Feria Quinta in Cena Domini ~ I. classis

Divinum Officium Monastic - 1963

04-18-2019

Ad Matutinum

Incipit{omittitur}
Início{omitido}
Invitatorium{omittitur}
Invitatório{omitido}
Hymnus{omittitur}
Hino{omitido}
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ et Psalmi ex Proprio de Tempore}
Nocturn I.
Ant. Zelus domus tuæ * comédit me, et oppróbria exprobrántium tibi cecidérunt super me.
Psalmus 68 [1]
68:2 Salvum me fac, Deus: * quóniam intravérunt aquæ usque ad ánimam meam.
68:3 Infíxus sum in limo profúndi: * et non est substántia.
68:3 Veni in altitúdinem maris: * et tempéstas demérsit me.
68:4 Laborávi clamans, raucæ factæ sunt fauces meæ: * defecérunt óculi mei, dum spero in Deum meum.
68:5 Multiplicáti sunt super capíllos cápitis mei, * qui odérunt me gratis.
68:5 Confortáti sunt qui persecúti sunt me inimíci mei iniúste: * quæ non rápui, tunc exsolvébam.
68:6 Deus, tu scis insipiéntiam meam: * et delícta mea a te non sunt abscóndita.
68:7 Non erubéscant in me qui exspéctant te, Dómine, * Dómine virtútum.
68:7 Non confundántur super me * qui quǽrunt te, Deus Israël.
68:8 Quóniam propter te sustínui oppróbrium: * opéruit confúsio fáciem meam.
68:9 Extráneus factus sum frátribus meis, * et peregrínus fíliis matris meæ.
68:10 Quóniam zelus domus tuæ comédit me: * et oppróbria exprobrántium tibi cecidérunt super me.
68:11 Et opérui in ieiúnio ánimam meam: * et factum est in oppróbrium mihi.
68:12 Et pósui vestiméntum meum cilícium: * et factus sum illis in parábolam.
68:13 Advérsum me loquebántur, qui sedébant in porta: * et in me psallébant qui bibébant vinum.
68:13 Ego vero oratiónem meam ad te, Dómine: * tempus benepláciti, Deus.
68:14 In multitúdine misericórdiæ tuæ exáudi me, * in veritáte salútis tuæ:
68:15 Éripe me de luto, ut non infígar: * líbera me ab iis, qui odérunt me, et de profúndis aquárum.
68:16 Non me demérgat tempéstas aquæ, neque absórbeat me profúndum: * neque úrgeat super me púteus os suum.
68:17 Exáudi me, Dómine, quóniam benígna est misericórdia tua: * secúndum multitúdinem miseratiónum tuárum réspice in me.
68:18 Et ne avértas fáciem tuam a púero tuo: * quóniam tríbulor, velóciter exáudi me.
68:19 Inténde ánimæ meæ, et líbera eam: * propter inimícos meos éripe me.
68:20 Tu scis impropérium meum, et confusiónem meam, * et reveréntiam meam.
68:21 In conspéctu tuo sunt omnes qui tríbulant me: * impropérium exspectávit cor meum, et misériam.
68:21 Et sustínui qui simul contristarétur, et non fuit: * et qui consolarétur, et non invéni.
68:22 Et dedérunt in escam meam fel: * et in siti mea potavérunt me acéto.
68:23 Fiat mensa eórum coram ipsis in láqueum, * et in retributiónes, et in scándalum.
68:24 Obscuréntur óculi eórum ne vídeant: * et dorsum eórum semper incúrva.
68:25 Effúnde super eos iram tuam: * et furor iræ tuæ comprehéndat eos.
68:26 Fiat habitátio eórum desérta: * et in tabernáculis eórum non sit qui inhábitet.
68:27 Quóniam quem tu percussísti, persecúti sunt: * et super dolórem vúlnerum meórum addidérunt.
68:28 Appóne iniquitátem super iniquitátem eórum: * et non intrent in iustítiam tuam.
68:29 Deleántur de libro vivéntium: * et cum iustis non scribántur.
68:30 Ego sum pauper et dolens: * salus tua, Deus, suscépit me.
68:31 Laudábo nomen Dei cum cántico: * et magnificábo eum in laude:
68:32 Et placébit Deo super vítulum novéllum: * córnua producéntem et úngulas.
68:33 Vídeant páuperes et læténtur: * quǽrite Deum, et vivet ánima vestra.
68:34 Quóniam exaudívit páuperes Dóminus: * et vinctos suos non despéxit.
68:35 Laudent illum cæli et terra, * mare et ómnia reptília in eis.
68:36 Quóniam Deus salvam fáciet Sion: * et ædificabúntur civitátes Iuda.
68:36 Et inhabitábunt ibi, * et hereditáte acquírent eam.
68:37 Et semen servórum eius possidébit eam: * et qui díligunt nomen eius, habitábunt in ea.
Gloria omittitur
Ant. Zelus domus tuæ comédit me, et oppróbria exprobrántium tibi cecidérunt super me.
Salmos com leituras {Antífonas e Salmos do Próprio do tempo}
Nocturn I.
Ant. The zeal of thine house * hath eaten me up, and the reproaches of them that reproached thee are fallen upon me.
Salmo 68 [1]
68:1 Salvai-me, ó Deus: * porque as águas quase inundaram a minha alma.
68:2 Estou atolado num profundo lodo: * e não há nele firmeza.
68:3 Cheguei ao alto mar: * e a tempestade me afundou.
68:4 Cansei-me clamando, a minha garganta enrouqueceu-se: * os meus olhos desfaleceram à espera do meu Deus.
68:5 Multiplicaram-se mais que os cabelos da minha cabeça, * aqueles que sem razão me aborrecem.
68:6 Tornaram-se fortes os inimigos que injustamente me perseguem: * paguei então o que não tinha roubado.
68:7 Ó Deus, Vós conheceis a minha insipiência: * e os meus delitos Vos não são ocultos.
68:8 Não sejam envergonhados por minha causa os que esperam em Vós, Senhor, * ó Senhor dos exércitos.
68:9 Não sejam confundidos a meu respeito * aqueles que Vos buscam, ó Deus de Israel.
68:10 Porque por vossa causa sofri afronta: * foi coberto de confusão o meu rosto.
68:11 Tornei-me um estranho para meus irmãos, * e um estrangeiro para os filhos de minha mãe.
68:12 Porque o zelo de vossa casa me devorou: * e as ofensas dos que Vos insultavam recaíram sobre mim.
68:13 Mortifiquei pelo jejum a minha alma: * e tornou-se em vergonha para mim.
68:14 Fiz do cilício a minha vestimenta: * e passei a ser uma parábola para eles.
68:15 Falavam contra mim os que se sentavam ao portão: * e sobre mim cantavam os que bebiam vinho.
68:16 Porém eu, ó Senhor, dirigia-Vos a minha oração: * eis o tempo favorável, ó Deus.
68:17 Ouvi-me segundo a multidão de vossa misericórdia, * segundo a verdade de vossa salvação:
68:18 Tirai-me do lodo, para que não fique afogado: * livrai-me daqueles que me odeiam e das profundas águas.
68:19 Não me afogue a tempestade de água, nem me absorva o mar profundo: * nem sobre mim se feche a boca do abysmo.
68:20 Ouvi-me, ó Senhor, porque é benigna a vossa misericórdia: * olhai para mim segundo a multidão de vossas misericórdias.
68:21 Não aparteis de vosso servo vosso rosto: * ouvi-me prontamente, porque estou angustiado.
68:22 Atendei à minha alma e livrai-a: * salvai-me por causa dos meus inimigos.
68:23 Vós conheceis a minha desgraça e a minha confusão, * e a minha vergonha.
68:24 À vossa vista estão todos os que me atribulam: * o meu coração espera desgraças e misérias.
68:25 Esperei que alguém se condoesse de mim e não houve ninguém: * esperei que alguém me consolasse e não achei.
68:26 Por comida me deram veneno: * e na minha sede vinagre me apresentaram.
68:27 Que sua mesa ante eles se torne um embuste, * uma recompensa e uma pedra no caminho.
68:28 Obscureçam-se os seus olhos para que não vejam: * e o seu dorsal fique sempre curvo.
68:29 Derramai sobre eles a vossa indignação: * e deixai que a vossa ira os alcance.
68:30 Deserta fique a sua morada: * e não haja quem habite em suas tendas.
68:31 Porquanto perseguiram aquele que Vós feristes: * e agravaram a dor das minhas chagas.
68:32 Somai-lhes iniquidade sobre iniquidade: * e não cheguem a entrar na vossa justiça.
68:33 Sejam riscados do livro dos viventes: * e não sejam inscritos com os justos.
68:34 Eu sou pobre e cheio de dores: * vossa salvação, ó Deus, me acolheu.
68:35 Glorificarei o nome de Deus com cânticos: * e engrandecê-l’O-ei com louvores:
68:36 Isto agradará a Deus mais do que o tenro novilho: * nascendo as pontas e as unhas.
68:37 Vejam os pobres e alegrem-se: * buscai a Deus e a vossa alma viverá.
68:38 Porque o Senhor ouviu os pobres: * e não desprezou os seus prisioneiros.
68:39 Louvem-n'O os céus e a terra, * o mar e tudo o que neles se move.
68:40 Porque Deus salvará Sião: * e edificar-se-ão as cidades de Judá.
68:41 Morarão ali, * adquirindo-as como sua herança.
68:42 A descendência dos seus servos a possuirá: * e os que amam o seu nome habitarão nela.
Omite-se Glória
Ant. The zeal of thine house hath eaten me up, and the reproaches of them that reproached thee are fallen upon me.
Ant. Avertántur retrórsum, * et erubéscant, qui cógitant mihi mala.
Psalmus 69 [2]
69:2 Deus, in adiutórium meum inténde: * Dómine, ad adiuvándum me festína.
69:3 Confundántur et revereántur, * qui quǽrunt ánimam meam.
69:4 Avertántur retrórsum, et erubéscant, * qui volunt mihi mala.
69:4 Avertántur statim erubescéntes, * qui dicunt mihi: Euge, euge.
69:5 Exsúltent et læténtur in te omnes qui quǽrunt te, * et dicant semper: Magnificétur Dóminus: qui díligunt salutáre tuum.
69:6 Ego vero egénus, et pauper sum: * Deus, ádiuva me.
69:6 Adiútor meus, et liberátor meus es tu: * Dómine, ne moréris.
Gloria omittitur
Ant. Avertántur retrórsum, et erubéscant, qui cógitant mihi mala.
Ant. Let them be turned backward * and put to confusion that desire my hurt.
Salmo 69 [2]
69:1 Ó Deus, vinde em meu auxílio: * ó Senhor, apressai-Vos em socorrer-me.
69:2 Sejam confundidos e envergonhados, * os que a vida me procuram tirar.
69:3 Deixai que recuem e sejam envergonhados, * os que mal me desejam.
69:4 Deixai que sejam imediatamente envergonhados, * os que me dizem:bem, bem.
69:5 Regozijem-se e alegrem-se em Vós todos os que Vos buscam, * e digam sempre os que amam a vossa salvação:glorificado seja o Senhor.
69:6 Eu, contudo, sou necessitado e pobre: * ó Deus, ajudai-me.
69:7 Vós sois o meu auxiliador e o meu libertador: * ó Senhor, Vos não demoreis.
Omite-se Glória
Ant. Let them be turned backward and put to confusion that desire my hurt.
Ant. Deus meus, * éripe me de manu peccatóris.
Psalmus 70 [3]
70:1 In te, Dómine, sperávi, non confúndar in ætérnum: * in iustítia tua líbera me, et éripe me.
70:2 Inclína ad me aurem tuam, * et salva me.
70:3 Esto mihi in Deum protectórem, et in locum munítum: * ut salvum me fácias,
70:3 Quóniam firmaméntum meum, * et refúgium meum es tu.
70:4 Deus meus, éripe me de manu peccatóris, * et de manu contra legem agéntis et iníqui:
70:5 Quóniam tu es patiéntia mea, Dómine: * Dómine, spes mea a iuventúte mea.
70:6 In te confirmátus sum ex útero: * de ventre matris meæ tu es protéctor meus.
70:7 In te cantátio mea semper: * tamquam prodígium factus sum multis: et tu adiútor fortis.
70:8 Repleátur os meum laude, ut cantem glóriam tuam: * tota die magnitúdinem tuam.
70:9 Ne proícias me in témpore senectútis: * cum defécerit virtus mea, ne derelínquas me.
70:10 Quia dixérunt inimíci mei mihi: * et qui custodiébant ánimam meam, consílium fecérunt in unum.
70:11 Dicéntes: Deus derelíquit eum, persequímini, et comprehéndite eum: * quia non est qui erípiat.
70:12 Deus, ne elongéris a me: * Deus meus, in auxílium meum réspice.
70:13 Confundántur, et defíciant detrahéntes ánimæ meæ: * operiántur confusióne, et pudóre qui quǽrunt mala mihi.
70:14 Ego autem semper sperábo: * et adíciam super omnem laudem tuam.
70:15 Os meum annuntiábit iustítiam tuam: * tota die salutáre tuum.
70:16 Quóniam non cognóvi litteratúram, introíbo in poténtias Dómini: * Dómine, memorábor iustítiæ tuæ solíus.
70:17 Deus, docuísti me a iuventúte mea: * et usque nunc pronuntiábo mirabília tua.
70:18 Et usque in senéctam et sénium: * Deus, ne derelínquas me,
70:18 Donec annúntiem brácchium tuum * generatióni omni, quæ ventúra est:
70:19 Poténtiam tuam, et iustítiam tuam, Deus, usque in altíssima, quæ fecísti magnália: * Deus, quis símilis tibi?
70:20 Quantas ostendísti mihi tribulatiónes multas et malas: et convérsus vivificásti me: * et de abýssis terræ íterum reduxísti me:
70:21 Multiplicásti magnificéntiam tuam: * et convérsus consolátus es me.
70:22 Nam et ego confitébor tibi in vasis psalmi veritátem tuam: * Deus, psallam tibi in cíthara, Sanctus Israël.
70:23 Exsultábunt lábia mea cum cantávero tibi: * et ánima mea, quam redemísti.
70:24 Sed et lingua mea tota die meditábitur iustítiam tuam: * cum confúsi et revériti fúerint, qui quærunt mala mihi.
Gloria omittitur
Ant. Deus meus, éripe me de manu peccatóris.
Ant. Deliver me, my God, * out of the hand of the wicked.
Salmo 70 [3]
70:1 Em Vós, ó Senhor, tenho esperado, não seja jamais confundido: * livrai-me na vossa justiça e ponde-me a salvo.
70:2 Inclinai para mim o vosso ouvido, * e salvai-me.
70:3 Sede para mim um Deus protector e um asilo seguro: * para me salvar,
70:4 Porque o meu apoio * e o meu refúgio sois Vós.
70:5 Deus meu, livrai-me da mão do pecador, * da mão do transgressor da lei e do iníquo:
70:6 Porque Vós, ó Senhor, sois a minha paciência: * ó Senhor, sois a minha esperança desde a mocidade.
70:7 Em Vós me sustentei desde o orto: * Vós sois o meu protector desde o ventre de minha mãe.
70:8 Sobre Vós cantarei para sempre: * fui por muitos considerado como um prodígio, mas Vós sois um poderoso auxiliador.
70:9 Encha-se a minha boca de louvor, para cantar a vossa glória: * e para celebrar todo o dia a vossa grandeza.
70:10 Não me desampareis no tempo da velhice: * quando faltarem as minhas forças me não abandoneis.
70:11 Pois os meus inimigos falaram contra mim: * e insidiavam a minha vida, juntos, em conselho.
70:12 Dizendo:Deus desamparou-o, persegui-o e prendei-o: * pois não há quem o livre.
70:13 Ó Deus, Vos não afasteis de mim: * ó Deus meu, acudi em meu auxílio.
70:14 Confundidos sejam e pereçam, os que maldizem a minha alma: * sejam cobertos de confusão e de vergonha os que me procuram males.
70:15 Eu, porém, esperarei sempre: * e acrescentarei sobre todos vossos louvores.
70:16 Minha boca anunciará a vossa justiça: * a vossa salvação todo o dia.
70:17 Visto que não conheço erudição, entrarei no domínio do Senhor: * ó Senhor, lembrar-me-ei somente de vossa justiça.
70:18 Ensinastes-me, ó Deus, desde a minha mocidade: * e até agora pronunciarei as vossas maravilhas.
70:19 E até à velhice e aos cabelos brancos: * ó Deus, não me desampareis,
70:20 Até que anuncie o vosso braço * a toda a geração que há-de vir:
70:21 Vosso poder e vossa justiça, ó Deus, que chegam até aos céus, nas maravilhas que fizestes: * ó Deus, quem é semelhante a Vós?
70:22 Quantas numerosas tribulaçõese amargas me fizestes provar: * mas, voltando-Vos para mim, destes-me a vida e dos abysmos da terra outra vez me tirastes:
70:23 Multiplicastes a vossa magnificência: * e, voltando-Vos para mim, me consolastes.
70:24 Por isso eu louvarei a vossa verdade com instrumentos de salmos: * ó Deus, Vos cantarei salmos com a cítara, ó Santo de Israel.
70:25 Ao cantar-Vos regozijar-se-ão os meus lábios: * e a minha alma, que resgatastes.
70:26 E a minha língua anunciará todo o dia a vossa justiça: * quando forem confundidos e envergonhados os que procuram fazer-me mal.
Omite-se Glória
Ant. Deliver me, my God, out of the hand of the wicked.
℣. Avertántur retrórsum, et erubéscant.
℟. Qui cógitant mihi mala.
℣. Let them be turned backward and put to confusion.
℟. That desire my hurt.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.


Lectio 1
Incipit Lamentátio Ieremíæ Prophétæ
Lam 1:1-5
1 Aleph. Quómodo sedet sola cívitas plena pópulo: facta est quasi vídua dómina géntium: princeps provinciárum facta est sub tribúto.
2 Beth. Plorans plorávit in nocte, et lácrimæ eius in maxíllis eius: non est qui consolétur eam ex ómnibus caris eius: omnes amíci eius sprevérunt eam, et facti sunt ei inimíci.
3 Ghimel. Migrávit Iudas propter afflictiónem, et multitúdinem servitútis: habitávit inter gentes, nec invénit réquiem: omnes persecutóres eius apprehendérunt eam inter angústias.
4 Daleth. Viæ Sion lugent eo quod non sint qui véniant ad solemnitátem: omnes portæ eius destrúctæ: sacerdótes eius geméntes: vírgines eius squálidæ, et ipsa oppréssa amaritúdine.
5 He. Facti sunt hostes eius in cápite, inimíci eius locupletáti sunt: quia Dóminus locútus est super eam propter multitúdinem iniquitátum eius: párvuli eius ducti sunt in captivitátem, ante fáciem tribulántis.
Ierúsalem, Ierúsalem, convértere ad Dóminum Deum tuum.

℟. In monte Olivéti orávit ad Patrem: Pater, si fíeri potest, tránseat a me calix iste:
* Spíritus quidem promptus est, caro autem infírma.
℣. Vigiláte, et oráte, ut non intrétis in tentatiónem.
℟. Spíritus quidem promptus est, caro autem infírma.
Pai Nosso, que estais nos céus, santificado seja o vosso Nome, venha a nós o vosso Reino; seja feita a vossa vontade assim na terra como no Céu.
O pão nosso de cada dia nos dai hoje; Perdoai-nos as nossas dívidas, assim como nós perdoamos aos nossos devedores; e não nos deixeis cair em tentação; mas livrai-nos do mal. Amen.


Leitura 1
Lesson from the book of Lamentations
Lam 1:1-5
1 Aleph. How doth the city sit solitary that was full of people! how is the mistress of the Gentiles become as a widow: the princes of provinces made tributary!
2 Beth. Weeping she hath wept in the night, and her tears are on her cheeks: there is none to comfort her among all them that were dear to her: all her friends have despised her, and are become her enemies.
3 Ghimel. Juda hath removed her dwelling place because of her affliction, and the greatness of her bondage: she hath dwelt among the nations, and she hath found no rest: all her persecutors have taken her in the midst of straits.
4 Daleth. The ways of Sion mourn, because there are none that come to the solemn feast: all her gates are broken down: her priests sigh: her virgins are in affliction, and she is oppressed with bitterness.
5 He. Her adversaries are become her lords, her enemies are enriched: because the Lord hath spoken against her for the multitude of her iniquities: her children are led into captivity: before the face of the oppressor.
Jerusalem, Jerusalem, return to the Lord thy God.

℟. At the Mount of Olives He prayed unto the Father: O My Father, if it be possible, let this cup pass from Me!
* The spirit indeed is willing, but the flesh is weak.
℣. Watch and pray, that ye enter not into temptation.
℟. The spirit indeed is willing, but the flesh is weak.


Lectio 2
Lam 1:6-9
6 Vau. Et egréssus est a fília Sion omnis decor eius: facti sunt príncipes eius velut aríetes non inveniéntes páscua: et abiérunt absque fortitúdine ante fáciem subsequéntis.
7 Zain. Recordáta est Ierúsalem diérum afflictiónis suæ, et prævaricatiónis ómnium desiderabílium suórum, quæ habúerat a diébus antíquis, cum cáderet pópulus eius in manu hostíli, et non esset auxiliátor: vidérunt eam hostes, et derisérunt sábbata eius.
8 Heth. Peccátum peccávit Ierúsalem, proptérea instábilis facta est: omnes, qui glorificábant eam, sprevérunt illam, quia vidérunt ignomíniam eius: ipsa autem gemens convérsa est retrórsum.
9 Teth. Sordes eius in pédibus eius, nec recordáta est finis sui: depósita est veheménter, non habens consolatórem: vide, Dómine, afflictiónem meam, quóniam eréctus est inimícus.
Ierúsalem, Ierúsalem, convértere ad Dóminum Deum tuum.

℟. Tristis est ánima mea usque ad mortem: sustinéte hic, et vigiláte mecum: nunc vidébitis turbam, quæ circúmdabit me:
* Vos fugam capiétis, et ego vadam immolári pro vobis.
℣. Ecce appropínquat hora, et Fílius hóminis tradétur in manus peccatórum.
℟. Vos fugam capiétis, et ego vadam immolári pro vobis.


Leitura 2
Lam 1:6-9
6 Vau. And from the daughter of Sion all her beauty is departed: her princes are become like rams that find no pastures: and they are gone away without strength before the face of the pursuer.
7 Zain. Jerusalem hath remembered the days of her affliction, and prevarication of all her desirable things which she had from the days of old, when her people fell in the enemy's hand, and there was no helper: the enemies have seen her, and have mocked at her sabbaths.
8 Heth. Jerusalem hath grievously sinned, therefore is she become unstable: all that honoured her have despised her, because they have seen her shame: but she sighed and turned backward.
9 Teth. Her filthiness is on her feet, and she hath not remembered her end: she is wonderfully cast down, not having a comforter: behold, O Lord, my affliction, because the enemy is lifted up.
Jerusalem, Jerusalem, return to the Lord thy God.

℟. My Soul is exceeding sorrowful, even unto death: tarry ye here and watch with Me * Yet a little while, and ye shall see the multitude close Me in. Ye shall flee; and I will go to be offered a sacrifice for you.
℣. Behold, the hour is at hand, and the Son of man is betrayed into the hands of sinners.
℟. Ye shall flee; and I will go to be offered a sacrifice for you.


Lectio 3
Lam 1:10-14
10 Iod. Manum suam misit hostis ad ómnia desiderabília eius: quia vidit gentes ingréssas sanctuárium suum, de quibus præcéperas ne intrárent in ecclésiam tuam.
11 Caph. Omnis pópulus eius gemens, et quærens panem: dedérunt pretiósa quæque pro cibo ad refocillándam ánimam. Vide, Dómine, et consídera, quóniam facta sum vilis.
12 Lamed. O vos omnes, qui transítis per viam, atténdite, et vidéte, si est dolor sicut dolor meus: quóniam vindemiávit me, ut locútus est Dóminus in die iræ furóris sui.
13 Mem. De excélso misit ignem in óssibus meis, et erudívit me: expándit rete pédibus meis, convértit me retrórsum: pósuit me desolátam, tota die mæróre conféctam.
14 Nun. Vigilávit iugum iniquitátum meárum: in manu eius convolútæ sunt, et impósitæ collo meo: infirmáta est virtus mea: dedit me Dóminus in manu, de qua non pótero súrgere.
Ierúsalem, Ierúsalem, convértere ad Dóminum Deum tuum.

℟. Ecce vídimus eum non habéntem spéciem, neque decórem: aspéctus eius in eo non est: hic peccáta nostra portávit, et pro nobis dolet: ipse autem vulnerátus est propter iniquitátes nostras:
* Cuius livóre sanáti sumus.
℣. Vere languóres nostros ipse tulit, et dolóres nostros ipse portávit.
℟. Cuius livóre sanáti sumus.
Gloria omittitur
℟. Ecce vídimus eum non habéntem spéciem, neque decórem: aspéctus eius in eo non est: hic peccáta nostra portávit, et pro nobis dolet: ipse autem vulnerátus est propter iniquitátes nostras: * Cuius livóre sanáti sumus.


Leitura 3
Lam 1:10-14
10 Jod. The enemy hath put out his hand to all her desirable things: for she hath seen the Gentiles enter into her sanctuary, of whom thou gavest commandment that they should not enter into thy church.
11 Caph. All her people sigh, they seek bread: they have given all their precious things for food to relieve the soul: see, O Lord, and consider, for I am become vile.
12 Lamed. O all ye that pass by the way, attend, and see if there be any sorrow like to my sorrow: for he hath made a vintage of me, as the Lord spoke in the day of his fierce anger.
13 Mem. From above he hath sent fire into my bones, and hath chastised me: he hath spread a net for my feet, he hath turned me back: he hath made me desolate, wasted with sorrow all the day long.
14 Nun. The yoke of my iniquities hath watched: they are folded together in his hand, and put upon my neck: my strength is weakened: the Lord hath delivered me into a hand out of which I am not able to rise.
Jerusalem, Jerusalem, return to the Lord thy God.

℟. Behold, when we shall see Him, He hath no form nor comeliness: there is no beauty in Him: this is He Which hath borne our griefs and carried our sorrows; but He was wounded for our transgressions
* And with His stripes we are healed.
℣. Surely He hath borne our griefs and carried our sorrows.
℟. And with His stripes we are healed.
Omite-se Glória
℟. Behold, when we shall see Him, He hath no form nor comeliness: there is no beauty in Him; this is He Which hath borne our sins and carried our sorrows: but He was wounded for our transgressions, and with His stripes we are healed.
Nocturn II.
Ant. Liberávit Dóminus * páuperem a poténte, et ínopem, cui non erat adiútor.
Psalmus 71 [4]
71:2 Deus, iudícium tuum regi da: * et iustítiam tuam fílio regis:
71:2 Iudicáre pópulum tuum in iustítia, * et páuperes tuos in iudício.
71:3 Suscípiant montes pacem pópulo: * et colles iustítiam.
71:4 Iudicábit páuperes pópuli, et salvos fáciet fílios páuperum: * et humiliábit calumniatórem.
71:5 Et permanébit cum sole, et ante lunam, * in generatióne et generatiónem.
71:6 Descéndet sicut plúvia in vellus: * et sicut stillicídia stillántia super terram.
71:7 Oriétur in diébus eius iustítia, et abundántia pacis: * donec auferátur luna.
71:8 Et dominábitur a mari usque ad mare: * et a flúmine usque ad términos orbis terrárum.
71:9 Coram illo prócident Æthíopes: * et inimíci eius terram lingent.
71:10 Reges Tharsis, et ínsulæ múnera ófferent: * reges Árabum et Saba dona addúcent.
71:11 Et adorábunt eum omnes reges terræ: * omnes gentes sérvient ei:
71:12 Quia liberábit páuperem a poténte: * et páuperem, cui non erat adiútor.
71:13 Parcet páuperi et ínopi: * et ánimas páuperum salvas fáciet.
71:14 Ex usúris et iniquitáte rédimet ánimas eórum: * et honorábile nomen eórum coram illo.
71:15 Et vivet, et dábitur ei de auro Arábiæ, et adorábunt de ipso semper: * tota die benedícent ei.
71:16 Et erit firmaméntum in terra in summis móntium, superextollétur super Líbanum fructus eius: * et florébunt de civitáte sicut fænum terræ.
71:17 Sit nomen eius benedíctum in sǽcula: * ante solem pérmanet nomen eius.
71:17 Et benedicéntur in ipso omnes tribus terræ: * omnes gentes magnificábunt eum.
71:18 Benedíctus Dóminus, Deus Israël, * qui facit mirabília solus:
71:19 Et benedíctum nomen maiestátis eius in ætérnum: * et replébitur maiestáte eius omnis terra: fiat, fiat.
Gloria omittitur
Ant. Liberávit Dóminus páuperem a poténte, et ínopem, cui non erat adiútor.
Nocturn II.
Ant. The Lord shall deliver * the needy from the strong: the poor also, that hath no helper.
Salmo 71 [4]
71:1 Dai o vosso juízo ao rei, ó Deus: * e a vossa justiça, ao filho do Rei:
71:2 Para que julgue o vosso povo com justiça, * e vossos pobres com equidade.
71:3 Recebam os montes paz para o povo: * e as colinas justiça.
71:4 Julgará os pobres do povo e salvará os filhos dos pobres: * e humilhará o caluniador.
71:5 Permanecerá com o sol e ante a lua, * de geração em geração.
71:6 Descerá como chuva sobre a lã: * e como orvalho que pinga sobre a terra.
71:7 Nos seus dias aparecerá a justiça e a abundância da paz: * até que a lua deixe de existir.
71:8 Dominará de mar a mar: * e desde o rio até aos confins da órbita terrestre.
71:9 Diante d’Ele prostrar-se-ão os Etíopes: * e os seus inimigos beijarão a terra.
71:10 Os reis de Társis e as ilhas Lhe oferecerão dons: * os reis da Arábia e de Sabá Lhe trarão presentes.
71:11 Adorá-l’O-ão todos os reis da terra: * todas as gentes o servirão:
71:12 Pois livrará o pobre do poderoso: * e o indigente que não tem quem lhe valha.
71:13 Poupará o pobre e o desvalido: * e salvará as almas dos pobres.
71:14 Resgatará as suas almas das usuras e da iniquidade: * e os seus nomes serão honrados na sua presença.
71:15 Viverá, apresentar-Lhe-ão do ouro da Arábia e adorá-l'O-ão sempre: * bendi-l'O-ão todo o dia.
71:16 Haverá mantimento na terra, no cume dos montes, erguer-se-á sobre o Líbano o seu fruto: * e florescerão os da cidade como a erva dos campos.
71:17 Seja o seu nome bendito pelos séculos: * o seu nome existe antes do sol.
71:18 Serão benditas n’Ele todas as tribos da terra: * todas as gentes O glorificarão.
71:19 Bendito seja o Senhor Deus de Israel, * é só Ele que faz maravilhas.
71:20 Bendito seja o nome da sua majestade para sempre: * e encher-se-á da sua majestade toda a terra: assim seja, assim seja.
Omite-se Glória
Ant. The Lord shall deliver the needy from the strong: the poor also, that hath no helper.
Ant. Cogitavérunt ímpii, * et locúti sunt nequítiam: iniquitátem in excélso locúti sunt.
Psalmus 72 [5]
72:1 Quam bonus Israël Deus, * his, qui recto sunt corde!
72:2 Mei autem pæne moti sunt pedes: * pæne effúsi sunt gressus mei.
72:3 Quia zelávi super iníquos, * pacem peccatórum videns.
72:4 Quia non est respéctus morti eórum: * et firmaméntum in plaga eórum.
72:5 In labóre hóminum non sunt, * et cum homínibus non flagellabúntur:
72:6 Ídeo ténuit eos supérbia, * opérti sunt iniquitáte et impietáte sua.
72:7 Pródiit quasi ex ádipe iníquitas eórum: * transiérunt in afféctum cordis.
72:8 Cogitavérunt, et locúti sunt nequítiam: * iniquitátem in excélso locúti sunt.
72:9 Posuérunt in cælum os suum: * et lingua eórum transívit in terra.
72:10 Ídeo convertétur pópulus meus hic: * et dies pleni inveniéntur in eis.
72:11 Et dixérunt: Quómodo scit Deus, * et si est sciéntia in excélso?
72:12 Ecce, ipsi peccatóres, et abundántes in sǽculo, * obtinuérunt divítias.
72:13 Et dixi: Ergo sine causa iustificávi cor meum, * et lavi inter innocéntes manus meas:
72:14 Et fui flagellátus tota die, * et castigátio mea in matutínis.
72:15 Si dicébam: Narrábo sic: * ecce, natiónem filiórum tuórum reprobávi.
72:16 Existimábam ut cognóscerem hoc, * labor est ante me:
72:17 Donec intrem in Sanctuárium Dei: * et intéllegam in novíssimis eórum.
72:18 Verúmtamen propter dolos posuísti eis: * deiecísti eos dum allevaréntur.
72:19 Quómodo facti sunt in desolatiónem, súbito defecérunt: * periérunt propter iniquitátem suam.
72:20 Velut sómnium surgéntium, Dómine, * in civitáte tua imáginem ipsórum ad níhilum rédiges.
72:21 Quia inflammátum est cor meum, et renes mei commutáti sunt: * et ego ad níhilum redáctus sum, et nescívi.
72:23 Ut iuméntum factus sum apud te: * et ego semper tecum.
72:24 Tenuísti manum déxteram meam: et in voluntáte tua deduxísti me, * et cum glória suscepísti me.
72:25 Quid enim mihi est in cælo? * et a te quid vólui super terram?
72:26 Defécit caro mea, et cor meum: * Deus cordis mei, et pars mea Deus in ætérnum.
72:27 Quia ecce, qui elóngant se a te, períbunt: * perdidísti omnes, qui fornicántur abs te.
72:28 Mihi autem adhærére Deo bonum est: * pónere in Dómino Deo spem meam:
72:28 Ut annúntiem omnes prædicatiónes tuas, * in portis fíliæ Sion.
Gloria omittitur
Ant. Cogitavérunt ímpii, et locúti sunt nequítiam: iniquitátem in excélso locúti sunt.
Ant. The ungodly think * and speak wickedness: they speak loftily concerning oppression.
Salmo 72 [5]
72:1 Quão bom Deus é para Israel, * para eles que são rectos de coração!
72:2 Meus pés por pouco não vacilaram: * por pouco se não transviaram os meus passos.
72:3 Pois tive inveja dos iníquos, * vendo a paz dos pecadores.
72:4 Pois eles não têm medo da morte: * nem fortes são as suas feridas.
72:5 Não participam dos trabalhos dos homens, * nem como os outros homens serão flagelados:
72:6 Portanto ensoberbeceram-se, * estão cobertos da sua iniquidade e impiedade.
72:7 Sua iniquidade nasce como que da sua gordura: * abandonaram-se às paixões do coração.
72:8 Seus pensamentos e palavras são somente inutilidade: * altivamente iniquidade falaram.
72:9 Abriram a sua boca contra o céu: * e a sua língua foi discorrendo pela terra.
72:10 Por isto o meu povo retornará aqui: * e serão achados nele dias cheios.
72:11 Chegam a dizer:porventura Deus saberá, * e há conhecimento disto no Altíssimo?
72:12 Eis que estes pecadores, que têm tudo em abundância neste mundo, * adquiriram riquezas.
72:13 Disse:foi portanto inutilmente que justifiquei o meu coração, * e lavei entre os inocentes as minhas mãos:
72:14 Pois fui afligido todo o dia, * e castigado desde manhã.
72:15 Se dissesse:narrarei assim: * eis que condenava a nação de vossos filhos.
72:16 Reflecti para compreender isto, * porém, foi uma dificuldade a meus olhos:
72:17 Até que entrei no santuário de Deus: * e compreendi qual será o fim deles.
72:18 Certamente em enganos os pusestes: * e os derrubastes quando se elevavam.
72:19 Como foram reduzidos a uma tal desolação, repentinamente murcharam: * pereceram pela sua iniquidade.
72:20 Como o sonho dos que despertam, ó Senhor, * assim reduzireis a nada a sua imagem na vossa cidade.
72:21 Pois se inflamou o meu coração e as minhas entranhas se comoveram: * e fiquei aniquilado sem saber porquê.
72:22 Tornei-me ante Vós como um jumento: * e convosco estarei sempre.
72:23 Tomastes-me pela minha mão direita e me conduzistes segundo a vossa vontade, * e com glória me acolhestes.
72:24 Pois que no céu há para mim? * E, além de Vós que desejei eu sobre a terra?
72:25 Desfaleceu a minha carne e o meu coração: * ó Deus do meu coração, Deus é a minha herança para sempre.
72:26 Eis pois, os que se apartam de Vós perecerão: * aniquilastes todos os que Vos são infiéis.
72:27 Todavia, é para mim bom unir-me a Deus: * e pôr no Senhor Deus a minha esperança:
72:28 A fim de anunciar todos vossos louvores, * às portas da filha de Sião.
Omite-se Glória
Ant. The ungodly think and speak wickedness: they speak loftily concerning oppression.
Ant. Exsúrge, Dómine, * et iúdica causam meam.
Psalmus 73 [6]
73:1 Ut quid, Deus, repulísti in finem: * irátus est furor tuus super oves páscuæ tuæ?
73:2 Memor esto congregatiónis tuæ, * quam possedísti ab inítio.
73:2 Redemísti virgam hereditátis tuæ: * mons Sion, in quo habitásti in eo.
73:3 Leva manus tuas in supérbias eórum in finem: * quanta malignátus est inimícus in sancto!
73:4 Et gloriáti sunt qui odérunt te: * in médio solemnitátis tuæ.
73:5 Posuérunt signa sua, signa: * et non cognovérunt sicut in éxitu super summum.
73:6 Quasi in silva lignórum secúribus excidérunt iánuas eius in idípsum: * in secúri et áscia deiecérunt eam.
73:7 Incendérunt igni Sanctuárium tuum: * in terra polluérunt tabernáculum nóminis tui.
73:8 Dixérunt in corde suo cognátio eórum simul: * Quiéscere faciámus omnes dies festos Dei a terra.
73:9 Signa nostra non vídimus, iam non est prophéta: * et nos non cognóscet ámplius.
73:10 Úsquequo, Deus, improperábit inimícus: * irrítat adversárius nomen tuum in finem?
73:11 Ut quid avértis manum tuam, et déxteram tuam, * de médio sinu tuo in finem?
73:12 Deus autem Rex noster ante sǽcula: * operátus est salútem in médio terræ.
73:13 Tu confirmásti in virtúte tua mare: * contribulásti cápita dracónum in aquis.
73:14 Tu confregísti cápita dracónis: * dedísti eum escam pópulis Æthíopum.
73:15 Tu dirupísti fontes, et torréntes: * tu siccásti flúvios Ethan.
73:16 Tuus est dies, et tua est nox: * tu fabricátus es auróram et solem.
73:17 Tu fecísti omnes términos terræ: * æstátem et ver tu plasmásti ea.
73:18 Memor esto huius, inimícus improperávit Dómino: * et pópulus insípiens incitávit nomen tuum.
73:19 Ne tradas béstiis ánimas confiténtes tibi, * et ánimas páuperum tuórum ne obliviscáris in finem.
73:20 Réspice in testaméntum tuum: * quia repléti sunt, qui obscuráti sunt terræ dómibus iniquitátum.
73:21 Ne avertátur húmilis factus confúsus: * pauper et inops laudábunt nomen tuum.
73:22 Exsúrge, Deus, iúdica causam tuam: * memor esto improperiórum tuórum, eórum quæ ab insipiénte sunt tota die.
73:23 Ne obliviscáris voces inimicórum tuórum: * supérbia eórum, qui te odérunt, ascéndit semper.
Gloria omittitur
Ant. Exsúrge, Dómine, et iúdica causam meam.
Ant. Arise, O Lord, * and judge my cause.
Salmo 73 [6]
73:1 Porquê, ó Deus, nos desamparastes até ao fim: * e se acendeu a vossa cólera contra as ovelhas de vosso pasto?
73:2 Lembrai-Vos de vossa congregação, * que possuístes desde o princípio.
73:3 Vós recuperastes o ceptro de vossa herança: * o monte de Sião, em que habitastes.
73:4 Levantai as vossas mãos contra a sua soberba sem limites: * quantas maldades cometeu o inimigo no santuário!
73:5 Os que Vos odeiam, gloriam-se: * no meio de vossa solenidade.
73:6 Hastearam os seus estandartes como troféus: * e os não conheceram no cimo da porta de saída.
73:7 Como com machados num bosque de árvores, despedaçaram com afinco os seus portões: * com machado e martelo tudo derrubaram.
73:8 Puseram fogo ao vosso santuário: * na terra profanaram o tabernáculo de vosso nome.
73:9 Com seus semelhantes disseram no seu coração: * façamos cessar na terra todos os dias de festa consagrados a Deus.
73:10 Não vemos mais o nosso estandarte, já não há um profeta: * e Ele nos não conhecerá mais.
73:11 Até quando, ó Deus, o inimigo nos insultará: * há-de o adversário blasfemar para sempre?
73:12 Porque retraís a vossa mão e a vossa dextra, * do meio de vosso seio para sempre?
73:13 Deus, todavia, Rei nosso antes dos séculos: * operou a salvação no meio da terra.
73:14 Vós com vosso poder o mar firmastes: * nas águas esmagastes as cabeças dos dragões.
73:15 Vós quebrastes a cabeças do dragão: * deste-o por comida aos povos da Etiópia.
73:16 Vós fizestes brotar fontes e torrentes: * Vós secastes os rios de Etan.
73:17 Vosso é o dia e vossa é a noite: * Vós criastes a aurora e o sol.
73:18 Vós estabelecestes todos os limites da terra: * Vós o Verão e a Primavera formastes.
73:19 Lembrai-Vos disto, o inimigo ultrajou o Senhor: * e um povo insensato blasfemou de vosso nome.
73:20 Não entregueis às feras as almas que Vos louvam, * e não esqueçais para sempre as almas de vossos pobres.
73:21 Olhai para a vossa aliança: * pois todos os lugares obscuros do país estão cheios de antros de iniquidade.
73:22 O humilde se não volte confundido: * o pobre e o desvalido louvarão o vosso nome.
73:23 Levantai-Vos, ó Deus, julgai a vossa causa: * lembrai-Vos dos ultrajes, com que um povo ignorante Vos injúria todo o dia.
73:24 Dos clamores de vossos inimigos Vos não esqueçais: * a soberba dos que Vos aborrecem ascende sempre.
Omite-se Glória
Ant. Arise, O Lord, and judge my cause.
℣. Deus meus, éripe me de manu peccatóris.
℟. Et de manu contra legem agéntis et iníqui.
℣. Deliver me, O my God, out of the hand of the wicked.
℟. Out of the hand of the unrighteous and cruel man.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.


Lectio 4
Ex tractátu sancti Augustíni Epíscopi super Psalmos
In Psalmum 54 ad 1 versum
Exáudi, Deus, oratiónem meam, et ne despéxeris deprecatiónem meam: inténde mihi, et exáudi me. Satagéntis, sollíciti, in tribulatióne pósiti, verba sunt ista. Orat multa pátiens, de malo liberári desíderans. Súperest ut videámus in quo malo sit: et cum dícere cœ́perit, agnoscámus ibi nos esse: ut communicáta tribulatióne, coniungámus oratiónem. Contristátus sum, inquit, in exercitatióne mea, et conturbátus sum. Ubi contristátus? ubi conturbátus? In exercitatióne mea, inquit. Hómines malos, quos pátitur, commemorátus est: eandémque passiónem malórum hóminum exercitatiónem suam dixit. Ne putétis gratis esse malos in hoc mundo, et nihil boni de illis ágere Deum. Omnis malus aut ídeo vivit, ut corrigátur; aut ídeo vivit, ut per illum bonus exerceátur.

℟. Amicus meus ósculi me trádidit signo: Quem osculátus fúero, ipse est, tenéte eum: hoc malum fecit signum, qui per ósculum adimplévit homicídium.
* Infélix prætermísit prétium sánguinis, et in fine láqueo se suspéndit.
℣. Bonum erat ei, si natus non fuísset homo ille.
℟. Infélix prætermísit prétium sánguinis, et in fine láqueo se suspéndit.
Pai Nosso, que estais nos céus, santificado seja o vosso Nome, venha a nós o vosso Reino; seja feita a vossa vontade assim na terra como no Céu.
O pão nosso de cada dia nos dai hoje; Perdoai-nos as nossas dívidas, assim como nós perdoamos aos nossos devedores; e não nos deixeis cair em tentação; mas livrai-nos do mal. Amen.


Leitura 4
From the Treatise of St. Augustine, Bishop (of Hippo) Upon the Psalms
On Psalm liv, 1
Give ear to my prayer, O God, and despise not my supplication: attend unto me and hear me. These are the words of a man travailing, anxious, and troubled. He prayeth in the midst of much suffering, longing to be rid of his affliction. Our part is to see what that his affliction was, and when he hath told us, to acknowledge that we also suffer therefrom; that so, partaking in his trouble, we may take part also in his exercise, and am troubled. Wherein mourned he? Wherein was he troubled? He saith: In my exercise. In the next words he giveth us to know that his affliction was the oppression of the wicked, because of the voice of the enemy, and because of the oppression of the wicked, and this suffering which came upon him at the hands of wicked men, he hath called his exercise. Think not that wicked men are in this world for nothing, or that God doth no good with them. Every wicked man liveth, either to repent, or to exercise the righteous.

℟. Mine own friend hath betrayed Me by the sign of a kiss: Whomsoever I shall kiss, That Same is He; hold Him fast. This was the traitorous sign which he gave, even he who murdered with a kiss.
* Woe unto that man! He cast down the price of blood, and went, and hanged himself.
℣. It had been good for that man if he had not been born.
℟. Woe unto that man! He cast down the price of blood, and went, and hanged himself.


Lectio 5
Utinam ergo qui nos modo exércent, convertántur, et nobíscum exerceántur: tamen quámdiu ita sunt ut exérceant, non eos odérimus: quia in eo quod malus est quis eórum, utrum usque in finem perseveratúrus sit, ignorámus. Et plerúmque cum tibi vidéris odísse inimícum, fratrem odísti, et nescis. Diábolus, et ángeli eius in Scriptúris sanctis manifestáti sunt nobis, quod ad ignem ætérnum sint destináti. Ipsórum tantum desperánda est corréctio, contra quos habémus occúltam luctam: ad quam luctam nos armat Apóstolus, dicens: Non est nobis colluctátio advérsus carnem et sánguinem: id est, non advérsus hómines, quos vidétis, sed advérsus príncipes, et potestátes, et rectóres mundi, tenebrárum harum. Ne forte cum dixísset, mundi, intellégeres dǽmones esse rectóres cæli et terræ. Mundi dixit, tenebrárum harum: mundi dixit, amatórum mundi: mundi dixit, impiórum et iniquórum: mundi dixit, de quo dicit Evangélium: Et mundus eum non cognóvit.

℟. Iudas mercátor péssimus ósculo pétiit Dóminum: ille ut agnus ínnocens non negávit Iudæ ósculum:
* Denariórum número Christum Iudǽis trádidit.
℣. Mélius illi erat, si natus non fuísset.
℟. Denariórum número Christum Iudǽis trádidit.


Leitura 5
Would to God that they which now exercise us were converted and exercised with us! Yet, while they are as they are, and exercise us, we will not hate them: for we know not of any one of them whether he will endure to the end in his sin. Yea, oftentimes, when thou deemest that thou hatest thine enemy, he whom thou hatest is thy brother, and thou knowest it not. The Holy Scriptures show us that the devil and his angels are already damned unto everlasting fire, and therefore of their repentance it behoveth us to despair; but of theirs only. These are they against whom we wrestle within; to the which wrestling the Apostle stirreth us up where he saith: We wrestle not against flesh and blood, (that is, not against men whom we see,) but against principalities, against powers, against the rulers of the darkness of this world. Eph. vi. 12. He saith not the rulers of this world, lest perchance thou shouldest deem that devils are the lords of heaven and earth; what he doth say is, rulers of the darkness of this world, of that world which they love who love the world, of that world wherein the ungodly and unrighteous do prosper, of that world, in fine, of which the Gospel saith: And the world knew Him not.

℟. The vile trader Judas came to the Lord to kiss Him, and He, as a guileless Lamb, refused not a kiss to Judas,
* Who, for a certain number of pence, betrayed Christ to the Jews.
℣. It had been good for that man if he had not been born.
℟. Who, for a certain number of pence, betrayed Christ to the Jews.


Lectio 6
Quóniam vidi iniquitátem, et contradictiónem in civitáte. Atténde glóriam crucis ipsíus. Iam in fronte regum crux illa fixa est, cui inimíci insultavérunt. Efféctus probávit virtútem: dómuit orbem non ferro, sed ligno. Lignum crucis contuméliis dignum visum est inimícis, et ante ipsum lignum stantes caput agitábant, et dicébant: Si Fílius Dei est, descéndat de cruce. Extendébat ille manus suas ad pópulum non credéntem, et contradicéntem. Si enim iustus est, qui ex fide vivit; iníquus est, qui non habet fidem. Quod ergo hic ait, iniquitátem: perfídiam intéllege. Vidébat ergo Dóminus in civitáte iniquitátem et contradictiónem, et extendébat manus suas ad pópulum non credéntem et contradicéntem: et tamen et ipsos exspéctans dicébat: Pater, ignósce illis, quia nésciunt quid fáciunt.

℟. Unus ex discípulis meis tradet me hódie: Væ illi per quem tradar ego:
* Mélius illi erat, si natus non fuísset.
℣. Qui intíngit mecum manum in parópside, hic me traditúrus est in manus peccatórum.
℟. Mélius illi erat, si natus non fuísset.
Gloria omittitur
℟. Unus ex discípulis meis tradet me hódie: Væ illi per quem tradar ego: * Mélius illi erat, si natus non fuísset.


Leitura 6
We have seen iniquity and strife in the city. v. 10. Behold, the glory of the Cross. That Cross which was the object of the insults of God's enemies, is established now above the brows of kings. The end hath shown the measure of its power: it hath conquered the world, not by the sword, but by its wood. The enemies of God thought the Cross a meet object of insult and ridicule, yea, they stood before it, wagging their heads and saying: If He be the Son of God, let Him come down from the Cross! Matth. xxvii. 39, 40. And He stretched forth His Hands unto a disobedient and gainsaying people. Rom. x. 21. If he is just which liveth by faith, Rom. i. 17; Hab. ii. 4, he is unjust that hath not faith. Therefore where is written iniquity we may understand unbelief. The Lord therefore saith that He saw iniquity and strife in the city, and that He stretched forth His Hands unto that disobedient and gainsaying people, and, disobedient and gainsaying as they were, He was hungry for their salvation, and said: Father, forgive them, for they know not what they do. Luke xxiii. 34.

℟. One of My disciples shall betray Me this night. Woe unto that man by whom I am betrayed!
* It had been good for that man if he had not been born.
℣. He that dippeth his hand with Me in the dish, the same shall betray Me into the hands of sinners.
℟. It had been good for that man if he had not been born.
Omite-se Glória
℟. One of My disciples shall betray Me this night. Woe unto that man by whom I am betrayed. * It had been good for that man if he had not been born.
Nocturn III.
Ant. Dixi iníquis: * Nolíte loqui advérsus Deum iniquitátem.
Psalmus 74 [7]
74:2 Confitébimur tibi, Deus: * confitébimur, et invocábimus nomen tuum.
74:3 Narrábimus mirabília tua: * cum accépero tempus, ego iustítias iudicábo.
74:4 Liquefácta est terra, et omnes qui hábitant in ea: * ego confirmávi colúmnas eius.
74:5 Dixi iníquis: Nolíte iníque ágere: * et delinquéntibus: Nolíte exaltáre cornu:
74:6 Nolíte extóllere in altum cornu vestrum: * nolíte loqui advérsus Deum iniquitátem.
74:7 Quia neque ab Oriénte, neque ab Occidénte, neque a desértis móntibus: * quóniam Deus iudex est.
74:8 Hunc humíliat, et hunc exáltat: * quia calix in manu Dómini vini meri plenus misto.
74:9 Et inclinávit ex hoc in hoc: verúmtamen fæx eius non est exinaníta: * bibent omnes peccatóres terræ.
74:10 Ego autem annuntiábo in sǽculum: * cantábo Deo Iacob.
74:11 Et ómnia córnua peccatórum confríngam: * et exaltabúntur córnua iusti.
Gloria omittitur
Ant. Dixi iníquis: Nolíte loqui advérsus Deum iniquitátem.
Nocturn III.
Ant. I said unto the wicked: * Speak not wickedness against God.
Salmo 74 [7]
74:1 Nós Vos louvaremos, ó Deus: * nós Vos louvaremos e invocaremos o vosso nome.
74:2 Narraremos as vossas maravilhas: * quando decidir que é tempo, julgarei com justiça.
74:3 A terra dissolveu-se e todos os que a habitam: * eu fortaleci as suas colunas.
74:4 Disse aos iníquos: não pratiqueis iniquidade: * e aos pecadores: não ergueis a cabeça:
74:5 Não levanteis com insolência as vossas cabeças: * não faleis iniquamente contra Deus.
74:6 Pois nem do oriente, nem do ocidente, nem pelos montes desertos: * porque o juiz é Deus.
74:7 Humilha a este e exalta àquele: * pois na mão do Senhor há um cálice de vinho puro, cheio de mistura.
74:8 Inclina dum lado para o outro, e, todavia, suas fezes se não esgotaram: * delas beberão todos os pecadores da terra.
74:9 Eu, porém, anunciarei estas cousas sempre: * cantarei ao Deus de Jacob.
74:10 Quebrarei todas as forças dos pecadores: * e será exaltada a cabeça do justo.
Omite-se Glória
Ant. I said unto the wicked: Speak not wickedness against God.
Ant. Terra trémuit * et quiévit, dum exsúrgeret in iudício Deus.
Psalmus 75 [8]
75:2 Notus in Iudǽa Deus: * in Israël magnum nomen eius.
75:3 Et factus est in pace locus eius: * et habitátio eius in Sion.
75:4 Ibi confrégit poténtias árcuum, * scutum, gládium, et bellum.
75:5 Illúminans tu mirabíliter a móntibus ætérnis: * turbáti sunt omnes insipiéntes corde.
75:6 Dormiérunt somnum suum: * et nihil invenérunt omnes viri divitiárum in mánibus suis.
75:7 Ab increpatióne tua, Deus Iacob, * dormitavérunt qui ascendérunt equos.
75:8 Tu terríbilis es, et quis resístet tibi? * ex tunc ira tua.
75:9 De cælo audítum fecísti iudícium: * terra trémuit et quiévit,
75:10 Cum exsúrgeret in iudícium Deus, * ut salvos fáceret omnes mansuétos terræ.
75:11 Quóniam cogitátio hóminis confitébitur tibi: * et relíquiæ cogitatiónis diem festum agent tibi.
75:12 Vovéte, et réddite Dómino, Deo vestro: * omnes, qui in circúitu eius affértis múnera.
75:13 Terríbili et ei qui aufert spíritum príncipum, * terríbili apud reges terræ.
Gloria omittitur
Ant. Terra trémuit et quiévit, dum exsúrgeret in iudício Deus.
Ant. The earth trembled * and was still, when God arose to judgment.
Salmo 75 [8]
75:1 Deus é conhecido na Judeia: * grande é o seu nome em Israel.
75:2 Na paz foi o seu lugar feito: * e a sua morada em Sião.
75:3 Ali quebrou a força do arco, * o escudo, a espada e a guerra.
75:4 Vós iluminais maravilhosamente dos montes eternos: * turvados ficaram todos os néscios de coração.
75:5 Dormiram o seu sono: * e todos estes homens de riquezas nada acharam nas suas mãos.
75:6 Só com vossa ameaça, ó Deus de Jacob, * dormiram os que montavam em cavalos.
75:7 Vós sois terrível e quem Vos resistirá? * No momento de vossa ira.
75:8 Do céu fizestes ouvir o vosso juízo: * a terra tremeu e ficou em sossego,
75:9 Quando Deus se levantou para fazer justiça, * para salvar todos os humildes da terra.
75:10 Porque o homem que considere isto Vos louvará: * e da lembrança que lhe ficar fazer-Vos-á um dia de festa.
75:11 Fazei votos e cumpri-os ao Senhor vosso Deus: * todos os que dos arredores Lhe trazeis oferendas.
75:12 Ao terrível e ao que tira a vida aos príncipes, * ao que é terrível para os reis da terra.
Omite-se Glória
Ant. The earth trembled and was still, when God arose to judgment.
Ant. In die tribulatiónis * meæ Deum exquisívi mánibus meis.
Psalmus 76 [9]
76:2 Voce mea ad Dóminum clamávi: * voce mea ad Deum, et inténdit mihi.
76:3 In die tribulatiónis meæ Deum exquisívi, mánibus meis nocte contra eum: * et non sum decéptus.
76:4 Rénuit consolári ánima mea, * memor fui Dei, et delectátus sum, et exercitátus sum: et defécit spíritus meus.
76:5 Anticipavérunt vigílias óculi mei: * turbátus sum, et non sum locútus.
76:6 Cogitávi dies antíquos: * et annos ætérnos in mente hábui.
76:7 Et meditátus sum nocte cum corde meo, * et exercitábar, et scopébam spíritum meum.
76:8 Numquid in ætérnum proíciet Deus: * aut non appónet ut complacítior sit adhuc?
76:9 Aut in finem misericórdiam suam abscíndet, * a generatióne in generatiónem?
76:10 Aut obliviscétur miseréri Deus? * aut continébit in ira sua misericórdias suas?
76:11 Et dixi: Nunc cœpi: * hæc mutátio déxteræ Excélsi.
76:12 Memor fui óperum Dómini: * quia memor ero ab inítio mirabílium tuórum.
76:13 Et meditábor in ómnibus opéribus tuis: * et in adinventiónibus tuis exercébor.
76:14 Deus, in sancto via tua: quis Deus magnus sicut Deus noster? * tu es Deus qui facis mirabília.
76:15 Notam fecísti in pópulis virtútem tuam: * redemísti in brácchio tuo pópulum tuum, fílios Iacob et Ioseph.
76:17 Vidérunt te aquæ, Deus, vidérunt te aquæ: * et timuérunt, et turbátæ sunt abýssi.
76:18 Multitúdo sónitus aquárum: * vocem dedérunt nubes.
76:18 Étenim sagíttæ tuæ tránseunt: * vox tonítrui tui in rota.
76:19 Illuxérunt coruscatiónes tuæ orbi terræ: * commóta est, et contrémuit terra.
76:20 In mari via tua, et sémitæ tuæ in aquis multis: * et vestígia tua non cognoscéntur.
76:21 Deduxísti sicut oves pópulum tuum, * in manu Móysi et Aaron.
Gloria omittitur
Ant. In die tribulatiónis meæ Deum exquisívi mánibus meis.
Ant. In the day of my trouble * I sought God with my hands.
Salmo 76 [9]
76:1 Com a minha voz clamei ao Senhor: * levantei a minha voz a Deus e me atendeu.
76:2 No dia da minha tribulação busquei a Deus, estendi-Lhe de noite as minhas mãos: * e não fiquei defraudado.
76:3 Recusou consolar-se a minha alma, * lembrei-me de Deus e deleitei-me, ponderei e o meu espírito desfaleceu.
76:4 Meus olhos anteciparam as vigílias: * fiquei perturbado e não falei.
76:5 Pensei nos dias antigos: * e tive na mente os anos eternos.
76:6 Meditava de noite em meu coração, * reflectia e examinava o meu espírito.
76:7 Porventura Deus há-de abandonar-nos para sempre: * e se não mostrará jamais favorável?
76:8 Ou há-de privar-nos para sempre da sua misericórdia, * de geração em geração?
76:9 Ou esquecer-se-á Deus de usar de clemência? * Ou deterá na sua ira suas misericórdias?
76:10 Então disse: agora começo: * esta mudança vem da dextra do Altíssimo.
76:11 Lembrei-me das obras do Senhor: * e recordar-me-ei de vossas maravilhas de outrora.
76:12 Meditarei em todas vossas obras: * e considerarei os vossos desígnios.
76:13 Vosso caminho, ó Deus, é santo: que Deus há grande como nosso Deus? * Vós sois o Deus que operais maravilhas.
76:14 Fizestes conhecer entre os povos o vosso poder: * redimistes com vosso braço o vosso povo, os filhos de Jacob e de José.
76:15 Viram-Vos as águas, ó Deus, viram-Vos as águas: * temeram e foram turvados os abysmos.
76:16 Grande foi o estrondo das águas: * as nuvens fizeram-se soar.
76:17 Pois as vossas setas trespassaram: * a voz de vosso trovão rolou.
76:18 Vossos relâmpagos iluminaram a terra: * vacilou e tremeu a terra.
76:19 No mar o vosso caminho e os vossos atalhos em muitas águas: * e não serão conhecidos os vossos vestígios.
76:20 Conduzistes o vosso povo como ovelhas, * pela mão de Moisés e de Arão.
Omite-se Glória
Ant. In the day of my trouble I sought God with my hands.
℣. Exsúrge, Dómine.
℟. Et iúdica causam meam.
℣. Arise, O Lord.
℟. Judge Thou my cause.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.


Lectio 7
De Epístola prima beáti Pauli Apóstoli ad Corínthios
1 Cor 11:17-22
17 Hoc autem præcípio: non laudans quod non in mélius, sed in detérius convenítis.
18 Primum quidem conveniéntibus vobis in Ecclésiam, áudio scissúras esse inter vos, et ex parte credo.
19 Nam opórtet et hǽreses esse, ut et qui probáti sunt, manifésti fiant in vobis.
20 Conveniéntibus ergo vobis in unum, iam non est Domínicam cenam manducáre.
21 Unusquísque enim suam cenam præsúmit ad manducándum. Et álius quidem ésurit, álius autem ébrius est.
22 Numquid domos non habétis ad manducándum et bibéndum? aut Ecclésiam Dei contémnitis, et confúnditis eos, qui non habent? Quid dicam vobis? Laudo vos? In hoc non laudo.

℟. Eram quasi agnus ínnocens: ductus sum ad immolándum, et nesciébam: consílium fecérunt inimíci mei advérsum me, dicéntes:
* Veníte, mittámus lignum in panem eius, et eradámus eum de terra vivéntium.
℣. Omnes inimíci mei advérsum me cogitábant mala mihi: verbum iníquum mandavérunt advérsum me, dicéntes.
℟. Veníte, mittámus lignum in panem eius, et eradámus eum de terra vivéntium.
Pai Nosso, que estais nos céus, santificado seja o vosso Nome, venha a nós o vosso Reino; seja feita a vossa vontade assim na terra como no Céu.
O pão nosso de cada dia nos dai hoje; Perdoai-nos as nossas dívidas, assim como nós perdoamos aos nossos devedores; e não nos deixeis cair em tentação; mas livrai-nos do mal. Amen.


Leitura 7
From the first letter of blessed Apostle Paul to Corinthians
1 Cor 11:17-22
17 Now this I ordain: not praising you, that you come together not for the better, but for the worse.
18 For first of all I hear that when you come together in the church, there are schisms among you; and in part I believe it.
19 For there must be also heresies: that they also, who are approved, may be made manifest among you.
20 When you come therefore together into one place, it is not now to eat the Lord's supper.
21 For every one taketh before his own supper to eat. And one indeed is hungry and another is drunk.
22 What, have you not houses to eat and to drink in? Or despise ye the church of God; and put them to shame that have not? What shall I say to you? Do I praise you? In this I praise you not.

℟. I was like a gentle lamb that is brought to the slaughter, and I knew not that mine enemies had devised devices against me, saying:
* Come, let us put (poison of a deadly) tree into his bread, and let us cut him off from the land of the living.
℣. All they that hate me devised my hurt against me: they plotted together to do me evil, saying:
℟. Come, let us put (poison of a deadly) tree into his bread, and let us cut him off from the land of the living.


Lectio 8
1 Cor 11:23-26
23 Ego enim accépi a Dómino quod et trádidi vobis, quóniam Dóminus Iesus, in qua nocte tradebátur, accépit panem,
24 Et grátias agens fregit, et dixit: Accípite, et manducáte: hoc est corpus meum, quod pro vobis tradétur: hoc fácite in meam commemoratiónem.
25 Simíliter et cálicem, postquam cœnávit, dicens: Hic calix novum testaméntum est in meo sánguine: hoc fácite, quotiescúmque bibétis, in meam commemoratiónem.
26 Quotiescúmque enim manducábitis panem hunc, et cálicem bibétis, mortem Dómini annuntiábitis donec véniat.

℟. Una hora non potuístis vigiláre mecum, qui exhortabámini mori pro me?
* Vel Iudam non vidétis, quómodo non dormit, sed festínat trádere me Iudǽis.
℣. Quid dormítis? súrgite, et oráte, ne intrétis in tentatiónem.
℟. Vel Iudam non vidétis, quómodo non dormit, sed festínat trádere me Iudǽis.


Leitura 8
1 Cor 11:23-26
23 For I have received of the Lord that which also I delivered unto you, that the Lord Jesus, the same night in which he was betrayed, took bread.
24 And giving thanks, broke, and said: Take ye, and eat: this is my body, which shall be delivered for you: this do for the commemoration of me.
25 In like manner also the chalice, after he had supped, saying: This chalice is the new testament in my blood: this do ye, as often as you shall drink, for the commemoration of me.
26 For as often as you shall eat this bread, and drink the chalice, you shall show the death of the Lord, until he come.

℟. Could ye not watch with Me one hour, ye that called one on the other to die for Me?
* Or see ye not Judas, how that he sleepeth not, but maketh haste to betray Me to the Jews?
℣. Why sleep ye? Rise, and pray, lest ye enter into temptation.
℟. Or see ye not Judas, how that he sleepeth not, but maketh haste to betray Me to the Jews?


Lectio 9
1 Cor 11:27-34
27 Itaque quicúmque manducáverit panem hunc, vel bíberit cálicem Dómini indígne, reus erit córporis et sánguinis Dómini.
28 Probet autem seípsum homo: et sic de pane illo edat, et de cálice bibat.
29 Qui enim mandúcat et bibit indígne, iudícium sibi mandúcat et bibit, non diiúdicans corpus Dómini.
30 Ideo inter vos multi infírmi et imbecílles, et dórmiunt multi.
31 Quod, si nosmetípsos diiudicarémus, non útique iudicarémur.
32 Dum iudicámur autem, a Dómino corrípimur, ut non cum hoc mundo damnémur.
33 Itaque, fratres mei, cum convenítis ad manducándum, ínvicem exspectáte.
34 Si quis ésurit, domi mandúcet: ut non in iudícium conveniátis. Cétera autem, cum vénero, dispónam.

℟. Senióres pópuli consílium fecérunt,
* Ut Iesum dolo tenérent, et occíderent: cum gládiis et fústibus exiérunt tamquam ad latrónem.
℣. Collegérunt pontífices et pharisǽi concílium.
℟. Ut Iesum dolo tenérent, et occíderent: cum gládiis et fústibus exiérunt tamquam ad latrónem.
Gloria omittitur
℟. Senióres pópuli consílium fecérunt, * Ut Iesum dolo tenérent, et occíderent: cum gládiis et fústibus exiérunt tamquam ad latrónem.


Leitura 9
1 Cor 11:27-34
27 Therefore whosoever shall eat this bread, or drink the chalice of the Lord unworthily, shall be guilty of the body and of the blood of the Lord.
28 But let a man prove himself: and so let him eat of that bread, and drink of the chalice.
29 For he that eateth and drinketh unworthily, eateth and drinketh judgment to himself, not discerning the body of the Lord.
30 Therefore are there many infirm and weak among you, and many sleep.
31 But if we would judge ourselves, we should not be judged.
32 But whilst we are judged, we are chastised by the Lord, that we be not condemned with this world.
33 Wherefore, my brethren, when you come together to eat, wait for one another.
34 If any man be hungry, let him eat at home; that you come not together unto judgment. And the rest I will set in order, when I come.

℟. The elders of the people consulted
* That they might take Jesus by subtilty, and kill Him they came out, as against a thief, with swords and staves.
℣. The chief Priests and the Pharisees gathered a council.
℟. That they might take Jesus by subtilty, and kill Him: they came out, as against a thief, with swords and staves.
Omite-se Glória
℟. The elders of the people consulted * That they might take Jesus by subtilty, and kill Him: they came out, as against a thief, with swords and staves.
Oratio {ex Proprio de Tempore}
Réspice, quǽsumus, Dómine, super hanc famíliam tuam, pro qua Dóminus noster Iesus Christus non dubitávit mánibus tradi nocéntium, et crucis subíre torméntum:
Et sub silentio concluditur
Qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.

Reliqua omittuntur, nisi Laudes separandæ sint.
Oração {do Próprio do tempo}
Look down, we beseech thee, O Lord, on this thy family, for which our Lord Jesus Christ did not hesitate to be delivered up into the hands of wicked men, and to suffer the torment of the Cross.
Finish silently
Que convosco vive e reina em unidade do Espírito Santo, Deus, por todos os séculos dos séculos.
℟. Amen

Skip the rest, unless praying Lauds separately.
Conclusio{omittitur}
Conclusão{omitido}

Matutinum    Laudes
Prima    Tertia    Sexta    Nona
Vesperae    Completorium
Omnes    Plures    Appendix

Options    Sancta Missa    Ordo

Versions
Tridentine - 1570
Tridentine - 1888
Tridentine - 1906
Divino Afflatu - 1954
Reduced - 1955
Rubrics 1960 - 1960
Rubrics 1960 - 2020 USA
Monastic - 1963
Ordo Praedicatorum - 1962
Language 2
Latin
Dansk
Deutsch
English
Español
Français
Italiano
Magyar
Polski
Português
Latin-Bea
Polski-Newer
Votives
Hodie
Apostolorum
Evangelistarum
Unius Martyris
Plurimorum Martyrum
Confessoris Pontificis
Doctorum Pontificium
Confessoris non Pontificis
Doctoris non Pontificis
Unam Virginum
Plures Virgines
Non Virginum Martyrum
Non Virginum non Martyrum
Dedicationis Ecclesiae
Officium defunctorum
Beata Maria in Sabbato
Beatae Mariae Virginis
Officium parvum Beatae Mariae Virginis

Versions      Credits      Download      Rubrics      Technical      Help