Ante Divinum officium |
Incipit{omittitur}
|
Início{omitido}
|
Invitatorium{omittitur}
|
Invitatório{omitido}
|
Hymnus{omittitur}
|
Hino{omitido}
|
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ et Psalmi Votiva}
Nocturn I.
Ant. Compláceat inchoatur in officio quod cum cantu celebratur tantum
Psalmus 39 [1]
39:2 Exspéctans exspectávi Dóminum, * et inténdit mihi.
39:3 Et exaudívit preces meas: * et edúxit me de lacu misériæ, et de luto fæcis.
39:3 Et státuit super petram pedes meos: * et diréxit gressus meos.
39:4 Et immísit in os meum cánticum novum, * carmen Deo nostro.
39:4 Vidébunt multi, et timébunt: * et sperábunt in Dómino.
39:5 Beátus vir, cujus est nomen Dómini spes ejus: * et non respéxit in vanitátes et insánias falsas.
39:6 Multa fecísti tu, Dómine, Deus meus, mirabília tua: * et cogitatiónibus tuis non est qui símilis sit tibi.
39:6 Annuntiávi et locútus sum: * multiplicáti sunt super númerum.
39:7 Sacrifícium et oblatiónem noluísti: * aures autem perfecísti mihi.
39:7 Holocáustum et pro peccáto non postulásti: * tunc dixi: Ecce, vénio.
39:8 In cápite libri scriptum est de me ut fácerem voluntátem tuam: * Deus meus, vólui, et legem tuam in médio cordis mei.
39:10 Annuntiávi justítiam tuam in ecclésia magna, * ecce, lábia mea non prohibébo: Dómine, tu scisti.
39:11 Justítiam tuam non abscóndi in corde meo: * veritátem tuam et salutáre tuum dixi.
39:11 Non abscóndi misericórdiam tuam et veritátem tuam * a concílio multo.
39:12 Tu autem, Dómine, ne longe fácias miseratiónes tuas a me: * misericórdia tua et véritas tua semper suscepérunt me.
39:13 Quóniam circumdedérunt me mala, quorum non est númerus: * comprehendérunt me iniquitátes meæ, et non pótui ut vidérem.
39:13 Multiplicátæ sunt super capíllos cápitis mei: * et cor meum derelíquit me.
39:14 Compláceat tibi, Dómine, ut éruas me: * Dómine, ad adjuvándum me réspice.
39:15 Confundántur et revereántur simul, qui quærunt ánimam meam, * ut áuferant eam.
39:15 Convertántur retrórsum, et revereántur, * qui volunt mihi mala.
39:16 Ferant conféstim confusiónem suam, * qui dicunt mihi: Euge, euge.
39:17 Exsúltent et læténtur super te omnes quæréntes te: * et dicant semper: Magnificétur Dóminus: qui díligunt salutáre tuum.
39:18 Ego autem mendícus sum, et pauper: * Dóminus sollícitus est mei.
39:18 Adjútor meus, et protéctor meus tu es: * Deus meus, ne tardáveris.
℣. Réquiem ætérnam dona eis Dómine, * et lux perpétua lúceat eis.
Ant. Compláceat tibi, Dómine, ut éruas me: Dómine, ad adjuvándum me réspice.
|
Salmos com leituras {Antífonas e Salmos Votiva}
Nocturn I.
Ant. Be pleased, O Lord, to deliver me intoned solely when the office is chanted
Salmo 39 [1]
39:1 Aguardei expectante o Senhor, * e Ele me atendeu.
39:2 Ouviu as minhas súplicas: * e tirou-me do abysmo da miséria e do lodo profundo.
39:3 Meus pés pôs sobre pedra: * e dirigiu os meus passos.
39:4 Um cântico novo pôs na minha boca, * uma canção ao nosso Deus.
39:5 Muitos vê-l'O-ão e temerão: * e esperarão no Senhor.
39:6 Bem-aventurado o varão, cuja esperança é o nome do Senhor: * e que não olhou para vaidades e falsas loucuras.
39:7 Ó Senhor meu Deus, tendes feito muitas obras maravilhosas: * e nos vossos desígnios não há quem Vos seja semelhante.
39:8 Quis anunciá-los e falar deles: * é inumerável o seu número.
39:9 Não quisestes sacrifício nem oblação: * mas ouvidos me formastes.
39:10 Não pedistes holocausto pelo pecado: * então disse:eis que aqui venho.
39:11 Está escrito de mim na capa do livro, para fazer a vossa vontade: * ó Deus meu, assim o quis e a vossa lei está no íntimo do meu coração.
39:12 Anunciei a vossa justiça numa grande igreja, * eis que não fecharei os meus lábios:ó Senhor, Vós o sabeis.
39:13 Não escondi a vossa justiça no meu coração: * declarei a vossa verdade e a salvação que vem de Vós.
39:14 Não escondi a vossa misericórdia e a vossa verdade * ao numeroso concílio.
39:15 Vós, ó Senhor, não afasteis de mim as vossas misericórdias: * a vossa misericórdia e a vossa verdade sempre me ampararam.
39:16 Um sem número de males me cercaram: * me surpreenderam as minhas iniquidades e não pude vê-las.
39:17 Multiplicaram-se mais do que os cabelos da minha cabeça: * e o meu coração desfaleceu.
39:18 Seja de vosso agrado me livrardes, ó Senhor: * ó Senhor, voltai os olhos para me socorrerdes.
39:19 Simultaneamente sejam confundidos e envergonhados, os que minha vida * procuram tirar.
39:20 Recuem e fiquem confundidos, * os que me desejam males.
39:21 Sofram imediatamente a sua confusão, * aqueles que me dizem:bem, bem!
39:22 Regozijem-se e alegrem-se em Vós todos os que Vos buscam: * e os que amam a vossa salvação digam sempre:o Senhor seja glorificado.
39:23 Quanto a mim sou mendigo e pobre: * o Senhor, porém, de mim tem cuidado.
39:24 Vós sois o meu auxílio e o meu protector: * não tardeis, ó meu Deus.
℣. Dai-lhes, Senhor, o eterno descanso.
℟. Entre os esplendores da luz perpétua.
Ant. Be pleased, O Lord, to deliver me O Lord, look upon me to help me.
|
Ant. Sana, Dómine. inchoatur in officio quod cum cantu celebratur tantum
Psalmus 40 [2]
40:2 Beátus qui intéllegit super egénum, et páuperem: * in die mala liberábit eum Dóminus.
40:3 Dóminus consérvet eum, et vivíficet eum, et beátum fáciat eum in terra: * et non tradat eum in ánimam inimicórum ejus.
40:4 Dóminus opem ferat illi super lectum dolóris ejus: * univérsum stratum ejus versásti in infirmitáte ejus.
40:5 Ego dixi: Dómine, miserére mei: * sana ánimam meam, quia peccávi tibi.
40:6 Inimíci mei dixérunt mala mihi: * Quando moriétur, et períbit nomen ejus?
40:7 Et si ingrediebátur ut vidéret, vana loquebátur: * cor ejus congregávit iniquitátem sibi.
40:7 Egrediebátur foras, * et loquebátur in idípsum.
40:8 Advérsum me susurrábant omnes inimíci mei: * advérsum me cogitábant mala mihi.
40:9 Verbum iníquum constituérunt advérsum me: * Numquid qui dormit non adíciet ut resúrgat?
40:10 Étenim homo pacis meæ, in quo sperávi: * qui edébat panes meos, magnificávit super me supplantatiónem.
40:11 Tu autem, Dómine, miserére mei, et resúscita me: * et retríbuam eis.
40:12 In hoc cognóvi quóniam voluísti me: * quóniam non gaudébit inimícus meus super me.
40:13 Me autem propter innocéntiam suscepísti: * et confirmásti me in conspéctu tuo in ætérnum.
40:14 Benedíctus Dóminus, Deus Israël, a sǽculo et usque in sǽculum: * fiat, fiat.
℣. Réquiem ætérnam dona eis Dómine, * et lux perpétua lúceat eis.
Ant. Sana, Dómine, ánimam meam, quia peccávi tibi.
|
Ant. Lord, heal my soul; intoned solely when the office is chanted
Salmo 40 [2]
40:1 Bem-aventurado o que tem em consideração o necessitado e o pobre: * no mau dia livrá-lo-á o Senhor.
40:2 O guarde o Senhor e lhe dê vida e o faça feliz na terra: * e o não entregue ao poder dos seus inimigos.
40:3 O Senhor lhe dê auxílio sobre o leito da sua dor: * na doença revirastes toda sua cama.
40:4 Eu disse:ó Senhor, compadecei-Vos de mim: * sarai a minha alma, pois pequei contra Vós.
40:5 Maldades os meus inimigos falaram contra mim: * quando morrerá e perecerá o seu nome?
40:6 E, se entrava para me ver, diria vãs cousas: * o seu coração acumulava em si a iniquidade.
40:7 Ele saía para fora, * e falava para o mesmo fim.
40:8 Murmuravam contra mim todos meus inimigos: * teciam males contra mim.
40:9 Decretaram contra mim uma injusta palavra: * o que dorme não poderá porventura volver a erguer-se?
40:10 De facto, o homem da minha paz, em quem esperei: * que comia o meu pão, engrandeceu contra mim a sua traição.
40:11 Vós, porém, ó Senhor, tende compaixão de mim e elevai-me: * e lhes retribuirei.
40:12 Nisto conhecerei que Vós me quereis bem: * porque sobre mim o meu inimigo se não alegrará.
40:13 Porque Vós me suportastes por causa da minha inocência: * e me fortificastes ante Vós para sempre.
40:14 Seja bendito o Senhor Deus de Israel por todos os séculos dos séculos: * assim seja, assim seja.
℣. Dai-lhes, Senhor, o eterno descanso.
℟. Entre os esplendores da luz perpétua.
Ant. Lord, heal my soul; for I have sinned against thee.
|
Ant. Sitívit inchoatur in officio quod cum cantu celebratur tantum
Psalmus 41 [3]
41:2 Quemádmodum desíderat cervus ad fontes aquárum: * ita desíderat ánima mea ad te, Deus.
41:3 Sitívit ánima mea ad Deum fortem vivum: * quando véniam, et apparébo ante fáciem Dei?
41:4 Fuérunt mihi lácrimæ meæ panes die ac nocte: * dum dícitur mihi quotídie: Ubi est Deus tuus?
41:5 Hæc recordátus sum, et effúdi in me ánimam meam: * quóniam transíbo in locum tabernáculi admirábilis, usque ad domum Dei.
41:5 In voce exsultatiónis, et confessiónis: * sonus epulántis.
41:6 Quare tristis es, ánima mea? * et quare contúrbas me?
41:6 Spera in Deo, quóniam adhuc confitébor illi: * salutáre vultus mei, et Deus meus.
41:7 Ad meípsum ánima mea conturbáta est: * proptérea memor ero tui de terra Jordánis, et Hermóniim a monte módico.
41:8 Abýssus abýssum ínvocat, * in voce cataractárum tuárum.
41:8 Ómnia excélsa tua, et fluctus tui * super me transiérunt.
41:9 In die mandávit Dóminus misericórdiam suam: * et nocte cánticum ejus.
41:9 Apud me orátio Deo vitæ meæ, * dicam Deo: Suscéptor meus es.
41:10 Quare oblítus es mei? * et quare contristátus incédo, dum afflígit me inimícus?
41:11 Dum confringúntur ossa mea, * exprobravérunt mihi qui tríbulant me inimíci mei.
41:11 Dum dicunt mihi per síngulos dies: Ubi est Deus tuus? * quare tristis es, ánima mea? et quare contúrbas me?
41:12 Spera in Deo, quóniam adhuc confitébor illi: * salutáre vultus mei, et Deus meus.
℣. Réquiem ætérnam dona eis Dómine, * et lux perpétua lúceat eis.
Ant. Sitívit ánima mea ad Deum vivum: quando véniam, et apparébo ante fáciem Dómini?
|
Ant. My soul thirsteth for the living God; intoned solely when the office is chanted
Salmo 41 [3]
41:1 Assim como o veado suspira pelas fontes das águas: * assim por Vós suspira a minha alma, ó Deus.
41:2 Minha alma tem sede do Deus forte e vivo: * quando virei e aparecerei ante a face de Deus?
41:3 Noite e dia as minhas lágrimas foram o meu pão: * enquanto todos os dias me dizem:onde está o teu Deus?
41:4 Lembrei-me destas cousas e dentro de mim mesmo derramei a minha alma: * porque irei ao lugar do admirável tabernáculo, até à casa de Deus.
41:5 Entre vozes de alegria e louvor: * o ruído dum festim.
41:6 Porque estás triste, alma minha? * E porque me conturbas?
41:7 Espera em Deus, porque ainda O hei-de louvar: * a Ele que é a salvação da minha face e meu Deus.
41:8 Minha alma está abalada dentro de mim mesmo: * portanto lembrei-me de Vós, na terra do Jordão e de Hermon e desde o pequeno monte.
41:9 Abysmo atrai abysmo, * à voz de vossas cataratas.
41:10 Todas vossas vagas e vossas ondas * passaram sobre mim.
41:11 Durante o dia enviou o Senhor a sua misericórdia: * e de noite o seu cântico.
41:12 Orarei dentro de mim ao Deus da minha vida: * direi a Deus:sois o meu protector.
41:13 Porque de mim Vos esquecestes? * E porque hei-de andar triste, enquanto o inimigo me aflige?
41:14 Enquanto os meus ossos são quebrados, * insultam-me os meus inimigos que me atribulam.
41:15 Dizendo-me todos os dias:o teu Deus onde está? * Porque estás triste, alma minha? E porque me conturbas?
41:16 Espera em Deus, porque O ainda hei-de louvar: * a Ele que é a salvação do meu rosto e o meu Deus.
℣. Dai-lhes, Senhor, o eterno descanso.
℟. Entre os esplendores da luz perpétua.
Ant. My soul thirsteth for the living God; when shall I come and appear before God?
|
℣. In memória ætérna erunt justi.
℟. Ab auditióne mala non timébunt.
|
℣. In memória ætérna erunt justi.
℟. Ab auditióne mala non timébunt.
|
Pater Noster dicitur totum secreto.
Pater noster, qui es in cœlis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cœlo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
|
Our Father is said completely in silence.
Pai Nosso, que estais nos céus, santificado seja o vosso Nome, venha a nós o vosso Reino; seja feita a vossa vontade assim na terra como no Céu. O pão nosso de cada dia nos dai hoje; Perdoai-nos as nossas dívidas, assim como nós perdoamos aos nossos devedores; e não nos deixeis cair em tentação; mas livrai-nos do mal. Amém.
|
Lectio 1
Job 7:16-21
16 Parce mihi, Dómine; nihil enim sunt dies mei.
17 Quid est homo, quia magníficas eum? aut quid appónis erga eum cor tuum?
18 Vísitas eum dilúculo, et súbito probas illum.
19 Usquequo non parcis mihi, nec dimíttis me, ut glútiam salívam meam?
20 Peccávi, quid fáciam tibi, o custos hóminum? quare posuísti me contrárium tibi, et factus sum mihimetípsi gravis?
21 Cur non tollis peccátum meum, et quare non aufers iniquitátem meam? Ecce nunc in púlvere dórmiam: et, si mane me quæsíeris, non subsístam.
℟. Credo quod Redémptor meus vivit, et in novíssimo die de terra surrectúrus sum,
* Et in carne mea vidébo Deum Salvatórem meum.
℣. Quem visúrus sum ego ipse, et non álius; et óculi mei conspectúri sunt.
℟. Et in carne mea vidébo Deum Salvatórem meum.
|
Leitura 1
Job 7:16-21
16 Spare me, for my days are nothing.
17 What is a man that thou shouldst magnify him? or why dost thou set thy heart upon him?
18 Thou visitest him early in the morning, and thou provest him suddenly.
19 How long wilt thou not spare me, nor suffer me to swallow down my spittle?
20 I have sinned: what shall I do to thee, O keeper of men? why hast thou set me opposite to thee, and I am become burdensome to myself?
21 Why dost thou not remove my sin, and why dost thou not take away my iniquity? Behold now I shall sleep in the dust: and if thou seek me in the morning, I shall not be.
℟. I believe that my Redeemer liveth, and that I shall stand up from the earth at the latter day,
* And in my flesh shall I see God my Saviour.
℣. Whom I shall see for myself, and mine eyes shall behold, and not another.
℟. And in my flesh shall I see God my Saviour.
|
Lectio 2
Job 10:1-7
1 Tædet ánimam meam vitæ meæ; dimíttam advérsum me elóquium meum: loquar in amaritúdine ánimæ meæ.
2 Dicam Deo: Noli me condemnáre; índica mihi cur me ita iúdices.
3 Numquid bonum tibi vidétur, si calumniéris me, et ópprimas me opus mánuum tuárum, et consílium impiórum ádjuves?
4 Numquid óculi cárnei tibi sunt? aut sicut videt homo, et tu vidébis?
5 Numquid sicut dies hóminis dies tui, et anni tui sicut humána sunt témpora,
6 Ut quæras iniquitátem meam, et peccátum meum scrutéris,
7 Et scias quia nihil ímpium fécerim, cum sit nemo qui de manu tua possit erúere?
℟. Qui Lázarum resuscitásti a monuménto fœ́tidum,
* Tu eis, Dómine, dona réquiem, et locum indulgéntiæ.
℣. Qui ventúrus es judicáre vivos et mórtuos, et sǽculum per ignem.
℟. Tu eis, Dómine, dona réquiem, et locum indulgéntiæ.
|
Leitura 2
Job 10:1-7
1 My soul is weary of my life, I will let go my speech against myself, I will speak in the bitterness of my soul.
2 I will say to God: Do not condemn me: tell me why thou judgest me so.
3 Doth it seem good to thee that thou shouldst calumniate me, and oppress me, the work of thy own hands, and help the counsel of the wicked?
4 Hast thou eyes of flesh: or, shalt thou see as man seeth?
5 Are thy days as the days of man, and are thy years as the times of men:
6 That thou shouldst inquire after my iniquity, and search after my sin?
7 And shouldst know that I have done no wicked thing, whereas there is no man that can deliver out of thy hand.
℟. Thou Who didst call up Lazarus from the grave after that he had begun to stink
* Do Thou, O Lord, grant them rest and a place of forgiveness.
℣. Thou Who shalt come to judge the quick and dead, and the world by fire
℟. Do Thou, O Lord, grant them rest and a place of forgiveness.
|
Lectio 3
Job 10:8-12
8 Manus tuæ fecérunt me, et plasmavérunt me totum in circúitu: et sic repénte præcípitas me?
9 Meménto, quæso, quod sicut lutum féceris me, et in púlverem redúces me.
10 Nonne sicut lac mulsísti me, et sicut cáseum me coagulásti?
11 Pelle et cárnibus vestísti me; óssibus et nervis compegísti me.
12 Vitam et misericórdiam tribuísti mihi, et visitátio tua custodívit spíritum meum.
℟. Meménto mei, Deus, quia ventus est vita mea,
* Nec aspíciat me visus hóminis.
℣. Et non revertétur óculus meus, ut vídeat bona.
℟. Nec aspíciat me visus hóminis.
℣. Réquiem ætérnam dona eis Dómine, * et lux perpétua lúceat eis.
℟. Nec aspíciat me visus hóminis.
|
Leitura 3
Job 10:8-12
8 Thy hands have made me, and fashioned me wholly round about, and dost thou thus cast me down headlong on a sudden?
9 Remember, I beseech thee, that thou hast made me as the clay, and thou wilt bring me into dust again.
10 Hast thou not milked me as milk, and curdled me like cheese?
11 Thou hast clothed me with skin and flesh: thou hast put me together with bones and sinews:
12 Thou hast granted me life and mercy, and thy visitation hath preserved my spirit.
℟. Remember, O God, that my life is wind.
* The eye of him that hath seen me shall see me no more.
℣. Et non revertétur óculus meus, ut vídeat bona.
℟. The eye of him that hath seen me shall see me no more.
℣. Dai-lhes, Senhor, o eterno descanso.
℟. Entre os esplendores da luz perpétua.
℟. The eye of him that hath seen me shall see me no more.
|
Oratio {Votiva}
Pater Noster dicitur totum secreto.
Pater noster, qui es in cœlis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cœlo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris: et ne nos indúcas in tentatiónem: sed líbera nos a malo. Amen.
Psalmus 145 [4]
145:2 Lauda, ánima mea, Dóminum, laudábo Dóminum in vita mea: * psallam Deo meo quámdiu fúero.
145:2 Nolíte confídere in princípibus: * in fíliis hóminum, in quibus non est salus.
145:4 Exíbit spíritus ejus, et revertétur in terram suam: * in illa die períbunt omnes cogitatiónes eórum.
145:5 Beátus, cujus Deus Jacob adjútor ejus, spes ejus in Dómino, Deo ipsíus: * qui fecit cœlum et terram, mare, et ómnia, quæ in eis sunt.
145:7 Qui custódit veritátem in sǽculum, facit judícium injúriam patiéntibus: * dat escam esuriéntibus.
145:7 Dóminus solvit compedítos: * Dóminus illúminat cæcos.
145:8 Dóminus érigit elísos, * Dóminus díligit justos.
145:9 Dóminus custódit ádvenas, pupíllum et víduam suscípiet: * et vias peccatórum dispérdet.
145:10 Regnábit Dóminus in sǽcula, Deus tuus, Sion, * in generatiónem et generatiónem.
℣. Réquiem ætérnam dona eis Dómine, * et lux perpétua lúceat eis.
℣. A porta ínferi.
℟. Erue, Dómine, ánimas eórum.
℣. Requiéscant in pace.
℟. Amen.
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
secunda Domine, exaudi omittitur
Deus, cui próprium est miseréri semper et párcere: † propitiáre animábus famulórum famularúmque tuárum, et ómnia eórum peccáta dimítte; * ut mortalitátis vínculis absolútæ, transíre mereántur ad vitam. †
Deus, véniæ largítor, et humánæ salútis amátor: † quæsumus cleméntiam tuam, * ut nostræ congregatiónis fratres, propínquos et benefactóres, qui ex hoc sæculo transiérunt, † beáta María semper Vírgine intercedénte cum ómnibus Sanctis tuis, ad perpétuæ beatitúdinis consórtium perveníre concédas. †
Fidélium Deus ómnium Cónditor, et Redémptor † animábus famulórum famularúmque tuárum remissiónem cunctórum tríbue peccatórum: * ut indulgéntiam, quam semper optavérunt, † piis supplicatiónibus consequántur.
Qui vivis et regnas in sæcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Oração {Votiva}
Our Father is said completely in silence.
Pai Nosso, que estais nos céus, santificado seja o vosso Nome, venha a nós o vosso Reino; seja feita a vossa vontade assim na terra como no Céu. O pão nosso de cada dia nos dai hoje; Perdoai-nos as nossas dívidas, assim como nós perdoamos aos nossos devedores; e não nos deixeis cair em tentação; mas livrai-nos do mal. Amém.
Salmo 145 [4]
145:2 Louva o Senhor, ó minha alma, louvarei o Senhor durante a minha vida: * cantarei salmos ao meu Deus até perecer.
145:2 Não confies nos príncipes: * nem nos filhos dos homens, em quem não há salvação.
145:4 Sairá o seu espírito e retornará à sua terra: * nesse dia se desvanecerão todos seus desígnios.
145:5 Bem-aventurado de quem é protector o Deus de Jacob e cuja esperança está no Senhor seu Deus: * que fez o céu e a terra, o mar e tudo quanto há neles.
145:7 O qual conserva eternamente a verdade, faz justiça aos que sofrem injúria: * dá sustento aos famintos.
145:7 O Senhor dá liberdade aos cativos: * o Senhor alumia os cegos.
145:8 O Senhor levanta os caídos, * o Senhor ama os justos.
145:9 O Senhor protege os peregrinos, ampara o órfão e a viúva: * e destruirá os caminhos dos pecadores.
145:10 O Senhor reinará pelos séculos, o teu Deus, ó Sião, * por todas as gerações.
℣. Dai-lhes, Senhor, o eterno descanso.
℟. Entre os esplendores da luz perpétua.
℣. Da porta do inferno.
℟. Libera, ó Senhor, suas almas!
℣. May they rest in peace.
℟. Amém
℣. Senhor, ouvi a minha oração.
℟. E que meu clamor chegue até Vós.
passar segunda Senhor, ouvi a minha oração.
Deus, cui próprium est miseréri semper et párcere: † propitiáre animábus famulórum famularúmque tuárum, et ómnia eórum peccáta dimítte; * ut mortalitátis vínculis absolútæ, transíre mereántur ad vitam. †
Deus, véniæ largítor, et humánæ salútis amátor: † quæsumus cleméntiam tuam, * ut nostræ congregatiónis fratres, propínquos et benefactóres, qui ex hoc sæculo transiérunt, † beáta María semper Vírgine intercedénte cum ómnibus Sanctis tuis, ad perpétuæ beatitúdinis consórtium perveníre concédas. †
Fidélium Deus ómnium Cónditor, et Redémptor † animábus famulórum famularúmque tuárum remissiónem cunctórum tríbue peccatórum: * ut indulgéntiam, quam semper optavérunt, † piis supplicatiónibus consequántur.
Qui vivis et regnas in sæcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Reliqua omittuntur in Officium xij. Lectionum, quas immediatæ subsequuntur Laudes. Sed tam in Feriis, quam in Festis iij. Lectionum, in Hieme et in Æstate semper dicuntur ut sequitur.
|
Pule o resto dos Ofícios de 12 lições, a menos que reze Laudes separadamente. Nas festas Simplex e nos dias feriais (seja com três ou uma leitura) sempre se rezou o seguinte.
|
Conclusio
℣. Réquiem ætérnam dona eis, Dómine.
℟. Et lux perpétua lúceat eis.
℣. Requiéscant in pace.
℟. Amen.
|
Conclusão
℣. O Lord, grant them eternal rest.
℟. And let the everlasting light shine upon them.
℣. May they rest in peace.
℟. Amen.
|
Post Divinum officium |