Incipit{omittitur}
|
Początek{opuścić}
|
Hymnus{omittitur}
|
Hymn{opuścić}
|
Psalmi {Psalmi Dominica & antiphonæ Votiva}
Ant. Exsultábunt Dómino * ossa humiliáta.
Psalmus 53 [1]
53:3 Deus, in nómine tuo salvum me fac: * et in virtúte tua iúdica me.
53:4 Deus, exáudi oratiónem meam: * áuribus pércipe verba oris mei.
53:5 Quóniam aliéni insurrexérunt advérsum me, et fortes quæsiérunt ánimam meam: * et non proposuérunt Deum ante conspéctum suum.
53:6 Ecce enim, Deus ádiuvat me: * et Dóminus suscéptor est ánimæ meæ.
53:7 Avérte mala inimícis meis: * et in veritáte tua dispérde illos.
53:8 Voluntárie sacrificábo tibi, * et confitébor nómini tuo, Dómine: quóniam bonum est:
53:9 Quóniam ex omni tribulatióne eripuísti me: * et super inimícos meos despéxit óculus meus.
℣. Réquiem ætérnam * dona eis, Dómine.
℟. Et lux perpétua * lúceat eis.
|
Psalmy {Psalmy niedzielne, antyfony Wotywa}
Ant. Niech się rozradują w Panu * kości poniżone.
Psalm 53 [1]
53:3 Boże, w imię twoje zbaw mię: * a w mocy twojéj sądź mię.
53:4 Boże, wysłuchaj modlitwę moję: * przyjmij w uszy słowa ust moich.
53:5 Albowiem obcy powstali przeciwko mnie: a mocarze szukali dusze mojéj: * a nie kładli Boga przed oczyma swemi.
53:6 Bo oto Bóg mię podpomaga: * a Pan jest obrońcą dusze mojéj.
53:7 Odwróć złe na nieprzyjaciele moje: * a zatrać je według prawdy twojéj.
53:8 Dobrowolnie będę ofiarował tobie, * i będę wyznawał imieniowi twemu; albowiem dobre jest.
53:9 Bo ze wszelkiego utrapienia wyrwałeś mię: * a oko moje wzgardziło nieprzyjacioły moje.
℣. Wieczny odpoczynek * racz im dać, Panie.
℟. A światłość wiekuista * niechaj im świeci.
|
Psalmus 118(1-16) [2]
118:1 (Aleph) Beáti immaculáti in via: * qui ámbulant in lege Dómini.
118:2 Beáti, qui scrutántur testimónia eius: * in toto corde exquírunt eum.
118:3 Non enim qui operántur iniquitátem, * in viis eius ambulavérunt.
118:4 Tu mandásti * mandáta tua custodíri nimis.
118:5 Útinam dirigántur viæ meæ, * ad custodiéndas iustificatiónes tuas!
118:6 Tunc non confúndar, * cum perspéxero in ómnibus mandátis tuis.
118:7 Confitébor tibi in directióne cordis: * in eo quod dídici iudícia iustítiæ tuæ.
118:8 Iustificatiónes tuas custódiam: * non me derelínquas usquequáque.
118:9 (Beth) In quo córrigit adolescéntior viam suam? * In custodiéndo sermónes tuos.
118:10 In toto corde meo exquisívi te: * ne repéllas me a mandátis tuis.
118:11 In corde meo abscóndi elóquia tua: * ut non peccem tibi.
118:12 Benedíctus es, Dómine: * doce me iustificatiónes tuas.
118:13 In lábiis meis, * pronuntiávi ómnia iudícia oris tui.
118:14 In via testimoniórum tuórum delectátus sum, * sicut in ómnibus divítiis.
118:15 In mandátis tuis exercébor: * et considerábo vias tuas.
118:16 In iustificatiónibus tuis meditábor: * non oblivíscar sermónes tuos.
℣. Réquiem ætérnam * dona eis, Dómine.
℟. Et lux perpétua * lúceat eis.
|
Psalm 118(1-16) [2]
118:1 (Aleph) Błogosławieni niepokalani w drodze: * którzy chodzą w zakonie Pańskim.
118:2 Błogosławieni, którzy się pilno pytają o świadectwach jego: * szukają go ze wszystkiego serca.
118:3 Ci bowiem, którzy nieprawość czynią, * nie chodzili w drogach jego.
118:4 Tyś rozkazał * aby przykazania twego strzeżono bardzo.
118:5 Daj, Boże, aby się prostowały drogi moje, * ku strzeżeniu usprawiedliwienia twoich.
118:6 Tedy się nie zawstydzę, * gdy wejrzę we wszystkie rozkazania twoje.
118:7 Wyznawać ci będę w prostości serca: * przetóżem się nauczył sądów sprawiedliwości twojéj.
118:8 Sprawiedliwości twoich będę strzedz: * nie opuszczaj mię do końca.
118:9 (Beth) Czemże poprawia młody człowiek drogi swojéj? * Gdy zachowa mowy twoje.
118:10 Ze wszystkiego serca mego szukałem ciebie: * nie odpędzaj mię od mandatów twoich.
118:11 W sercu mojem skryłem słowa twoje: * abych nie grzeszył tobie.
118:12 Błogosławionyś jest, Panie: * naucz mię sprawiedliwości twoich.
118:13 Wargami mojemi, * opowiadałem wszystkie sądy ust twoich.
118:14 Kochałem się w drodze świadectw twoich, * jako we wszystkich bogactwach.
118:15 Będę się ćwiczył w rozkazaniach twoich: * i przypatrzę się drogom twoim.
118:16 Będę rozmyślał w sprawiedliwościach twoich: * nie zapomnę mów twoich.
℣. Wieczny odpoczynek * racz im dać, Panie.
℟. A światłość wiekuista * niechaj im świeci.
|
Psalmus 118(17-32) [3]
118:17 (Ghimel) Retríbue servo tuo, vivífica me: * et custódiam sermónes tuos:
118:18 Revéla óculos meos: * et considerábo mirabília de lege tua.
118:19 Íncola ego sum in terra: * non abscóndas a me mandáta tua.
118:20 Concupívit ánima mea desideráre iustificatiónes tuas, * in omni témpore.
118:21 Increpásti supérbos: * maledícti qui declínant a mandátis tuis.
118:22 Aufer a me oppróbrium, et contémptum: * quia testimónia tua exquisívi.
118:23 Étenim sedérunt príncipes, et advérsum me loquebántur: * servus autem tuus exercebátur in iustificatiónibus tuis.
118:24 Nam et testimónia tua meditátio mea est: * et consílium meum iustificatiónes tuæ.
118:25 (Daleth) Adhǽsit paviménto ánima mea: * vivífica me secúndum verbum tuum.
118:26 Vias meas enuntiávi, et exaudísti me: * doce me iustificatiónes tuas.
118:27 Viam iustificatiónum tuárum ínstrue me: * et exercébor in mirabílibus tuis.
118:28 Dormitávit ánima mea præ tǽdio: * confírma me in verbis tuis.
118:29 Viam iniquitátis ámove a me: * et de lege tua miserére mei.
118:30 Viam veritátis elégi: * iudícia tua non sum oblítus.
118:31 Adhǽsi testimóniis tuis, Dómine: * noli me confúndere.
118:32 Viam mandatórum tuórum cucúrri, * cum dilatásti cor meum.
℣. Réquiem ætérnam * dona eis, Dómine.
℟. Et lux perpétua * lúceat eis.
Ant. Exsultábunt Dómino ossa humiliáta.
|
Psalm 118(17-32) [3]
118:17 (Gimel) Uczyń dobrze słudze twemu, ożyw mię: * a będę strzegł mów twoich.
118:18 Odsłoń oczy moje: * a przypatrzę się dziwom zakonu twego.
118:19 Jestem ja gościem na ziemi: * nie kryj przedemną mandatów twoich.
118:20 Pożądała dusza moja, żądać sprawiedliwości twoich, * na każdy czas.
118:21 Zgromiłeś pyszne: * przeklęci, którzy odstępują od mandatów twoich.
118:22 Oddal odemnie pohańbienie i wzgardę: * bom się badał o świadectwach twoich.
118:23 Bo i książęta siadały i przeciwko mnie mówiły: * ale sługa twój ćwiczył się w sprawiedliwościach twoich.
118:24 Bo i świadectwa twoje są rozmyślanie moje: * i sprawiedliwości twoje radą moją.
118:25 (Daleth) Przylgnęła do ziemie dusza moja: * ożyw mię według słowa twego.
118:26 Drogi moje rozpowiedziałem, i wysłuchałeś mię: * naucz mię sprawiedliwości twoich.
118:27 Naucz mię drogi sprawiedliwości twoich: * a będę się ćwiczył w cudach twoich.
118:28 Drzymała dusza moja od tęsknice: * posil mię w słowiech twoich.
118:29 Drogę nieprawości oddal odemnie: * a w zakonie twoim zmiłuj się nademną.
118:30 Obrałem drogę prawdy: * nie zapomniałem sądów twoich.
118:31 Przystałem do sądów twoich, Panie: * nie zawstydzaj mię.
118:32 Bieżałem drogą mandatów twoich, * gdyś rozszerzył serce moje.
℣. Wieczny odpoczynek * racz im dać, Panie.
℟. A światłość wiekuista * niechaj im świeci.
Ant. Niech się rozradują w Panu kości poniżone.
|
Capitulum Responsorium Versus{omittitur}
|
Kapitulum Responsorium Wers{opuścić}
|
Oratio {specialis}
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
℣. A porta ínferi.
℟. Erue, Dómine, ánimas eórum.
℣. Requiéscant in pace.
℟. Amen.
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
secunda 'Domine, exaudi' omittitur
Orémus.
Fidélium, Deus, ómnium Cónditor et Redémptor, animábus famulórum famularúmque tuárum remissiónem cunctórum tríbue peccatórum: ut indulgéntiam, quam semper optavérunt, piis supplicatiónibus consequántur:
Qui vivis et regnas cum Deo Patre, in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Modlitwy {specjalne}
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
℣. Od wrót piekielnych.
℟. Wybaw dusze ich, Panie.
℣. Niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
℣. Panie, wysłuchaj modlitwę moją.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
opuścić drugie „Panie, wysłuchaj”
Módlmy się.
Stwórco i Odkupicielu wszystkich wiernych, Boże, racz odpuścić wszystkie grzechy duszom zmarłych sług i służebnic Twoich, aby przez pobożne błagania i modły nasze dostąpiły przebaczenia, którego zawsze pragnęły:
Który żyjesz i królujesz z Bogiem Ojcem w jedności Ducha Świętego Bóg przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
|
Martyrologium {anticip.}
Sexto Idus Novémbris Luna tricésima Anno Dómini 2018
Octáva ómnium Sanctórum.
Romæ, via Lavicána, tértio ab Urbe milliário, pássio sanctórum Mártyrum Cláudii, Nicostráti, Symphoriáni, Castórii et Simplícii, qui, primo in cárcerem missi, deínde scorpiónibus gravíssime cæsi, tandem, cum ex fide Christi dimovéri non possent, a Diocletiáno iussi sunt in flúvium præcípites dari.
Ibídem, via Lavicána, natális sanctórum Quátuor Coronatórum fratrum, id est Sevéri, Severiáni, Carpóphori et Victoríni; qui, sub eódem Imperatóre, íctibus plumbatárum usque ad mortem cæsi sunt. Horum autem nómina, quæ póstea, interiéctis annis, Dómino revelánte, osténsa sunt, cum mínime reperíri tunc potuíssent, statútum fuit ut anniversária dies ipsórum, una cum illis quinque, sub nómine sanctórum Quátuor Coronatórum recolerétur; qui mos, étiam postquam reveláta sunt, in Ecclésia perseverávit.
Item Romæ sancti Deúsdedit Papæ Primi, qui tanti meriti fuit, ut leprósum ósculo a lepra sanáverit.
In vico Blexen, ad Visúrgim flúvium, in Germánia, sancti Willehádi, qui primus éxstitit Breménsis civitátis Epíscopus; atque, una cum sancto Bonifátio, cuius discípulus fuit, in Frísia et Saxónia Evangélium propagávit.
Suessíone, in Gálliis, sancti Godefrídi, Ambianénsis Epíscopi, magnæ sanctitátis viri.
Apud Virodúnum, in Gállia, sancti Mauri, Epíscopi et Confessóris.
Turónis, in Gállia, sancti Clari Presbýteri, cuius sanctus Paulínus epitáphium scripsit.
℣. Et álibi aliórum plurimórum sanctórum Mártyrum et Confessórum, atque sanctárum Vírginum.
℟. Deo grátias.
℣. Pretiósa in conspéctu Dómini.
℟. Mors Sanctórum eius.
Sancta María et omnes Sancti intercédant pro nobis ad Dóminum, ut nos mereámur ab eo adiuvári et salvári, qui vivit et regnat in sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Martyrologium {anticip.}
Roku Pańskiego 2018
Dnia 8-go listopada Oktawa uroczystości Wszystkich Świętych.
W Rzymie przy 3 kamieniu milowym drogi Lawikańskiej męczeństwo św. Klaudiusza, Nikostrata, Symforiana, Kastoriusza i Simplicjusza. Najpierw zostali oni uwięzieni, a potem obici najokrutniej kolczastymi dyscyplinami. Ponieważ jednak nic nie zdołało odwrócić ich od wiary, Dioklecjan kazał ich utopić w rzece.
Również przy drodze Lawikańskiej uroczystość „czterech braci koronatów”: Sewera, Seweriana, Karpofora i Wiktoryna, których za tegoż samego cesarza ubiczowano na śmierć kulkami ołowianymi. Ponieważ imion ich, poznanych później dopiero za objawieniem, nie było można stwierdzić, rozporządzono, aby coroczną pamiątkę ich obchodzono razem z pięciu poprzednio wymienionymi Męczennikami pod określeniem „czterech koronatów” zwyczaj, który i później w Kościele zachowano, gdy już poznano ich imiona.
W Rzymie uroczystość św. Deusdedita, Papieża, którego świętość była tak wielka, iż uzdrowił trędowatego pocałunkiem.
W Bremenie uroczystość św. Wilehada, pierwszego Biskupa tamtejszego, który będąc uczniem św. Bonifacego razem z nim głosił Ewangelię we Fryzji i Westfalii.
W Soissons we Francji uroczystość świętego Godefryda, Biskupa Amiens, męża rzadkiej świętości.
Pod Verdun uroczystość św. Maurusa, Biskupa i Wyznawcy.
W Tours uroczystość św. Klarusa, Kapłana, któremu święty Paulin ułożył napis nagrobny.
℣. I gdzie indziej wielu świętych Męczenników i Wyznawców oraz świętych Dziewic.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Cenna jest w oczach Pana.
℟. Śmierć świętych Jego.
Święta Maryja i wszyscy święci niech się wstawiają za nami u Pana, abyśmy zasłużyli na Jego pomoc i zbawienie, który żyje i króluje na wieki wieków.
℟. Amen.
|
De Officio Capituli
℣. Deus in adiutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adiuvándum me festína.
℣. Deus in adiutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adiuvándum me festína.
℣. Deus in adiutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adiuvándum me festína.
℣. Réquiem ætérnam * dona eis, Dómine.
℟. Et lux perpétua * lúceat eis.
Kýrie, eléison. Christe, eléison. Kýrie, eléison.
« Pater Noster » dicitur secreto usque ad « Et ne nos indúcas in tentatiónem: »
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
℣. Réspice in servos tuos, Dómine, et in ópera tua, et dírige fílios eórum.
℟. Et sit splendor Dómini Dei nostri super nos, et ópera mánuum nostrárum dírige super nos, et opus mánuum nostrárum dírige.
℣. Réquiem ætérnam * dona eis, Dómine.
℟. Et lux perpétua * lúceat eis.
Orémus.
Dirígere et sanctificáre, régere et gubernáre dignáre, Dómine Deus, Rex cæli et terræ, hódie corda et córpora nostra, sensus, sermónes et actus nostros in lege tua, et in opéribus mandatórum tuórum: ut hic et in ætérnum, te auxiliánte, salvi et líberi esse mereámur, Salvátor mundi:
Qui vivis et regnas in sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
The Capitular Office
℣. Boże, wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
℣. Boże, wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
℣. Boże, wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
℣. Wieczny odpoczynek * racz im dać, Panie.
℟. A światłość wiekuista * niechaj im świeci.
Kyrie, elejson. Chryste, elejson. Kyrie, elejson.
„Ojcze nasz” cicho do „I nie wódź nas”.
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
℣. Wejrzyj na sługi Swoje, Panie, i na dzieła Twoje, i prowadź ich dzieci.
℟. I niech jasność Pana Boga naszego będzie nad nami, i prowadź pracę rąk naszych, i dzieła rąk naszych prowadź.
℣. Wieczny odpoczynek * racz im dać, Panie.
℟. A światłość wiekuista * niechaj im świeci.
Módlmy się.
Panie Boże, królu nieba i ziemi, racz dzisiaj prowadzić i uświęcać, władać i kierować, serca i ciała nasze, zmysły, słowa i czyny nasze według prawa Twojego, i według przykazań Twoich: abyśmy teraz i w wieczności, przez Ciebie wspierani, zasłużyli na zbawienie i wyzwolenie, Zbawicielu świata: Który żyjesz i królujesz na wieki wieków.
Who livest and reignest, world without end.
℟. Amen
|
℣. Iube, Dómine, benedícere.
Benedictio. Dies et actus nostros in sua pace dispónat Dóminus omnípotens.
Lectio brevis{omittitur}
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Dniem i czynami naszymi niech w swoim pokoju rozporządza Pan wszechmogący. Amen.
Czytanie krótkie{opuścić}
|
Conclusio
℣. Réquiem ætérnam dona eis, Dómine.
℟. Et lux perpétua lúceat eis.
℣. Requiéscant in pace.
℟. Amen.
|
Zakończenie
℣. Wieczny odpoczynek racz im dać, Panie.
℟. A światłość wiekuista niechaj im świeci.
℣. Niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
|