Incipit
℣. Deus ✠ in adiutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Laus tibi, Dómine, Rex ætérnæ glóriæ.
|
Incipit
℣. Deus ✠ in adiutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Laus tibi, Dómine, Rex ætérnæ glóriæ.
|
Psalmi {Psalmi & antiphonæ Votiva}
Ant. Iurávit Dóminus, * et non pœnitébit eum: Tu es sacérdos in ætérnum.
Psalmus 109 [1]
109:1 Dixit Dóminus Dómino meo: * Sede a dextris meis:
109:1 Donec ponam inimícos tuos, * scabéllum pedum tuórum.
109:2 Virgam virtútis tuæ emíttet Dóminus ex Sion: * domináre in médio inimicórum tuórum.
109:3 Tecum princípium in die virtútis tuæ in splendóribus sanctórum: * ex útero ante lucíferum génui te.
109:4 Iurávit Dóminus, et non pœnitébit eum: * Tu es sacérdos in ætérnum secúndum órdinem Melchísedech.
109:5 Dóminus a dextris tuis, * confrégit in die iræ suæ reges.
109:6 Iudicábit in natiónibus, implébit ruínas: * conquassábit cápita in terra multórum.
109:7 De torrénte in via bibet: * proptérea exaltábit caput.
Gloria omittitur
Ant. Iurávit Dóminus, et non pœnitébit eum: Tu es sacérdos in ætérnum.
|
Psalmi {Psalmi & antiphonæ Votiva}
Ant. Iurávit Dóminus, * et non pœnitébit eum: Tu es sacérdos in ætérnum.
Psalmus 109 [1]
109:1 Dixit Dóminus Dómino meo: « Sede a dextris meis, * donec ponam inimícos tuos scabéllum pedum tuórum ».
109:2 Sceptrum poténtiæ tuæ proténdet Dóminus ex Sion: * « Domináre in médio inimicórum tuórum!
109:3 Tecum principátus die ortus tui in splendóre sanctitátis: * ante lucíferum, tamquam rorem, génui te ». —
109:4 Iurávit Dóminus et non pænitébit eum: * « Tu es sacérdos in ætérnum secúndum órdinem Melchísedech ». —
109:5 Dóminus a dextris tuis: * cónteret die iræ suæ reges.
109:6 Iudicábit natiónes, acervábit cadávera; * cónteret cápita late per terram.
109:7 De torrénte in via bibet, * proptérea extóllet caput.
Gloria omittitur
Ant. Iurávit Dóminus, et non pœnitébit eum: Tu es sacérdos in ætérnum.
|
Ant. Cóllocet eum * Dóminus cum princípibus pópuli sui.
Psalmus 112 [2]
112:1 Laudáte, púeri, Dóminum: * laudáte nomen Dómini.
112:2 (fit reverentia) Sit nomen Dómini benedíctum, * ex hoc nunc, et usque in sǽculum.
112:3 A solis ortu usque ad occásum, * laudábile nomen Dómini.
112:4 Excélsus super omnes gentes Dóminus, * et super cælos glória eius.
112:5 Quis sicut Dóminus, Deus noster, qui in altis hábitat, * et humília réspicit in cælo et in terra?
112:7 Súscitans a terra ínopem, * et de stércore érigens páuperem:
112:8 Ut cóllocet eum cum princípibus, * cum princípibus pópuli sui.
112:9 Qui habitáre facit stérilem in domo, * matrem filiórum lætántem.
Gloria omittitur
Ant. Cóllocet eum Dóminus cum princípibus pópuli sui.
|
Ant. Cóllocet eum * Dóminus cum princípibus pópuli sui.
Psalmus 112 [2]
112:1 Laudáte, servi Dómini, * laudáte nomen Dómini.
112:2 Sit nomen Dómini benedíctum * et nunc et usque in ætérnum.
112:3 A solis ortu usque ad occásum eius * laudétur nomen Dómini. —
112:4 Excélsus super omnes gentes Dóminus, * super cælos glória eius.
112:5 Quis sicut Dóminus, Deus noster, qui sedet in alto * et óculos demíttit in cælum et in terram? —
112:6 Súblevat e púlvere ínopem, * e stércore érigit páuperem,
112:7 Ut cóllocet eum cum princípibus, * cum princípibus pópuli sui.
112:8 Habitáre facit eam, quæ stérilis erat in domo, * matrem filiórum lætántem.
Gloria omittitur
Ant. Cóllocet eum Dóminus cum princípibus pópuli sui.
|
Ant. Dirupísti, Dómine, * víncula mea: tibi sacrificábo hóstiam laudis.
Psalmus 115 [3]
115:1 Crédidi, propter quod locútus sum: * ego autem humiliátus sum nimis.
115:2 Ego dixi in excéssu meo: * Omnis homo mendax.
115:3 Quid retríbuam Dómino, * pro ómnibus, quæ retríbuit mihi?
115:4 Cálicem salutáris accípiam: * et nomen Dómini invocábo.
115:5 Vota mea Dómino reddam coram omni pópulo eius: * pretiósa in conspéctu Dómini mors sanctórum eius:
115:7 O Dómine, quia ego servus tuus: * ego servus tuus, et fílius ancíllæ tuæ.
115:8 Dirupísti víncula mea: * tibi sacrificábo hóstiam laudis, et nomen Dómini invocábo.
115:9 Vota mea Dómino reddam in conspéctu omnis pópuli eius: * in átriis domus Dómini, in médio tui, Ierúsalem.
Gloria omittitur
Ant. Dirupísti, Dómine, víncula mea: tibi sacrificábo hóstiam laudis.
|
Ant. Dirupísti, Dómine, * víncula mea: tibi sacrificábo hóstiam laudis.
Psalmus 115 [3]
115:1 Confísus sum, étiam cum dixi: * ego afflíctus sum valde;
115:2 Ego dixi in pavóre meo: * omnis homo fallax!
115:3 Quid retríbuam Dómino * pro ómnibus quæ tríbuit mihi?
115:4 Cálicem salútis accípiam, * et nomen Dómini invocábo.
115:5 Vota mea Dómino reddam coram omni pópulo eius. Pretiósa est in óculis Dómini mors sanctórum eius.
115:6 O Dómine, ego servus tuus sum, * ego servus tuus, fílius ancíllæ tuæ:
115:7 Solvísti víncula mea. * Tibi sacrificábo sacrifícium laudis, et nomen Dómini invocábo.
115:8 Vota mea Dómino reddam coram omni pópulo eius, * in átriis domus Dómini, in médio tui, Ierúsalem.
Gloria omittitur
Ant. Dirupísti, Dómine, víncula mea: tibi sacrificábo hóstiam laudis.
|
Ant. Eúntes ibant * et flebant, mitténtes sémina sua.
Psalmus 138 [4]
138:1 Dómine, probásti me, et cognovísti me: * tu cognovísti sessiónem meam, et resurrectiónem meam.
138:3 Intellexísti cogitatiónes meas de longe: * sémitam meam, et funículum meum investigásti.
138:4 Et omnes vias meas prævidísti: * quia non est sermo in lingua mea.
138:5 Ecce, Dómine, tu cognovísti ómnia novíssima, et antíqua: * tu formásti me, et posuísti super me manum tuam.
138:6 Mirábilis facta est sciéntia tua ex me: * confortáta est, et non pótero ad eam.
138:7 Quo ibo a spíritu tuo? * et quo a fácie tua fúgiam?
138:8 Si ascéndero in cælum, tu illic es: * si descéndero in inférnum, ades.
138:9 Si súmpsero pennas meas dilúculo, * et habitávero in extrémis maris:
138:10 Étenim illuc manus tua dedúcet me: * et tenébit me déxtera tua.
138:11 Et dixi: Fórsitan ténebræ conculcábunt me: * et nox illuminátio mea in delíciis meis.
138:12 Quia ténebræ non obscurabúntur a te, et nox sicut dies illuminábitur: * sicut ténebræ eius, ita et lumen eius.
138:13 Quia tu possedísti renes meos: * suscepísti me de útero matris meæ.
138:14 Confitébor tibi quia terribíliter magnificátus es: mirabília ópera tua, * et ánima mea cognóscit nimis.
138:15 Non est occultátum os meum a te, quod fecísti in occúlto: * et substántia mea in inferióribus terræ.
138:16 Imperféctum meum vidérunt óculi tui, et in libro tuo omnes scribéntur: * dies formabúntur, et nemo in eis.
138:17 Mihi autem nimis honorificáti sunt amíci tui, Deus: * nimis confortátus est principátus eórum.
138:18 Dinumerábo eos, et super arénam multiplicabúntur: * exsurréxi, et adhuc sum tecum.
138:19 Si occíderis, Deus, peccatóres: * viri sánguinum, declináte a me:
138:20 Quia dícitis in cogitatióne: * Accípient in vanitáte civitátes tuas.
138:21 Nonne qui odérunt te, Dómine, óderam? * et super inimícos tuos tabescébam?
138:22 Perfécto ódio óderam illos: * et inimíci facti sunt mihi.
138:23 Proba me, Deus, et scito cor meum: * intérroga me, et cognósce sémitas meas.
138:24 Et vide, si via iniquitátis in me est: * et deduc me in via ætérna.
Gloria omittitur
Ant. Eúntes ibant et flebant, mitténtes sémina sua.
|
Ant. Eúntes ibant * et flebant, mitténtes sémina sua.
Psalmus 138 — Deus ubique præsens, omnia videns [4]
138:1 Dómine, scrutáris me et novísti, * tu novísti me, cum sédeo et cum surgo.
138:2 Intéllegis cogitatiónes meas e longínquo; * cum ámbulo et cum recúmbo, tu pérspicis,
138:3 Et ad omnes vias meas advértis. * Cum verbum nondum est super linguam meam:
138:4 Ecce, Dómine, iam nosti totum. A tergo et a fronte complécteris me, * et ponis super me manum tuam.
138:6 Nimis mirábilis est mihi sciéntia hæc, * sublímis: non cápio eam.
138:7 Quo ábeam procul a spíritu tuo? * et quo a fácie tua fúgiam?
138:8 Si ascéndam in cælum, illic es; * si apud ínferos me sternam, ades.
138:9 Si sumam pennas auróræ, * si hábitem in término maris:
138:10 Etiam illic manus tua ducet me, * et tenébit me déxtera tua.
138:11 Si dicam: «Ténebræ saltem opérient me, * et nox instar lucis circúmdabit me»:
138:12 Ipsæ ténebræ non erunt obscúræ tibi, et nox sicut dies lucébit: * calígo est tibi sicut lux.
138:13 Tu enim formásti renes meos, * texuísti me in útero matris meæ.
138:14 Laudo te, quod tam mirífice factus sum, * quod mirabília sunt ópera tua. Et ánimam meam novísti perfécte,
138:15 Non látuit te substántia mea, * quando in occúlto formábar, quando texébar in profúndis terræ.
138:16 Actus meos vidérunt óculi tui, et in libro tuo scripti sunt omnes; * dies sunt definíti, priúsquam esset vel unus ex eis.
138:17 Mihi autem quam árdua sunt consília tua, Deus, * quam ingens summa eórum!
138:18 Si dinúmerem ea, plura sunt quam aréna; * si pervénerim ad finem, adhuc sum tecum.
138:19 Utinam occídas ímpium, Deus, * et viri sánguinum recédant a me!
138:20 Nam rebéllant contra te dolóse, * pérfide se éfferunt hostes tui.
138:21 Nonne, qui odérunt te, Dómine, eos ódio hábeo, * qui insúrgunt in te, sunt mihi tǽdio?
138:22 Perfécto ódio odi eos; * inimíci facti sunt mihi.
138:23 Scrutáre me, Deus, et cognósce cor meum; * proba me, et cognósce sensa mea,
138:24 Et vide, num via prava incédam, * et deduc me via antíqua.
Gloria omittitur
Ant. Eúntes ibant et flebant, mitténtes sémina sua.
|
Ant. Confortátus est * principátus eórum, et honoráti sunt amíci tui, Deus.
Psalmus 138 [5]
138:1 Dómine, probásti me, et cognovísti me: * tu cognovísti sessiónem meam, et resurrectiónem meam.
138:3 Intellexísti cogitatiónes meas de longe: * sémitam meam, et funículum meum investigásti.
138:4 Et omnes vias meas prævidísti: * quia non est sermo in lingua mea.
138:5 Ecce, Dómine, tu cognovísti ómnia novíssima, et antíqua: * tu formásti me, et posuísti super me manum tuam.
138:6 Mirábilis facta est sciéntia tua ex me: * confortáta est, et non pótero ad eam.
138:7 Quo ibo a spíritu tuo? * et quo a fácie tua fúgiam?
138:8 Si ascéndero in cælum, tu illic es: * si descéndero in inférnum, ades.
138:9 Si súmpsero pennas meas dilúculo, * et habitávero in extrémis maris:
138:10 Étenim illuc manus tua dedúcet me: * et tenébit me déxtera tua.
138:11 Et dixi: Fórsitan ténebræ conculcábunt me: * et nox illuminátio mea in delíciis meis.
138:12 Quia ténebræ non obscurabúntur a te, et nox sicut dies illuminábitur: * sicut ténebræ eius, ita et lumen eius.
138:13 Quia tu possedísti renes meos: * suscepísti me de útero matris meæ.
138:14 Confitébor tibi quia terribíliter magnificátus es: mirabília ópera tua, * et ánima mea cognóscit nimis.
138:15 Non est occultátum os meum a te, quod fecísti in occúlto: * et substántia mea in inferióribus terræ.
138:16 Imperféctum meum vidérunt óculi tui, et in libro tuo omnes scribéntur: * dies formabúntur, et nemo in eis.
138:17 Mihi autem nimis honorificáti sunt amíci tui, Deus: * nimis confortátus est principátus eórum.
138:18 Dinumerábo eos, et super arénam multiplicabúntur: * exsurréxi, et adhuc sum tecum.
138:19 Si occíderis, Deus, peccatóres: * viri sánguinum, declináte a me:
138:20 Quia dícitis in cogitatióne: * Accípient in vanitáte civitátes tuas.
138:21 Nonne qui odérunt te, Dómine, óderam? * et super inimícos tuos tabescébam?
138:22 Perfécto ódio óderam illos: * et inimíci facti sunt mihi.
138:23 Proba me, Deus, et scito cor meum: * intérroga me, et cognósce sémitas meas.
138:24 Et vide, si via iniquitátis in me est: * et deduc me in via ætérna.
Gloria omittitur
Ant. Confortátus est principátus eórum, et honoráti sunt amíci tui, Deus.
|
Ant. Confortátus est * principátus eórum, et honoráti sunt amíci tui, Deus.
Psalmus 138 — Deus ubique præsens, omnia videns [5]
138:1 Dómine, scrutáris me et novísti, * tu novísti me, cum sédeo et cum surgo.
138:2 Intéllegis cogitatiónes meas e longínquo; * cum ámbulo et cum recúmbo, tu pérspicis,
138:3 Et ad omnes vias meas advértis. * Cum verbum nondum est super linguam meam:
138:4 Ecce, Dómine, iam nosti totum. A tergo et a fronte complécteris me, * et ponis super me manum tuam.
138:6 Nimis mirábilis est mihi sciéntia hæc, * sublímis: non cápio eam.
138:7 Quo ábeam procul a spíritu tuo? * et quo a fácie tua fúgiam?
138:8 Si ascéndam in cælum, illic es; * si apud ínferos me sternam, ades.
138:9 Si sumam pennas auróræ, * si hábitem in término maris:
138:10 Etiam illic manus tua ducet me, * et tenébit me déxtera tua.
138:11 Si dicam: «Ténebræ saltem opérient me, * et nox instar lucis circúmdabit me»:
138:12 Ipsæ ténebræ non erunt obscúræ tibi, et nox sicut dies lucébit: * calígo est tibi sicut lux.
138:13 Tu enim formásti renes meos, * texuísti me in útero matris meæ.
138:14 Laudo te, quod tam mirífice factus sum, * quod mirabília sunt ópera tua. Et ánimam meam novísti perfécte,
138:15 Non látuit te substántia mea, * quando in occúlto formábar, quando texébar in profúndis terræ.
138:16 Actus meos vidérunt óculi tui, et in libro tuo scripti sunt omnes; * dies sunt definíti, priúsquam esset vel unus ex eis.
138:17 Mihi autem quam árdua sunt consília tua, Deus, * quam ingens summa eórum!
138:18 Si dinúmerem ea, plura sunt quam aréna; * si pervénerim ad finem, adhuc sum tecum.
138:19 Utinam occídas ímpium, Deus, * et viri sánguinum recédant a me!
138:20 Nam rebéllant contra te dolóse, * pérfide se éfferunt hostes tui.
138:21 Nonne, qui odérunt te, Dómine, eos ódio hábeo, * qui insúrgunt in te, sunt mihi tǽdio?
138:22 Perfécto ódio odi eos; * inimíci facti sunt mihi.
138:23 Scrutáre me, Deus, et cognósce cor meum; * proba me, et cognósce sensa mea,
138:24 Et vide, num via prava incédam, * et deduc me via antíqua.
Gloria omittitur
Ant. Confortátus est principátus eórum, et honoráti sunt amíci tui, Deus.
|
Capitulum Responsorium Hymnus Versus {Votiva}
Eph 2:19-20
Fratres: Iam non estis hóspites et ádvenæ: sed estis cives Sanctórum et doméstici Dei: superædificáti super fundaméntum Apostolórum, et Prophetárum, ipso summo angulári lápide Christo Iesu.
℟. Deo grátias.
℟.br. Constítues eos príncipes * Super omnem terram.
℟. Constítues eos príncipes * Super omnem terram.
℣. Mémores erunt nóminis tui, Dómine.
℟. Super omnem terram.
Gloria omittitur
℟. Constítues eos príncipes * Super omnem terram.
Hymnus
Exsúltet cælum láudibus,
Resúltet terra gáudiis:
Apostolórum glóriam
Sacra canunt solémnia.
Vos sæcli iusti iúdices,
Et vera mundi lúmina,
Votis precámur córdium,
Audíte preces súpplicum.
Qui cælum verbo cláuditis,
Serásque eius sólvitis:
Nos a peccátis ómnibus
Sólvite iussu, quǽsumus.
Quorum præcépto súbditur,
Salus, et languor ómnium:
Sanáte ægros móribus,
Nos reddéntes virtútibus.
Ut, cum Iudex advénerit
Christus in fine sǽculi,
Nos sempitérni gáudii
Fáciat esse cómpotes.
Deo Patri sit glória,
Eiúsque soli Fílio,
Cum Spíritu Paráclito,
Et nunc, et in perpétuum.
Amen.
℣. Annuntiavérunt ópera Dei.
℟. Et facta eius intellexérunt.
|
Capitulum Responsorium Hymnus Versus {Votiva}
Eph 2:19-20
Fratres: Iam non estis hóspites et ádvenæ: sed estis cives Sanctórum et doméstici Dei: superædificáti super fundaméntum Apostolórum, et Prophetárum, ipso summo angulári lápide Christo Iesu.
℟. Deo grátias.
℟.br. Constítues eos príncipes * Super omnem terram.
℟. Constítues eos príncipes * Super omnem terram.
℣. Mémores erunt nóminis tui, Dómine.
℟. Super omnem terram.
Gloria omittitur
℟. Constítues eos príncipes * Super omnem terram.
Hymnus
Exsúltet cælum láudibus,
Resúltet terra gáudiis:
Apostolórum glóriam
Sacra canunt solémnia.
Vos sæcli iusti iúdices,
Et vera mundi lúmina,
Votis precámur córdium,
Audíte preces súpplicum.
Qui cælum verbo cláuditis,
Serásque eius sólvitis:
Nos a peccátis ómnibus
Sólvite iussu, quǽsumus.
Quorum præcépto súbditur,
Salus, et languor ómnium:
Sanáte ægros móribus,
Nos reddéntes virtútibus.
Ut, cum Iudex advénerit
Christus in fine sǽculi,
Nos sempitérni gáudii
Fáciat esse cómpotes.
Deo Patri sit glória,
Eiúsque soli Fílio,
Cum Spíritu Paráclito,
Et nunc, et in perpétuum.
Amen.
℣. Annuntiavérunt ópera Dei.
℟. Et facta eius intellexérunt.
|
Canticum: Magnificat {Antiphona Votiva}
Ant. Estóte fortes * in bello, et pugnáte cum antíquo serpénte: et accipiétis regnum ætérnum, allelúia.
Canticum B. Mariæ Virginis
Luc. 1:46-55
1:46 Magníficat ✠ * ánima mea Dóminum.
1:47 Et exsultávit spíritus meus: * in Deo, salutári meo.
1:48 Quia respéxit humilitátem ancíllæ suæ: * ecce enim ex hoc beátam me dicent omnes generatiónes.
1:49 Quia fecit mihi magna qui potens est: * et sanctum nomen eius.
1:50 Et misericórdia eius, a progénie in progénies: * timéntibus eum.
1:51 Fecit poténtiam in brácchio suo: * dispérsit supérbos mente cordis sui.
1:52 Depósuit poténtes de sede: * et exaltávit húmiles.
1:53 Esuriéntes implévit bonis: * et dívites dimísit inánes.
1:54 Suscépit Israël púerum suum: * recordátus misericórdiæ suæ.
1:55 Sicut locútus est ad patres nostros: * Ábraham, et sémini eius in sǽcula.
Gloria omittitur
Ant. Estóte fortes in bello, et pugnáte cum antíquo serpénte: et accipiétis regnum ætérnum, allelúia.
|
Canticum: Magnificat {Antiphona Votiva}
Ant. Estóte fortes * in bello, et pugnáte cum antíquo serpénte: et accipiétis regnum ætérnum, allelúia.
Canticum B. Mariæ Virginis
Luc. 1:46-55
1:46 Magníficat * ✠ ánima mea Dóminum;
1:47 Et exsultávit spíritus meus * in Deo salvatóre meo,
1:48 Quia respéxit humilitátem ancíllæ suæ: * ecce enim ex hoc beátam me dicent omnes generatiónes,
1:49 Quia fecit mihi magna qui potens est, * et sanctum nomen eius,
1:50 Et misericórdia eius a progénie in progénies * timéntibus eum.
1:51 Fecit poténtiam brácchio suo; * dispérsit supérbos mente cordis sui.
1:52 Depósuit poténtes de sede, * et exaltávit húmiles.
1:53 Esuriéntes implévit bonis, * et dívites dimísit inánes.
1:54 Suscépit Israël, servum suum, recordátus * misericórdiæ suæ,
1:55 Sicut locútus est ad patres nostros, * erga Abraham et semen eius in sǽcula.
Gloria omittitur
Ant. Estóte fortes in bello, et pugnáte cum antíquo serpénte: et accipiétis regnum ætérnum, allelúia.
|
Oratio {Votiva}
Kýrie, eléison. Christe, eléison. Kýrie, eléison.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
!Oratio propria.
|
Oratio {Votiva}
Kýrie, eléison. Christe, eléison. Kýrie, eléison.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
!Oratio propria.
|
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
Si descendendum sit a choro, concluditur dicendo.
℣. Divínum auxílium ✠ máneat semper nobíscum.
℟. Et cum frátribus nostris abséntibus. Amen.
|
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
Si descendendum sit a choro, concluditur dicendo.
℣. Divínum auxílium ✠ máneat semper nobíscum.
℟. Et cum frátribus nostris abséntibus. Amen.
|