|
Ante Divinum officium |
Incipit
secreto
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
Ave María, grátia plena; Dóminus tecum: benedícta tu in muliéribus, et benedíctus fructus ventris tui Jesus. Sancta María, Mater Dei, ora pro nobis peccatóribus, nunc et in hora mortis nostræ. Amen.
Credo in Deum, Patrem omnipoténtem, Creatórem cæli et terræ. Et in Jesum Christum, Fílium ejus únicum, Dóminum nostrum: qui concéptus est de Spíritu Sancto, natus ex María Vírgine, passus sub Póntio Piláto, crucifíxus, mórtuus, et sepúltus: descéndit ad ínferos; tértia die resurréxit a mórtuis; ascéndit ad cælos; sedet ad déxteram Dei Patris omnipoténtis: inde ventúrus est judicáre vivos et mórtuos. Credo in Spíritum Sanctum, sanctam Ecclésiam cathólicam, Sanctórum communiónem, remissiónem peccatórum, carnis resurrectiónem, vitam ætérnam. Amen.
Deinde, clara voce, dicitur Versus:
℣. Deus ✠ in adjutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adjuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Laus tibi, Dómine, Rex ætérnæ glóriæ.
℣. Dómine, lábia + mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Dómine, lábia mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Dómine, lábia mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
Psalmus 3 [0]
3:2 Dómine, quid multiplicáti sunt qui tríbulant me? * multi insúrgunt advérsum me.
3:3 Multi dicunt ánimæ meæ: * Non est salus ipsi in Deo ejus.
3:4 Tu autem, Dómine, suscéptor meus es, * glória mea, et exáltans caput meum.
3:5 Voce mea ad Dóminum clamávi: * et exaudívit me de monte sancto suo.
3:6 Ego dormívi, et soporátus sum: * et exsurréxi, quia Dóminus suscépit me.
3:7 Non timébo míllia pópuli circumdántis me: * exsúrge, Dómine, salvum me fac, Deus meus.
3:8 Quóniam tu percussísti omnes adversántes mihi sine causa: * dentes peccatórum contrivísti.
3:9 Dómini est salus: * et super pópulum tuum benedíctio tua.
Gloria omittitur
|
Początek
bezgłośnie
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom: i nie wódź nas na pokuszenie: ale nas zbaw ode złego. Amen.
Zdrowaś Maryjo, łaskiś pełna; Pan z Tobą: błogosławionaś ty między niewiastami, i błogosławiony owoc żywota twojego, Jezus. Święta Maryjo, Matko Boża, módl się za nami grzesznymi, teraz i w godzinę śmierci naszej. Amen.
Wierzę w Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi. I w Jezusa Chrystusa, Syna Jego jedynego, Pana naszego: który się począł z Ducha Świętego, narodził się z Maryi Panny, umęczon pod Ponckim Piłatem, ukrzyżowan, umarł, i pogrzebion: zstąpił do piekieł: trzeciego dnia zmartwychwstał; wstąpił na niebiosa; siedzi po prawicy Boga Ojca wszechmogącego: stamtąd przyjdzie sądzić żywych i umarłych. Wierzę w Ducha Świętego, święty Kościół powszechny, świętych obcowanie, grzechów odpuszczenie, ciała zmartwychwstanie, żywot wieczny. Amen.
Następnie słyszalnym głosem odmawia się werset:
℣. Boże, ✠ wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Chwała Tobie Panie, Królu wiecznej chwały.
℣. Panie, + otwórz wargi moje.
℟. A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
℣. Panie, otwórz wargi moje.
℟. A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
℣. Panie, otwórz wargi moje.
℟. A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Psalm 3 [0]
3:2 Panie, przecz się rozmnożyli, co mię trapią? * wiele ich powstają przeciwko mnie.
3:3 Wiele ich mówią duszy mojéj: * Nie ma ten zbawienia w Bogu swoim.
3:4 Ano ty, Panie, jesteś obrońca mój, * chwała moja, i podwyższający głowę moję.
3:5 Głosem moim wołałem do Pana: * i wysłuchał mię z góry świętéj swojéj.
3:6 Jam spał i twardom zasnął: * i wstałem; bo Pan obronił mię.
3:7 Nie będę się bał tysięcy ludu około mnie leżącego: * powstań, Panie, wybaw mię, Boże mój.
3:8 Boś ty pobił wszystkie sprzeciwiające mi się bez przyczyny: * pokruszyłeś zęby grzeszników.
3:9 Pańskie jest wybawienie: * a nad ludem twoim błogosławieństwo twoje.
Chwała pominąć
|
Invitatorium {Antiphona Votiva}
Ant. Laudémus Deum nostrum * In confessióne beátæ N.
Ant. Laudémus Deum nostrum * In confessióne beátæ N.
Veníte, exsultémus Dómino, jubilémus Deo, salutári nostro: præoccupémus fáciem ejus in confessióne, et in psalmis jubilémus ei.
Ant. Laudémus Deum nostrum * In confessióne beátæ N.
Quóniam Deus magnus Dóminus, et Rex magnus super omnes deos, quóniam non repéllet Dóminus plebem suam: quia in manu ejus sunt omnes fines terræ, et altitúdines móntium ipse cónspicit.
Ant. In confessióne beátæ N.
Quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud, et áridam fundavérunt manus ejus (genuflectitur) veníte, adorémus, et procidámus ante Deum: plorémus coram Dómino, qui fecit nos, quia ipse est Dóminus, Deus noster; nos autem pópulus ejus, et oves páscuæ ejus.
Ant. Laudémus Deum nostrum * In confessióne beátæ N.
Hódie, si vocem ejus audiéritis, nolíte obduráre corda vestra, sicut in exacerbatióne secúndum diem tentatiónis in desérto: ubi tentavérunt me patres vestri, probavérunt et vidérunt ópera mea.
Ant. In confessióne beátæ N.
Quadragínta annis próximus fui generatióni huic, et dixi; Semper hi errant corde, ipsi vero non cognovérunt vias meas: quibus jurávi in ira mea; Si introíbunt in réquiem meam.
Ant. Laudémus Deum nostrum * In confessióne beátæ N.
Gloria omittitur
Ant. In confessióne beátæ N.
Ant. Laudémus Deum nostrum * In confessióne beátæ N.
|
Wezwanie {Antyfona Wotywa}
Ant. Chwalmy Boga naszego, * Cześć oddając błogosławionej N.
Ant. Chwalmy Boga naszego, * Cześć oddając błogosławionej N.
Pójdźcie, radujmy się Panu, śpiewajmy Bogu, zbawicielowi naszemu: uprzedźmy oblicze jego z wyznawaniem, a psalmami śpiewajmy mu.
Ant. Chwalmy Boga naszego, * Cześć oddając błogosławionej N.
Albowiem Bóg wielki Pan, i król wielki nade wszymi bogi, bo nie odrzuci Pan swego ludu, bo w ręce jego są wszystkie kraje ziemie, i gór wysokości, na które baczy.
Ant. Cześć oddając błogosławionej N.
Bo jego jest morze, a on je uczynił, a suchą utworzyły ręce jego (przyklęknąć) pójdźcie, pokłońmy się, i upadajmy przed Bogiem: płaczmy przed Panem, który nas stworzył, albowiem on jest Panem, Bogiem naszym; a my ludem pastwiska jego, i owcami ręki jego.
Ant. Chwalmy Boga naszego, * Cześć oddając błogosławionej N.
Dziś, jeźli głos jego usłyszycie, nie zatwardzajcież serc waszych, jako w draźnieniu wedle dnia kuszenia na puszczy: kędy mię kusili ojcowie wasi, doświadczali mię i ujrzeli uczynki moje.
Ant. Cześć oddając błogosławionej N.
Czterdzieści lat gniewałem się na ten naród, i rzekłem; Zawsze ci błądzą sercem, a ci nie poznali dróg moich, jakom przysiągł w gniewie moim; Jeźli wnidą do pokoju mego.
Ant. Chwalmy Boga naszego, * Cześć oddając błogosławionej N.
Chwała pominąć
Ant. Cześć oddając błogosławionej N.
Ant. Chwalmy Boga naszego, * Cześć oddając błogosławionej N.
|
Hymnus {Votiva}
Hujus obténtu, Deus alme, nostris
Parce jam culpis, vítia remíttens,
Quo tibi puri resonémus almum
Péctoris hymnum.
Glória Patri genitǽque Proli,
Et tibi compar utriúsque semper
Spíritus alme, Deus unus, omni
Témpore sæcli.
Amen.
|
Hymn {Wotywa}
Na jej prośbę, Boże dobroczynny,
Odpuść nam kary zasłużone za grzechy;
Abyśmy Ci czystą piersią śpiewali
Miłą pieśń.
Niechaj będzie chwała Ojcu, i Synowi zrodzonemu,
I Tobie, równy obu mocy,
Duchu, Boże jedyny zawsze
Po wszystek wieczności czas.
Amen.
|
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ et Psalmi Votiva}
Nocturn I.
Ant. O quam pulchra * est casta generátio cum claritáte!
Psalmus 8 [1]
8:2 Dómine, Dóminus noster, * quam admirábile est nomen tuum in univérsa terra!
8:2 Quóniam eleváta est magnificéntia tua, * super cælos.
8:3 Ex ore infántium et lacténtium perfecísti laudem propter inimícos tuos, * ut déstruas inimícum et ultórem.
8:4 Quóniam vidébo cælos tuos, ópera digitórum tuórum: * lunam et stellas, quæ tu fundásti.
8:5 Quid est homo quod memor es ejus? * aut fílius hóminis, quóniam vísitas eum?
8:6 Minuísti eum paulo minus ab Ángelis, glória et honóre coronásti eum: * et constituísti eum super ópera mánuum tuárum.
8:8 Ómnia subjecísti sub pédibus ejus, * oves et boves univérsas: ínsuper et pécora campi.
8:9 Vólucres cæli, et pisces maris, * qui perámbulant sémitas maris.
8:10 Dómine, Dóminus noster, * quam admirábile est nomen tuum in univérsa terra!
Gloria omittitur
Ant. O quam pulchra est casta generátio cum claritáte!
|
Psalmy z lekcjami {Antyfony i psalmy Wotywa}
Nokturn I.
Ant. O jak piękny * jest czysty rodzaj z jasnością.
Psalm 8 [1]
8:2 Panie, Panie nasz, * jakóż dziwne jest imię twoje po wszystkiéj ziemi!
8:2 Albowiem wyniosła się wielmożność twoja, * nad niebiosa.
8:3 Z ust niemówiątek i ssących uczyniłeś doskonałą chwałę dla nieprzyjaciół twoich, * abyś zepsował nieprzyjaciela i mściciela.
8:4 Albowiem oglądam niebiosa twoje, dzieła palców twoich: * księżyc i gwiazdy, któreś ty fundował.
8:5 Cóż jest człowiek, iże nań pamiętasz? * albo syn człowieczy, iże go nawiedzasz?
8:6 Uczyniłeś go mało co mniejszym od Aniołów, chwałą i czcią ukoronowałeś go: * i postanowiłeś go nad dziełami rąk twoich.
8:8 Podałeś wszystko pod nogi jego, * owce i woły wszystkie: nad to i zwierzęta polne.
8:9 Ptastwo niebieskie, i ryby morskie, * które się przechodzą po ścieżkach morskich.
8:10 Panie, Panie nasz, * jakoż dziwne jest imię twoje po wszystkiéj ziemi!
Chwała pominąć
Ant. O jak piękny jest czysty rodzaj z jasnością.
|
Ant. Læva ejus * sub cápite meo, et déxtera illíus amplexábitur me.
Psalmus 18 [2]
18:2 Cæli enárrant glóriam Dei: * et ópera mánuum ejus annúntiat firmaméntum.
18:3 Dies diéi erúctat verbum, * et nox nocti índicat sciéntiam.
18:4 Non sunt loquélæ, neque sermónes, * quorum non audiántur voces eórum.
18:5 In omnem terram exívit sonus eórum: * et in fines orbis terræ verba eórum.
18:6 In sole pósuit tabernáculum suum: * et ipse tamquam sponsus procédens de thálamo suo:
18:6 Exsultávit ut gigas ad curréndam viam, * a summo cælo egréssio ejus:
18:7 Et occúrsus ejus usque ad summum ejus: * nec est qui se abscóndat a calóre ejus.
18:8 Lex Dómini immaculáta, convértens ánimas: * testimónium Dómini fidéle, sapiéntiam præstans párvulis.
18:9 Justítiæ Dómini rectæ, lætificántes corda: * præcéptum Dómini lúcidum, illúminans óculos.
18:10 Timor Dómini sanctus, pérmanens in sǽculum sǽculi: * judícia Dómini vera, justificáta in semetípsa.
18:11 Desiderabília super aurum et lápidem pretiósum multum: * et dulcióra super mel et favum.
18:12 Étenim servus tuus custódit ea, * in custodiéndis illis retribútio multa.
18:13 Delícta quis intéllegit? ab occúltis meis munda me: * et ab aliénis parce servo tuo.
18:14 Si mei non fúerint domináti, tunc immaculátus ero: * et emundábor a delícto máximo.
18:15 Et erunt ut compláceant elóquia oris mei: * et meditátio cordis mei in conspéctu tuo semper.
18:15 Dómine, adjútor meus, * et redémptor meus.
Gloria omittitur
Ant. Læva ejus sub cápite meo, et déxtera illíus amplexábitur me.
|
Ant. His left hand is under my head, * and his right hand doth embrace me.
Psalm 18 [2]
18:2 Niebiosa rozpowiadają chwałę Bożą: * a dzieła rąk jego oznajmuje utwierdzenie.
18:3 Dzień dniowi opowiada słowo, * a noc nocy okazuje znajomość.
18:4 Niemasz języków, ani mów, * któreby nie słyszały głosów ich.
18:5 Na wszystkę ziemię wyszedł głos ich: * i na kończyny okręgu ziemie słowa ich.
18:6 W słońcu postawił przybytek swój: * a ono jako oblubieniec wychodzący z łożnice swojéj.
18:6 Rozweseliło się jako olbrzym na bieżenie w drogę, * od kraju nieba wyjście jego.
18:7 A nawrót jego aż na kraj jego: * a nie masz, ktoby się mógł zakryć od gorącości jego.
18:8 Zakon Pański niepokalany, nawracający dusze: * świadectwo Pańskie wierne, dające mądrość malutkim.
18:9 Sprawiedliwości Pańskie prawe, uweselające serce: * przykazanie Pańskie jasne, oświecające oczy.
18:10 Bojaźń Pańska święta, trwająca na wieki wieków: * sądy Pańskie prawdziwe, usprawiedliwione same w sobie.
18:11 Pożądliwsze nad złoto i nad mnogie kamienie drogie: * i słodsze nad miód i plastr miodowy.
18:12 Albowiem sługa twój strzeże ich, * w przestrzeganiu ich odpłata wielka.
18:13 Występki któż rozumie? od skrytych moich oczyść mię: * i od cudzych sfolguj słudze twemu.
18:14 Jeźli nademną panować nie będą, tedy niepokalanym będę: * i będę oczyszczon od grzechu największego.
18:15 I będą się podobać wymowy ust moich: * i rozmyślanie serca mego przed oblicznością twoją zawsze.
18:15 Panie, wspomożycielu mój, * odkupicielu mój.
Chwała pominąć
Ant. His left hand is under my head, and his right hand doth embrace me.
|
Ant. Revértere, * revértere, Sunamítis; revértere, ut intueámur te.
Psalmus 23 [3]
23:1 Dómini est terra, et plenitúdo ejus: * orbis terrárum, et univérsi qui hábitant in eo.
23:2 Quia ipse super mária fundávit eum: * et super flúmina præparávit eum.
23:3 Quis ascéndet in montem Dómini? * aut quis stabit in loco sancto ejus?
23:4 Ínnocens mánibus et mundo corde, * qui non accépit in vano ánimam suam, nec jurávit in dolo próximo suo.
23:5 Hic accípiet benedictiónem a Dómino: * et misericórdiam a Deo, salutári suo.
23:6 Hæc est generátio quæréntium eum, * quæréntium fáciem Dei Jacob.
23:7 Attóllite portas, príncipes, vestras, et elevámini, portæ æternáles: * et introíbit Rex glóriæ.
23:8 Quis est iste Rex glóriæ? * Dóminus fortis et potens: Dóminus potens in prǽlio.
23:9 Attóllite portas, príncipes, vestras, et elevámini, portæ æternáles: * et introíbit Rex glóriæ.
23:10 Quis est iste Rex glóriæ? * Dóminus virtútum ipse est Rex glóriæ.
Gloria omittitur
Ant. Revértere, revértere, Sunamítis; revértere, ut intueámur te.
|
Ant. Nawróć się, nawróć Sunamitko: nawróć się, nawróć się, abyśmy na cię patrzyli.
Psalm 23 [3]
23:1 Pańska jest ziemia, i napełnienie jéj: * okrąg ziemie, i wszyscy, którzy mieszkają na nim.
23:2 Bo go on nad morzami ugruntował: * i nad rzekami nagotował go.
23:3 Któż wstąpi na górę Pańską? * albo kto będzie stał na świętem miejscu jego?
23:4 Niewinnych rąk a czystego serca, * który nie wziął na marność dusze swojéj, ani przysięgał na zdradzie bliźniemu swemu.
23:5 Ten weźmie błogosławieństwo od Pana: * i miłosierdzie od Boga, zbawiciela swego.
23:6 Ten jest naród szukających go, * szukających oblicza Boga Jakóbowego.
23:7 Podnieście książęta bramy wasze, i podnoście się bramy wieczne: * i wnidzie król chwały.
23:8 Któryż to jest król chwały? * Pan mocny i możny, Pan możny na walce.
23:9 Podnieścież książęta bramy wasze, i podnoście się bramy wieczne: * i wnidzie król chwały.
23:10 Któryż to jest król chwały? * Pan zastępów, tenci jest król chwały.
Chwała pominąć
Ant. Nawróć się, nawróć Sunamitko: nawróć się, nawróć się, abyśmy na cię patrzyli.
|
Ant. Spécie tua * et pulchritúdine tua inténde, próspere procéde, et regna.
Psalmus 44 [4]
44:2 Eructávit cor meum verbum bonum: * dico ego ópera mea Regi.
44:2 Lingua mea cálamus scribæ: * velóciter scribéntis.
44:3 Speciósus forma præ fíliis hóminum, diffúsa est grátia in lábiis tuis: * proptérea benedíxit te Deus in ætérnum.
44:4 Accíngere gládio tuo super femur tuum, * potentíssime.
44:5 Spécie tua et pulchritúdine tua: * inténde, próspere procéde, et regna.
44:5 Propter veritátem, et mansuetúdinem, et justítiam: * et dedúcet te mirabíliter déxtera tua.
44:6 Sagíttæ tuæ acútæ, pópuli sub te cadent: * in corda inimicórum Regis.
44:7 Sedes tua, Deus, in sǽculum sǽculi: * virga directiónis virga regni tui.
44:8 Dilexísti justítiam, et odísti iniquitátem: * proptérea unxit te Deus, Deus tuus, óleo lætítiæ præ consórtibus tuis.
44:9 Myrrha, et gutta, et cásia a vestiméntis tuis, a dómibus ebúrneis: * ex quibus delectavérunt te fíliæ regum in honóre tuo.
44:10 Ástitit regína a dextris tuis in vestítu deauráto: * circúmdata varietáte.
44:11 Audi fília, et vide, et inclína aurem tuam: * et oblivíscere pópulum tuum et domum patris tui.
44:12 Et concupíscet Rex decórem tuum: * quóniam ipse est Dóminus Deus tuus, et adorábunt eum.
44:13 Et fíliæ Tyri in munéribus * vultum tuum deprecabúntur: omnes dívites plebis.
44:14 Omnis glória ejus fíliæ Regis ab intus, * in fímbriis áureis circumamícta varietátibus.
44:15 Adducéntur Regi vírgines post eam: * próximæ ejus afferéntur tibi.
44:16 Afferéntur in lætítia et exsultatióne: * adducéntur in templum Regis.
44:17 Pro pátribus tuis nati sunt tibi fílii: * constítues eos príncipes super omnem terram.
44:18 Mémores erunt nóminis tui: * in omni generatióne et generatiónem.
44:18 Proptérea pópuli confitebúntur tibi in ætérnum: * et in sǽculum sǽculi.
Gloria omittitur
Ant. Spécie tua et pulchritúdine tua inténde, próspere procéde, et regna.
|
Ant. Z ślicznością twoją * i z pięknością twoją nadciągnij, szczęśliwie postępuj i króluj.
Psalm 44 [4]
44:2 Wydało serce moje słowo dobre: * opowiadam ja czyny moje królowi.
44:2 Język mój pióro pisarza: * prędko piszącego.
44:3 Piękniejszy urodą nad syny człowiecze, rozlała się wdzięczność po wargach twoich: * dlatego cię błogosławił Bóg na wieki.
44:4 Przypasz miecz twój na biodrę twoję, * najmocniejszy.
44:5 Z ślicznością twoją i z pięknością twoją: * nadciągnij, fortunnie postępuj i króluj.
44:5 Dla prawdy, i cichości, i sprawiedliwości: * i poprowadzi cię dziwnie prawica twoja.
44:6 Strzały twoje ostre, narody pod cię upadną: * w serca nieprzyjaciół królewskich.
44:7 Stolica twoja, Boże, na wieki wieków: * laska prawości, laska królestwa twego.
44:8 Umiłowałeś sprawiedliwość, a nienawidziałeś nieprawości: * przeto cię pomazał, Boże, Bóg twój olejkiem wesela nad uczestniki twoje.
44:9 Mirrha i Stakta i Kassya z szat twoich, z domów słoniowych: * z których ci rozkosz uczyniły córki królewskie w poczciwości twojéj.
44:10 Stanęła królowa po prawicy twojéj w ubiorze złotym: * obtoczona rozmaitością.
44:11 Słuchaj, córko, a patrz, i nakłoń ucha twego: * a zapomnij narodu twego i domu ojca twego.
44:12 I będzie pożądał król śliczności twojéj: * albowiem on jest Pan, Bóg twój, i będą się mu kłaniać.
44:13 I córki Tyru z upominkami * obliczu twemu będą się modlić: wszyscy bogaci z ludzi.
44:14 Wszystka chwała téj córki królewskiéj wewnątrz, * w bramach złotych, ubrana rozmaitościami.
44:15 Przywiodą królowi panny za nią: * przyniosą do ciebie bliskie jéj.
44:16 Przyniosą je z weselem i z radością: * przywiodą je do kościoła królewskiego.
44:17 Miasto ojców twoich narodziłoć się synów: * postanowisz je książęty nade wszystką ziemią.
44:18 Będą wspominać imię twoje * na wszystkie rodzaje i rodzaje.
44:18 Dlatego narodowie będąć wyznawać wiecznie: * i na wieki wieków.
Chwała pominąć
Ant. Z ślicznością twoją i z pięknością twoją nadciągnij, szczęśliwie postępuj i króluj.
|
Ant. Adjuvábit eam * Deus vultu suo: Deus in médio ejus, non commovébitur.
Psalmus 45 [5]
45:2 Deus noster refúgium, et virtus: * adjútor in tribulatiónibus, quæ invenérunt nos nimis.
45:3 Proptérea non timébimus dum turbábitur terra: * et transferéntur montes in cor maris.
45:4 Sonuérunt, et turbátæ sunt aquæ eórum: * conturbáti sunt montes in fortitúdine ejus.
45:5 Flúminis ímpetus lætíficat civitátem Dei: * sanctificávit tabernáculum suum Altíssimus.
45:6 Deus in médio ejus, non commovébitur: * adjuvábit eam Deus mane dilúculo.
45:7 Conturbátæ sunt gentes, et inclináta sunt regna: * dedit vocem suam, mota est terra.
45:8 Dóminus virtútum nobíscum: * suscéptor noster Deus Jacob.
45:9 Veníte, et vidéte ópera Dómini, quæ pósuit prodígia super terram: * áuferens bella usque ad finem terræ.
45:10 Arcum cónteret, et confrínget arma: * et scuta combúret igni.
45:11 Vacáte, et vidéte quóniam ego sum Deus: * exaltábor in géntibus, et exaltábor in terra.
45:12 Dóminus virtútum nobíscum: * suscéptor noster Deus Jacob.
Gloria omittitur
Ant. Adjuvábit eam Deus vultu suo: Deus in médio ejus, non commovébitur.
|
Ant. Wspomoże ją * Bóg obliczem swoim: Bóg w pośrodku jej, nie będzie poruszona.
Psalm 45 [5]
45:2 Bóg nasz ucieczką i mocą: * pomocnikiem w uciskach, które nalazły nas bardzo.
45:3 Przetóż się bać nie będziem, gdy się poruszy ziemia: * i przeniosą się góry w serce morza.
45:4 Szumiały, i zamąciły się wody ich: * zatrzęsły się góry przed siłą jego.
45:5 Bystrość rzeki rozwesela miasto Boże: * poświęcił przybytek swój Najwyższy.
45:6 Bóg w pośrodku jego, nie będzie poruszon: * ratuje go Bóg rano na świtaniu.
45:7 Potrwożyli się narodowie, i nachyliły się królestwa: * dał głos swój, poruszyła się ziemia.
45:8 Pan zastępów z nami: * Bóg Jakóbów obrońcą naszym.
45:9 Pójdźcie a oglądajcie sprawy Pańskie, jakie uczynił cuda na ziemi: * odjąwszy wojny aż do krajów ziemie.
45:10 Skruszy łuk, i zdruzgoce oręże: * i tarcze ogniem popali.
45:11 Uspokójcie się a obaczcie, żeciem ja jest Bóg: * będę podwyższon między narody, i będę podwyższon na ziemi.
45:12 Pan zastępów z nami: * Bóg Jakóbów obrońcą naszym.
Chwała pominąć
Ant. Wspomoże ją Bóg obliczem swoim: Bóg w pośrodku jej, nie będzie poruszona.
|
Ant. Aquæ multæ * non potuérunt exstínguere caritátem.
Psalmus 47 [6]
47:2 Magnus Dóminus, et laudábilis nimis * in civitáte Dei nostri, in monte sancto ejus.
47:3 Fundátur exsultatióne univérsæ terræ mons Sion, * látera Aquilónis, cívitas Regis magni.
47:4 Deus in dómibus ejus cognoscétur: * cum suscípiet eam.
47:5 Quóniam ecce reges terræ congregáti sunt: * convenérunt in unum.
47:6 Ipsi vidéntes sic admiráti sunt, conturbáti sunt, commóti sunt: * tremor apprehéndit eos.
47:7 Ibi dolóres ut parturiéntis: * in spíritu veheménti cónteres naves Tharsis.
47:9 Sicut audívimus, sic vídimus in civitáte Dómini virtútum, in civitáte Dei nostri: * Deus fundávit eam in ætérnum.
47:10 Suscépimus, Deus, misericórdiam tuam, * in médio templi tui.
47:11 Secúndum nomen tuum, Deus, sic et laus tua in fines terræ: * justítia plena est déxtera tua.
47:12 Lætétur mons Sion, et exsúltent fíliæ Judæ: * propter judícia tua, Dómine.
47:13 Circúmdate Sion, et complectímini eam: * narráte in túrribus ejus.
47:14 Pónite corda vestra in virtúte ejus: * et distribúite domos ejus, ut enarrétis in progénie áltera.
47:15 Quóniam hic est Deus, Deus noster in ætérnum et in sǽculum sǽculi: * ipse reget nos in sǽcula.
Gloria omittitur
Ant. Aquæ multæ non potuérunt exstínguere caritátem.
|
Ant. Wody mnogie * nie mogły ugasić miłości.
Psalm 47 [6]
47:2 Wielki Pan, i chwalebny bardzo * w mieście Boga naszego, na górze świętéj jego.
47:3 Funduje się z radością wszystkiéj ziemie góra Syon, * strony północne, miasto króla wielkiego.
47:4 Bóg w domiech jego będzie poznany: * kiedy je obroni.
47:5 Albowiem oto królowie ziemscy zgromadzili się: * zeszli się wespół.
47:6 Ci ujrzawszy, tak dziwili się, zatrwożyli się, wzruszyli się: * drżenie je popadło.
47:7 Tam boleści jako rodzącéj: * wiatrem gwałtownym pokruszysz okręty Tarsys.
47:9 Jakośmy słyszeli, takeśmy widzieli w mieście Pana zastępów, w mieście Boga naszego: * Bóg je ugruntował na wieki.
47:10 Przyjęliśmy, Boże, miłosierdzie twoje, * wpośród kościoła twego.
47:11 Jako imię twoje. Boże, tak i chwała twoja na końce ziemie: * sprawiedliwości pełna jest prawica twoja.
47:12 Niech się weseli góra Syon: a niech się rozradują córki Judzkie: * dla sądów twoich, Panie.
47:13 Obstąpcie Syon, a obejmijcie je: * opowiadajcie na wieżach jego.
47:14 Włóżcie serca wasze w moc jego: * a rozłóżcie domy jego, abyście opowiadali w drugiem pokoleniu:
47:15 Żeć ten jest Bóg, Bóg nasz na wieki, i na wieki wieków: * on nas będzie rządził na wieki.
Chwała pominąć
Ant. Wody mnogie nie mogły ugasić miłości.
|
℣. Spécie tua et pulchritúdine tua.
℟. Inténde, próspere procéde, et regna.
|
℣. Z ślicznością Twoją i pięknością Twoją.
℟. Nadciągnij, szczęśliwie postępuj i króluj.
|
« Pater Noster » dicitur secreto usque ad « Et ne nos indúcas in tentatiónem: »
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. A vínculis peccatórum nostrórum absólvat nos omnípotens et miséricors Dóminus.
℟. Amen.
|
„Ojcze nasz” cicho do „I nie wódź nas”.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Z kajdan grzechów naszych niech nas uwolni wszechmogący i miłosierny Pan.
℟. Amen.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ille nos benedícat, qui sine fine vivit et regnat.
℟. Amen.
Lectio 1
De Parábolis Salomónis
Prov 31:10-15
10 Mulíerem fortem quis invéniet? procul et de últimis fínibus prétium ejus.
11 Confídit in ea cor viri sui, et spóliis non indigébit.
12 Reddet ei bonum, et non malum, ómnibus diébus vitæ suæ.
13 Quæsívit lanam et linum, et operáta est consília mánuum suárum.
14 Facta est quasi navis institóris, de longe portans panem suum.
15 Et de nocte surréxit, dedítque prædam domésticis suis, et cibária ancíllis suis.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Veni, elécta mea, et ponam in te thronum meum
* Quia concupívit Rex spéciem tuam.
℣. Spécie tua et pulchritúdine tua inténde, próspere procéde, et regna.
℟. Quia concupívit Rex spéciem tuam.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech nas błogosławi ten, który bez końca żyje i króluje.
℟. Amen.
Lekcja 1
Z Księgi Przysłów Salomona.
Prz 31:10-15
10 Niewiastę mężną któż znajdzie? daleko i od ostatecznych granic cena jéj.
11 Ufa w niéj serce męża jéj, a korzyści nie będzie potrzebował.
12 Odda mu dobrem, a nie złem po wszystkie dni żywota swojego.
13 Szukała wełny i lnu, i robiła dowcipem rąk swoich.
14 Stała się jako okręt kupiecki, zdaleka przywożąca żywność swoję.
15 I w nocy wstawała i dała korzyść domownikom swoim i pokarmy służebnikom swoim.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Pójdź wybrana moja i położę na tobie stolicę moję,
* Bo pożądał król urody twej.
℣. Z ślicznością twoją i z pięknością twoją nadciągnij, szczęśliwie postępuj i króluj.
℟. Bo pożądał król urody twej.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Divínum auxílium máneat semper nobíscum.
℟. Amen.
Lectio 2
De Parábolis Salomónis
Prov 31:16-20
16 Considerávit agrum, et emit eum; de fructu mánuum suárum plantávit víneam.
17 Accínxit fortitúdine lumbos suos, et roborávit bráchium suum.
18 Gustávit, et vidit quia bona est negotiátio ejus; non extinguétur in nocte lucérna ejus.
19 Manum suam misit ad fórtia, et dígiti ejus apprehendérunt fusum.
20 Manum suam apéruit ínopi, et palmas suas exténdit ad páuperem.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Diffúsa est grátia in lábiis tuis,
* Proptérea benedíxit te Deus in ætérnum.
℣. Spécie tua et pulchritúdine tua inténde, próspere procéde, et regna.
℟. Proptérea benedíxit te Deus in ætérnum.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Pomoc Boża niech będzie z nami zawsze.
℟. Amen.
Lekcja 2
Z Księgi Przysłów Salomona.
Prz 31:16-20
16 Oglądała rolą i kupiła ją, z pożytku rąk swoich nasadziła winnicę.
17 Przepasała mocą biodra swoje, i zmocniła ramiona swoje.
18 Skosztowała i ujrzała, że dobre jest kupiectwo jéj, nie zgaśnie w nocy kaganiec jéj.
19 Rękę swą ściągnęła do mocnych rzeczy: a palce jéj ujęły wrzeciono.
20 Rękę swą otworzyła ubogiemu, a dłonie swe ściągnęła ku niedostatecznemu.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Rozlała się wdzięczność po wargach twoich:
* Dlatego cię błogosławił Bóg na wieki.
℣. Z ślicznością twoją i z pięknością twoją nadciągnij, szczęśliwie postępuj i króluj.
℟. Dlatego cię błogosławił Bóg na wieki.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ad societátem cívium supernórum perdúcat nos Rex Angelórum.
℟. Amen.
Lectio 3
Prov 31:21-26
18 Gustávit, et vidit quia bona est negotiátio ejus; non extinguétur in nocte lucérna ejus.
19 Manum suam misit ad fórtia, et dígiti ejus apprehendérunt fusum.
20 Manum suam apéruit ínopi, et palmas suas exténdit ad páuperem.
21 Non timébit dómui suæ a frigóribus nivis; omnes enim doméstici ejus vestíti sunt duplícibus.
22 Stragulátam vestem fecit sibi; byssus et púrpura induméntum ejus.
23 Nóbilis in portis vir ejus, quando séderit cum senatóribus terræ.
24 Síndonem fecit, et véndidit, et cíngulum trádidit Chananǽo.
25 Fortitúdo et decor induméntum ejus, et ridébit in die novíssimo.
26 Os suum apéruit sapiéntiæ, et lex cleméntiæ in lingua ejus.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Spécie tua et pulchritúdine tua
* Inténde, próspere procéde, et regna.
℣. Diffúsa est grátia in lábiis tuis, proptérea benedíxit te Deus in ætérnum.
℟. Inténde, próspere procéde, et regna.
Gloria omittitur
℟. Inténde, próspere procéde, et regna.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Król Aniołów zaprowadzi swój lud do królestwa na wysokości.
℟. Amen.
Lekcja 3
Prz 31:21-26
18 Skosztowała i ujrzała, że dobre jest kupiectwo jéj, nie zgaśnie w nocy kaganiec jéj.
19 Rękę swą ściągnęła do mocnych rzeczy: a palce jéj ujęły wrzeciono.
20 Rękę swą otworzyła ubogiemu, a dłonie swe ściągnęła ku niedostatecznemu.
21 Nie będzie się bała domowi swemu zimna śnieżnego; bo wszyscy domownicy jéj mają po dwu sukniach.
22 Obicie sprawiła sobie: bisior i szarłat odzienie jéj.
23 Znaczny jest mąż jéj w radzie, gdy usiędzie między starszymi ziemie.
24 Rąbek urobiła i przedała: i pas podała Chananejczykowi.
25 Moc i ochędóstwo ubiór jéj: i śmiać się będzie czasu potomnego.
26 Usta swe otwarza mądrości, a zakon miłosierdzia na języku jéj.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Z ślicznością twoją i z pięknością twoją
* Nadciągnij, szczęśliwie postępuj i króluj.
℣. Rozlała się wdzięczność po wargach twoich, dlatego cię błogosławił Bóg na wieki.
℟. Nadciągnij, szczęśliwie postępuj i króluj.
Chwała pominąć
℟. Nadciągnij, szczęśliwie postępuj i króluj.
|
Nocturn II.
Ant. Nigra sum, * sed formósa, fíliæ Jerúsalem; ídeo diléxit me Rex, et introdúxit me in cubículum suum.
Psalmus 95 [7]
95:1 Cantáte Dómino cánticum novum: * cantáte Dómino, omnis terra.
95:2 Cantáte Dómino, et benedícite nómini ejus: * annuntiáte de die in diem salutáre ejus.
95:3 Annuntiáte inter gentes glóriam ejus, * in ómnibus pópulis mirabília ejus.
95:4 Quóniam magnus Dóminus, et laudábilis nimis: * terríbilis est super omnes deos.
95:5 Quóniam omnes dii géntium dæmónia: * Dóminus autem cælos fecit.
95:6 Conféssio, et pulchritúdo in conspéctu ejus: * sanctimónia et magnificéntia in sanctificatióne ejus.
95:7 Afférte Dómino, pátriæ géntium, afférte Dómino glóriam et honórem: * afférte Dómino glóriam nómini ejus.
95:8 Tóllite hóstias, et introíte in átria ejus: * adoráte Dóminum in átrio sancto ejus.
95:9 Commoveátur a fácie ejus univérsa terra: * dícite in géntibus quia Dóminus regnávit.
95:10 Étenim corréxit orbem terræ qui non commovébitur: * judicábit pópulos in æquitáte.
95:11 Læténtur cæli, et exsúltet terra: commoveátur mare, et plenitúdo ejus: * gaudébunt campi, et ómnia quæ in eis sunt.
95:12 Tunc exsultábunt ómnia ligna silvárum a fácie Dómini, quia venit: * quóniam venit judicáre terram.
95:13 Judicábit orbem terræ in æquitáte, * et pópulos in veritáte sua.
Gloria omittitur
Ant. Nigra sum, sed formósa, fíliæ Jerúsalem; ídeo diléxit me Rex, et introdúxit me in cubículum suum.
|
Nokturn II.
Ant. Czarnaciem * ale piękna, córki Jerozolimskie: dlatego król umiłował mnie, i wprowadził mię król do pokojów swoich.
Psalm 95 [7]
95:1 Śpiewajcie Panu pieśń nową: * śpiewajcie Panu, wszystka ziemio.
95:2 Śpiewajcie Panu, a błogosławcie imieniowi jego: * opowiadajcie ode dnia do dnia zbawienia jego.
95:3 Opowiadajcie między narody chwałę jego, * między wszystkimi ludźmi dziwy jego.
95:4 Iż wielki Pan i bardzo chwalebny: * straszliwy jest nade wszystkie bogi.
95:5 Albowiem wszyscy bogowie pogańscy czarci: * ale Pan niebiosa uczynił.
95:6 Wyznawanie i piękność przed oblicznością jego: * świętość i wielmożność w świętobliwości jego.
95:7 Przynoście Panu pokolenia pogańskie, przynoście Panu cześć i chwałę: * przynoście Panu chwałę imieniowi jego.
95:8 Bierzcie ofiary, a wchodźcie do sieni jego: * kłaniajcie się Panu w sieni świętéj jego.
95:9 Niech się wzruszy od obliczności jego wszystka ziemia: * powiadajcie między narody, iż Pan królował.
95:10 Albowiem naprawił okrąg ziemie, który się nie poruszy: * będzie ludzie sądził w sprawiedliwości.
95:11 Niech się weselą niebiosa, a niech się raduje ziemia: niech się wzruszy morze i pełność jego: * rozradują się pola i wszystko, co jest na nich.
95:12 Tedy skakać będą wszystkie drzewa leśne przed Panem, że przyszedł: * bo przyszedł sądzić ziemię.
95:13 Będzie sądził świat w sprawiedliwości, * a narody według prawdy swojéj.
Chwała pominąć
Ant. Czarnaciem ale piękna, córki Jerozolimskie: dlatego król umiłował mnie, i wprowadził mię król do pokojów swoich.
|
Ant. Trahe me post te, * in odórem currémus unguentórum tuórum: óleum effúsum nomen tuum.
Psalmus 96 [8]
96:1 Dóminus regnávit, exsúltet terra: * læténtur ínsulæ multæ.
96:2 Nubes, et calígo in circúitu ejus: * justítia, et judícium corréctio sedis ejus.
96:3 Ignis ante ípsum præcédet, * et inflammábit in circúitu inimícos ejus.
96:4 Illuxérunt fúlgura ejus orbi terræ: * vidit, et commóta est terra.
96:5 Montes, sicut cera fluxérunt a fácie Dómini: * a fácie Dómini omnis terra.
96:6 Annuntiavérunt cæli justítiam ejus: * et vidérunt omnes pópuli glóriam ejus.
96:7 Confundántur omnes, qui adórant sculptília: * et qui gloriántur in simulácris suis.
96:7 Adoráte eum, omnes Ángeli ejus: * audívit, et lætáta est Sion.
96:8 Et exsultavérunt fíliæ Judæ, * propter judícia tua, Dómine:
96:9 Quóniam tu Dóminus Altíssimus super omnem terram: * nimis exaltátus es super omnes deos.
96:10 Qui dilígitis Dóminum, odíte malum: * custódit Dóminus ánimas sanctórum suórum, de manu peccatóris liberábit eos.
96:11 Lux orta est justo, * et rectis corde lætítia.
96:12 Lætámini, justi, in Dómino: * et confitémini memóriæ sanctificatiónis ejus.
Gloria omittitur
Ant. Trahe me post te, in odórem currémus unguentórum tuórum: óleum effúsum nomen tuum.
|
Ant. Pociągnij mię, za tobą * pobieżemy do wonności olejków twoich, olejek wylany imię twoje.
Psalm 96 [8]
96:1 Pan króluje, niech się raduje ziemia: * niech się weselą wyspy mnogie.
96:2 Obłok i mgła około niego: * sprawiedliwość i sąd naprawienie stolice jego.
96:3 Ogień przed nim uprzedzi, * i zapali wokoło nieprzyjacioły jego.
96:4 Oświeciły błyskawice jego okrąg ziemie: * ujrzała i zadrżała ziemia.
96:5 Góry się jako wosk rozpłynęły przed obliczem Pańskiem: * przed obliczem Pana wszystka ziemia.
96:6 Oznajmiły niebiosa sprawiedliwość jego: * i oglądali wszyscy ludzie chwałę jego.
96:7 Niech będą zawstydzeni wszyscy, którzy służą rycinom: * i którzy się chlubią w bałwanach swoich.
96:7 Kłaniajcie się mu wszyscy Aniołowie jego: * usłyszał, i uweselił się Syon.
96:8 I rozradowały się córki Judzkie, * dla sądów twoich, Panie:
96:9 Albowiem tyś Pan najwyższy nade wszystką ziemią: * bardzoś wywyższony nade wszystkie bogi.
96:10 Którzy miłujecie Pana, miejcież złość w nienawiści: * strzeże Pan dusz świętych swoich, wyrwie je z ręki grzesznika.
96:11 Światłość weszła sprawiedliwemu, * a wesele ludziom prawego serca.
96:12 Weselcie się sprawiedliwi w Panu: * a wysławiajcie pamiątkę świętobliwości jego.
Chwała pominąć
Ant. Pociągnij mię, za tobą pobieżemy do wonności olejków twoich, olejek wylany imię twoje.
|
Ant. Veni, Sponsa Christi, * áccipe corónam, quam tibi Dóminus præparávit in ætérnum.
Psalmus 97 [9]
97:1 Cantáte Dómino cánticum novum: * quia mirabília fecit.
97:1 Salvávit sibi déxtera ejus: * et brácchium sanctum ejus.
97:2 Notum fecit Dóminus salutáre suum: * in conspéctu géntium revelávit justítiam suam.
97:3 Recordátus est misericórdiæ suæ, * et veritátis suæ dómui Israël.
97:3 Vidérunt omnes términi terræ * salutáre Dei nostri.
97:4 Jubiláte Deo, omnis terra: * cantáte, et exsultáte, et psállite.
97:5 Psállite Dómino in cíthara, in cíthara et voce psalmi: * in tubis ductílibus, et voce tubæ córneæ.
97:6 Jubiláte in conspéctu regis Dómini: * moveátur mare, et plenitúdo ejus: orbis terrárum, et qui hábitant in eo.
97:8 Flúmina plaudent manu, simul montes exsultábunt a conspéctu Dómini: * quóniam venit judicáre terram.
97:9 Judicábit orbem terrárum in justítia, * et pópulos in æquitáte.
Gloria omittitur
Ant. Veni, Sponsa Christi, áccipe corónam, quam tibi Dóminus præparávit in ætérnum.
|
Ant. Przyjdź Oblubienico Chrystusowa, * weź koronę, którą ci Pan przygotował na wieki.
Psalm 97 [9]
97:1 Śpiewajcie Panu pieśń nową: * bo uczynił dziwy.
97:1 Zbawiła sobie prawica jego: * i ramię święte jego.
97:2 Objawił Pan zbawienie swoje: * przed oczyma poganów oznajmił sprawiedliwość swoję.
97:3 Wspomniał na miłosierdzie swoje, * i na prawdę swą domowi Izrael.
97:3 Oglądały wszystkie kraje ziemie * zbawienie Boga naszego.
97:4 Wykrzykajcie Panu, wszystka ziemio: * śpiewajcie a weselcie się, i grajcie.
97:5 Grajcie Panu na cytrze, na cytrze i z głosem Psalmu: * na puzanach i na kornetach głośnych.
97:6 Wykrzykajcie przed oblicznością króla Pana: * niech się wzruszy morze, i pełność jego: okrąg ziemie, i mieszkający na nim.
97:8 Rzeki będą klaskać rękoma, góry społem będą się weselić przed oblicznością Pańską: * bo przyszedł sądzić ziemię.
97:9 Będzie sądził świat w sprawiedliwości, * a narody w prawości.
Chwała pominąć
Ant. Przyjdź Oblubienico Chrystusowa, weź koronę, którą ci Pan przygotował na wieki.
|
Ant. Unguéntum effúsum * nomen tuum; ideo adolescéntulæ dilexérunt te nimis.
Psalmus 96 [10]
96:1 Dóminus regnávit, exsúltet terra: * læténtur ínsulæ multæ.
96:2 Nubes, et calígo in circúitu ejus: * justítia, et judícium corréctio sedis ejus.
96:3 Ignis ante ípsum præcédet, * et inflammábit in circúitu inimícos ejus.
96:4 Illuxérunt fúlgura ejus orbi terræ: * vidit, et commóta est terra.
96:5 Montes, sicut cera fluxérunt a fácie Dómini: * a fácie Dómini omnis terra.
96:6 Annuntiavérunt cæli justítiam ejus: * et vidérunt omnes pópuli glóriam ejus.
96:7 Confundántur omnes, qui adórant sculptília: * et qui gloriántur in simulácris suis.
96:7 Adoráte eum, omnes Ángeli ejus: * audívit, et lætáta est Sion.
96:8 Et exsultavérunt fíliæ Judæ, * propter judícia tua, Dómine:
96:9 Quóniam tu Dóminus Altíssimus super omnem terram: * nimis exaltátus es super omnes deos.
96:10 Qui dilígitis Dóminum, odíte malum: * custódit Dóminus ánimas sanctórum suórum, de manu peccatóris liberábit eos.
96:11 Lux orta est justo, * et rectis corde lætítia.
96:12 Lætámini, justi, in Dómino: * et confitémini memóriæ sanctificatiónis ejus.
Gloria omittitur
Ant. Unguéntum effúsum nomen tuum; ideo adolescéntulæ dilexérunt te nimis.
|
Ant. Thy name is as oil poured out: * therefore young maidens have loved thee.
Psalm 96 [10]
96:1 Pan króluje, niech się raduje ziemia: * niech się weselą wyspy mnogie.
96:2 Obłok i mgła około niego: * sprawiedliwość i sąd naprawienie stolice jego.
96:3 Ogień przed nim uprzedzi, * i zapali wokoło nieprzyjacioły jego.
96:4 Oświeciły błyskawice jego okrąg ziemie: * ujrzała i zadrżała ziemia.
96:5 Góry się jako wosk rozpłynęły przed obliczem Pańskiem: * przed obliczem Pana wszystka ziemia.
96:6 Oznajmiły niebiosa sprawiedliwość jego: * i oglądali wszyscy ludzie chwałę jego.
96:7 Niech będą zawstydzeni wszyscy, którzy służą rycinom: * i którzy się chlubią w bałwanach swoich.
96:7 Kłaniajcie się mu wszyscy Aniołowie jego: * usłyszał, i uweselił się Syon.
96:8 I rozradowały się córki Judzkie, * dla sądów twoich, Panie:
96:9 Albowiem tyś Pan najwyższy nade wszystką ziemią: * bardzoś wywyższony nade wszystkie bogi.
96:10 Którzy miłujecie Pana, miejcież złość w nienawiści: * strzeże Pan dusz świętych swoich, wyrwie je z ręki grzesznika.
96:11 Światłość weszła sprawiedliwemu, * a wesele ludziom prawego serca.
96:12 Weselcie się sprawiedliwi w Panu: * a wysławiajcie pamiątkę świętobliwości jego.
Chwała pominąć
Ant. Thy name is as oil poured out: therefore young maidens have loved thee.
|
Ant. Pulchra es * et decóra fília Jerúsalem, terríbilis ut castrórum ácies ordináte.
Psalmus 97 [11]
97:1 Cantáte Dómino cánticum novum: * quia mirabília fecit.
97:1 Salvávit sibi déxtera ejus: * et brácchium sanctum ejus.
97:2 Notum fecit Dóminus salutáre suum: * in conspéctu géntium revelávit justítiam suam.
97:3 Recordátus est misericórdiæ suæ, * et veritátis suæ dómui Israël.
97:3 Vidérunt omnes términi terræ * salutáre Dei nostri.
97:4 Jubiláte Deo, omnis terra: * cantáte, et exsultáte, et psállite.
97:5 Psállite Dómino in cíthara, in cíthara et voce psalmi: * in tubis ductílibus, et voce tubæ córneæ.
97:6 Jubiláte in conspéctu regis Dómini: * moveátur mare, et plenitúdo ejus: orbis terrárum, et qui hábitant in eo.
97:8 Flúmina plaudent manu, simul montes exsultábunt a conspéctu Dómini: * quóniam venit judicáre terram.
97:9 Judicábit orbem terrárum in justítia, * et pópulos in æquitáte.
Gloria omittitur
Ant. Pulchra es et decóra fília Jerúsalem, terríbilis ut castrórum ácies ordináte.
|
Ant. O my love, * sweet and comely as Jerusalem: terrible as an army set in array.
Psalm 97 [11]
97:1 Śpiewajcie Panu pieśń nową: * bo uczynił dziwy.
97:1 Zbawiła sobie prawica jego: * i ramię święte jego.
97:2 Objawił Pan zbawienie swoje: * przed oczyma poganów oznajmił sprawiedliwość swoję.
97:3 Wspomniał na miłosierdzie swoje, * i na prawdę swą domowi Izrael.
97:3 Oglądały wszystkie kraje ziemie * zbawienie Boga naszego.
97:4 Wykrzykajcie Panu, wszystka ziemio: * śpiewajcie a weselcie się, i grajcie.
97:5 Grajcie Panu na cytrze, na cytrze i z głosem Psalmu: * na puzanach i na kornetach głośnych.
97:6 Wykrzykajcie przed oblicznością króla Pana: * niech się wzruszy morze, i pełność jego: okrąg ziemie, i mieszkający na nim.
97:8 Rzeki będą klaskać rękoma, góry społem będą się weselić przed oblicznością Pańską: * bo przyszedł sądzić ziemię.
97:9 Będzie sądził świat w sprawiedliwości, * a narody w prawości.
Chwała pominąć
Ant. O my love, sweet and comely as Jerusalem: terrible as an army set in array.
|
Ant. Accínxit * fortitúdine lumbos suos, et roborávit bráchium suum; ideóque lucérna ejus non exstinguétur in sempitérnum.
Psalmus 98 [12]
98:1 Dóminus regnávit, irascántur pópuli: * qui sedet super Chérubim, moveátur terra.
98:2 Dóminus in Sion magnus: * et excélsus super omnes pópulos.
98:3 Confiteántur nómini tuo magno: quóniam terríbile, et sanctum est: * et honor regis judícium díligit.
98:4 Tu parásti directiónes: * judícium et justítiam in Jacob tu fecísti.
98:5 Exaltáte Dóminum, Deum nostrum, et adoráte scabéllum pedum ejus: * quóniam sanctum est.
98:6 Móyses et Aaron in sacerdótibus ejus: * et Sámuel inter eos, qui ínvocant nomen ejus:
98:6 Invocábant Dóminum, et ipse exaudiébat eos: * in colúmna nubis loquebátur ad eos.
98:7 Custodiébant testimónia ejus, * et præcéptum quod dedit illis.
98:8 Dómine, Deus noster, tu exaudiébas eos: * Deus, tu propítius fuísti eis, et ulcíscens in omnes adinventiónes eórum.
98:9 Exaltáte Dóminum, Deum nostrum, et adoráte in monte sancto ejus: * quóniam sanctus Dóminus, Deus noster.
Gloria omittitur
Ant. Accínxit fortitúdine lumbos suos, et roborávit bráchium suum; ideóque lucérna ejus non exstinguétur in sempitérnum.
|
Ant. She hath girded * her loins with strength, and hath strengthened her arm.
Psalm 98 [12]
98:1 Pan królował, niech się gniewają narodowie: * który siedzi na Cherubinach, niech się trzęsie ziemia.
98:2 Pan wielki na Syonie: * i wywyższony nad wszystkie narody.
98:3 Niech wyznawają imieniowi twemu wielkiemu: albowiem straszne i święte jest: * a cześć królewska sąd miłuje.
98:4 Tyś nagotował prostowania: * tyś uczynił sąd i sprawiedliwość w Jakób.
98:5 Wywyższajcie Pana, Boga naszego, a kłaniajcie się podnóżkowi nóg jego: * bo święty jest.
98:6 Mojżesz i Aaron między kapłany jego: * a Samuel między tymi, którzy wzywają imienia jego:
98:6 Wzywali Pana, a on ich wysłuchywał: * w słupie obłokowym mawiał do nich.
98:7 Strzegli świadectw jego, * i przykazania, które im podał.
98:8 Panie, Boże nasz, tyś je wysłuchywał: * Boże, tyś im był miłościw, i mszczący się wszystkich wynalazków ich.
98:9 Wywyższajcie Pana, Boga naszego, i kłaniajcie się górze świętéj jego: * albowiem święty Pan, Bóg nasz.
Chwała pominąć
Ant. She hath girded her loins with strength, and hath strengthened her arm.
|
« Pater Noster » dicitur secreto usque ad « Et ne nos indúcas in tentatiónem: »
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. A vínculis peccatórum nostrórum absólvat nos omnípotens et miséricors Dóminus.
℟. Amen.
|
„Ojcze nasz” cicho do „I nie wódź nas”.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Z kajdan grzechów naszych niech nas uwolni wszechmogący i miłosierny Pan.
℟. Amen.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ille nos benedícat, qui sine fine vivit et regnat.
℟. Amen.
Lectio 4
Prov 31:27-31
27 Considerávit sémitas domus suæ, et panem otiósa non comédit.
28 Surrexérunt fílii ejus, et beatíssimam prædicavérunt; vir ejus, et laudávit eam.
29 Multæ fíliæ congregavérunt divítias; tu supergréssa es univérsas.
30 Fallax grátia, et vana est pulchritúdo: múlier timens Dóminum, ipsa laudábitur.
31 Date ei de fructu mánuum suárum, et laudent eam in portis ópera ejus.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Pulchra fácie, sed púlchrior fide, beáta es, Commune non Virginum non Martyrum, réspuens mundum, lætáberis cum Angelis:
* Intercéde pro ómnibus nobis.
℣. Spécie tua et pulchritúdine tua inténde, próspere procéde, et regna.
℟. Intercéde pro ómnibus nobis.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech nas błogosławi ten, który bez końca żyje i króluje.
℟. Amen.
Lekcja 4
Prz 31:27-31
27 Upatrowała ścieżki domu swego, a chleba próżnując nie jadła.
28 Powstali synowie jéj, i szczęśliwą sławili: mąż jéj, i chwalił ją.
29 Wiele córek zebrało bogactwa: tyś przewyższyła wszystkie.
30 Omylna wdzięczność i marna jest piękność: niewiasta bojąca się Boga, ta będzie chwalona.
31 Dajcie jéj z owoców ręku jéj: a niech ją chwalą w bramach uczynki jéj.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Pulchra fácie, sed púlchrior fide, beáta es, Commune non Virginum non Martyrum, réspuens mundum, lætáberis cum Angelis:
* Intercéde pro ómnibus nobis.
℣. Spécie tua et pulchritúdine tua inténde, próspere procéde, et regna.
℟. Intercéde pro ómnibus nobis.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Divínum auxílium máneat semper nobíscum.
℟. Amen.
Lectio 5
Ex Libro Sancti Ambrósii Epíscopi de Víduis
Prope finem
Agrum hunc Ecclésiæ fértilem cerno, nunc integritátis flore vernántem, nunc viduitátis gravitáte polléntem, nunc étiam conjugii fructibus redundántem. Nam, etsi diversi, uníus tamen agri fructus sunt; nec tanta hortórum lília, quantæ aristæ ségetum, messium spicæ; compluriumque spatia campórum recipiéndis aptántur semínibus, quam redditis novales fructibus feriántur. Bona ergo viduitas, quæ tóties apostolico judício prædicátur. Hæc enim magistra fidei, magistra est castitátis.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Propter veritátem, et mansuetúdinem, et justítiam:
* Et dedúcet te mirabíliter déxtera tua.
℣. Spécie tua et pulchritúdine tua inténde, próspere procéde, et regna.
℟. Et dedúcet te mirabíliter déxtera tua.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Pomoc Boża niech będzie z nami zawsze.
℟. Amen.
Lekcja 5
From the Book upon Widows by St Ambrose, Bishop of Milan.
near the end
Behold the field of the Church, that the same is a fruitful field, some while smiling with the brightness of virginity, somewhile golden with the ripe harvest of widowhood, somewhile rich with the crop of marriage. These things be diverse, but they be the fruits of the same field. There are not so many choice lilies as stalks of bearded grain, ears for the harvest, and there are more places in the soil fitted once to receive seed than there are places which, when they have yielded a crop, are fitted again to be ploughed. Good, then, is widowhood, which the judgment of an Apostle hath so often commended, widowhood, which is the teacher of faith and of purity.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Dla prawdy i cichości i sprawiedliwości:
* I poprowadzi cię dziwnie prawica twoja.
℣. Z ślicznością twoją i z pięknością twoją nadciągnij, szczęśliwie postępuj i króluj.
℟. I poprowadzi cię dziwnie prawica twoja.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ad societátem cívium supernórum perdúcat nos Rex Angelórum.
℟. Amen.
Lectio 6
Unde et illi qui deórum suórum adultéria et probra venerántur, cælibátus et viduitátis statuére pœnas; ut, æmuli criminum, mulctarent stúdia virtútum, spécie quidem qua fœcunditátem quærerent, sed studio quo propositum castitátis abolérent. Nam confectis et miles stipendiis arma deponit, et relícto officio quod gerebat, ad propria veteranus rura dimittitur; ut et ipse exercitæ labóribus vitæ requiem consequátur et alios spes futuræ quietis subeundis fáciat opéribus promptiores.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Dilexísti justítiam, et odísti iniquitátem:
* Proptérea unxit te Deus, Deus tuus, óleo lætítiæ.
℣. Propter veritátem, et mansuetúdinem, et justítiam.
℟. Proptérea unxit te Deus, Deus tuus, óleo lætítiæ.
Gloria omittitur
℟. Proptérea unxit te Deus, Deus tuus, óleo lætítiæ.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Król Aniołów zaprowadzi swój lud do królestwa na wysokości.
℟. Amen.
Lekcja 6
Therefore they who worship adultery and uncleanness in their gods made celibacy and widowhood punishable. They who lusted after abominations, taxed self-control. The pretence was the desire of fruitfulness, but the aim was to abolish virginity, the resolution of chastity. When a soldier hath served his time he layeth down his arms, leaveth his trade, and retireth him to his own lands, that as well himself may rest after the toils of life, as that the hope of rest to come may make others the more ready to undergo work. So also the aged labourer leaveth it for others to guide the handle of the plough, and withdraweth from the weariness of his younger days' labour to essay the task of an old man's thoughtful supervision. It is easier to prune vines, than to stamp them out, to check the first wild outburst of their vigour, and to curtail the wantonness of their young growth, so teaching, even by the example of the vineyard, that chastity, which keepeth itself within the bearing of but a few children.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Umiłowałeś sprawiedliwość, a nienawidziałeś nieprawości;
* Przeto cię pomazał, Boże, Bóg twój olejkiem wesela.
℣. Dla prawdy i cichości i sprawiedliwości.
℟. Przeto cię pomazał, Boże, Bóg twój olejkiem wesela.
Chwała pominąć
℟. Przeto cię pomazał, Boże, Bóg twój olejkiem wesela.
|
Nocturn III.
Ant. Inventa bona margarita * dedit omnia sua, et comparavit eam.
Canticum Ecclesiasticæ [13]
Eccli 39:17-21
39:17 Obaudíte me, divíni fructus, * et quasi rosa plantáta super rivos aquárum fructificáte.
39:18 Quasi Líbanus * odórem suavitátis habéte.
39:19 Floréte flores, quasi lílium, et date odórem, et frondéte in grátiam; et collaudáte cánticum, * et benedícite Dóminum in opéribus suis.
39:20 Date nómini ejus magnificéntiam, et confitémini illi in voce labiórum vestrórum, * et in cánticis labiórum, et cítharis;
39:21 Et sic dicétis in confessióne: * Opera Dómini univérsa bona valde.
Gloria omittitur
|
Nokturn III.
Ant. Inventa bona margarita * dedit omnia sua, et comparavit eam.
Kantyk Eklezjastyka [13]
Syr 39:17-21
39:17 Słuchajcie mię, boskie owoce, * a jako róża wsadzona nad strumieniem wód owoc czyńcie.
39:18 Wydajcie z siebie * wdzięczną wonność jako kadzidło,
39:19 wypuszczajcie kwiatki jako lilia: a dawajcie wonność i wypuszczajcie latorośli wdzięczne a śpiewajcie chwały * i błogosławcie Pana w sprawach jego.
39:20 Oddawajcie imieniowi jego wielmoźność a wyznawajcie mu głosem ust waszych * i pieśniami ustnemi, i na arfach:
39:21 A tak mówić będziecie w wyznawaniu: * Wszytkie sprawy Pańskie barzo dobre.
Chwała pominąć
|
Canticum Isaiæ [14]
Isa 61:10-11; 62:1-3
61:10 Gaudens gaudébo in Dómino, * et exsultábit ánima mea in Deo meo:
61:10 Quia índuit me vestiméntis salútis, * et induménto justítiæ circúmdedit me,
61:10 Quasi sponsum decorátum coróna, * et quasi sponsam ornátam monílibus suis.
61:11 Sicut enim terra profert germen suum, et sicut hortus semen suum gérminat, * sic Dóminus Deus germinábit justítiam et laudem coram univérsis géntibus.
62:1 Propter Sion non tacébo, et propter Jerúsalem non quiéscam, donec egrediátur ut splendor justus ejus, * et salvátor ejus ut lampas accendátur.
62:2 Et vidébunt gentes justum tuum, * et cuncti reges ínclitum tuum;
62:2 Et vocábitur tibi nomen novum, * quod os Dómini nominábit.
62:3 Et eris coróna glóriæ in manu Dómini, * et diadéma regni in manu Dei tui.
Gloria omittitur
|
Kantyk Izajasza [14]
Iz 61:10-11; 62:1-3
61:10 Weseląc się będę się weselił w Panu, * i rozraduje się dusza moja w Bogu moim,
61:10 Iż mię oblókł w szaty zbawienia * i ubiorem sprawiedliwości odział mię,
61:10 Jako oblubieńca ozdobionego koroną, * i jako oblubienicę ubraną klejnotami jej.
61:11 Bo jako ziemia daje urodzaj swój, a jako ogród rodzi nasienie swe, * tak Pan Bóg zrodzi sprawiedliwość i chwałę przede wszymi narody.
62:1 Dla Syonu nie zamilczę, a dla Jeruzalem nie uspokoję się, aż wynidzie jako jasność sprawiedliwy jego, * a zbawiciel jego jako kaganiec zapali się.
62:2 I ujrzą narodowie sprawiedliwego twego, * i wszyscy królowie zacnego twego:
62:2 I nazowią cię imieniem nowem, które usta Pańskie mianować będą.
62:3 I będziesz koroną chwały w ręce Pańskiej, * i koroną królestwa w ręce Boga twego.
Chwała pominąć
|
Canticum Isaiæ [15]
Isa 62:4-7
62:4 Non vocáberis ultra Derelícta, * et terra tua non vocábitur ámplius Desoláta:
62:4 Sed vocáberis, Volúntas mea in ea, * et terra tua inhabitáta:
62:4 Quia complácuit Dómino in te: * et terra tua inhabitábitur.
62:5 Habitábit enim júvenis cum vírgine, * et habitábunt in te fílii tui:
62:5 Et gaudébit sponsus super sponsam, * et gaudébit super te Deus tuus.
62:6 Super muros tuos, Jerúsalem, constítui custódes; * tota die et tota nocte in perpétuum non tacébunt.
62:6 Qui reminiscímini Dómini, ne taceátis, et ne detis siléntium ei, * donec stabíliat et donec ponat Jerúsalem laudem in terra.
Gloria omittitur
Ant. Inventa bona margarita dedit omnia sua, et comparavit eam.
|
Kantyk Izajasza [15]
Iz 62:4-7
62:4 Nie będą cię więcej zwać Opuszczoną, * i ziemia twoja nie będzie więcej zwana Spustoszona,
62:4 ale cię będą zwać: Wola moja w niej, * a ziemia twoja Osadzoną;
62:4 bo się Panu upodobało w tobie, * a w ziemi twojej mieszkać będą.
62:5 Bo będzie mieszkał młodzieniec z panną, * i mieszkać będą w tobie synowie twoi:
62:5 A będzie się weselił oblubieniec z oblubienice, * i będzie się weselił z ciebie Bóg twój.
62:6 Na murzech twoich, Jeruzalem, postawiłem stróże, * cały dzień i całą noc na wieki nie milkną.
62:6 Którzy wspominacie Pana, nie milczcie, a nie dawajcie mu milczenia * aż umocni i aż postawi Jeruzalem chwałą na ziemi.
Chwała pominąć
Ant. Inventa bona margarita dedit omnia sua, et comparavit eam.
|
℣. Elégit eam Deus, et præelégit eam.
℟. In tabernáculo suo habitáre facit eam.
|
℣. Wybrał ją Bóg, i przybrał ją.
℟. W namiocie swoim dał jej mieszkanie.
|
« Pater Noster » dicitur secreto usque ad « Et ne nos indúcas in tentatiónem: »
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. A vínculis peccatórum nostrórum absólvat nos omnípotens et miséricors Dóminus.
℟. Amen.
|
„Ojcze nasz” cicho do „I nie wódź nas”.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Z kajdan grzechów naszych niech nas uwolni wszechmogący i miłosierny Pan.
℟. Amen.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ille nos benedícat, qui sine fine vivit et regnat.
℟. Amen.
Lectio 7
Agrícola quoque maturior torquéndam aliis stivam committit, et juvenili gravátus opere, providéntiam curæ senilis explorat: vitem facílius tondére quam prémere, ut juvenescéntem luxuriam réprimat, et adolescéntem lasciviam falce succidat; parcórum quamdam partuum castitátem docens étiam in vítibus expeténdam.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Fallax grátia, et vana est pulchritúdo:
* Múlier timens Dóminum, ipsa laudábitur.
℣. Date ei de fructu mánuum suárum, et laudent eam in portis ópera ejus.
℟. Múlier timens Dóminum, ipsa laudábitur.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech nas błogosławi ten, który bez końca żyje i króluje.
℟. Amen.
Lekcja 7
Therefore they who worship adultery and uncleanness in their gods made celibacy and widowhood punishable. They who lusted after abominations, taxed self-control. The pretence was the desire of fruitfulness, but the aim was to abolish virginity, the resolution of chastity. When a soldier hath served his time he layeth down his arms, leaveth his trade, and retireth him to his own lands, that as well himself may rest after the toils of life, as that the hope of rest to come may make others the more ready to undergo work. So also the aged labourer leaveth it for others to guide the handle of the plough, and withdraweth from the weariness of his younger days' labour to essay the task of an old man's thoughtful supervision. It is easier to prune vines, than to stamp them out, to check the first wild outburst of their vigour, and to curtail the wantonness of their young growth, so teaching, even by the example of the vineyard, that chastity, which keepeth itself within the bearing of but a few children.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Favour is deceitful, and beauty is vain
* A woman that feareth God she shall be praised.
℣. Give her of the fruit of her hands, and let her own works praise her in the gates.
℟. A woman that feareth God she shall be praised.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Divínum auxílium máneat semper nobíscum.
℟. Amen.
Lectio 8
Símilis huic vidua, velut emeritis veterana stipendiis castitátis, et si conjugii arma deponat, domus tamen totius pacem gubernat; et si vehéndis onéribus otiosa, maritandis tamen junióribus próvida, ubi cultus utílior, ubi fructus uberior sit, quarum copulam aptiórem senili gravitáte disponit. Itaque, si maturióribus quam junióribus commititur ager, cur putes utiliórem nuptam esse quam víduam? Quod, si persecutores fidei persecutores fuérunt étiam viduitátis; útique fidem sequéntibus viduitas non pro supplicio fugiénda est, sed tenenda pro præmio.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Quam pulchra es, amíca mea, quam pulchra es et suávis! óculi tui columbárum:
* Absque eo quod intrínsecus latet.
℣. Astitit regína a dextris tuis in vestítu deauráto, circúmdata varietáte.
℟. Absque eo quod intrínsecus latet.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Pomoc Boża niech będzie z nami zawsze.
℟. Amen.
Lekcja 8
Like to these is a widow, a veteran retiring to rest upon the earned rewards of her chastity, and who, albeit she layeth down the arms of wifehood, still ruleth the order of all her household albeit she be at rest from bearing burdens, she is careful in the marriage of her youngers, and with the wisdom of age chooseth what study is the most useful, what fruit is the richest, what wedlock is the meetest. And so, if the government of the field be given more to the elder than to the younger, wherefore shouldest thou hold that a wife is more useful than a widow? But if they which persecuted the faith persecuted also widowhood, then, surely, in the eyes of them which hold the faith, must widowhood be looked upon as a reward, rather than shrunk from as a punishment.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Quam pulchra es, amíca mea, quam pulchra es et suávis! óculi tui columbárum:
* Absque eo quod intrínsecus latet.
℣. Astitit regína a dextris tuis in vestítu deauráto, circúmdata varietáte.
℟. Absque eo quod intrínsecus latet.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ad societátem cívium supernórum perdúcat nos Rex Angelórum.
℟. Amen.
Lectio 9
Léctio sancti Evangélii secúndum Matthǽum
Matt 13:44-52
In illo témpore: Dixit Jesus discípulis suis parábolam hanc: Simile est regnum cælórum thesáuro abscóndito in agro. Et réliqua.
Homilía sancti Gregórii Papæ
Homilia 11 in Evangelia
Cælórum regnum, fratres caríssimi, idcírco terrénis rebus símile dícitur, ut, ex his quæ ánimus novit, surgat ad incógnita, quæ non novit: quátenus exémplo visibílium se ad invisibília rápiat, et, per ea quæ usu dídicit quasi confricátus incaléscat; ut per hoc, quod scit notum dilígere, discat et incógnita amáre. Ecce enim cælórum regnum thesáuro abscóndito in agro comparátur; quem, qui invénit homo, abscóndit, et præ gáudio illíus vadit, et vendit univérsa quæ habet, et emit agrum illum.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Os suum apéruit sapiéntiæ, et lex cleméntiæ in lingua ejus: considerávit sémitas domus suæ,
* Et panem otiósa non comédit.
℣. Gustávit et vidit quia bona est negotiátio ejus: non exstinguétur in nocte lucérna ejus.
℟. Et panem otiósa non comédit.
Gloria omittitur
℟. Et panem otiósa non comédit.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Król Aniołów zaprowadzi swój lud do królestwa na wysokości.
℟. Amen.
Lekcja 9
Czytanie Ewangelii świętej według Mateusza
Mt 13:44-52
Onego czasu: Powiedział Jezus uczniom swoim tę przypowieść: „Podobne jest Królestwo Niebieskie do skarbu ukrytego w roli”. I tak dalej.
Homilia świętego Grzegorza, Papieża
Homilia 11. na Ewangelię
Królestwo Niebieskie, najdrożsi bracia, dlatego porównane jest do rzeczy ziemskich, aby duch z tego, co zna, wznosił się do tego, co nieznane; żeby rzeczy widzialne przez swój przykład porywały go do niewidzialnych; a on sam, pobudzany przez to, co poznał z doświadczenia, rozpalił w sobie pragnienie i aby dzięki temu, co umie kochać jako znane, nauczył się kochać i to, czego nie zna. Oto Królestwo Niebieskie porównane jest do skarbu ukrytego w roli, który, gdy znalazł człowiek, skrył, a przejęty radością idzie i sprzedaje wszystko, co ma, a kupuje ową rolę.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Usta swe dla mądrości otwiera, a językiem jej rządzi prawo łagodności: myślała o ścieżkach domu swego,
* A chleba bezczynnie nie jadła.
℣. Skosztowała i przekonała się, że dobre jest jej zajęcie: pochodnia jej nocą nie zgaśnie.
℟. A chleba bezczynnie nie jadła.
Chwała pominąć
℟. A chleba bezczynnie nie jadła.
|
Sequéntia + sancti Evangélii secúndum Matthǽum
Matt 13:44-52
℟. Glória tibi, Dómine.
In illo témpore: Dixit Jesus discípulis suis parábolam hanc: Símile est regnum cœlórum thesáuro abscóndito in agro: quem qui invénit homo, abscóndit, et præ gáudio illíus vadit, et vendit univérsa, quæ habet, et emit agrum illum. Íterum símile est regnum cœlórum hómini negotiatóri, quærénti bonas margarítas. Invénta autem una pretiósa margaríta, ábiit, et véndidit ómnia, quæ hábuit, et emit eam. Íterum símile est regnum cœlórum sagénæ missæ in mare et ex omni génere píscium congregánti. Quam, cum impléta esset, educéntes, et secus litus sedéntes, elegérunt bonos in vasa, malos autem foras misérunt. Sic erit in consummatióne sǽculi: exíbunt Angeli, et separábunt malos de médio justórum, et mittent eos in camínum ignis: ibi erit fletus et stridor déntium. Intellexístis hæc ómnia? Dicunt ei: Etiam. Ait illis: Ideo omnis scriba doctus in regno cœlórum símilis est hómini patrifamílias, qui profert de thesáuro suo nova et vétera.
℟. Amen
Te decet laus, ✠ te decet hymnus: tibi glória Deo Patri, et Fílio, cum Spíritu Sancto in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ciąg dalszy + Ewangelii świętej według Mateusza.
Mt 13:44-52
℟. Chwała Tobie, Panie.
Onego czasu: Powiedział Jezus uczniom swoim tę przypowieść: «Podobne jest Królestwo Niebieskie do skarbu ukrytego w roli, który, gdy znalazł człowiek, skrył, a przejęty radością idzie i sprzedaje wszystko, co ma, a kupuje ową rolę.
Również podobne jest Królestwo Niebieskie człowiekowi kupcowi, poszukującemu pięknych pereł. A znalazłszy jedną perłę kosztowną, poszedł i sprzedał wszystko, co miał, i nabył ją.
Również podobne jest Królestwo Niebieskie do sieci zapuszczonej w morze i zagarniającej ryby wszelkiego rodzaju. I wyciągnąwszy ją, gdy była pełna, i usiadłszy na brzegu, dobre powybierali do naczyń, a złe precz wyrzucili.
Tak będzie przy końcu świata. Wyjdą Aniołowie i wyłączą złych spośród sprawiedliwych, i wrzucą ich w piec ognisty. Tam będzie płacz i zgrzytanie zębów. Zrozumieliście to wszystko?» Mówią Mu: «Tak».
Rzekł im: «Przeto każdy uczony w Piśmie, biegły w nauce o Królestwie Niebieskim, podobny jest do człowieka gospodarza, który dobywa ze skarbca swego rzeczy nowe i stare».
℟. Amen
Tobie przystoi chwała, ✠ tobie przystoi hymn: Tobie chwała Bogu Ojcu, i Synowi, z Duchem Świętym na wieki wieków. Amen.
|
Oratio {Votiva}
Kýrie, eléison. Christe, eléison. Kýrie, eléison.
« Pater Noster » dicitur secreto usque ad « Et ne nos indúcas in tentatiónem: »
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Exáudi nos, Deus, salutáris noster: ut sicut de beátæ N. festivitáte gaudémus; ita piæ devotiónis erudiámur afféctu.
Per Dóminum nostrum Jesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Modlitwy {Wotywa}
Kyrie, elejson. Chryste, elejson. Kyrie, elejson.
„Ojcze nasz” cicho do „I nie wódź nas”.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
Módlmy się.
Wysłuchaj nas, Boże, Zbawicielu nasz, abyśmy radując się z uroczystości błogosławionej N., uczucia żarliwej pobożności w sercach naszych żywili.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
|
Reliqua omittuntur in Officium duodecim Lectionum, quando immediatæ subsequuntur Laudes. Sed in Festi Simplicis, et in Officio Ferialis tam trium, quam unius Lectionis semper dicuntur ut sequitur.
|
Opuścić resztę w Oficjach 12 lekcji, jeśli Laudesy nie są odmawiane osobno. W święta Simplex i dni świąteczne (z trzema lub jednym czytaniem) zawsze odmawia się następującą modlitwę.
|
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
|
Zakończenie
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
℣. Błogosławmy Panu.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Dusze wiernych zmarłych przez miłosierdzie Boże niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
|
« Pater Noster » dicitur totum secreto.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
|
„Ojcze nasz” cicho.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom: i nie wódź nas na pokuszenie: ale nas zbaw ode złego. Amen.
|
|
Post Divinum officium |