Incipit
℣. Deus ✠ in adiutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adiuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Allelúia.
|
Początek
℣. Boże, ✠ wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Alleluja.
|
Psalmi {Psalmi & antiphonæ Votiva}
Ant. Hæc est Virgo sápiens, * et una de número prudéntum.
Psalmus 109 [1]
109:1 Dixit Dóminus Dómino meo: * Sede a dextris meis:
109:1 Donec ponam inimícos tuos, * scabéllum pedum tuórum.
109:2 Virgam virtútis tuæ emíttet Dóminus ex Sion: * domináre in médio inimicórum tuórum.
109:3 Tecum princípium in die virtútis tuæ in splendóribus sanctórum: * ex útero ante lucíferum génui te.
109:4 Iurávit Dóminus, et non pœnitébit eum: * Tu es sacérdos in ætérnum secúndum órdinem Melchísedech.
109:5 Dóminus a dextris tuis, * confrégit in die iræ suæ reges.
109:6 Iudicábit in natiónibus, implébit ruínas: * conquassábit cápita in terra multórum.
109:7 De torrénte in via bibet: * proptérea exaltábit caput.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Hæc est Virgo sápiens, et una de número prudéntum.
|
Psalmy {Psalmy i antyfony Wotywa}
Ant. Ta jest Panna mądra * i jedna z roztropnych.
Psalm 109 [1]
109:1 Rzekł Pan Panu memu: * Siądź po prawicy mojej:
109:1 Aż położę nieprzyjaciół twoich * podnóżkiem nóg twoich.
109:2 Berło mocy twojej wypuści Pan z Syjonu: * panuj wpośród nieprzyjaciół twoich.
109:3 Przy tobie panowanie w dzień mocy twej w blaskach świętości: * z żywota przed jutrzenką zrodziłem cię.
109:4 Przysiągł Pan i nic będzie żałował: * Ty jesteś kapłanem na wieki, według porządku Melchizedecha.
109:5 Pan po prawicy twojej, * poraził w dzień gniewu swego królów.
109:6 Będzie sądził narody, dopełni zagłady, * potłucze głowy wielu na ziemi.
109:7 Ze strumienia na drodze pić będzie: * dlatego wywyższy głowę.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Ta jest Panna mądra i jedna z roztropnych.
|
Ant. Hæc est Virgo sápiens, * quam Dóminus vigilántem invénit.
Psalmus 112 [2]
112:1 Laudáte, púeri, Dóminum: * laudáte nomen Dómini.
112:2 (fit reverentia) Sit nomen Dómini benedíctum, * ex hoc nunc, et usque in sǽculum.
112:3 A solis ortu usque ad occásum, * laudábile nomen Dómini.
112:4 Excélsus super omnes gentes Dóminus, * et super cælos glória eius.
112:5 Quis sicut Dóminus, Deus noster, qui in altis hábitat, * et humília réspicit in cælo et in terra?
112:7 Súscitans a terra ínopem, * et de stércore érigens páuperem:
112:8 Ut cóllocet eum cum princípibus, * cum princípibus pópuli sui.
112:9 Qui habitáre facit stérilem in domo, * matrem filiórum lætántem.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Hæc est Virgo sápiens, quam Dóminus vigilántem invénit.
|
Ant. Ta jest Panna mądra, * którą Pan czuwającą zastał.
Psalm 112 [2]
112:1 Chwalcie, słudzy, Pana, * chwalcie imię Pańskie.
112:2 (ukłonić się) Niech będzie imię Pańskie błogosławione * odtąd i aż na wieki.
112:3 Od wschodu słońca aż do zachodu, * chwalebne jest imię Pańskie.
112:4 Wywyższony jest Pan nad wszystkie narody * i nad niebiosa chwała Jego.
112:5 Któż jest jak Pan, Bóg nasz, który mieszka na wysokości, * a na niskość spogląda na niebie i na ziemi?
112:7 Podnosi z ziemi biednego * i z gnoju wywyższa ubogiego:
112:8 Aby go posadzić z książętami, * z książętami ludu swego.
112:9 Który czyni, iż niepłodna mieszka w domu, * matka synów z weselem.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Ta jest Panna mądra, którą Pan czuwającą zastał.
|
Ant. Hæc est quæ nescívit * torum in delícto: habébit fructum in respectióne animárum sanctárum.
Psalmus 121 [3]
121:1 Lætátus sum in his, quæ dicta sunt mihi: * In domum Dómini íbimus.
121:2 Stantes erant pedes nostri, * in átriis tuis, Ierúsalem.
121:3 Ierúsalem, quæ ædificátur ut cívitas: * cuius participátio eius in idípsum.
121:4 Illuc enim ascendérunt tribus, tribus Dómini: * testimónium Israël ad confiténdum nómini Dómini.
121:5 Quia illic sedérunt sedes in iudício, * sedes super domum David.
121:6 Rogáte quæ ad pacem sunt Ierúsalem: * et abundántia diligéntibus te:
121:7 Fiat pax in virtúte tua: * et abundántia in túrribus tuis.
121:8 Propter fratres meos, et próximos meos, * loquébar pacem de te:
121:9 Propter domum Dómini, Dei nostri, * quæsívi bona tibi.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Hæc est quæ nescívit torum in delícto: habébit fructum in respectióne animárum sanctárum.
|
Ant. Ta jest, * która nie uznała łoża grzechu, będzie miała pożytek w nawiedzeniu dusz świętych.
Psalm 121 [3]
121:1 Uweseliłem się z tego, co mi powiedziano: * Pójdziemy do domu Pańskiego.
121:2 Stały nogi nasze * w dziedzińcach twoich, Jeruzalem.
121:3 Jeruzalem, które się buduje jak miasto, * w sobie zespolone.
121:4 Bo tam wstępowały pokolenia, pokolenia Pańskie, * ustawa dla Izraela, by sławić imię Pana.
121:5 Bo tam stały stolice sądowe, * stolice dla domu Dawidowego.
121:6 Proście o to, co jest ku pokojowi dla Jeruzalem, * a dostatek niech będzie dla tych, którzy cię miłują.
121:7 Niechaj będzie pokój w warowni twojej * i dostatek w basztach twoich.
121:8 Ze względu na braci moich i bliźnich moich * wzywałem pokoju dla ciebie.
121:9 Dla domu Pana, Boga naszego, * szukałem dobra tobie.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Ta jest, która nie uznała łoża grzechu, będzie miała pożytek w nawiedzeniu dusz świętych.
|
Ant. Veni, elécta mea, * et ponam in te thronum meum, allelúia.
Psalmus 126 [4]
126:1 Nisi Dóminus ædificáverit domum, * in vanum laboravérunt qui ædíficant eam.
126:1 Nisi Dóminus custodíerit civitátem, * frustra vígilat qui custódit eam.
126:2 Vanum est vobis ante lucem súrgere: * súrgite postquam sedéritis, qui manducátis panem dolóris.
126:3 Cum déderit diléctis suis somnum: * ecce heréditas Dómini fílii: merces, fructus ventris.
126:4 Sicut sagíttæ in manu poténtis: * ita fílii excussórum.
126:5 Beátus vir, qui implévit desidérium suum ex ipsis: * non confundétur cum loquétur inimícis suis in porta.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Veni, elécta mea, et ponam in te thronum meum, allelúia.
|
Ant. Przyjdź wybrana moja, * a założę w tobie stolicę moją, alleluja.
Psalm 126 [4]
126:1 Jeśli Pan nie zbuduje domu, * próżno pracowali, którzy go budują.
126:1 Jeśli Pan nie będzie strzegł miasta, * próżno czuwa ten, który go strzeże.
126:2 Próżno wam przede dniem wstawać, * wstańcie, skoroście usiedli, którzy pożywacie chleba boleści.
126:3 Gdy da umiłowanym swym spanie: * oto dziedzictwem Pańskim synowie, zapłatą owoc żywota.
126:4 Jak strzały w ręku mocarza, * tak synowie utrapionych.
126:5 Błogosławiony człowiek, który napełnił nimi pragnienie swoje: * nie zawstydzi się, kiedy będzie mówił z wrogami swymi w bramie.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Przyjdź wybrana moja, a założę w tobie stolicę moją, alleluja.
|
Ant. Ista est speciósa * inter fílias Ierúsalem.
Psalmus 147 [5]
147:1 Lauda, Ierúsalem, Dóminum: * lauda Deum tuum, Sion.
147:2 Quóniam confortávit seras portárum tuárum: * benedíxit fíliis tuis in te.
147:3 Qui pósuit fines tuos pacem: * et ádipe fruménti sátiat te.
147:4 Qui emíttit elóquium suum terræ: * velóciter currit sermo eius.
147:5 Qui dat nivem sicut lanam: * nébulam sicut cínerem spargit.
147:6 Mittit crystállum suam sicut buccéllas: * ante fáciem frígoris eius quis sustinébit?
147:7 Emíttet verbum suum, et liquefáciet ea: * flabit spíritus eius, et fluent aquæ.
147:8 Qui annúntiat verbum suum Iacob: * iustítias, et iudícia sua Israël.
147:9 Non fecit táliter omni natióni: * et iudícia sua non manifestávit eis.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Ista est speciósa inter fílias Ierúsalem.
|
Ant. Ta jest * piękna między córkami Jerozolimskiemi.
Psalm 147 [5]
147:1 Chwal, Jeruzalem, Pana, * chwal, Syjonie, Boga twego.
147:2 Albowiem umocnił zawory bram twoich, * pobłogosławił synom twym w tobie.
147:3 On użyczył pokoju granicom twoim * i nasyca cię najwyborniejszym zbożem.
147:4 On puszcza słowo swe na ziemię, * bardzo prędko biegnie mowa Jego.
147:5 On daje śnieg jak wełnę, * a mgłę rozsypuje jak popiół.
147:6 Spuszcza lód swój jak bryły, * kto się ostoi przed zimnem Jego?
147:7 Pośle słowo swoje a roztopi je, * wionie wiatr Jego, a pociekną wody.
147:8 On oznajmia słowo swe Jakubowi, * ustawy i przykazania swe Izraelowi.
147:9 Nie uczynił tak żadnemu narodowi, * i nie objawił im przykazań swoich.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Ta jest piękna między córkami Jerozolimskiemi.
|
Capitulum Hymnus Versus {Votiva}
2 Cor 10:17-18
Fratres: Qui gloriátur, in Dómino gloriétur. Non enim qui seípsum comméndat, ille probátus est; sed quem Deus comméndat.
℟. Deo grátias.
Hymnus
Iesu, coróna Vírginum,
Quem Mater illa cóncipit
Quæ sola Virgo párturit,
Hæc vota clemens áccipe:
Qui pascis inter lília
Septus choréis Vírginum,
Sponsus decórus glória
Sponsísque reddens prǽmia.
Quocúmque pergis, Vírgines
Sequúntur, atque láudibus
Post te canéntes cúrsitant,
Hymnósque dulces pérsonant;
Te deprecámur lárgius,
Nostris adáuge sénsibus
Nescíre prorsus ómnia
Corruptiónis vúlnera.
Laus, honor, virtus, glória
Deo Patri et Fílio,
Sancto simul Paráclito,
In sæculórum sǽcula.
Amen.
℣. Diffúsa est grátia in lábiis tuis.
℟. Proptérea benedíxit te Deus in ætérnum.
|
Kapitulum Hymn Wers {Wotywa}
2 Kor 10:17-18
Bracia: Lecz kto się przechwala, niech się w Panu przechwala. Albowiem nie, który sam siebie zaleca, ten jest doświadczony; ale którego Bóg zaleca.
℟. Bogu niech będą dzięki.
Hymn
O Jezu, Ty Dziewic Korono,
Którego w swem łonie poczęła,
Jedyna Matka-Dziewica,
Wysłuchaj łaskawie błagania.
Ty, który chodzisz pośród lilji,
Ozdobion chwałą Oblubieńca,
I otoczony gronem Dziewic,
Oblubienice hojnie darzysz.
Gdziekolwiek idziesz one wszędy,
Dążą za Tobą z pieśnią chwały,
Biegną, rozbrzmiewa niebo całe,
Najsłodszym hymnem ich miłości.
Ciebie pokornie prosim, Panie,
Daj zmysłom naszym łaskę Twoją,
By odtąd były nieświadome,
Wszelkich ran grzechu i zepsucia.
Chwała, moc, cześć i uwielbienie,
Bogu Ojcu wraz z Synem Jego,
Świętemu Pocieszycielowi,
Przez wszystkie wieki wieków.
Amen.
℣. Rozlała się wdzięczność po wargach twoich.
℟. Dlatego cię błogosławił Bóg na wieki.
|
Canticum Magnificat {Antiphona Votiva}
Ant. Veni, Sponsa Christi, * áccipe corónam, quam tibi Dóminus præparávit in ætérnum.
Canticum B. Mariæ Virginis
Luc. 1:46-55
1:46 Magníficat ✠ * ánima mea Dóminum.
1:47 Et exsultávit spíritus meus: * in Deo, salutári meo.
1:48 Quia respéxit humilitátem ancíllæ suæ: * ecce enim ex hoc beátam me dicent omnes generatiónes.
1:49 Quia fecit mihi magna qui potens est: * et sanctum nomen eius.
1:50 Et misericórdia eius, a progénie in progénies: * timéntibus eum.
1:51 Fecit poténtiam in brácchio suo: * dispérsit supérbos mente cordis sui.
1:52 Depósuit poténtes de sede: * et exaltávit húmiles.
1:53 Esuriéntes implévit bonis: * et dívites dimísit inánes.
1:54 Suscépit Israël púerum suum: * recordátus misericórdiæ suæ.
1:55 Sicut locútus est ad patres nostros: * Ábraham, et sémini eius in sǽcula.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Veni, Sponsa Christi, áccipe corónam, quam tibi Dóminus præparávit in ætérnum.
|
Kantyk Magnificat {Antyfona Wotywa}
Ant. Przyjdź oblubienico Chrystusowa, * weź koronę, którą ci Pan przygotował na wieki.
Pieśń Najświętszej Maryi Panny
Łk 1:46-55
1:46 Wielbij ✠ * duszo moja, Pana.
1:47 I rozradował się duch mój: * w Bogu, Zbawicielu moim.
1:48 Iż wejrzał na niskość służebnice swojéj: * albowiem oto odtąd błogosławioną mię zwać będą wszystkie narody.
1:49 Albowiem uczynił mi wielkie rzeczy, który możny jest: * i święte imię jego.
1:50 A miłosierdzie jego od narodu do narodów: * bojącym się jego.
1:51 Uczynił moc ramieniem swojem: * rozproszył pyszne myśli serca ich.
1:52 Złożył mocarze z stolice: * a podwyższył niskie.
1:53 Łaknące napełnił dobrami: * a bogacze z niczem puścił.
1:54 Przyjął Izraela, sługę swego: * wspomniawszy na miłosierdzie swoje.
1:55 Jako mówił do ojców naszych: * Abrahamowi i nasieniu jego na wieki.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Przyjdź oblubienico Chrystusowa, weź koronę, którą ci Pan przygotował na wieki.
|
Preces Feriales {habentur}
Kýrie, eléison. Christe, eléison. Kýrie, eléison.
« Pater Noster » dicitur secreto usque ad « Et ne nos indúcas in tentatiónem: »
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
℣. Ego dixi: Dómine, miserére mei.
℟. Sana ánimam meam quia peccávi tibi.
℣. Convértere, Dómine, úsquequo?
℟. Et deprecábilis esto super servos tuos.
℣. Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos.
℟. Quemádmodum sperávimus in te.
℣. Sacerdótes tui induántur iustítiam.
℟. Et sancti tui exsúltent.
℣. Orémus pro beatíssimo Papa nostro N.
℟. Dóminus consérvet eum, et vivíficet eum, et beátum fáciat eum in terra, et non tradat eum in ánimam inimicórum eius.
℣. Orémus et pro Antístite nostro N.
℟. Stet et pascat in fortitúdine tua, Dómine, in sublimitáte nóminis tui.
Romæ præcedens Versus cum suo Responsorio omittitur; alibi vero ad litteram N. ab omnibus nomen diœcesani Episcopi exprimatur, Vacante Apostolica vel Episcopali Sede, alteruter vel uterque respectivus Versus cum suo Responsorio præteritur.
℣. Dómine, salvum fac regem.
℟. Et exáudi nos in die, qua invocavérimus te.
℣. Salvum fac pópulum tuum, Dómine, et bénedic hereditáti tuæ.
℟. Et rege eos, et extólle illos usque in ætérnum.
℣. Meménto Congregatiónis tuæ.
℟. Quam possedísti ab inítio.
℣. Fiat pax in virtúte tua.
℟. Et abundántia in túrribus tuis.
℣. Orémus pro benefactóribus nostris.
℟. Retribúere dignáre, Dómine, ómnibus, nobis bona faciéntibus propter nomen tuum, vitam ætérnam. Amen.
℣. Orémus pro fidélibus defúnctis.
℟. Réquiem ætérnam dona eis, Dómine, et lux perpétua lúceat eis.
℣. Requiéscant in pace.
℟. Amen.
℣. Pro frátribus nostris abséntibus.
℟. Salvos fac servos tuos, Deus meus, sperántes in te.
℣. Pro afflíctis et captívis.
℟. Líbera eos, Deus Israël, ex ómnibus tribulatiónibus suis.
℣. Mitte eis, Dómine, auxílium de sancto.
℟. Et de Sion tuére eos.
℣. Dómine, Deus virtútum, convérte nos.
℟. Et osténde fáciem tuam, et salvi érimus.
℣. Exsúrge, Christe, ádiuva nos.
℟. Et líbera nos propter nomen tuum.
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
|
Prośby ferialne {zawarte}
Kyrie, elejson. Chryste, elejson. Kyrie, elejson.
„Ojcze nasz” cicho do „I nie wódź nas”.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
℣. Rzekłem: Panie, zmiłuj się nade mną.
℟. Uzrów duszę moją, bo zgrzeszyłem przeciw Tobie.
℣. Kiedyż, o Panie, zwrócisz się do nas?
℟. I dasz się przebłagać sługom swoim.
℣. Niech miłosierdzie twoje trwa nad nami, Panie.
℟. Bo w Tobie pokładamy nadzieję.
℣. Niech kapłani Twoi przyobleką sprawiedliwość.
℟. A święci Twoi się uradują.
℣. Módlmy się za najświętszego Papieża naszego N.
℟. Niech Pan go zachowa, i ożywia go, i niech czyni go błogosławionym na ziemi, i niech nie odda go w ręce nieprzyjaciół jego.
℣. Módlmy się też za Biskupa naszego N.
℟. Niech stoi stanowczo i strzeże stada siłą Twoją, Panie, we wspaniałości Twojego imienia.
W Rzymie opuszcza się powyższy werset z jego odpowiedzią; w innych miejscach za literę N. podstawia się imię biskupa diecezjalnego, a w przypadku nieobsadzonej Stolicy Apostolskiej lub biskupiej, opuszcza się odpowiedni werset z jego odpowiedzią.
℣. Panie, zbaw króla.
℟. I wysłuchaj nas w dniu, w którym Cię wzywamy.
℣. Zbaw lud Twój, Panie, i błogosław dziedzictwo Twoje.
℟. I króluj mu, i rządź je, i wywyższaj je aż na wieki.
℣. Pamiętaj o Zgromadzeniu Twoim.
℟. Które od początku do Ciebie należy.
℣. Czyń pokój w murach Twoich.
℟. I dostatek w basztach Twoich.
℣. Módlmy się za dobroczyńców naszych.
℟. Panie, racz dla imienia Twego obdarzyć wszystkich, którzy nam dobrze czynili, życiem wiecznym. Amen.
℣. Módlmy się za wiernych zmarłych.
℟. Wieczny odpoczynek racz im dać, Panie, a światłość wiekuista niechaj im świeci.
℣. Niech odpoczywają w pokoju
℟. Amen.
℣. Za braci naszych nieobecnych.
℟. Zbaw sługi Twoje, Boże mój, które w Tobie pokładają nadzieję.
℣. Za udręczonych i uwięzionych.
℟. Wyzwól ich, Boże Izraela, od wszystkich ich utrapień.
℣. Ześlij im, Panie, pomoc ze świątyni Twojej.
℟. I opiekuj się nimi z Syjonu.
℣. Panie, Boże zastępów, nawróć nas.
℟. I okaż nam oblicze swoje, a będziemy zbawieni.
℣. Powstań, Chryste, wspieraj nas.
℟. I wyzwól nas dla imienia Twego.
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
|
Oratio {Votiva}
secunda 'Domine, exaudi' omittitur
Orémus.
Deus, qui inter cétera poténtiæ tuæ mirácula étiam in sexu frágili victóriam martýrii contulísti: concéde propítius; ut, qui beátæ N. Vírginis et Mártyris tuæ natalícia cólimus, per eius ad te exémpla gradiámur.
Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Modlitwy {Wotywa}
opuścić drugie „Panie, wysłuchaj”
Módlmy się.
Boże, który między innemi potęgi Twojej cudami, słabe niewiasty chwałą męczeństwa ozdobiłeś, dozwól łaskawie, abyśmy, którzy błogosławionej N., Dziewicy i Męczenniczki narodziny wysławiamy, jej przykłady naśladując, do Ciebie się przybliżyli.
Przez naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
|
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
|
Zakończenie
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
℣. Błogosławmy Panu.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Dusze wiernych zmarłych przez miłosierdzie Boże niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
|