Deus, quis símilis erit tibi? * Ne táceas, neque compescáris, Deus.
82:3 Quóniam ecce inimíci tui sonuérunt: * et qui odérunt te extulérunt caput.
82:4 Super pópulum tuum malignavérunt consílium: * et cogitavérunt advérsus sanctos tuos.
82:5 Dixérunt: Veníte, et disperdámus eos de gente: * et non memorétur nomen Israël ultra.
82:6 Quóniam cogitavérunt unanímiter: * simul advérsum te testaméntum disposuérunt, tabernácula Idumæórum et Ismahelítæ:
82:8 Moab, et Agaréni, Gebal, et Ammon, et Ámalec: * alienígenæ cum habitántibus Tyrum.
82:9 Étenim Assur venit cum illis: * facti sunt in adiutórium fíliis Lot.
82:10 Fac illis sicut Mádian, et Sísaræ: * sicut Iabin in torrénte Cisson.
82:11 Disperiérunt in Endor: * facti sunt ut stercus terræ.
82:12 Pone príncipes eórum sicut Oreb, et Zeb, * et Zébee, et Sálmana:
82:13 Omnes príncipes eórum: * qui dixérunt: Hereditáte possideámus Sanctuárium Dei.
82:14 Deus meus, pone illos ut rotam: * et sicut stípulam ante fáciem venti.
82:15 Sicut ignis, qui combúrit silvam: * et sicut flamma combúrens montes:
82:16 Ita persequéris illos in tempestáte tua: * et in ira tua turbábis eos.
82:17 Imple fácies eórum ignomínia: * et quǽrent nomen tuum, Dómine.
82:18 Erubéscant, et conturbéntur in sǽculum sǽculi: * et confundántur, et péreant.
82:19 Et cognóscant quia nomen tibi Dóminus: * tu solus Altíssimus in omni terra.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalm 82 [10]
82:2 Boże, któż będzie podobien Tobie? * Nie milcz i nie powściągaj się, Boże.
82:3 Bo oto nieprzyjaciele Twoi okrzyk uczynili: * a którzy Cię nienawidzą, podnieśli głowę.
82:4 Przeciw ludowi Twemu plan złośliwy wymyślili * i zmówili się przeciw świętym Twoim.
82:5 Mówili: Pójdźcie i wytraćmy ich spomiędzy narodów, * a niech nie wspominają więcej imienia Izraelowego.
82:6 Bo się zmówili jednomyślnie, * wspólnie przeciw Tobie przymierze uczynili, namioty Edomu i Izmaelici.
82:8 Moab i Hagaryci, Gebal i Ammon i Amalek, * cudzoziemcy z obywatelami Tyru.
82:9 Ale i Assur przyszedł z nimi: * stali się pomocnikami synów Lota.
82:10 Uczyń im jak Madianitom i Sisarze, * jak Jabinowi u potoku Kiszon.
82:11 Poginęli w Endorze, * stali się jak gnój dla ziemi.
82:12 Postąp z wodzami ich jak z Orebem i Zebą, * i z Zebeą, i Salmaną:
82:13 Z wszystkimi książętami ich, * którzy mówili: Posiądźmy dziedzictwem świątynię Bożą.
82:14 Boże mój, uczyń ich jak koło * i jak źdźbło przed wiatrem.
82:15 Jak ogień, który pali las * i jak płomień, który pali góry:
82:16 Tak ich gonić będziesz nawałnością Twoją * i zatrwożysz ich gniewem Twoim.
82:17 Napełnij twarze ich sromotą, * i szukać będą imienia Twego, Panie.
82:18 Niech się zawstydzą i zatrwożą na wieki wieków, * i niech będą pohańbieni, i niech zginą.
82:19 A niech poznają, że imię Tobie Pan, * Tyś sam Najwyższy na wszystkiej ziemi.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 83 [11]
83:2 Quam dilécta tabernácula tua, Dómine virtútum: * concupíscit, et déficit ánima mea in átria Dómini.
83:3 Cor meum, et caro mea * exsultavérunt in Deum vivum.
83:4 Étenim passer invénit sibi domum: * et turtur nidum sibi, ubi ponat pullos suos.
83:4 Altária tua, Dómine virtútum: * Rex meus, et Deus meus.
83:5 Beáti, qui hábitant in domo tua, Dómine: * in sǽcula sæculórum laudábunt te.
83:6 Beátus vir, cuius est auxílium abs te: * ascensiónes in corde suo dispósuit, in valle lacrimárum in loco, quem pósuit.
83:8 Étenim benedictiónem dabit legislátor, ibunt de virtúte in virtútem: * vidébitur Deus deórum in Sion.
83:9 Dómine, Deus virtútum, exáudi oratiónem meam: * áuribus pércipe, Deus Iacob.
83:10 Protéctor noster, áspice, Deus: * et réspice in fáciem Christi tui:
83:11 Quia mélior est dies una in átriis tuis, * super míllia.
83:11 Elégi abiéctus esse in domo Dei mei: * magis quam habitáre in tabernáculis peccatórum.
83:12 Quia misericórdiam, et veritátem díligit Deus: * grátiam et glóriam dabit Dóminus.
83:13 Non privábit bonis eos, qui ámbulant in innocéntia: * Dómine virtútum, beátus homo, qui sperat in te.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalm 83 [11]
83:2 Jak miłe przybytki Twoje, Panie zastępów: * pożąda i tęskni dusza moja do przedsionków Pańskich.
83:3 Serce moje i ciało moje * uweseliły się do Boga żywego.
83:4 Bo i wróbel znalazł sobie domek, * i synogarlica gniazdo dla siebie, gdzieby złożyła pisklęta swoje.
83:4 Ołtarze Twoje, Panie zastępów, * Królu mój i Boże mój.
83:5 Błogosławieni, którzy mieszkają w domu Twoim, Panie, * na wieki wieków będą Cię chwalić.
83:6 Błogosławiony mąż, którego pomoc jest od Ciebie * ułożył wstępowania w sercu swoim przez padół płaczu na miejsce które zgotował.
83:8 Albowiem da błogosławieństwo zakonodawca, pójdą z mocy w moc: * oglądać będą Boga nad bogi na Syjonie.
83:9 Panie, Boże zastępów, wysłuchaj modlitwę moją, * usłysz, Boże Jakuba.
83:10 Obrońco nasz, spójrz, Boże, * i wejrzyj na oblicze pomazańca Twego.
83:11 Albowiem lepszy jest jeden dzień w przedsionkach Twoich, * niż tysiące.
83:11 Wolałem być najpodlejszym w domu Boga mojego, * niźli mieszkać w przybytkach niezbożnych.
83:12 Albowiem miłosierdzie i prawdę miłuje Bóg, * łaskę i chwałę da Pan.
83:13 Nie odmówi dóbr tym, którzy w niewinności chodzą: * Panie zastępów, błogosławiony człowiek, który w Tobie ma nadzieję.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 84 [12]
84:2 Benedixísti, Dómine, terram tuam: * avertísti captivitátem Iacob.
84:3 Remisísti iniquitátem plebis tuæ: * operuísti ómnia peccáta eórum.
84:4 Mitigásti omnem iram tuam: * avertísti ab ira indignatiónis tuæ.
84:5 Convérte nos, Deus, salutáris noster: * et avérte iram tuam a nobis.
84:6 Numquid in ætérnum irascéris nobis? * aut exténdes iram tuam a generatióne in generatiónem?
84:7 Deus, tu convérsus vivificábis nos: * et plebs tua lætábitur in te.
84:8 Osténde nobis, Dómine, misericórdiam tuam: * et salutáre tuum da nobis.
84:9 Áudiam quid loquátur in me Dóminus Deus: * quóniam loquétur pacem in plebem suam.
84:9 Et super sanctos suos: * et in eos, qui convertúntur ad cor.
84:10 Verúmtamen prope timéntes eum salutáre ipsíus: * ut inhábitet glória in terra nostra.
84:11 Misericórdia, et véritas obviavérunt sibi: * iustítia, et pax osculátæ sunt.
84:12 Véritas de terra orta est: * et iustítia de cælo prospéxit.
84:13 Étenim Dóminus dabit benignitátem: * et terra nostra dabit fructum suum.
84:14 Iustítia ante eum ambulábit: * et ponet in via gressus suos.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Allelúia, allelúia, allelúia.
|
Psalm 84 [12]
84:2 Ubłogosławiłeś, Panie, ziemię Twoją, * przywróciłeś pojmanie Jakuba.
84:3 Odpuściłeś nieprawość ludu Twego, * pokryłeś wszystkie grzechy ich.
84:4 Uśmierzyłeś wszystek Twój gniew, * odwróciłeś się od gniewu zapalczywości Twojej.
84:5 Odnów nas, Boże, Zbawicielu nasz, * i oddal gniew swój od nas.
84:6 Czyż na wieki będziesz się na nas gniewał, * albo rozciągniesz gniew Twój z pokolenia na pokolenie?
84:7 Boże, Ty jeszcze raz ożywisz nas, * a lud Twój rozweseli się w Tobie.
84:8 Okaż nam, Panie, miłosierdzie Twoje * i daj nam zbawienie Twoje.
84:9 Będę słuchał, co we mnie będzie mówił Pan Bóg, * bo będzie głosił pokój ludowi swemu.
84:9 I świętym swoim, * i tym, którzy się nawracają z serca.
84:10 Zaiste bliskie jest Jego zbawienie bojących się Go, * aby mieszkała chwała w ziemi naszej.
84:11 Miłosierdzie i prawda spotkały się z sobą, * sprawiedliwość i pokój pocałowały się.
84:12 Prawda wyrosła z ziemi, * a sprawiedliwość z nieba spojrzała.
84:13 Albowiem Pan pokaże dobrotliwość, * a ziemia nasza wyda swój owoc.
84:14 Sprawiedliwość przed Nim chodzić będzie * i położy na drodze kroki swoje.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Alleluja, alleluja, alleluja.
|
Capitulum
Sir 44:20; 44:22
Non est invéntus símilis illi, qui conserváret legem Excélsi: ídeo iureiurándo fecit illum Dóminus créscere in plebem suam.
℟. Deo grátias.
℣. Iustus germinábit sicut lílium.
℟. Et florébit in ætérnum ante Dóminum.
|
Capitulum
Syr 44:20; 44:22
Nie jest nalezion jemu podobien, który zachował Zakon Nawyższego: przetoż pod przysięgą dał mu Pan rozmnożyć się w narodzie swoim.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Sprawiedliwy rozkwitnie jak lilia:
℟. I zakwitnie na wieki przed Panem.
|
Oratio {ex Proprio Sanctorum}
Kýrie, eléison. Christe, eléison. Kýrie, eléison.
« Pater Noster » dicitur secreto usque ad « Et ne nos indúcas in tentatiónem: »
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Exáudi, quǽsumus, Dómine, preces nostras, quas in beáti Basilíi Confessóris tui atque Pontíficis solemnitáte deférimus: et, qui tibi digne méruit famulári, eius intercedéntibus méritis, ab ómnibus nos absólve peccátis.
Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
Reliqua omittuntur, nisi Laudes separandæ sint.
|
Modlitwy {z Sanktorału}
Kyrie, elejson. Chryste, elejson. Kyrie, elejson.
„Ojcze nasz” cicho do „I nie wódź nas”.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
Módlmy się.
Wysłuchaj, prosimy Cię, Panie, modłów naszych, które w uroczystość błogosławionego Bazylego, Wyznawcy Twego i Biskupa, zanosimy i za pośrednictwem zasług tego, który Ci tak godnie służył, od wszelkich grzechów nas wybaw.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
Opuścić resztę, jeśli Laudesy nie są odmawiane osobno.
|
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
|
Zakończenie
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
℣. Błogosławmy Panu.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Dusze wiernych zmarłych przez miłosierdzie Boże niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
|
Incipit
℣. Deus ✠ in adiutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Allelúia.
|
Początek
℣. Boże, ✠ wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Alleluja.
|
Psalmus 66 [0]
66:2 Deus misereátur nostri, et benedícat nobis: * illúminet vultum suum super nos, et misereátur nostri.
66:3 Ut cognoscámus in terra viam tuam, * in ómnibus géntibus salutáre tuum.
66:4 Confiteántur tibi pópuli, Deus: * confiteántur tibi pópuli omnes.
66:5 Læténtur et exsúltent gentes: * quóniam iúdicas pópulos in æquitáte, et gentes in terra dírigis.
66:6 Confiteántur tibi pópuli, Deus, confiteántur tibi pópuli omnes: * terra dedit fructum suum.
66:7 Benedícat nos Deus, Deus noster, benedícat nos Deus: * et métuant eum omnes fines terræ.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalm 66 [0]
66:2 Niech się nad nami Bóg zmiłuje i błogosławi nam, * niech rozświeci nad nami oblicze swe i zlituje się nad nami.
66:3 Żebyśmy poznali na ziemi drogę Twoją, * między wszystkimi narodami zbawienie Twoje.
66:4 Niech Cię wysławiają narody, Boże, * niech Cię wysławiają narody wszystkie.
66:5 Niech się radują i weselą narody, * bo sądzisz ludy sprawiedliwie i narodami na ziemi kierujesz.
66:6 Niech Cię wysławiają narody, Boże, niech Cię wysławiają narody wszystkie: * ziemia dała swój owoc.
66:7 Niech nas błogosławi Bóg, Bóg nasz, niech nas błogosławi Bóg * i niech się Go boją wszystkie krańce ziemi.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmi {Psalmi, antiphonæ ex Psalterio secundum diem}
Ant. Tibi soli * peccávi, Dómine, miserére mei.
Psalmus 50 [1]
50:3 Miserére mei, Deus, * secúndum magnam misericórdiam tuam.
50:3 Et secúndum multitúdinem miseratiónum tuárum, * dele iniquitátem meam.
50:4 Ámplius lava me ab iniquitáte mea: * et a peccáto meo munda me.
50:5 Quóniam iniquitátem meam ego cognósco: * et peccátum meum contra me est semper.
50:6 Tibi soli peccávi, et malum coram te feci: * ut iustificéris in sermónibus tuis, et vincas cum iudicáris.
50:7 Ecce enim, in iniquitátibus concéptus sum: * et in peccátis concépit me mater mea.
50:8 Ecce enim, veritátem dilexísti: * incérta et occúlta sapiéntiæ tuæ manifestásti mihi.
50:9 Aspérges me hyssópo, et mundábor: * lavábis me, et super nivem dealbábor.
50:10 Audítui meo dabis gáudium et lætítiam: * et exsultábunt ossa humiliáta.
50:11 Avérte fáciem tuam a peccátis meis: * et omnes iniquitátes meas dele.
50:12 Cor mundum crea in me, Deus: * et spíritum rectum ínnova in viscéribus meis.
50:13 Ne proícias me a fácie tua: * et spíritum sanctum tuum ne áuferas a me.
50:14 Redde mihi lætítiam salutáris tui: * et spíritu principáli confírma me.
50:15 Docébo iníquos vias tuas: * et ímpii ad te converténtur.
50:16 Líbera me de sanguínibus, Deus, Deus salútis meæ: * et exsultábit lingua mea iustítiam tuam.
50:17 Dómine, lábia mea apéries: * et os meum annuntiábit laudem tuam.
50:18 Quóniam si voluísses sacrifícium, dedíssem útique: * holocáustis non delectáberis.
50:19 Sacrifícium Deo spíritus contribulátus: * cor contrítum, et humiliátum, Deus, non despícies.
50:20 Benígne fac, Dómine, in bona voluntáte tua Sion: * ut ædificéntur muri Ierúsalem.
50:21 Tunc acceptábis sacrifícium iustítiæ, oblatiónes, et holocáusta: * tunc impónent super altáre tuum vítulos.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Tibi soli peccávi, Dómine, miserére mei.
|
Psalmy {Psalmy, antyfony z Psałterza według dnia}
Ant. Tobiem samemu zgrzeszył * Panie, zmiłuj się nademną.
Psalm 50 [1]
50:3 Zmiłuj się nade mną, Boże, * według wielkiego miłosierdzia Twego.
50:3 I według mnóstwa litości Twoich * zgładź nieprawość moją.
50:4 Jeszcze więcej obmyj mię od nieprawości mojej * i od grzechu mojego oczyść mię.
50:5 Albowiem ja znam nieprawość moją * i grzech mój jest zawsze przede mną.
50:6 Tobie samemu zgrzeszyłem i uczyniłem zło przed Tobą, * abyś się okazał sprawiedliwych w mowach Twoich i zwyciężył, gdy Cię sądzą.
50:7 Oto bowiem w nieprawościach jestem poczęty * i w grzechach poczęła mię matka moja.
50:8 Oto bowiem umiłowałeś prawdę, * niewiadome i skryte mądrości Twoje objawiłeś mi.
50:9 Pokropisz mię hizopem, a będę oczyszczony: * obmyjesz mię, a będę nad śnieg wybielony.
50:10 Dasz mi usłyszeć radość i wesele, * a rozradują się kości poniżone.
50:11 Odwróć oblicze Twoje od grzechów moich * i zgładź wszystkie nieprawości moje.
50:12 Serce czyste stwórz we mnie, Boże, * i ducha prawego odnów we wnętrznościach moich.
50:13 Nie odrzucaj mnie od oblicza Twego * i ducha świętego Twego nie bierz ode mnie.
50:14 Przywróć mi radość zbawienia Twojego * i duchem przedniejszym utwierdź mię.
50:15 Będę nauczał grzeszników dróg Twoich, * a niezbożni do Ciebie się nawrócą.
50:16 Wybaw mię z krwi, Boże, Boże zbawienia mego, * a język mój z radością będzie wysławiał sprawiedliwość Twoją.
50:17 Panie, otworzysz wargi moje, * a usta moje opowiadać będą chwałę Twoją.
50:18 Albowiem gdybyś był chciał ofiary, na pewno bym dał: * w całopaleniach nie będziesz miał upodobania.
50:19 Ofiarą dla Boga jest duch skruszony, * sercem skruszonym i uniżonym, Boże, nie wzgardzisz.
50:20 Uczyń dobrze, Panie, w dobroci Twojej Syjonowi, * aby się odbudowały mury Jeruzalem.
50:21 Wtedy przyjmiesz ofiarę sprawiedliwości, obiaty i całopalenia, * wtedy nakładą na ołtarz Twój cielców.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Tobiem samemu zgrzeszył Panie, zmiłuj się nademną.
|
Ant. Intret * orátio mea, in conspéctu tuo, Dómine.
Psalmus 87 [2]
87:2 Dómine, Deus salútis meæ: * in die clamávi, et nocte coram te.
87:3 Intret in conspéctu tuo orátio mea: * inclína aurem tuam ad precem meam:
87:4 Quia repléta est malis ánima mea: * et vita mea inférno appropinquávit.
87:5 Æstimátus sum cum descendéntibus in lacum: * factus sum sicut homo sine adiutório, inter mórtuos liber.
87:6 Sicut vulneráti dormiéntes in sepúlcris, quorum non es memor ámplius: * et ipsi de manu tua repúlsi sunt.
87:7 Posuérunt me in lacu inferióri: * in tenebrósis, et in umbra mortis.
87:8 Super me confirmátus est furor tuus: * et omnes fluctus tuos induxísti super me.
87:9 Longe fecísti notos meos a me: * posuérunt me abominatiónem sibi.
87:9 Tráditus sum, et non egrediébar: * óculi mei languérunt præ inópia.
87:10 Clamávi ad te, Dómine, tota die: * expándi ad te manus meas.
87:11 Numquid mórtuis fácies mirabília: * aut médici suscitábunt, et confitebúntur tibi?
87:12 Numquid narrábit áliquis in sepúlcro misericórdiam tuam, * et veritátem tuam in perditióne?
87:13 Numquid cognoscéntur in ténebris mirabília tua, * et iustítia tua in terra obliviónis?
87:14 Et ego ad te, Dómine, clamávi: * et mane orátio mea prævéniet te.
87:15 Ut quid, Dómine, repéllis oratiónem meam: * avértis fáciem tuam a me?
87:16 Pauper sum ego, et in labóribus a iuventúte mea: * exaltátus autem, humiliátus sum et conturbátus.
87:17 In me transiérunt iræ tuæ: * et terróres tui conturbavérunt me.
87:18 Circumdedérunt me sicut aqua tota die: * circumdedérunt me simul.
87:19 Elongásti a me amícum et próximum: * et notos meos a miséria.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Intret orátio mea, in conspéctu tuo, Dómine.
|
Ant. Niechaj * modlitwa moja przyjdzie przed obliczność twoję, Panie.
Psalm 87 [2]
87:2 Panie, Boże zbawienia mego, * we dnie i w nocy wołałem przed Tobą.
87:3 Niechaj modlitwa moja przyjdzie przed oblicze Twoje, * nakłoń ucha Twego ku prośbie mojej:
87:4 Albowiem dusza moja napełniona jest złem, * a życie moje zbliżyło się do otchłani.
87:5 Poczytano mię między zstępujących do grobu, * stałem się jak człowiek bez pomocy, między umarłymi wolny.
87:6 Jak zranieni, którzy śpią w grobach, o których więcej nie pamiętasz * i którzy z Twej ręki są wyrzuceni.
87:7 Wsadzili mię w dół najgłębszy, * do ciemności i do cienia śmierci.
87:8 Wzmocnił się gniew Twój nade mną * i przywiodłeś na mnie wszystkie nawałności Twoje.
87:9 Oddaliłeś ode mnie znajomych moich, * uczynili mię obrzydzeniem sobie.
87:9 Jestem wydany i nie wychodziłem: * oczy moje omdlały z nędzy.
87:10 Wołałem ku Tobie, Panie, cały dzień, * wyciągałem do Ciebie ręce moje.
87:11 Czyż dla umarłych cuda czynić będziesz, * albo czy lekarze wskrzeszą, by Cię sławili?
87:12 Czy będzie kto opowiadał w grobie miłosierdzie Twoje * i prawdę Twoją wśród zagłady?
87:13 Czy będą poznane w ciemnościach cuda Twoje, * a sprawiedliwość Twoja w ziemi zapomnienia?
87:14 A ja, Panie, wołałem do Ciebie * i rano modlitwa moja uprzedzi Cię.
87:15 Czemuż, Panie, odrzucasz modlitwę moją, * odwracasz oblicze Twe ode mnie?
87:16 Jam jest ubogi w pracach od młodości mojej: * a gdy się podniosłem, zostałem poniżony i zatrwożony.
87:17 Na mnie się przeniósł gniew Twój * i groźby Twoje zatrwożyły mię.
87:18 Ogarnęły mię jak woda cały dzień, * otoczyły mię razem.
87:19 Oddaliłeś ode mnie przyjaciela i bliskiego, * i znajomych moich dla nędzy.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Niechaj modlitwa moja przyjdzie przed obliczność twoję, Panie.
|
Ant. Dómine, * refúgium factus es nobis. ‡
Psalmus 89 [3]
89:1 Dómine, refúgium factus es nobis: * ‡ a generatióne in generatiónem.
89:2 Priúsquam montes fíerent, aut formarétur terra et orbis: * a sǽculo et usque in sǽculum tu es, Deus.
89:3 Ne avértas hóminem in humilitátem: * et dixísti: Convertímini, fílii hóminum.
89:4 Quóniam mille anni ante óculos tuos, * tamquam dies hestérna, quæ prætériit,
89:5 Et custódia in nocte, * quæ pro níhilo habéntur, eórum anni erunt.
89:6 Mane sicut herba tránseat, mane flóreat, et tránseat: * véspere décidat, indúret et aréscat.
89:7 Quia defécimus in ira tua, * et in furóre tuo turbáti sumus.
89:8 Posuísti iniquitátes nostras in conspéctu tuo: * sǽculum nostrum in illuminatióne vultus tui.
89:9 Quóniam omnes dies nostri defecérunt: * et in ira tua defécimus.
89:9 Anni nostri sicut aránea meditabúntur: * dies annórum nostrórum in ipsis, septuagínta anni.
89:10 Si autem in potentátibus, octogínta anni: * et ámplius eórum, labor et dolor.
89:10 Quóniam supervénit mansuetúdo: * et corripiémur.
89:11 Quis novit potestátem iræ tuæ: * et præ timóre tuo iram tuam dinumeráre?
89:12 Déxteram tuam sic notam fac: * et erudítos corde in sapiéntia.
89:13 Convértere, Dómine, úsquequo? * et deprecábilis esto super servos tuos.
89:14 Repléti sumus mane misericórdia tua: * et exsultávimus, et delectáti sumus ómnibus diébus nostris.
89:15 Lætáti sumus pro diébus, quibus nos humiliásti: * annis, quibus vídimus mala.
89:16 Réspice in servos tuos, et in ópera tua: * et dírige fílios eórum.
89:17 Et sit splendor Dómini, Dei nostri, super nos, et ópera mánuum nostrárum dírige super nos: * et opus mánuum nostrárum dírige.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Dómine, refúgium factus es nobis.
|
Ant. Panie, * stałeś się ucieczką nam.
Psalm 89 [3]
89:1 Panie, stałeś się nam ucieczką * z pokolenia na pokolenie.
89:2 Pierwej niźli stanęły góry, albo ziemia i świat był stworzony: * od wieku do wieku Ty jesteś Boże.
89:3 Nie obracaj w poniżenie człowieka, * i rzekłeś: Nawracajcie się synowie człowieczy.
89:4 Albowiem tysiąc lat przed oczyma Twymi * to jak dzień wczorajszy, który przeminął.
89:5 I straż nocna: * jak to, co nic nie warte, ich lata będą.
89:6 Rano jak trawa przemija, rano kwitnie i przemija, * wieczorem upada, twardnieje i schnie.
89:7 Bo omdleliśmy od gniewu Twojego, * i Twoim oburzeniem jesteśmy strwożeni.
89:8 Położyłeś nieprawości nasze przed oczyma swymi, * wiek nasz przed jasnością oblicza Twego.
89:9 Albowiem wszystkie dni nasze ustały, * i omdleliśmy od gniewu Twojego.
89:9 Lata nasze jak pajęczyna będą poczytane: * dni życia naszego jest siedemdziesiąt lat.
89:10 A jeśli u mocnych, osiemdziesiąt lat, * a co nadto więcej, to trud i boleść.
89:10 Albowiem łaskawość nadchodzi * i będziemy karani.
89:11 Któż zna moc gniewu Twego * i kto wobec bojaźni przed Tobą srogość Twą zmierzy?
89:12 Prawicę Twoją daj tedy poznać * i wyćwiczonych sercem w mądrości.
89:13 Zwróć się, o Panie. Dokądże? * I daj się ubłagać sługom Twoim.
89:14 Rano byliśmy napełnieni miłosierdziem Twoim * i radowaliśmy się, i weseliliśmy się po wszystkie dni nasze.
89:15 Weseliliśmy się za dni, w któreś nas poniżył, * za lata, w których widzieliśmy zło.
89:16 Wejrzyj na sługi swoje i na dzieła swoje, * i prowadź synów ich.
89:17 A niech będzie jasność Pana, Boga naszego, nad nami, i dziełami rąk naszych kieruj nad nami, * i dziełem rąk naszych kieruj.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Panie, stałeś się ucieczką nam.
|
Ant. Pópulus meus, * ait Dóminus, bonis meis adimplébitur.
Canticum Ieremiæ [4]
Ier 31:10-18
31:10 Audíte verbum Dómini, gentes, * et annuntiáte in ínsulis, quæ procul sunt,
31:11 Et dícite: Qui dispérsit Israël, congregábit eum: * et custódiet eum sicut pastor gregem suum.
31:12 Redémit enim Dóminus Iacob, * et liberávit eum de manu potentióris.
31:13 Et vénient, et laudábunt in monte Sion: * et cónfluent ad bona Dómini,
31:14 Super fruménto, et vino, et óleo, * et fœtu pécorum et armentórum:
31:15 Erítque ánima eórum quasi hortus irríguus, * et ultra non esúrient.
31:16 Tunc lætábitur virgo in choro, * iúvenes et senes simul:
31:17 Et convértam luctum eórum in gáudium, * et consolábor eos, et lætificábo a dolóre suo.
31:18 Et inebriábo ánimam sacerdótum pinguédine: * et pópulus meus bonis meis adimplébitur.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Pópulus meus, ait Dóminus, bonis meis adimplébitur.
|
Ant. Lud mój, * będzie nasycon dobrami memi, mówi Pan.
Kantyk Jeremiasza [4]
Jr 31:10-18
31:10 Słuchajcie słowa Pańskiego, narodowie, * a opowiadajcie na wyspach, które są daleko,
31:11 I mówcie: Który rozproszył Izraela, zgromadzi go: * i będzie go strzegł, jako pasterz trzody swéj.
31:12 Bo Pan odkupił Jakóba, * a wybawił go z ręki mocniejszego.
31:13 I przyjdą i chwalić będą na górze Syon: * i zbiorą się do dóbr Pańskich.
31:14 Na zboże i na wino i na oliwę, * i na płód bydła i stada:
31:15 A będzie dusza ich jako ogród wilgotny, * i nie będą już więcéj łaknąć.
31:16 Tedy się będzie weseliła panna w tańcu, * młodzieńcy i starcy społem:
31:17 I obrócę płacz ich w wesele, * i pocieszę je i rozweselę od smutku ich.
31:18 I opoję duszę kapłanów tłustością: * a lud mój będzie nasycon dobrami memi, mówi Pan.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Lud mój, będzie nasycon dobrami memi, mówi Pan.
|
Ant. In sanctis eius * laudáte Deum.
Psalmus 148 [5]
148:1 Laudáte Dóminum de cælis: * laudáte eum in excélsis.
148:2 Laudáte eum, omnes Ángeli eius: * laudáte eum, omnes virtútes eius.
148:3 Laudáte eum, sol et luna: * laudáte eum, omnes stellæ et lumen.
148:4 Laudáte eum, cæli cælórum: * et aquæ omnes, quæ super cælos sunt, laudent nomen Dómini.
148:5 Quia ipse dixit, et facta sunt: * ipse mandávit, et creáta sunt.
148:6 Státuit ea in ætérnum, et in sǽculum sǽculi: * præcéptum pósuit, et non præteríbit.
148:7 Laudáte Dóminum de terra, * dracónes, et omnes abýssi.
148:8 Ignis, grando, nix, glácies, spíritus procellárum: * quæ fáciunt verbum eius:
148:9 Montes, et omnes colles: * ligna fructífera, et omnes cedri.
148:10 Béstiæ, et univérsa pécora: * serpéntes, et vólucres pennátæ:
148:11 Reges terræ, et omnes pópuli: * príncipes, et omnes iúdices terræ.
148:12 Iúvenes, et vírgines: senes cum iunióribus laudent nomen Dómini: * quia exaltátum est nomen eius solíus.
148:13 Conféssio eius super cælum et terram: * et exaltávit cornu pópuli sui.
148:14 Hymnus ómnibus sanctis eius: * fíliis Israël, pópulo appropinquánti sibi.
|
Ant. W świętych jego: * chwalcie Boga.
Psalm 148 [5]
148:1 Chwalcie Pana z niebios, * chwalcie Go na wysokości.
148:2 Chwalcie Go, wszyscy aniołowie Jego, * chwalcie Go, wszystkie wojska Jego.
148:3 Chwalcie Go, słońce i księżycu, * chwalcie Go, wszystkie gwiazdy i światło.
148:4 Chwalcie Go, niebiosa nad niebiosami * i wody, które są nad niebiosami, niech chwalą imię Pańskie.
148:5 Albowiem On rzekł, i zostały uczynione: * On rozkazał, i zostały stworzone.
148:6 Ustanowił je na wieki i na wieki wieków, * ustawę dał i nie przeminie.
148:7 Chwalcie Pana z ziemi, * smoki i wszystkie przepaści.
148:8 Ogniu, gradzie, śniegu, lodzie, wietrze gwałtowny, * czyniące słowo Jego:
148:9 Góry i wszystkie pagórki, * drzewa owocowe i wszystkie cedry.
148:10 Dzikie zwierzęta i wszystko bydło, * płazy i ptactwo skrzydlate:
148:11 Królowie ziemi i wszystkie narody, * książęta i wszyscy sędziowie ziemi.
148:12 Młodzieńcy i panny, starzy i młodzi, niech imię Pana chwalą, * bo wywyższyło się imię Jego samego.
148:13 Chwała Jego na niebie i na ziemi, * i wywyższył róg ludu swego.
148:14 Chwała dla wszystkich świętych Jego, * dla synów Izraela, ludu przybliżającego się do Niego.
|
Psalmus 149 [6]
149:1 Cantáte Dómino cánticum novum: * laus eius in ecclésia sanctórum.
149:2 Lætétur Israël in eo, qui fecit eum: * et fílii Sion exsúltent in rege suo.
149:3 Laudent nomen eius in choro: * in týmpano, et psaltério psallant ei:
149:4 Quia beneplácitum est Dómino in pópulo suo: * et exaltábit mansuétos in salútem.
149:5 Exsultábunt sancti in glória: * lætabúntur in cubílibus suis.
149:6 Exaltatiónes Dei in gútture eórum: * et gládii ancípites in mánibus eórum.
149:7 Ad faciéndam vindíctam in natiónibus: * increpatiónes in pópulis.
149:8 Ad alligándos reges eórum in compédibus: * et nóbiles eórum in mánicis férreis.
149:9 Ut fáciant in eis iudícium conscríptum: * glória hæc est ómnibus sanctis eius.
|
Psalm 149 [6]
149:1 Śpiewajcie Panu pieśń nową: * chwała Jego w zgromadzeniu świętych.
149:2 Niech się weseli Izrael w Tym, który go stworzył, * a synowie Syjonu niech się radują w Królu swoim.
149:3 Niechaj imię Jego chwalą w chórze, * na bębnie i na harfie niechaj Mu grają.
149:4 Bo ma Pan upodobanie w ludzie swoim * i podniesie cichych ku zbawieniu.
149:5 Rozweselą się święci w chwale, * rozradują się na łożach swoich.
149:6 Wysławianie Boga w gardłach ich, * a miecze obosieczne w rękach ich.
149:7 Aby uczynili pomstę nad narodami: * karanie między ludami.
149:8 Aby powiązali królów ich w pęta, * a szlachtę ich w okowy żelazne,
149:9 Aby uczynili nad nimi sąd napisany: * taka jest chwała dla wszystkich świętych Jego.
|
Psalmus 150 [7]
150:1 Laudáte Dóminum in sanctis eius: * laudáte eum in firmaménto virtútis eius.
150:2 Laudáte eum in virtútibus eius: * laudáte eum secúndum multitúdinem magnitúdinis eius.
150:3 Laudáte eum in sono tubæ: * laudáte eum in psaltério, et cíthara.
150:4 Laudáte eum in týmpano, et choro: * laudáte eum in chordis, et órgano.
150:5 Laudáte eum in cýmbalis benesonántibus: laudáte eum in cýmbalis iubilatiónis: * omnis spíritus laudet Dóminum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. In sanctis eius laudáte Deum.
|
Psalm 150 [7]
150:1 Chwalcie Pana w świątyni Jego, * chwalcie Go na firmamencie mocy Jego.
150:2 Chwalcie Go dla potężnych czynów Jego, * chwalcie Go według mnóstwa wielkości Jego.
150:3 Chwalcie Go głosem trąby, * chwalcie Go na harfie i na cytrze.
150:4 Chwalcie Go na bębnie i w korowodach, * chwalcie Go na strunach i na fletniach.
150:5 Chwalcie Go na cymbałach dźwięcznych, chwalcie Go na cymbałach gromkich: * wszelki duch niechaj Pana chwali.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. W świętych jego: chwalcie Boga.
|
Capitulum Responsorium Hymnus Versus {ex Commune aut Festo}
Sir 44:16-17
Ecce sacérdos magnus, qui in diébus suis plácuit Deo, et invéntus est iustus: et in témpore iracúndiæ factus est reconciliátio.
℟. Deo grátias.
℟.br. Amávit eum Dóminus, * Et ornávit eum.
℟. Amávit eum Dóminus, * Et ornávit eum.
℣. Stolam glóriæ índuit eum.
℟. Et ornávit eum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Amávit eum Dóminus, * Et ornávit eum.
Hymnus
Iesu Redémptor ómnium,
Perpes coróna Prǽsulum,
In hac die cleméntius
Nostris favéto précibus.
Tui sacri qua nóminis
Conféssor almus cláruit:
Huius celébrat ánnua
Devóta plebs solémnia.
Qui rite mundi gáudia
Huius cadúca réspuens,
Cum Ángelis cæléstibus
Lætus potítur prǽmiis.
Huius benígnus ánnue
Nobis sequi vestígia:
Huius precátu, sérvulis
Dimítte noxam críminis.
Sit Christe, Rex piíssime,
Tibi, Patríque glória,
Cum Spíritu Paráclito,
Et nunc, et in perpétuum.
Amen.
℣. Iustum dedúxit Dóminus per vias rectas.
℟. Et osténdit illi regnum Dei.
|
Kapitulum Responsorium Hymn Wers {z części wspólnych lub własne}
Syr 44:16-17
Oto kapłan wielki, który za dni swoich podobał się Bogu i znalezion jest sprawiedliwym: a czasu rozgniewania stał się pojednaniem.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟.br. Umiłował go Pan, * I przyozdobił go.
℟. Umiłował go Pan, * I przyozdobił go.
℣. Szatą chwały przyodział go.
℟. I przyozdobił go.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Umiłował go Pan, * I przyozdobił go.
Hymn
Jezu, Odkupicielu wszystkich,
Wiekuista korono Biskupów,
W dniu dzisiejszym łaskawiej
Wybacz proszącym.
Którego to dnia zajaśniał
Błogosławiony Wyznawca twego imienia:
Tegoż doroczną uroczystość
Obchodzi lud wierny.
Gardząc słusznie znikomemi
Radościami tego świata,
Posiadł nagrodę wieczności
Między Aniołami.
Dozwól nam dobrotliwie
Chodzić jego śladami;
Na jego prośbę odpuść
Sługom winę grzechu.
Tobie, Chryste, Królu najmiłościwszy,
I Ojcu niechaj będzie chwała
Wespół z Duchem Pocieszycielem
Teraz i po wszystek wiek.
Amen.
℣. Sprawiedliwego prowadził Pan drogami prostymi.
℟. I okazał mu królestwo Boże.
|
Canticum Benedictus {Antiphona ex Proprio Sanctorum}
Ant. Euge, serve bone * et fidélis, quia in pauca fuísti fidélis, supra multa te constítuam, dicit Dóminus.
Canticum Zachariæ
Luc. 1:68-79
1:68 Benedíctus ✠ Dóminus, Deus Israël: * quia visitávit, et fecit redemptiónem plebis suæ:
1:69 Et eréxit cornu salútis nobis: * in domo David, púeri sui.
1:70 Sicut locútus est per os sanctórum, * qui a sǽculo sunt, prophetárum eius:
1:71 Salútem ex inimícis nostris, * et de manu ómnium, qui odérunt nos.
1:72 Ad faciéndam misericórdiam cum pátribus nostris: * et memorári testaménti sui sancti.
1:73 Iusiurándum, quod iurávit ad Ábraham patrem nostrum, * datúrum se nobis:
1:74 Ut sine timóre, de manu inimicórum nostrórum liberáti, * serviámus illi.
1:75 In sanctitáte, et iustítia coram ipso, * ómnibus diébus nostris.
1:76 Et tu, puer, Prophéta Altíssimi vocáberis: * præíbis enim ante fáciem Dómini, paráre vias eius:
1:77 Ad dandam sciéntiam salútis plebi eius: * in remissiónem peccatórum eórum:
1:78 Per víscera misericórdiæ Dei nostri: * in quibus visitávit nos, óriens ex alto:
1:79 Illumináre his, qui in ténebris, et in umbra mortis sedent: * ad dirigéndos pedes nostros in viam pacis.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Euge, serve bone et fidélis, quia in pauca fuísti fidélis, supra multa te constítuam, dicit Dóminus.
|
Kantyk Benedictus {Antyfona z Sanktorału}
Ant. Dobrzeć, * sługo dobry i wierny, gdyżeś nad małem był wiernym, nad wielem cię postanowię, mówi Pan.
Pieśń Zachariasza
Łk 1:68-79
1:68 Błogosławiony ✠ Pan, Bóg Izraelski: * iż nawiedził i uczynił odkupienie ludu swego.
1:69 I podniósł róg zbawienia nam: * w domu Dawida, służebnika swego.
1:70 Jako mówił przez usta świętych, * którzy od wieku są, proroków swoich.
1:71 Wybawienie od nieprzyjaciół naszych, * i z ręki wszystkich, którzy nas nienawidzą.
1:72 Aby uczynił miłosierdzie z ojcy naszymi: * i wspamiętał na testament swój święty.
1:73 Przysięgę, którą przysiągł Abrahamowi, ojcu naszemu, * że nam dać miał:
1:74 Iżbyśmy, wybawieni z ręki nieprzyjaciół naszych, * bez bojaźni mu służyli.
1:75 W świętobliwości i w sprawiedliwości przed nim, * po wszystkie dni nasze.
1:76 A ty dzieciątko, prorokiem Najwyższego będziesz nazwane: * bo uprzedzisz przed oblicznością Pańską, abyś gotował drogi jego:
1:77 Iżbyś dał naukę zbawienia ludowi jego: * na odpuszczenie grzechów ich:
1:78 Dla wnętrzności miłosierdzia Boga naszego: * przez które nawiedził nas Wschód z wysokości:
1:79 Aby zaświecił tym, którzy w ciemności i w cieniu śmierci siedzą: * ku wyprostowaniu nóg naszych na drogę pokoju.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Dobrzeć, sługo dobry i wierny, gdyżeś nad małem był wiernym, nad wielem cię postanowię, mówi Pan.
|
Oratio {ex Proprio Sanctorum}
Kýrie, eléison. Christe, eléison. Kýrie, eléison.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Exáudi, quǽsumus, Dómine, preces nostras, quas in beáti Basilíi Confessóris tui atque Pontíficis solemnitáte deférimus: et, qui tibi digne méruit famulári, eius intercedéntibus méritis, ab ómnibus nos absólve peccátis.
Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Modlitwy {z Sanktorału}
Kyrie, elejson. Chryste, elejson. Kyrie, elejson.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
Módlmy się.
Wysłuchaj, prosimy Cię, Panie, modłów naszych, które w uroczystość błogosławionego Bazylego, Wyznawcy Twego i Biskupa, zanosimy i za pośrednictwem zasług tego, który Ci tak godnie służył, od wszelkich grzechów nas wybaw.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
|
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
Si descendendum sit a choro, concluditur dicendo.
℣. Divínum auxílium ✠ máneat semper nobíscum.
℟. Et cum frátribus nostris abséntibus. Amen.
|
Zakończenie
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
℣. Błogosławmy Panu.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Dusze wiernych zmarłych przez miłosierdzie Boże niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
℣. Pomoc Boża ✠ niech będzie zawsze z nami.
℟. I z nieobecnymi braćmi naszymi. Amen.
|
Incipit
℣. Deus ✠ in adiutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Allelúia.
|
Początek
℣. Boże, ✠ wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Alleluja.
|
Hymnus
Iam lucis orto sídere,
Deum precémur súpplices,
Ut in diúrnis áctibus
Nos servet a nocéntibus.
Linguam refrénans témperet,
Ne litis horror ínsonet:
Visum fovéndo cóntegat,
Ne vanitátes háuriat.
Sint pura cordis íntima,
Absístat et vecórdia;
Carnis terat supérbiam
Potus cibíque párcitas.
Ut, cum dies abscésserit,
Noctémque sors redúxerit,
Mundi per abstinéntiam
Ipsi canámus glóriam.
Deo Patri sit glória,
Eiúsque soli Fílio,
Cum Spíritu Paráclito,
Et nunc et in perpétuum.
Amen.
|
Hymn
Gdy już wzeszła gwiazda światła,
Kornie prośmy Boga,
By w czynnościach dziennych
Zachował nas od szkody.
Niech powściągając miarkuje język,
By nie rozbrzmiewała groza waśni:
Niechaj życzliwie chroni wzrok nasz,
By się nie poił próżnością.
Niech czyste będzie wnętrze serca,
I niech odstąpi nierozum;
Niechaj hardość ciała skruszy
Skąpość napoju i pokarmu.
Abyśmy, gdy dzień przejdzie,
A kolejność znów sprowadzi noc,
Czyści przez wstrzemięźliwość
Śpiewali mu chwałę.
Bogu Ojcu niechaj będzie chwała,
I jedynemu jego Synowi,
Wraz z Duchem Pocieszycielem,
I teraz i na zawsze.
Amen.
|
Psalmi {Psalmy, antyfony ex Commune aut Festo}
Ant. Ecce sacérdos magnus, * qui in diébus suis plácuit Deo, et invéntus est iustus.
Psalmus 12 [1]
12:1 Úsquequo, Dómine, obliviscéris me in finem? * Úsquequo avértis fáciem tuam a me?
12:2 Quámdiu ponam consília in ánima mea, * dolórem in corde meo per diem?
12:3 Úsquequo exaltábitur inimícus meus super me? * réspice, et exáudi me, Dómine, Deus meus.
12:4 Illúmina óculos meos ne umquam obdórmiam in morte: * nequándo dicat inimícus meus: Præválui advérsus eum.
12:5 Qui tríbulant me, exsultábunt si motus fúero: * ego autem in misericórdia tua sperávi.
12:6 Exsultábit cor meum in salutári tuo: cantábo Dómino qui bona tríbuit mihi: * et psallam nómini Dómini altíssimi.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalmy {Psalmy, antyfony z części wspólnych lub własne}
Ant. Oto kapłan wielki, * który za dni swoich podobał się Bogu i znalezion jest sprawiedliwym.
Psalm 12 [1]
12:1 Dokądże, Panie, zapominasz o mnie do końca? * Dokąd odwracasz oblicze swe ode mnie?
12:2 Dokąd będę układał plany w duszy mojej, * boleść w sercu moim przez dzień?
12:3 Pókiż będzie się podnosił nieprzyjaciel mój nade mnie? * Wejrzyj i wysłuchaj mię, Panie, Boże mój.
12:4 Oświeć oczy moje, bym kiedy nie zasnął na śmierć: * by kiedy nie rzekł nieprzyjaciel mój: Przemogłem go.
12:5 Którzy mię trapią, będą radzi, jeśli się zachwieję: * ale ja ufam w miłosierdziu Twoim.
12:6 Rozraduje się serce moje w zbawieniu Twoim: będę śpiewał Panu, który mi dał dobra * i będę grał imieniu Pana Najwyższego.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 13 [2]
13:1 Dixit insípiens in corde suo: * non est Deus.
13:1 Corrúpti sunt, et abominábiles facti sunt in stúdiis suis: * non est qui fáciat bonum, non est usque ad unum.
13:2 Dóminus de cælo prospéxit super fílios hóminum, * ut vídeat si est intéllegens, aut requírens Deum.
13:3 Omnes declinavérunt, simul inútiles facti sunt: * non est qui fáciat bonum, non est usque ad unum.
13:3 Sepúlcrum patens est guttur eórum: linguis suis dolóse agébant * venénum áspidum sub lábiis eórum.
13:3 Quorum os maledictióne et amaritúdine plenum est: * velóces pedes eórum ad effundéndum sánguinem.
13:3 Contrítio et infelícitas in viis eórum, et viam pacis non cognovérunt: * non est timor Dei ante óculos eórum.
13:4 Nonne cognóscent omnes qui operántur iniquitátem, * qui dévorant plebem meam sicut escam panis?
13:5 Dóminum non invocavérunt, * illic trepidavérunt timóre, ubi non erat timor.
13:6 Quóniam Dóminus in generatióne iusta est, consílium ínopis confudístis: * quóniam Dóminus spes eius est.
13:7 Quis dabit ex Sion salutáre Israël? * cum avérterit Dóminus captivitátem plebis suæ, exsultábit Iacob, et lætábitur Israël.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalm 13 [2]
13:1 Rzekł głupi w sercu swoim: * Nie masz Boga.
13:1 Zepsuli się i obrzydliwymi się stali w czynach swoich, * nie masz, kto by czynił dobrze, nie masz ani jednego.
13:2 Pan z nieba spojrzał na synów człowieczych, * aby zobaczyć, czy jest kto rozumny albo szukający Boga.
13:3 Wszyscy odstąpili, razem stali się nieużytecznymi. * Nie masz, kto by dobrze czynił, nie masz ani jednego.
13:3 Grobem otwartym jest gardło ich: językami swymi zdradliwie sobie poczynali: * jad żmijowy pod ich wargami.
13:3 Usta ich pełne są złorzeczenia i gorzkości: * prędkie ich nogi na wylanie krwi.
13:3 Zniszczenie i nieszczęście na drogach ich, a drogi pokoju nie poznali: * nie masz bojaźni Bożej przed oczami ich.
13:4 Czyż nie poznają wszyscy, którzy czynią nieprawość, * którzy pożerają lud mój, jak kęs chleba?
13:5 Pana nie wzywali, * tam drżeli ze strachu, gdzie nie było strachu.
13:6 Albowiem Pan jest w rodzie sprawiedliwym: zamiary ubogiego wyszydziliście, * iż Pan jest nadzieją jego.
13:7 Któż da z Syjonu zbawienie Izraela? * Gdy odwróci Pan niewolę ludu swego, rozweseli się Jakub i rozraduje się Izrael.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 14 [3]
14:1 Dómine, quis habitábit in tabernáculo tuo? * aut quis requiéscet in monte sancto tuo?
14:2 Qui ingréditur sine mácula, * et operátur iustítiam:
14:3 Qui lóquitur veritátem in corde suo, * qui non egit dolum in lingua sua:
14:3 Nec fecit próximo suo malum, * et oppróbrium non accépit advérsus próximos suos.
14:4 Ad níhilum dedúctus est in conspéctu eius malígnus: * timéntes autem Dóminum gloríficat:
14:5 Qui iurat próximo suo, et non décipit, * qui pecúniam suam non dedit ad usúram, et múnera super innocéntem non accépit.
14:5 Qui facit hæc: * non movébitur in ætérnum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Ecce sacérdos magnus, qui in diébus suis plácuit Deo, et invéntus est iustus.
|
Psalm 14 [3]
14:1 Panie, któż będzie mieszkał w przybytku Twoim, * albo kto odpocznie na górze Twojej świętej?
14:2 Ten, kto chodzi bez zmazy * i czyni sprawiedliwość.
14:3 Kto mówi prawdę w sercu swoim, * kto nie czyni zdrady językiem swoim:
14:3 I nie uczynił bliźniemu swemu złego, * i nie cierpiał potwarzy na bliźnich swoich.
14:4 Za nic miany jest w oczach jego złośliwy, * a bojących się Pana wysławia.
14:5 Kto przysięga bliźniemu swemu, a nie oszukuje, * kto pieniędzy swych nie dał na lichwę i darów przeciw niewinnym nie przyjmuje.
14:5 Kto to czyni, * nie będzie poruszony na wieki!
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Oto kapłan wielki, który za dni swoich podobał się Bogu i znalezion jest sprawiedliwym.
|
Capitulum Versus {ex Psalterio secundum diem}
1 Tim. 1:17
Regi sæculórum immortáli et invisíbili, soli Deo honor et glória in sǽcula sæculórum. Amen.
℟. Deo grátias.
℣. Exsúrge, Christe, ádiuva nos.
℟. Et líbera nos propter nomen tuum.
|
Kapitulum Wers {z Psałterza według dnia}
1 Tm 1:17
Królowi wieków nieśmiertelnemu, niewidzialnemu, samemu Bogu, cześć i chwała na wieki wieków. Amen.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Powstań, Chryste, wspieraj nas.
℟. I wyzwól nas dla imienia Twego.
|
Orationes
Kýrie, eléison. Christe, eléison. Kýrie, eléison.
« Pater Noster » dicitur secreto usque ad « Et ne nos indúcas in tentatiónem: »
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Dómine Deus omnípotens, qui ad princípium huius diéi nos perveníre fecísti: tua nos hódie salva virtúte; ut in hac die ad nullum declinémus peccátum, sed semper ad tuam iustítiam faciéndam nostra procédant elóquia, dirigántur cogitatiónes et ópera.
Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Modlitwy
Kyrie, elejson. Chryste, elejson. Kyrie, elejson.
„Ojcze nasz” cicho do „I nie wódź nas”.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
Módlmy się.
Panie Boże wszechmogący, który bezpiecznie nas doprowadziłeś do początku dnia dzisiejszego: ochraniaj nas dzisiaj Swą mocą; abyśmy się tego dnia nie skłonili do żadnego grzechu, ale zawsze kierowali swoje myśli i uczynki do czynienia twojej sprawiedliwości.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
|
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
|
Zakończenie
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
℣. Błogosławmy Panu.
℟. Bogu niech będą dzięki.
|
Deinde in Choro legitur Martyrologium, quod laudabiliter fit etiam extra Chorum.
Martyrologium (anticip.)
Décimo séptimo Kaléndas Iúlii Luna secúnda Anno Dómini 2018
Octáva sacratíssimi Cordis Iesu.
Apud Sílarum flumen, in Lucánia, natális sanctórum Mártyrum Viti, Modésti atque Crescéntiæ, qui, sub Diocletiáno Imperatóre, e Sicília illuc deláti, ibídem, post ollam fervéntis plumbi, post béstias et catástas divína virtúte superátas, cursum gloriósi certáminis peregérunt.
Doróstori, in Mýsia inferióre, sancti Hesýchii mílitis, qui, cum beáto Iúlio comprehénsus, post eum, sub Máximo Prǽside, martýrio coronátus est.
Zephýrii, in Cilícia, sancti Dulæ Mártyris, qui, sub Prǽside Máximo, ob Christi nomen, virgis cæsus, in cratícula pósitus, fervénti óleo incénsus alíaque passus, martýrii palmam victor accépit.
Córdubæ, in Hispánia, sanctæ Beníldis Mártyris.
Sibápoli, in Mesopotámia, sanctárum Vírginum et Mártyrum Lybes et Leonídis sorórum, et Eutrópiæ, puéllæ annórum duódecim; quæ per divérsa torménta ad corónam martýrii pervenérunt.
Apud Valencénas, in Gállia, deposítio sancti Landelíni Abbátis.
Arvérnis, in Gállia, sancti Abrahæ Confessóris, sanctitáte ac miráculis illústris.
Pibráci, in diœcési Tolosána, sanctæ Germánæ Cousin Vírginis, quæ custodiéndis grégibus addícta permánsit, et, cum húmilis ac pauper vixísset, et, multis ærúmnis patientíssime tolerátis, migrásset ad Sponsum, plúrimis post óbitum miráculis cláruit; atque a Pio Nono, Pontífice Máximo, in sanctárum Vírginum número adscrípta fuit.
℣. Et álibi aliórum plurimórum sanctórum Mártyrum et Confessórum, atque sanctárum Vírginum.
℟. Deo grátias.
℣. Pretiósa in conspéctu Dómini.
℟. Mors Sanctórum eius.
Sancta María et omnes Sancti intercédant pro nobis ad Dóminum, ut nos mereámur ab eo adiuvári et salvári, qui vivit et regnat in sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Następnie w chórze czyta się Martyrologium, co jest chwalebne także poza chórem.
Martyrologium (anticip.)
Roku Pańskiego 2018
Oktawa Uroczystości Przenajświętszego Serca Jezusowego.
Dnia 15-go czerwca nad rzeką Sele w Bazylikacie męczeństwo św. Wita, Modesta i Krescencji. Za cesarza Dioklecjana zanurzono ich w kotłach napełnionych roztopionym ołowiem, potem rzucono dzikim zwierzętom i dręczono na torturach, lecz wszystkie te męczarnie wytrwali odważnie za pomocą Boską i weszli jako zwycięzcy do Nieba.
W Sylistrii w Bułgarii śmierć męczeńska św. Hezychiusza, żołnierza, który otrzymał koronę męczeńską wraz ze św. Juliuszem.
W Zefirium w Cylicji pamiątka św. Dulasa, Męczennika, którego srodze ubiczowano, położono na rozpaloną kratę i polano wrzącym olejem. Wytrwał potem inne jeszcze męczarnie, aż wreszcie dostąpił palmy zwycięstwa.
W Cordobie w Hiszpanii uroczystość św. Benildy, Męczenniczki.
W Palmirze w Syrii męczeństwo śś. sióstr Libii i Leonii z dwunastoletnią Eutropią, które po różnorodnych męczarniach otrzymały wieczną koronę.
Pod Valenciennes pogrzeb św. Landelina, opata.
W Auvergne uroczystość św. Abrahama, Wyznawcy, który odznaczył się świętością i cudami.
W Pibrac w diecezji tumskiej uroczystość św. Germany Cousin, Dziewicy. Żyła ubogo w pokorze jako pasterka i po wielu z największą cierpliwością zniesionych uciążliwościach pośpieszyła do niebieskiego oblubieńca. Ponieważ za jej pośrednictwem działo się bardzo wiele cudów, papież Pius IX policzył ją w poczet Dziewic św.
℣. I gdzie indziej wielu świętych Męczenników i Wyznawców oraz świętych Dziewic.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Cenna jest w oczach Pana.
℟. Śmierć świętych Jego.
Święta Maryja i wszyscy święci niech się wstawiają za nami u Pana, abyśmy zasłużyli na Jego pomoc i zbawienie, który żyje i króluje na wieki wieków.
℟. Amen.
|
℣. Deus in adiutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adiuvándum me festína.
℣. Deus in adiutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adiuvándum me festína.
℣. Deus in adiutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adiuvándum me festína.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Kýrie, eléison. Christe, eléison. Kýrie, eléison.
« Pater Noster » dicitur secreto usque ad « Et ne nos indúcas in tentatiónem: »
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
℣. Réspice in servos tuos, Dómine, et in ópera tua, et dírige fílios eórum.
℟. Et sit splendor Dómini Dei nostri super nos, et ópera mánuum nostrárum dírige super nos, et opus mánuum nostrárum dírige.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Orémus.
Dirígere et sanctificáre, régere et gubernáre dignáre, Dómine Deus, Rex cæli et terræ, hódie corda et córpora nostra, sensus, sermónes et actus nostros in lege tua, et in opéribus mandatórum tuórum: ut hic et in ætérnum, te auxiliánte, salvi et líberi esse mereámur, Salvátor mundi:
Qui vivis et regnas in sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Dies et actus nostros in sua pace dispónat Dóminus omnípotens. Amen.
|
℣. Boże, wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
℣. Boże, wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
℣. Boże, wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Kyrie, elejson. Chryste, elejson. Kyrie, elejson.
„Ojcze nasz” cicho do „I nie wódź nas”.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
℣. Wejrzyj na sługi Swoje, Panie, i na dzieła Twoje, i prowadź ich dzieci.
℟. I niech jasność Pana Boga naszego będzie nad nami, i prowadź pracę rąk naszych, i dzieła rąk naszych prowadź.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Módlmy się.
Panie Boże, królu nieba i ziemi, racz dzisiaj prowadzić i uświęcać, władać i kierować, serca i ciała nasze, zmysły, słowa i czyny nasze według prawa Twojego, i według przykazań Twoich: abyśmy teraz i w wieczności, przez Ciebie wspierani, zasłużyli na zbawienie i wyzwolenie, Zbawicielu świata:
Który żyjesz i królujesz na wieki wieków.
℟. Amen.
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Dniem i czynami naszymi niech w swoim pokoju rozporządza Pan wszechmogący. Amen.
|
Regula
Ex Régula Sancti Patri Nostri Benedícti. Caput 11: Quáliter diébus domínicis vigíliæ agántur
Domínico die tempérius surgátur ad Vigílias. In quibus Vigíliis teneátur mensúra, id est, modulátis ut supra disposúimus sex psalmis et versu, residéntibus cunctis dispósite et per órdinem in subsélliis, legántur in códice, ut supra díximus, quáttuor lectiónes cum responsóriis suis. Ubi tantum in quarto responsório dicátur a cantánte Glória; quam dum íncipit, mox omnes cum reveréntia surgant. Post quibus lectiónibus sequántur ex órdine álii sex psalmi cum antefánas sicut anterióres, et versu. Post quibus íterum legántur áliæ quáttuor lectiónes cum responsóriis suis, órdine quo supra. Post quibus dicántur tria cántica Prophetárum, quas institúerit abbas; quæ cántica cum Allelúia psallántur. Dicto étiam versu et benedicénte abbáte, legántur áliæ quáttuor lectiónes de Novo Testaménto, órdine quo supra. Post quartum autem responsórium incípiat abbas hymnum Te Deum laudámus. Quo perdícto, legat abbas lectiónem de Evangélia, cum honóre et timóre stántibus ómnibus. Qua perlécta, respóndeant omnes Amen, et subsequátur mox abbas hymnum Te decet laus, et data benedictióne incípiant Matutínos. Qui ordo Vigiliárum omni témpore tam æstátis quam híemis æquáliter in die domínico teneátur, nisi forte - quod absit - tárdius surgant, áliquid de lectiónibus breviándum est aut responsóriis. Quod tamen omníno caveátur ne provéniat; quod si contígerit, digne inde satisfáciat Deo in oratório per cuius evénerit negléctum.
Extra Chorum etiam laudabiliter dicitur lectio ex S. Regulæ; secus dicitur Lectio brevis.
Lectio brevis {ex Commune aut Festo}
Sir 45:19-20
Fungi sacerdótio, et habére laudem in nómine ipsíus, et offérre illi incénsum dignum in odórem suavitátis.
In fine:
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
|
Reguła
Z Reguły Świętego Ojca Naszego Benedykta. Rozdział 11: Jako w niedzielę Jutrznia ma być odprawiona.
W niedzielę raniej wstawać trzeba na Jutrznią, na której ten sposób zachować. Wprzód odśpiewawszy, jakośmy wyżej rozporządzili, sześć Psalmów i wiersz, usiędą wszyscy rzędem w ławkach, i mają być z ksiąg czytane cztery Lekcye z swemi Responsoryami, gdzie przy czwartem tylko Responsoryum, ten który śpiewa, ma mówić: Gloria Patri &c., którą gdy zacznie, zaraz wszyscy z uczciwością powstaną. Po których to Lekcyach, mają iść porządkiem drugie sześć Psalmów z Antyfonami, tak jako i pierwsze, i wiersz. Po nich znowu mają być mówione drugie cztery Lekcye z Responsoryami swemi, tymże trybem jako i wyżej. Po tych znowu także mają być mówione trzy Cantica z Proroków, według tego, jak Opat postanowi, a mają się śpiewać z Alleluja; a skoro się wiersz zmówi, i Benedykcyą Opat odprawi, mają być czytane insze cztery Lekcye z nowego Testamentu, tymże porządkiem, jako wyżej. A po czwartem Responsoryum, ma zacząć Opat Hymn: Te Deum laudamus, który odmówiwszy, niech Opat Ewangelię czyta, a wszyscy z uczciwością i bojaźnią stoją; którą gdy przeczyta, niech odpowiedzą wszyscy: Amen. Tamże zaraz Opat zacznie Hymn: Te decet laus, i dawszy Benedykcyą, zaczną Laudes. Ten porządek Jutrzni, każdego czasu, tak w lecie jako i w zimie, w niedzielne dni jednakowo chować trzeba, chybaby (co się niech nie trafia) nie prędko się wstało na Jutrznią i nieco musiałoby się ukrócić z Lekcyi i z Responsoryi, czego się jednak wystrzegać koniecznie trzeba, aby się nie przytrafiało; a jeśli się przytrafi, tedy ten, przez którego by się to niedbalstwo stało, ma za to słusznie dosyć uczynić Panu Bogu tamże w Chórze.
Poza chórem chwalebne jest czytanie z Reguły; inaczej czyta się Czytanie krótkie.
Czytanie krótkie {z części wspólnych lub własne}
Syr 45:19-20
Aby sprawował urząd kapłański i miał urząd chwalenia w imię Jego, i ofiarował Mu kadzenie godne jako dobrą wonność.
Na zakończenie:
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
|
Conclusio
℣. Adiutórium nóstrum ✠ in nómine Dómini.
℟. Qui fecit cælum et terram.
℣. Benedicite.
℟. Deus.
Benedictio. Dóminus nos benedícat, ✠ et ab omni malo deféndat, * et ad vitam perdúcat ætérnam.
Et fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen
|
Zakończenie
℣. Wspomożenie nasze ✠ w imieniu Pana.
℟. Który stworzył niebo i ziemię.
℣. Błogosław nam.
℟. Boże.
Błogosławieństwo. Niech Pan nas błogosławi, ✠ i broni od wszelkiego zła, i doprowadzi do życia wiecznego.
A dusze wiernych zmarłych przez miłosierdzie Boże niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
|
Commemorátio defunctórum
℟.br. Commemorátio ómnium fratrum, familiárum Órdinis nostri, atque benefactórum nostrórum.
℣. Requiéscant in pace.
℟. Amen.
Psalmus 129 [4]
129:1 De profúndis clamávi ad te, Dómine: * Dómine, exáudi vocem meam:
129:2 Fiant aures tuæ intendéntes, * in vocem deprecatiónis meæ.
129:3 Si iniquitátes observáveris, Dómine: * Dómine, quis sustinébit?
129:4 Quia apud te propitiátio est: * et propter legem tuam sustínui te, Dómine.
129:5 Sustínuit ánima mea in verbo eius: * sperávit ánima mea in Dómino.
129:6 A custódia matutína usque ad noctem: * speret Israël in Dómino.
129:7 Quia apud Dóminum misericórdia: * et copiósa apud eum redémptio.
129:8 Et ipse rédimet Israël, * ex ómnibus iniquitátibus eius.
℣. Réquiem ætérnam * dona eis, Dómine.
℟. Et lux perpétua * lúceat eis.
℣. A porta ínferi.
℟. Érue, Dómine, ánimas eórum.
℣. Requiéscant in pace.
℟. Amen.
℣. Dómine exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
secunda 'Domine, exaudi' omittitur
Orémus.
Deus véniæ largítor et humánæ salútis amátor: quǽsumus cleméntiam tuam: ut nostræ congregatiónis fratres, propínquos et benefactóres, qui ex hoc sǽculo transiérunt, beáta María semper vírgine intercedénte cum ómnibus sanctis tuis ad perpétuæ beatitúdinis consórtium perveníre concédas.
Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
℣. Réquiem ætérnam dona eis Dómine.
℟. Et lux perpétua lúceat eis.
℣. Requiéscant in pace.
℟. Amen.
|
Wspomnienie zmarłych
℟.br. Wspomnienie wszystkich braci, przyjaciół Zakonu naszego, a także dobroczyńców naszych.
℣. Niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen
Psalm 129 [4]
129:1 Z głębokości wołałem ku Tobie, Panie: * Panie, wysłuchaj głosu mego:
129:2 Niech się nakłonią uszy Twoje * na głos modlitwy mojej.
129:3 Jeśli będziesz baczył na nieprawości, Panie, * Panie, któż się ostoi?
129:4 Albowiem u Ciebie jest przebaczenie, * i dla zakonu Twego czekałem Cię, Panie.
129:5 Czekała dusza moja na słowo Jego, * nadzieję miała dusza moja w Panu.
129:6 Od straży porannej aż do nocy * niechaj nadzieję ma Izrael w Panu.
129:7 Bo u Pana miłosierdzie * i obfite u Niego odkupienie.
129:8 A On odkupi Izraela * ze wszystkich nieprawości jego.
℣. Wieczny odpoczynek * racz im dać, Panie.
℟. A światłość wiekuista * niechaj im świeci.
℣. Od bram piekielnych.
℟. Zabierz, Panie, ich dusze.
℣. Niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
opuścić drugie „Panie, wysłuchaj”
Módlmy się.
Boże, dawco przebaczenia i zbawienia ludzkiego miłośniku: błagamy łaskawości Twojej, abyś braci naszego zgromadzenia, naszych bliskich i dobroczyńców, którzy z tego świata zeszli, za wstawieniem się błogosławionej Marji, zawsze Panny i wszystkich Świętych Twoich, do uczestnictwa w wiecznej szczęśliwości dojść dozwolił.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
℣. Wieczny odpoczynek racz im dać, Panie.
℟. A światłość wiekuista niechaj im świeci.
℣. Niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
|
Incipit
℣. Deus ✠ in adiutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Allelúia.
|
Początek
℣. Boże, ✠ wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Alleluja.
|
Hymnus
Nunc, Sancte, nobis, Spíritus,
Unum Patri cum Fílio,
Dignáre promptus íngeri
Nostro refúsus péctori.
Os, lingua, mens, sensus, vigor
Confessiónem pérsonent.
Flamméscat igne cáritas,
Accéndat ardor próximos.
Præsta, Pater piíssime,
Patríque compar Únice,
Cum Spíritu Paráclito
Regnans per omne sǽculum.
Amen.
|
Hymn
Teraz, Duchu Święty,
Jedno z Ojcem i Synem,
Racz łaskawie do nas wstąpić,
Rozlewając się w sercu naszem.
Usta, język, myśl, uczucie, siła
Niechaj głoszą chwałę.
Ogniem niech zapłonie miłość,
Żar jej niechaj zapali bliźnich.
Udziel nam tego, Ojcze najmiłościwszy,
I Ty Jedyny, równy Ojcu,
Z Duchem Pocieszycielem
Królujący po wszystek wiek.
Amen.
|
Psalmi {Psalmy, antyfony ex Commune aut Festo}
Ant. Non est invéntus * símilis illi, qui conserváret legem Excélsi.
Psalmus 119 [1]
119:1 Ad Dóminum cum tribulárer clamávi: * et exaudívit me.
119:2 Dómine, líbera ánimam meam a lábiis iníquis, * et a lingua dolósa.
119:3 Quid detur tibi, aut quid apponátur tibi * ad linguam dolósam?
119:4 Sagíttæ poténtis acútæ, * cum carbónibus desolatóriis.
119:5 Heu mihi, quia incolátus meus prolongátus est: habitávi cum habitántibus Cedar: * multum íncola fuit ánima mea.
119:7 Cum his, qui odérunt pacem, eram pacíficus: * cum loquébar illis, impugnábant me gratis.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalmy {Psalmy, antyfony z części wspólnych lub własne}
Ant. Nie jest znalezion, * podobny jemu, któryby zachował prawo Najwyższego.
Psalm 119 [1]
119:1 Wołałem do Pana, gdym był utrapiony, * i wysłuchał mię.
119:2 Panie, wyzwól duszę moją od ust nieprawych * i od języka zdradliwego.
119:3 Co ci może być dane albo co dodane * za język zdradliwy?
119:4 Strzały mocarza ostre * z węglem pustoszącym.
119:5 Biada mi, że się pielgrzymowanie moje przedłużyło, mieszkałem z obywatelami Kedaru: * za długo przychodniem jest dusza moja.
119:7 Z tymi, którzy nienawidzą pokoju, byłem spokojny, * gdy mówiłem z nimi, powstawali na mnie bez przyczyny.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 120 [2]
120:1 Levávi óculos meos in montes, * unde véniet auxílium mihi.
120:2 Auxílium meum a Dómino, * qui fecit cælum et terram.
120:3 Non det in commotiónem pedem tuum: * neque dormítet qui custódit te.
120:4 Ecce, non dormitábit neque dórmiet, * qui custódit Israël.
120:5 Dóminus custódit te, Dóminus protéctio tua, * super manum déxteram tuam.
120:6 Per diem sol non uret te: * neque luna per noctem.
120:7 Dóminus custódit te ab omni malo: * custódiat ánimam tuam Dóminus.
120:8 Dóminus custódiat intróitum tuum, et éxitum tuum: * ex hoc nunc, et usque in sǽculum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalm 120 [2]
120:1 Podniosłem oczy moje na góry, * skąd przyjdzie mi pomoc.
120:2 Pomoc moja od Pana, * który stworzył niebo i ziemię.
120:3 Niech nie dopuści, by zachwiała się noga twoja * i niech nie drzemie Ten, który cię strzeże.
120:4 Oto się nie zdrzemnie ani zaśnie, * który strzeże Izraela.
120:5 Pan strzeże cię, * Pan obroną twoją po prawej ręce twojej.
120:6 Nie upali cię słońce we dnie * ani księżyc w nocy.
120:7 Pan strzeże cię od wszelkiego zła, * Pan niechaj strzeże duszy twojej.
120:8 Pan niech strzeże wejścia twego i wyjścia twego, * odtąd i aż na wieki.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 121 [3]
121:1 Lætátus sum in his, quæ dicta sunt mihi: * In domum Dómini íbimus.
121:2 Stantes erant pedes nostri, * in átriis tuis, Ierúsalem.
121:3 Ierúsalem, quæ ædificátur ut cívitas: * cuius participátio eius in idípsum.
121:4 Illuc enim ascendérunt tribus, tribus Dómini: * testimónium Israël ad confiténdum nómini Dómini.
121:5 Quia illic sedérunt sedes in iudício, * sedes super domum David.
121:6 Rogáte quæ ad pacem sunt Ierúsalem: * et abundántia diligéntibus te:
121:7 Fiat pax in virtúte tua: * et abundántia in túrribus tuis.
121:8 Propter fratres meos, et próximos meos, * loquébar pacem de te:
121:9 Propter domum Dómini, Dei nostri, * quæsívi bona tibi.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Non est invéntus símilis illi, qui conserváret legem Excélsi.
|
Psalm 121 [3]
121:1 Uweseliłem się z tego, co mi powiedziano: * Pójdziemy do domu Pańskiego.
121:2 Stały nogi nasze * w dziedzińcach twoich, Jeruzalem.
121:3 Jeruzalem, które się buduje jak miasto, * w sobie zespolone.
121:4 Bo tam wstępowały pokolenia, pokolenia Pańskie, * ustawa dla Izraela, by sławić imię Pana.
121:5 Bo tam stały stolice sądowe, * stolice dla domu Dawidowego.
121:6 Proście o to, co jest ku pokojowi dla Jeruzalem, * a dostatek niech będzie dla tych, którzy cię miłują.
121:7 Niechaj będzie pokój w warowni twojej * i dostatek w basztach twoich.
121:8 Ze względu na braci moich i bliźnich moich * wzywałem pokoju dla ciebie.
121:9 Dla domu Pana, Boga naszego, * szukałem dobra tobie.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Nie jest znalezion, podobny jemu, któryby zachował prawo Najwyższego.
|
Capitulum Versus {ex Commune aut Festo}
Sir 44:16-17
Ecce sacérdos magnus, qui in diébus suis plácuit Deo, et invéntus est iustus: et in témpore iracúndiæ factus est reconciliátio.
℟. Deo grátias.
℣. Amávit eum Dóminus, et ornávit eum.
℟. Stolam glóriæ índuit eum.
|
Kapitulum Wers {z części wspólnych lub własne}
Syr 44:16-17
Oto kapłan wielki, który za dni swoich podobał się Bogu i znalezion jest sprawiedliwym: a czasu rozgniewania stał się pojednaniem.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Umiłował go Pan, i przyozdobił go.
℟. Szatą chwały przyodział go.
|
Oratio {ex Proprio Sanctorum}
Kýrie, eléison. Christe, eléison. Kýrie, eléison.
« Pater Noster » dicitur secreto usque ad « Et ne nos indúcas in tentatiónem: »
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Exáudi, quǽsumus, Dómine, preces nostras, quas in beáti Basilíi Confessóris tui atque Pontíficis solemnitáte deférimus: et, qui tibi digne méruit famulári, eius intercedéntibus méritis, ab ómnibus nos absólve peccátis.
Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Modlitwy {z Sanktorału}
Kyrie, elejson. Chryste, elejson. Kyrie, elejson.
„Ojcze nasz” cicho do „I nie wódź nas”.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
Módlmy się.
Wysłuchaj, prosimy Cię, Panie, modłów naszych, które w uroczystość błogosławionego Bazylego, Wyznawcy Twego i Biskupa, zanosimy i za pośrednictwem zasług tego, który Ci tak godnie służył, od wszelkich grzechów nas wybaw.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
|
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
|
Zakończenie
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
℣. Błogosławmy Panu.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Dusze wiernych zmarłych przez miłosierdzie Boże niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
|
Incipit
℣. Deus ✠ in adiutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Allelúia.
|
Początek
℣. Boże, ✠ wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Alleluja.
|
Hymnus
Rerum, Deus, tenax vigor,
Immótus in te pérmanens,
Lucis diúrnæ témpora
Succéssibus detérminans:
Largíre clarum véspere,
Quo vita nusquam décidat,
Sed prǽmium mortis sacræ
Perénnis instet glória.
Præsta, Pater piíssime,
Patríque compar Únice,
Cum Spíritu Paráclito
Regnans per omne sǽculum.
Amen.
|
Hymn
Boże, mocy utrzymująca rzeczy,
W sobie trwający niewzruszenie,
Oznaczający czasy kolejnością
Światła dziennego:
Udzielaj hojnie światła wieczorem,
Ażeby życie nigdy nie ustało,
Lecz chwała wieczna czekała
Jako nagroda śmierci świątobliwej.
Udziel nam tego, Ojcze najmiłościwszy,
I Ty Jedyny, równy Ojcu,
Z Duchem Pocieszycielem
Królujący po wszystek wiek.
Amen.
|
Psalmi {Psalmy, antyfony ex Commune aut Festo}
Ant. Serve bone * et fidélis, intra in gáudium Dómini tui.
Psalmus 125 [1]
125:1 In converténdo Dóminus captivitátem Sion: * facti sumus sicut consoláti:
125:2 Tunc replétum est gáudio os nostrum: * et lingua nostra exsultatióne.
125:2 Tunc dicent inter gentes: * Magnificávit Dóminus fácere cum eis.
125:3 Magnificávit Dóminus fácere nobíscum: * facti sumus lætántes.
125:4 Convérte, Dómine, captivitátem nostram, * sicut torrens in Austro.
125:5 Qui séminant in lácrimis, * in exsultatióne metent.
125:6 Eúntes ibant et flebant, * mitténtes sémina sua.
125:6 Veniéntes autem vénient cum exsultatióne, * portántes manípulos suos.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalmy {Psalmy, antyfony z części wspólnych lub własne}
Ant. Sługo dobry * i wierny, wnijdź do wesela Pana Twego.
Psalm 125 [1]
125:1 Gdy Pan przywrócił pojmanych Syjonu, * staliśmy się jak pocieszeni.
125:2 Wtedy się napełniły weselem usta nasze, * a język nasz radością.
125:2 Wtedy mówić będą między narodami: * Wielkie rzeczy uczynił Pan z nimi.
125:3 Wielkie rzeczy uczynił Pan z nami: * staliśmy się weseli.
125:4 Przywróćże, Panie, pojmanie nasze * jak strumień na południe.
125:5 Którzy sieją ze łzami, * będą żąć z radością.
125:6 Idąc szli i płakali, * rozsiewając nasienie swoje.
125:6 Ale wracając się przyjdą z weselem, * niosąc snopy swoje.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 126 [2]
126:1 Nisi Dóminus ædificáverit domum, * in vanum laboravérunt qui ædíficant eam.
126:1 Nisi Dóminus custodíerit civitátem, * frustra vígilat qui custódit eam.
126:2 Vanum est vobis ante lucem súrgere: * súrgite postquam sedéritis, qui manducátis panem dolóris.
126:3 Cum déderit diléctis suis somnum: * ecce heréditas Dómini fílii: merces, fructus ventris.
126:4 Sicut sagíttæ in manu poténtis: * ita fílii excussórum.
126:5 Beátus vir, qui implévit desidérium suum ex ipsis: * non confundétur cum loquétur inimícis suis in porta.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalm 126 [2]
126:1 Jeśli Pan nie zbuduje domu, * próżno pracowali, którzy go budują.
126:1 Jeśli Pan nie będzie strzegł miasta, * próżno czuwa ten, który go strzeże.
126:2 Próżno wam przede dniem wstawać, * wstańcie, skoroście usiedli, którzy pożywacie chleba boleści.
126:3 Gdy da umiłowanym swym spanie: * oto dziedzictwem Pańskim synowie, zapłatą owoc żywota.
126:4 Jak strzały w ręku mocarza, * tak synowie utrapionych.
126:5 Błogosławiony człowiek, który napełnił nimi pragnienie swoje: * nie zawstydzi się, kiedy będzie mówił z wrogami swymi w bramie.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 127 [3]
127:1 Beáti, omnes, qui timent Dóminum, * qui ámbulant in viis eius.
127:2 Labóres mánuum tuárum quia manducábis: * beátus es, et bene tibi erit.
127:3 Uxor tua sicut vitis abúndans, * in latéribus domus tuæ.
127:3 Fílii tui sicut novéllæ olivárum, * in circúitu mensæ tuæ.
127:4 Ecce, sic benedicétur homo, * qui timet Dóminum.
127:5 Benedícat tibi Dóminus ex Sion: * et vídeas bona Ierúsalem ómnibus diébus vitæ tuæ.
127:6 Et vídeas fílios filiórum tuórum, * pacem super Israël.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Serve bone et fidélis, intra in gáudium Dómini tui.
|
Psalm 127 [3]
127:1 Błogosławieni wszyscy, którzy się boją Pana, * którzy chodzą drogami Jego.
127:2 Bo pracę rąk twoich pożywać będziesz: * szczęśliwy jesteś i dobrze ci będzie.
127:3 Żona twoja jak płodny krzew winny * we wnętrzu domu twego.
127:3 Synowie twoi jak latorośle oliwne * wokoło stołu twego.
127:4 Oto tak ubłogosławiony będzie człowiek, * który się boi Pana.
127:5 Niech ci błogosławi Pan z Syjonu, * i oglądaj dobra Jeruzalem po wszystkie dni żywota twego.
127:6 I oglądaj synów synów twoich, * pokój nad Izraelem.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Sługo dobry i wierny, wnijdź do wesela Pana Twego.
|
Capitulum Versus {ex Commune aut Festo}
Sir 45:19-20
Fungi sacerdótio, et habére laudem in nómine ipsíus, et offérre illi incénsum dignum in odórem suavitátis.
℟. Deo grátias.
℣. Tu es sacérdos in ætérnum.
℟. Secúndum órdinem Melchísedech.
|
Kapitulum Wers {z części wspólnych lub własne}
Syr 45:19-20
Aby sprawował urząd kapłański i miał urząd chwalenia w imię Jego, i ofiarował Mu kadzenie godne jako dobrą wonność.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Tyś jest kapłanem na wieki.
℟. Według obrządku Melchizedeka.
|
Oratio {ex Proprio Sanctorum}
Kýrie, eléison. Christe, eléison. Kýrie, eléison.
« Pater Noster » dicitur secreto usque ad « Et ne nos indúcas in tentatiónem: »
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Exáudi, quǽsumus, Dómine, preces nostras, quas in beáti Basilíi Confessóris tui atque Pontíficis solemnitáte deférimus: et, qui tibi digne méruit famulári, eius intercedéntibus méritis, ab ómnibus nos absólve peccátis.
Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Modlitwy {z Sanktorału}
Kyrie, elejson. Chryste, elejson. Kyrie, elejson.
„Ojcze nasz” cicho do „I nie wódź nas”.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
Módlmy się.
Wysłuchaj, prosimy Cię, Panie, modłów naszych, które w uroczystość błogosławionego Bazylego, Wyznawcy Twego i Biskupa, zanosimy i za pośrednictwem zasług tego, który Ci tak godnie służył, od wszelkich grzechów nas wybaw.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
|
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
|
Zakończenie
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
℣. Błogosławmy Panu.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Dusze wiernych zmarłych przez miłosierdzie Boże niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
|
Incipit
℣. Deus ✠ in adiutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Allelúia.
|
Początek
℣. Boże, ✠ wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Alleluja.
|
Psalmi {Psalmi, antiphonæ ex Psalterio secundum diem}
Ant. Dómine, * probásti me, et cognovísti me. ‡
Psalmus 138(1-10) [1]
138:1 Dómine, probásti me, et cognovísti me: * ‡ tu cognovísti sessiónem meam, et resurrectiónem meam.
138:3 Intellexísti cogitatiónes meas de longe: * sémitam meam, et funículum meum investigásti.
138:4 Et omnes vias meas prævidísti: * quia non est sermo in lingua mea.
138:5 Ecce, Dómine, tu cognovísti ómnia novíssima, et antíqua: * tu formásti me, et posuísti super me manum tuam.
138:6 Mirábilis facta est sciéntia tua ex me: * confortáta est, et non pótero ad eam.
138:7 Quo ibo a spíritu tuo? * et quo a fácie tua fúgiam?
138:8 Si ascéndero in cælum, tu illic es: * si descéndero in inférnum, ades.
138:9 Si súmpsero pennas meas dilúculo, * et habitávero in extrémis maris:
138:10 Étenim illuc manus tua dedúcet me: * et tenébit me déxtera tua.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalmy {Psalmy, antyfony z Psałterza według dnia}
Ant. Panie, * doświadczyłeś mię, i doznałeś mię.
Psalm 138(1-10) [1]
138:1 Panie, doświadczyłeś mnie i poznałeś mię: * Ty poznałeś spoczynek mój i wstawanie moje.
138:3 Zrozumiałeś myśli moje z daleka, * wyśledziłeś ścieżkę moją i sznur mój.
138:4 I przewidziałeś wszystkie drogi moje, * bo nie masz słowa na języku moim.
138:5 Oto Ty, Panie, poznałeś wszystkie rzeczy ostatnie i dawne: * Tyś mię utworzył i położyłeś na mnie rękę swoją.
138:6 Przedziwną dla mnie jest wiedza Twoja, * przemożna jest i nie dosięgnę jej.
138:7 Dokąd pójdę od ducha Twego * i kędy ucieknę od oblicza Twego?
138:8 Jeśli wstąpię do nieba, tam Ty jesteś, * jeśli zstąpię do otchłani, tam jesteś.
138:9 Jeśli wezmę skrzydła moje rano * i będę mieszkał na końcu morza:
138:10 I tam mię poprowadzi ręka Twoja * i trzymać mię będzie prawica Twoja.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 138(11-24) [2]
138:11 Et dixi: Fórsitan ténebræ conculcábunt me: * et nox illuminátio mea in delíciis meis.
138:12 Quia ténebræ non obscurabúntur a te, et nox sicut dies illuminábitur: * sicut ténebræ eius, ita et lumen eius.
138:13 Quia tu possedísti renes meos: * suscepísti me de útero matris meæ.
138:14 Confitébor tibi quia terribíliter magnificátus es: * mirabília ópera tua, et ánima mea cognóscit nimis.
138:15 Non est occultátum os meum a te, quod fecísti in occúlto: * et substántia mea in inferióribus terræ.
138:16 Imperféctum meum vidérunt óculi tui, et in libro tuo omnes scribéntur: * dies formabúntur, et nemo in eis.
138:17 Mihi autem nimis honorificáti sunt amíci tui, Deus: * nimis confortátus est principátus eórum.
138:18 Dinumerábo eos, et super arénam multiplicabúntur: * exsurréxi, et adhuc sum tecum.
138:19 Si occíderis, Deus, peccatóres: * viri sánguinum, declináte a me:
138:20 Quia dícitis in cogitatióne: * Accípient in vanitáte civitátes tuas.
138:21 Nonne qui odérunt te, Dómine, óderam? * et super inimícos tuos tabescébam?
138:22 Perfécto ódio óderam illos: * et inimíci facti sunt mihi.
138:23 Proba me, Deus, et scito cor meum: * intérroga me, et cognósce sémitas meas.
138:24 Et vide, si via iniquitátis in me est: * et deduc me in via ætérna.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Dómine, probásti me, et cognovísti me.
|
Psalm 138(11-24) [2]
138:11 I rzekłem: Może ciemności zakryją mnie, * a noc oświeceniem moim w rozkoszach moich.
138:12 Albowiem ciemność nie zaciemnia Tobie, a noc jak dzień będzie oświecona, * jak ciemność jej, tak i światłość Jego.
138:13 Albowiem Ty posiadłeś nerki moje, * przyjąłeś mię od żywota matki mojej.
138:14 Wysławiać Cię będę, żeś się straszliwie uwielbił, * przedziwne są dzieła Twoje i dusza moja poznaje to bardzo.
138:15 Nie była zakryta przed Tobą żadna kość moja, którą uczyniłeś w skrytości * i istność moja w głębokościach ziemi.
138:16 Zawiązek mój widziały oczy Twoje, i w księgach Twoich wszyscy będą zapisani: * dni ułożone, a jeszcze nikogo w nich nie ma.
138:17 A u mnie w wielkiej czci są przyjaciele Twoi, Boże: * bardzo się wzmocniło ich panowanie.
138:18 Będę ich liczył i liczniejsi będą nad piasek: * powstałem, a jeszcze jestem przy Tobie.
138:19 Obyś Ty, Boże, pobił grzeszników: * mężowie krwawi, odstąpcie ode mnie:
138:20 Bo mówicie w myśli: * Wezmą na próżno miasta Twoje.
138:21 Czyż nie miałem w nienawiści tych, którzy Ciebie nienawidzą, Panie, * i czy nie schnąłem dla nieprzyjaciół Twoich?
138:22 Pełną nienawiścią nienawidziłem ich * i stali mi się nieprzyjaciółmi.
138:23 Doświadcz mię, Boże, i poznaj serce moje, * wybadaj mię i poznaj ścieżki moje.
138:24 A obacz, czy droga nieprawości jest we mnie, * i poprowadź mię drogą wiekuistą.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Panie, doświadczyłeś mię, i doznałeś mię.
|
Ant. A viro iníquo * líbera me, Dómine.
Psalmus 139 [3]
139:2 Éripe me, Dómine, ab hómine malo: * a viro iníquo éripe me.
139:3 Qui cogitavérunt iniquitátes in corde: * tota die constituébant prǽlia.
139:4 Acuérunt linguas suas sicut serpéntis: * venénum áspidum sub lábiis eórum.
139:5 Custódi me, Dómine, de manu peccatóris: * et ab homínibus iníquis éripe me.
139:5 Qui cogitavérunt supplantáre gressus meos: * abscondérunt supérbi láqueum mihi:
139:6 Et funes extendérunt in láqueum: * iuxta iter scándalum posuérunt mihi.
139:7 Dixi Dómino: Deus meus es tu: * exáudi, Dómine, vocem deprecatiónis meæ.
139:8 Dómine, Dómine, virtus salútis meæ: * obumbrásti super caput meum in die belli.
139:9 Ne tradas me, Dómine, a desidério meo peccatóri: * cogitavérunt contra me, ne derelínquas me, ne forte exalténtur.
139:10 Caput circúitus eórum: * labor labiórum ipsórum opériet eos.
139:11 Cadent super eos carbónes, in ignem deícies eos: * in misériis non subsístent.
139:12 Vir linguósus non dirigétur in terra: * virum iniústum mala cápient in intéritu.
139:13 Cognóvi quia fáciet Dóminus iudícium ínopis: * et vindíctam páuperum.
139:14 Verúmtamen iusti confitebúntur nómini tuo: * et habitábunt recti cum vultu tuo.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. A viro iníquo líbera me, Dómine.
|
Ant. Od męża * złośliwego wybaw mię, Panie.
Psalm 139 [3]
139:2 Wyrwij mię, Panie, od człowieka złego, * od męża złośliwego wyrwij mię.
139:3 Którzy myśleli nieprawości w sercu: * cały dzień wszczynali zwady.
139:4 Zaostrzyli języki swe jak węże: * jad żmijowy jest pod ich wargami.
139:5 Zachowaj mię, Panie, od ręki grzesznika * i wyrwij mię od ludzi niesprawiedliwych.
139:5 Którzy umyślili poderwać kroki moje: * ukryli pyszni sidło na mnie:
139:6 I powrozy rozciągnęli na sidło: * zastawili mi przy ścieżce obrazę.
139:7 Rzekłem Panu: Ty jesteś mym Bogiem, * wysłuchaj, Panie, głos prośby mojej.
139:8 Panie, Panie, mocy zbawienia mego, * osłoniłeś głowę moją w dzień wojny.
139:9 Nie wydawaj mnie Panie, przeciw woli mojej grzesznikowi: * myśleli przeciwko mnie, nie opuszczaj mnie, by się snadź nie podnieśli.
139:10 Głowy oblegających mnie: * robota warg ich okryje ich.
139:11 Będą na nich padać węgle, wrzucisz ich w ogień, * nie wytrwają w nędzach.
139:12 Oszczerca nie będzie miał powodzenia na ziemi, * okrutnika złości ułowią na zatracenie.
139:13 Poznałem, że Pan uczyni sprawiedliwość ubogiemu, * i pomstę nędznemu.
139:14 Ale sprawiedliwi będą wysławiać imię Twoje, * a prawi będą mieszkać przy obliczu Twoim.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Od męża złośliwego wybaw mię, Panie.
|
Ant. Dómine, * clamávi ad te, exáudi me. ‡
Psalmus 140 [4]
140:1 Dómine, clamávi ad te, exáudi me: * ‡ inténde voci meæ, cum clamávero ad te.
140:2 Dirigátur orátio mea sicut incénsum in conspéctu tuo: * elevátio mánuum meárum sacrifícium vespertínum.
140:3 Pone, Dómine, custódiam ori meo: * et óstium circumstántiæ lábiis meis.
140:4 Non declínes cor meum in verba malítiæ, * ad excusándas excusatiónes in peccátis.
140:4 Cum homínibus operántibus iniquitátem: * et non communicábo cum eléctis eórum.
140:5 Corrípiet me iustus in misericórdia, et increpábit me: * óleum autem peccatóris non impínguet caput meum.
140:6 Quóniam adhuc et orátio mea in beneplácitis eórum: * absórpti sunt iuncti petræ iúdices eórum.
140:7 Áudient verba mea quóniam potuérunt: * sicut crassitúdo terræ erúpta est super terram.
140:8 Dissipáta sunt ossa nostra secus inférnum: * quia ad te, Dómine, Dómine, óculi mei: in te sperávi, non áuferas ánimam meam.
140:9 Custódi me a láqueo, quem statuérunt mihi: * et a scándalis operántium iniquitátem.
140:10 Cadent in retiáculo eius peccatóres: * singuláriter sum ego donec tránseam.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Dómine, clamávi ad te, exáudi me.
|
Ant. Panie, * wołałem do ciebie, wysłuchaj mię. ‡
Psalm 140 [4]
140:1 Panie, wołałem do Ciebie, wysłuchaj mię, * ‡ posłuchaj głosu mego, gdy wołać będę ku Tobie.
140:2 Niech modlitwa moja wstępuje jak kadzenie przed oblicze Twoje, * a podnoszenie rąk moich ofiara wieczorna.
140:3 Postaw, Panie, straż ustom moim * i drzwi osadzone wargom moim.
140:4 Nie nachylaj serca mego ku słowom złośliwym, * ku szukaniu wymówek w grzechach.
140:4 Z ludźmi czyniącymi nieprawość: * i nie będę uczestniczył w tym, co jest wyborne dla nich.
140:5 Będzie mię karcił sprawiedliwy miłosiernie i będzie mię łajał, * lecz olejek złośnika niechaj nie namaszcza głowy mojej.
140:6 Bo nawet i modlitwa moja będzie w upodobaniu ich: * zginęli przy kamieniu sędziowie ich.
140:7 Usłyszą słowa moje, iż przemogły: * jak skiba roli wyrwana jest na ziemię.
140:8 Rozsypane są kości nasze koło otchłani: * bo ku Tobie, Panie, Panie, oczy moje: w Tobie nadzieję miałem, nie zabieraj duszy mojej.
140:9 Strzeż mię od sidła, które na mnie zastawili, * i od hańby tych, którzy czynią zło.
140:10 Wpadną w sieć jego grzesznicy: * ja sam jeden jestem, aż przejdę mimo.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Panie, wołałem do ciebie, wysłuchaj mię.
|
Capitulum Responsorium Hymnus Versus {ex Commune aut Festo}
Sir 44:16-17
Ecce sacérdos magnus, qui in diébus suis plácuit Deo, et invéntus est iustus: et in témpore iracúndiæ factus est reconciliátio.
℟. Deo grátias.
℟.br. Elégit eum Dóminus * Sacerdótem sibi.
℟. Elégit eum Dóminus * Sacerdótem sibi.
℣. Ad sacrificándum ei hóstiam laudis.
℟. Sacerdótem sibi.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Elégit eum Dóminus * Sacerdótem sibi.
Hymnus
Iste Conféssor Dómini sacrátus,
Festa plebs cuius celébrat per orbem,
Hac die lætus méruit suprémos
Laudis honóres.
Qui pius, prudens, húmilis, pudícus,
Sóbrius, castus fuit et quiétus,
Vita dum præsens vegetávit eius
Córporis artus.
Ad sacram cuius túmulum frequénter
Membra languéntem modo sanitáti,
Quólibet morbo fúerint graváta,
Restituúntur.
Unde nunc noster chorus in honórem
Ipsius, hymnum canit hunc libénter:
Ut piis eius méritis iuvémur
Omne per ævum.
Sit salus illi, decus atque virtus,
Qui supra cæli résidens cacúmen,
Tótius mundi máchinam gubérnat
Trinus et unus.
Amen.
℣. Iustum dedúxit Dóminus per vias rectas.
℟. Et osténdit illi regnum Dei.
|
Kapitulum Responsorium Hymn Wers {z części wspólnych lub własne}
Syr 44:16-17
Oto kapłan wielki, który za dni swoich podobał się Bogu i znalezion jest sprawiedliwym: a czasu rozgniewania stał się pojednaniem.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟.br. Obrał go Pan * Kapłanem sobie.
℟. Obrał go Pan * Kapłanem sobie.
℣. Aby Mu złożył ofiarę chwały.
℟. Kapłanem sobie.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Obrał go Pan * Kapłanem sobie.
Hymn
Wyznawca Pański, którego narody,
Czcią otaczają i wielbi świat cały,
Dzisiaj szczęśliwy dostąpił nagrody,
Niebieskiej chwały.
Pobożny, korny, roztropny, w czystości,
Wiódł żywot skromny, bez zmazy grzechowej,
Dopóki mięśnie ożywiał i kości
Oddech życiowy.
Nieraz, przez jego przemożne zasługi,
Ciała tu, ówdzie, chorobą złożone,
Z niemocy ciężkiej powstają i długiej
Cudem zleczone.
Przeto więc nasza pokorna drużyna
Zwycięstwo jego opiewa i chwałę,
Aby nas jego wspierała przyczyna
Przez życie całe.
Cześć bądź i chwała, sława i potęga
Temu, co z niebios jaśniejąc wyżyny,
Swą władzą krańców wszechświata dosięga
W Trójcy Jedyny.
Amen.
℣. Sprawiedliwego prowadził Pan drogami prostymi.
℟. I okazał mu królestwo Boże.
|
Canticum Magnificat {Antiphona ex Proprio Sanctorum}
Ant. O Doctor óptime, * Ecclésiæ sanctæ lumen, beáte Basíli, divínæ legis amátor, deprecáre pro nobis Fílium Dei.
Canticum B. Mariæ Virginis
Luc. 1:46-55
1:46 Magníficat ✠ * ánima mea Dóminum.
1:47 Et exsultávit spíritus meus: * in Deo, salutári meo.
1:48 Quia respéxit humilitátem ancíllæ suæ: * ecce enim ex hoc beátam me dicent omnes generatiónes.
1:49 Quia fecit mihi magna qui potens est: * et sanctum nomen eius.
1:50 Et misericórdia eius, a progénie in progénies: * timéntibus eum.
1:51 Fecit poténtiam in brácchio suo: * dispérsit supérbos mente cordis sui.
1:52 Depósuit poténtes de sede: * et exaltávit húmiles.
1:53 Esuriéntes implévit bonis: * et dívites dimísit inánes.
1:54 Suscépit Israël púerum suum: * recordátus misericórdiæ suæ.
1:55 Sicut locútus est ad patres nostros: * Ábraham, et sémini eius in sǽcula.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. O Doctor óptime, Ecclésiæ sanctæ lumen, beáte Basíli, divínæ legis amátor, deprecáre pro nobis Fílium Dei.
|
Kantyk Magnificat {Antyfona z Sanktorału}
Ant. O Doktorze najlepszy, * światłości Kościoła świętego, błogosławiony Basíli, miłośniku prawa Bożego, błagaj za nami Syna Bożego.
Pieśń Najświętszej Maryi Panny
Łk 1:46-55
1:46 Wielbij ✠ * duszo moja, Pana.
1:47 I rozradował się duch mój: * w Bogu, Zbawicielu moim.
1:48 Iż wejrzał na niskość służebnice swojéj: * albowiem oto odtąd błogosławioną mię zwać będą wszystkie narody.
1:49 Albowiem uczynił mi wielkie rzeczy, który możny jest: * i święte imię jego.
1:50 A miłosierdzie jego od narodu do narodów: * bojącym się jego.
1:51 Uczynił moc ramieniem swojem: * rozproszył pyszne myśli serca ich.
1:52 Złożył mocarze z stolice: * a podwyższył niskie.
1:53 Łaknące napełnił dobrami: * a bogacze z niczem puścił.
1:54 Przyjął Izraela, sługę swego: * wspomniawszy na miłosierdzie swoje.
1:55 Jako mówił do ojców naszych: * Abrahamowi i nasieniu jego na wieki.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. O Doktorze najlepszy, światłości Kościoła świętego, błogosławiony Basíli, miłośniku prawa Bożego, błagaj za nami Syna Bożego.
|
Oratio {ex Proprio Sanctorum}
Kýrie, eléison. Christe, eléison. Kýrie, eléison.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Exáudi, quǽsumus, Dómine, preces nostras, quas in beáti Basilíi Confessóris tui atque Pontíficis solemnitáte deférimus: et, qui tibi digne méruit famulári, eius intercedéntibus méritis, ab ómnibus nos absólve peccátis.
Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Modlitwy {z Sanktorału}
Kyrie, elejson. Chryste, elejson. Kyrie, elejson.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
Módlmy się.
Wysłuchaj, prosimy Cię, Panie, modłów naszych, które w uroczystość błogosławionego Bazylego, Wyznawcy Twego i Biskupa, zanosimy i za pośrednictwem zasług tego, który Ci tak godnie służył, od wszelkich grzechów nas wybaw.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
|
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
Si descendendum sit a choro, concluditur dicendo.
℣. Divínum auxílium ✠ máneat semper nobíscum.
℟. Et cum frátribus nostris abséntibus. Amen.
|
Zakończenie
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
℣. Błogosławmy Panu.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Dusze wiernych zmarłych przez miłosierdzie Boże niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
℣. Pomoc Boża ✠ niech będzie zawsze z nami.
℟. I z nieobecnymi braćmi naszymi. Amen.
|
Incipit
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Noctem quiétam et finem perféctum concédat nobis Dóminus omnípotens. Amen.
|
Początek
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Noc spokojną i koniec doskonały niech nam da Pan wszechmogący. Amen.
|
Lectio brevis
1 Pet 5:8-9
Fratres: Sóbrii estóte, et vigiláte: quia adversárius vester diábolus tamquam leo rúgiens círcuit, quærens quem dévoret: cui resístite fortes in fide.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
|
Czytanie krótkie
1 P 5:8-9
Bracia: Trzeźwymi bądźcie, a czujcie: boć przeciwnik wasz djabeł jako lew ryczący krąży, szukając, kogoby pożarł: któremu się sprzeciwiajcie mocni w wierze.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
|
℣. Adiutórium nóstrum ✠ in nómine Dómini.
℟. Qui fecit cælum et terram.
Examen conscientiæ vel Pater Noster totum secreto.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
Confíteor Deo omnipoténti, beátæ Maríæ semper Vírgini, beáto Michaéli Archángelo, beáto Ioánni Baptístæ, sanctis Apóstolis Petro et Paulo, beáto Patri nostro Benedícto, et ómnibus Sanctis, quia peccávi nimis, cogitatióne, verbo et ópere: percutit sibi pectus mea culpa, mea culpa, mea máxima culpa. Ídeo precor beátam Maríam semper Vírginem, beátum Michaélem Archángelum, beátum Ioánnem Baptístam, sanctos Apóstolos Petrum et Paulum, beátum Patrem nostrum Benedíctum, et omnes Sanctos, oráre pro me ad Dóminum Deum nostrum.
Misereátur nostri omnípotens Deus, et dimíssis peccátis nostris, perdúcat nos ad vitam ætérnam. Amen.
Indulgéntiam, ✠ absolutiónem et remissiónem peccatórum nostrórum tríbuat nobis omnípotens et miséricors Dóminus. Amen.
|
℣. Wspomożenie nasze ✠ w imieniu Pana.
℟. Który stworzył niebo i ziemię.
Rachunek sumienia lub Ojcze nasz całe po cichu.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom: i nie wódź nas na pokuszenie: ale nas zbaw ode złego. Amen.
Spowiadam się Bogu wszechmogącemu, Najświętszej Maryi zawsze Dziewicy, świętemu Michałowi Archaniołowi, świętemu Janowi Chrzcicielowi, świętym Apostołom Piotrowi i Pawłowi, Świętemu Ojcu naszemu Benedyktowi, i wszystkim Świętym, że bardzo zgrzeszyłem, myślą, mową i uczynkiem: bijąc się w piersi moja wina, moja wina, moja bardzo wielka wina. Przeto błagam Najświętszą Maryję zawsze Dziewicę, świętego Michała Archanioła, świętego Jana Chrzciciela, świętych Apostołów Piotra i Pawła, Świętego Ojca naszego Benedykta, i wszystkich świętych, o modlitwę za mnie do Pana Boga naszego.
Niech się zmiłuje nad nami Bóg wszechmogący, a odpuściwszy nam grzechy, doprowadzi nas do życia wiecznego. Amen.
Przebaczenia, ✠ rozgrzeszenia i odpuszczenia grzechów naszych, niech nam udzieli Pan wszechmogący i miłosierny. Amen.
|
℣. Convérte nos ✙︎ Deus, salutáris noster.
℟. Et avérte iram tuam a nobis.
℣. Deus ✠ in adiutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Allelúia.
|
℣. Nawróć nas ✙︎ Boże, nasz zbawco.
℟. I odwróć swój gniew od nas.
℣. Boże, ✠ wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Alleluja.
|
Psalmus 4 [5]
4:2 Cum invocárem exaudívit me Deus iustítiæ meæ: * in tribulatióne dilatásti mihi.
4:2 Miserére mei, * et exáudi oratiónem meam.
4:3 Fílii hóminum, úsquequo gravi corde? * ut quid dilígitis vanitátem, et quǽritis mendácium?
4:4 Et scitóte quóniam mirificávit Dóminus sanctum suum: * Dóminus exáudiet me cum clamávero ad eum.
4:5 Irascímini, et nolíte peccáre: * quæ dícitis in córdibus vestris, in cubílibus vestris compungímini.
4:6 Sacrificáte sacrifícium iustítiæ, et speráte in Dómino. * Multi dicunt: Quis osténdit nobis bona?
4:7 Signátum est super nos lumen vultus tui, Dómine: * dedísti lætítiam in corde meo.
4:8 A fructu fruménti, vini, et ólei sui * multiplicáti sunt.
4:9 In pace in idípsum * dórmiam, et requiéscam;
4:10 Quóniam tu, Dómine, singuláriter in spe * constituísti me.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalm 4 [5]
4:2 Kiedym wzywał, wysłuchał mię Bóg sprawiedliwości mojej: * z ucisku uwolniłeś mię.
4:2 Zmiłuj się nade mną, * i wysłuchaj modlitwy mojej.
4:3 Synowie człowieczy, dopókiż twardego serca będziecie? * Czemu miłujecie marność i szukacie kłamstwa?
4:4 Wiedzcie, iż dziwnym uczynił Pan świętego swego: * wysłucha mię Pan, gdy zawołam do Niego.
4:5 Gniewajcie się, a nie grzeszcie: * co mówicie w sercach waszych, na łóżkach waszych żałujcie.
4:6 Składajcie ofiarę sprawiedliwości, a ufajcie Panu. * Wielu mówi: Któż nam ukaże dobra?
4:7 Znakiem jest nad nami światłość oblicza Twego, Panie: * dałeś wesele w serce moje.
4:8 W zbiory zboża, wina i oliwy swej * obfitują oni.
4:9 W pokoju będę wraz * spał i odpoczywał:
4:10 Bo Ty, Panie, osobliwie w nadziei * postawiłeś mię.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 90 [6]
90:1 Qui hábitat in adiutório Altíssimi, * in protectióne Dei cæli commorábitur.
90:2 Dicet Dómino: Suscéptor meus es tu, et refúgium meum: * Deus meus sperábo in eum.
90:3 Quóniam ipse liberávit me de láqueo venántium, * et a verbo áspero.
90:4 Scápulis suis obumbrábit tibi: * et sub pennis eius sperábis.
90:5 Scuto circúmdabit te véritas eius: * non timébis a timóre noctúrno,
90:6 A sagítta volánte in die, a negótio perambulánte in ténebris: * ab incúrsu, et dæmónio meridiáno.
90:7 Cadent a látere tuo mille, et decem míllia a dextris tuis: * ad te autem non appropinquábit.
90:8 Verúmtamen óculis tuis considerábis: * et retributiónem peccatórum vidébis.
90:9 Quóniam tu es, Dómine, spes mea: * Altíssimum posuísti refúgium tuum.
90:10 Non accédet ad te malum: * et flagéllum non appropinquábit tabernáculo tuo.
90:11 Quóniam Ángelis suis mandávit de te: * ut custódiant te in ómnibus viis tuis.
90:12 In mánibus portábunt te: * ne forte offéndas ad lápidem pedem tuum.
90:13 Super áspidem, et basilíscum ambulábis: * et conculcábis leónem et dracónem.
90:14 Quóniam in me sperávit, liberábo eum: * prótegam eum, quóniam cognóvit nomen meum.
90:15 Clamábit ad me, et ego exáudiam eum: * cum ipso sum in tribulatióne: erípiam eum et glorificábo eum.
90:16 Longitúdine diérum replébo eum: * et osténdam illi salutáre meum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalm 90 [6]
90:1 Kto mieszka pod opieką Najwyższego, * pod osłoną Boga niebieskiego będzie przebywać.
90:2 Rzecze Panu: Obrońcą moim i ucieczką moją Ty jesteś: * Bogiem moim, w Nim będę miał nadzieję.
90:3 Albowiem On mię wyrwał z sidła łowiących * i od przykrego słowa.
90:4 Ramionami swymi okryje cię * i pod skrzydłami Jego nadzieję mieć będziesz.
90:5 Tarczą osłoni cię prawda Jego: * nie ulękniesz się strachu nocnego:
90:6 Strzały lecącej we dnie, nieszczęścia chodzącego w ciemności, * najazdu i czarta południowego.
90:7 Padnie u boku twego tysiąc, a dziesięć tysięcy po prawicy twojej, * a do ciebie się nie zbliży.
90:8 Zaiste oczyma twymi patrzeć będziesz * i ujrzysz odpłatę grzeszników.
90:9 Albowiem Ty, Panie, jesteś nadzieją moją, * uczyniłeś Najwyższego ucieczką Twoją.
90:10 Nie przystąpi do ciebie zło * i bicz nie zbliży się do przybytku twego.
90:11 Albowiem aniołom Twoim rozkazał o tobie, * aby cię strzegli na wszystkich drogach twoich.
90:12 Na ręku będą cię nosić, * byś snadź nie obraził o kamień nogi twojej.
90:13 Po żmii i po bazyliszku chodzić będziesz, * i podepczesz lwa i smoka.
90:14 Ponieważ we Mnie miał nadzieję, wybawię go, * obronię go, bo poznał imię moje.
90:15 Będzie wołał do Mnie, a Ja go wysłucham, * z nim jestem w ucisku, wybawię go i uwielbię go.
90:16 Długością dni napełnię go * i okażę mu zbawienie moje.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Psalmus 133 [7]
133:1 Ecce nunc benedícite Dóminum, * omnes servi Dómini:
133:1 Qui statis in domo Dómini, * in átriis domus Dei nostri.
133:2 In nóctibus extóllite manus vestras in sancta, * et benedícite Dóminum.
133:3 Benedícat te Dóminus ex Sion, * qui fecit cælum et terram.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Psalm 133 [7]
133:1 Otóż teraz błogosławcie Pana, * wszyscy słudzy Pańscy:
133:1 Którzy stoicie w domu Pańskim, * w przedsieniach domu Boga naszego.
133:2 W nocy podnoście ręce wasze ku świątyni * i błogosławcie Pana.
133:3 Niechaj cię błogosławi Pan z Syjonu, * który stworzył niebo i ziemię.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
|
Hymnus
Te lucis ante términum,
Rerum Creátor, póscimus,
Ut sólita cleméntia
Sis præsul ad custódiam.
Procul recédant sómnia,
Et nóctium phantásmata;
Hostémque nóstrum cómprime,
Ne polluántur córpora.
Præsta, Pater omnípotens,
Per Iesum Christum Dóminum,
Qui tecum in perpétuum
Regnat cum Sancto Spíritu.
Amen.
|
Hymn
Ciebie przed zanikiem światła,
Stwórco wszechrzeczy, prosimy,
Abyś według twej miłościwości
Był nam obrońcą i strażą.
Niechaj daleko od nas odstąpią,
Widziadła senne i zjawy nocne;
Powstrzymaj nieprzyjaciela naszego,
By ciała nie uległy zmazaniu.
Udziel nam tego, Ojcze wszechmogący,
Przez Jezusa Chrystusa, Pana naszego,
Który z Tobą w wieczności,
Króluje z Świętym Duchem.
Amen.
|
Capitulum Responsorium Versus
Ier 14:9
Tu autem in nobis es, Dómine, et nomen sanctum tuum invocátum est super nos: ne derelínquas nos, Dómine, Deus noster.
℟. Deo grátias.
℣. Custódi nos, Dómine, ut pupíllam óculi.
℟. Sub umbra alárum tuárum prótege nos.
|
Kapitulum Responsorium Wers
Jr 14:9
Tyś jest między nami, Panie, a imienia twego wzywano nad nami: nie opuszczajże nas, Panie, nasz Boże.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Strzeż nas Panie, jak źrenicy oka.
℟. Pod cieniem Twych skrzydeł obroń nas.
|
Oratio
Kýrie, eléison. Christe, eléison. Kýrie, eléison.
« Pater Noster » dicitur secreto usque ad « Et ne nos indúcas in tentatiónem: »
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Vísita, quǽsumus, Dómine, habitatiónem istam, et omnes insídias inimíci ab ea lónge repélle: Ángeli tui sancti hábitent in ea, qui nos in pace custódiant; et benedíctio tua sit super nos semper.
Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Modlitwy
Kyrie, elejson. Chryste, elejson. Kyrie, elejson.
„Ojcze nasz” cicho do „I nie wódź nas”.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
Módlmy się.
Nawiedź, prosimy Cię, Panie, ten dom, i oddal od niego wszelkie wrogie zasadzki: niech mieszkają w nim Twoi święci Aniołowie i strzegą nas w pokoju; a błogosławieństwo Twoje niech zawsze będzie z nami.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
|
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
Benedictio. Benedícat et custódiat nos omnípotens et miséricors Dóminus, ✠ Pater, et Fílius, et Spíritus Sanctus.
℟. Amen.
|
Zakończenie
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
℣. Błogosławmy Panu.
℟. Bogu niech będą dzięki.
Błogosławieństwo. Niech nas błogosławi i strzeże wszechmogący i miłosierny Pan, ✠ Ojciec, i Syn, i Duch Święty.
℟. Amen.
|
Antiphona finalis B.M.V.
Salve, Regína, mater misericórdiæ;
vita, dulcédo et spes nóstra, salve.
Ad te clamámus éxsules fílii Hevæ.
Ad te suspirámus geméntes et flentes
In hac lacrimárum valle.
Eia ergo, advocáta nostra,
illos tuos misericórdes óculos ad nos convérte.
Et Iesum, benedíctum fructum ventris tui,
nobis post hoc exsílium osténde.
O clemens, o pia, o dulcis Virgo María.
℣. Ora pro nobis, sancta Dei Génetrix.
℟. Ut digni efficiámur promissiónibus Christi.
Orémus.
Omnípotens sempitérne Deus, qui gloriósæ Vírginis Matris Maríæ corpus et ánimam, ut dignum Fílii tui habitáculum éffici mererétur, Spíritu Sancto cooperánte, præparásti: da, ut, cuius commemoratióne lætámur, eius pia intercessióne, ab instántibus malis et a morte perpétua liberémur. Per eúndem Christum Dóminum nóstrum. Amen.
Si descendendum sit a choro, concluditur dicendo.
℣. Divínum auxílium ✠ máneat semper nobíscum.
℟. Et cum frátribus nostris abséntibus. Amen.
|
Antyfona końcowa N.M.P.
Witaj Królowo, Matko Miłosierdzia,
życie, słodyczy i nadziejo nasza, witaj!
Do Ciebie wołamy wygnańcy, synowie Ewy;
do Ciebie wzdychamy jęcząc i płacząc
na tym łez padole.
Przeto, Orędowniczko nasza,
one miłosierne oczy Twoje na nas zwróć,
a Jezusa, błogosławiony owoc żywota Twojego,
po tym wygnaniu nam okaż.
O łaskawa, o litościwa, o słodka Panno Maryjo!
℣. Módl się za nami święta Boża Rodzicielko.
℟. Abyśmy się stali godnymi obietnic Chrystusowych
Módlmy się.
Wszechmogący, wieczny Boże, który ciało i duszę chwalebnej Dziewicy Matki Maryi, przez działanie Ducha Świętego, przygotowałeś, aby było godnym zamieszkania przez Twego Syna: daj, abyśmy przez łaskawe wstawiennictwo tej, której wspomnieniem się cieszymy, byli uwolnieni od zła doczesnego i śmierci wiecznej. Przez tegoż Chrystusa, Pana naszego. Amen.
℣. Pomoc Boża ✠ niech będzie zawsze z nami.
℟. I z nieobecnymi braćmi naszymi. Amen.
|