Primi quinque Psalmi dicuntur sine Glória Pátri. ; sed in fine ultimi dicitur Réquiem ætérnam.
Incipiuntur absolute sine Antiphona.
Psalmus 119 [1]
119:1 Ad Dóminum cum tribulárer clamávi: * et exaudívit me.
119:2 Dómine, líbera ánimam meam a lábiis iníquis, * et a lingua dolósa.
119:3 Quid detur tibi, aut quid apponátur tibi * ad linguam dolósam?
119:4 Sagíttæ poténtis acútæ, * cum carbónibus desolatóriis.
119:5 Heu mihi, quia incolátus meus prolongátus est: habitávi cum habitántibus Cedar: * multum íncola fuit ánima mea.
119:7 Cum his, qui odérunt pacem, eram pacíficus: * cum loquébar illis, impugnábant me gratis.
|
Primi quinque Psalmi dicuntur sine Glória Pátri. ; sed in fine ultimi dicitur Réquiem ætérnam.
Incipiuntur absolute sine Antiphona.
Salmo 119 [1]
119:1 En mi aflicción llamé al Señor, * y Él me respondió.
119:2 Líbrame, Señor, de los labios mentirosos, * de la lengua traidora.
119:3 ¿Qué te va a dar o mandarte Dios, * lengua traidora?
119:4 Flechas de arquero, * afiladas con ascuas de retama.
119:5 ¡Ay de mí, desterrado en Masac, * acampado en Cadar!
119:7 Demasiado llevo viviendo con los que odian la paz; * cuando yo digo: «Paz», ellos dicen: «Guerra».
|
Psalmus 120 [2]
120:1 Levávi óculos meos in montes, * unde véniet auxílium mihi.
120:2 Auxílium meum a Dómino, * qui fecit cælum et terram.
120:3 Non det in commotiónem pedem tuum: * neque dormítet qui custódit te.
120:4 Ecce, non dormitábit neque dórmiet, * qui custódit Israël.
120:5 Dóminus custódit te, Dóminus protéctio tua, * super manum déxteram tuam.
120:6 Per diem sol non uret te: * neque luna per noctem.
120:7 Dóminus custódit te ab omni malo: * custódiat ánimam tuam Dóminus.
120:8 Dóminus custódiat intróitum tuum, et éxitum tuum: * ex hoc nunc, et usque in sǽculum.
|
Salmo 120 [2]
120:1 Levanto mis ojos a los montes: * ¿de dónde me vendrá el auxilio?
120:2 El auxilio me viene del Señor, * que hizo el cielo y la tierra.
120:3 No permitirá que resbale tu pie, * tu guardián no duerme;
120:4 No duerme ni reposa * el guardián de Israel.
120:5 El Señor te guarda a su sombra, * está a tu derecha;
120:6 De día el sol no te hará daño, * ni la luna de noche.
120:7 El Señor te guarda de todo mal, * Él guarda tu alma;
120:8 El Señor guarda tus entradas y salidas, * ahora y por siempre.
|
Psalmus 120 [3]
120:1 Levávi óculos meos in montes, * unde véniet auxílium mihi.
120:2 Auxílium meum a Dómino, * qui fecit cælum et terram.
120:3 Non det in commotiónem pedem tuum: * neque dormítet qui custódit te.
120:4 Ecce, non dormitábit neque dórmiet, * qui custódit Israël.
120:5 Dóminus custódit te, Dóminus protéctio tua, * super manum déxteram tuam.
120:6 Per diem sol non uret te: * neque luna per noctem.
120:7 Dóminus custódit te ab omni malo: * custódiat ánimam tuam Dóminus.
120:8 Dóminus custódiat intróitum tuum, et éxitum tuum: * ex hoc nunc, et usque in sǽculum.
|
Salmo 120 [3]
120:1 Levanto mis ojos a los montes: * ¿de dónde me vendrá el auxilio?
120:2 El auxilio me viene del Señor, * que hizo el cielo y la tierra.
120:3 No permitirá que resbale tu pie, * tu guardián no duerme;
120:4 No duerme ni reposa * el guardián de Israel.
120:5 El Señor te guarda a su sombra, * está a tu derecha;
120:6 De día el sol no te hará daño, * ni la luna de noche.
120:7 El Señor te guarda de todo mal, * Él guarda tu alma;
120:8 El Señor guarda tus entradas y salidas, * ahora y por siempre.
|
Psalmus 122 [4]
122:1 Ad te levávi óculos meos, * qui hábitas in cælis.
122:2 Ecce, sicut óculi servórum * in mánibus dominórum suórum,
122:2 Sicut óculi ancíllæ in mánibus dóminæ suæ: * ita óculi nostri ad Dóminum, Deum nostrum, donec misereátur nostri.
122:3 Miserére nostri, Dómine, miserére nostri: * quia multum repléti sumus despectióne:
122:4 Quia multum repléta est ánima nostra: * oppróbrium abundántibus, et despéctio supérbis.
|
Salmo 122 [4]
122:1 A ti levanto mis ojos, * a ti que habitas en el cielo.
122:2 Como están los ojos de los esclavos fijos * en las manos de sus señores,
122:2 Como están los ojos de la esclava fijos en las manos de su señora, * así están nuestros ojos en el Señor, Dios nuestro, esperando su misericordia.
122:3 Misericordia, Señor, misericordia, * que estamos saciados de desprecios;
122:4 Nuestra alma está saciada * del sarcasmo de los satisfechos, del desprecio de los orgullosos.
|
Psalmus 123 [5]
123:1 Nisi quia Dóminus erat in nobis, dicat nunc Israël: * nisi quia Dóminus erat in nobis,
123:2 Cum exsúrgerent hómines in nos, * forte vivos deglutíssent nos:
123:3 Cum irascerétur furor eórum in nos, * fórsitan aqua absorbuísset nos.
123:5 Torréntem pertransívit ánima nostra: * fórsitan pertransísset ánima nostra aquam intolerábilem.
123:6 Benedíctus Dóminus * qui non dedit nos in captiónem déntibus eórum.
123:7 Ánima nostra sicut passer erépta est * de láqueo venántium:
123:7 Láqueus contrítus est, * et nos liberáti sumus.
123:8 Adiutórium nostrum in nómine Dómini, * qui fecit cælum et terram.
℣. Réquiem ætérnam * dona eis, Dómine.
℟. Et lux perpétua * lúceat eis.
|
Salmo 123 [5]
123:1 Si el Señor no hubiera estado de nuestra parte -que lo diga Israel-, * si el Señor no hubiera estado de nuestra parte,
123:2 Cuando nos asaltaban los hombres, * nos habrían tragado vivos:
123:3 Tanto ardía su ira contra nosotros. * Nos habrían arrollado las aguas,
123:5 Llegándonos el torrente hasta el cuello; * nos habrían llegado hasta el cuello las aguas espumantes.
123:6 Bendito el Señor, * que no nos entregó en presa a sus dientes;
123:7 Hemos salvado la vida como un pájaro * de la trampa del cazador:
123:7 La trampa se rompió * y escapamos.
123:8 Nuestro auxilio es el nombre del Señor, * que hizo el cielo y la tierra.
℣. Dales, Señor, * el descanso eterno.
℟. Y brille para ellos * una luz perpetua.
|
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
℣. A porta ínferi.
℟. Erue, Dómine, ánimas eórum.
℣. Requiéscant in pace.
℟. Amen.
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
secunda 'Domine, exaudi' omittitur
Orémus.
Absólve, quaésumus Dómine, ánimas famulórum famularúmque tuárum, et ómnium fidélium defunctórum, ab ómni vínculo delictórum : * ut in resurrectiónis glória, † ínter Sánctos et eléctos tuos resuscitáti respírent. Per Chrístum Dóminum nóstrum.
℟. Amen.
|
Padre nuestro, que estás en los cielos, santificado sea tu nombre, venga a nosotros tu reino, hágase tu voluntad así en la tierra como en el cielo. El pan nuestro de cada día dánosle hoy; perdónanos nuestras deudas, así como nosotros perdonamos a nuestros deudores:
℣. No nos dejes caer en tentación:
℟. Mas líbranos del mal.
℣. De las puertas del infierno.
℟. Libra, Señor, sus almas.
℣. Descansed en paz.
℟. Amén
℣. Señor, escucha nuestra oración.
℟. Y llegue a ti nuestro clamor.
El segundo «Señor, escucha» no se dice.
Oremos.
Absólve, quaésumus Dómine, ánimas famulórum famularúmque tuárum, et ómnium fidélium defunctórum, ab ómni vínculo delictórum : * ut in resurrectiónis glória, † ínter Sánctos et eléctos tuos resuscitáti respírent. Per Chrístum Dóminum nóstrum.
℟. Amen.
|
Psalmus 124 [6]
124:1 Qui confídunt in Dómino, sicut mons Sion: * non commovébitur in ætérnum, qui hábitat in Ierúsalem.
124:2 Montes in circúitu eius: * et Dóminus in circúitu pópuli sui, ex hoc nunc et usque in sǽculum.
124:3 Quia non relínquet Dóminus virgam peccatórum super sortem iustórum: * ut non exténdant iusti ad iniquitátem manus suas.
124:4 Bénefac, Dómine, bonis, * et rectis corde.
124:5 Declinántes autem in obligatiónes addúcet Dóminus cum operántibus iniquitátem: * pax super Israël.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Salmo 124 [6]
124:1 Los que confían en el Señor son como el monte Sión: * no tiembla, está asentado para siempre.
124:2 Jerusalén está rodeada de montañas, * y el Señor rodea a su pueblo ahora y por siempre.
124:3 No pesará el cetro de los malvados sobre el lote de los justos, * no sea que los justos extiendan su mano a la maldad.
124:4 Señor, concede bienes a los buenos, * a los sinceros de corazón;
124:5 Y a los que se desvían por sendas tortuosas, que los rechace el Señor con los malhechores. * ¡Paz a Israel!
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
|
Psalmus 125 [7]
125:1 In converténdo Dóminus captivitátem Sion: * facti sumus sicut consoláti:
125:2 Tunc replétum est gáudio os nostrum: * et lingua nostra exsultatióne.
125:2 Tunc dicent inter gentes: * Magnificávit Dóminus fácere cum eis.
125:3 Magnificávit Dóminus fácere nobíscum: * facti sumus lætántes.
125:4 Convérte, Dómine, captivitátem nostram, * sicut torrens in Austro.
125:5 Qui séminant in lácrimis, * in exsultatióne metent.
125:6 Eúntes ibant et flebant, * mitténtes sémina sua.
125:6 Veniéntes autem vénient cum exsultatióne, * portántes manípulos suos.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Salmo 125 [7]
125:1 Cuando el Señor cambió la suerte de Sión, * nos parecía soñar:
125:2 La boca se nos llenaba de risas, * la lengua de cantares.
125:2 Hasta los gentiles decían: * «El Señor ha estado grande con ellos».
125:3 El Señor ha estado grande con nosotros, * y estamos alegres.
125:4 Que el Señor cambie nuestra suerte * como los torrentes del Negueb.
125:5 Los que sembraban con lágrimas * cosechan entre cantares.
125:6 Al ir, iba llorando, * llevando la semilla;
125:7 Al volver, vuelve cantando, * trayendo sus gavillas.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
|
Psalmus 126 [8]
126:1 Nisi Dóminus ædificáverit domum, * in vanum laboravérunt qui ædíficant eam.
126:1 Nisi Dóminus custodíerit civitátem, * frustra vígilat qui custódit eam.
126:2 Vanum est vobis ante lucem súrgere: * súrgite postquam sedéritis, qui manducátis panem dolóris.
126:3 Cum déderit diléctis suis somnum: * ecce heréditas Dómini fílii: merces, fructus ventris.
126:4 Sicut sagíttæ in manu poténtis: * ita fílii excussórum.
126:5 Beátus vir, qui implévit desidérium suum ex ipsis: * non confundétur cum loquétur inimícis suis in porta.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Salmo 126 [8]
126:1 Si el Señor no construye la casa, * en vano se cansan los albañiles;
126:1 Si el Señor no guarda la ciudad, * en vano vigilan los centinelas.
126:2 Es inútil que madruguéis, * que veléis hasta muy tarde, que comáis el pan de vuestros sudores:
126:3 ¡Dios lo da a sus amigos mientras duermen! * La herencia que da el Señor son los hijos; su salario, el fruto del vientre:
126:4 Son saetas en mano de un guerrero * los hijos de la juventud.
126:5 Dichoso el hombre que llena con ellas su aljaba: * no quedará derrotado cuando litigue con su adversario en la plaza.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
|
Psalmus 127 [9]
127:1 Beáti, omnes, qui timent Dóminum, * qui ámbulant in viis eius.
127:2 Labóres mánuum tuárum quia manducábis: * beátus es, et bene tibi erit.
127:3 Uxor tua sicut vitis abúndans, * in latéribus domus tuæ.
127:3 Fílii tui sicut novéllæ olivárum, * in circúitu mensæ tuæ.
127:4 Ecce, sic benedicétur homo, * qui timet Dóminum.
127:5 Benedícat tibi Dóminus ex Sion: * et vídeas bona Ierúsalem ómnibus diébus vitæ tuæ.
127:6 Et vídeas fílios filiórum tuórum, * pacem super Israël.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Salmo 127 [9]
127:1 Dichoso el que teme al Señor * y sigue sus caminos.
127:2 Comerás del fruto de tu trabajo, * serás dichoso, te irá bien;
127:3 Tu mujer, como parra fecunda, * en medio de tu casa;
127:3 Tus hijos, como renuevos de olivo, * alrededor de tu mesa:
127:4 Ésta es la bendición del hombre * que teme al Señor.
127:5 Que el Señor te bendiga desde Sión, * que veas la prosperidad de Jerusalén todos los días de tu vida;
127:6 Que veas a los hijos de tus hijos. * ¡Paz a Israel!
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
|
Psalmus 128 [10]
128:1 Sæpe expugnavérunt me a iuventúte mea, * dicat nunc Israël.
128:2 Sæpe expugnavérunt me a iuventúte mea: * étenim non potuérunt mihi.
128:3 Supra dorsum meum fabricavérunt peccatóres: * prolongavérunt iniquitátem suam.
128:4 Dóminus iustus concídit cervíces peccatórum: * confundántur et convertántur retrórsum omnes, qui odérunt Sion.
128:6 Fiant sicut fænum tectórum: * quod priúsquam evellátur, exáruit:
128:7 De quo non implévit manum suam qui metit, * et sinum suum qui manípulos cólligit.
128:8 Et non dixérunt qui præteríbant: Benedíctio Dómini super vos: * benedíximus vobis in nómine Dómini.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Salmo 128 [10]
128:1 ¡Cuánta guerra me han hecho desde mi juventud * -que lo diga Israel-,
128:2 Cuánta guerra me han hecho desde mi juventud, * pero no pudieron conmigo!
128:3 En mis espaldas metieron el arado * y alargaron los surcos.
128:4 Pero el Señor, que es justo, rompió las coyundas de los malvados. * Retrocedan avergonzados, los que odian a Sión;
128:6 Sean como la hierba del tejado, * que se seca y nadie la siega;
128:7 Que no llena la mano del segador * ni la brazada del que agavilla;
128:8 Ni le dicen los que pasan: «que el Señor te bendiga». * Os bendecimos en el nombre del Señor.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
|
Kýrie, eléison. Christe, eléison. Kýrie, eléison.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
℣. Meménto Congregatiónis tuæ.
℟. Quam possedísti ab inítio.
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Deus, cui próprium est miseréri sémper et párcere : * súscipe deprecatiónem nóstram ; † ut nos, et ómnes fámulos tuos, quos delictórum caténa constríngit, miserátio tuæ pietátis cleménter absólvat. Per Chrístum Dóminum nóstrum.
℟. Amen.
|
Señor, ten piedad. Cristo, ten piedad. Señor, ten piedad.
Padre nuestro, que estás en los cielos, santificado sea tu nombre, venga a nosotros tu reino, hágase tu voluntad así en la tierra como en el cielo. El pan nuestro de cada día dánosle hoy; perdónanos nuestras deudas, así como nosotros perdonamos a nuestros deudores:
℣. No nos dejes caer en tentación:
℟. Mas líbranos del mal.
℣. Meménto Congregatiónis tuæ.
℟. Quam possedísti ab inítio.
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Oremos.
Deus, cui próprium est miseréri sémper et párcere : * súscipe deprecatiónem nóstram ; † ut nos, et ómnes fámulos tuos, quos delictórum caténa constríngit, miserátio tuæ pietátis cleménter absólvat. Per Chrístum Dóminum nóstrum.
℟. Amen.
|
Psalmus 129 [11]
129:1 De profúndis clamávi ad te, Dómine: * Dómine, exáudi vocem meam:
129:2 Fiant aures tuæ intendéntes, * in vocem deprecatiónis meæ.
129:3 Si iniquitátes observáveris, Dómine: * Dómine, quis sustinébit?
129:4 Quia apud te propitiátio est: * et propter legem tuam sustínui te, Dómine.
129:5 Sustínuit ánima mea in verbo eius: * sperávit ánima mea in Dómino.
129:6 A custódia matutína usque ad noctem: * speret Israël in Dómino.
129:7 Quia apud Dóminum misericórdia: * et copiósa apud eum redémptio.
129:8 Et ipse rédimet Israël, * ex ómnibus iniquitátibus eius.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Salmo 129 [11]
129:1 Desde lo hondo a ti grito, Señor; * Señor, escucha mi voz;
129:2 Estén tus oídos atentos * a la voz de mi súplica.
129:3 Si llevas cuenta de los delitos, Señor, * ¿quién podrá resistir?
129:4 Pero de ti procede el perdón, * y así infundes respeto.
129:5 Mi alma espera en el Señor, * espera en su palabra;
129:6 Mi alma aguarda al Señor, * más que el centinela la aurora.
129:6 Aguarde Israel al Señor, * como el centinela la aurora;
129:7 Porque del Señor viene la misericordia, * la redención copiosa;
129:8 Y Él redimirá a Israel * de todos sus delitos.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
|
Psalmus 130 [12]
130:1 Dómine, non est exaltátum cor meum: * neque eláti sunt óculi mei.
130:1 Neque ambulávi in magnis: * neque in mirabílibus super me.
130:2 Si non humíliter sentiébam: * sed exaltávi ánimam meam:
130:2 Sicut ablactátus est super matre sua, * ita retribútio in ánima mea.
130:3 Speret Israël in Dómino, * ex hoc nunc et usque in sǽculum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Salmo 130 [12]
130:1 Señor, mi corazón no es ambicioso, * ni mis ojos altaneros;
130:1 No pretendo grandezas * que superan mi capacidad;
130:2 Sino que acallo * y modero mis deseos,
130:3 Como un niño * en brazos de su madre.
130:3 Espere Israel en el Señor * ahora y por siempre.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
|
Psalmus 131 [13]
131:1 Meménto, Dómine, David, * et omnis mansuetúdinis eius:
131:2 Sicut iurávit Dómino, * votum vovit Deo Iacob:
131:3 Si introíero in tabernáculum domus meæ, * si ascéndero in lectum strati mei:
131:4 Si dédero somnum óculis meis, * et pálpebris meis dormitatiónem:
131:5 Et réquiem tempóribus meis: donec invéniam locum Dómino, * tabernáculum Deo Iacob.
131:6 Ecce, audívimus eam in Éphrata: * invénimus eam in campis silvæ.
131:7 Introíbimus in tabernáculum eius: * adorábimus in loco, ubi stetérunt pedes eius.
131:8 Surge, Dómine, in réquiem tuam, * tu et arca sanctificatiónis tuæ.
131:9 Sacerdótes tui induántur iustítiam: * et sancti tui exsúltent.
131:10 Propter David, servum tuum, * non avértas fáciem Christi tui.
131:11 Iurávit Dóminus David veritátem, et non frustrábitur eam: * De fructu ventris tui ponam super sedem tuam.
131:12 Si custodíerint fílii tui testaméntum meum, * et testimónia mea hæc, quæ docébo eos:
131:12 Et fílii eórum usque in sǽculum, * sedébunt super sedem tuam.
131:13 Quóniam elégit Dóminus Sion: * elégit eam in habitatiónem sibi.
131:14 Hæc réquies mea in sǽculum sǽculi: * hic habitábo quóniam elégi eam.
131:15 Víduam eius benedícens benedícam: * páuperes eius saturábo pánibus.
131:16 Sacerdótes eius índuam salutári: * et sancti eius exsultatióne exsultábunt.
131:17 Illuc prodúcam cornu David, * parávi lucérnam Christo meo.
131:18 Inimícos eius índuam confusióne: * super ipsum autem efflorébit sanctificátio mea.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Salmo 131 [13]
131:1 Señor, tenle en cuenta a David * todos sus afanes:
131:2 Cómo juró al Señor * e hizo voto al Fuerte de Jacob:
131:3 «No entraré bajo el techo de mi casa, * no subiré al lecho de mi descanso,
131:4 No daré sueño a mis ojos, * ni reposo a mis párpados,
131:5 Hasta que encuentre un lugar para el Señor, * una morada para el Fuerte de Jacob».
131:6 Oímos que estaba en Efrata, * la encontramos en el Soto de Jaar:
131:7 Entremos en su morada, * postrémonos ante el estrado de sus pies.
131:8 Levántate, Señor, ven a tu mansión, * ven con el arca de tu poder:
131:9 Que tus sacerdotes se vistan de gala, * que tus fieles vitoreen.
131:10 Por amor a tu siervo David, * no niegues audiencia a tu Ungido.
131:11 El Señor ha jurado a David una promesa que no retractará: * «A uno de tu linaje pondré sobre tu trono.
131:12 Si tus hijos guardan mi alianza * y los mandatos que les enseño,
131:12 También sus hijos, por siempre, * se sentarán sobre tu trono».
131:13 Porque el Señor ha elegido a Sión, * ha deseado vivir en ella:
131:14 «Ésta es mi mansión por siempre, * aquí viviré, porque la deseo.
131:15 Bendeciré sus provisiones, * a sus pobres los saciaré de pan,
131:16 Vestiré a sus sacerdotes de gala, * y sus fieles aclamarán con vítores.
131:17 Haré germinar el vigor de David, * enciendo una lámpara para mi Ungido.
131:18 A sus enemigos los vestiré de ignominia, * sobre él brillará mi diadema».
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
|
Psalmus 132 [14]
132:1 Ecce quam bonum et quam iucúndum, * habitáre fratres in unum:
132:2 Sicut unguéntum in cápite, * quod descéndit in barbam, barbam Aaron,
132:2 Quod descéndit in oram vestiménti eius: * sicut ros Hermon, qui descéndit in montem Sion.
132:3 Quóniam illic mandávit Dóminus benedictiónem, * et vitam usque in sǽculum.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Salmo 132 [14]
132:1 Ved qué dulzura, qué delicia, * convivir los hermanos unidos.
132:2 Es ungüento precioso en la cabeza, * que va bajando por la barba, que baja por la barba de Aarón,
132:2 Hasta la franja de su ornamento. * Es rocío del Hermón, que va bajando sobre el monte Sión.
132:3 Porque allí manda el Señor la bendición: * la vida para siempre.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
|
Psalmus 133 [15]
133:1 Ecce nunc benedícite Dóminum, * omnes servi Dómini:
133:1 Qui statis in domo Dómini, * in átriis domus Dei nostri.
133:2 In nóctibus extóllite manus vestras in sancta, * et benedícite Dóminum.
133:3 Benedícat te Dóminus ex Sion, * qui fecit cælum et terram.
℣. Glória Patri, et Fílio, * et Spirítui Sancto.
℟. Sicut erat in princípio, et nunc, et semper, * et in sǽcula sæculórum. Amen.
|
Salmo 133 [15]
133:1 Y ahora bendecid al Señor, * los siervos del Señor,
133:1 Los que pasáis la noche * en la casa del Señor:
133:2 Levantad las manos hacia el santuario * y bendecid al Señor.
133:3 El Señor te bendiga desde Sión, * el que hizo cielo y tierra.
℣. Gloria al Padre, al Hijo, * y al Espíritu Santo.
℟. Como era en el principio, ahora y siempre, * por los siglos de los siglos. Amén.
|
Kýrie, eléison. Christe, eléison. Kýrie, eléison.
Pater noster, qui es in cælis, sanctificétur nomen tuum: advéniat regnum tuum: fiat volúntas tua, sicut in cælo et in terra. Panem nostrum cotidiánum da nobis hódie: et dimítte nobis débita nostra, sicut et nos dimíttimus debitóribus nostris:
℣. Et ne nos indúcas in tentatiónem:
℟. Sed líbera nos a malo.
℣. Salvos fac servos tuos.
℟. Deus meus, sperántes in te.
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Orémus.
Præténde, Dómine, fámulis et famulábus tuis déxteram cæléstis auxílii : * ut te tóto córde perquírant, † et quæ dígne póstulant, cónsequi mereántur. Per Chrístum Dóminum nóstrum.
℟. Amen.
|
Señor, ten piedad. Cristo, ten piedad. Señor, ten piedad.
Padre nuestro, que estás en los cielos, santificado sea tu nombre, venga a nosotros tu reino, hágase tu voluntad así en la tierra como en el cielo. El pan nuestro de cada día dánosle hoy; perdónanos nuestras deudas, así como nosotros perdonamos a nuestros deudores:
℣. No nos dejes caer en tentación:
℟. Mas líbranos del mal.
℣. Salvos fac servos tuos.
℟. Deus meus, sperántes in te.
℣. Dómine, exáudi oratiónem meam.
℟. Et clamor meus ad te véniat.
Oremos.
Præténde, Dómine, fámulis et famulábus tuis déxteram cæléstis auxílii : * ut te tóto córde perquírant, † et quæ dígne póstulant, cónsequi mereántur. Per Chrístum Dóminum nóstrum.
℟. Amen.
|