Dominica II in Quadragesima ~ I. classis

Divinum Officium Monastic - 1963

03-17-2019

Ad Matutinum

Incipit
℣. Dómine, lábia +︎ mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Dómine, lábia mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Dómine, lábia mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.

Psalmus 3 [0]
3:2 Dómine, quid multiplicáti sunt qui tríbulant me? * multi insúrgunt advérsum me.
3:3 Multi dicunt ánimæ meæ: * Non est salus ipsi in Deo eius.
3:4 Tu autem, Dómine, suscéptor meus es, * glória mea, et exáltans caput meum.
3:5 Voce mea ad Dóminum clamávi: * et exaudívit me de monte sancto suo.
3:6 Ego dormívi, et soporátus sum: * et exsurréxi, quia Dóminus suscépit me.
3:7 Non timébo míllia pópuli circumdántis me: * exsúrge, Dómine, salvum me fac, Deus meus.
3:8 Quóniam tu percussísti omnes adversántes mihi sine causa: * dentes peccatórum contrivísti.
3:9 Dómini est salus: * et super pópulum tuum benedíctio tua.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Início
℣. Abri, Senhor, +︎ os meus lábios.
℟. E a minha boca anunciará o vosso louvor.
℣. Abri, Senhor, os meus lábios.
℟. E a minha boca anunciará o vosso louvor.
℣. Abri, Senhor, os meus lábios.
℟. E a minha boca anunciará o vosso louvor.

Salmo 3 [0]
3:1 Senhor, porque tantos são os que me atribulam? * Muitos se insurgem contra mim.
3:2 Muitos dizem à minha alma: * não há salvação para ele no seu Deus.
3:3 Vós, porém, Senhor, sois o meu protector, * minha glória e exaltais a minha cabeça.
3:4 Com minha voz ao Senhor clamei: * e Ele me ouviu do seu santo monte.
3:5 Deitei-me para descansar e adormeci: * e levantei-me, pois me acolheu o Senhor.
3:6 Não temerei milhares de pessoas me cercando: * levantai-Vos, ó Senhor, salvai-me, ó Deus meu!
3:7 Porque Vós tendes ferido todos os que sem causa me perseguem: * quebrastes os dentes dos pecadores.
3:8 A salvação é do Senhor: * e sua bênção está sobre seu povo.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amen.
Invitatorium {Antiphona ex Psalterio secundum tempora}
Ant. Non sit vobis vanum mane súrgere ante lucem: * Quia promísit Dóminus corónam vigilántibus.
Ant. Non sit vobis vanum mane súrgere ante lucem: * Quia promísit Dóminus corónam vigilántibus.
Veníte, exsultémus Dómino, iubilémus Deo, salutári nostro: præoccupémus fáciem eius in confessióne, et in psalmis iubilémus ei.
Ant. Non sit vobis vanum mane súrgere ante lucem: * Quia promísit Dóminus corónam vigilántibus.
Quóniam Deus magnus Dóminus, et Rex magnus super omnes deos, quóniam non repéllet Dóminus plebem suam: quia in manu eius sunt omnes fines terræ, et altitúdines móntium ipse cónspicit.
Ant. Quia promísit Dóminus corónam vigilántibus.
Quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud, et áridam fundavérunt manus eius (genuflectitur) veníte, adorémus, et procidámus ante Deum: plorémus coram Dómino, qui fecit nos, quia ipse est Dóminus, Deus noster; nos autem pópulus eius, et oves páscuæ eius.
Ant. Non sit vobis vanum mane súrgere ante lucem: * Quia promísit Dóminus corónam vigilántibus.
Hódie, si vocem eius audiéritis, nolíte obduráre corda vestra, sicut in exacerbatióne secúndum diem tentatiónis in desérto: ubi tentavérunt me patres vestri, probavérunt et vidérunt ópera mea.
Ant. Quia promísit Dóminus corónam vigilántibus.
Quadragínta annis próximus fui generatióni huic, et dixi; Semper hi errant corde, ipsi vero non cognovérunt vias meas: quibus iurávi in ira mea; Si introíbunt in réquiem meam.
Ant. Non sit vobis vanum mane súrgere ante lucem: * Quia promísit Dóminus corónam vigilántibus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Quia promísit Dóminus corónam vigilántibus.
Ant. Non sit vobis vanum mane súrgere ante lucem: * Quia promísit Dóminus corónam vigilántibus.
Invitatório {Antífona do Saltéio do tempo correspondente}
Ant. Let it not be vain for you to rise up early, before the light: * For the Lord hath promised a crown to them that watch.
Ant. Let it not be vain for you to rise up early, before the light: * For the Lord hath promised a crown to them that watch.
Come let us praise the Lord with joy: let us joyfully sing to God our saviour. Let us come before his presence with thanksgiving; and make a joyful noise to him with psalms.
Ant. Let it not be vain for you to rise up early, before the light: * For the Lord hath promised a crown to them that watch.
For the Lord is a great God, and a great King above all gods. For the Lord will not cast off his people: for in his hand are all the ends of the earth, and the heights of the mountains are his.
Ant. For the Lord hath promised a crown to them that watch.
For the sea is his, and he made it: and his hands formed the dry land. (genuflect) Come let us adore and fall down: and weep before the Lord that made us: For he is the Lord our God: and we are the people of his pasture and the sheep of his hand.
Ant. Let it not be vain for you to rise up early, before the light: * For the Lord hath promised a crown to them that watch.
Today if you shall hear his voice, harden not your hearts: As in the provocation, according to the day of temptation in the wilderness: where your fathers tempted me, they proved me, and saw my works.
Ant. For the Lord hath promised a crown to them that watch.
Forty years long was I offended with that generation, and I said: These always err in heart. And these men have not known my ways: so I swore in my wrath that they shall not enter into my rest.
Ant. Let it not be vain for you to rise up early, before the light: * For the Lord hath promised a crown to them that watch.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amen.
Ant. For the Lord hath promised a crown to them that watch.
Ant. Let it not be vain for you to rise up early, before the light: * For the Lord hath promised a crown to them that watch.
Hymnus {ex Psalterio secundum tempora}
Ex more docti mýstico
Servémus hoc ieiúnium,
Deno diérum círculo
Ducto quater notíssimo.

Lex et prophétæ prímitus
Hoc prætulérunt, póstmodum
Christus sacrávit, ómnium
Rex atque factor témporum.

Utámur ergo párcius
Verbis, cibis et pótibus,
Somno, iocis, et árctius
Perstémus in custódia.

Vitémus autem péssima,
Quæ súbruunt mentes vagas:
Nullúmque demus cállidi
Hostis locum tyránnidi.

Dicámus omnes cérnui:
Clamémus atque sínguli,
Plorémus ante Iúdicem,
Flectámus iram víndicem,

Nostris malis offéndimus
Tuam, Deus, cleméntiam:
Effúnde nobis désuper,
Remíssor, indulgéntiam.

Meménto quod sumus tui,
Licet cadúci, plásmatis:
Ne des honórem nóminis
Tui, precámur, álteri.

Laxa malum, quod fécimus,
Auge bonum, quod póscimus:
Placére quo tandem tibi
Possímus hic, et pérpetim.

Præsta, beáta Trínitas,
Concéde, simplex Únitas,
Ut fructuósa sint tuis
Ieiuniórum múnera.
Amen.
Hino {do Saltéio do tempo correspondente}
The fast, as taught by holy lore,
We keep in solemn course once more:
The fast to all men known, and bound
In forty days of yearly round.

The law and seers that were of old
In diverse ways this Lent foretold,
Which Christ, all seasons’ King and Guide,
In after ages sanctified.

More sparing therefore let us make
The words we speak, the food we take,
Our sleep and mirth, —and closer barred
Be every sense in holy guard.

Avoid the evil thoughts that roll
Like waters o’er the heedless soul;
Nor let the foe occasion find
Our souls in slavery to bind.

In prayer together let us fall,
And cry for mercy, one and all,
And weep before the Judge’s feet,
And his avenging wrath entreat.

Thy grace have we offended sore,
By sins, O God, which we deplore;
But pour upon us from on high,
O pardoning One, thy clemency.

Remember thou, though frail we be,
That yet thine handiwork are we;
Nor let the honour of thy name
Be by another put to shame.

Forgive the sin that we have wrought;
Increase the good that we have sought:
That we at length, our wanderings o'er,
May please thee here and evermore.

Grant O thou Blessed Trinity,
Grant, O Essential Unity,
That this our fast of forty days
May work our profit and thy praise.
Amen.
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ ex Psalterio secundum tempora}
Nocturn I.
Ant. Dómine * in virtúte tua lætábitur rex.
Psalmus 20 [1]
20:2 Dómine, in virtúte tua lætábitur rex: * et super salutáre tuum exsultábit veheménter.
20:3 Desidérium cordis eius tribuísti ei: * et voluntáte labiórum eius non fraudásti eum.
20:4 Quóniam prævenísti eum in benedictiónibus dulcédinis: * posuísti in cápite eius corónam de lápide pretióso.
20:5 Vitam pétiit a te: * et tribuísti ei longitúdinem diérum in sǽculum, et in sǽculum sǽculi.
20:6 Magna est glória eius in salutári tuo: * glóriam et magnum decórem impónes super eum.
20:7 Quóniam dabis eum in benedictiónem in sǽculum sǽculi: * lætificábis eum in gáudio cum vultu tuo.
20:8 Quóniam rex sperat in Dómino: * et in misericórdia Altíssimi non commovébitur.
20:9 Inveniátur manus tua ómnibus inimícis tuis: * déxtera tua invéniat omnes, qui te odérunt.
20:10 Pones eos ut clíbanum ignis in témpore vultus tui: * Dóminus in ira sua conturbábit eos, et devorábit eos ignis.
20:11 Fructum eórum de terra perdes: * et semen eórum a fíliis hóminum.
20:12 Quóniam declinavérunt in te mala: * cogitavérunt consília, quæ non potuérunt stabilíre.
20:13 Quóniam pones eos dorsum: * in relíquiis tuis præparábis vultum eórum.
20:14 Exaltáre, Dómine, in virtúte tua: * cantábimus et psallémus virtútes tuas.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Salmos com leituras {Antífonas do Saltéio do tempo correspondente}
Nocturn I.
Ant. The king rejoices * in Thy strength, O Lord.
Salmo 20 [1]
20:1 Senhor, o rei alegrar-se-á na vossa fortaleza: * e muito regozijará na vossa salvação.
20:2 Satisfizestes-lhe os anseios do coração: * e não defraudastes os pedidos de seus lábios.
20:3 Porque o prevenistes com bênçãos de doçura: * cingistes a sua cabeça com uma coroa de pedras preciosas.
20:4 Vida Vos pediu: * e concedestes-lhes largos dias pelos séculos dos séculos.
20:5 Grande é a sua glória, devido à salvação que lhe destes: * glória e grande esplendor poreis sobre ele.
20:6 Porque dele fareis uma fonte de bênçãos perpétuas: * enchê-lo-eis de alegria, mostrando-lhe o vosso rosto.
20:7 Porque o rei no Senhor espera: * e a misericórdia do Altíssimo torná-lo-á inabalável.
20:8 Caia a vossa mão sobre todos vossos inimigos: * caia a vossa direita sobre todos os que Vos aborrecem.
20:9 Os poreis em fornalha acesa ao mostrar-lhes vosso rosto: * o Senhor na sua ira conturbá-los-á e o fogo devorá-los-á.
20:10 Exterminareis o seu fruto da terra: * e a sua descendência de entre os filhos dos homens.
20:11 Porque urdiram contra Vós males: * formaram planos que não puderam estabelecer.
20:12 Vós, porém, os poreis em fuga: * nos vossos resquícios preparareis o rosto deles.
20:13 Exaltai-Vos, ó Senhor, no vosso poder: * nós cantaremos e louvaremos as vossas maravilhas.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amen.
Psalmus 21 [2]
21:2 Deus, Deus meus, réspice in me: quare me dereliquísti? * longe a salúte mea verba delictórum meórum.
21:3 Deus meus, clamábo per diem, et non exáudies: * et nocte, et non ad insipiéntiam mihi.
21:4 Tu autem in sancto hábitas, * laus Israël.
21:5 In te speravérunt patres nostri: * speravérunt, et liberásti eos.
21:6 Ad te clamavérunt, et salvi facti sunt: * in te speravérunt, et non sunt confúsi.
21:7 Ego autem sum vermis, et non homo: * oppróbrium hóminum, et abiéctio plebis.
21:8 Omnes vidéntes me, derisérunt me: * locúti sunt lábiis, et movérunt caput.
21:9 Sperávit in Dómino, erípiat eum: * salvum fáciat eum, quóniam vult eum.
21:10 Quóniam tu es, qui extraxísti me de ventre: * spes mea ab ubéribus matris meæ. In te proiéctus sum ex útero:
21:11 De ventre matris meæ Deus meus es tu, * ne discésseris a me:
21:12 Quóniam tribulátio próxima est: * quóniam non est qui ádiuvet.
21:13 Circumdedérunt me vítuli multi: * tauri pingues obsedérunt me.
21:14 Aperuérunt super me os suum, * sicut leo rápiens et rúgiens.
21:15 Sicut aqua effúsus sum: * et dispérsa sunt ómnia ossa mea.
21:15 Factum est cor meum tamquam cera liquéscens * in médio ventris mei.
21:16 Áruit tamquam testa virtus mea, et lingua mea adhǽsit fáucibus meis: * et in púlverem mortis deduxísti me.
21:17 Quóniam circumdedérunt me canes multi: * concílium malignántium obsédit me.
21:17 Fodérunt manus meas et pedes meos: * dinumeravérunt ómnia ossa mea.
21:18 Ipsi vero consideravérunt et inspexérunt me: * divisérunt sibi vestiménta mea, et super vestem meam misérunt sortem.
21:20 Tu autem, Dómine, ne elongáveris auxílium tuum a me: * ad defensiónem meam cónspice.
21:21 Érue a frámea, Deus, ánimam meam: * et de manu canis únicam meam:
21:22 Salva me ex ore leónis: * et a córnibus unicórnium humilitátem meam.
21:23 Narrábo nomen tuum frátribus meis: * in médio ecclésiæ laudábo te.
21:24 Qui timétis Dóminum, laudáte eum: * univérsum semen Iacob, glorificáte eum.
21:25 Tímeat eum omne semen Israël: * quóniam non sprevit, neque despéxit deprecatiónem páuperis:
21:25 Nec avértit fáciem suam a me: * et cum clamárem ad eum, exaudívit me.
21:26 Apud te laus mea in ecclésia magna: * vota mea reddam in conspéctu timéntium eum.
21:27 Edent páuperes, et saturabúntur: et laudábunt Dóminum qui requírunt eum: * vivent corda eórum in sǽculum sǽculi.
21:28 Reminiscéntur et converténtur ad Dóminum * univérsi fines terræ:
21:28 Et adorábunt in conspéctu eius * univérsæ famíliæ géntium.
21:29 Quóniam Dómini est regnum: * et ipse dominábitur géntium.
21:30 Manducavérunt et adoravérunt omnes pingues terræ: * in conspéctu eius cadent omnes qui descéndunt in terram.
21:31 Et ánima mea illi vivet: * et semen meum sérviet ipsi.
21:32 Annuntiábitur Dómino generátio ventúra: * et annuntiábunt cæli iustítiam eius pópulo qui nascétur, quem fecit Dóminus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Dómine in virtúte tua lætábitur rex.
Salmo 21 [2]
21:1 Deus, ó meu Deus, olhai para mim, porque me abandonastes? * Os clamores dos meus pecados afastam de mim a salvação.
21:2 Meu Deus, clamarei durante o dia e me não ouvireis: * clamarei de noite e não por minha culpa.
21:3 Mas Vós morais no lugar santo, * ó glória de Israel.
21:4 Em Vós esperaram nossos pais: * esperaram e os libertastes.
21:5 A Vós clamaram e foram salvos: * em Vós esperaram e não foram confundidos.
21:6 Eu, porém, sou um verme e não um homem: * opróbio dos homens e abjecção da plebe.
21:7 Todos os que me viram escarneceram de mim: * falaram com os lábios e menearam a cabeça.
21:8 Esperou no Senhor, livre-o: * salve-o, se é que o ama.
21:9 Pois Vós sois quem do ventre me tirou: * minha esperança desde o seio de minha mãe. Fui do útero lançado para Vós:
21:10 Vós sois o meu Deus desde o ventre materno, * de mim Vos não retireis:
21:11 Porque a tribulação está próxima: * porque não há quem me ajude.
21:12 Um grande número de vitelos me cercara: * vi-me sitiado de gordos touros.
21:13 Abriram sobre mim sua boca, * como um leão arrebatador e que ruge.
21:14 Derramei-me como água: * e todos meus ossos se desconjuntaram.
21:15 Meu coração tornou-se como cera derretida * no meio das minhas entranhas.
21:16 Meu vigor secou-se como barro queimado e minha língua pegou-se ao paladar: * e conduzistes-me até ao pó da sepultura.
21:17 Porquanto me rodearam muitos cães raivosos: * uma turba de malignos me assaltou.
21:18 Traspassaram as minhas mãos e os meus pés: * contaram todos meus ossos.
21:19 Estiveram-me veramente considerando e olhando: * repartiram entre si as minhas vestes e lançaram sortes sobre a minha túnica.
21:20 Mas Vós, ó Senhor, não afasteis de mim o vosso auxílio: * atendei à minha defesa.
21:21 Livrai a minha alma da espada, ó Deus: * e minha única das garras dos cães:
21:22 Salvai-me da boca do leão: * e a minha humildade das hastes dos unicórnios.
21:23 Narrarei o vosso nome aos meus irmãos: * no meio da igreja Vos louvarei.
21:24 Vós que temeis o Senhor, louvai-O: * vós todos, descendência de Jacób, glorificai-O.
21:25 Tema-O toda a posteridade de Israel: * porque Ele não desprezou nem desatendeu a súplica do pobre:
21:26 Nem escondeu de mim a sua face: * mas me ouviu quando O chamava.
21:27 A Vós dirigir-se-á o meu louvor numa grande igreja: * cumprirei os meus votos em presença dos que O temem.
21:28 Os pobres comerão e serão saciados: e os que buscam o Senhor louvá-l’O-ão: * os seus corações viverão pelos séculos dos séculos.
21:29 Lembrar-se-ão e converter-se-ão ao Senhor * todos os limites da terra:
21:30 E adorá-l'O-ão na sua presença * todas as famílias das gentes.
21:31 Porque o reino pertence ao Senhor: * e Ele reinará sobre as gentes.
21:32 Comeram e adoraram todos os ricos da terra: * diante d’Ele se prostraram todos os mortais.
21:33 E a minha alma viverá para Ele: * e a minha descendência servi-l'O-á.
21:34 A geração vindoura será anunciada ao Senhor: * e o que fez o Senhor, os céus anunciarão a sua justiça ao povo que há-de nascer.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amen.
Ant. The king rejoices in Thy strength, O Lord.
Ant. Dóminus regit me * et nihil mihi déerit: in loco páscuæ ibi me collocávit.
Psalmus 22 [3]
22:1 Dóminus regit me, et nihil mihi déerit: in loco páscuæ ibi me collocávit.
22:2 Super aquam refectiónis educávit me: * ánimam meam convértit.
22:3 Dedúxit me super sémitas iustítiæ, * propter nomen suum.
22:4 Nam, et si ambulávero in médio umbræ mortis, non timébo mala: * quóniam tu mecum es.
22:4 Virga tua, et báculus tuus: * ipsa me consoláta sunt.
22:5 Parásti in conspéctu meo mensam, * advérsus eos, qui tríbulant me.
22:5 Impinguásti in óleo caput meum: * et calix meus inébrians quam præclárus est!
22:6 Et misericórdia tua subsequétur me * ómnibus diébus vitæ meæ:
22:6 Et ut inhábitem in domo Dómini, * in longitúdinem diérum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. The Lord ruleth me * and I shall want nothing. He hath set me in a place of pasture.
Salmo 22 [3]
22:1 O Senhor é meu pastor e nada me faltará: * num lugar de pastos me colocou.
22:2 Conduziu-me junto a uma água refrescante: * converteu a minha alma.
22:3 Levou-me por veredas de justiça, * por causa do seu nome.
22:4 Pois, ainda que ande no meio da sombra da morte, não temerei mal algum: * porque Vós estais comigo.
22:5 Vossa vara e o vosso báculo: * me consolaram.
22:6 Preparastes uma mesa ante mim, * à vista daqueles que me atribulam.
22:7 Ungistes com óleo a minha cabeça: * e quão precioso é o meu cálice farto!
22:8 Vossa misericórdia seguir-me-á * todos os dias da minha vida:
22:9 A fim de que habite na casa do Senhor, * durante longos dias.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amen.
Psalmus 23 [4]
23:1 Dómini est terra, et plenitúdo eius: * orbis terrárum, et univérsi qui hábitant in eo.
23:2 Quia ipse super mária fundávit eum: * et super flúmina præparávit eum.
23:3 Quis ascéndet in montem Dómini? * aut quis stabit in loco sancto eius?
23:4 Ínnocens mánibus et mundo corde, * qui non accépit in vano ánimam suam, nec iurávit in dolo próximo suo.
23:5 Hic accípiet benedictiónem a Dómino: * et misericórdiam a Deo, salutári suo.
23:6 Hæc est generátio quæréntium eum, * quæréntium fáciem Dei Iacob.
23:7 Attóllite portas, príncipes, vestras, et elevámini, portæ æternáles: * et introíbit Rex glóriæ.
23:8 Quis est iste Rex glóriæ? * Dóminus fortis et potens: Dóminus potens in prǽlio.
23:9 Attóllite portas, príncipes, vestras, et elevámini, portæ æternáles: * et introíbit Rex glóriæ.
23:10 Quis est iste Rex glóriæ? * Dóminus virtútum ipse est Rex glóriæ.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Dóminus regit me et nihil mihi déerit: in loco páscuæ ibi me collocávit.
Salmo 23 [4]
23:1 Do Senhor é a terra e toda sua plenitude: * a órbita terrestre e quantos nela habitam.
23:2 Pois Ele a fundou sobre os mares: * e a estabeleceu sobre os rios.
23:3 Quem ao monte do Senhor subirá? * Ou quem no seu lugar santo estará?
23:4 O inocente de mãos e puro de coração, * o que não recebeu em vão sua alma, nem juramentos dolosos fez ao seu próximo.
23:5 Este receberá a bênção do Senhor: * e a misericórdia de Deus, seu Salvador.
23:6 Tal é a geração dos que O buscam, * dos que buscam a face do Deus de Jacob.
23:7 Levantai, ó príncipes, as vossas portas, levantai-vos, ó portas eternas: * e entrará o Rei da glória.
23:8 Quem é este Rei da glória? * É o Senhor forte e poderoso, o Senhor poderoso nas batalhas.
23:9 Levantai, ó príncipes, as vossas portas, levantai-vos, ó portas eternas: * e entrará o Rei da glória.
23:10 Quem é este Rei da glória? * O Senhor dos exércitos, é Ele o Rei da glória.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amen.
Ant. The Lord ruleth me and I shall want nothing. He hath set me in a place of pasture.
Ant. Óculi mei * semper ad Dóminum.
Psalmus 24 [5]
24:1 Ad te, Dómine, levávi ánimam meam: * Deus meus, in te confído, non erubéscam.
24:3 Neque irrídeant me inimíci mei: * étenim univérsi, qui sústinent te, non confundéntur.
24:4 Confundántur omnes iníqua agéntes * supervácue.
24:4 Vias tuas, Dómine, demónstra mihi: * et sémitas tuas édoce me.
24:5 Dírige me in veritáte tua, et doce me: * quia tu es, Deus, salvátor meus, et te sustínui tota die.
24:6 Reminíscere miseratiónum tuárum, Dómine, * et misericordiárum tuárum, quæ a sǽculo sunt.
24:7 Delícta iuventútis meæ, * et ignorántias meas ne memíneris.
24:7 Secúndum misericórdiam tuam meménto mei tu: * propter bonitátem tuam, Dómine.
24:8 Dulcis et rectus Dóminus: * propter hoc legem dabit delinquéntibus in via.
24:9 Díriget mansuétos in iudício: * docébit mites vias suas.
24:10 Univérsæ viæ Dómini, misericórdia et véritas, * requiréntibus testaméntum eius et testimónia eius.
24:11 Propter nomen tuum, Dómine, propitiáberis peccáto meo: * multum est enim.
24:12 Quis est homo qui timet Dóminum? * legem státuit ei in via, quam elégit.
24:13 Ánima eius in bonis demorábitur: * et semen eius hereditábit terram.
24:14 Firmaméntum est Dóminus timéntibus eum: * et testaméntum ipsíus ut manifestétur illis.
24:15 Óculi mei semper ad Dóminum: * quóniam ipse evéllet de láqueo pedes meos.
24:16 Réspice in me, et miserére mei: * quia únicus et pauper sum ego.
24:17 Tribulatiónes cordis mei multiplicátæ sunt: * de necessitátibus meis érue me.
24:18 Vide humilitátem meam, et labórem meum: * et dimítte univérsa delícta mea.
24:19 Réspice inimícos meos quóniam multiplicáti sunt, * et ódio iníquo odérunt me.
24:20 Custódi ánimam meam, et érue me: * non erubéscam quóniam sperávi in te.
24:21 Innocéntes et recti adhæsérunt mihi: * quia sustínui te.
24:22 Líbera, Deus, Israël, * ex ómnibus tribulatiónibus suis.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. My eyes * are ever towards the Lord.
Salmo 24 [5]
24:1 A Vós, ó Senhor, elevei a minha alma: * Deus meu, em Vós confio, não seja eu envergonhado.
24:2 Não me escarneçam os meus inimigos: * de facto, nem um dos que esperam em Vós será confundido.
24:3 Sejam confundidos todos os que a iniquidade * cometem em vão.
24:4 Mostrai-me, ó Senhor, os vossos caminhos: * e ensinai-me as vossas veredas.
24:5 Dirigi-me na vossa verdade e ensinai-me: * pois Vós sois Deus, meu Salvador, e esperei em Vós todo o dia.
24:6 Lembrai-Vos, ó Senhor, de vossas bondades, * e de vossas misericórdias, que datam dos séculos passados.
24:7 Dos delitos da minha mocidade, * e das minhas ignorâncias, Vos não recordeis.
24:8 De acordo com vossa misericórdia lembrai-Vos de mim: * ó Senhor, segundo a vossa bondade.
24:9 Doce e recto é o Senhor: * por isso Ele dará lei aos que pecam pelo caminho.
24:10 Aos mansos conduzirá em justiça: * aos brandos ensinará seus caminhos.
24:11 Todos os caminhos do Senhor são misericórdia e verdade, * para os que buscam a sua aliança e os seus mandamentos.
24:12 Por causa de vosso nome, ó Senhor, me haveis de perdoar o meu pecado, * é veramente grande.
24:13 Quem é o homem que teme o Senhor? * Fixou-lhe Ele uma lei no caminho que escolheu.
24:14 Sua alma repousará em bens: * e a sua descendência herdará a terra.
24:15 O Senhor é o firme apoio dos que O temem: * e manifestar-lhes-á a sua aliança.
24:16 Meus olhos estão sempre voltados para o Senhor: * porque Ele tirará os meus pés do laço.
24:17 Olhai para mim e tende misericórdia de mim: * pois vejo-me só e pobre.
24:18 As tribulações do meu coração multiplicaram-se: * livrai-me das minhas aflições.
24:19 Olhai para o meu abatimento e para o meu trabalho: * e perdoai todos meus pecados.
24:20 Vede quanto os meus inimigos se têm multiplicado, * e com que ódio iníquo me odeiam.
24:21 Guardai a minha alma e livrai-me: * não seja eu envergonhado, tendo em Vós esperado.
24:22 Os inocentes e os justos uniram-se comigo: * pois esperei em Vós.
24:23 Livrai Israel, ó Deus, * de todas suas tribulações.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amen.
Psalmus 25 [6]
25:1 Iúdica me, Dómine, quóniam ego in innocéntia mea ingréssus sum: * et in Dómino sperans non infirmábor.
25:2 Proba me, Dómine, et tenta me: * ure renes meos et cor meum.
25:3 Quóniam misericórdia tua ante óculos meos est: * et complácui in veritáte tua.
25:4 Non sedi cum concílio vanitátis: * et cum iníqua geréntibus non introíbo.
25:5 Odívi ecclésiam malignántium: * et cum ímpiis non sedébo.
25:6 Lavábo inter innocéntes manus meas: * et circúmdabo altáre tuum, Dómine:
25:7 Ut áudiam vocem laudis, * et enárrem univérsa mirabília tua.
25:8 Dómine, diléxi decórem domus tuæ, * et locum habitatiónis glóriæ tuæ.
25:9 Ne perdas cum ímpiis, Deus, ánimam meam, * et cum viris sánguinum vitam meam:
25:10 In quorum mánibus iniquitátes sunt: * déxtera eórum repléta est munéribus.
25:11 Ego autem in innocéntia mea ingréssus sum: * rédime me, et miserére mei.
25:12 Pes meus stetit in dirécto: * in ecclésiis benedícam te, Dómine.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Óculi mei semper ad Dóminum.
Salmo 25 [6]
25:1 Julgai-me, ó Senhor, porque andei na minha inocência: * e, esperando no Senhor, não vacilarei.
25:2 Testai-me, ó Senhor, e tentai-me: * purificai-me os rins e o meu coração.
25:3 Porque a vossa misericórdia está ante meus olhos: * e com vossa verdade estou satisfeito.
25:4 Não me sentei no concílio da vaidade: * e não entrarei com os que praticam a iniquidade.
25:5 Odeio a igreja dos malignos: * e me não sentarei com os ímpios.
25:6 Lavarei as minhas mãos entre os inocentes: * e estarei, ó Senhor, ao redor de vosso altar.
25:7 Para ouvir a voz dos louvores, * e narrar todas vossas maravilhas.
25:8 Senhor, amei o decoro de vossa casa, * e o lugar onde habita a vossa glória.
25:9 Não percais, ó Deus, a minha alma com os ímpios, * nem a minha vida com os homens sanguinários.
25:10 Em cujas mãos está a iniquidade: * e cuja dextra está cheia de subornos.
25:11 Eu, porém, andei na minha inocência: * salvai-me e tende compaixão de mim.
25:12 Meu pé esteve no recto caminho: * nas igrejas Vos bem-direi, ó Senhor.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amen.
Ant. My eyes are ever towards the Lord.
℣. Ipse liberávit me de láqueo venántium.
℟. Et a verbo áspero.
℣. For he hath delivered me from the snare of the hunters.
℟. And from the sharp word.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Exáudi, Dómine Iesu Christe, preces servórum tuórum, et miserére nobis: Qui cum Patre et Spíritu Sancto vivis et regnas in sǽcula sæculórum. Amen.
Our Father, who art in heaven, Hallowed be thy name. Thy kingdom come. Thy will be done on earth as it is in heaven. Give us this day our daily bread. And forgive us our trespasses, as we forgive those who trespass against us.
℣. And lead us not into temptation:
℟. But deliver us from evil.
Absolvição. O Lord Jesus Christ, graciously hear the prayers of Thy servants, and have mercy upon us, Who livest and reignest with the Father, and the Holy Ghost, ever world without end. Amen.

℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Benedictióne perpétua benedícat nos Pater ætérnus. Amen.

Lectio 1
De libro Génesis
Gen 27:1-4
1 Sénuit autem Isaac, et calligavérunt óculi eius, et vidére non póterat: vocavítque Esau fílium suum maiórem, et dixit ei: Fili mi! Qui respóndit: Adsum.
2 Cui pater: Vides, inquit, quod senúerim et ignórem diem mórtis meæ.
3 Sume arma tua, pháretram, et arcum, et egrédere foras: cumque venátu áliquid apprehénderis,
4 Fac mihi inde pulméntum sicut velle me nosti, et affer ut cómedam: et benedícat tibi ánima mea ántequam móriar.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Tolle arma tua, pháretram et arcum, et affer de venatióne tua, ut cómedam:
* Et benedícat tibi ánima mea.
℣. Cumque venátu áliquid attúleris, fac mihi inde pulméntum, ut cómedam.
℟. Et benedícat tibi ánima mea.

℣. Grant, Lord, a blessing.
Benção. May the Eternal Father bless us with an eternal blessing. Amen.

Leitura 1
Lesson from the book of Genesis
Gen 27:1-4
1 Now Isaac was old, and his eyes were dim, and he could not see: and he called Esau, his elder son, and said to him: My son? And he answered: Here I am.
2 And his father said to him: Thou seest that I am old, and know not the day of my death.
3 Take thy arms, thy quiver, and bow, and go abroad: and when thou hast taken some thing by hunting,
4 Make me savoury meat thereof, as thou knowest I like, and bring it, that I may eat: and my soul may bless thee before I die.
℣. E Vós, Senhor, tende misericórdia de nós.
℟. Graças a Deus.

℟. Take thy weapons, thy quiver and thy bow, and bring me some of thy venison, that I may eat,
* and my soul may bless thee.
℣. And when thou hast taken somewhat, make me thereof savoury meat, that I may eat.
℟. And my soul may bless thee.
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Unigénitus Dei Fílius nos benedícere et adiuváre dignétur. Amen.

Lectio 2
Gen 27:5-12
5 Quod cum audísset Rebécca, et ille abiísset in agrum ut iussiónem patris impléret,
6 Dixit fílio suo Iacob: Audívi patrem tuum loquéntem cum Esau fratre tuo, et dicéntem ei:
7 Affer mihi de venatióne tua, et fac cibos ut cómedam, et benedícam tibi coram Dómino ántequam moriar.
8 Nunc ergo fili mi, acquiésce consíliis meis;
9 Et pergens ad gregem, affer mihi duos hædos óptimos, ut fáciam ex eis escas patri tuo, quibus libénter véscitur:
10 Quas cum intúleris, et coméderit, benedícat tibi priúsquam moriátur.
11 Cui ille respóndit: Nosti quod Esau frater meus homo pilósus sit, et ego lenis:
12 Si attractáverit me pater meus, et sénserit, tímeo ne putet sibi voluísse illúdere, et indúcam super me maledictiónem pro benedictióne.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Ecce odor fílii mei sicut odor agri pleni, cui benedíxit Dóminus: créscere te fáciat Deus meus sicut arénam maris:
* Et donet tibi de rore cæli benedictiónem.
℣. Deus autem omnípotens benedícat tibi, atque multíplicet.
℟. Et donet tibi de rore cæli benedictiónem.
℣. Grant, Lord, a blessing.
Benção. May the Son, the Sole-begotten, mercifully bless and keep us. Amen.

Leitura 2
Gen 27:5-12
5 And when Rebecca had heard this, and he was gone into the field to fulfill his father's commandment,
6 She said to her son Jacob: I heard thy father talking with Esau thy brother, and saying to him:
7 Bring me of thy hunting, and make me meats that I may eat, and bless thee in the sight of the Lord, before I die.
8 Now, therefore, my son, follow my counsel:
9 And go thy way to the flock, bring me two kids of the best, that I may make of them meat for thy father, such as he gladly eateth:
10 Which when thou hast brought in, and he hath eaten, he may bless thee before he die.
11 And he answered her: Thou knowest that Esau my brother is a hairy man, and I am smooth.
12 If my father shall feel me, and perceive it, I fear lest he will think I would have mocked him, and I shall bring upon me a curse instead of a blessing.
℣. E Vós, Senhor, tende misericórdia de nós.
℟. Graças a Deus.

℟. See the smell of my son is as the smell of a field which the Lord hath blessed. May my God multiply thee as the sand of the sea.
* And give thee a blessing of the dew of heaven.
℣. And God Almighty bless thee, and multiply thee.
℟. And give thee a blessing of the dew of heaven.
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Spíritus Sancti grátia illúminet sensus et corda nostra. Amen.

Lectio 3
Gen 27:13-20
13 Ad quem mater: In me sit, ait, ista maledíctio, fili mi: tantum audi vocem meam, et pergens, affer quæ dixi.
14 Abiit, et áttulit, dedítque matri. Parávit illa cibos, sicut velle nóverat patrem illíus.
15 Et véstibus Esau valde bonis, quas apud se habébat domi, índuit eum:
16 Pelliculásque hædórum circúmdedit mánibus, et colli nuda protéxit.
17 Dedítque pulméntum, et panes, quos cóxerat, trádidit.
18 Quibus illátis, dixit: Pater mi! At ille respóndit: Audio. Quis es tu, fili mi?
19 Dixítque Iacob: Ego sum primogénitus tuus Esau: feci sicut præcepísti mihi: surge, sede, et cómede de venatióne mea, ut benedícat mihi ánima tua.
20 Rursúmque Isaac ad fílium suum: Quómodo, inquit, tam cito inveníre potuísti, fili mi? Qui respóndit: Volúntas Dei fuit ut cito occúrreret mihi quod volébam.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Det tibi Deus de rore cæli et de pinguédine terræ abundántiam: sérviant tibi tribus et pópuli:
* Esto dóminus fratrum tuórum.
℣. Et incurvéntur ante te fílii matris tuæ.
℟. Esto dóminus fratrum tuórum.
℣. Grant, Lord, a blessing.
Benção. May the grace of the Holy Spirit enlighten all our hearts and minds. Amen.

Leitura 3
Gen 27:13-20
13 And his mother said to him: Upon me be this curse, my son: only hear thou my voice, and go, fetch me the things which I have said.
14 He went, and brought, and gave them to his mother. She dressed meats, such as she knew his father liked.
15 And she put on him very good garments of Esau, which she had at home with her:
16 And the little skins of the kids she put about his hands, and covered the bare of his neck.
17 And she gave him the savoury meat, and delivered him bread that she had baked.
18 Which when he had carried in, he said: My father? But he answered: I hear. Who art thou, my son?
19 And Jacob said: I am Esau thy firstborn: I have done as thou didst command me: arise, sit, and eat of my venison, that thy soul may bless me.
20 And Isaac said to his son: How couldst thou find it so quickly, my son? He answered: It was the will of God, that what I sought came quickly in my way.
℣. E Vós, Senhor, tende misericórdia de nós.
℟. Graças a Deus.

℟. God give thee of the dew of heaven and the fatness of the earth. Let people and nations serve thee.
* Be lord over thy brethren.
℣. And let thy mother's sons bow down to thee.
℟. Be lord over thy brethren.
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. In unitáte Sancti Spíritus, benedícat nos Pater et Fílius. Amen.

Lectio 4
Gen 27:21-29
21 Dixítque Isaac: Accéde huc ut tángam te, fili mi, et probem utrum tu sis fílius meus Esau, an non.
22 Accéssit ille ad patrem, et, palpáto eo, dixit Isaac: Vox quidem, vox Iacob est: sed manus, manus sunt Esau.
23 Et non cognóvit eum, quia pilósæ manus similitúdinem maióris exprésserant. Benedícens ergo illi,
24 Ait: Tu es fílius meus Esau? Respóndit: Ego sum.
25 At ille: Affer mihi, inquit, cibos de venatióne tua, fili mi, ut benedícat tibi ánima mea. Quos cum oblátos comedísset, óbtulit ei étiam vinum. Quo hausto,
26 Dixit ad eum: Accéde ad me, et da mihi ósculum, fili mi.
27 Accéssit, et osculátus est eum. Statímque ut sensit vestimentórum illíus flagrántiam, benedícens illi, ait: Ecce odor fílii mei sicut odor agri pleni, cui benedíxit Dóminus.
28 Det tibi Deus de rore cæli, et de pinguédine terræ abundántiam fruménti et vini.
29 Et sérviant tibi pópuli, et adórent te tribus: esto dóminus fratrum tuórum, et incurvéntur ante te fílii matris tuæ. Qui maledíxerit tibi, sit ille maledíctus: et qui benedíxerit tibi, benedictiónibus repleátur.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Surge, pater, cómede de venatióne fílii tui. † Quómodo tam cito inveníre potuísti, fili mi?
* Volúntas Dei fuit, pater, ut cito mihi occúrreret quod volébam.
℣. Ego sum Esau primogénitus tuus: † feci sicut pracépisti mihi.
℟. Volúntas Dei fuit, pater, ut cito mihi occúrreret quod volébam.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Volúntas Dei fuit, pater, ut cito mihi occúrreret quod volébam.
℣. Grant, Lord, a blessing.
Benção. In the unity of the Holy Ghost, may the Father and the Son bless us. Amen.

Leitura 4
Gen 27:21-29
21 And Isaac said: Come hither, that I may feel thee, my son, and may prove whether thou be my son Esau, or not.
22 He came near to his father, and when he had felt him, Isaac said: The voice indeed is the voice of Jacob; but the hands are the hands of Esau.
23 He said: Art thou my son Esau? He answered: I am.
25 Then he said: Bring me the meats of thy hunting, my son, that my soul may bless thee. And when they were brought, and he had eaten, he offered him wine also, which after he had drunk,
26 He said to him: Come near me, and give me a kiss, my son.
27 He came near, and kissed him. And immediately as he smelled the fragrant smell of his garments, blessing him, he said: Behold the smell of my son is as the smell of a plentiful field, which Lord hath blessed.
28 God give thee the dew of heaven, and of the fatness of the earth, abundance of corn and wine.
29 And let peoples serve thee, and tribes worship thee: be thou lord of thy brethren, and let they mother's children bow down before thee. Cursed be he that curseth thee: and let him that blesseth thee be filled with blessings.
℣. E Vós, Senhor, tende misericórdia de nós.
℟. Graças a Deus.

℟. Arise, father, and eat of thy son’s venison; How couldst thou find it so quickly, my son?
* It was the will of God that what I sought came quickly in my way.
℣. I am Esau thy firstborn: I have done as thou didst command me.
℟. It was the will of God, father, that what I sought came my way.
℣. Glory be to the Father, and to the Son, * and to the Holy Ghost.
℟. It was the will of God, father, that what I sought came my way.
Nocturn II.
Ant. Dóminus * defénsor vitæ meæ.
Psalmus 26 [7]
26:1 Dóminus illuminátio mea, et salus mea, * quem timébo?
26:1 Dóminus protéctor vitæ meæ, * a quo trepidábo?
26:2 Dum apprópiant super me nocéntes, * ut edant carnes meas:
26:2 Qui tríbulant me inimíci mei, * ipsi infirmáti sunt, et cecidérunt.
26:3 Si consístant advérsum me castra, * non timébit cor meum.
26:3 Si exsúrgat advérsum me prǽlium, * in hoc ego sperábo.
26:4 Unam pétii a Dómino, hanc requíram, * ut inhábitem in domo Dómini ómnibus diébus vitæ meæ:
26:4 Ut vídeam voluptátem Dómini, * et vísitem templum eius.
26:5 Quóniam abscóndit me in tabernáculo suo: * in die malórum protéxit me in abscóndito tabernáculi sui.
26:6 In petra exaltávit me: * et nunc exaltávit caput meum super inimícos meos.
26:6 Circuívi, et immolávi in tabernáculo eius hóstiam vociferatiónis: * cantábo, et psalmum dicam Dómino.
26:7 Exáudi, Dómine, vocem meam, qua clamávi ad te: * miserére mei, et exáudi me.
26:8 Tibi dixit cor meum, exquisívit te fácies mea: * fáciem tuam, Dómine, requíram.
26:9 Ne avértas fáciem tuam a me: * ne declínes in ira a servo tuo.
26:9 Adiútor meus esto: * ne derelínquas me, neque despícias me, Deus, salutáris meus.
26:10 Quóniam pater meus, et mater mea dereliquérunt me: * Dóminus autem assúmpsit me.
26:11 Legem pone mihi, Dómine, in via tua: * et dírige me in sémitam rectam propter inimícos meos.
26:12 Ne tradíderis me in ánimas tribulántium me: * quóniam insurrexérunt in me testes iníqui, et mentíta est iníquitas sibi.
26:13 Credo vidére bona Dómini * in terra vivéntium.
26:14 Exspécta Dóminum, viríliter age: * et confortétur cor tuum, et sústine Dóminum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Nocturn II.
Ant. The Lord is the defence * of my life.
Salmo 26 [7]
26:1 O Senhor é a minha luz e a minha salvação, * a quem temerei?
26:2 O Senhor é o defensor da minha vida, * ante quem trepidarei?
26:3 Enquanto se aproximam de mim os malvados, * para devorar as minhas carnes:
26:4 Meus inimigos que me atribulam, * eles mesmos se debilitaram e caíram.
26:5 Se contra mim exércitos fizerem cerco, * o meu coração não temerá.
26:6 Ainda que se levante batalha contra mim, * mesmo assim esperarei.
26:7 Uma cousa só pedi ao Senhor, esta solicitarei, * é que habite na casa do Senhor todos os dias da minha vida:
26:8 Para ver as delícias do Senhor, * e visitar o seu templo.
26:9 Porque me escondeu no seu tabernáculo: * no dia do tormento me protegeu no recôndito do seu tabernáculo.
26:10 Ergueu-me numa pedra: * e agora ergueu a minha cabeça sobre os meus inimigos.
26:11 Circundei e no seu tabernáculo ofereci uma hóstia de júbilo: * cantarei e entoarei um salmo ao Senhor.
26:12 Ouvi, ó Senhor, a minha voz, com que clamei a Vós: * de mim tende compaixão e ouvi-me.
26:13 Meu coração Vos falou, meus olhos Vos buscaram: * Senhor, hei-de procurar o vosso rosto.
26:14 Não escondeis de mim o vosso rosto: * e Vos não retireis com ira de vosso servo.
26:15 Sede a minha ajuda: * me não deixeis, nem me desprezeis, ó Deus meu Salvador.
26:16 Porque meu pai e minha mãe me abandonaram: * mas o Senhor me acolheu.
26:17 Prescreve-me, ó Senhor, uma lei no vosso caminho: * e conduzi-me pela vereda direita, por causa dos meus inimigos.
26:18 Não me entregueis à mercê das almas que me atribulam: * pois contra mim se levantaram falsas testemunhas, mas a iniquidade mentiu contra si própria.
26:19 Creio ver as maravilhas do Senhor * na terra dos viventes.
26:20 Espera o Senhor, porta-te virilmente: * fortifique-se o teu coração e espera no Senhor.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amen.
Psalmus 27 [8]
27:1 Ad te, Dómine, clamábo, Deus meus, ne síleas a me: * nequándo táceas a me, et assimilábor descendéntibus in lacum.
27:2 Exáudi, Dómine, vocem deprecatiónis meæ dum oro ad te: * dum extóllo manus meas ad templum sanctum tuum.
27:3 Ne simul trahas me cum peccatóribus: * et cum operántibus iniquitátem ne perdas me.
27:3 Qui loquúntur pacem cum próximo suo, * mala autem in córdibus eórum.
27:4 Da illis secúndum ópera eórum, * et secúndum nequítiam adinventiónum ipsórum.
27:4 Secúndum ópera mánuum eórum tríbue illis: * redde retributiónem eórum ipsis.
27:5 Quóniam non intellexérunt ópera Dómini, et in ópera mánuum eius * déstrues illos, et non ædificábis eos.
27:6 Benedíctus Dóminus: * quóniam exaudívit vocem deprecatiónis meæ.
27:7 Dóminus adiútor meus, et protéctor meus: * in ipso sperávit cor meum, et adiútus sum.
27:7 Et reflóruit caro mea: * et ex voluntáte mea confitébor ei.
27:8 Dóminus fortitúdo plebis suæ: * et protéctor salvatiónum Christi sui est.
27:9 Salvum fac pópulum tuum, Dómine, et bénedic hereditáti tuæ: * et rege eos, et extólle illos usque in ætérnum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Dóminus defénsor vitæ meæ.
Salmo 27 [8]
27:1 A Vós, ó Senhor, clamarei, Deus meu, não Vos silenciais comigo: * não suceda que se me não ouvirdes, seja semelhante àqueles na cova.
27:2 Ouvi, ó Senhor, a voz da minha súplica, quando Vos rogo: * quando ergo as minhas mãos para o vosso santo templo.
27:3 Não me arrasteis juntamente com os pecadores: * e me não percais com os que praticam a iniquidade.
27:4 Os quais falam de paz com seu próximo, * e maldade têm em seus corações.
27:5 Dai-lhes segundo as suas obras, * e segundo a malignidade dos seus projectos.
27:6 Dai-lhes segundo as obras das suas mãos: * dai-lhes a recompensa que merecem.
27:7 Porquanto não compreenderam as obras do Senhor, nem as obras das suas mãos; * Vós destruireis e os não restabelecereis.
27:8 Bendito seja o Senhor: * porque ouviu a voz da minha súplica.
27:9 O Senhor é a minha ajuda e o meu protector: * n’Ele esperou o meu coração e fui ajudado.
27:10 Refloresceu a minha carne: * e O louvarei de todo meu coração.
27:11 O Senhor é a fortaleza do seu povo: * e o protector que salva o seu Cristo.
27:12 Salvai, ó Senhor, o vosso povo e abençoai a vossa herança: * conduzi-os e exaltai-os por toda a eternidade.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amen.
Ant. The Lord is the defence of my life.
Ant. Adoráte * Dóminum in aula sancta eius.
Psalmus 28 [9]
28:1 Afférte Dómino, fílii Dei: * afférte Dómino fílios aríetum.
28:2 Afférte Dómino glóriam et honórem, afférte Dómino glóriam nómini eius: * adoráte Dóminum in átrio sancto eius.
28:3 Vox Dómini super aquas, Deus maiestátis intónuit: * Dóminus super aquas multas.
28:4 Vox Dómini in virtúte: * vox Dómini in magnificéntia.
28:5 Vox Dómini confringéntis cedros: * et confrínget Dóminus cedros Líbani:
28:6 Et commínuet eas tamquam vítulum Líbani: * et diléctus quemádmodum fílius unicórnium.
28:7 Vox Dómini intercidéntis flammam ignis: * vox Dómini concutiéntis desértum: et commovébit Dóminus desértum Cades.
28:9 Vox Dómini præparántis cervos, et revelábit condénsa: * et in templo eius omnes dicent glóriam.
28:10 Dóminus dilúvium inhabitáre facit: * et sedébit Dóminus Rex in ætérnum.
28:11 Dóminus virtútem pópulo suo dabit: * Dóminus benedícet pópulo suo in pace.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Worship the Lord * in His holy courts.
Salmo 28 [9]
28:1 Oferecei ao Senhor, ó filhos de Deus: * oferecei ao Senhor tenros cordeiros.
28:2 Rendei ao Senhor glória e honra, rendei ao Senhor glória ao seu nome: * adorai o Senhor no átrio do seu santuário.
28:3 A voz do Senhor está sobre as águas, o Deus da majestade trovejou: * o Senhor está sobre muitas águas.
28:4 A voz do Senhor é poderosa: * a voz do Senhor é majestosa.
28:5 A voz do Senhor quebra os cedros: * e o Senhor quebrará os cedros do Líbano:
28:6 Fá-los-á em pequenos pedaços como a um bezerro do Líbano: * e o bem-amado será como o filho do unicórnio.
28:7 A voz do Senhor divide as chamas do fogo: * a voz do Senhor abala o deserto e o Senhor fará tremer o deserto de Cades.
28:8 A voz do Senhor prepara os veados e descobre os lugares sombrios: * e no seu templo todos anunciarão a sua glória.
28:9 O Senhor faz do dilúvio a sua habitação: * o Senhor sentar-se-á como Rei para sempre.
28:10 O Senhor dará fortaleza ao seu povo: * o Senhor abençoará o seu povo com paz.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amen.
Psalmus 29 [10]
29:2 Exaltábo te, Dómine, quóniam suscepísti me: * nec delectásti inimícos meos super me.
29:3 Dómine, Deus meus, clamávi ad te, * et sanásti me.
29:4 Dómine, eduxísti ab inférno ánimam meam: * salvásti me a descendéntibus in lacum.
29:5 Psállite Dómino, sancti eius: * et confitémini memóriæ sanctitátis eius.
29:6 Quóniam ira in indignatióne eius: * et vita in voluntáte eius.
29:6 Ad vésperum demorábitur fletus: * et ad matutínum lætítia.
29:7 Ego autem dixi in abundántia mea: * Non movébor in ætérnum.
29:8 Dómine, in voluntáte tua, * præstitísti decóri meo virtútem.
29:8 Avertísti fáciem tuam a me, * et factus sum conturbátus.
29:9 Ad te, Dómine, clamábo: * et ad Deum meum deprecábor.
29:10 Quæ utílitas in sánguine meo, * dum descéndo in corruptiónem?
29:10 Numquid confitébitur tibi pulvis, * aut annuntiábit veritátem tuam?
29:11 Audívit Dóminus, et misértus est mei: * Dóminus factus est adiútor meus.
29:12 Convertísti planctum meum in gáudium mihi: * conscidísti saccum meum, et circumdedísti me lætítia:
29:13 Ut cantet tibi glória mea, et non compúngar: * Dómine, Deus meus, in ætérnum confitébor tibi.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Adoráte Dóminum in aula sancta eius.
Salmo 29 [10]
29:1 Eu Vos glorificarei, ó Senhor, porque me recebestes: * nem permitistes que meus inimigos se alegrassem à minha custa.
29:2 Ó Senhor meu Deus, clamei a Vós, * e me sarastes.
29:3 Senhor, tirastes do inferno a minha alma: * pusestes-me a salvo dos que descem à cova.
29:4 Cantai ao Senhor, ó seus santos: * e celebrai a sua santa memória.
29:5 Porque a ira está na sua indignação: * e a vida na sua boa vontade.
29:6 De tarde estaremos em lágrimas: * e de manhã em alegria.
29:7 Eu, porém, disse na minha abundância: * jamais mudarei.
29:8 Senhor, por vossa vontade, * destes força ao meu decoro.
29:9 Afastastes de mim a vossa face, * e fiquei conturbado.
29:10 A Vós, ó Senhor, clamarei: * e ao meu Deus implorarei.
29:11 Que utilidade haverá na minha morte, * enquanto à corrupção descer?
29:12 Porventura o pó professar-Vos-á * ou anunciará a vossa verdade?
29:13 O Senhor me ouviu e teve misericórdia de mim: * o Senhor fez-se meu auxílio.
29:14 O meu pranto convertestes em júbilo: * rasgastes o meu luto e me cercastes de alegria:
29:15 Para que até ao fim a minha glória Vos cante e me não abale: * ó Senhor meu Deus, Vos louvarei eternamente.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amen.
Ant. Worship the Lord in His holy courts.
Ant. In tua iustítia * líbera me, Dómine.
Psalmus 30 [11]
30:2 In te, Dómine, sperávi, non confúndar in ætérnum: * in iustítia tua líbera me.
30:3 Inclína ad me aurem tuam, * accélera ut éruas me.
30:3 Esto mihi in Deum protectórem, et in domum refúgii: * ut salvum me fácias.
30:4 Quóniam fortitúdo mea, et refúgium meum es tu: * et propter nomen tuum dedúces me, et enútries me.
30:5 Edúces me de láqueo hoc, quem abscondérunt mihi: * quóniam tu es protéctor meus.
30:6 In manus tuas comméndo spíritum meum: * redemísti me, Dómine, Deus veritátis.
30:7 Odísti observántes vanitátes, * supervácue.
30:7 Ego autem in Dómino sperávi: * exsultábo, et lætábor in misericórdia tua.
30:8 Quóniam respexísti humilitátem meam, * salvásti de necessitátibus ánimam meam.
30:9 Nec conclusísti me in mánibus inimíci: * statuísti in loco spatióso pedes meos.
30:10 Miserére mei, Dómine, quóniam tríbulor: * conturbátus est in ira óculus meus, ánima mea, et venter meus:
30:11 Quóniam defécit in dolóre vita mea: * et anni mei in gemítibus.
30:11 Infirmáta est in paupertáte virtus mea: * et ossa mea conturbáta sunt.
30:12 Super omnes inimícos meos factus sum oppróbrium et vicínis meis valde: * et timor notis meis.
30:12 Qui vidébant me, foras fugérunt a me: * oblivióni datus sum, tamquam mórtuus a corde.
30:13 Factus sum tamquam vas pérditum: * quóniam audívi vituperatiónem multórum commorántium in circúitu.
30:14 In eo dum convenírent simul advérsum me, * accípere ánimam meam consiliáti sunt.
30:15 Ego autem in te sperávi, Dómine: * dixi: Deus meus es tu: in mánibus tuis sortes meæ.
30:16 Éripe me de manu inimicórum meórum, * et a persequéntibus me.
30:17 Illústra fáciem tuam super servum tuum, salvum me fac in misericórdia tua: * Dómine, non confúndar, quóniam invocávi te.
30:18 Erubéscant ímpii, et deducántur in inférnum: * muta fiant lábia dolósa.
30:19 Quæ loquúntur advérsus iustum iniquitátem: * in supérbia, et in abusióne.
30:20 Quam magna multitúdo dulcédinis tuæ, Dómine, * quam abscondísti timéntibus te.
30:20 Perfecísti eis, qui sperant in te, * in conspéctu filiórum hóminum.
30:21 Abscóndes eos in abscóndito faciéi tuæ * a conturbatióne hóminum.
30:21 Próteges eos in tabernáculo tuo * a contradictióne linguárum.
30:22 Benedíctus Dóminus: * quóniam mirificávit misericórdiam suam mihi in civitáte muníta.
30:23 Ego autem dixi in excéssu mentis meæ: * Proiéctus sum a fácie oculórum tuórum.
30:23 Ídeo exaudísti vocem oratiónis meæ, * dum clamárem ad te.
30:24 Dilígite Dóminum omnes sancti eius: * quóniam veritátem requíret Dóminus, et retríbuet abundánter faciéntibus supérbiam.
30:25 Viríliter ágite, et confortétur cor vestrum, * omnes, qui sperátis in Dómino.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Deliver me * in Thy righteousness.
Salmo 30 [11]
30:1 Em Vós esperei, ó Senhor, não permitais que seja jamais confundido: * livrai-me na vossa justiça.
30:2 Inclinai para mim os vossos ouvidos, * acudi prontamente a livrar-me.
30:3 Sede para mim um Deus protector e uma casa de refúgio: * para me salvares.
30:4 Porque Vós sois a minha força e o meu refúgio: * e por causa de vosso nome me conduzíreis e me nutrireis.
30:5 Tirareis-me deste laço, que esconderam de mim: * porque Vós sois o meu protector.
30:6 Em vossas mãos entrego o meu espírito: * me redimistes, Senhor Deus de verdade.
30:7 Odieis os que observam cousas vãs * inutilmente.
30:8 Eu, porém, esperei no Senhor: * exultar-me-ei e alegrar-me-ei na vossa misericórdia.
30:9 Porque considerastes o meu abatimento, * salvastes das angústias a minha alma.
30:10 Não me entregastes nas mãos do inimigo: * antes pusestes os meus pés num terreiro.
30:11 Tende piedade de mim, ó Senhor, porque estou aflito: * conturbados com ira estão meus olhos, minha alma e meu ventre.
30:12 Porque a minha vida vai-se consumindo com a mágoa: * e meus anos em gemidos.
30:13 Com pobreza tem-se debilitado a minha força: * e os meus ossos estão abalados.
30:14 Mais que todos meus inimigos, tornei-me o escárnio, sobretudo para os meus vizinhos: * e o terror dos meus conhecidos.
30:15 Os que me viam, fugiam para longe de mim: * fui esquecido como um morto pelos seus corações.
30:16 Fiquei como um vaso quebrado: * porque no meio deles ouvi as injúrias de muitos.
30:17 Quando deliberavam juntos contra mim, * resolveram tirar-me a vida.
30:18 Eu, porém, esperei em Vós, ó Senhor: * disse: o meu Deus sois Vós, nas vossas mãos está o meu fado.
30:19 Livrai-me das mãos dos meus inimigos, * e dos que me perseguem.
30:20 Brilhe a claridade de vossa face sobre o vosso servo, salvai-me na vossa misericórdia: * Senhor, não seja confundido, porque Vos invoquei.
30:21 Os ímpios envergonhem-se e sejam conduzidos ao inferno: * mudos se tornem os lábios dolosos.
30:22 Que proferem contra o justo palavras de iniquidade: * com soberba e abuso.
30:23 Quão grande é, ó Senhor, a abundância de vossa doçura, * que tendes escondida para os que Vos temem!
30:24 Concedeste-la àqueles que em Vós esperam, * à vista dos filhos dos homens.
30:25 Os escondereis ao abrigo de vossa face contra * as conturbações dos homens.
30:26 Os defendereis no vosso tabernáculo * da contradição de suas línguas.
30:27 Bendito seja o Senhor: * usou maravilhosamente comigo a sua misericórdia numa cidade fortificada.
30:28 Eu, porém, disse no excesso do meu espírito: * fui expulso de ante vossos olhos.
30:29 Portanto ouvistes a voz da minha oração, * quando a Vós clamava.
30:30 Amai o Senhor, vós todos seus santos: * porque o Senhor requererá a verdade e severamente retribuirá os que com soberba procedem.
30:31 Portai-vos virilmente e deixei o vosso coração ser fortalecido, * vós todos os que esperais no Senhor.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amen.
Psalmus 31 [12]
31:1 Beáti quorum remíssæ sunt iniquitátes: * et quorum tecta sunt peccáta.
31:2 Beátus vir, cui non imputávit Dóminus peccátum, * nec est in spíritu eius dolus.
31:3 Quóniam tácui, inveteravérunt ossa mea, * dum clamárem tota die.
31:4 Quóniam die ac nocte graváta est super me manus tua: * convérsus sum in ærúmna mea, dum confígitur spina.
31:5 Delíctum meum cógnitum tibi feci: * et iniustítiam meam non abscóndi.
31:5 Dixi: Confitébor advérsum me iniustítiam meam Dómino: * et tu remisísti impietátem peccáti mei.
31:6 Pro hac orábit ad te omnis sanctus, * in témpore opportúno.
31:6 Verúmtamen in dilúvio aquárum multárum, * ad eum non approximábunt.
31:7 Tu es refúgium meum a tribulatióne, quæ circúmdedit me: * exsultátio mea, érue me a circumdántibus me.
31:8 Intelléctum tibi dabo, et ínstruam te in via hac, qua gradiéris: * firmábo super te óculos meos.
31:9 Nolíte fíeri sicut equus et mulus, * quibus non est intelléctus.
31:9 In camo et freno maxíllas eórum constrínge, * qui non appróximant ad te.
31:10 Multa flagélla peccatóris, * sperántem autem in Dómino misericórdia circúmdabit.
31:11 Lætámini in Dómino et exsultáte, iusti, * et gloriámini, omnes recti corde.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. In tua iustítia líbera me, Dómine.
Salmo 31 [12]
31:1 Bem-aventurados aqueles cujas iniquidades foram perdoadas: * e cujos pecados são cobertos.
31:2 Bem-aventurado o varão a quem o Senhor não imputou o pecado, * e cujo espírito é isento de dolo.
31:3 Porque me calei, os meus ossos envelheceram, * enquanto clamava todo o dia.
31:4 Porque a vossa mão tornou-se pesada sobre mim de dia e de noite: * revolvia-me na minha miséria, enquanto a espinha se cravava.
31:5 Eu Vos manifestei o meu pecado: * e não ocultei a minha injustiça.
31:6 Disse:confessarei contra mim mesmo ao Senhor a minha injustiça: * e Vós perdoastes a impiedade do meu pecado.
31:7 Por isto orará a Vós todo o santo * no tempo oportuno.
31:8 E, na inundação das muitas águas, * estas se não aproximarão dele.
31:9 Vós sois o meu refúgio na tribulação que me cercou: * ó alegria minha, livrai-me dos que me cercam.
31:10 Inteligência dar-te-ei e ensinar-te-ei o caminho que deves seguir: * fixarei sobre ti os meus olhos.
31:11 Não queirais ser como o cavalo e o mulo, * que não têm entendimento.
31:12 Com o cabresto e o freio sujeitai as queixadas, * dos que se não aproximam de Vós.
31:13 Muitos flagelos esperam o pecador, * mas o que espera no Senhor será cercado de misericórdia.
31:14 Ó justos, alegrai-vos no Senhor e exultai-vos, * gloriai vós todos os que sois rectos de coração.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amen.
Ant. Deliver me in Thy righteousness.
℣. Scápulis suis obumbrábit tibi.
℟. Et sub pennis eius sperábis.
℣. He will overshadow thee with his shoulders.
℟. And under his wings thou shalt trust.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Ipsíus píetas et misericórdia nos ádiuvet, qui cum Patre et Spíritu Sancto vivit et regnat in sǽcula sæculórum. Amen.
Our Father, who art in heaven, Hallowed be thy name. Thy kingdom come. Thy will be done on earth as it is in heaven. Give us this day our daily bread. And forgive us our trespasses, as we forgive those who trespass against us.
℣. And lead us not into temptation:
℟. But deliver us from evil.
Absolvição. May His loving-kindness and mercy help us, Who liveth and reigneth with the Father, and the Holy Ghost, world without end. Amen.

℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Deus Pater omnípotens sit nobis propítius et clemens. Amen.

Lectio 5
Ex libro sancti Augustíni Epíscopi contra mendacium
Cap. 10, tom. 4; post init.
Iacob quod matre fecit auctore, ut patrem fállere viderétur, si diligenter et fideliter attendátur, non est mendácium, sed mystérium. Quæ si mendacia dixérimus, omnes étiam parabolæ ac figuræ significandárum quarumcúmque rerum, quæ non ad proprietátem accipiéndæ sunt, sed in eis aliud ex alio est intelligéndum, dicéntur esse mendacia: quod absit omníno.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Dum exíret Iacob de terra sua, vidit glóriam Dei, et ait: Quam terríbilis est locus iste!
* Non est hic áliud, nisi domus Dei, et porta cæli.
℣. Vere Deus est in loco isto, et ego nesciébam.
℟. Non est hic áliud, nisi domus Dei, et porta cæli.

℣. Grant, Lord, a blessing.
Benção. May God the Father Omnipotent, be to us merciful and clement. Amen.

Leitura 5
From the Book against Lying written by St. Augustine, Bishop of Hippo.
Ch. ix, tom. 4
If we consider faithfully and carefully what it was that Jacob did by the advice of his mother, and wherein he seemeth to have deceived his father, it will appear that (it hath an aspect in which) it is not a lie, but an allegory. If we denounce this (its mystic sense) as a lie, then must we also give the name of lies to even all parable, and to every figure devised to set forth the nature of anything, which is not to be taken in its literal sense, but in which one thing is to be understood under the name of another. And this be far from us.
℣. E Vós, Senhor, tende misericórdia de nós.
℟. Graças a Deus.

℟. As Jacob went out from his own land, he saw the glory of God, and said: How dreadful is this place.
* This is none other but the house of God and this is the gate of heaven.
℣. Surely God is in this place, and I knew it not.
℟. This is none other but the house of God and this is the gate of heaven.
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Christus perpétuæ det nobis gáudia vitæ. Amen.

Lectio 6
Nam qui hoc putat, trópicis étiam tam multis locutiónibus ómnibus potest hanc importare calumniam; ita ut et hæc ipsa, quæ appellátur metáphora, hoc est, de re própria ad rem non propriam verbi alicuius usurpáta translátio, possit ista ratióne mendácium nuncupári. Quæ significántur enim, útique ipsa dicúntur: putántur autem mendacia, quóniam non ea quæ vere significántur, dicta intelligúntur; sed ea, quæ falsa sunt, dicta esse credúntur.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Si Dóminus Deus meus fúerit mecum in via ista, per quam ego ámbulo, et custodíerit me, et déderit mihi panem ad edéndum, et vestiméntum quo opériar, et revocáverit me cum salúte:
* Erit mihi Dóminus in refúgium, et lapis iste in signum.
℣. Surgens ergo mane Iacob, tulit lápidem quem supposúerat cápiti suo, et eréxit in títulum, fundénsque óleum désuper, dixit.
℟. Erit mihi Dóminus in refúgium, et lapis iste in signum.
℣. Grant, Lord, a blessing.
Benção. May Christ to all His people give, for ever in His sight to live. Amen.

Leitura 6
Whoso should do this, would bring the charge of falsehood against very many figures of speech, including that one called metaphor (in which a word is transferred from that meaning which belongeth to it, to some other) to which would, by such reasoning, be given the name of a lie. The deep meaning is given; but what is considered is the lie because men do not understand the way in which that signification, which is a truth, is set forth but the falsehood is plainly expressed, and believed.
℣. E Vós, Senhor, tende misericórdia de nós.
℟. Graças a Deus.

℟. If the Lord my God will be with me, in this way that I go, and will keep me, and will give me bread to eat, and raiment to put on, and will bring me again safely.
* The Lord shall be my refuge, and this stone shall be a sign.
℣. So Jacob rose up early in the morning, and took the stone that he had put for his pillow, and set it up for a pillar, and poured oil upon the top of it, and said:
℟. The Lord shall be my refuge, and this shall be a sign.
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Ignem sui amóris accéndat Deus in córdibus nostris. Amen.

Lectio 7
Hoc ut exemplis fiat planius, idípsum quod Iacob fecit, attende. Hædínis certe pellibus membra contéxit. Si causam próximam requirámus, mentitum putábimus: hoc enim fecit, ut putarétur esse qui non erat. Si autem hoc factum ad illud, propter quod significándum revéra factum est, referátur: per hædinas pelles, peccáta; per eum vero, qui eis se opéruit, ille significátus est, qui non sua, sed aliena peccáta portávit.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Erit mihi Dóminus in Deum, et lapis iste quem eréxi in títulum, vocábitur domus Dei: et de univérsis quæ déderis mihi,
* Décimas et hóstias pacíficas ófferam tibi.
℣. Si revérsus fúero próspere ad domum patris mei.
℟. Décimas et hóstias pacíficas ófferam tibi.
℣. Grant, Lord, a blessing.
Benção. May the Spirit's fire Divine in our hearts enkindled shine. Amen.

Leitura 7
That we may understand this more plainly by taking some points in illustration, consider with me what Jacob did. It is certain that he covered his limbs with the skins of goats. If we consider his object in point of fact, we shall find that it was to lie, because he did this that he might be thought to be he who he was not. But if we consider this his deed in that deep typical sense which it undoubtedly possesseth, we find that by the goat-skins are represented sins, and by him who covered himself therewith Him Who bore not His own sins, but the sins of others.
℣. E Vós, Senhor, tende misericórdia de nós.
℟. Graças a Deus.

℟. The Lord shall be my God, and this stone, which I have set for a pillar, shall be called God's house, and of all that Thou shalt give me;
* I will offer tithes and peace-offerings to thee.
℣. If I come again to my father's house in peace.
℟. I will offer tithes and peace-offerings unto thee.
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. A cunctis vítiis et peccátis absólvat nos virtus sanctæ Trinitátis. Amen.

Lectio 8
Verax ergo significátio nullo modo mendácium recte dici potest: ut autem in facto, ita et in verbo. Nam cum ei pater dixísset: Quis es tu, fili? ille respóndit: Ego sum Esau primogénitus tuus. Hoc si referátur ad duos illos géminos, mendácium vidébitur: si autem ad illud, propter quod significándum ista gesta díctaque conscripta sunt; ille est hic intelligendus in corpore suo, quod est eius Ecclésia, qui de hac re loquens, ait: Cum vidéritis Abraham, et Isaac et Iacob et omnes Prophétas in regno Dei, vos autem expelli foras. Et, Venient ab Oriénte et Occidénte, et Aquilóne et Austro, et accúmbent in regno Dei. Et, Ecce sunt novíssimi qui erant primi: et sunt primi, qui erant novíssimi. Sic enim quodámmodo minor maióris primátum frater ábstulit, atque in se tránstulit fratris.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Dum dormíret Iacob, vidit scalam pósitam super terram † et cacúmen eius tangens cælum, et Angelos ascendéntes et descendéntes;
* Et evígilans a somno, dixit: † Vere domus Dei hæc est.
℣. Tollens Iacob lápidem suppósuit cápiti suo, † cumque obdormísset, vidit in somnis scalam eréctam.
℟. Et evígilans a somno, dixit: † Vere domus Dei hæc est.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Et evígilans a somno, dixit: † Vere domus Dei hæc est.
℣. Grant, Lord, a blessing.
Benção. Of all faults and sins may the power of the holy Trinity absolve us. Amen.

Leitura 8
It is impossible to apply the term a "lie" to that mystic aspect of this transaction in which it was true and such an aspect there is, not only in the acts, but in the words. When Isaac said to Jacob: "Who art thou, my son" and Jacob answered: “I am Esau, thy first-born”, if we take this in its sense relative to the two brothers, it will be apparent that it was a lie. If, however, we look at it relatively to that for the sake of which these words and deeds were written down, we shall see that Christ is here signified in His mystic body, the Church. Concerning her, (the younger covenant,) He saith (to them of the older covenant): "Ye shall see Abraham, and Isaac, and Jacob, and all the Prophets in the kingdom of God, and you yourselves thrust out. And they shall come from the east, and from the west, and from the north, and from the south, and shall sit down in the kingdom of God. And, behold, there are last which shall be first, and there are first which shall be last." Luke xiii. 28-30. Thus did the younger take away the title and inheritance from the elder, and acquire it to himself.
℣. E Vós, Senhor, tende misericórdia de nós.
℟. Graças a Deus.

℟. When Jacob was sleeping he saw a ladder standing upon the earth, and the top thereof touching heaven: the angels also of God ascending and descending by it;
* And when Jacob awaked out of sleep, he said: Truly this is the house of God.
℣. Jacob took the stone which he had laid under his head and slept on, and saw in his sleep the ladder rising from it.
℟. And when Jacob awaked out of sleep, he said: Truly this is the house of God.
℣. Glory be to the Father, and to the Son, * and to the Holy Ghost.
℟. And when Jacob awaked out of sleep, he said: Truly this is the house of God.
Nocturn III.
Ant. Faciámus hic tria tabernácula: † tibi unum, Móysi unum, et Elíæ unum.
Canticum Ieremiæ [13]
Ier 14:17-21
14:17 Dedúcant óculi mei lácrymam per noctem et diem, * et non táceant,
14:17 Quóniam contritióne magna contríta est virgo fília pópuli mei, * plaga péssima veheménter.
14:18 Si egréssus fúero ad agros, ecce occísi gládio: * et si introíero in civitátem, ecce attenuáti fame.
14:18 Prophéta quoque et sacérdos abiérunt in terram * quam ignorábant.
14:19 Numquid proíciens abiecísti Iudam? * aut Sion abomináta est ánima tua?
14:19 Quare ergo percussísti nos, * ita ut nulla sit sánitas?
14:19 Exspectávimus pacem, et non est bonum: * et tempus curatiónis, et ecce turbátio.
14:20 Cognóvimus Dómine impietátes nostras, * iniquitátes patrum nostrórum, quia peccávimus tibi.
14:21 Ne des nos in oppróbrium, propter nomen tuum, * neque fácias nobis contuméliam sólii glóriæ tuæ:
14:21 Recordáre, * ne írritum fácias fœdus tuum nobíscum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Nocturn III.
Ant. Let us make here three tabernacles, one for thee, and one for Moses, and one for Elias.
Cântico Jeremias [13]
Jer 14:17-21
14:17 Derramem os meus olhos lágrimas de noite e de dia, * sem cessar,
14:17 Pois a virgem, filha do meu povo, vai ser atingida por uma grande ruína, * por uma chaga grandemente maligna.
14:18 Se saio aos campos, eis os mortos à espada: * se entro na cidade, eis as torturas da fome.
14:18 Até os profetas e os sacerdotes vão errantes uma terra * que não conhecem.
14:19 Porventura rejeitastes inteiramente Judá? A vossa alma aborreceu Sião?
14:19 Porque nos feristes, * sem esperança de remédio?
14:19 Esperávamos a paz, e nada vemos de bom, * e para o tempo da cura e eis-nos todos em perturbação.
14:20 Reconhecemos, Senhor, a nossa impiedade, * as iniquidades de nossos pais, pois pecámos contra Vós.
14:21 Não nos desprezeis, por amor do vosso nome, * não permiteis que seja ultrajado por causa de nós o trono da vossa glória;
14:21 Lembrai-Vos, * não anuleis a vossa aliança connosco.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amen.
Canticum [14]
Thren. 5:1-7,15-17,19-21
5:1 Recordáre Dómine quid accíderit nobis: * intuére et réspice oppróbrium nostrum.
5:2 Heréditas nostra versa est ad aliénos, * domus nostræ ad extráneos.
5:3 Pupílli facti sumus absque patre, * matres nostræ quasi víduæ.
5:4 Aquam nostram pecúnia bíbimus: * ligna nostra prétio comparávimus.
5:5 Cervícibus nostris minabámur, * lassis non dabátur réquies.
5:6 Ægýpto dédimus manum et Assýriis, * ut saturarémur pane.
5:7 Patres nostri peccavérunt, et non sunt: * et nos iniquitátes eórum portávimus.
5:15 Defécit gáudium cordis nostri: * versus est in luctum chorus noster.
5:16 Cécidit coróna cápitis nostri: * væ nobis, quia peccávimus.
5:17 Proptérea mœstum factum est cor nostrum: * ídeo contenebráti sunt óculi nostri.
5:19 Tu autem Dómine in ætérnum permanébis, * sólium tuum in generatiónem et generatiónem.
5:20 Quare in perpétuum obliviscéris nostri, * derelínques nos in longitúdine diérum?
5:21 Convérte nos Dómine ad te, et convertémur: * ínnova dies nostros, sicut a princípio.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Cântico Lamentações [14]
Lam 5:1-7,15-17,19-21
5:1 Lembrai-Vos, Senhor, do que nos aconteceu, * olhai e vede a nossa humilhação.
5:2 A nossa herança passou a estrangeiros, * as nossas casas a estranhos.
5:3 Somos órfãos sem pai: * nossas mães são como viúvas.
5:4 Bebemos nossa água por dinheiro: * a nossa lenha, temo-la comprado.
5:5 Somos arrastados pelo pescoço, * estamos esgotados, e não temos descanso.
5:6 Estendemos a mão ao Egipto e aos Assírios, * para sermos saciados de pão.
5:7 Nossos pais pecaram, e já não existem: * e nós suportamos o castigo das suas iniquidades.
5:15 Extinguiu-se a alegria do nosso coração, * as nossas danças converteram-se em luto.
5:16 Caiu a coroa da nossa cabeça: * ai de nós, porque pecámos!
5:17 Por isto se entristeceu o nosso coração, * por isto se escureceram os nossos olhos.
5:19 Mas Vós, Senhor, sois eterno: * o vosso trono subsiste de geração em geração.
5:20 Por que razão Vos haveis de esquecer de nós para sempre? * E nos desamparareis por tanto tempo?
5:21 Convertei-nos, Senhor, a Vós, e nós nos converteremos: * renovai os nossos dias, como outrora.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amen.
Canticum Ezechielis [15]
Ez 36:24-28
36:24 Tollam quippe vos de géntibus, et congregábo vos de univérsis terris, * et addúcam vos in terram vestram.
36:25 Et effúndam super vos aquam mundam, et mundabímini ab ómnibus inquinaméntis vestris, * et ab univérsis idólis vestris mundábo vos.
36:26 Et dabo vobis cor novum, * et spíritum novum ponam in médio vestri:
36:26 Et áuferam cor lapídeum de carne vestra, * et dabo vobis cor cárneum.
36:27 Et spíritum meum ponam in médio vestri: * et fáciam ut in præcéptis meis ambulétis, et iudícia mea custodiátis et operémini.
36:28 Et habitábitis in terra quam dedi pátribus vestris: * et éritis mihi in pópulum, et ego ero vobis in Deum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Faciámus hic tria tabernácula: † tibi unum, Móysi unum, et Elíæ unum.
Cântico Ezequiel [15]
Ez 36:24-28
36:24 Tirar-vos-ei do meio das nações, reunir-vos-ei de todos os países * e vos conduzirei à vossa terra.
36:25 Derramarei sobre vós uma água pura, e sereis purificados de todas as vossas imundícies, * purificar-vos-ei de todos os vossos ídolos.
36:26 Dar-vos-ei um coração novo e * infundirei um novo espírito no meio de vós:
36:26 Arrancarei do vosso peito o coração de pedra e * dar-vos-ei um coração de carne.
36:27 Infundirei em vós o meu espírito e * farei que andeis nos meus preceitos, que guardeis as minhas leis e as pratiqueis.
36:28 E habitareis na terra que dei a vossos pais: * sereis o meu povo e eu serei o vosso Deus.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amen.
Ant. Let us make here three tabernacles, one for thee, and one for Moses, and one for Elias.
℣. Scuto circúmdabit te véritas eius.
℟. Non timébis a timóre noctúrno.
℣. His truth shall compass thee with a shield.
℟. Thou shalt not be afraid of the terror of the night.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. A vínculis peccatórum nostrórum absólvat nos omnípotens et miséricors Dóminus. Amen.
Our Father, who art in heaven, Hallowed be thy name. Thy kingdom come. Thy will be done on earth as it is in heaven. Give us this day our daily bread. And forgive us our trespasses, as we forgive those who trespass against us.
℣. And lead us not into temptation:
℟. But deliver us from evil.
Absolvição. May the Almighty and merciful Lord loose us from the bonds of our sins. Amen.

℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Evangélica léctio sit nobis salus et protéctio. Amen.

Lectio 9
Léctio sancti Evangélii secúndum Matthǽum
Matt 17:1-9
In illo témpore: Assúmpsit Iesus Petrum, et Iacóbum, et Ioánnem fratrem eius, et duxit illos in montem excélsum seórsum: et transfigurátus est ante eos. Et réliqua.

De Homilía sancti Leónis Papæ
Ex Homil. de Transfiguratione Domini
Assúmpsit Iesus Petrum, et Iacóbum, et fratrem eius Ioánnem, et conscénso cum eis seórsum monte præcélso, claritátem suæ glóriæ demonstrávit: quia licet intellexíssent in eo maiestátem Dei, ipsíus tamen córporis, quo divínitas tegebátur, poténtiam nesciébant. Et ídeo próprie signantérque promíserat, quosdam de astántibus discípulis non prius gustáre mortem, quam vidérent Fílium hóminis veniéntem in regno suo, id est, in régia claritáte, quam spiritáliter ad natúram suscépti hóminis pertinéntem, his tribus viris vóluit esse conspícuam.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Dixit Angelus ad Iacob:
* Dimítte me, auróra est. Respóndit ei: Non dimíttam te, nisi benedíxeris mihi. Et benedíxit ei in eódem loco.
℣. Cumque surrexísset Iacob, ecce vir luctabátur cum eo usque mane: et cum vidéret quod eum superáre non posset, dixit ad eum.
℟. Dimítte me, auróra est. Respóndit ei: Non dimíttam te, nisi benedíxeris mihi. Et benedíxit ei in eódem loco.

℣. Grant, Lord, a blessing.
Benção. May the Gospel's holy lection be our safety and protection. Amen.

Leitura 9
From the Holy Gospel according to Matthew
Matt 17:1-9
At that time, Jesus taketh unto him Peter and James, and John his brother, and bringeth them up into a high mountain apart: And he was transfigured before them. And so on.

Homily by Pope St. Leo the Great.
From a homily on the Transfiguration of the Lord
Jesus took Peter, and James, and John his brother, and brought them up into an exceeding high mountain apart, and manifested forth the brightness of His glory. Hitherto, though they understood that there was in Him the Majesty of God, they knew not the power of that Body which veiled the Godhead. And therefore He had individually and markedly promised to some of the disciples that had stood by Him Matth. xvi. 28 that they should “not taste of death till they had seen the Son of Man coming in His kingdom”, that is, in the kingly splendour, which is the right of the Manhood taken into God, and which He willed to make visible to those three men.
℣. E Vós, Senhor, tende misericórdia de nós.
℟. Graças a Deus.

℟. The Angel said unto Jacob
* Let me go, for the day breaketh. And he said: I will not let thee go, except thou bless me. And he blessed him there.
℣. And when Jacob arose, behold there wrestled a man with him, until the breaking of the day and, when he saw that he prevailed not, he said unto him
℟. Let me go, for the day breaketh. And he said: I will not let thee go, except thou bless me. And he blessed him there.
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Ille nos benedícat, qui sine fine vivit et regnat. Amen.

Lectio 10
Nam illam ipsíus Deitátis ineffábilem et inaccessíbilem visiónem, quæ in ætérnam vitam mundis corde servátur, nullo modo mortáli adhuc carne circúmdati intuéri póterant et vidére. Dicénte Patre: Hic est Fílius meus diléctus, in quo mihi bene complácui, ipsum audíte: nonne evidénter audítum est: Hic est Fílius meus, cui ex me et mecum esse sine témpore est? quia nec genitor genito prior, nec génitus est genitore posterior.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Vidi Dóminum fácie ad fáciem:
* Et salva facta est ánima mea.
℣. Et dixit mihi: Nequáquam vocáberis Iacob, sed Israël erit nomen tuum.
℟. Et salva facta est ánima mea.
℣. Grant, Lord, a blessing.
Benção. May His blessing be upon us who doth live and reign for ever. Amen.

Leitura 10
This it was that they saw, for the unspeakable and unapproachable vision of the Godhead Himself which will be the everlasting life of the pure in heart, Matth. v. 8 can no man, who is still burdened with a dying body, see and live. When the Father saith: “This is My beloved Son, in Whom I am well pleased; hear ye Him” did they not plainly hear Him say: “This is My Son, Whose it is to be of Me and with Me without all time. For neither is He That begetteth, before Him That is begotten, neither He That is begotten, after Him That begetteth Him.”
℣. E Vós, Senhor, tende misericórdia de nós.
℟. Graças a Deus.

℟. I have seen God face to face;
* And my life is preserved.
℣. And he said unto me: thy name shall be called no more Jacob, but Israel shall be thy name.
℟. And my life is preserved.
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Divínum auxílium máneat semper nobíscum. Amen.

Lectio 11
Hic est Fílius meus, quem a me non séparat Deitas, non dívidit potéstas, non discérnit æternitas. Hic est Fílius meus, non adoptivus, sed proprius: non aliunde creatus, sed ex me génitus: nec de alia natúra mihi factus comparábilis, sed de mea esséntia mihi natus æqualis. Hic est Fílius meus, per quem ómnia facta sunt, et sine quo factum est nihil: qui ómnia quæ facio, simíliter facit; et quidquid óperor, inseparabíliter mecum atque indifferenter operátur.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Cum audísset Iacob quod Esau veníret contra eum, divísit fílios suos et uxóres, dicens: Si percússerit Esau unam turmam, salvábitur áltera.
* Líbera me, Dómine, qui dixísti mihi: * Multiplicábo semen tuum sicut stellas cæli, et sicut arénam maris, quæ præ multitúdine numerári non potest.
℣. Dómine, qui dixísti mihi, Revértere in terram nativitátis tuæ: Dómine, qui pascis me a iuventúte mea.
℟. Líbera me, Dómine, qui dixísti mihi.
℣. Grant, Lord, a blessing.
Benção. God's most mighty strength alway be His people's staff and stay. Amen.

Leitura 11
This is My Son between Whom and Me, to be God is not a point of difference to be Almighty, a point of separation nor to be Eternal, a point of distinction. "This is My Son not by adoption, but My very Own; not created from, or of another substance, or out of nothing, but begotten of Me not of another nature, and made like unto Me, but of Mine own Being, born of Me, equal unto Me.” “This is My Son by Whom all things were made, and without Whom was not anything made that was made, John i. 3 Who maketh likewise all things whatsoever I make and what things soever I do He doeth likewise, v. 19, inseparably and indifferently."
℣. E Vós, Senhor, tende misericórdia de nós.
℟. Graças a Deus.

℟. When Jacob heard that Esau came to meet him, he divided his sons and his wives, saying: If Esau smite the one company, then the other shall escape.
* Deliver me, O Lord, Who saidst unto me: I will multiply thy seed as the stars of heaven, and as the sand of the sea, which cannot be numbered for multitude.
℣. O Lord, Who saidst unto me: Return unto thy country O Lord, Which feedest me still from my youth up.
℟. Deliver me, O Lord, Who saidst unto me:
℣. Iube, domne, benedícere.
Benedictio. Ad societátem cívium supernórum perdúcat nos Rex Angelórum. Amen.

Lectio 12
Hic est Filius meus, qui eam, quam mecum habet æqualitátem, non rapína appétiit, nec usurpatióne præsumpsit: sed manens in forma glóriæ meæ, ut ad reparándum genus humánum exsequerétur commune consílium, usque ad formam servilem inclinávit incommutábilem Deitátem. Hunc ergo, in quo mihi per ómnia bene complaceo, et cuius prædicatióne manifestor, cuius humilitate claríficor, incunctanter audíte: quia ipse est véritas et vita, ipse virtus mea atque sapiéntia.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Orávit Iacob et dixit: † Dómine qui dixísti mihi: revértere in terram nativitátis tuæ,
* Erue me de manu fratris mei, quia valde eum tímeo.
℣. Deus, in cuius conspéctu ambulavérunt patres mei † Dómine qui pascis me a iuventúte mea.
℟. Erue me de manu fratris mei, quia valde eum tímeo.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Erue me de manu fratris mei, quia valde eum tímeo.
℣. Grant, Lord, a blessing.
Benção. May He that is the Angels' King to that high realm His people bring. Amen.

Leitura 12
This is My Son Who thought it not robbery, nor hath taken it by violence, to be equal with Me, but, abiding still in the form of My glory, that He may fulfill Our common decree for the restoration of mankind, hath bowed the unchangeable Godhead even to the form of a servant. Phil, ii. 6, 7. Him therefore in Whom I am in all things well pleased, by Whose preaching I am manifested, and by Whose lowliness I am glorified, Him instantly hear ye. For He is the Truth and the Life, John xiv. 6, My Power, and My Wisdom. 1 Cor. i. 24.
℣. E Vós, Senhor, tende misericórdia de nós.
℟. Graças a Deus.

℟. Jacob prayed and said: O God who said to me: Return to thy land and to the place of thy birth
* Deliver me from the hand of my brother Esau for I am greatly afraid of him.
℣. God, in whose sight my fathers walked, God that feedeth me from my youth.
℟. Deliver me from the hand of my brother Esau for I am greatly afraid of him.
℣. Glory be to the Father, and to the Son, * and to the Holy Ghost.
℟. Deliver me from the hand of my brother Esau for I am greatly afraid of him.


Te Deum
Te Deum laudámus: * te Dóminum confitémur.
Te ætérnum Patrem * omnis terra venerátur.
Tibi omnes Ángeli, * tibi Cæli, et univérsæ Potestátes:
Tibi Chérubim et Séraphim * incessábili voce proclámant:

(Fit reverentia) Sanctus, Sanctus, Sanctus * Dóminus Deus Sábaoth.

Pleni sunt cæli et terra * maiestátis glóriæ tuæ.
Te gloriósus * Apostolórum chorus,
Te Prophetárum * laudábilis númerus,
Te Mártyrum candidátus * laudat exércitus.
Te per orbem terrárum * sancta confitétur Ecclésia,
Patrem * imménsæ maiestátis;
Venerándum tuum verum * et únicum Fílium;
Sanctum quoque * Paráclitum Spíritum.
Tu Rex glóriæ, * Christe.
Tu Patris * sempitérnus es Fílius.

Fit reverentia
Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem: * non horruísti Vírginis úterum.

Tu, devícto mortis acúleo, * aperuísti credéntibus regna cælórum.
Tu ad déxteram Dei sedes, * in glória Patris.
Iudex créderis * esse ventúrus.

Sequens versus dicitur flexis genibus
Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, * quos pretióso sánguine redemísti.

Ætérna fac cum Sanctis tuis * in glória numerári.
Salvum fac pópulum tuum, Dómine, * et bénedic hereditáti tuæ.
Et rege eos, * et extólle illos usque in ætérnum.
Per síngulos dies * benedícimus te.

Fit reverentia, secundum consuetudinem
Et laudámus nomen tuum in sǽculum, * et in sǽculum sǽculi.

Dignáre, Dómine, die isto * sine peccáto nos custodíre.
Miserére nostri, Dómine, * miserére nostri.
Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, * quemádmodum sperávimus in te.
In te, Dómine, sperávi: * non confúndar in ætérnum.


Te Deum
Vos louvamos, ó Deus, e reconhecemos por Senhor. A Vós, ó Pai eterno, toda a terra adora.
Todos os Anjos, os céus e todas as Potestades, os Querubins e os Serafins clamam incessantemente:

Santo, Santo, Santo: Senhor, Deus dos exércitos.

Os céus e a terra estão cheios da majestade da vossa glória.
O coro glorioso dos Apóstolos, a falange venerável dos Profetas, e a ala dos Mártires, brilhante de alvura, cantam os vossos louvores.

A Santa Igreja confessa o vosso nome em toda a terra.: Ó Pai de infinita majestade! Ela adora o vosso Filho Unigénito e verdadeiro. E também o Espírito Paráclito.

Vós sois o Rei da glória, ó Cristo! Vós sois o Filho do Pai Eterno. Para salvar o homem, não hesitastes em viver no seio de uma Virgem.

Vós partistes as cadeias da morte e abristes o reino dos céus aos fiéis.
Vós estais assentado à dextra de Deus, na glória do Pai. Acreditamos que sois o Juiz, que há-de vir.

O seguinte verso diz-se de joelhos
Vos suplicamos, pois, queirais socorrer vossos servos, que resgatastes com vosso precioso Sangue:
Permiti que pertençam ao número dos Santos, que estão na glória.
Salvai o vosso povo, ó Senhor, e abençoai a vossa herança.
Guiai os vossos servos e elevai-os até à vida eterna.

Todos os dias procuramos louvar-Vos. E louvamos o vosso Nome no mundo e em todos os séculos dos séculos.
Dignai-Vos, ó Senhor, neste dia preservar-nos do pecado.
Tende piedade de nós, ó Senhor, tende piedade.
Que a vossa misericórdia desça sobre nós, conforme a esperança que em Vós depositamos.

Senhor, eu espero em Vós; nunca ficarei iludido.
Sequéntia +︎ sancti Evangélii secúndum Matthǽum
Matt 17:1-9
℟. Glória tibi, Dómine.
In illo témpore: Assúmpsit Iesus Petrum, et Iacóbum, et Ioánnem fratrem eius, et duxit illos in montem excélsum seórsum: et transfigurátus est ante eos. Et resplénduit fácies eius sicut sol: vestiménta autem eius facta sunt alba sicut nix. Et ecce, apparuérunt illis Móyses et Elías cum eo loquéntes. Respóndens autem Petrus, dixit ad Iesum: Dómine, bonum est nos hic esse: si vis, faciámus hic tria tabernácula, tibi unum, Móysi unum et Elíæ unum. Adhuc eo loquénte, ecce, nubes lúcida obumbrávit eos. Et ecce vox de nube, dicens: Hic est Fílius meus diléctus, in quo mihi bene complácui: ipsum audíte. Et audiéntes discípuli, cecidérunt in fáciem suam, et timuérunt valde. Et accéssit Iesus, et tétigit eos, dixítque eis: Súrgite, et nolíte timére. Levántes autem óculos suos, néminem vidérunt nisi solum Iesum. Et descendéntibus illis de monte, præcépit eis Iesus, dicens: Némini dixéritis visiónem, donec Fílius hóminis a mórtuis resúrgat.
℟. Amen

Te decet laus, te decet hymnus: tibi glória Deo Patri, et Fílio, cum Spíritu Sancto in sǽcula sæculórum. Amen.
Continuação +︎ do santo Evangelho segundo S. Mateus.
Mt. 17:1-9
℟. Glória a Vós Senhor
Naquele tempo, Jesus levou consigo Pedro, Tiago e João e conduziu-os a um monte alto e separado, transfigurando-se ante eles: seu rosto resplandecia, como o sol, e os seus vestidos tornaram-se brancos, como a neve! E Moisés e Elias apareceram, conversando com Jesus. Então, Pedro disse a Jesus: «Senhor, é tão bom estar aqui!... Se quereis, façamos aqui três tendas: uma para Vós, outra para Moisés e outra para Elias!». Ainda ele falava, eis que uma nuvem brilhante os envolveu, saindo do seio dela uma voz, que dizia: «Este é o meu Filho muito amado, em quem pus as minhas complacências; ouvi-O». Havendo escutado a voz, os discípulos caíram com o rosto no chão e ficaram atemorizados. Mas Jesus tocou-os e disse-lhes: «Levantai-vos; não vos amedronteis». Então, erguendo os olhos, já nada viram senão só Jesus. Desceram do monte, dando-lhes Jesus esta ordem: «Não conteis a ninguém esta visão até que o Filho do homem ressuscite dos mortos».
℟. Amen

Thou art worthy of praise, thou art worthy of hymns, to Thee be glory: to God the Father and the Son with the Holy Ghost, world without end. Amen.
Oratio {ex Proprio de Tempore}
Orémus.
Deus, qui cónspicis omni nos virtúte destítui: intérius exteriúsque custódi; ut ab ómnibus adversitátibus muniámur in córpore, et a právis cogitatiónibus mundémur in mente.
Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.

Reliqua omittuntur, nisi Laudes separandæ sint.
Oração {do Próprio do tempo}
Oremos
O God, Who seest that we have no power of ourselves to help ourselves, keep us both outwardly in our bodies, and inwardly in our souls, that we may be defended from all adversities which may happen to the body, and from all evil thoughts which may assault and hurt the soul.
Por nosso Senhor Jesus, vosso Filho, que convosco vive e reina em unidade do Espírito Santo, Deus, por todos os séculos dos séculos.
℟. Amen.

Skip the rest, unless praying Lauds separately.
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
Conclusão
℣. Senhor, ouvi a minha oração.
℟. E que meu clamor chegue até Vós.
℣. Bendigamos o Senhor.
℟. Graças a Deus.
℣. E que as almas dos fiéis, pela misericórdia de Deus, descansem em paz.
℟. Amen.

Matutinum    Laudes
Prima    Tertia    Sexta    Nona
Vesperae    Completorium
Omnes    Plures    Appendix

Options    Sancta Missa    Ordo

Versions
Tridentine - 1570
Tridentine - 1888
Tridentine - 1906
Divino Afflatu - 1954
Reduced - 1955
Rubrics 1960 - 1960
Rubrics 1960 - 2020 USA
Monastic - 1963
Ordo Praedicatorum - 1962
Language 2
Latin
Dansk
Deutsch
English
Español
Français
Italiano
Magyar
Polski
Português
Latin-Bea
Polski-Newer
Votives
Hodie
Apostolorum
Evangelistarum
Unius Martyris
Plurimorum Martyrum
Confessoris Pontificis
Doctorum Pontificium
Confessoris non Pontificis
Doctoris non Pontificis
Unam Virginum
Plures Virgines
Non Virginum Martyrum
Non Virginum non Martyrum
Dedicationis Ecclesiae
Officium defunctorum
Beata Maria in Sabbato
Beatae Mariae Virginis
Officium parvum Beatae Mariae Virginis

Versions      Credits      Download      Rubrics      Technical      Help