Incipit
℣. Dómine, lábia +︎ mea apéries.
℟. Et os meum annuntiábit laudem tuam.
℣. Deus ✠ in adjutórium meum inténde.
℟. Dómine, ad adjuvándum me festína.
Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Allelúja.
|
Początek
℣. Panie, +︎ otwórz wargi moje.
℟. A usta moje będą głosić Twoją chwałę.
℣. Boże, ✠ wejrzyj ku wspomożeniu memu.
℟. Panie, pośpiesz ku ratunkowi memu.
Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Alleluja.
|
Invitatorium {Antiphona ex Proprio Sanctorum}
Ant. Summum Regem glóriæ, * Christum adorémus.
Ant. Summum Regem glóriæ, * Christum adorémus.
Veníte, exsultémus Dómino, jubilémus Deo, salutári nostro: præoccupémus fáciem ejus in confessióne, et in psalmis jubilémus ei.
Ant. Summum Regem glóriæ, * Christum adorémus.
Quóniam Deus magnus Dóminus, et Rex magnus super omnes deos, quóniam non repéllet Dóminus plebem suam: quia in manu ejus sunt omnes fines terræ, et altitúdines móntium ipse cónspicit.
Ant. Christum adorémus.
Quóniam ipsíus est mare, et ipse fecit illud, et áridam fundavérunt manus ejus (genuflectitur) veníte, adorémus, et procidámus ante Deum: plorémus coram Dómino, qui fecit nos, quia ipse est Dóminus, Deus noster; nos autem pópulus ejus, et oves páscuæ ejus.
Ant. Summum Regem glóriæ, * Christum adorémus.
Hódie, si vocem ejus audiéritis, nolíte obduráre corda vestra, sicut in exacerbatióne secúndum diem tentatiónis in desérto: ubi tentavérunt me patres vestri, probavérunt et vidérunt ópera mea.
Ant. Christum adorémus.
Quadragínta annis próximus fui generatióni huic, et dixi; Semper hi errant corde, ipsi vero non cognovérunt vias meas: quibus jurávi in ira mea; Si introíbunt in réquiem meam.
Ant. Summum Regem glóriæ, * Christum adorémus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Christum adorémus.
Ant. Summum Regem glóriæ, * Christum adorémus.
|
Wezwanie {Antyfona z Sanktorału}
Ant. Najwyższego Króla chwały: * Chrystusa pokłonem uczcijmy.
Ant. Najwyższego Króla chwały: * Chrystusa pokłonem uczcijmy.
Pójdźcie, radujmy się Panu, śpiewajmy Bogu, zbawicielowi naszemu: uprzedźmy oblicze jego z wyznawaniem, a psalmami śpiewajmy mu.
Ant. Najwyższego Króla chwały: * Chrystusa pokłonem uczcijmy.
Albowiem Bóg wielki Pan, i król wielki nade wszymi bogi, bo nie odrzuci Pan swego ludu, bo w ręce jego są wszystkie kraje ziemie, i gór wysokości, na które baczy.
Ant. Chrystusa pokłonem uczcijmy.
Bo jego jest morze, a on je uczynił, a suchą utworzyły ręce jego (przyklęknąć) pójdźcie, pokłońmy się, i upadajmy przed Bogiem: płaczmy przed Panem, który nas stworzył, albowiem on jest Panem, Bogiem naszym; a my ludem pastwiska jego, i owcami ręki jego.
Ant. Najwyższego Króla chwały: * Chrystusa pokłonem uczcijmy.
Dziś, jeźli głos jego usłyszycie, nie zatwardzajcież serc waszych, jako w draźnieniu wedle dnia kuszenia na puszczy: kędy mię kusili ojcowie wasi, doświadczali mię i ujrzeli uczynki moje.
Ant. Chrystusa pokłonem uczcijmy.
Czterdzieści lat gniewałem się na ten naród, i rzekłem; Zawsze ci błądzą sercem, a ci nie poznali dróg moich, jakom przysiągł w gniewie moim; Jeźli wnidą do pokoju mego.
Ant. Najwyższego Króla chwały: * Chrystusa pokłonem uczcijmy.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Chrystusa pokłonem uczcijmy.
Ant. Najwyższego Króla chwały: * Chrystusa pokłonem uczcijmy.
|
Hymnus {ex Proprio Sanctorum}
Quicúmque Christum quǽritis,
Oculos in altum tóllite:
Illic licébit vísere
Signum perénnis glóriæ.
Illústre quiddam cérnimus,
Quod nésciat finem pati,
Sublíme, celsum, intérminum,
Antíquius cælo et chao.
Hic ille Rex est géntium
Populíque Rex judáici,
Promíssus Abrahæ patri
Ejúsque in ævum sémini.
Hunc, et prophétis téstibus
Iisdémque signatóribus,
Testátor et Pater jubet
Audíre nos et crédere.
Jesu, tibi sit glória,
Qui te revélas párvulis,
Cum Patre, et almo Spíritu,
In sempitérna sǽcula.
Amen.
|
Hymn {z Sanktorału}
Wy, co Chrystusa szukacie,
Oczy ku górze podnieście,
A tam będziecie oglądać
Wiekuistej chwały znamię.
Tam widzim światło bez końca
Wspaniałe, wzniosłe, ogromne
Światło odwieczne i starsze
Niźli niebiosa i chaos.
Ten jest król wszystkich narodów
I żydowskiego król ludu,
Abrahamowi obiecan
I synom jego na wieki.
Tego, jak świadczą Prorocy,
Sam Ojciec, Świadek Najwyższy,
I słuchać Go rozkazuje,
I wierzyć weń niezachwianie.
O Jezu, co się objawiasz Maluczkim,
Niech Ci cześć będzie
Z Ożywicielem i Ojcem
W nieskończone wieki.
Amen.
|
Psalmi cum lectionibus {Antiphonæ et Psalmi ex Proprio Sanctorum}
Nocturn I.
Ant. Paulo minus * ab Angelis minorátus, glória et honóre coronátus est, et constitútus super ópera mánuum Dei.
Psalmus 8 [1]
8:2 Dómine, Dóminus noster, * quam admirábile est nomen tuum in univérsa terra!
8:2 Quóniam eleváta est magnificéntia tua, * super cælos.
8:3 Ex ore infántium et lacténtium perfecísti laudem propter inimícos tuos, * ut déstruas inimícum et ultórem.
8:4 Quóniam vidébo cælos tuos, ópera digitórum tuórum: * lunam et stellas, quæ tu fundásti.
8:5 Quid est homo quod memor es ejus? * aut fílius hóminis, quóniam vísitas eum?
8:6 Minuísti eum paulo minus ab Ángelis, glória et honóre coronásti eum: * et constituísti eum super ópera mánuum tuárum.
8:8 Ómnia subjecísti sub pédibus ejus, * oves et boves univérsas: ínsuper et pécora campi.
8:9 Vólucres cæli, et pisces maris, * qui perámbulant sémitas maris.
8:10 Dómine, Dóminus noster, * quam admirábile est nomen tuum in univérsa terra!
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Paulo minus ab Angelis minorátus, glória et honóre coronátus est, et constitútus super ópera mánuum Dei.
|
Psalmy z lekcjami {Antyfony i psalmy z Sanktorału}
Nokturn I.
Ant. Umniejszyłeś go * mało co mniéj od Aniołów, chwałą i czcią ukoronowałeś go i postanowiłeś go nad dziełem rąk twoich Boże.
Psalm 8 [1]
8:2 Panie, Panie nasz, * jakże dziwne jest imię Twoje po wszystkiej ziemi!
8:2 Albowiem wyniesiona jest wielmożność Twoja * nad niebiosa.
8:3 Z ust niemowlątek i ssących uczyniłeś doskonałą chwałę przeciw nieprzyjaciołom Twoim, * aby zniszczyć nieprzyjaciela i mściciela.
8:4 Albowiem spoglądam na niebiosa Twoje, dzieła palców Twoich: * księżyc i gwiazdy, któreś Ty założył.
8:5 Cóż jest człowiek, iż nań pamiętasz, * albo syn człowieczy, iż go nawiedzasz?
8:6 Uczyniłeś go mało co mniejszym od aniołów, chwałą i czcią ukoronowałeś go: * i postawiłeś go nad dziełami rąk Twoich.
8:8 Poddałeś wszystko pod nogi jego, * owce i woły wszystkie, nadto i zwierzęta polne.
8:9 Ptactwo niebieskie i ryby morskie, * które się przechodzą po ścieżkach morskich.
8:10 Panie, Panie nasz, * jakże dziwne jest imię Twoje po wszystkiej ziemi!
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Umniejszyłeś go mało co mniéj od Aniołów, chwałą i czcią ukoronowałeś go i postanowiłeś go nad dziełem rąk twoich Boże.
|
Ant. Revelávit Dóminus * condénsa, et in templo ejus omnes dicent glóriam.
Psalmus 28 [2]
28:1 Afférte Dómino, fílii Dei: * afférte Dómino fílios aríetum.
28:2 Afférte Dómino glóriam et honórem, afférte Dómino glóriam nómini ejus: * adoráte Dóminum in átrio sancto ejus.
28:3 Vox Dómini super aquas, Deus majestátis intónuit: * Dóminus super aquas multas.
28:4 Vox Dómini in virtúte: * vox Dómini in magnificéntia.
28:5 Vox Dómini confringéntis cedros: * et confrínget Dóminus cedros Líbani:
28:6 Et commínuet eas tamquam vítulum Líbani: * et diléctus quemádmodum fílius unicórnium.
28:7 Vox Dómini intercidéntis flammam ignis: * vox Dómini concutiéntis desértum: et commovébit Dóminus desértum Cades.
28:9 Vox Dómini præparántis cervos, et revelábit condénsa: * et in templo ejus omnes dicent glóriam.
28:10 Dóminus dilúvium inhabitáre facit: * et sedébit Dóminus Rex in ætérnum.
28:11 Dóminus virtútem pópulo suo dabit: * Dóminus benedícet pópulo suo in pace.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Revelávit Dóminus condénsa, et in templo ejus omnes dicent glóriam.
|
Ant. Odkryje Pan * gęstwy, a w kościele jego wszyscy chwałę dadzą.
Psalm 28 [2]
28:1 Przynoście Panu, synowie Boży, * przynoście Panu młode baranki.
28:2 Przynoście Panu chwałę i cześć, przynoście Panu chwałę dla imienia Jego, * kłaniajcie się Panu w dziedzińcu świętym Jego.
28:3 Głos Pański nad wodami, Bóg majestatu zagrzmiał: * Pan nad wodami wielkimi.
28:4 Głos Pański w mocy, * głos Pański w wielmożności.
28:5 Głos Pański łamiący cedry, * i połamie Pan cedry Libanu:
28:6 I pokruszy je jak cielę na Libanie, * a umiłowany będzie jak młody jednorożec.
28:7 Głos Pański rozmiatający płomień ognisty: * głos Pański wstrząsający puszczą: i poruszy Pan pustynię Kades.
28:9 Głos Pański przygotowujący łanie i odkrywający gąszcze: * a w kościele Jego wszyscy oddadzą chwałę.
28:10 Pan czyni, że potop trwa * i będzie siedział Pan, król, na wieki.
28:11 Pan da moc ludowi swemu, * Pan błogosławić będzie ludowi swemu w pokoju.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Odkryje Pan gęstwy, a w kościele jego wszyscy chwałę dadzą.
|
Ant. Speciósus forma * præ fíliis hóminum, diffúsa est grátia in lábiis tuis.
Psalmus 44 [3]
44:2 Eructávit cor meum verbum bonum: * dico ego ópera mea Regi.
44:2 Lingua mea cálamus scribæ: * velóciter scribéntis.
44:3 Speciósus forma præ fíliis hóminum, diffúsa est grátia in lábiis tuis: * proptérea benedíxit te Deus in ætérnum.
44:4 Accíngere gládio tuo super femur tuum, * potentíssime.
44:5 Spécie tua et pulchritúdine tua: * inténde, próspere procéde, et regna.
44:5 Propter veritátem, et mansuetúdinem, et justítiam: * et dedúcet te mirabíliter déxtera tua.
44:6 Sagíttæ tuæ acútæ, pópuli sub te cadent: * in corda inimicórum Regis.
44:7 Sedes tua, Deus, in sǽculum sǽculi: * virga directiónis virga regni tui.
44:8 Dilexísti justítiam, et odísti iniquitátem: * proptérea unxit te Deus, Deus tuus, óleo lætítiæ præ consórtibus tuis.
44:9 Myrrha, et gutta, et cásia a vestiméntis tuis, a dómibus ebúrneis: * ex quibus delectavérunt te fíliæ regum in honóre tuo.
44:10 Ástitit regína a dextris tuis in vestítu deauráto: * circúmdata varietáte.
44:11 Audi fília, et vide, et inclína aurem tuam: * et oblivíscere pópulum tuum et domum patris tui.
44:12 Et concupíscet Rex decórem tuum: * quóniam ipse est Dóminus Deus tuus, et adorábunt eum.
44:13 Et fíliæ Tyri in munéribus * vultum tuum deprecabúntur: omnes dívites plebis.
44:14 Omnis glória ejus fíliæ Regis ab intus, * in fímbriis áureis circumamícta varietátibus.
44:15 Adducéntur Regi vírgines post eam: * próximæ ejus afferéntur tibi.
44:16 Afferéntur in lætítia et exsultatióne: * adducéntur in templum Regis.
44:17 Pro pátribus tuis nati sunt tibi fílii: * constítues eos príncipes super omnem terram.
44:18 Mémores erunt nóminis tui: * in omni generatióne et generatiónem.
44:18 Proptérea pópuli confitebúntur tibi in ætérnum: * et in sǽculum sǽculi.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Speciósus forma præ fíliis hóminum, diffúsa est grátia in lábiis tuis.
|
Ant. Piękniejszy urodą * nad syny człowiecze, rozlała się wdzięczność po wargach twoich.
Psalm 44 [3]
44:2 Wydało serce moje słowo dobre, * śpiewam pieśń moją królowi.
44:2 Język mój pióro pisarza, * prędko piszącego.
44:3 Piękniejszyś urodą nad syny człowiecze, rozlany jest wdzięk na wargach twoich, * dlatego pobłogosławił ci Bóg na wieki.
44:4 Przypasz miecz twój do biódr twoich, * najmocniejszy.
44:5 W śliczności twojej i w piękności twojej * nadciągnij, szczęśliwie postępuj i króluj.
44:5 Dla prawdy i cichości i sprawiedliwości: * a poprowadzi cię przedziwnie prawica twoja.
44:6 Strzały twoje ostre, narody pod ciebie upadną * w serca nieprzyjaciół królewskich.
44:7 Stolica Twoja, Boże, na wieki wieków, * berłem prawości berło królestwa Twego.
44:8 Umiłowałeś sprawiedliwość, a nienawidziłeś nieprawości, * przeto cię namaścił Bóg, Bóg twój, olejkiem wesela nad rówieśników twoich.
44:9 Mirra i aloes i kasja wonieją z szat twoich, z domów z kości słoniowej: * stamtąd cię radowały córki królewskie w orszaku twoim.
44:10 Stanęła królowa po prawicy twojej w ubiorze złotym, * obleczona rozmaitością.
44:11 Słuchaj, córko, a patrz i nakłoń ucha twego, * a zapomnij narodu twego i domu ojca twego.
44:12 I będzie pożądał król śliczności twojej, * albowiem on jest Panem Bogiem twoim, i będą się mu kłaniać.
44:13 I córki Tyru z upominkami, * obliczu twemu kłaniać się będą wszyscy bogaci z ludu.
44:14 Wszystka chwała jej, córki królewskiej, wewnątrz, * w złocistych obramowaniach, w szatach różnobarwnych.
44:15 Przywiodą królowi panny za nią, * przyprowadzą do ciebie bliskie jej.
44:16 Przyprowadzą je z weselem i z radością, * przywiodą je do świątyni królewskiej.
44:17 Zamiast ojców twoich narodzili ci się synowie, * ustanowisz ich książętami nad wszystką ziemią.
44:18 Będą wspominać imię twoje * z pokolenia na pokolenie.
44:18 Dlatego narody będą cię sławić wiecznie * i na wieki wieków.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Piękniejszy urodą nad syny człowiecze, rozlała się wdzięczność po wargach twoich.
|
℣. Gloriósus apparuísti in conspéctu Dómini.
℟. Proptérea decórem índuit te Dóminus.
|
℣. Chwalebnym się okazałeś w obliczu Boga.
℟. Przeto przyoblókł Cię ozdobą.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Exáudi, Dómine Jesu Christe, preces servórum tuórum, et miserére nobis: Qui cum Patre et Spíritu Sancto vivis et regnas in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Wysłuchaj, Panie Jezu Chryste, modlitw sług swoich, i zmiłuj się nad nami: Który z Ojcem i Duchem Świętym żyjesz i królujesz na wieki wieków. Amen.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Benedictióne perpétua benedícat nos Pater ætérnus. Amen.
Lectio 1
De Epístola secúnda beáti Petri Apóstoli
2 Pet 1:10-14
10 Fratres: Magis satágite, ut per bona ópera certam vestram vocatiónem et electiónem faciátis: hæc enim faciéntes, non peccábitis aliquándo.
11 Sic enim abundánter ministrábitur vobis intróitus in ætérnum regnum Dómini nostri, et Salvatóris Jesu Christi.
12 Propter quod incípiam vos semper commonére de his: et quidem sciéntes et confirmátos vos in præsénti veritáte.
13 Justum autem árbitror, quámdiu sum in hoc tabernáculo, suscitáre vos in commonitióne:
14 Certus quod velox est deposítio tabernáculi mei secúndum quod et Dóminus noster Jesus Christus significávit mihi.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Surge, illumináre, Jerúsalem, quia venit lumen tuum,
* Et glória Dómini super te orta est.
℣. Et ambulábunt gentes in lúmine tuo, et reges in splendóre ortus tui.
℟. Et glória Dómini super te orta est.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Błogosławieństwem nieustannym niech nas błogosławi Ojciec przedwieczny. Amen.
Lekcja 1
Z Drugiego Listu św. Piotra Apostoła
2 P 1:10-14
10 A przeto więcéj, bracia, starajcie się, żebyście przez dobre uczynki pewne czynili wezwanie i wybranie wasze; albowiem to czyniąc nigdy nie zgrzeszycie.
11 Bo tak hojnie wam sprawione będzie wejście do wiecznego królestwa Pana naszego i Zbawiciela Jezusa Chrystusa.
12 Przetóż pocznę was zawsze upominać około tego, chociaż wiedzących i utwierdzonych was w teraźniejszéj prawdzie.
13 I zda mi się słuszna, abym was, pókim jest w tym przybytku, pobudzał przez napominanie,
14 Pewnym będąc, iż prędkie jest złożenie przybytku mojego, jako i Pan nasz Jezus Chrystus oznajmił mi.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Wstań, oświeć się, Jeruzalem, bo przyszła światłość twoja:
* A sława Pańska weszła nad tobą.
℣. I będą chodzić narodowie w światłości twojej, a królowie w jasności wejścia twojego.
℟. A sława Pańska weszła nad tobą.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Unigénitus Dei Fílius nos benedícere et adjuváre dignétur. Amen.
Lectio 2
2 Pet 1:15-17
15 Dabo autem óperam et frequénter habére vos post óbitum meum, ut horum memóriam faciátis.
16 Non enim doctas fábulas secúti notam fécimus vobis Dómini nostri Jesu Christi virtútem et præséntiam, sed speculatóres facti illíus magnitúdinis.
17 Accípiens enim a Deo Patre honórem et glóriam, voce delápsa ad eum hujuscémodi a magnífica glória: Hic est Fílius meus diléctus, in quo mihi complácui; ipsum audíte.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. In splendénte nube Spíritus Sanctus visus est, Patérna vox audíta est:
* Hic est Fílius meus diléctus, in quo mihi bene complácui; ipsum audíte.
℣. Appáruit nubes obúmbrans, et vox Patris intónuit.
℟. Hic est Fílius meus diléctus, in quo mihi bene complácui; ipsum audíte.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Jednorodzony Syn Boży niech raczy nas błogosławić i wspierać. Amen.
Lekcja 2
2 P 1:15-17
15 A starać się będę i często, mieć was po zejściu mojem, abyście na te rzeczy pamiętali.
16 Albowiem oznajmiliśmy wam moc i obecność Pana naszego, nie uwiedzieni baśniami misternemi, ale przypatrzywszy się sami wielmożności jego.
17 Bo wziął od Boga Ojca cześć i chwałę, gdy do niego szedł głos takowy od wielmożnéj chwały: Ten jest Syn mój, w którymem sobie ulubił, jego słuchajcie.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. W jaśniejącym obłoku Duch Święty ukazał się, i głos Ojca słyszany był:
* Ten jest Syn mój miły, w którymem sobie dobrze upodobał jego słuchajcie.
℣. Ukazał się obłok, który je zasłonił, i rozległ się głos Ojca.
℟. Ten jest Syn mój miły, w którymem sobie dobrze upodobał jego słuchajcie.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Spíritus Sancti grátia illúminet sensus et corda nostra. Amen.
Lectio 3
2 Pet 1:18-21
18 Et hanc vocem nos audívimus de cælo allátam, cum essémus cum ipso in monte sancto.
19 Et habémus firmiórem prophéticum sermónem, cui bene fácitis attendéntes quasi lucérnæ lucénti in caliginóso loco, donec dies elucéscat et lúcifer oriátur in córdibus vestris,
20 Hoc primum intellegéntes quod omnis prophetía Scriptúræ própria interpretatióne non fit.
21 Non enim voluntáte humána alláta est aliquándo prophetía; sed Spíritu Sancto inspiráti locúti sunt sancti Dei hómines.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Vidéte qualem caritátem dedit nobis Deus Pater,
* Ut fílii Dei nominémur et simus.
℣. Scimus quóniam, cum apparúerit, símiles ei érimus, quóniam vidébimus eum sícuti est.
℟. Ut fílii Dei nominémur et simus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Ut fílii Dei nominémur et simus.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Łaska Ducha Świętego niech oświeca zmysły i serca nasze. Amen.
Lekcja 3
2 P 1:18-21
18 A głos ten myśmy słyszeli z nieba przyniesiony, będąc z nim na górze świętéj.
19 I mamy mocniejszą mowę prorocką, któréj się dzierżąc, jako świece w ciemnem miejscu świecącéj, dobrze czynicie, ażby dzień oświtnął, a jutrzenka weszła w sercach waszych.
20 To najprzód rozumiejąc, iż każde proroctwo Pisma nie dzieje się wykładem własnym.
21 Albowiem wolą ludzką nigdy proroctwo nie jest przyniesione; ale Duchem Świętym natchnieni mówili ludzie święci Boży.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Patrzcie, jaką miłość dał nam Ojciec,
* Że nazwani jesteśmy synami Bożymi i jesteśmy.
℣. Wiemy, iż gdy się okaże, podobni mu będziemy, iż go ujrzemy, jako jest.
℟. Że nazwani jesteśmy synami Bożymi i jesteśmy.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Że nazwani jesteśmy synami Bożymi i jesteśmy.
|
Nocturn II.
Ant. Illúminans * tu mirabíliter a móntibus ætérnis: turbáti sunt omnes insipiéntes corde.
Psalmus 75 [4]
75:2 Notus in Judǽa Deus: * in Israël magnum nomen ejus.
75:3 Et factus est in pace locus ejus: * et habitátio ejus in Sion.
75:4 Ibi confrégit poténtias árcuum, * scutum, gládium, et bellum.
75:5 Illúminans tu mirabíliter a móntibus ætérnis: * turbáti sunt omnes insipiéntes corde.
75:6 Dormiérunt somnum suum: * et nihil invenérunt omnes viri divitiárum in mánibus suis.
75:7 Ab increpatióne tua, Deus Jacob, * dormitavérunt qui ascendérunt equos.
75:8 Tu terríbilis es, et quis resístet tibi? * ex tunc ira tua.
75:9 De cælo audítum fecísti judícium: * terra trémuit et quiévit,
75:10 Cum exsúrgeret in judícium Deus, * ut salvos fáceret omnes mansuétos terræ.
75:11 Quóniam cogitátio hóminis confitébitur tibi: * et relíquiæ cogitatiónis diem festum agent tibi.
75:12 Vovéte, et réddite Dómino, Deo vestro: * omnes, qui in circúitu ejus affértis múnera.
75:13 Terríbili et ei qui aufert spíritum príncipum, * terríbili apud reges terræ.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Illúminans tu mirabíliter a móntibus ætérnis: turbáti sunt omnes insipiéntes corde.
|
Nokturn II.
Ant. Ty, oświecający * dziwnie z gór wiekuistych: strwożyli się wszyscy głupiego serca.
Psalm 75 [4]
75:2 Znany jest Bóg w Judzie, * w Izraelu wielkie jest imię Jego.
75:3 I stało się w pokoju miejsce Jego, * i mieszkanie Jego na Syjonie.
75:4 Tam połamał potęgę łuków, * tarczę, miecz i wojnę.
75:5 Zajaśniałeś cudownie z gór wiekuistych: * strwożyli się wszyscy głupiego serca.
75:6 Zasnęli snem swoim * i nic nie znaleźli wszyscy bogaci mężowie w rękach swoich.
75:7 Od łajania Twego, Boże Jakuba, * posnęli ci, co wsiedli na konie.
75:8 Ty jesteś straszliwy i któż się sprzeciwi Tobie * w chwili gniewu Twego?
75:9 Z nieba ogłosiłeś sąd: * ziemia zadrżała i umilkła.
75:10 Gdy powstał Bóg na sąd, * aby wybawić wszystkich cichych ziemi.
75:11 Bo myśl człowieka będzie sławić Ciebie, * a resztki myśli będą Ci świętować.
75:12 Śluby czyńcie i oddajcie Panu Bogu waszemu, * wszyscy, którzy wokoło Niego przynosicie dary.
75:13 Straszliwemu i Temu, który odejmuje ducha książętom, * strasznemu dla królów ziemskich.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Ty, oświecający dziwnie z gór wiekuistych: strwożyli się wszyscy głupiego serca.
|
Ant. Mélior est * dies una in átriis tuis, super míllia.
Psalmus 83 [5]
83:2 Quam dilécta tabernácula tua, Dómine virtútum: * concupíscit, et déficit ánima mea in átria Dómini.
83:3 Cor meum, et caro mea * exsultavérunt in Deum vivum.
83:4 Étenim passer invénit sibi domum: * et turtur nidum sibi, ubi ponat pullos suos.
83:4 Altária tua, Dómine virtútum: * Rex meus, et Deus meus.
83:5 Beáti, qui hábitant in domo tua, Dómine: * in sǽcula sæculórum laudábunt te.
83:6 Beátus vir, cujus est auxílium abs te: * ascensiónes in corde suo dispósuit, in valle lacrimárum in loco, quem pósuit.
83:8 Étenim benedictiónem dabit legislátor, ibunt de virtúte in virtútem: * vidébitur Deus deórum in Sion.
83:9 Dómine, Deus virtútum, exáudi oratiónem meam: * áuribus pércipe, Deus Jacob.
83:10 Protéctor noster, áspice, Deus: * et réspice in fáciem Christi tui:
83:11 Quia mélior est dies una in átriis tuis, * super míllia.
83:11 Elégi abjéctus esse in domo Dei mei: * magis quam habitáre in tabernáculis peccatórum.
83:12 Quia misericórdiam, et veritátem díligit Deus: * grátiam et glóriam dabit Dóminus.
83:13 Non privábit bonis eos, qui ámbulant in innocéntia: * Dómine virtútum, beátus homo, qui sperat in te.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Mélior est dies una in átriis tuis, super míllia.
|
Ant. Lepszy jest * jeden dzień w pałacach twoich, niż tysiące.
Psalm 83 [5]
83:2 Jak miłe przybytki Twoje, Panie zastępów: * pożąda i tęskni dusza moja do przedsionków Pańskich.
83:3 Serce moje i ciało moje * uweseliły się do Boga żywego.
83:4 Bo i wróbel znalazł sobie domek, * i synogarlica gniazdo dla siebie, gdzieby złożyła pisklęta swoje.
83:4 Ołtarze Twoje, Panie zastępów, * Królu mój i Boże mój.
83:5 Błogosławieni, którzy mieszkają w domu Twoim, Panie, * na wieki wieków będą Cię chwalić.
83:6 Błogosławiony mąż, którego pomoc jest od Ciebie * ułożył wstępowania w sercu swoim przez padół płaczu na miejsce które zgotował.
83:8 Albowiem da błogosławieństwo zakonodawca, pójdą z mocy w moc: * oglądać będą Boga nad bogi na Syjonie.
83:9 Panie, Boże zastępów, wysłuchaj modlitwę moją, * usłysz, Boże Jakuba.
83:10 Obrońco nasz, spójrz, Boże, * i wejrzyj na oblicze pomazańca Twego.
83:11 Albowiem lepszy jest jeden dzień w przedsionkach Twoich, * niż tysiące.
83:11 Wolałem być najpodlejszym w domu Boga mojego, * niźli mieszkać w przybytkach niezbożnych.
83:12 Albowiem miłosierdzie i prawdę miłuje Bóg, * łaskę i chwałę da Pan.
83:13 Nie odmówi dóbr tym, którzy w niewinności chodzą: * Panie zastępów, błogosławiony człowiek, który w Tobie ma nadzieję.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Lepszy jest jeden dzień w pałacach twoich, niż tysiące.
|
Ant. Gloriósa * dicta sunt de te, cívitas Dei.
Psalmus 86 [6]
86:1 Fundaménta ejus in móntibus sanctis: * díligit Dóminus portas Sion super ómnia tabernácula Jacob.
86:3 Gloriósa dicta sunt de te, * cívitas Dei.
86:4 Memor ero Rahab, et Babylónis * sciéntium me.
86:4 Ecce, alienígenæ, et Tyrus, et pópulus Æthíopum, * hi fuérunt illic.
86:5 Numquid Sion dicet: Homo, et homo natus est in ea: * et ipse fundávit eam Altíssimus?
86:6 Dóminus narrábit in scriptúris populórum, et príncipum: * horum, qui fuérunt in ea.
86:7 Sicut lætántium ómnium * habitátio est in te.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Gloriósa dicta sunt de te, cívitas Dei.
|
Ant. Sławne * rzeczy powiedziano o tobie, miasto Boże.
Psalm 86 [6]
86:1 Fundamenty Jego na górach świętych: * miłuje Pan bramy Syjonu nad wszystkie przybytki Jakuba.
86:3 Sławne rzeczy powiedziano o tobie, * miasto Boże.
86:4 Wspomnę na Rahaba i na Babilon, * które mię znają.
86:4 Oto cudzoziemcy i Tyr i lud etiopski, * ci tam byli.
86:5 Czyż będą mówić o Syjonie: Człowiek i człowiek narodził się w nim, * a sam Najwyższy go ugruntował?
86:6 Pan opowie w pismach narodów i książąt, * tych, którzy w nim byli.
86:7 Jak weselących się jest wszystkich * mieszkanie w tobie.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Sławne rzeczy powiedziano o tobie, miasto Boże.
|
℣. Glória et honóre coronásti eum, Dómine.
℟. Et constituísti eum super ópera mánuum tuárum.
|
℣. Chwałą i czcią ukoronowałeś go, Panie.
℟. I postanowiłeś go nad dziełami rąk twoich.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. Ipsíus píetas et misericórdia nos ádjuvet, qui cum Patre et Spíritu Sancto vivit et regnat in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Niech nas wpiera dobroć i miłosierdzie tego, który z Ojcem i Duchem Świętym żyje i króluje na wieki wieków. Amen.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Deus Pater omnípotens sit nobis propítius et clemens. Amen.
Lectio 4
Sermo sancti Leónis Papæ
Sermo de Transfiguratione, ante medium
Aperit Dóminus coram eléctis téstibus glóriam suam, et commúnem illam cum céteris córporis formam tanto splendóre claríficat, ut et fácies ejus solis fulgóri símilis, et vestítus candóri nívium esset æquális. In qua transfiguratióne illud quidem principáliter agebátur, ut de córdibus discipulórum crucis scándalum tollerétur; nec conturbáret eórum fidem voluntáriæ humílitas passiónis, quibus reveláta esset abscónditæ excelléntia dignitátis. Sed non minóre providéntia spes sanctæ Ecclésiæ fundabátur, ut totum Christi corpus agnósceret quali esset commutatióne donándum, ut ejus sibi honóris consórtium membra promítterent, qui in cápite præfulsísset.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Inebriáti sunt ab ubertáte domus tuæ:
* Et torrénte voluptátis tuæ potásti eos.
℣. Quóniam apud te est fons vitæ, et in lúmine tuo vidébimus lumen.
℟. Et torrénte voluptátis tuæ potásti eos.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Bóg Ojciec wszechmogący niech będzie nam przychylny i łaskawy. Amen.
Lekcja 4
Kazanie świętego Leona, Papieża
Kazanie o Przemienieniu, przed połową
Otwiera przeto Pan wobec wybranych świadków chwałę swoją, i wspólny z innymi kształt ciała takim otacza blaskiem, że oblicze, jego podobne jest do jasności słonecznej, a szaty w białości do śniegu. W przemienieniu tem chodziło głównie o to, by z serc uczniów usunąć zgorszenie krzyża, by wiary ich nie osłabiało upokorzenie z dobrowolnie podjętej męki; dlatego miał im być objawiony majestat ukrytej godności. Lecz nie na mniejszej Opatrzności budowała się nadzieja Kościoła świętego, by całe Ciało Chrystusa uznało, jaką zmianą miało być obdarowane, i członkowie mogli sobie obiecywać uczestniictwo w tej chwale, jaka od głowy jaśniała.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Będą upojeni hojnością domu twego:
* I strumieniem rozkoszy twojéj napoisz je.
℣. Albowiem u ciebie jest zdrój żywota: a w światłości twojéj oglądamy światłość.
℟. I strumieniem rozkoszy twojéj napoisz je.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Christus perpétuæ det nobis gáudia vitæ. Amen.
Lectio 5
Confirmándis vero Apóstolis et ad omnem sciéntiam provehéndis, ália quoque in illo miráculo accéssit instrúctio. Móyses enim et Elías, lex scílicet et prophétæ apparuérunt cum Dómino loquéntes; ut veríssime in illa quinque virórum præséntia complerétur quod dictum est: in duóbus vel tribus téstibus stat omne verbum. Quid hoc stabílius, quid fírmius verbo, in cujus prædicatióne véteris et novi Testaménti cóncinit tuba, et cum evangélica doctrína, antiquárum protestatiónum instruménta concúrrunt? Astipulántur enim sibi ínvicem utriúsque Fœ́deris páginæ; et, quem sub velámine mysteriórum præcedéntia signa promíserant, maniféstum atque perspícuum præséntis glóriæ splendor osténdit.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Præcéptor, bonum est nos hic esse:
* Faciámus hic tria tabernácula; tibi unum, Móysi unum et Elíæ unum.
℣. Non enim sciébat quid díceret.
℟. Faciámus hic tria tabernácula; tibi unum, Móysi unum et Elíæ unum.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Chrystus obdarzy nas radością życia wiecznego. Amen.
Lekcja 5
Otóż dla umocnienia Apostołów i wyposażenia ich we wszelką wiedzę, inna jeszcze nauka mieści się w owym cudzie. Ukazali się Mojżesz i Eljasz, czyli Prawo i Prorocy, i rozmawiali z Panem — aby w zespole owych pięciu mężów spełniło się, co jest rzeczone: „W uściech dwóch albo trzech świadków stanie każde słowo”. Cóż silniejszego, cóż więcej stałego nad słowo, W którego głoszeniu harmonijnie gra trąba Starego i Nowego Przymierza, i gdy z nauką ewangeliczną zgadzają się narzędzia starożytnych dokumentów? Uzupełniają się bowiem karty obydwóch Przymierzy, i blask obecnej chwały odsłania oraz widocznym czyni tego, którego pod zasłoną tajemnic poprzedzające znaki przepowiadały.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Mistrzu, dobrze jest nam tu być:
* Uczyńmy trzy przybytki, jeden tobie, a jeden Mojżeszowi, i jeden Eliaszowi.
℣. Nie wiedząc co mówił.
℟. Uczyńmy trzy przybytki, jeden tobie, a jeden Mojżeszowi, i jeden Eliaszowi.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ignem sui amóris accéndat Deus in córdibus nostris. Amen.
Lectio 6
His ergo sacramentórum revelatiónibus Petrus Apóstolus incitátus, mundána spernens et terréna fastídiens, in æternórum desidérium quodam mentis rapiebátur excéssu; et, gáudio totíus visiónis implétus, ibi cum Jesu optábat habitáre, ubi manifésta ejus glória lætabátur. Unde et ait: Dómine, bonum est nos hic esse: si vis, faciámus hic tria tabernácula; tibi unum, Móysi unum et Elíæ unum. Sed huic suggestióni Dóminus non respóndit, signíficans, non quidem ímprobum, sed inordinátum esse quod cúperet; cum salvári mundus, nisi Christi morte, non posset, et exémplo Dómini in hoc vocarétur credéntium fides, ut licet non oportéret de beatitúdinis promissiónibus dubitári, intellegerémus tamen inter tentatiónes hujus vitæ prius nobis tolerántiam postulándam esse, quam glóriam.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Si ministrátio mortis, lítteris deformáta in lapídibus, fuit in glória, ita ut non possent inténdere fílii Israël in fáciem Móysi propter glóriam vultus ejus, quæ evacuátur:
* Multo magis ministrátio spíritus, quæ manet, erit in glória.
℣. Amplióris enim glóriæ Christus præ Móyse dignus est hábitus, quanto ampliórem honórem habet domo, qui fabricávit eam.
℟. Multo magis ministrátio spíritus, quæ manet, erit in glória.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Multo magis ministrátio spíritus, quæ manet, erit in glória.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Bóg wznieci w sercach naszych ogień swojej miłości. Amen.
Lekcja 6
Tych to tajemnic objawieniami podniecony apostoł Piotr, gardząc rzeczami światowemi i obrzydzając sobie sprawy ziemskie, unosił się w dziwnym porywie ducha ku rzeczom wiecznym, a napełniony radością całego tego widzenia, tam chciał zamieszkać z Jezusem, gdzie cieszył się ujawnieniem jego chwały. Stąd mówi: „Panie, dobrze jest nam tu być; jeśli chcesz, uczyńmy tu trzy przybytki, tobie jeden, Mojżeszowi jeden, a Eljaszowi jeden”. Na to Pan nie odpowiada, dając do zrozumienia, że nie złą była rzecz, której pragnął, lecz przedwczesną, gdyż nie inaczej świat miał być zbawiony, jak przez śmierć Chrystusa, a przykład Pana do tego wyzywa wiarę wierzących, byśmy — aczkolwiek nie należy wątpić w obietnice szczęśliwości — mogli zrozumieć, że wśród pokus tego życia wpierw należy nam prosić o cierpliwość, niż o chwałę.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Jeźlić posługowanie śmierci literami wyrażone na kamieniach było w chwale, tak iż synowie Izraelowi nie mogli patrzyć na oblicze Mojżeszowe, dla chwały oblicza jego, która niszczeje;
* Daleko więcej posługiwanie duchowi, co trwa, jest w chwale.
℣. Albowiem większej chwały ten godny jest miany niźli Mojżesz, im większą, cześć ma niż dom, ten, który go zbudował.
℟. Daleko więcej posługiwanie duchowi, co trwa, jest w chwale.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Daleko więcej posługiwanie duchowi, co trwa, jest w chwale.
|
Nocturn III.
Ant. Thabor et Hermon * in nómine tuo exsultábunt: tuum brácchium cum poténtia.
Psalmus 88 [7]
88:2 Misericórdias Dómini * in ætérnum cantábo.
88:2 In generatiónem et generatiónem * annuntiábo veritátem tuam in ore meo.
88:3 Quóniam dixísti: In ætérnum misericórdia ædificábitur in cælis: * præparábitur véritas tua in eis.
88:4 Dispósui testaméntum eléctis meis, jurávi David, servo meo: * Usque in ætérnum præparábo semen tuum.
88:5 Et ædificábo in generatiónem et generatiónem * sedem tuam.
88:6 Confitebúntur cæli mirabília tua, Dómine: * étenim veritátem tuam in ecclésia sanctórum.
88:7 Quóniam quis in núbibus æquábitur Dómino: * símilis erit Deo in fíliis Dei?
88:8 Deus, qui glorificátur in consílio sanctórum: * magnus et terríbilis super omnes qui in circúitu ejus sunt.
88:9 Dómine, Deus virtútum, quis símilis tibi? * potens es, Dómine, et véritas tua in circúitu tuo.
88:10 Tu domináris potestáti maris: * motum autem flúctuum ejus tu mítigas.
88:11 Tu humiliásti sicut vulnerátum, supérbum: * in brácchio virtútis tuæ dispersísti inimícos tuos.
88:12 Tui sunt cæli, et tua est terra, orbem terræ et plenitúdinem ejus tu fundásti: * aquilónem, et mare tu creásti.
88:13 Thabor et Hermon in nómine tuo exsultábunt: * tuum brácchium cum poténtia.
88:14 Firmétur manus tua, et exaltétur déxtera tua: * justítia et judícium præparátio sedis tuæ.
88:15 Misericórdia et véritas præcédent fáciem tuam: * beátus pópulus, qui scit jubilatiónem.
88:16 Dómine, in lúmine vultus tui ambulábunt, et in nómine tuo exsultábunt tota die: * et in justítia tua exaltabúntur.
88:18 Quóniam glória virtútis eórum tu es: * et in beneplácito tuo exaltábitur cornu nostrum.
88:19 Quia Dómini est assúmptio nostra, * et Sancti Israël, regis nostri.
88:20 Tunc locútus es in visióne sanctis tuis, et dixísti: * Pósui adjutórium in poténte: et exaltávi eléctum de plebe mea.
88:21 Invéni David, servum meum: * óleo sancto meo unxi eum.
88:22 Manus enim mea auxiliábitur ei: * et brácchium meum confortábit eum.
88:23 Nihil profíciet inimícus in eo, * et fílius iniquitátis non appónet nocére ei.
88:24 Et concídam a fácie ipsíus inimícos ejus: * et odiéntes eum in fugam convértam.
88:25 Et véritas mea, et misericórdia mea cum ipso: * et in nómine meo exaltábitur cornu ejus.
88:26 Et ponam in mari manum ejus: * et in flumínibus déxteram ejus.
88:27 Ipse invocábit me: Pater meus es tu: * Deus meus, et suscéptor salútis meæ.
88:28 Et ego primogénitum ponam illum * excélsum præ régibus terræ.
88:29 In ætérnum servábo illi misericórdiam meam: * et testaméntum meum fidéle ipsi.
88:30 Et ponam in sǽculum sǽculi semen ejus: * et thronum ejus sicut dies cæli.
88:31 Si autem derelíquerint fílii ejus legem meam: * et in judíciis meis non ambuláverint:
88:32 Si justítias meas profanáverint: * et mandáta mea non custodíerint:
88:33 Visitábo in virga iniquitátes eórum: * et in verbéribus peccáta eórum.
88:34 Misericórdiam autem meam non dispérgam ab eo: * neque nocébo in veritáte mea:
88:35 Neque profanábo testaméntum meum: * et quæ procédunt de lábiis meis, non fáciam írrita.
88:36 Semel jurávi in sancto meo: Si David méntiar: * semen ejus in ætérnum manébit.
88:37 Et thronus ejus sicut sol in conspéctu meo, * et sicut luna perfécta in ætérnum: et testis in cælo fidélis.
88:39 Tu vero repulísti et despexísti: * distulísti Christum tuum.
88:40 Evertísti testaméntum servi tui: * profanásti in terra Sanctuárium ejus.
88:41 Destruxísti omnes sepes ejus: * posuísti firmaméntum ejus formídinem.
88:42 Diripuérunt eum omnes transeúntes viam: * factus est oppróbrium vicínis suis.
88:43 Exaltásti déxteram depriméntium eum: * lætificásti omnes inimícos ejus.
88:44 Avertísti adjutórium gládii ejus: * et non es auxiliátus ei in bello.
88:45 Destruxísti eum ab emundatióne: * et sedem ejus in terram collisísti.
88:46 Minorásti dies témporis ejus: * perfudísti eum confusióne.
88:47 Úsquequo, Dómine, avértis in finem: * exardéscet sicut ignis ira tua?
88:48 Memoráre quæ mea substántia: * numquid enim vane constituísti omnes fílios hóminum?
88:49 Quis est homo, qui vivet, et non vidébit mortem: * éruet ánimam suam de manu ínferi?
88:50 Ubi sunt misericórdiæ tuæ antíquæ, Dómine, * sicut jurásti David in veritáte tua?
88:51 Memor esto, Dómine, oppróbrii servórum tuórum * quod contínui in sinu meo multárum géntium.
88:52 Quod exprobravérunt inimíci tui, Dómine, * quod exprobravérunt commutatiónem Christi tui.
88:53 Benedíctus Dóminus in ætérnum: * fiat, fiat.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Thabor et Hermon in nómine tuo exsultábunt: tuum brácchium cum poténtia.
|
Nokturn III.
Ant. Tabor i Hermon * w imieniu twem radować się będą: twoje ramię z mocą.
Psalm 88 [7]
88:2 Zmiłowania Pańskie * na wieki wyśpiewywać będę.
88:2 Z pokolenia na pokolenie * opowiadać Twoją prawdę ustami mymi będę.
88:3 Bo mówiłeś: Na wieczność miłosierdzie zbudowane będzie w niebiosach, * prawda Twoja będzie w nich utwierdzona.
88:4 Zawarłem przymierze z wybranymi moimi, przysiągłem Dawidowi, słudze memu: * Na wieki utwierdzę potomstwo twoje.
88:5 I zbuduję z pokolenia na pokolenie * stolicę twoją.
88:6 Będą wysławiać niebiosa cuda Twoje, Panie, * i prawdę Twoją w zgromadzeniu świętych.
88:7 Albowiem któż na obłokach zrównany będzie Panu: * podobny będzie Bogu między synami Bożymi?
88:8 Bóg, który jest wielbiony w radzie świętych, * wielki i straszliwy nad wszystkich, którzy są dokoła Niego.
88:9 Panie, Boże zastępów, któż podobny Tobie? * Potężny jesteś, Panie, i prawda Twoja jest wokoło Ciebie.
88:10 Ty panujesz nad mocą morską * i wzburzenie nawałności jego Ty uśmierzasz.
88:11 Tyś poniżył, jak zranionego, pysznego: * mocą ramienia Twego rozproszyłeś wrogów Twoich.
88:12 Twoje są niebiosa i Twoja jest ziemia, Ty ugruntowałeś okrąg ziemi i napełnienie jej: * Ty stworzyłeś północ i morze.
88:13 Tabor i Hermon z imienia Twego radować się będą: * Twoje jest ramię z mocą.
88:14 Niech się wzmocni ręka Twoja i niech się podniesie prawica Twoja: * sprawiedliwość i sąd podstawą stolicy Twojej.
88:15 Miłosierdzie i prawda uprzedzą oblicze Twoje: * błogosławiony lud, który zna wesołe śpiewanie.
88:16 Panie, chodzić będą w jasności oblicza Twego i w imieniu Twoim będą się weselić cały dzień: * i w sprawiedliwości Twojej będą podwyższeni.
88:18 Albowiem Ty jesteś chwałą mocy ich * i w upodobaniu Twoim podniesie się róg nasz.
88:19 Bo Pańska jest nasza obrona, * i Świętego Izraelowego, króla naszego.
88:20 Mówiłeś kiedyś w widzeniu do świętych swoich i rzekłeś: * Dałem pomoc dzielnemu i wywyższyłem wybranego z ludu mojego.
88:21 Znalazłem Dawida, sługę mego, * pomazałem go olejem świętym moim.
88:22 Bo ręka moja pomagać mu będzie * i wzmocni go ramię moje.
88:23 Nic nie uzyska na nim nieprzyjaciel * i syn nieprawości nie zaszkodzi mu więcej.
88:24 I zgładzę przed nim nieprzyjaciół jego, * i zmuszę do ucieczki nienawidzących go.
88:25 A prawda moja i miłosierdzie moje z nim: * i w imię moje podniesie się róg jego.
88:26 I położę na morzu rękę jego, * a na rzekach prawicę jego.
88:27 On mię będzie wzywał: Ojcem moim Ty jesteś, * Bogiem moim i obrońcą zbawienia mego.
88:28 A Ja uczynię go pierworodnym, * wyższym nad królów ziemi.
88:29 Zachowam mu na wieki miłosierdzie moje * i przymierze moje wierne mu będzie.
88:30 I utrwalę na wieki wieków potomstwo jego, * a tron jego jak dni nieba.
88:31 A jeśli synowie jego opuszczą zakon mój * i według praw moich postępować nie będą:
88:32 Jeśli zgwałcą ustawy moje * i nie będą strzec przykazań moich:
88:33 Nawiedzę przestępstwa ich rózgą, * a grzechy ich biczami.
88:34 Lecz miłosierdzia mego nie oddalę od niego * i nie zaszkodzę prawdzie mojej:
88:35 Ani nie zgwałcę przymierza mojego, * a tego, co wychodzi z ust moich, nie odmienię.
88:36 Raz przysiągłem na świętość moją: Nie skłamię Dawidowi: * potomstwo jego będzie trwać na wieki.
88:37 A tron jego jak słońce przed oczyma mymi, * i jak księżyc utwierdzony na wieki: a świadek na niebie wierny.
88:39 A przecież odrzuciłeś i wzgardziłeś, * odtrąciłeś pomazańca Twego.
88:40 Obaliłeś przymierze sługi Twego, * znieważyłeś na ziemi poświęcenie jego.
88:41 Rozwaliłeś wszystkie płoty jego, * uczyniłeś twierdzę jego przestrachem.
88:42 Szarpali go wszyscy idący drogą, * stał się pośmiewiskiem u sąsiadów swoich.
88:43 Wywyższyłeś prawicę uciskających go, * uweseliłeś wszystkich nieprzyjaciół jego.
88:44 Odjąłeś pomoc mieczowi jego * i nie ratowałeś go na wojnie.
88:45 Obdarłeś go z jego blasku, * a tron jego uderzyłeś o ziemię.
88:46 Skróciłeś dni czasu jego, * oblałeś go wstydem.
88:47 Dokądże, Panie, odwracasz się do końca, * pałać będzie gniew Twój jak ogień?
88:48 Wspomnij, jaka jest bytność moja, * bo czy na próżno stworzyłeś wszystkich ludzi?
88:49 Któryż człowiek żyć będzie, a nie ujrzy śmierci: * wyrwie duszę swą z ręki otchłani?
88:50 Gdzież są dawne zmiłowania Twoje, Panie, * jak przysiągłeś Dawidowi w prawdzie Twojej?
88:51 Wspomnij, Panie, na zniewagę sług Twoich * którą noszę w zanadrzu moim od wielu narodów.
88:52 Którą urągali nieprzyjaciele Twoi, Panie, * którą urągali odmianie pomazańca Twego.
88:53 Błogosławiony Pan na wieki. * Stań się, stań się.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Tabor i Hermon w imieniu twem radować się będą: twoje ramię z mocą.
|
Ant. Lux orta est * justo, et rectis corde lætítia.
Psalmus 96 [8]
96:1 Dóminus regnávit, exsúltet terra: * læténtur ínsulæ multæ.
96:2 Nubes, et calígo in circúitu ejus: * justítia, et judícium corréctio sedis ejus.
96:3 Ignis ante ípsum præcédet, * et inflammábit in circúitu inimícos ejus.
96:4 Illuxérunt fúlgura ejus orbi terræ: * vidit, et commóta est terra.
96:5 Montes, sicut cera fluxérunt a fácie Dómini: * a fácie Dómini omnis terra.
96:6 Annuntiavérunt cæli justítiam ejus: * et vidérunt omnes pópuli glóriam ejus.
96:7 Confundántur omnes, qui adórant sculptília: * et qui gloriántur in simulácris suis.
96:7 Adoráte eum, omnes Ángeli ejus: * audívit, et lætáta est Sion.
96:8 Et exsultavérunt fíliæ Judæ, * propter judícia tua, Dómine:
96:9 Quóniam tu Dóminus Altíssimus super omnem terram: * nimis exaltátus es super omnes deos.
96:10 Qui dilígitis Dóminum, odíte malum: * custódit Dóminus ánimas sanctórum suórum, de manu peccatóris liberábit eos.
96:11 Lux orta est justo, * et rectis corde lætítia.
96:12 Lætámini, justi, in Dómino: * et confitémini memóriæ sanctificatiónis ejus.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Lux orta est justo, et rectis corde lætítia.
|
Ant. Światłość weszła * sprawiedliwemu, a wesele ludziom prawego serca.
Psalm 96 [8]
96:1 Pan króluje, niech się raduje ziemia, * niech się weselą wyspy mnogie.
96:2 Obłok i mgła wokoło Niego, * sprawiedliwość i sąd utwierdzeniem tronu Jego.
96:3 Ogień przed Nim pójdzie * i spali wokoło nieprzyjaciół Jego.
96:4 Oświeciły błyskawice Jego okrąg ziemi, * ujrzała i zadrżała ziemia.
96:5 Góry jak wosk rozpłynęły się przed obliczem Pańskim, * przed obliczem Pana wszystka ziemia.
96:6 Oznajmiły niebiosa sprawiedliwość Jego * i oglądali wszyscy ludzie chwałę Jego.
96:7 Niech będą zawstydzeni wszyscy kłaniający się rzeźbie * i którzy się chlubią bałwanami swoimi.
96:7 Kłaniajcie się Mu, wszyscy aniołowie Jego: * usłyszał i uweselił się Syjon.
96:8 I rozradowały się córki judzkie * dla sądów Twoich, Panie:
96:9 Albowiem Tyś Pan Najwyższy nad wszystką ziemią, * bardzo wywyższony jesteś ponad wszystkie bogi.
96:10 Którzy miłujecie Pana, miejcie w nienawiści zło: * strzeże Pan dusz świętych swoich, wyrwie je z ręki grzesznika.
96:11 Światłość wzeszła sprawiedliwemu, * a wesele ludziom prawego serca.
96:12 Weselcie się sprawiedliwi w Panu * i wysławiajcie świętą pamięć Jego.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Światłość weszła sprawiedliwemu, a wesele ludziom prawego serca.
|
Ant. Confessiónem * et decórem índuit, amíctus lúmine sicut vestiménto.
Psalmus 103 [9]
103:1 Bénedic, ánima mea, Dómino: * Dómine, Deus meus, magnificátus es veheménter.
103:1 Confessiónem, et decórem induísti: * amíctus lúmine sicut vestiménto:
103:2 Exténdens cælum sicut pellem: * qui tegis aquis superióra ejus.
103:3 Qui ponis nubem ascénsum tuum: * qui ámbulas super pennas ventórum.
103:4 Qui facis ángelos tuos, spíritus: * et minístros tuos ignem uréntem.
103:5 Qui fundásti terram super stabilitátem suam: * non inclinábitur in sǽculum sǽculi.
103:6 Abýssus, sicut vestiméntum, amíctus ejus: * super montes stabunt aquæ.
103:7 Ab increpatióne tua fúgient: * a voce tonítrui tui formidábunt.
103:8 Ascéndunt montes: et descéndunt campi * in locum, quem fundásti eis.
103:9 Términum posuísti, quem non transgrediéntur: * neque converténtur operíre terram.
103:10 Qui emíttis fontes in convállibus: * inter médium móntium pertransíbunt aquæ.
103:11 Potábunt omnes béstiæ agri: * exspectábunt ónagri in siti sua.
103:12 Super ea vólucres cæli habitábunt: * de médio petrárum dabunt voces.
103:13 Rigans montes de superióribus suis: * de fructu óperum tuórum satiábitur terra:
103:14 Prodúcens fænum juméntis, * et herbam servitúti hóminum:
103:14 Ut edúcas panem de terra: * et vinum lætíficet cor hóminis:
103:15 Ut exhílaret fáciem in óleo: * et panis cor hóminis confírmet.
103:16 Saturabúntur ligna campi, et cedri Líbani, quas plantávit: * illic pásseres nidificábunt.
103:17 Heródii domus dux est eórum: * montes excélsi cervis: petra refúgium herináciis.
103:19 Fecit lunam in témpora: * sol cognóvit occásum suum.
103:20 Posuísti ténebras, et facta est nox: * in ipsa pertransíbunt omnes béstiæ silvæ.
103:21 Cátuli leónum rugiéntes, ut rápiant, * et quǽrant a Deo escam sibi.
103:22 Ortus est sol, et congregáti sunt: * et in cubílibus suis collocabúntur.
103:23 Exíbit homo ad opus suum: * et ad operatiónem suam usque ad vésperum.
103:24 Quam magnificáta sunt ópera tua, Dómine! * ómnia in sapiéntia fecísti: impléta est terra possessióne tua.
103:25 Hoc mare magnum, et spatiósum mánibus: * illic reptília, quorum non est númerus.
103:26 Animália pusílla cum magnis: * illic naves pertransíbunt.
103:27 Draco iste, quem formásti ad illudéndum ei: * ómnia a te exspéctant ut des illis escam in témpore.
103:28 Dante te illis, cólligent: * aperiénte te manum tuam, ómnia implebúntur bonitáte.
103:29 Averténte autem te fáciem, turbabúntur: * áuferes spíritum eórum, et defícient, et in púlverem suum reverténtur.
103:30 Emíttes spíritum tuum, et creabúntur: * et renovábis fáciem terræ.
103:31 Sit glória Dómini in sǽculum: * lætábitur Dóminus in opéribus suis:
103:32 Qui réspicit terram, et facit eam trémere: * qui tangit montes, et fúmigant.
103:33 Cantábo Dómino in vita mea: * psallam Deo meo, quámdiu sum.
103:34 Jucúndum sit ei elóquium meum: * ego vero delectábor in Dómino.
103:35 Defíciant peccatóres a terra, et iníqui ita ut non sint: * bénedic, ánima mea, Dómino.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
Ant. Confessiónem et decórem índuit, amíctus lúmine sicut vestiménto.
|
Ant. Oblokłeś się * w wyznanie i ozdobę: odziany światłością jako szatą.
Psalm 103 [9]
103:1 Błogosław duszo moja Panu: * Panie, Boże mój, bardzoś się możnym okazał.
103:1 Oblokłeś się w chwałę i ozdobę, * przyodziałeś się światłością jakby szatą.
103:2 Ty rozciągasz niebo jak skórę, * pokrywasz wodami wierzch jego.
103:3 Czynisz obłoki wozem Twoim, * przechadzasz się na skrzydłach wiatrów.
103:4 Czynisz z aniołów Twoich wichry, * a ze sług Twoich ogień palący.
103:5 Ty osadziłeś ziemię na podstawie jej, * nie zachwieje się na wieki wieków.
103:6 Głębina, jak szata, jest jej odzieniem, * ponad górami stały wody.
103:7 Na groźbę Twoją uciekną, * ulękną się głosu gromu Twego.
103:8 Podnoszą się góry i zniżają pola * na miejsce, któreś im założył.
103:9 Założyłeś kres, którego nie przestąpią, * i nie wrócą się pokryć ziemi.
103:10 Ty wypuszczasz źródła po dolinach: * pomiędzy górami popłyną wody.
103:11 Będą pić wszystkie zwierzęta polne: * osły dzikie czekać będą w pragnieniu swoim.
103:12 Nad nimi mieszkać będą ptaki powietrzne: * spośród skał wydawać będą głosy.
103:13 Ty skrapiasz góry z wysokości swoich: * z owocu dzieł Twoich nasyci się ziemia.
103:14 Ty sprawiasz, że trawa rośnie dla bydła, * a zioła na posługę ludzi:
103:14 Abyś wywodził chleb z ziemi, * a wino rozweselało serce człowieka:
103:15 Aby rozjaśniało oblicze od oliwy, * a chleb serce człowiecze wzmocnił.
103:16 Nasycają się drzewa polne i cedry Libanu, które zasadził: * tam wróble będą się gnieździć.
103:17 Gniazdo czapli panuje nad nimi: * góry wysokie dla jeleni, opoki schronieniem dla jeżów.
103:19 Uczynił księżyc na znak czasów, * słońce poznało swój zachód.
103:20 Przywiodłeś ciemność i nastała noc, * w niej krążyć będą wszystkie zwierzęta leśne.
103:21 Młode lwy ryczą, by porywać * i żądać od Boga pokarmu dla siebie.
103:22 Wzeszło słońce i one się zgromadziły, * i położą się w jamach swoich.
103:23 Wynijdzie człowiek na robotę swoją * i na prace swoje aż do wieczora.
103:24 Jakże wielkie są dzieła Twoje, Panie! * Wszystko w mądrości uczyniłeś: napełniona jest ziemia posiadłością Twoją.
103:25 Oto morze wielkie i szeroko rozlane, * tam płazy, których nie masz liczby.
103:26 Zwierzęta małe i wielkie: * tam okręty płynąć będą.
103:27 Smok ten, któregoś stworzył, by naigrawać się z niego: * wszystko na Ciebie czeka, abyś im dał pokarm w swoim czasie.
103:28 Gdy Ty im dasz, będą zbierać, * gdy otworzysz rękę Twoją, wszystko się dobrem napełnia.
103:29 Ale gdy Ty odwrócisz oblicze, zatrwożą się, * jeśli zabierzesz ich ducha, ustaną, i w proch swój się obrócą.
103:30 Jeśli wypuścisz ducha Twego, będą stworzone, * i odnowisz oblicze ziemi.
103:31 Niechaj chwała Pańska będzie na wieki: * dziełami swoimi będzie się weselił Pan:
103:32 Który patrzy na ziemię i czyni, że drży, * który dotyka gór, i dymią.
103:33 Będę śpiewał Panu za żywota mego, * będę grał Bogu memu, póki mnie staje.
103:34 Niech Mu będzie miła wymowa moja, * a ja się będę rozkoszował w Panu.
103:35 Niechaj znikną grzesznicy z ziemi, i źli ludzie tak, iżby ich nie było: * uwielbiaj duszo moja Pana.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Jak była na początku, teraz i zawsze, * i na wieki wieków. Amen.
Ant. Oblokłeś się w wyznanie i ozdobę: odziany światłością jako szatą.
|
℣. Magna est glória ejus in salutári tuo.
℟. Glóriam et magnum decórem impónes super eum.
|
℣. Wielka jest chwała jego w zbawieniu twojem.
℟. Sławę i wielką ozdobę nań włożysz.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum quotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
Absolutio. A vínculis peccatórum nostrórum absólvat nos omnípotens et miséricors Dóminus. Amen.
|
Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się imię Twoje: przyjdź królestwo Twoje: bądź wola Twoja, jako w niebie tak i na ziemi. Chleba naszego powszedniego daj nam dzisiaj: i odpuść nam nasze winy, jako i my odpuszczamy naszym winowajcom:
℣. I nie wódź nas na pokuszenie:
℟. Ale nas zbaw ode złego.
Absolucja. Z kajdan grzechów naszych niech nas uwolni wszechmogący i miłosierny Pan. Amen.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Evangélica léctio sit nobis salus et protéctio. Amen.
Lectio 7
Léctio sancti Evangélii secúndum Matthǽum
Matt 17:1-9
In illo témpore: Assúmpsit Jesus Petrum, et Jacóbum, et Joánnem fratrem ejus, et duxit illos in montem excélsum seórsum: et transfigurátus est ante eos. Et réliqua.
Homilía sancti Joánnis Chrysóstomi
Homilia 57 in Matth., in init.
Quóniam multa de perículis, multa de passióne sua, multa de morte et de cæde discipulórum locútus est Dóminus, et áspera complúra atque árdua eis injúnxit; et illa quidem in præsénti vita, et jam imminébant; bona vero in spe et exspectatióne erant: ut puta, quia servárent ánimam suam, si pérderent eam; quia in glória Patris sui ventúrus sit, et prǽmia redditúrus: ut visu étiam certióres fáceret, et osténderet quidnam sit illa glória, cum qua ventúrus est, quantum cápere póterant in hac præsénti vita, illis osténdit eámque détegit, ne aut sua aut Dómini morte dóleant, et máxime Petrus.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Vocávit nos Deus vocatióne sua sancta, secúndum grátiam suam, quæ manifestáta est nunc;
* Per illuminatiónem Salvatóris nostri Jesu Christi.
℣. Qui destrúxit mortem, illuminávit autem vitam in incorruptiónem.
℟. Per illuminatiónem Salvatóris nostri Jesu Christi.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Czytanie Ewangelii niech będzie nam zbawieniem i obroną. Amen.
Lekcja 7
Czytanie Ewangelii świętej według Mateusza
Mt 17:1-9
Onego czasu: Wziął Jezus Piotra i Jakuba i Jana, brata jego, i zaprowadził ich na górę wysoką na uboczu. I przemienił się przed nimi. I tak dalej.
Homilia świętego Jana Chryzostoma
Homilia 57. na Ewangelię wg św. Mateusza, na początku
Pan wcześniej wiele mówił o niebezpieczeństwach, wiele o swojej męce, wiele o śmierci i o zabijaniu Jego uczniów oraz nałożył na nich liczne przykre i trudne sprawy. Niebezpieczeństwa oczekiwały ich już w życiu doczesnym i to w dodatku niebawem, nagrody zaś opierały się na nadziei i oczekiwaniu. Na przykład: że kto straci swe życie dla Niego, znajdzie je; że przyjdzie w chwale swego Ojca i będzie nagradzać. Chcąc więc przekonać ich o tym w sposób naoczny, oczywiście na ile mogli to pojąć już w tym życiu, i pokazać im chwałę, w której ma przyjść, objawia im ją i przedstawia, by nie ubolewali ani nad własną śmiercią, ani nad śmiercią Pana, szczególnie zaś Piotr.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Wezwał nas Bóg świętym swym wezwaniem, według łaski swojej, która została nam teraz objawiona
* Przez zjawienie się Zbawiciela naszego Jezusa Chrystusa.
℣. Który zniweczył śmierć, a życie i nieśmiertelność rozjaśnił.
℟. Przez zjawienie się Zbawiciela naszego Jezusa Chrystusa.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Divínum auxílium máneat semper nobíscum. Amen.
Lectio 8
Et vide quid agit, cum de regno et de gehénna disserúerit. Nam in eo quod dixit: Qui ínvenit ánimam suam, perdet eam; et quicúmque perdet eam grátia mei, invéniet ipsam; et in eo quod ait: Reddet unicuíque secúndum ópera sua; et regnum et gehénnam designávit. Cum ígitur de utrísque disserúerit, regnum quidem ut óculis cernátur, concédit, gehénnam autem mínime; quóniam rudióribus atque ineptióribus illud necessárium fuísset, sed, cum illi probi essent ac perspicáces, satis fuit eos a melióribus confirmári. Hoc étiam multo magis ipsum decébat. Non tamen omníno illud prætermísit, sed et aliquándo atrocitátem gehénnæ quasi ante óculos propónit, véluti cum Lázari imáginem descrípsit, et ejus méminit qui denários centum repétiit.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
℟. Deus, qui fecit de ténebris lumen splendéscere, illúxit in córdibus nostris
* Ad illuminatiónem sciéntiæ claritátis Dei, in fácie Jesu Christi.
℣. Exórtum est in ténebris lumen rectis corde, miséricors et miserátor, et justus.
℟. Ad illuminatiónem sciéntiæ claritátis Dei, in fácie Jesu Christi.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Ad illuminatiónem sciéntiæ claritátis Dei, in fácie Jesu Christi.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Pomoc Boża niech będzie z nami zawsze. Amen.
Lekcja 8
Zauważ, co czyni nasz Pan, gdy już powie o Królestwie Niebieskim i o piekle. Bo słowami: Kto znalazł życie swoje, straci je, a kto straci życie swe dla Mnie, znajdzie je, oraz: Odda każdemu według uczynków jego, wskazał i na Królestwo, i na piekło. Powiedziawszy o jednym i o drugim, naocznie pokazuje Królestwo, a piekła nie. Dlaczego? Byłoby to konieczne, gdyby miał przed sobą ludzi o ludzi nieokrzesanych i głupich. Skoro zaś uczniowie byli prawi i pojętni, wystarczyło ich umocnić ukazaniem lepszych rzeczy. Takie postępowanie było też dla Niego samego o wiele bardziej stosowne. Zresztą wcale nie pomija piekła, ale często stawia jakby przed oczyma jego straszliwy widok: na przykład gdy opisuje postać Łazarza; gdy wspomina człowieka żądającego zwrotu stu denarów.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℟. Bóg, który sprawił, że z ciemności zabłysła światłość, oświecił serca nasze,
* Abyśmy zajaśnieli blaskiem poznania jasności Bożej w obliczu Jezusa Chrystusa.
℣. Wschodzi w ciemnościach światło dla prawych sercem, łagodny, miłosierny i sprawiedliwy.
℟. Abyśmy zajaśnieli blaskiem poznania jasności Bożej w obliczu Jezusa Chrystusa.
℣. Chwała Ojcu i Synowi, * i Duchowi Świętemu.
℟. Abyśmy zajaśnieli blaskiem poznania jasności Bożej w obliczu Jezusa Chrystusa.
|
℣. Jube, domne, benedícere.
Benedictio. Ad societátem cívium supernórum perdúcat nos Rex Angelórum. Amen.
Lectio 9
Pro Ss. Xysto II Papa, Felicissimo et Agapito Martyribus
Xystus secúndus, Atheniénsis, ex philósopho Christi discípulus, in persecutióne Valeriáni accusátus quod públice Christum prædicáret, comprehénsus tráhitur in templum Martis, propósita ei capitáli pœna, nisi illi simulácro sacrificáret. Qua impietáte constantíssime recusáta, cum ad martýrium ducerétur, occurrénti sancto Lauréntio et dolénter in hunc modum interrogánti, Quo progréderis sine fílio, pater? quo, sacérdos sancte, sine minístro próperas? respóndit: Non ego te désero, fili, majóra te manent pro Christi fide certámina: post tríduum me sequéris, sacerdótem levíta; intérea, si quid in thesáuris habes, paupéribus distríbue. Eódem ígitur die interféctus est una cum Felicíssimo et Agapíto diáconis, Januário, Magno, Vincéntio et Stéphano subdiáconis; et in cœmetério Callísti sepúltus octávo Idus Augústi, céteri vero in cœmetério Prætextáti. Sedit menses úndecim, dies duódecim. Quo témpore hábuit ordinatiónem mense Decémbri, creátis presbýteris quátuor, diáconis septem, epíscopis duóbus.
℣. Tu autem, Dómine, miserére nobis.
℟. Deo grátias.
Te Deum
Te Deum laudámus: * te Dóminum confitémur.
Te ætérnum Patrem * omnis terra venerátur.
Tibi omnes Ángeli, * tibi Cæli, et univérsæ Potestátes:
Tibi Chérubim et Séraphim * incessábili voce proclámant:
Fit reverentia Sanctus, Sanctus, Sanctus * Dóminus Deus Sábaoth.
Pleni sunt cæli et terra * majestátis glóriæ tuæ.
Te gloriósus * Apostolórum chorus,
Te Prophetárum * laudábilis númerus,
Te Mártyrum candidátus * laudat exércitus.
Te per orbem terrárum * sancta confitétur Ecclésia,
Patrem * imménsæ majestátis;
Venerándum tuum verum * et únicum Fílium;
Sanctum quoque * Paráclitum Spíritum.
Tu Rex glóriæ, * Christe.
Tu Patris * sempitérnus es Fílius.
Fit reverentia Tu, ad liberándum susceptúrus hóminem: * non horruísti Vírginis úterum.
Tu, devícto mortis acúleo, * aperuísti credéntibus regna cælórum.
Tu ad déxteram Dei sedes, * in glória Patris.
Judex créderis * esse ventúrus.
Sequens versus dicitur flexis genibus
Te ergo quǽsumus, tuis fámulis súbveni, * quos pretióso sánguine redemísti.
Ætérna fac cum Sanctis tuis * in glória numerári.
Salvum fac pópulum tuum, Dómine, * et bénedic hereditáti tuæ.
Et rege eos, * et extólle illos usque in ætérnum.
Per síngulos dies * benedícimus te.
Fit reverentia, secundum consuetudinem Et laudámus nomen tuum in sǽculum, * et in sǽculum sǽculi.
Dignáre, Dómine, die isto * sine peccáto nos custodíre.
Miserére nostri, Dómine, * miserére nostri.
Fiat misericórdia tua, Dómine, super nos, * quemádmodum sperávimus in te.
In te, Dómine, sperávi: * non confúndar in ætérnum.
|
℣. Pobłogosław, ojcze.
Błogosławieństwo. Niech Król Aniołów zaprowadzi swój lud do królestwa na wysokości. Amen.
Lekcja 9
For S. Xystus II Pope, Felicissimus and Agapitus, Martyrs
Xystus II. was an Athenian, who, from a philosopher, became a disciple of Christ. In the persecution under Valerian he was accused of openly preaching Christ, and was seized and haled to the temple of Mars, where he was given the choice of death or offering sacrifice to the idol. He firmly refused to commit that wickedness, and as he was being led away to seal his testimony, holy Lawrence ran up to him and in his grief said to him Father, whither goest thou without thy son Holy Priest, dost thou fare hence without a Deacon? Xystus answered him: I am not leaving thee, my son there awaiteth thee for Christ's truth a sterner wrestling than mine yet three days, and thou shalt follow me, the Deacon behind the Priest and in the meanwhile, if thou hast anything in the treasury, give it to the poor. Xystus was accordingly slain upon that day, and with him the Deacons Felicissimus and Agapitus, and the Subdeacons Januarius, Magnus, Vincent, and Stephen. He was buried in the cemetery of Callistus, and they in the cemetery of Praetextatus upon the 6th day of August, in the year of our Lord 258. He sat (in the throne of Peter) eleven months and twelve days. During that time he held one ordination in the month of December, wherein he made four Priests, seven Deacons, and two Bishops.
℣. Ty zaś, Panie, zmiłuj się nad nami.
℟. Bogu niech będą dzięki.
Te Deum
Ciebie, Boże, chwalimy: * ciebie, Panie, wysławiamy.
Tobie, Ojcu Przedwiecznemu * wszystka ziemia cześć oddaje.
Tobie wszyscy Aniołowie, * Tobie niebiosa i wszystkie Moce:
Tobie Cherubini i Serafini * nieustannym głoszą pieniem:
Ukłonić się Święty, Święty, Święty * Pan Bóg Zastępów.
Pełne są niebiosa i ziemia * majestatu chwały Twojej.
Ciebie przesławny * chór Apostołów,
Ciebie Proroków * poczet chwalebny,
Ciebie wychwala * Męczenników zastęp świetlany.
Ciebie po wszystkiej ziemi * wysławia Kościół święty,
Ojca * niezmierzonego majestatu;
Godnego uwielbienia prawdziwego * i Jedynego Twojego Syna;
Świętego także * Ducha Pocieszyciela.
Tyś Królem chwały, * o Chryste,
Tyś Ojca * Synem Przedwiecznym.
Ukłonić się Ty, dla zbawienia naszego biorąc człowieczeństwo: * nie wahałeś się wstąpić w łono Dziewicy.
Ty, skruszywszy żądło śmierci, * otworzyłeś wierzącym królestwo niebios.
Ty po prawicy Boga zasiadasz, * w Ojcowskiej chwale.
Ty przyjdziesz jako Sędzia * tak wszyscy wierzymy.
Poniższy werset odmawia się klęcząc
Błagamy Cię przeto, dopomóż swym sługom, * których najdroższą Krwią odkupiłeś.
Policz ich między świętych Twoich * w wiekuistej chwale.
Zachowaj lud swój, o Panie, * i błogosław dziedzictwu swojemu.
I rządź nimi, * i wywyższaj ich aż na wieki.
Po wszystkie dni * błogosławimy Ciebie.
Ukłonić się, jeśli jest taki zwyczaj I wysławiamy imię Twe na wieki, * na wieki bez końca.
Racz, Panie, w dniu dzisiejszym * zachować nas od grzechu.
Zmiłuj się nad nami, Panie, * zmiłuj się nad nami.
Niech miłosierdzie Twoje, Panie, okaże się nad nami, * jako my w Tobie ufność pokładamy.
W Tobie, o Panie, złożyłem nadzieję: * nie będę zawstydzon na wieki.
|
Reliqua omittuntur, nisi Laudes separandæ sint.
|
Opuścić resztę, jeśli Laudesy nie są odmawiane osobno.
|
Oratio {ex Proprio Sanctorum}
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Deus, qui fídei sacraménta in Unigéniti tui gloriósa Transfiguratióne patrum testimónio roborásti, et adoptiónem filiórum perféctam, voce delápsa in nube lúcida, mirabíliter præsignásti: concéde propítius; ut ipsíus Regis glóriæ nos coherédes effícias, et ejúsdem glóriæ tríbuas esse consórtes.
Per eúmdem Dóminum nostrum Jesum Christum Fílium tuum, qui tecum vivit et regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sǽcula sæculórum.
℟. Amen.
|
Modlitwy {z Sanktorału}
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
Módlmy się.
Boże, któryś w chwalebnem Przemienieniu Syna Twego Jednorodzonego potwierdził tajemnice wiary świadectwem ojców, a głosem wychodzącym z jasnego obłoku w przedziwny sposób dałeś zapowiedź doskonałego przybrania za synów, uczyń nas miłościwie Jego królestwa spadkobiercami i chwały uczestnikami.
Przez tegoż naszego Pana Jezusa Chrystusa, Twojego Syna: który z Tobą żyje i króluje w jedności Ducha Świętego Bóg, przez wszystkie wieki wieków.
℟. Amen.
|
Conclusio
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
℣. Benedicámus Dómino.
℟. Deo grátias.
℣. Fidélium ánimæ per misericórdiam Dei requiéscant in pace.
℟. Amen.
|
Zakończenie
℣. Panie, wysłuchaj modlitwy mojej.
℟. A wołanie moje niech do Ciebie przyjdzie.
℣. Błogosławmy Panu.
℟. Bogu niech będą dzięki.
℣. Dusze wiernych zmarłych przez miłosierdzie Boże niech odpoczywają w pokoju.
℟. Amen.
|