Incipit
℣. Dómine, lábia +︎ mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Deus ✠ in adjutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adjuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Allelúja.
|
Start
℣. Herre, +︎ oplad mine læber.
℟. Så skal min mund forkynde din pris.
℣. Gud, min Gud, ✠ send mig din hjælp til ret at bede;
℟. Herre, il mig til hjælp i bønnen.
Ære være Faderen og Sønnen * og Helligånden.
Som det var i begyndelsen, så nu og altid * og i al evighed. Amen.
Halleluja.
|
Invitatorium {Antiphona ex Proprio Sanctorum}
Ant. Laudémus Deum nostrum * In conversióne Maríæ Magdalénæ.
Ant. Laudémus Deum nostrum * In conversióne Maríæ Magdalénæ.
Veníte, exsultémus Dómino, jubilémus Deo, salutári nostro: præoccupémus fáciem ejus in confessióne, et in psalmis jubilémus ei.
Ant. Laudémus Deum nostrum * In conversióne Maríæ Magdalénæ.
Quóniam Deus magnus Dóminus, et Rex magnus super omnes deos, quóniam non repéllet Dóminus plebem suam: quia in manu ejus sunt omnes fines terræ, et altitúdines móntium ipse cónspicit.
Ant. In conversióne Maríæ Magdalénæ.
Quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud, et áridam fundavérunt manus ejus (genuflectitur) veníte, adorémus, et procidámus ante Deum: plorémus coram Dómino, qui fecit nos, quia ipse est Dóminus, Deus noster; nos autem pópulus ejus, et oves páscuæ ejus.
Ant. Laudémus Deum nostrum * In conversióne Maríæ Magdalénæ.
Hódie, si vocem ejus audiéritis, nolíte obduráre corda vestra, sicut in exacerbatióne secúndum diem tentatiónis in desérto: ubi tentavérunt me patres vestri, probavérunt et vidérunt ópera mea.
Ant. In conversióne Maríæ Magdalénæ.
Quadragínta annis próximus fui generatióni huic, et dixi; Semper hi errant corde, ipsi vero non cognovérunt vias meas: quibus jurávi in ira mea; Si introíbunt in réquiem meam.
Ant. Laudémus Deum nostrum * In conversióne Maríæ Magdalénæ.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. In conversióne Maríæ Magdalénæ.
Ant. Laudémus Deum nostrum * In conversióne Maríæ Magdalénæ.
|
Invitatory {Antiphon from the Proper of Saints}
Ant. For the conversion of Mary Magdalen, * Let us praise our God.
Ant. For the conversion of Mary Magdalen, * Let us praise our God.
Kom, lad os juble for Herren, bryde ud i fryderåb for vor frelses klippe. Lad os træde frem for ham med takkesang, bryde ud i lovsang til ham.
Ant. For the conversion of Mary Magdalen, * Let us praise our God.
For Herren er en stor Gud, en mægtig konge over alle guder. For Herren forkaster ikke sit folk. I hans hånd er jordens dybder, bjergenes tinder tilhører ham.
Ant. Let us praise our God.
Havet tilhører ham, for han skabte det, hans hænder formede landjorden. (knæfald) Kom, lad os kaste os ned, lad os bøje os, lad os falde på knæ for Herren, vor skaber, for han er vor Gud, og vi er hans folk, de får, han vogter.
Ant. For the conversion of Mary Magdalen, * Let us praise our God.
Om I dog i dag ville lytte til ham! Gør ikke jeres hjerter hårde som ved Meriba, som den dag ved Massa i ørkenen, da jeres fædre udæskede mig og satte mig på prøve, skønt de havde set mine gerninger.
Ant. Let us praise our God.
I fyrre år følte jeg afsky for den slægt, og jeg sagde: De er et folk, der farer vild i deres hjerte, og de kender ikke mine veje. Så svor jeg i min vrede: De skal aldrig komme ind til min hvile.
Ant. For the conversion of Mary Magdalen, * Let us praise our God.
℣. Ære være Faderen og Sønnen * og Helligånden.
℟. Som det var i begyndelsen, så nu og altid * og i al evighed. Amen.
Ant. Let us praise our God.
Ant. For the conversion of Mary Magdalen, * Let us praise our God.
|
Hymnus {ex Proprio Sanctorum}
María castis ósculis
Lambit Dei vestígia,
Fletu rigat, tergit comis,
Detérsa nardo pérlinit.
Deo Patri sit glória,
Ejúsque soli Fílio,
Cum Spíritu Paráclito,
Nunc, et per omne sǽculum.
Amen.
|
Hymn {from the Proper of Saints}
His sacred feet with tears of agony
She bathes; and prostrate on the ground adores;
Steeps them in kisses chaste, and wipes them dry
With her own hair; then forth her precious ointment pours.
Praise in the highest to the Father be;
Praise to the mighty co-eternal Son;
And praise, O Spirit Paraclete, to thee,
While ages evermore of endless ages run.
Amen.
|
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ ex Psalterio secundum tempora}
Nocturn I.
Ant. In Deo salutáre meum * et glória mea: et spes mea in Deo est.
Psalmus 61 [1]
61:2 Nonne Deo subjécta erit ánima mea? * ab ipso enim salutáre meum.
61:3 Nam et ipse Deus meus, et salutáris meus: * suscéptor meus, non movébor ámplius.
61:4 Quoúsque irrúitis in hóminem? * interfícitis univérsi vos: tamquam paríeti inclináto et macériæ depúlsæ?
61:5 Verúmtamen prétium meum cogitavérunt repéllere, cucúrri in siti: * ore suo benedicébant, et corde suo maledicébant.
61:6 Verúmtamen Deo subjécta esto, ánima mea: * quóniam ab ipso patiéntia mea.
61:7 Quia ipse Deus meus, et salvátor meus: * adjútor meus, non emigrábo.
61:8 In Deo salutáre meum, et glória mea: * Deus auxílii mei, et spes mea in Deo est.
61:9 Speráte in eo omnis congregátio pópuli, effúndite coram illo corda vestra: * Deus adjútor noster in ætérnum.
61:10 Verúmtamen vani fílii hóminum, mendáces fílii hóminum in statéris: * ut decípiant ipsi de vanitáte in idípsum.
61:11 Nolíte speráre in iniquitáte, et rapínas nolíte concupíscere: * divítiæ si áffluant, nolíte cor appónere.
61:12 Semel locútus est Deus, duo hæc audívi, quia potéstas Dei est, et tibi, Dómine, misericórdia: * quia tu reddes unicuíque juxta ópera sua.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. In Deo salutáre meum et glória mea: et spes mea in Deo est.
|
Psalms with lections {Antiphons from the Psalter for the season of the Church year}
Nocturn I.
Ant. In God is my salvation * and my glory: and my hope is in God.
Psalm 61 [1]
61:2 Kun hos Gud finder min sjæl ro, * fra ham kommer min frelse.
61:3 Kun han er min klippe og min frelse, * min borg, så jeg ikke vakler.
61:4 Hvor længe vil I storme mod et menneske * I er alle sammen mordere; som mod en hældende væg, en faldefærdig mur?
61:5 De planlægger kun svig, de bruger løgn for at lede på afveje, * med munden velsigner de, men i deres indre forbander de.
61:6 Kun hos Gud finder min sjæl ro, * for mit håb kommer fra ham.
61:7 Kun han er min klippe og min frelse, * min borg, så jeg ikke vakler.
61:8 Hos Gud er min hjælp og min ære, * min sikre tilflugtsklippe er hos Gud.
61:9 Stol altid på ham, du folk, udøs jeres hjerte for ham, * Gud er vor tilflugt.
61:10 Kun et vindpust er menneskene, menneskebørnene er blændværk; vægtskålen med dem hæver sig, * de er flygtigere end et vindpust.
61:11 Stol ikke på vold, lad jer ikke blænde af rov! * Selv om rigdommen vokser, så regn ikke med den.
61:12 Én ting har Gud sagt, to ting har jeg hørt: Hos Gud er der magt, og: Hos dig, Herre, er der troskab. * For du vil gengælde enhver efter hans gerninger.
℣. Ære være Faderen og Sønnen * og Helligånden.
℟. Som det var i begyndelsen, så nu og altid * og i al evighed. Amen.
Ant. In God is my salvation and my glory: and my hope is in God.
|
Ant. Vidéte ópera Dómini, * et audítam fácite vocem laudis ejus.
Psalmus 65(1-12) [2]
65:1 Jubiláte Deo, omnis terra, psalmum dícite nómini ejus: * date glóriam laudi ejus.
65:3 Dícite Deo: Quam terribília sunt ópera tua, Dómine! * in multitúdine virtútis tuæ mentiéntur tibi inimíci tui.
65:4 Omnis terra adóret te, et psallat tibi: * psalmum dicat nómini tuo.
65:5 Veníte, et vidéte ópera Dei: * terríbilis in consíliis super fílios hóminum.
65:6 Qui convértit mare in áridam, in flúmine pertransíbunt pede: * ibi lætábimur in ipso.
65:7 Qui dominátur in virtúte sua in ætérnum, óculi ejus super gentes respíciunt: * qui exásperant non exalténtur in semetípsis.
65:8 Benedícite, gentes, Deum nostrum: * et audítam fácite vocem laudis ejus,
65:9 Qui pósuit ánimam meam ad vitam: * et non dedit in commotiónem pedes meos.
65:10 Quóniam probásti nos, Deus: * igne nos examinásti, sicut examinátur argéntum.
65:11 Induxísti nos in láqueum, posuísti tribulatiónes in dorso nostro: * imposuísti hómines super cápita nostra.
65:12 Transívimus per ignem et aquam: * et eduxísti nos in refrigérium.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Vidéte ópera Dómini, et audítam fácite vocem laudis ejus.
|
Ant. Behold the works of the Lord * and make the voice of his praise to be heard.
Psalm 65(1-12) [2]
65:1 Bryd ud i fryderåb for Gud, hele jorden, lovsyng hans herlige navn, * giv ham ære og pris!
65:3 Sig til Gud: Hvor er dine gerninger frygtindgydende, * dine fjender kryber for din vældige magt!
65:4 Hele jorden kaster sig ned for dig * og lovsynger dig, de lovsynger dit navn.
65:5 Kom og se Guds gerninger, * hans handlinger indgyder mennesker frygt;
65:6 Han forvandlede hav til tørt land, så de gik gennem strømmen til fods. * Lad os da glæde os over ham!
65:7 Han hersker for evigt med vælde, hans øjne overvåger folkene; * de genstridige skal ikke rejse sig mod ham.
65:8 Pris vor Gud, I folkeslag, * lad lovsangen til ham lyde!
65:9 Han holder os i live * og lader ikke vore fødder vakle.
65:10 For du prøvede os, Gud, * du lutrede os, som man lutrer sølv;
65:11 Du lod os gå i fanggarnet, du lagde byrder på vore hofter; * du lod mennesker ride hen over hovedet på os,
65:12 Vi måtte gennem ild og vand. * Men så førte du os ud til overflod.
℣. Ære være Faderen og Sønnen * og Helligånden.
℟. Som det var i begyndelsen, så nu og altid * og i al evighed. Amen.
Ant. Behold the works of the Lord and make the voice of his praise to be heard.
|
Ant. Audíte, omnes * qui timétis Deum, quanta fecit ánimæ meæ.
Psalmus 65(13-20) [3]
65:13 Introíbo in domum tuam in holocáustis: * reddam tibi vota mea, quæ distinxérunt lábia mea.
65:14 Et locútum est os meum, * in tribulatióne mea.
65:15 Holocáusta medulláta ófferam tibi cum incénso aríetum: * ófferam tibi boves cum hircis.
65:16 Veníte, audíte, et narrábo, omnes, qui timétis Deum: * quanta fecit ánimæ meæ.
65:17 Ad ipsum ore meo clamávi, * et exaltávi sub lingua mea.
65:18 Iniquitátem si aspéxi in corde meo, * non exáudiet Dóminus.
65:19 Proptérea exaudívit Deus, * et atténdit voci deprecatiónis meæ.
65:20 Benedíctus Deus, * qui non amóvit oratiónem meam, et misericórdiam suam a me.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Audíte, omnes qui timétis Deum, quanta fecit ánimæ meæ.
|
Ant. Come and hear, all ye that fear God * what great things he hath done for my soul.
Psalm 65(13-20) [3]
65:13 Jeg vil gå ind i dit hus med brændofre, * jeg vil indfri de løfter til dig, som mine læber aflagde
65:14 Og min mund udtalte, * da jeg var i nød.
65:15 Jeg bringer dig brændofre af fedekvæg og lader offerrøg fra væddere stige op; * jeg ofrer okser og bukke.
65:16 Alle I, som frygter Gud, kom og hør, * så skal jeg fortælle, hvad han har gjort for mig.
65:17 Jeg råbte til ham, * lovsang var på min tunge.
65:18 Havde jeg haft ondt i sinde, * ville Herren ikke have hørt mig.
65:19 Men Gud hørte, * han lyttede til min bøn.
65:20 Lovet være Gud! * Han har ikke afvist min bøn og taget sin trofasthed fra mig.
℣. Ære være Faderen og Sønnen * og Helligånden.
℟. Som det var i begyndelsen, så nu og altid * og i al evighed. Amen.
Ant. Come and hear, all ye that fear God what great things he hath done for my soul.
|
℣. Non amóvit Dóminus oratiónem meam.
℟. Et misericórdiam suam a me.
|
℣. God hath not turned away my prayer.
℟. Nor his mercy from me.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Exáudi, Dómine Jesu Christe, preces servórum tuórum, et miserére nobis: Qui cum Patre et Spíritu Sancto vivis et regnas in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Fader vor, du som er i himlene, Helliget vorde dit navn. Komme dit rige. Ske din vilje som i himlen, således også på jorden. Giv os i dag vort daglige brød. Og forlad os vor skyld, som også vi forlader vore skyldnere.
℣. Og led os ikke i fristelse:
℟. Men fri os fra det onde.
Absolution. Herre Jesus Kristus, hør nådigt dine tjeneres bøn, og forbarm dig over os, Du som lever og råder med Faderen og Helligånden, fra evighed til evighed. Amen.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Benedictióne perpétua benedícat nos Pater ætérnus. Amen.
Lectio 1
De Canticis cánticorum
Cant 3:1-4
1 In léctulo meo, per noctes, quæsívi quem díligit ánima mea; quæsívi illum, et non invéni.
2 Surgam, et circuíbo civitátem: per vicos et platéas, quæram quem díligit ánima mea: quæsívi illum, et non invéni.
3 Invenérunt me vígiles qui custódiunt civitátem. Num quem díligit ánima mea vidístis?
4 Páululum cum pertransíssem eos, invéni quem díligit ánima mea: ténui eum, nec dimíttam, donec introdúcam illum in domum matris meæ, et in cubículum genetrícis meæ.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. María Magdaléne, et áltera María ibant dilúculo ad monuméntum:
* Jesum quem quǽritis, non est hic, surréxit sicut locútus est, præcédet vos in Galilǽam, ibi eum vidébitis.
℣. Et valde mane una sabbatórum véniunt ad monuméntum, orto jam sole: et introëúntes vidérunt júvenem sedéntem in dextris, qui dixit illis.
℟. Jesum quem quǽritis, non est hic, surréxit sicut locútus est, præcédet vos in Galilǽam, ibi eum vidébitis.
|
℣. Herre, giv din velsignelse.
Benediction. Må den Evindelge Fader velsigne os med en evig velsignelse. Amen.
Reading 1
De Canticis Canticorum
Song 3:1-4
1 In my bed by night I sought him whom my soul loveth: I sought him, and found him not.
2 I will rise, and will go about the city: in the streets and the broad ways I will seek him whom my soul loveth: I sought him, and I found him not.
3 The watchmen who keep the city, found me: Have you seen him, whom my soul loveth?
4 When I had a little passed by them, I found him whom my soul loveth: I held him: and I will not let him go, till I bring him into my mother's house, and into the chamber of her that bore me.
℣. Nu, Herre, hav du medynk med os.
℟. Gud ske tak og lov.
℟. Mary Magdalene and the other Mary went very early to the sepulchre.
* That Jesus whom ye seek, is not here: for He is risen, as He said: He goeth before you into Galilee; there shall ye see Him.
℣. And very early in the morning, the first day of the week, they came unto the sepulchre, at the rising of the sun; and, entering into the sepulchre, they saw a young man sitting upon the right side, who saith unto them:
℟. That Jesus Whom ye seek is not here: for He is risen, as He said: He goeth before you into Galilee: there shall ye see Him.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Unigénitus Dei Fílius nos benedícere et adjuváre dignétur. Amen.
Lectio 2
Cant 8:1-4
1 Quis mihi det te fratrem meum, sugentem úbera matris meæ, ut invéniam te foris, et deósculer te, et jam me nemo despíciat?
2 Apprehéndam te, et ducam in domum matris meæ; ibi me docébis, et dabo tibi póculum ex vino condíto, et mustum malórum granatórum meórum.
3 Læva ejus sub cápite meo, et déxtera illíus amplexábitur me.
4 Adjúro vos, fíliæ Jerúsalem, ne suscitétis, neque evigiláre faciátis diléctam, donec ipsa velit.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Congratulámini mihi, omnes qui dilígitis Dóminum, quia quem quærébam, appáruit mihi:
* Et dum flérem ad monuméntum, vidi Dóminum meum, allelúja.
℣. Recedéntibus discípulis, non recedébam, et amóris ejus igne succénsa, ardébam desidério.
℟. Et dum flérem ad monuméntum, vidi Dóminum meum, allelúja.
|
℣. Herre, giv din velsignelse.
Benediction. Må Sønnen, den Enbårne, nådigt velsigne og bevare os. Amen.
Reading 2
Song 8:1-4
1 Who shall give thee to me for my brother, sucking the breasts of my mother, that I may find thee without, and kiss thee, and now no man may despise me?
2 I will take hold of thee, and bring thee Into my mother's house: there thou shalt teach me, and I will give thee a cup of spiced wine and new wine of my pomegranates.
3 His left hand under my head, and his right hand shall embrace me.
4 I adjure you, O daughters of Jerusalem, that you stir not up, nor awake my love till she please.
℣. Nu, Herre, hav du medynk med os.
℟. Gud ske tak og lov.
℟. Rejoice with me, all ye that love the Lord, for I sought Him and He hath appeared unto me
* And while as I was weeping at the Sepulchre, I saw the Lord.
℣. When His disciples were gone away, I tarried still; and the fire of love in my heart yearned after Him.
℟. And while as I was weeping at the Sepulchre, I saw the Lord.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Spíritus Sancti grátia illúminet sensus et corda nostra. Amen.
Lectio 3
Cant 8:5-7
5 Quæ est ista, quæ ascéndit de desérto, delíciis áffluens, inníxa super diléctum suum? Sub árbore malo suscitávi te, ibi corrúpta est mater tua, ibi violáta est génitrix tua.
6 Pone me ut signáculum super cor tuum, ut signáculum super brácchium tuum, quia fortis est ut mors diléctio, dura sicut inférnus æmulátio; lámpades ejus lámpades ignis atque flammárum.
7 Aquæ multæ non potuérunt exstínguere caritátem, nec flúmina óbruent illam.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Tulérunt Dóminum meum, et néscio, ubi posuérunt eum. Dicunt ei Angeli: Múlier, quid ploras? surréxit sicut dixit:
* Præcédet vos in Galilǽam: ibi eum vidébitis.
℣. Cum ergo fleret, inclinávit se, et prospéxit in monuméntum: et vidit duos Angelos in albis, sedéntes, qui dicunt ei.
℟. Præcédet vos in Galilǽam: ibi eum vidébitis.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Præcédet vos in Galilǽam: ibi eum vidébitis.
|
℣. Herre, giv din velsignelse.
Benediction. Må Helligåndens nåde oplyse vore hjerter og sind. Amen.
Reading 3
Song 8:5-7
5 Who is this that cometh up from the desert, flowing with delights, leaning upon her beloved? Under the apple tree I raised thee up: there thy mother was corrupted, there she was defloured that bore thee.
6 Put me as a seal upon thy heart, as a seal upon thy arm, for love is strong as death, jealousy as hard as hell, the lamps thereof are fire and flames.
7 Many waters cannot quench charity, neither can the floods drown it: if a man should give all the substance of his house for love, he shall despise it as nothing.
℣. Nu, Herre, hav du medynk med os.
℟. Gud ske tak og lov.
℟. They have taken away my Lord, and I know not where they have laid Him. The Angels say unto her: Woman, why weepest thou? He is risen, as He said.
* He goeth before you into Galilee; there shall ye see Him.
℣. And as she wept, she stooped down and looked into the Sepulchre, and saw two Angels in white, sitting; and they say unto her:
℟. He goeth before you into Galilee; there shall ye see Him.
℣. Ære være Faderen og Sønnen * og Helligånden.
℟. He goeth before you into Galilee; there shall ye see Him.
|
Nocturn II.
Ant. Exsúrgat Deus, * et dissipéntur inimíci ejus. ‡
Psalmus 67(2-11) [4]
67:2 Exsúrgat Deus, et dissipéntur inimíci ejus, * ‡ et fúgiant qui odérunt eum, a fácie ejus.
67:3 Sicut déficit fumus, defíciant: * sicut fluit cera a fácie ignis, sic péreant peccatóres a fácie Dei.
67:4 Et justi epuléntur, et exsúltent in conspéctu Dei: * et delecténtur in lætítia.
67:5 Cantáte Deo, psalmum dícite nómini ejus: * iter fácite ei, qui ascéndit super occásum: (fit reverentia) Dóminus nomen illi.
67:5 Exsultáte in conspéctu ejus: * turbabúntur a fácie ejus, patris orphanórum et júdicis viduárum.
67:6 Deus in loco sancto suo: * Deus, qui inhabitáre facit uníus moris in domo:
67:7 Qui edúcit vinctos in fortitúdine, * simíliter eos qui exásperant, qui hábitant in sepúlcris.
67:8 Deus, cum egrederéris in conspéctu pópuli tui, * cum pertransíres in desérto:
67:9 Terra mota est, étenim cæli distillavérunt a fácie Dei Sínai, * a fácie Dei Israël.
67:10 Plúviam voluntáriam segregábis, Deus, hereditáti tuæ: * et infirmáta est, tu vero perfecísti eam.
67:11 Animália tua habitábunt in ea: * parásti in dulcédine tua páuperi, Deus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Exsúrgat Deus, et dissipéntur inimíci ejus.
|
Nocturn II.
Ant. Let God arise, * and let his enemies be scattered.
Psalm 67(2-11) [4]
67:2 Gud rejser sig, hans fjender spredes, * og hans modstandere flygter for ham.
67:3 Som røg vejres bort, * og som voks smelter for ilden, går de uretfærdige til grunde foran Gud.
67:4 Men de retfærdige jubler og glæder sig, de fryder sig * i glæde for Guds ansigt.
67:5 Syng for Gud, lovsyng hans navn, * byg vej for ham, der rider frem i ørkenen; (bøj hovedet) Herren er hans navn,
67:5 Fryd jer for hans ansigt! * Faderløses fader og enkers forsvarer
67:6 Er Gud i sin hellige bolig. * Gud giver de ensomme et sted at bo,
67:7 Han fører fanger ud og giver dem lykke, * kun de genstridige skal bo i det nøgne land.
67:8 Gud, da du drog ud i spidsen for dit folk * og skred frem i ødemarken,
67:9 Da skælvede jorden, himlen dryppede af regn foran Gud, Sinajs Herre, * foran Gud, Israels Gud.
67:10 Du lod regnen strømme rigeligt, * Gud, du sørgede for dit udpinte land.
67:11 Der fandt dit folk en bolig, * i din godhed sørgede du for de hjælpeløse, Gud.
℣. Ære være Faderen og Sønnen * og Helligånden.
℟. Som det var i begyndelsen, så nu og altid * og i al evighed. Amen.
Ant. Let God arise, and let his enemies be scattered.
|
Ant. Deus noster, * Deus salvos faciéndi: et Dómini sunt éxitus mortis.
Psalmus 67(12-24) [5]
67:12 Dóminus dabit verbum evangelizántibus, * virtúte multa.
67:13 Rex virtútum dilécti dilécti: * et speciéi domus divídere spólia.
67:14 Si dormiátis inter médios cleros, pennæ colúmbæ deargentátæ, * et posterióra dorsi ejus in pallóre auri.
67:15 Dum discérnit cæléstis reges super eam, nive dealbabúntur in Selmon: * mons Dei, mons pinguis.
67:16 Mons coagulátus, mons pinguis: * ut quid suspicámini montes coagulátos?
67:17 Mons, in quo beneplácitum est Deo habitáre in eo: * étenim Dóminus habitábit in finem.
67:18 Currus Dei decem míllibus múltiplex, míllia lætántium: * Dóminus in eis in Sina in sancto.
67:19 Ascendísti in altum, cepísti captivitátem: * accepísti dona in homínibus.
67:19 Étenim non credéntes, * inhabitáre Dóminum Deum.
67:20 Benedíctus Dóminus die quotídie: * prósperum iter fáciet nobis Deus salutárium nostrórum.
67:21 Deus noster, Deus salvos faciéndi: * et Dómini Dómini éxitus mortis.
67:22 Verúmtamen Deus confrínget cápita inimicórum suórum: * vérticem capílli perambulántium in delíctis suis.
67:23 Dixit Dóminus: Ex Basan convértam, * convértam in profúndum maris:
67:24 Ut intingátur pes tuus in sánguine: * lingua canum tuórum ex inimícis, ab ipso.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Deus noster, Deus salvos faciéndi: et Dómini sunt éxitus mortis.
|
Ant. Our God * is the God of salvation: and the Lord of the issues from death.
Psalm 67(12-24) [5]
67:12 Herren lader sit ord lyde, stor er skaren af kvinder * med glædesbud:
67:13 Hærenes konger er på hastig flugt, * husets frue fordeler byttet.
67:14 Ligger I der i kvægfolden? Duens vinger er dækket med sølv, * dens fjer med gulgrønt guld.
67:15 Da den Almægtige spredte kongerne der, * faldt der sne på Salmon.
67:16 Et gudsbjerg er Bashans bjerg, et bjerg med høje tinder er Bashans bjerg. * Høje tinder, hvorfor skuler I
67:17 Til det bjerg, Gud har ønsket til bolig, * hvor Herren bor for evigt?
67:18 Guds stridsvogne er to gange ti tusind, tusinder og atter tusinder. * Herren er kommet fra Sinaj til helligdommen.
67:19 Du er steget op til det høje, du har ført fanger med, * du har taget gaver blandt menneskene,
67:19 Selv de genstridige; * Gud Herren skal bo der.
67:20 Lovet være Herren dag efter dag, * Gud bærer os, han er vor frelse.
67:21 Gud er for os en Gud til frelse, * hos Gud Herren er der vej ud af døden.
67:22 Gud knuser sine fjenders hoved, * issen på dem, der lever i skyld.
67:23 Herren siger: Fra Bashan henter jeg dem, * jeg henter dem fra havets dyb,
67:24 Så du kan bade dine fødder i blod * og dine hunde få deres del af fjenderne.
℣. Ære være Faderen og Sønnen * og Helligånden.
℟. Som det var i begyndelsen, så nu og altid * og i al evighed. Amen.
Ant. Our God is the God of salvation: and the Lord of the issues from death.
|
Ant. In ecclésiis * benedícite Dómino Deo.
Psalmus 67(25-36) [6]
67:25 Vidérunt ingréssus tuos, Deus: * ingréssus Dei mei: regis mei qui est in sancto.
67:26 Prævenérunt príncipes conjúncti psalléntibus: * in médio juvenculárum tympanistriárum.
67:27 In ecclésiis benedícite Deo Dómino, * de fóntibus Israël.
67:28 Ibi Bénjamin adolescéntulus: * in mentis excéssu.
67:28 Príncipes Juda, duces eórum: * príncipes Zábulon, príncipes Néphtali.
67:29 Manda, Deus, virtúti tuæ: * confírma hoc, Deus, quod operátus es in nobis.
67:30 A templo tuo in Jerúsalem, * tibi ófferent reges múnera.
67:31 Íncrepa feras arúndinis, congregátio taurórum in vaccis populórum: * ut exclúdant eos, qui probáti sunt argénto.
67:32 Díssipa gentes, quæ bella volunt: vénient legáti ex Ægýpto: * Æthiópia prævéniet manus ejus Deo.
67:33 Regna terræ, cantáte Deo: * psállite Dómino.
67:34 Psállite Deo, qui ascéndit super cælum cæli, * ad Oriéntem.
67:35 Ecce dabit voci suæ vocem virtútis, date glóriam Deo super Israël, * magnificéntia ejus, et virtus ejus in núbibus.
67:36 Mirábilis Deus in sanctis suis, Deus Israël ipse dabit virtútem, et fortitúdinem plebi suæ, * benedíctus Deus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. In ecclésiis benedícite Dómino Deo.
|
Ant. In the churches * bless ye God the Lord.
Psalm 67(25-36) [6]
67:25 De ser dit festtog, Gud, * min Guds og konges festtog i helligdommen;
67:26 Forrest går sangerne, bagest strengespillerne, * i midten de unge piger, der slår pauken.
67:27 Pris Gud i forsamlingerne, * Herren, Israels kilde!
67:28 Dér er Benjamin, den yngste, * som hersker over dem,
67:28 Judas stormænd i larmende flok, * Zebulons stormænd og Naftalis stormænd.
67:29 Opbyd din styrke, Gud, * den styrke, Gud, du har vist os,
67:30 Fra dit tempel i Jerusalem; * konger skal bringe dig gaver.
67:31 Skræm dyrene i sivkrattet, tyreflokken, folkenes tyrekalve! * Træd dem ned, der elsker sølv,
67:32 Split de krigslystne folk! De kommer med bronzevarer fra Egypten, * Nubien skal løfte sine hænder til Gud.
67:33 Jordens kongeriger, syng for Gud, * lovsyng Herren,
67:34 Som rider hen over ældgamle himle, * to the east.
67:35 Hør, han løfter sin røst, en vældig røst. Giv Gud hæder, hans højhed * er over Israel, og hans styrke i skyerne.
67:36 Frygtindgydende kommer du fra din helligdom, Gud, Israels Gud giver folket styrke og kraft. * Lovet være Gud!
℣. Ære være Faderen og Sønnen * og Helligånden.
℟. Som det var i begyndelsen, så nu og altid * og i al evighed. Amen.
Ant. In the churches bless ye God the Lord.
|
℣. Mirábilis Deus in sanctis suis.
℟. Deus Israël dabit virtútem plebi suæ.
|
℣. God is wonderful in his saints.
℟. The God of Israel is he who will give power and strength to his people.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Ipsíus píetas et misericórdia nos ádjuvet, qui cum Patre et Spíritu Sancto vivit et regnat in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Fader vor, du som er i himlene, Helliget vorde dit navn. Komme dit rige. Ske din vilje som i himlen, således også på jorden. Giv os i dag vort daglige brød. Og forlad os vor skyld, som også vi forlader vore skyldnere.
℣. Og led os ikke i fristelse:
℟. Men fri os fra det onde.
Absolution. Må hans kærlige mildhed og nåde være os til hjælp. May His loving-kindness and mercy help us, Du som lever og råder med Faderen og Helligånden, i al evighed. Amen.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Deus Pater omnípotens sit nobis propítius et clemens. Amen.
Lectio 4
Sermo sancti Gregórii Papæ
Homilia 25 in Evangelia
María Magdaléne, quæ fúerat in civitáte peccátrix, amándo veritátem, lavit lácrimis máculas críminis: et vox Veritátis implétur, qua dícitur: Dimíssa sunt ei peccáta multa, quia diléxit multum. Quæ enim prius frígida peccándo remánserat, póstmodum amándo fórtiter ardébat. Quæ a monuménto Dómini, étiam discípulis recedéntibus, non recedébat. Exquirébat quem non invénerat; flebat inquiréndo, et amóris sui igne succénsa, ejus, quem ablátum crédidit, ardébat desidério. Unde cóntigit, ut eum sola tunc vidéret, quæ remánserat ut quǽreret: quia nimírum virtus boni óperis perseverántia est.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Propter veritátem, et mansuetúdinem, et justítiam:
* Et dedúcet te mirabíliter déxtera tua.
℣. Spécie tua et pulchritúdine tua inténde, próspere procéde, et regna.
℟. Et dedúcet te mirabíliter déxtera tua.
|
℣. Herre, giv din velsignelse.
Benediction. Må Gud Fader Almægtig, være os skånsom og nådig. Amen.
Reading 4
From the Sermons of Pope St. Gregory the Great.
25th on the Gospels.
Mary Magdalen, a woman in the city, which was a sinner, through love of the truth, washed away in her tears the defilement of her sins, and the words of the Truth are fulfilled which He spake Her sins, which are many, are forgiven; for she loved much. She who had remained chilly in sin, became fiery through love. When even His disciples went away again unto their own home, Mary still stood without at the sepulchre of Christ, weeping. She sought Him Whom her soul loved, but she found Him not. She searched for Him with tears; she yearned with strong desire for Him Who, she believed, had been taken away. And thus it befell her, that being the only one who had remained to seek Him, she was the only one that saw Him. It is the truth that the backbone of a good work is perseverance.
℣. Nu, Herre, hav du medynk med os.
℟. Gud ske tak og lov.
℟. Because of truth, and meekness, and righteousness;
* And thy right hand shall lead thee wonderfully.
℣. In thy comeliness, and thy beauty, go forward, fare prosperously, and reign.
℟. And thy right hand shall lead thee wonderfully.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Christus perpétuæ det nobis gáudia vitæ. Amen.
Lectio 5
Quæsívit ergo prius, et mínime invénit: perseverávit ut quæreret, unde et cóntigit ut inveníret: actúmque est, ut desidéria diláta créscerent, et crescéntia cáperent quod inveníssent. Hinc est enim quod de eódem sponsa Ecclésia in Cánticis canticórum dicit: In léctulo meo per noctes quæsívi quem díligit ánima mea. Diléctum namque in léctulo quærimus, quando, in præséntis vitæ aliquántula réquie. Redemptóris nostri desidério suspirámus. Per noctem quærimus: quia, etsi jam in illo mens vígilat, tamen adhuc óculus calígat.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Dilexísti justítiam, et odísti iniquitátem:
* Proptérea unxit te Deus, Deus tuus, óleo lætítiæ.
℣. Propter veritátem, et mansuetúdinem, et justítiam.
℟. Proptérea unxit te Deus, Deus tuus, óleo lætítiæ.
|
℣. Herre, giv din velsignelse.
Benediction. Må Kristus os evig give, i glæde at leve. Amen.
Reading 5
At first when she sought Him, she found Him not; she went on searching, and so it came to pass that she found Him; and this was so, to the end that her longing might grow in earnestness, and so in its earnestness might find what it sought. Hence is it that the Bride in the Song of Songs saith as representing the Church: By night on my bed I sought him whom my soul loveth. We seek on our bed for Him Whom our soul loveth, when, having got some little rest in this world, we still sigh for the Presence of our Redeemer but it is by night that we so seek Him, for though our mind may be on the alert for Him, yet still He is hidden from our eyes by the darkness that now is.
℣. Nu, Herre, hav du medynk med os.
℟. Gud ske tak og lov.
℟. Thou hast loved righteousness, and hated iniquity;
* Therefore God, thy God, hath anointed thee with the oil of gladness.
℣. Because of truth, and meekness, and righteousness.
℟. Therefore God, thy God, hath anointed thee with the oil of gladness.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ignem sui amóris accéndat Deus in córdibus nostris. Amen.
Lectio 6
Sed, qui diléctum suum non invénit, restat ut surgat, civitátem circúmeat, id est, sanctam electórum Ecclésiam mente et inquisitióne percúrrat; per vicos eum et platéas quærat, id est, per angústa et lata gradiéntes aspíciat, ut, si qua inveníre in eis váleat, ejus vestígia exquírat: quia sunt nonnúlli étiam vitæ sæculáris, qui imitándum áliquid hábeant de actióne virtútis. Quæréntes autem nos vígiles invéniunt, qui custódiunt civitátem: quia sancti Patres, qui Ecclésiæ statum custódiunt, bonis nostris stúdiis occúrrunt, ut suo vel verbo vel scripto nos dóceant. Quos cum páululum pertransímus, invenímus quem dilígimus: quia Redémptor noster, etsi humilitáte homo inter hómines, divinitáte tamen super hómines fuit.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Fallax grátia, et vana est pulchritúdo:
* Múlier timens Dóminum, ipsa laudábitur.
℣. Date ei de fructu mánuum suárum, et laudent eam in portis ópera ejus.
℟. Múlier timens Dóminum, ipsa laudábitur.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Múlier timens Dóminum, ipsa laudábitur.
|
℣. Herre, giv din velsignelse.
Benediction. Må Gud ild i vore hjerter tænde, kærlighed for Ham at brænde. Amen.
Reading 6
But if we find not Him Whom our soul loveth, it remaineth that we should rise and go about the city, that is, by thought and questioning, go through the holy Church of the elect seek Him in the streets, and in the broad ways, that is, walk anxiously looking about us both in the narrow and the broad places, that if we can, we may find His footsteps there for there are some even of those who live for the world, from whom something may be learnt to be imitated by a godly man. As we thus go wakefully about, the watchmen, that keep the city, find us; the holy Fathers, who are the watchmen of the bulwarks of the Church, come to meet our good endeavours, and to teach us either by their words or by their writings. And it needeth but a little to pass from them, but we find Him Whom our soul loveth (a little we must pass,) for albeit our Redeemer in lowliness became a man among men, yet by right of His Divine Nature He is still above men.
℣. Nu, Herre, hav du medynk med os.
℟. Gud ske tak og lov.
℟. Favour is deceitful, and beauty is vain
* A woman that feareth God she shall be praised.
℣. Give her of the fruit of her hands, and let her own works praise her in the gates.
℟. A woman that feareth God she shall be praised.
℣. Ære være Faderen og Sønnen * og Helligånden.
℟. A woman that feareth God she shall be praised.
|
Nocturn III.
Ant. Salvum me fac, * Deus, quóniam intravérunt aquæ usque ad ánimam meam. ‡
Psalmus 68(2-13) [7]
68:2 Salvum me fac, Deus: quóniam intravérunt aquæ usque ad ánimam meam.
68:3 ‡ Infíxus sum in limo profúndi: * et non est substántia.
68:3 Veni in altitúdinem maris: * et tempéstas demérsit me.
68:4 Laborávi clamans, raucæ factæ sunt fauces meæ: * defecérunt óculi mei, dum spero in Deum meum.
68:5 Multiplicáti sunt super capíllos cápitis mei, * qui odérunt me gratis.
68:5 Confortáti sunt qui persecúti sunt me inimíci mei injúste: * quæ non rápui, tunc exsolvébam.
68:6 Deus, tu scis insipiéntiam meam: * et delícta mea a te non sunt abscóndita.
68:7 Non erubéscant in me qui exspéctant te, Dómine, * Dómine virtútum.
68:7 Non confundántur super me * qui quǽrunt te, Deus Israël.
68:8 Quóniam propter te sustínui oppróbrium: * opéruit confúsio fáciem meam.
68:9 Extráneus factus sum frátribus meis, * et peregrínus fíliis matris meæ.
68:10 Quóniam zelus domus tuæ comédit me: * et oppróbria exprobrántium tibi cecidérunt super me.
68:11 Et opérui in jejúnio ánimam meam: * et factum est in oppróbrium mihi.
68:12 Et pósui vestiméntum meum cilícium: * et factus sum illis in parábolam.
68:13 Advérsum me loquebántur, qui sedébant in porta: * et in me psallébant qui bibébant vinum.
68:13 Ego vero oratiónem meam ad te, Dómine: * tempus benepláciti, Deus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Salvum me fac, Deus, quóniam intravérunt aquæ usque ad ánimam meam.
|
Nocturn III.
Ant. Save me, O God * for the waters are come in even unto my soul.
Psalm 68(2-13) [7]
68:2 Frels mig, Gud, * for vandet når mig til halsen,
68:3 Jeg er sunket i bundløst dynd * og kan ikke få fodfæste.
68:3 Jeg er kommet ud på det dybe vand, * strømmen skyller sammen over mig.
68:4 Jeg er udmattet af at råbe, min strube er blevet hæs, * mine øjne har stirret sig trætte af at vente på min Gud.
68:5 De, der hader mig uden grund, * er flere end hårene på mit hoved;
68:5 Mange vil gøre det af med mig, med urette er de mine fjender. * Det, jeg ikke har røvet, skal jeg alligevel levere tilbage.
68:6 Du kender min dårskab, Gud, * min skyld er ikke skjult for dig.
68:7 Lad ikke dem, der håber på dig, blive gjort til skamme ved mig, Herre, * Hærskarers Herre!
68:7 Lad ikke dem, der søger dig, * blive til spot ved mig, Israels Gud!
68:8 På grund af dig må jeg bære skændsel, * skamrødme dækker mit ansigt.
68:9 Jeg er blevet en fremmed for mine brødre, * en udlænding for min mors sønner.
68:10 Nidkærhed for dit hus fortærer mig, * og mig har spotten ramt fra dem, der spotter dig.
68:11 Jeg græd og holdt faste, * men det hånede de mig for.
68:12 Jeg klædte mig i sæk, * og de sang spottesange om mig.
68:13 De, der sidder i porten, snakker om mig, * svirebrødrene synger nidviser om mig.
68:13 Men jeg beder til dig * i nådens tid, Herre,
℣. Ære være Faderen og Sønnen * og Helligånden.
℟. Som det var i begyndelsen, så nu og altid * og i al evighed. Amen.
Ant. Save me, O God for the waters are come in even unto my soul.
|
Ant. Propter inimícos meos * éripe me, Dómine.
Psalmus 68(14-29) [8]
68:14 In multitúdine misericórdiæ tuæ exáudi me, * in veritáte salútis tuæ:
68:15 Éripe me de luto, ut non infígar: * líbera me ab iis, qui odérunt me, et de profúndis aquárum.
68:16 Non me demérgat tempéstas aquæ, neque absórbeat me profúndum: * neque úrgeat super me púteus os suum.
68:17 Exáudi me, Dómine, quóniam benígna est misericórdia tua: * secúndum multitúdinem miseratiónum tuárum réspice in me.
68:18 Et ne avértas fáciem tuam a púero tuo: * quóniam tríbulor, velóciter exáudi me.
68:19 Inténde ánimæ meæ, et líbera eam: * propter inimícos meos éripe me.
68:20 Tu scis impropérium meum, et confusiónem meam, * et reveréntiam meam.
68:21 In conspéctu tuo sunt omnes qui tríbulant me: * impropérium exspectávit cor meum, et misériam.
68:21 Et sustínui qui simul contristarétur, et non fuit: * et qui consolarétur, et non invéni.
68:22 Et dedérunt in escam meam fel: * et in siti mea potavérunt me acéto.
68:23 Fiat mensa eórum coram ipsis in láqueum, * et in retributiónes, et in scándalum.
68:24 Obscuréntur óculi eórum ne vídeant: * et dorsum eórum semper incúrva.
68:25 Effúnde super eos iram tuam: * et furor iræ tuæ comprehéndat eos.
68:26 Fiat habitátio eórum desérta: * et in tabernáculis eórum non sit qui inhábitet.
68:27 Quóniam quem tu percussísti, persecúti sunt: * et super dolórem vúlnerum meórum addidérunt.
68:28 Appóne iniquitátem super iniquitátem eórum: * et non intrent in justítiam tuam.
68:29 Deleántur de libro vivéntium: * et cum justis non scribántur.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Propter inimícos meos éripe me, Dómine.
|
Ant. O Lord, save me * from my enemies.
Psalm 68(14-29) [8]
68:14 Svar mig i din store trofasthed, Gud, * med din sikre hjælp!
68:15 Red mig op af dyndet, så jeg ikke synker til bunds, * red mig fra dem, der hader mig, og fra det dybe vand!
68:16 Lad ikke strømmen skylle sammen over mig, lad ikke dybet opsluge mig, * lad ikke brønden lukke sig over mig!
68:17 Svar mig, Herre, for din trofasthed er god, * vend dig til mig i din store barmhjertighed!
68:18 Skjul ikke dit ansigt for din tjener, * for jeg er i nød, svar mig i hast!
68:19 Kom mig nær og befri mig, * udfri mig fra mine fjender!
68:20 Du ved selv, hvor jeg bliver hånet, * hvor jeg bliver til spot og spe,
68:21 Du har alle mine fjender for øje; * deres hån har knust mit hjerte, det kan ikke læges.
68:21 Jeg håbede på medfølelse, * der var ingen, på nogen, der ville trøste mig, jeg fandt ingen.
68:22 De gav mig malurt at spise * og eddike til at slukke min tørst.
68:23 Lad deres bord blive en fælde, * en snare for dem i deres sorgløshed.
68:24 Lad det blive sort for deres øjne, så de ikke kan se, * lad altid deres lænder ryste.
68:25 Udøs din vrede over dem, * lad din glødende harme nå dem!
68:26 Deres lejr skal blive øde, * ingen skal bo i deres telte.
68:27 For den, du har slået, forfølger de, * de øger smerten hos den, du har såret.
68:28 Føj skyld til deres skyld, * lad dem ikke få del i din retfærdighed!
68:29 Slet dem af livets bog, * de skal ikke stå optegnet sammen med retfærdige!
℣. Ære være Faderen og Sønnen * og Helligånden.
℟. Som det var i begyndelsen, så nu og altid * og i al evighed. Amen.
Ant. O Lord, save me from my enemies.
|
Ant. Quǽrite Dóminum, * et vivet ánima vestra.
Psalmus 68(30-37) [9]
68:30 Ego sum pauper et dolens: * salus tua, Deus, suscépit me.
68:31 Laudábo nomen Dei cum cántico: * et magnificábo eum in laude:
68:32 Et placébit Deo super vítulum novéllum: * córnua producéntem et úngulas.
68:33 Vídeant páuperes et læténtur: * quǽrite Deum, et vivet ánima vestra.
68:34 Quóniam exaudívit páuperes Dóminus: * et vinctos suos non despéxit.
68:35 Laudent illum cæli et terra, * mare et ómnia reptília in eis.
68:36 Quóniam Deus salvam fáciet Sion: * et ædificabúntur civitátes Juda.
68:36 Et inhabitábunt ibi, * et hereditáte acquírent eam.
68:37 Et semen servórum ejus possidébit eam: * et qui díligunt nomen ejus, habitábunt in ea.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Quǽrite Dóminum, et vivet ánima vestra.
|
Ant. Look for the Lord * and your soul shall live.
Psalm 68(30-37) [9]
68:30 Men jeg er hjælpeløs, jeg lider, * lad din hjælp beskytte mig, Gud!
68:31 Jeg vil lovprise Guds navn med sang * og ophøje ham med tak.
68:32 Det vil Herren hellere have end okser, * hellere end tyre med horn og klove.
68:33 Når de ydmyge ser det, skal de glæde sig, * I, der søger Gud, skal få nyt mod.
68:34 For Herren hører på de fattige, * han ringeagter ikke sine fangne.
68:35 Himmel og jord skal lovprise ham, * havene og alt, hvad der rører sig i dem.
68:36 For Gud frelser Zion * og opbygger Judas byer,
68:36 Så de kan bo der * og få landet i eje.
68:37 Det skal gå i arv til hans tjeneres børn, * de, der elsker hans navn, skal bo i det.
℣. Ære være Faderen og Sønnen * og Helligånden.
℟. Som det var i begyndelsen, så nu og altid * og i al evighed. Amen.
Ant. Look for the Lord and your soul shall live.
|
℣. Laudábo nomen Dei cum cántico.
℟. Et magnificábo eum in laude.
|
℣. I will praise the name of God.
℟. And I will magnify him with praise.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. A vínculis peccatórum nostrórum absólvat nos omnípotens et miséricors Dóminus. Amen.
|
Fader vor, du som er i himlene, Helliget vorde dit navn. Komme dit rige. Ske din vilje som i himlen, således også på jorden. Giv os i dag vort daglige brød. Og forlad os vor skyld, som også vi forlader vore skyldnere.
℣. Og led os ikke i fristelse:
℟. Men fri os fra det onde.
Absolution. Må den Almægtige og barmhjertige Herre løse os af vore synders bånd. Amen.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Evangélica léctio sit nobis salus et protéctio. Amen.
Lectio 7
Léctio sancti Evangélii secúndum Lucam
Luc 7:36-50
In illo témpore: Rogábat Jesum quidam de pharisǽis, ut manducáret cum illo. Et ingréssus domum pharisǽi discúbuit. Et réliqua.
Homilía sancti Augustíni Epíscopi
Liber 50 Homilía 23, tom. 10
Evangélium cum legerétur, attentíssime audístis; et res gesta narráta atque versáta est ante óculos cordis vestri. Vidístis enim, non carne, sed mente, Dóminum Jesum Christum in domo pharisǽi recumbéntem, et ab illo invitátum non fastidiéntem. Vidístis étiam in civitáte mulíerem famósam, mala útique fama, quæ erat peccátrix, non invitátam irruísse convívio ubi suus médicus recumbébat, et quæsísse pia impudéntia sanitátem; írruens, quasi importúna convívio, opportúna benefício. Nóverat enim quanto morbo laboráret; et illum ad sanándum esse idóneum, ad quem vénerat, sciébat.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Os suum apéruit sapiéntiæ, et lex cleméntiæ in lingua ejus: considerávit sémitas domus suæ,
* Et panem otiósa non comédit.
℣. Gustávit et vidit quia bona est negotiátio ejus: non exstinguétur in nocte lucérna ejus.
℟. Et panem otiósa non comédit.
|
℣. Herre, giv din velsignelse.
Benediction. Må Evangeliets hellige lektie være vor tilflugt og beskyttelse. Amen.
Reading 7
From the Holy Gospel according to Luke
Luke 7:36-50
At that time One of the Pharisees desired Jesus that He would eat with him. And He went into the Pharisee's house, and sat down to meat. And so on.
Homily by St. Augustine, Bishop of Hippo.
Bk. 1. Hom. 23, tom. x.
Ye have listened carefully to the Gospel while it was being read, so that the thing told hath, as it were, passed before the eyes of your heart. Ye have seen in your mind's eye, albeit not with bodily sight, the Lord Jesus Christ sitting down to meat in the Pharisee's house, and not refusing when He is bidden of him. Ye have seen also an infamous woman of the city, one of utterly bad character, a sinner, thrusting herself in an uninvited guest, to the banquet where her Healer was sitting, and seeking health at His hands with godly shamelessness; thrusting herself in eager for mercy, as though eager for the feast. She knew under what a disease she laboured, and she knew that He unto Whom she came was mighty to cure it.
℣. Nu, Herre, hav du medynk med os.
℟. Gud ske tak og lov.
℟. She openeth her mouth with wisdom, and in her tongue is the law of kindness. She looketh well to the ways of her household
* And eateth not the bread of idleness.
℣. She tasteth and perceiveth that her merchandise is good. Her candle goeth not out by night.
℟. And she eateth not the bread of idleness.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Cujus festum cólimus, ipsa intercédat pro nobis ad Dóminum. Amen.
Lectio 8
Accéssit ergo non ad caput Dómini, sed ad pedes. Et quæ diu male ambuláverat, vestígia recta quærébat. Prius fudit lácrimas cordis, et lavit Dómini pedes obséquio confessiónis, capíllis suis tersit, osculáta est, unxit; tácita loquebátur, non sermónem promébat, sed devotiónem ostendébat. Quia ergo tétigit Dóminum rigándo, osculándo, tergéndo, unguéndo pedes ejus; pharisæus, qui invitáverat Dóminum Jesum Christum, quia ex illo génere erat hóminum superbórum, de quibus Isaías prophéta dicit: Qui dicunt, Recéde longe a me, noli me tángere, quóniam mundus sum; putávit Dóminum nescísse mulíerem.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Regnum mundi et omnem ornátum sǽculi contémpsi, propter amórem Dómini mei Jesu Christi:
* Quem vidi, quem amávi, in quem crédidi, quem diléxi.
℣. Eructávit cor meum verbum bonum: dico ego ópera mea Regi.
℟. Quem vidi, quem amávi, in quem crédidi, quem diléxi.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Quem vidi, quem amávi, in quem crédidi, quem diléxi.
|
℣. Herre, giv din velsignelse.
Benediction. Hun, hvis højtid vi fejrer, må hun gå i forbøn for os hos Herren. Amen.
Reading 8
She drew near therefore, not unto the Lord's Head, but unto His Feet. She that had so long walked the paths of sin betook her unto the Feet that went about doing good. She first poured forth heart-felt tears, and washed the Lord's Feet with the humble service of her acknowledgment, wiped them with her hair, kissed them, and anointed them. Her silence cried aloud, next in words but in manifested love. The Pharisee, who had desired the Lord Jesus Christ that He would eat with him, belonged to that class of proud men concerning whom the Prophet Isaiah saith people which say, Stand by thyself, come not near to me; for I am holier than thou. lxv. 5. When therefore he saw how this woman touched the Lord's Feet with her tears, her kisses, her hair, and her ointment, he spake within himself, saying This Man, if He were a Prophet, would have known who and what manner of woman this is, that toucheth Him; for she is a sinner.
℣. Nu, Herre, hav du medynk med os.
℟. Gud ske tak og lov.
℟. The kingdom of this world and all the beauty of life I have esteemed as nothing, for the excellency of the love of Jesus Christ my Lord
* Whom, having seen, I loved Whom, having believed, I longed after.
℣. My heart is overflowing with a good matter I speak of my works unto the King.
℟. Whom, having seen, I loved Whom, having believed, I longed after.
℣. Ære være Faderen og Sønnen * og Helligånden.
℟. Whom, having seen, I loved Whom, having believed, I longed after.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ad societátem cívium supernórum perdúcat nos Rex Angelórum. Amen.
Lectio 9
O pharisǽe invitátor et irrísor Dómini, Dóminum pascis, et a quo pascéndus sis, non intélligis? Unde scis Dóminum nescísse, quæ fúerit illa múlier, nisi quia permíssa est accédere, nisi quia, illo patiénte, osculáta est pedes ejus, nisi quia tersit, nisi quia unxit? Hæc enim non débuit permítti fácere in pédibus mundis múlier immúnda? Ad illíus ergo pharisæi pedes si talis múlier accessísset, dictúrus erat, quod Isaías de tálibus dicit: Recéde a me, noli me tángere, quóniam mundus sum. Accéssit autem ad Dóminum immúnda, ut redíret munda; accéssit ægra, ut redíret sana; accéssit conféssa, ut redíret proféssa.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
Te Deum
Te Deum laudámus: * te Dóminum confitémur.
Te ætérnum Patrem * omnis terra venerátur.
Tibi omnes Ángeli, * tibi Cæli, et univérsæ Potestátes:
Tibi Chérubim et Séraphim * incessábili voce proclámant:
Fit reverentia Sanctus, Sanctus, Sanctus * Dóminus Deus Sábaoth.
Pleni sunt cæli et terra * majestátis glóriæ tuæ.
Te gloriósus * Apostolórum chorus,
Te Prophetárum * laudábilis númerus,
Te Mártyrum candidátus * laudat exércitus.
Te per orbem terrárum * sancta confitétur Ecclésia,
Patrem * imménsæ majestátis;
Venerándum tuum verum * et únicum Fílium;
Sanctum quoque * Paráclitum Spíritum.
Tu Rex glóriæ, * Christe.
Tu Patris * sempitérnus es Fílius.
Fit reverentia Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem: * non horruísti Vírginis úterum.
Tu, devícto mortis acúleo, * aperuísti credéntibus regna cælórum.
Tu ad déxteram Dei sedes, * in glória Patris.
Judex créderis * esse ventúrus.
Sequens versus dicitur flexis genibus
Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, * quos pretióso sánguine redemísti.
Ætérna fac cum Sanctis tuis * in glória numerári.
Salvum fac pópulum tuum, Dómine, * et bénedic hereditáti tuæ.
Et rege eos, * et extólle illos usque in ætérnum.
Per síngulos dies * benedícimus te.
Fit reverentia, secundum consuetudinem Et laudámus nomen tuum in sǽculum, * et in sǽculum sǽculi.
Dignáre, Dómine, die isto * sine peccáto nos custodíre.
Miserére nostri, Dómine, * miserére nostri.
Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, * quemádmodum sperávimus in te.
In te, Dómine, sperávi: * non confúndar in ætérnum.
|
℣. Herre, giv din velsignelse.
Benediction. Til de hellige borgere os bringe, du Konge af Engle. Amen.
Reading 9
Pharisee, that biddest and scornest the Lord! Thou invitest the Lord to meat, and thou knowest not Him That should have given thee to eat! Whence knowest thou that the Lord knoweth not who and what manner of woman this is, save from this, that she is allowed to draw near unto Him, and that He suffereth her to kiss His Feet, to wipe them, and to anoint them? Ought not an unclean woman to have been permitted to do these things to clean feet? If such a woman had drawn near to the feet of this Pharisee, he would have said to her what Isaiah putteth into the mouth of such Stand by thyself, come not near to me, for I am holier than thou. But she came unto the Lord unclean that she might go away cleansed, sick, that she might go away healed, with confession, that she might go away with thanksgiving.
℣. Nu, Herre, hav du medynk med os.
℟. Gud ske tak og lov.
Te Deum
Dig lover vi, Gud! * Dig priser vi som vor Herre!
Evig Fader, * al skabning hylder dit navn!
Dig priser englenes talløse skare, * Himlens og jordens mægtige ånder,
Keruber, Serafer * råber til dig i endeløs jubel:
bøj hovedet Hellig, hellig, hellig * Herre Gud over englenes hære;
Himmel og jord stråler * af din herligheds Majestæt.
Dig lover * apostlenes hellige kor.
Dig hylder * profeternes ærværdige skare.
Dig priser * martyrernes hvidklædte flok.
Udover hele jorden forkynder * vor hellige Kirke dit navn,
Uendelig ophøjede * Fader,
Med Kristus, din sande * og eneste Søn;
Og Helligånden, * vor trøster og talsmand.
Kristus, * du herlige konge!
Gud Faders * evige Søn.
Under det følgende vers laver alle en dyb bøjning: Ydmygt blev du os mennesker lig, * du tøvede ikke ved en Jomfrus skød.
Ved dig har døden mistet sin brod, * og Himlen blev blev åbnet for dem, der tror.
Nu sidder du ved Guds højre side, * i Faderens herlighed.
Vi ved du skal komme * for at være vor Dommer.
Knæl under det følgende vers
Kom os da nådig til hjælp, * os, som du frelste ved dit eget blod.
Lad os synge din pris i de saliges kor, * en evig jublende lovsang.
Herre, frels dit folk, * og velsign din ejendom,
Vogt dem, * og tag dig af dem til evig tid.
Dag ud og dag in * velsigner vi dig
Jvf. lokal brug, bøj hovedet. Og slægt efter slægt * højlover dit hellige navn.
Bevar os nådigst, Herre, * på denne dag fra enhver synd.
Herre, forbarm dig over os, * forbarm dig over os.
Lad din barmhjertighed, Herre, være over os, * for vi har stolet på dig,
Herre, hos dig søger jeg tilflugt, * lad mig ikke for evigt blive til skamme,
|
Reliqua omittuntur, nisi Laudes separandæ sint.
|
Spring resten over, medmindre du beder Lauds separat.
|
Oratio {ex Proprio Sanctorum}
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Beátæ Maríæ Magdalénæ, quǽsumus, Dómine, suffrágiis adjuvémur: cujus précibus exorátus, quatriduánum fratrem Lázarum vivum ab ínferis resuscitásti:
Qui vivis et regnas cum Deo Patre, in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Prayer {from the Proper of Saints}
℣. Herre, hør min bøn.
℟. Og lad mit råb nå til dig.
Let us pray.
O Lord, we pray thee, that we may be helped by the pleading of Blessed Mary Magdalen, whose prayers so much availed with thee, that Thou didst call up her brother Lazarus living from the dead, when he had lain in the grave four days already.
Du, som lever og råder med Gud Fader i Helligåndens enhed, Gud, fra evighed til evighed.
℟. Amen
|
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
|
Conclusion
℣. Herre, hør min bøn.
℟. Og lad mit råb nå til dig.
℣. Lad os lovprise Herren.
℟. Gud ske tak og lov.
℣. Må de troendes sjæle, ved Guds nåde, hvile i fred.
℟. Amen.
|