S. Joannis Leonardi Confessoris ~ Duplex
Scriptura: Feria Tertia infra Hebdomadam XX post Octavam Pentecostes II. Octobris

Divinum Officium Reduced - 1955

10-09-2018

Ad Matutinum

Incipit
℣. Dómine, lábia +︎ mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Deus in adjutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adjuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Allelúja.
Início
℣. Abri, Senhor, +︎ os meus lábios.
℟. E a minha boca anunciará o vosso louvor.
℣. Deus, vinde em meu auxílio.
℟. Senhor, apressai-Vos em socorrer-me.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amém.
Aleluia.
Invitatorium {Antiphona ex Commune aut Festo}
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Veníte, exsultémus Dómino, jubilémus Deo, salutári nostro: præoccupémus fáciem ejus in confessióne, et in psalmis jubilémus ei.
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Quóniam Deus magnus Dóminus, et Rex magnus super omnes deos, quóniam non repéllet Dóminus plebem suam: quia in manu ejus sunt omnes fines terræ, et altitúdines móntium ipse cónspicit.
Ant. Veníte, adorémus.
Quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud, et áridam fundavérunt manus ejus (genuflectitur) veníte, adorémus, et procidámus ante Deum: plorémus coram Dómino, qui fecit nos, quia ipse est Dóminus, Deus noster; nos autem pópulus ejus, et oves páscuæ ejus.
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Hódie, si vocem ejus audiéritis, nolíte obduráre corda vestra, sicut in exacerbatióne secúndum diem tentatiónis in desérto: ubi tentavérunt me patres vestri, probavérunt et vidérunt ópera mea.
Ant. Veníte, adorémus.
Quadragínta annis próximus fui generatióni huic, et dixi; Semper hi errant corde, ipsi vero non cognovérunt vias meas: quibus jurávi in ira mea; Si introíbunt in réquiem meam.
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Veníte, adorémus.
Ant. Regem Confessórum Dóminum, * Veníte, adorémus.
Invitatório {Antífona do Comum ou Festa}
Ant. The Lord, the King of Confessors, * O come, let us worship.
Ant. The Lord, the King of Confessors, * O come, let us worship.
Come let us praise the Lord with joy: let us joyfully sing to God our saviour. Let us come before his presence with thanksgiving; and make a joyful noise to him with psalms.
Ant. The Lord, the King of Confessors, * O come, let us worship.
For the Lord is a great God, and a great King above all gods. For the Lord will not cast off his people: for in his hand are all the ends of the earth, and the heights of the mountains are his.
Ant. O come, let us worship.
For the sea is his, and he made it: and his hands formed the dry land. (genuflect) Come let us adore and fall down: and weep before the Lord that made us: For he is the Lord our God: and we are the people of his pasture and the sheep of his hand.
Ant. The Lord, the King of Confessors, * O come, let us worship.
Today if you shall hear his voice, harden not your hearts: As in the provocation, according to the day of temptation in the wilderness: where your fathers tempted me, they proved me, and saw my works.
Ant. O come, let us worship.
Forty years long was I offended with that generation, and I said: These always err in heart. And these men have not known my ways: so I swore in my wrath that they shall not enter into my rest.
Ant. The Lord, the King of Confessors, * O come, let us worship.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amém.
Ant. O come, let us worship.
Ant. The Lord, the King of Confessors, * O come, let us worship.
Hymnus {ex Commune aut Festo}
Iste Conféssor Dómini, coléntes
Quem pie laudant pópuli per orbem,
Hac die lætus méruit suprémos
Laudis honóres.

Qui pius, prudens, húmilis, pudícus,
Sóbriam duxit sine labe vitam,
Donec humános animávit auræ
Spíritus artus.

Cujus ob præstans méritum, frequénter,
Ægra quæ passim jacuére membra,
Víribus morbi dómitis, salúti
Restituúntur.

Noster hinc illi chorus obsequéntem
Cóncinit laudem celebrésque palmas,
Ut piis ejus précibus juvémur
Omne per ævum.

Sit salus illi, decus atque virtus,
Qui, super cæli sólio corúscans,
Tótius mundi sériem gubérnat,
Trinus et unus.
Amen.
Hino {do Comum ou Festa}
This the confessor of the Lord, whose triumph
Now all the faithful celebrate, with gladness
On this feast day year by year receiveth
Merited honors.

Saintly and prudent, modest in behaviour,
Peaceful and sober, chaste was he, and lowly.
While that life’s vigour, coursing through his members,
Quickened his being.

Sick ones of old time, to his tomb resorting,
Sorely by ailments manifold afflicted,
Oft-times have welcomed health and strength returning,
At his petition.

Whence we in chorus gladly do him honour,
Chanting his praises with devout affection,
That in his merits we may have a portion,
Now and forever.

His be the glory, power and salvation,
Who over all things reigneth in the highest,
Earth’s mighty fabric ruling and directing,
Onely and Trinal.
Amen.
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ ex Psalterio secundum tempora}
Nocturn I.
Ant. Expúgna, Dómine, * impugnántes me.
Psalmus 34(1-10) [1]
34:1 Júdica, Dómine, nocéntes me, * expúgna impugnántes me.
34:2 Apprehénde arma et scutum: * et exsúrge in adjutórium mihi.
34:3 Effúnde frámeam, et conclúde advérsus eos, qui persequúntur me: * dic ánimæ meæ: Salus tua ego sum.
34:4 Confundántur et revereántur, * quæréntes ánimam meam.
34:4 Avertántur retrórsum, et confundántur * cogitántes mihi mala.
34:5 Fiant tamquam pulvis ante fáciem venti: * et Ángelus Dómini coárctans eos.
34:6 Fiat via illórum ténebræ et lúbricum: * et Ángelus Dómini pérsequens eos.
34:7 Quóniam gratis abscondérunt mihi intéritum láquei sui: * supervácue exprobravérunt ánimam meam.
34:8 Véniat illi láqueus, quem ignórat: et cáptio, quam abscóndit, apprehéndat eum: * et in láqueum cadat in ipsum.
34:9 Ánima autem mea exsultábit in Dómino: * et delectábitur super salutári suo.
34:10 Ómnia ossa mea dicent: * Dómine, quis símilis tibi?
34:10 Erípiens ínopem de manu fortiórum ejus: * egénum et páuperem a diripiéntibus eum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Expúgna, Dómine, impugnántes me.
Salmos com leituras {Antífonas do Saltéio do tempo correspondente}
Nocturn I.
Ant. Overthrow, O Lord, * them that fight against me.
Salmo 34(1-10) [1]
34:1 Julgai, ó Senhor, os que me fazem mal, * expugnai os que me combatem.
34:2 Tomai as vossas armas e o vosso escudo: * e levantai-Vos em meu socorro.
34:3 Tirai da espada e cortai a passagem àqueles que me perseguem: * dizei à minha alma:eu sou a tua salvação.
34:4 Sejam confundidos e envergonhados * os que buscam a minha vida.
34:5 Retrocedam e sejam confundidos * os que tramam males contra mim.
34:6 Tornem-se como o pó levado pelo vento: * e o anjo do Senhor os restrinja.
34:7 Torne-se o seu caminho tenebroso e escorregadio: * e o anjo do Senhor os persiga.
34:8 Porquanto sem causa e para minha ruina eles esconderam um laço: * sem causa insultaram a minha alma.
34:9 A ruina que ignora venha sobre ele e a rede que escondeu o prenda: * e caia no próprio laço que armou.
34:10 Minha alma, porém, exultar-se-á no Senhor: * e porá as suas delícias na sua salvação.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amém.
Ant. Overthrow, O Lord, them that fight against me.
Ant. Restítue ánimam meam * a malefáctis eórum, Dómine.
Psalmus 34(11-17) [2]
34:11 Surgéntes testes iníqui, * quæ ignorábam interrogábant me.
34:12 Retribuébant mihi mala pro bonis: * sterilitátem ánimæ meæ.
34:13 Ego autem cum mihi molésti essent, * induébar cilício.
34:13 Humiliábam in jejúnio ánimam meam: * et orátio mea in sinu meo convertétur.
34:14 Quasi próximum, et quasi fratrem nostrum, sic complacébam: * quasi lugens et contristátus, sic humiliábar.
34:15 Et advérsum me lætáti sunt, et convenérunt: * congregáta sunt super me flagélla, et ignorávi.
34:16 Dissipáti sunt, nec compúncti, tentavérunt me, subsannavérunt me subsannatióne: * frenduérunt super me déntibus suis.
34:17 Dómine, quando respícies? * restítue ánimam meam a malignitáte eórum, a leónibus únicam meam.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Restítue ánimam meam a malefáctis eórum, Dómine.
Ant. Rescue, O Lord, * my soul from their malice.
Salmo 34(11-17) [2]
34:11 Todos meus ossos dirão: * Senhor, quem a Vós é semelhante?
34:12 Livrais o desvalido das mãos dos mais fortes que ele: * o necessitado e o pobre dos que o roubam.
34:13 Levantaram-se testemunhas iníquas, * interrogaram-me sobre o que ignorava.
34:14 Repagaram-me o bem com o mal: * para a esterilização da minha alma.
34:15 Eu, porém, quando eles me eram incómodo, * vestia-me de cilício.
34:16 Humilhava a minha alma com o jejum: * e a minha oração dava voltas no meu peito.
34:17 Como a um próximo e um amigo, assim fazia: * humilhava-me assim como quem está em lamentação e tristeza.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amém.
Ant. Rescue, O Lord, my soul from their malice.
Ant. Exsúrge, Dómine, * et inténde judício meo.
Psalmus 34(18-28) [3]
34:18 Confitébor tibi in ecclésia magna, * in pópulo gravi laudábo te.
34:19 Non supergáudeant mihi qui adversántur mihi iníque: * qui odérunt me gratis et ánnuunt óculis.
34:20 Quóniam mihi quidem pacífice loquebántur: * et in iracúndia terræ loquéntes, dolos cogitábant.
34:21 Et dilatavérunt super me os suum: * dixérunt: Euge, euge, vidérunt óculi nostri.
34:22 Vidísti, Dómine, ne síleas: * Dómine, ne discédas a me.
34:23 Exsúrge et inténde judício meo: * Deus meus, et Dóminus meus in causam meam.
34:24 Júdica me secúndum justítiam tuam, Dómine, Deus meus, * et non supergáudeant mihi.
34:25 Non dicant in córdibus suis: Euge, euge, ánimæ nostræ: * nec dicant: Devorávimus eum.
34:26 Erubéscant et revereántur simul, * qui gratulántur malis meis.
34:26 Induántur confusióne et reveréntia * qui magna loquúntur super me.
34:27 Exsúltent et læténtur qui volunt justítiam meam: * et dicant semper: Magnificétur Dóminus qui volunt pacem servi ejus.
34:28 Et lingua mea meditábitur justítiam tuam, * tota die laudem tuam.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Exsúrge, Dómine, et inténde judício meo.
Ant. Arise, O Lord, * and be attentive to my judgment.
Salmo 34(18-28) [3]
34:18 Alegraram-se e juntaram-se contra mim: * amontoaram-se sobre mim flagelos, que ignorava.
34:19 Foram dissipados, mas se não arrependeram, tentaram-me, insultaram-me com escárnios: * rangeram contra mim os seus dentes.
34:20 Senhor, olhareis até quando? * Resgatai a minha alma da sua malícia:a minha única dos leões.
34:21 Glorificar-Vos-ei numa grande igreja, * num povo sério Vos louvarei.
34:22 Não regozijem sobre mim os que me atacam injustamente: * que me odeiam sem causa e piscam os olhos em troça.
34:23 Porque, de facto, me dirigiam palavras de paz: * mas, falando na ira da terra, maquinavam enganos.
34:24 Sua boca alargaram contra mim: * e disseram:bem, bem, os nossos olhos viram!
34:25 O vistes, Senhor, não silenciais: * Senhor, Vos não aparteis de mim.
34:26 Levantai-Vos e ao meu julgamento atendei: * à minha causa, Deus meu e Senhor meu.
34:27 Julgai-me segundo a vossa justiça, Senhor meu, Deus * e se não alegrem eles de mim.
34:28 Não digam em seus corações:bem, bem, conseguimos o que desejávamos: * nem digam:nós o devorámos!
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amém.
Ant. Arise, O Lord, and be attentive to my judgment.
℣. Lingua mea meditábitur justítiam tuam.
℟. Tota die laudem tuam, Dómine.
℣. And my tongue shall meditate thy justice.
℟. Thy praise all the day long, O Lord.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Exáudi, Dómine Jesu Christe, preces servórum tuórum, et miserére nobis: Qui cum Patre et Spíritu Sancto vivis et regnas in sǽcula sæculórum. Amen.
Our Father, who art in heaven, Hallowed be thy name. Thy kingdom come. Thy will be done on earth as it is in heaven. Give us this day our daily bread. And forgive us our trespasses, as we forgive those who trespass against us.
℣. And lead us not into temptation:
℟. But deliver us from evil.
Absolvição. O Lord Jesus Christ, graciously hear the prayers of Thy servants, and have mercy upon us, Who livest and reignest with the Father, and the Holy Ghost, ever world without end. Amen.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Benedictióne perpétua benedícat nos Pater ætérnus. Amen.

Lectio 1
De libro primo Machabæórum
1 Mac 5:1-5
1 Et factum est, ut audiérunt gentes in circúitu quia ædificátum est altáre et sanctuárium sicut prius, irátæ sunt valde:
2 Et cogitábant tóllere genus Jacob, qui erant inter eos, et cœpérunt occídere de pópulo, et pérsequi.
3 Et debellábat Judas fílios Esau in Idumǽa, et eos qui erant in Acrabatháne, quia circumsedébant Israëlítas, et percússit eos plaga magna,
4 Et recordátus est malítiam filiórum Bean, qui erant pópulo in láqueum et in scándalum, insidiántes ei in via.
5 Et conclúsi sunt ab eo in túrribus, et applícuit ad eos, et anathematizávit eos et incéndit turres eórum igni cum ómnibus qui in eis erant.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Hic est fratrum amátor et pópuli Israël:
* Hic est, qui multum orat pro pópulo et univérsa sancta civitáte Jerúsalem.
℣. Vir iste in pópulo suo mitíssimus appáruit.
℟. Hic est, qui multum orat pro pópulo et univérsa sancta civitáte Jerúsalem.
℣. Grant, Lord, a blessing.
Benção. May the Eternal Father bless us with an eternal blessing. Amen.

Leitura 1
Lesson from the first book of Machabees
1 Mac 5:1-5
1 Now it came to pass, when the nations round about heard that the altar and the sanctuary were built up as before, that they were exceeding angry.
2 And they thought to destroy the generation of Jacob that were among them, and they began to kill some of the people, and to persecute them.
3 Then Judas fought against the children of Esau in Idumea, and them that were in Acrabathane: because they beset the Israelites around about, and he made a great slaughter of them.
4 And he remembered the malice of the children of Bean: who were a snare and a stumblingblock to the people, by lying in wait for them in the way.
5 And they were shut up by him in towers, and he set upon them, and devoted them to utter destruction, and burnt their towers with fire, and all that were in them.
℣. E Vós, Senhor, tende misericórdia de nós.
℟. Graças a Deus.

℟. This is a lover of the brethren, and of the people of Israel
* This is one who prayeth much for the people, and for all the Holy City, Jerusalem.
℣. There appeared a man most gentle toward all his people.
℟. This is one who prayeth much for the people, and for all the Holy City, Jerusalem.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Unigénitus Dei Fílius nos benedícere et adjuváre dignétur. Amen.

Lectio 2
1 Mac 5:6-9
6 Et transívit ad fílios Ammon, et invénit manum fortem, et pópulum copiósum, et Timótheum ducem ipsórum:
7 Et commísit cum eis prǽlia multa, et contríti sunt in conspéctu eórum, et percússit eos:
8 Et cepit Gazer civitátem et fílias ejus, et revérsus est in Judǽam.
9 Et congregátæ sunt gentes quæ sunt in Gálaad, advérsus Israëlítas, qui erant in fínibus eórum, ut tóllerent eos. Et fugérunt in Dátheman munitiónem.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Tu, Dómine universórum, qui nullam habes indigéntiam, voluísti templum tuum fíeri in nobis;
* Consérva domum istam immaculátam in ætérnum, Dómine.
℣. Tu elegísti, Dómine, domum istam ad invocándum nomen tuum in ea, ut esset domus oratiónis et obsecratiónis pópulo tuo.
℟. Consérva domum istam immaculátam in ætérnum, Dómine.
℣. Grant, Lord, a blessing.
Benção. May the Son, the Sole-begotten, mercifully bless and keep us. Amen.

Leitura 2
1 Mac 5:6-9
6 Then he passed over to the children of Ammon, where he found a mighty power, and much people, and Timotheus was their captain:
7 And he fought many battles with them, and they were discomfited in their sight, and he smote them:
8 And he took the city of Gazer and her towns, and returned into Judea.
9 And the Gentiles that were in Galaad, assembled themselves together against the Israelites that were in their quarters to destroy them: and they fled into the fortress of Datheman.
℣. E Vós, Senhor, tende misericórdia de nós.
℟. Graças a Deus.

℟. Thou, O Lord of all things, Who hast need of nothing, wast pleased that the Temple of thine habitation should be among us.
* Therefore now, O Lord, keep this house ever undefiled
℣. Thou, O Lord, didst choose this house, that thy Name should be called on therein, and to be an house of prayer and petition for thy people.
℟. Therefore now, O Lord, keep this house ever undefiled.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Spíritus Sancti grátia illúminet sensus et corda nostra. Amen.

Lectio 3
1 Mac 5:10-13
10 Et misérunt lítteras ad Judam et fratres ejus, dicéntes: Congregátæ sunt advérsum nos gentes per circúitum, ut nos áuferant,
11 Et parant veníre et occupáre munitiónem, in quam confúgimus: et Timótheus est dux exércitus eórum;
12 Nunc ergo veni, et éripe nos de mánibus eórum, quia cécidit multitúdo de nobis.
13 Et omnes fratres nostri, qui erant in locis Tubin, interfécti sunt, et captívas duxérunt uxóres eórum, et natos, et spólia, et peremérunt illic fere mille viros.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Aperi óculos tuos, Dómine, et vide afflictiónem nostram: circumdedérunt nos gentes ad puniéndum nos:
* Sed tu, Dómine, exténde brácchium tuum, et líbera ánimas nostras.
℣. Afflíge oppriméntes nos et contuméliam faciéntes in supérbiam; et custódi partem tuam.
℟. Sed tu, Dómine, exténde brácchium tuum, et líbera ánimas nostras.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sed tu, Dómine, exténde brácchium tuum, et líbera ánimas nostras.
℣. Grant, Lord, a blessing.
Benção. May the grace of the Holy Spirit enlighten all our hearts and minds. Amen.

Leitura 3
1 Mac 5:10-13
10 And they sent letters to Judas and his brethren, saying, The heathens that are round about are gathered together against us, to destroy us:
11 And they are preparing to come, and to take the fortress into which we are fled: and Timotheus is the captain of their host.
12 Now therefore come, and deliver us out of their hands, for many of us are slain.
13 And all our brethren that were in the places of Tubin, are killed: and they have carried away their wives, and their children, captives, and taken their spoils, and they have slain there almost a thousand men.
℣. E Vós, Senhor, tende misericórdia de nós.
℟. Graças a Deus.

℟. Open thine eyes, O Lord, and behold our affliction for the heathen are come round about us to punish us.
* But Thou, O Lord, stretch forth thine arm, and deliver our souls.
℣. Punish them that oppress us and with pride do us wrong, and keep thine own portion.
℟. But Thou, O Lord, stretch forth thine arm, and deliver our souls.
℣. Glory be to the Father, and to the Son, * and to the Holy Ghost.
℟. But Thou, O Lord, stretch forth thine arm, and deliver our souls.
Nocturn II.
Ant. Noli æmulári * in eo qui prosperátur et facit iniquitátem.
Psalmus 36(1-15) [4]
36:1 Noli æmulári in malignántibus: * neque zeláveris faciéntes iniquitátem.
36:2 Quóniam tamquam fænum velóciter aréscent: * et quemádmodum ólera herbárum cito décident.
36:3 Spera in Dómino, et fac bonitátem: * et inhábita terram, et pascéris in divítiis ejus.
36:4 Delectáre in Dómino: * et dabit tibi petitiónes cordis tui.
36:5 Revéla Dómino viam tuam, et spera in eo: * et ipse fáciet.
36:6 Et edúcet quasi lumen justítiam tuam: et judícium tuum tamquam merídiem: * súbditus esto Dómino, et ora eum.
36:7 Noli æmulári in eo, qui prosperátur in via sua: * in hómine faciénte injustítias.
36:8 Désine ab ira, et derelínque furórem: * noli æmulári ut malignéris.
36:9 Quóniam qui malignántur, exterminabúntur: * sustinéntes autem Dóminum, ipsi hereditábunt terram.
36:10 Et adhuc pusíllum, et non erit peccátor: * et quǽres locum ejus et non invénies.
36:11 Mansuéti autem hereditábunt terram: * et delectabúntur in multitúdine pacis.
36:12 Observábit peccátor justum: * et stridébit super eum déntibus suis.
36:13 Dóminus autem irridébit eum: * quóniam próspicit quod véniet dies ejus.
36:14 Gládium evaginavérunt peccatóres: * intendérunt arcum suum,
36:14 Ut deíciant páuperem et ínopem: * ut trucídent rectos corde.
36:15 Gládius eórum intret in corda ipsórum: * et arcus eórum confringátur.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Noli æmulári in eo qui prosperátur et facit iniquitátem.
Nocturn II.
Ant. Envy not * the man who prospereth in his way; the man who doth unjust things.
Salmo 36(1-15) [4]
36:1 Não imites os malignos: * nem invejes os que obram a iniquidade.
36:2 Porque eles velozmente secarão como feno: * e como as verdes ervas logo murcharão.
36:3 No Senhor espera e faz o bem: * e habitarás na terra e as suas riquezas sustentar-te-ão.
36:4 Põe as tuas delícias no Senhor: * e Ele dar-te-á as petições de teu coração.
36:5 Expõe o teu caminho ao Senhor e n’Ele espera: * e Ele procederá.
36:6 Fará brilhar como luz a tua justiça e o teu juízo como o meio-dia: * sê obediente ao Senhor e roga-Lhe.
36:7 Não invejes o que tem prosperidade no seu caminho: * o homem que comete injustiças.
36:8 Guarda-te da ira e deixa a fúria: * não queiras ser rival em vileza.
36:9 Porque os que cometem maldades serão exterminados: * mas os que esperam no Senhor herdarão a terra.
36:10 Ainda um pouco e não mais existirá o pecador: * e procurarás o seu lugar e o não acharás.
36:11 Porém, os mansos a terra herdarão: * e deleitar-se-ão na abundância da paz.
36:12 O pecador observará o justo: * e rangerá com os dentes contra ele.
36:13 O Senhor, porém, zombará dele: * porque vê que seu dia há-de chegar.
36:14 Os pecadores desembainharam a espada: * estenderam o seu arco,
36:15 Para arruinarem o pobre e o indigente: * para assassinarem os rectos de coração.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amém.
Ant. Envy not the man who prospereth in his way; the man who doth unjust things.
Ant. Brácchia peccatórum * conteréntur, confírmat autem justos Dóminus.
Psalmus 36(16-29) [5]
36:16 Mélius est módicum justo, * super divítias peccatórum multas.
36:17 Quóniam brácchia peccatórum conteréntur: * confírmat autem justos Dóminus.
36:18 Novit Dóminus dies immaculatórum: * et heréditas eórum in ætérnum erit.
36:19 Non confundéntur in témpore malo, et in diébus famis saturabúntur: * quia peccatóres períbunt.
36:20 Inimíci vero Dómini mox ut honorificáti fúerint et exaltáti: * deficiéntes, quemádmodum fumus defícient.
36:21 Mutuábitur peccátor, et non solvet: * justus autem miserétur et tríbuet.
36:22 Quia benedicéntes ei hereditábunt terram: * maledicéntes autem ei disperíbunt.
36:23 Apud Dóminum gressus hóminis dirigéntur: * et viam ejus volet.
36:24 Cum cecíderit non collidétur: * quia Dóminus suppónit manum suam.
36:25 Júnior fui, étenim sénui: * et non vidi justum derelíctum, nec semen ejus quǽrens panem.
36:26 Tota die miserétur et cómmodat: * et semen illíus in benedictióne erit.
36:27 Declína a malo, et fac bonum: * et inhábita in sǽculum sǽculi.
36:28 Quia Dóminus amat judícium, et non derelínquet sanctos suos: * in ætérnum conservabúntur.
36:28 Injústi puniéntur: * et semen impiórum períbit.
36:29 Justi autem hereditábunt terram: * et inhabitábunt in sǽculum sǽculi super eam.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Brácchia peccatórum conteréntur, confírmat autem justos Dóminus.
Ant. The arms of the wicked * shall be broken in pieces; but the Lord strengtheneth the just.
Salmo 36(16-29) [5]
36:16 Sua espada trespasse o seu próprio coração: * e seja quebrado o seu arco.
36:17 Mais vale o pouco do justo, * que as muitas riquezas dos pecadores.
36:18 Porque os braços dos pecadores serão quebrados: * mas o Senhor fortalece os justos.
36:19 O Senhor conhece os dias dos que são imaculados: * e eterna será a herança deles.
36:20 Não serão confundidos no tempo mau e nos dias de fome estarão saciados: * pois os pecadores perecerão.
36:21 Os inimigos do Senhor, tanto que tiverem sido honrados e exaltados: * cairão e se desvanecerão como o fumo.
36:22 O pecador pedirá emprestado e não pagará: * o justo, porém, doa e é misericordioso.
36:23 Pois os que bendizem a Deus herdarão a terra: * mas os que O maldizem perecerão.
36:24 Os passos do homem serão dirigidos pelo Senhor: * e o seu caminho será aprovado por ele.
36:25 Quando cair se não ferirá: * pois o Senhor lhe põe a mão por baixo.
36:26 Jovem fui e já sou velho: * e nunca vi o justo desamparado, nem sua descendência mendigando pão.
36:27 Passa o dia sempre misericordioso e dando emprestado: * e a sua descendência será abençoada.
36:28 Desvia-te do mal e faz o bem: * e terás uma eterna morada.
36:29 Pois o Senhor ama a justiça e não desampara os seus santos: * eles serão conservados eternamente.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amém.
Ant. The arms of the wicked shall be broken in pieces; but the Lord strengtheneth the just.
Ant. Custódi innocéntiam * et vide æquitátem.
Psalmus 36(30-40) [6]
36:30 Os justi meditábitur sapiéntiam, * et lingua ejus loquétur judícium.
36:31 Lex Dei ejus in corde ipsíus, * et non supplantabúntur gressus ejus.
36:32 Consíderat peccátor justum: * et quǽrit mortificáre eum.
36:33 Dóminus autem non derelínquet eum in mánibus ejus: * nec damnábit eum, cum judicábitur illi.
36:34 Exspécta Dóminum, et custódi viam ejus: et exaltábit te ut hereditáte cápias terram: * cum períerint peccatóres vidébis.
36:35 Vidi ímpium superexaltátum, * et elevátum sicut cedros Líbani.
36:36 Et transívi, et ecce non erat: * et quæsívi eum, et non est invéntus locus ejus.
36:37 Custódi innocéntiam, et vide æquitátem: * quóniam sunt relíquiæ hómini pacífico.
36:38 Injústi autem disperíbunt simul: * relíquiæ impiórum interíbunt.
36:39 Salus autem justórum a Dómino: * et protéctor eórum in témpore tribulatiónis.
36:40 Et adjuvábit eos Dóminus et liberábit eos: * et éruet eos a peccatóribus, et salvábit eos: quia speravérunt in eo.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Custódi innocéntiam et vide æquitátem.
Ant. Keep innocence * and behold justice.
Salmo 36(30-40) [6]
36:30 Os injustos serão punidos: * e perecerá a descendência dos ímpios.
36:31 Os justos, porém, a terra herdarão: * e habitarão sobre ela por todos os séculos.
36:32 A boca do justo meditará sabedoria: * e a sua língua falará prudência.
36:33 A lei do seu Deus está no seu coração: * e seus passos não serão suplantados.
36:34 O pecador observa o justo: * e procura dar-lhe a morte.
36:35 O Senhor, contudo, o não abandonará nas suas mãos: * nem o condenará quando for julgado.
36:36 Espera no Senhor, guarda o seu caminho e Ele exaltar-te-á para que a terra possuas em herança: * o verás quando perecerem os pecadores.
36:37 Vi o ímpio bastante exaltado, * e elevado como os cedros do Líbano.
36:38 Passei e eis que já não existia: * e procurei-o e não encontrei o seu lugar.
36:39 Guarda a inocência e atende à equidade: * porque ficarão restos para o homem pacífico.
36:40 Os injustos, porém, perecerão igualmente: * o que restar dos ímpios será destruído.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amém.
Ant. Keep innocence and behold justice.
℣. Exspécta Dóminum, et custódi viam ejus.
℟. Exaltábit te, ut hereditáte cápias terram.
℣. Expect the Lord and keep his way.
℟. He will exalt thee to inherit the land.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Ipsíus píetas et misericórdia nos ádjuvet, qui cum Patre et Spíritu Sancto vivit et regnat in sǽcula sæculórum. Amen.
Our Father, who art in heaven, Hallowed be thy name. Thy kingdom come. Thy will be done on earth as it is in heaven. Give us this day our daily bread. And forgive us our trespasses, as we forgive those who trespass against us.
℣. And lead us not into temptation:
℟. But deliver us from evil.
Absolvição. May His loving-kindness and mercy help us, Who liveth and reigneth with the Father, and the Holy Ghost, world without end. Amen.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Deus Pater omnípotens sit nobis propítius et clemens. Amen.

Lectio 4
Joánnes Leonardi, in oppido Décimi, non longe a Lucénsi urbe, piis et honestis ortus paréntibus, jam inde a prima ætate, solitúdinis et precatiónis amóre, grave quiddam ac matúrum præ se tulit. Annos natus viginti sex a Deo vocátus ad ecclesiásticæ milítiæ nomen dandum, sæcularibus curis íllico nuntium remisit. Ac primo inter púeros latinæ linguæ rudimentis instructus, deínde in litteris et philosophicis ac theologicis disciplinis adeo profecit, ut vix acto quadriennio ad sacerdotium ex obediéntia promotus fúerit. Mox aliquot nactus bonæ índolis nóbiles júvenes, cum eos ad virtútis perfectiónem sedulo exercuísset, insequénti anno congregatiónem instituit clericórum regulárium, quam a Matre Dei, ob incensum erga ipsam suæ devotiónis afféctum, nuncupávit. Horum cura et zelo tanta peracta est animórum commutátio, ut cum in Lucénsi republica, hæreticórum præsertim perfidiosis artibus, ardérent civium odia, profligatique essent mores, brevi témpore primæva Christianórum pietas ibidem revixisse viderétur.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Honéstum fecit illum Dóminus, et custodívit eum ab inimícis, et a seductóribus tutávit illum:
* Et dedit illi claritátem ætérnam.
℣. Justum dedúxit Dóminus per vias rectas, et osténdit illi regnum Dei.
℟. Et dedit illi claritátem ætérnam.
℣. Grant, Lord, a blessing.
Benção. May God the Father Omnipotent, be to us merciful and clement. Amen.

Leitura 4
John Leonard was born of pious and respectable parents in the town of Diecimo, not far from the city of Lucca. From very early boyhood he shewed himself mature and serious, with an inclination to solitude and prayer. When he was twenty-six years old God called him to enlist among the soldiers of the Church. John renounced immediately all his worldly interests. At first he had to study elementary Latin with little boys, but he soon advanced in a knowledge of literature, philosophy and theology. After a scant four years, at the command of his superior, he was ordained to the priesthood. Soon afterward he and a group of noble youths, alike inflamed with high ideals, earnestly set about attaining perfection in virtue. The following year they formed the Congregation of the Clerks Regular of the Mother of God, a name chosen because of their intense devotion to her. John and his companions laboured with such diligence in their care of souls, that before long a change of attitude was brought about. In the city state of Lucca, where through the perfidious wiles of the heretics, hateful passion turned fiercely among the citizens, where morals were corrupted, in a very short space of time the primitive piety of the Christians seemed to revive.
℣. E Vós, Senhor, tende misericórdia de nós.
℟. Graças a Deus.

℟. The Lord made him honourable, and defended him from his enemies, and kept him safe from those that lay in wait for him;
* And gave him perpetual glory.
℣. He went down with him into the pit, and left him not in bonds.
℟. And gave him perpetual glory.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Christus perpétuæ det nobis gáudia vitæ. Amen.

Lectio 5
Tam salutárium óperum causa incídit Joánnes in acerrimas insectatiónes hóminum nequam, qui recens coactam familiam pérdere omni ope conáti sunt. Sed vir Dei, æquo animo libenter ómnia ferens, impetráta a Summo Pontifice Gregório décimo tertio suæ congregatiónis confirmatióne, apostolici sui labóris fructus constanter servávit. In arduis negotiis componéndis multi epíscopi eo consiliario et adjutore usi sunt, et vel ipse Romanus Pontifex eum delegávit ad intricáta litigia dirimenda, et ad religiosas familias reformandas. Sancto Josepho Calasanctio, ejusque pene collapsæ societati, præsto fuit. Haud levem quoque impéndit operam negotiis nosocomíi Sancti Spíritus in Saxia, et moniálibus oblátis sanctæ Franciscæ Romanæ excolendis.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Amávit eum Dóminus, et ornávit eum: stolam glóriæ índuit eum,
* Et ad portas paradísi coronávit eum.
℣. Índuit eum Dóminus lorícam fídei, et ornávit eum.
℟. Et ad portas paradísi coronávit eum.
℣. Grant, Lord, a blessing.
Benção. May Christ to all His people give, for ever in His sight to live. Amen.

Leitura 5
In his work for the salvation of souls John met most bitter insults from wicked men who tried in every way to destroy the newly gathered family. But the man of God, bearing all things cheerfully and serenely, defended pertinaciously the fruit of his apostolic labours by securing from the Supreme Pontiff, Gregory XIII, papal approbation of his Congregation. Many bishops about to undertake difficult enterprises sought his advice and aid. Even the Holy Father delegated to him the solution of intricate litigation and the reform of religious societies. He stood in support of Saint Joseph Calasanctius when his society was on the verge of collapse. Scarcely less arduous were the hours John devoted to the affairs of the Hospital of the Holy Spirit in the English section of Rome, and to those of the convent of Saint Frances of Rome.
℣. E Vós, Senhor, tende misericórdia de nós.
℟. Graças a Deus.

℟. The Lord loved him and beautified him; He clothed him with a robe of glory,
* And crowned him at the gates of Paradise.
℣. The Lord hath put on him the breast-plate of faith, and hath adorned him.
℟. And crowned him at the gates of Paradise.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ignem sui amóris accéndat Deus in córdibus nostris. Amen.

Lectio 6
Gráviter dolens, gentes adeo plurimas remotis in regiónibus luce Evangélii carére, inflammabátur desidério migrándi in illas oras ad lumen veræ religiónis effundéndum. At cum intellixísset a sancto Philippo Nerio, a quo verus reformator dicebátur, se suamque congregatiónem ad instituéndos Italiæ pópulos destinari, divinæ acquiévit voluntáti ; minime tamen abstinuit quin, si aliquam infidelibus opem afferre posset, experirétur. Hinc ínitis consíliis cum piíssimo præsule Vives, cœtum instituit presbyterórum, quibus propositum esset idoneos informare adolescéntes, in díssitas regiónes subinde mittendos ad fidem propagandam. Quare mérito véluti auctor censétur præclaríssimi illíus instituti, quod Summórum Pontificum ópera amplificátum, proferendæ per univérsum orbem catholicæ fidei mirabíliter inservit. Plura ópera de re sacra et morali conscripsit, cuívis hóminum conditióni accommodatíssima. Denique a sacro ministerio numquam deficiens, in cínere et cilício ad Dóminum migrávit Romæ, die nona Octobris, anno millesimo sexcentésimo nono, ætátis sexagesimo sexto. Quem sanctitátis et miraculis illustrem Pius nonus Pontifex Maximus Beatórum fastis accensuit. Pius vero undecimus, anno millesimo nongentésimo trigesimo octavo, die solemni Paschæ, inter Sanctos adscripsit.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Iste homo perfécit ómnia quæ locútus est ei Deus, et dixit ad eum: Ingrédere in réquiem meam:
* Quia te vidi justum coram me ex ómnibus géntibus.
℣. Iste est, qui contémpsit vitam mundi, et pervénit ad cæléstia regna.
℟. Quia te vidi justum coram me ex ómnibus géntibus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Quia te vidi justum coram me ex ómnibus géntibus.
℣. Grant, Lord, a blessing.
Benção. May the Spirit's fire Divine in our hearts enkindled shine. Amen.

Leitura 6
Greatly saddened that so many peoples in far distant places were without the light of the Gospel, John burned with a desire to journey to those countries to spread the light of the true Faith. But when Saint Philip Neri, who called John a true reformer, showed him that he and his Congregation were destined to educate the Italian people, John acquiesced to the will of God. He did not, however, refrain so completely that he did not try to do some work for the infidels. He is therefore, very rightly credited along with the pioneer Vives with being the founder of the movement among the bishops to send well-qualified young men to distant, alien lands to propagate the faith. Wherefore he is very properly regarded as the author of that most illustrious institute which augments the work of the Sovereign Pontiffs and serves to spread the Catholic faith throughout the world. John wrote many works on theology and morality, well adapted to the men of that day. Finally, in sackcloth and ashes, lacking nothing in his sacred ministry, he passed to the Lord in Rome on the 9th day of October, 1609, at the age of sixty-six. He was so famous for sanctity and miracles that Pius IX, the Supreme Pontiff, named him on the calendar of the Blessed. In 1938 on the solemn Feast of Easter, Pius XI enrolled him among the Saints.
℣. E Vós, Senhor, tende misericórdia de nós.
℟. Graças a Deus.

℟. This is he which did according unto all that God commanded him; and God said unto him: Enter thou into My rest,
* For thee have I seen righteous before Me among all people.
℣. This is he which loved not his life in this world, and is come unto an everlasting kingdom.
℟. For thee have I seen righteous before Me among all people.
℣. Glory be to the Father, and to the Son, * and to the Holy Ghost.
℟. For thee have I seen righteous before Me among all people.
Nocturn III.
Ant. Ne in ira tua * corrípias me, Dómine.
Psalmus 37(2-11) [7]
37:2 Dómine, ne in furóre tuo árguas me, * neque in ira tua corrípias me.
37:3 Quóniam sagíttæ tuæ infíxæ sunt mihi: * et confirmásti super me manum tuam.
37:4 Non est sánitas in carne mea a fácie iræ tuæ: * non est pax óssibus meis a fácie peccatórum meórum.
37:5 Quóniam iniquitátes meæ supergréssæ sunt caput meum: * et sicut onus grave gravátæ sunt super me.
37:6 Putruérunt et corrúptæ sunt cicatríces meæ, * a fácie insipiéntiæ meæ.
37:7 Miser factus sum, et curvátus sum usque in finem: * tota die contristátus ingrediébar.
37:8 Quóniam lumbi mei impléti sunt illusiónibus: * et non est sánitas in carne mea.
37:9 Afflíctus sum, et humiliátus sum nimis: * rugiébam a gémitu cordis mei.
37:10 Dómine, ante te omne desidérium meum: * et gémitus meus a te non est abscónditus.
37:11 Cor meum conturbátum est, derelíquit me virtus mea: * et lumen oculórum meórum, et ipsum non est mecum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Ne in ira tua corrípias me, Dómine.
Nocturn III.
Ant. O Lord, * do not chastise me in thy wrath.
Salmo 37(2-11) [7]
37:2 Porque em mim se cravaram as vossas setas: * e sobre mim caiu a vossa mão.
37:3 Não há parte sã na minha carne devido à vossa ira: * não há paz nos meus ossos, à face dos meus pecados.
37:4 Porque as minhas iniquidades se elevaram acima da minha cabeça: * e me esmagam como uma pesada carga.
37:5 Apodreceram e corromperam-se as minhas chagas, * à face da minha ignorância.
37:6 Tornei-me miserável e totalmente curvado: * todo o dia cheio de tristeza andava.
37:7 Porque as minhas entranhas estão cheias de ilusões: * e não há parte alguma sã na minha carne.
37:8 Estou aflito e sumamente humilhado: * rugi com o gemido do meu coração.
37:9 Ó Senhor, bem vedes todos meus desejos: * e o meu gemido Vos não é oculto.
37:10 Meu coração está abalado, a minha força desamparou-me: * e a própria luz dos meus olhos comigo já não está.
37:11 Meus amigos e meus próximos * avançaram e puseram-se contra mim.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amém.
Ant. O Lord, do not chastise me in thy wrath.
Ant. Inténde in adjutórium meum, * Dómine, virtus salútis meæ.
Psalmus 37(12-23) [8]
37:12 Amíci mei, et próximi mei * advérsum me appropinquavérunt, et stetérunt.
37:12 Et qui juxta me erant, de longe stetérunt: * et vim faciébant qui quærébant ánimam meam.
37:13 Et qui inquirébant mala mihi, locúti sunt vanitátes: * et dolos tota die meditabántur.
37:14 Ego autem tamquam surdus non audiébam: * et sicut mutus non apériens os suum.
37:15 Et factus sum sicut homo non áudiens: * et non habens in ore suo redargutiónes.
37:16 Quóniam in te, Dómine, sperávi: * tu exáudies me, Dómine, Deus meus.
37:17 Quia dixi: Nequándo supergáudeant mihi inimíci mei: * et dum commovéntur pedes mei, super me magna locúti sunt.
37:18 Quóniam ego in flagélla parátus sum: * et dolor meus in conspéctu meo semper.
37:19 Quóniam iniquitátem meam annuntiábo: * et cogitábo pro peccáto meo.
37:20 Inimíci autem mei vivunt, et confirmáti sunt super me: * et multiplicáti sunt qui odérunt me iníque.
37:21 Qui retríbuunt mala pro bonis, detrahébant mihi: * quóniam sequébar bonitátem.
37:22 Ne derelínquas me, Dómine, Deus meus: * ne discésseris a me.
37:23 Inténde in adjutórium meum, * Dómine, Deus, salútis meæ.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Inténde in adjutórium meum, Dómine, virtus salútis meæ.
Ant. Attend unto my help, * O Lord, the God of my salvation.
Salmo 37(12-23) [8]
37:12 Meus parentes puseram-se ao longe: * e usavam de violência, os que buscavam a minha vida.
37:13 Os que me procuravam males cousas vãs falaram: * e todo o dia maquinavam enganos.
37:14 Eu, porém, como um surdo, não ouvia: * e, como um mudo, não abria a boca.
37:15 Tornei-me como um homem surdo: * e que não tem réplica na sua boca.
37:16 Porque em Vós, ó Senhor, esperei: * Vós me ouvireis, ó Senhor meu Deus.
37:17 Pois disse: nunca triunfem sobre mim os meus inimigos: * eles que, tendo visto os meus pés vacilantes, falaram de mim insolentemente.
37:18 Porque estou preparado para o castigo: * e a minha dor está sempre ante mim.
37:19 Porque confessarei a minha iniquidade: * e pensarei no meu pecado.
37:20 Meus inimigos vivem e têm-se tornado mais fortes do que eu: * e os que injustamente me odeiam têm-se multiplicado.
37:21 Os que pagam o bem com o mal, desdiziam de mim: * porque a bondade seguia.
37:22 Não me desampareis, ó Senhor meu Deus: * de mim Vos não aparteis.
37:23 Acudi em meu socorro, * ó Senhor Deus da minha salvação.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amém.
Ant. Attend unto my help, O Lord, the God of my salvation.
Ant. Ámove, Dómine, * a me plagas tuas.
Psalmus 38 [9]
38:2 Dixi: Custódiam vias meas: * ut non delínquam in lingua mea.
38:2 Pósui ori meo custódiam, * cum consísteret peccátor advérsum me.
38:3 Obmútui, et humiliátus sum, et sílui a bonis: * et dolor meus renovátus est.
38:4 Concáluit cor meum intra me: * et in meditatióne mea exardéscet ignis.
38:5 Locútus sum in lingua mea: * Notum fac mihi, Dómine, finem meum.
38:5 Et númerum diérum meórum quis est: * ut sciam quid desit mihi.
38:6 Ecce mensurábiles posuísti dies meos: * et substántia mea tamquam níhilum ante te.
38:6 Verúmtamen univérsa vánitas, * omnis homo vivens.
38:7 Verúmtamen in imágine pertránsit homo: * sed et frustra conturbátur.
38:7 Thesaurízat: * et ignórat cui congregábit ea.
38:8 Et nunc quæ est exspectátio mea? Nonne Dóminus? * Et substántia mea apud te est.
38:9 Ab ómnibus iniquitátibus meis érue me: * oppróbrium insipiénti dedísti me.
38:10 Obmútui, et non apérui os meum, quóniam tu fecísti: * ámove a me plagas tuas.
38:12 A fortitúdine manus tuæ ego deféci in increpatiónibus: * propter iniquitátem corripuísti hóminem.
38:12 Et tabéscere fecísti sicut aráneam ánimam ejus: * verúmtamen vane conturbátur omnis homo.
38:13 Exáudi oratiónem meam, Dómine, et deprecatiónem meam: * áuribus pércipe lácrimas meas.
38:13 Ne síleas: quóniam ádvena ego sum apud te, et peregrínus, * sicut omnes patres mei.
38:14 Remítte mihi, ut refrígerer priúsquam ábeam, * et ámplius non ero.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Ámove, Dómine, a me plagas tuas.
Ant. Remove, O Lord, * thy scourges from me.
Salmo 38 [9]
38:1 Disse:meus caminhos velarei: * para que não peque com minha língua.
38:2 Pus guarda à minha boca, * quando o pecador estava contra mim.
38:3 Permaneci mudo, humilhado e mantive silêncio do bem: * e renovou-se a minha dor.
38:4 Dentro de mim ardia o meu coração: * e na minha meditação acendiam-se chamas de fogo.
38:5 Falei com minha língua: * ó Senhor, fazei-me conhecer o meu fim.
38:6 Qual é o número dos meus dias: * para que saiba o quanto me resta.
38:7 Eis que pusestes os meus dias em medida: * e ante Vós a minha existência nada é.
38:8 Realmente tudo é vaidade, * todo o homem vivente.
38:9 Certamente que o homem como uma sombra passa: * e em vão se conturba.
38:10 Acumula: * e ignora para quem junta.
38:11 Agora, qual é a minha esperança? A não é o Senhor? * Em Vós está a minha substância.
38:12 Livrai-me de todas minhas iniquidades: * um objecto de escárnio para o insensato me fizestes.
38:13 Calei-me e não abri a minha boca, porque Vós o fizestes: * afastai de mim os vossos flagelos.
38:14 Repreendestes-me e debaixo da força de vossa mão desfaleci: * por causa da iniquidade castigastes o homem.
38:15 Fizestes que sua vida se consumisse como uma aranha: * é contudo em vão que todo o homem se inquieta.
38:16 Senhor, escutai a minha oração e a minha súplica: * atendei às minhas lágrimas.
38:17 Não Vos caleis, porque ante Vós eu sou um peregrino, * e um estranho como foram todos meus pais.
38:18 Perdoai-me, para que possa ser refrescado, * antes que parta e deixe de existir.
℣. Glória ao Pai, e ao Filho e ao Espírito Santo.
℟. Assim como era no princípio, agora e sempre, e por todos os séculos dos séculos. Amém.
Ant. Remove, O Lord, thy scourges from me.
℣. Deus, ne síleas a me, remítte mihi.
℟. Quóniam íncola ego sum apud te et peregrínus.
℣. O Lord, be not thou silent, forgive me.
℟. For I am a stranger with thee, and a sojourner.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. A vínculis peccatórum nostrórum absólvat nos omnípotens et miséricors Dóminus. Amen.
Our Father, who art in heaven, Hallowed be thy name. Thy kingdom come. Thy will be done on earth as it is in heaven. Give us this day our daily bread. And forgive us our trespasses, as we forgive those who trespass against us.
℣. And lead us not into temptation:
℟. But deliver us from evil.
Absolvição. May the Almighty and merciful Lord loose us from the bonds of our sins. Amen.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Evangélica léctio sit nobis salus et protéctio. Amen.

Lectio 7
Léctio sancti Evangélii secúndum Lucam
Luc 10:1-9
In illo témpore: Designávit Dóminus et álios septuagínta duos: et misit illos binos ante fáciem suam, in omnem civitátem et locum, quo erat ipse ventúrus. Et réliqua.

Homilía sancti Gregórii Papæ
Homilia 17 in Evangelia
Dóminus et Salvátor noster, fratres caríssimi, aliquándo nos sermónibus, aliquándo vero opéribus ádmonet. Ipsa étenim facta ejus præcépta sunt: quia dum áliquid tácitus facit, quid ágere debeámus innotéscit. Ecce enim binos in prædicatiónem discípulos mittit: quia duo sunt præcépta caritátis, Dei vidélicet amor, et próximi: et minus quam inter duos cáritas habéri non potest. Nemo enim próprie ad semetípsum habére caritátem dícitur: sed diléctio in álterum tendit, ut cáritas esse possit.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Iste est qui ante Deum magnas virtútes operátus est, et de omni corde suo laudávit Dóminum:
* Ipse intercédat pro peccátis ómnium populórum.
℣. Ecce homo sine queréla, verus Dei cultor, ábstinens se ab omni ópere malo, et pérmanens in innocéntia sua.
℟. Ipse intercédat pro peccátis ómnium populórum.
℣. Grant, Lord, a blessing.
Benção. May the Gospel's holy lection be our safety and protection. Amen.

Leitura 7
From the Holy Gospel according to Luke
Luke 10:1-9
At that time, the Lord appointed other seventy-two also, and sent them two and two before His face into every city and place, whither He Himself would come. And so on.

Homily by Pope St. Gregory the Great.
17th Homily on the Gospels
Dearly beloved brethren, our Lord and Saviour doth sometimes admonish us by words, and sometimes by works. Yea, His very works do themselves teach us for that which He doth silently His example still moveth us to copy. Behold how He sendeth forth His disciples to preach by two and two since there are two commandments to love, that is, a commandment to love God, and a commandment to love our neighbour and where there are not two, the one, being alone, hath not whereon to do the Lord's commandment. And no man can properly be said to love himself: for love tendeth outward toward our neighbour, if it be the love whereto the Gospel doth oblige us.
℣. E Vós, Senhor, tende misericórdia de nós.
℟. Graças a Deus.

℟. This is he which wrought great wonders before God, and praised the Lord with all his heart.
* May he pray for all people, that their sins may be forgiven unto them.
℣. Behold a man without blame, a worshipper of God in truth, keeping himself clean from every evil work, and abiding still in his innocency.
℟. May he pray for all people, that their sins may be forgiven unto them.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Cujus festum cólimus, ipse intercédat pro nobis ad Dóminum. Amen.

Lectio 8
Ecce enim binos ad prædicándum discípulos Dóminus mittit: quátenus hoc nobis tácitus ínnuat, quia qui caritátem erga álterum non habet, prædicatiónis offícium suscípere nullátenus debet. Bene autem dícitur, quia misit eos ante fáciem suam in omnem civitátem et locum, quo erat ipse ventúrus. Prædicatóres enim suos Dóminus séquitur: quia prædicátio prǽvenit, et tunc ad mentis nostræ habitáculum Dóminus venit, quando verba exhortatiónis præcúrrunt: atque per hoc véritas in mente suscípitur.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

℟. Sint lumbi vestri præcíncti, et lucérnæ ardéntes in mánibus vestris:
* Et vos símiles homínibus exspectántibus dóminum suum, quando revertátur a núptiis.
℣. Vigiláte ergo, quia nescítis qua hora Dóminus vester ventúrus sit.
℟. Et vos símiles homínibus exspectántibus dóminum suum, quando revertátur a núptiis.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Et vos símiles homínibus exspectántibus dóminum suum, quando revertátur a núptiis.
℣. Grant, Lord, a blessing.
Benção. He whose feast-day we are keeping, be our Advocate with God. Amen.

Leitura 8
Behold, the Lord sendeth forth His disciples to preach by two and two and thus doing, He doth silently teach us that whosoever loveth not his neighbour, such a one it behoveth not to take upon him the office of a preacher. Well also is it said that He sent them before His face into every city and place whither He Himself would come. The Lord followeth His preachers first cometh preaching, and then the Lord Himself cometh to the house of our mind, whither the word of exhortation hath come before and so cometh the truth into our mind.
℣. E Vós, Senhor, tende misericórdia de nós.
℟. Graças a Deus.

℟. Let your loins be girded about, and your lights burning;
* And ye yourselves like unto men that wait for their lord, when he will return from the wedding.
℣. Watch therefore, for ye know not what hour your Lord doth come.
℟. And ye yourselves like unto men that wait for their lord, when he will return from the wedding.
℣. Glory be to the Father, and to the Son, * and to the Holy Ghost.
℟. And ye yourselves like unto men that wait for their lord, when he will return from the wedding.
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ad societátem cívium supernórum perdúcat nos Rex Angelórum. Amen.

Lectio 9
Dionysius Atheniénsis, unus ex Areopagítis júdicibus, cum adhuc in gentilitátis erróre versarétur, eo die, quo Christus Dóminus Cruci affixus est, solem præter natúram defécisse animadvertens, exclamasse tráditur: Aut Deus natúræ pátitur, aut mundi máchina dissolvitur. Cum autem Paulus Apóstolus in Areopágo Christum annuntiásset, Dionysius fidem christianam amplexus, ab eodem Apóstolo Atheniensium ecclésiæ præfectus est. Postea, ut traditur, Romam veniens, et a Cleménte Pontifice missus in Gálliam, Lutétiam usque Parisiórum, cum Rustico presbytero et Eleutherio diacono, Evangélium prædicávit. Ibi omnes, quod Christum prædicarent, a Fescennio præfecto apprehénsi, variis tormentis cruciántur, et demum secúri feriúntur septimo Idus Octobris.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.

Te Deum
Te Deum laudámus: * te Dóminum confitémur.
Te ætérnum Patrem * omnis terra venerátur.
Tibi omnes Ángeli, * tibi Cæli, et univérsæ Potestátes:
Tibi Chérubim et Séraphim * incessábili voce proclámant:
Fit reverentia Sanctus, Sanctus, Sanctus * Dóminus Deus Sábaoth.
Pleni sunt cæli et terra * majestátis glóriæ tuæ.
Te gloriósus * Apostolórum chorus,
Te Prophetárum * laudábilis númerus,
Te Mártyrum candidátus * laudat exércitus.
Te per orbem terrárum * sancta confitétur Ecclésia,
Patrem * imménsæ majestátis;
Venerándum tuum verum * et únicum Fílium;
Sanctum quoque * Paráclitum Spíritum.
Tu Rex glóriæ, * Christe.
Tu Patris * sempitérnus es Fílius.
Fit reverentia Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem: * non horruísti Vírginis úterum.
Tu, devícto mortis acúleo, * aperuísti credéntibus regna cælórum.
Tu ad déxteram Dei sedes, * in glória Patris.
Judex créderis * esse ventúrus.
Sequens versus dicitur flexis genibus
Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, * quos pretióso sánguine redemísti.
Ætérna fac cum Sanctis tuis * in glória numerári.
Salvum fac pópulum tuum, Dómine, * et bénedic hereditáti tuæ.
Et rege eos, * et extólle illos usque in ætérnum.
Per síngulos dies * benedícimus te.
Fit reverentia, secundum consuetudinem Et laudámus nomen tuum in sǽculum, * et in sǽculum sǽculi.
Dignáre, Dómine, die isto * sine peccáto nos custodíre.
Miserére nostri, Dómine, * miserére nostri.
Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, * quemádmodum sperávimus in te.
In te, Dómine, sperávi: * non confúndar in ætérnum.
℣. Grant, Lord, a blessing.
Benção. May He that is the Angels' King to that high realm His people bring. Amen.

Leitura 9
Denis was an Athenian, one of the Judges of the Court of the Areopagus, and a man of varied and deep learning. There is a story concerning him that on the day when the Lord Christ was nailed to the Cross, and when he saw the unnatural eclipse of the sun, Denis said: Either the God of nature is suffering, or the frame-work of the world is breaking up. When the Apostle Paul came to Athens, and was taken and brought unto the Areopagus, and gave an account of the faith which he preached, affirming that Christ had risen from the dead, and that all the dead likewise are to live again, some mocked, and others said We will hear thee again of this matter. So Paul departed from among them. Howbeit, certain men clave unto him, and believed among the which was Dionysius the Areopagite. Acts xvii. 3234 Denis was baptized by the Apostle, and set over the Church of the Athenians. He came afterwards to Rome, and was sent by Pope Clement into Gaul, to preach the Gospel. There followed him to Paris one Rusticus a Priest, and Eleutherius a Deacon. He turned many to Christ, and was therefore hided with rods by command of Fescennius the Praefect, and, forasmuch as he still went on bravely preaching Christ, he was tortured with fire upon a grating, and put to diverse other torments, and his comrades likewise. They bore their torments bravely and cheerfully, and then Denis, being over an hundred years of age, and his two comrades with him, suffered by the axe upon the 9th day of October. This is that Denis concerning whom the old story is told that after his head was cut off he took it in his hands and walked two thousand paces, carrying it all the while. He was the author of some marvelous books, clear proofs of a mind fixed in heaven, upon The Names of God, upon The Orders in Heaven and in the Church, upon The Mystic Theology, and diverse others.
℣. E Vós, Senhor, tende misericórdia de nós.
℟. Graças a Deus.

Te Deum
Vos louvamos, ó Deus, e reconhecemos por Senhor. A Vós, ó Pai eterno, toda a terra adora.
Todos os Anjos, os céus e todas as Potestades, os Querubins e os Serafins clamam incessantemente:
Santo, Santo, Santo: Senhor, Deus dos exércitos.
Os céus e a terra estão cheios da majestade da vossa glória.
O coro glorioso dos Apóstolos, a falange venerável dos Profetas, e a ala dos Mártires, brilhante de alvura, cantam os vossos louvores.
A Santa Igreja confessa o vosso nome em toda a terra.: Ó Pai de infinita majestade! Ela adora o vosso Filho Unigénito e verdadeiro. E também o Espírito Paráclito.
Vós sois o Rei da glória, ó Cristo! Vós sois o Filho do Pai Eterno. Para salvar o homem, não hesitastes em viver no seio de uma Virgem.
Vós partistes as cadeias da morte e abristes o reino dos céus aos fiéis.
Vós estais assentado à dextra de Deus, na glória do Pai. Acreditamos que sois o Juiz, que há-de vir.
O seguinte verso diz-se de joelhos
Vos suplicamos, pois, queirais socorrer vossos servos, que resgatastes com vosso precioso Sangue:
Permiti que pertençam ao número dos Santos, que estão na glória.
Salvai o vosso povo, ó Senhor, e abençoai a vossa herança.
Guiai os vossos servos e elevai-os até à vida eterna.
Todos os dias procuramos louvar-Vos. E louvamos o vosso Nome no mundo e em todos os séculos dos séculos.
Dignai-Vos, ó Senhor, neste dia preservar-nos do pecado.
Tende piedade de nós, ó Senhor, tende piedade.
Que a vossa misericórdia desça sobre nós, conforme a esperança que em Vós depositamos.
Senhor, eu espero em Vós; nunca ficarei iludido.
Reliqua omittuntur, nisi Laudes separandæ sint.
Skip the rest, unless praying Lauds separately.
Oratio {ex Proprio Sanctorum}
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Deus, qui beátum Joánnem Confessórem tuum ad fidem in géntibus propagándam mirabíliter excitáre dignátus es, ac per eum in erudiéndis fidélibus novam in Ecclésia tua famíliam congregásti: da nobis fámulis tuis; ita ejus institútis profícere, ut prǽmia consequámur ætérna.
Per Dóminum nostrum Jesum Christum, Fílium tuum: qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
Oração {do Próprio dos Santos}
℣. Senhor, ouvi a minha oração.
℟. E que meu clamor chegue até Vós.
Oremos
O God, who didst deign wonderfully to rise up blessed John thy confessor, for the propagation of the faith among the Gentiles, and through him didst organize in Thy Church a new family for the instruction of the faithful, grant to us, Thy servants, so to profit by his works that we may attain unto eternal rewards
Por nosso Senhor Jesus, vosso Filho, que convosco vive e reina em unidade do Espírito Santo, Deus, por todos os séculos dos séculos.
℟. Amém.
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
Conclusão
℣. Senhor, ouvi a minha oração.
℟. E que meu clamor chegue até Vós.
℣. Bendigamos o Senhor.
℟. Graças a Deus.
℣. E que as almas dos fiéis, pela misericórdia de Deus, descansem em paz.
℟. Amém.

Matutinum    Laudes
Prima    Tertia    Sexta    Nona
Vesperae    Completorium
Omnes    Plures    Appendix

Options    Sancta Missa    Ordo

Versions
Tridentine - 1570
Tridentine - 1888
Tridentine - 1906
Divino Afflatu - 1954
Reduced - 1955
Rubrics 1960 - 1960
Rubrics 1960 - 2020 USA
Monastic - 1617
Monastic - 1930
Monastic - 1963
Ordo Praedicatorum - 1962
Language 2
Latin
Dansk
Deutsch
English
Español
Français
Italiano
Magyar
Polski
Português
Latin-Bea
Polski-Newer
Votives
Hodie
Apostolorum
Evangelistarum
Unius Martyris
Plurimorum Martyrum
Confessoris Pontificis
Doctorum Pontificium
Confessoris non Pontificis
Doctoris non Pontificis
Unam Virginum
Plures Virgines
Non Virginum Martyrum
Non Virginum non Martyrum
Dedicationis Ecclesiae
Officium defunctorum
Beata Maria in Sabbato
Beatae Mariae Virginis
Officium parvum Beatae Mariae Virginis

Versions      Credits      Download      Rubrics      Technical      Help